Θέσεις - Απόψεις
Την περασμένη εβδομάδα η κατάθλιψη της στήλης χτύπησε κόκκινο. Δεν ασχολείται, πλέον, με τις μανούβρες της κυβέρνησης, τις απαιτήσεις της τρόικα και όλα τα πολιτικά τερτίπια αυτού του συνεχιζόμενου θεάτρου του παραλόγου, που παίζεται στις πλάτες μας, (γιά…. το καλό και τη σωτηρία μας !). Ένός δράματος που κορυφώνεται σήμερα στις Βρυξέλλες, με νομοτελειακή κατάληξη. Η προσοχή της εστιάστηκε σε τρία άλλα, εξ ίσου απογοητευτικά θέματα.
- Την Πέμπτη, κατά το ημερολόγιο Τσικνοπέμπτη, οι κρεοπώλες της Κεντρικής Αγοράς, τηρούντες το έθιμο, έψησαν στο δρόμο εκατοντάδες κιλά κρέατος, διαφόρων ειδών, και το μοίρασαν στους διερχόμενους, μαζί με εκατοντάδες, επίσης, κιλά κρασιού. Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Οι προσελθόντες, αν έμπαιναν επ’ ευθείας, θα έφταναν στο Σύνταγμα. Θλιβερές ουρές, σαν τα σβηστά κεριά του γνωστού μελαγχολικού ποιήματος του Καβάφη! Εξαθλιωμένοι πειναλέοι, ή εν δυνάμει νεόπτωχοι, υπέστησαν το μαρτύριο της μακρόχρονης αναμονής, γιά να γευτούν κάτι, που πολλοί γνώριζαν ότι, σίγουρα, θα έτρωγαν γιά τελευταία φορά στη ζωή τους!
Απίθανη εξαθλίωση που θυμίζει στους παλαιότερους τον κατάπλου στον Πειραιά του τουρκικού πλοίου «Κουρτουλούς», την περίοδο της Κατοχής, που κουβάλησε 4-5 φορές όσπρια στην ξελιγουριασμένη πρωτεύουσα κι έγινε το «σώσε». Δώσε και μένα μπάρμπα! Και στους σινεφίλ, τις ατέλειωτες μελαγχολικές ουρές των μελλοθάνατων Εβραίων, στα γκέτος της Βαρσοβίας. Πόνος και θλίψη γιά την κατάντια ενός, πάλαι ποτέ, περήφανου λαού.
- Την Παρασκευή, μπροστά στο Δημαρχείο του Αιγάλεω, κατερρίφθησαν κάμποσα πανελλήνια, ίσως και παγκόσμια, ρεκόρ αθλιότητος. Όπως της αναξιοπρέπειας, της ανοργανωσιάς, του κωμικοτραγικού θεάματος, αλλά και της κοινής λογικής.
Μιά μεσήλικη στρουμπουλή κυρία, διευθύντρια κάποιας δημοτικής υπηρεσίας του Δήμου, σκαρφαλωμένη σ’ ένα μεγάλο σκουπιδοτενεκέ που πηγαινοερχόταν από τα στίφη που τον πολιορκούσαν και το ταρακούναγαν, μοίραζε….. χαρτάκια! Ναι, μα το Θεό!, όχι χιλιάρικα, που θα δικαιολογούσε, κάπως, τη γιούργια, αλλά χαρτάκια προτεραιότητος! Σε απελπισμένους και πελαγωμένους πολίτες των δυτικών προαστίων που εδικαιούντο να υποβάλουν αίτηση γιά κάποιο προνοιακό επίδομα-φιλοδώρημα, (όπως κατάντησε). Οι δικαιούχοι, περίπου 13000 χιλιάδες και η δυνατότης εξυπηρέτησης 200 ημερησίως! Δηλαδή ξεμπέρδεμα σε 65 εργάσιμες ημέρες, ήτοι 3 μήνες και βάλε! Γι’ αυτό οι εξαγριωμένοι και εξουθενωμένοι από την αϋπνία πολυήμερης μάταιης αναμονής, οι περισσότεροι, και με μάτι να γυαλίζει ορμούσαν στο σκουπιδοτενεκέ με την ίδια μανία που ορμούσαν οι πλιατσικολόγοι κουκουλοφόροι στα σπασμένα καταστήματα, στο τελευταίο μπάχαλο! Κι ο σκουπιδοτενεκές, ίδια βραχονησίδα του Αιγαίου, ταρακουνούσε την έντρομη διευθύντρια που, σαν ναυαγός γελοιογραφίας, προσπαθούσε να ισορροπήσει και μοίραζε …χαρτάκια στο αλλόφρον πλήθος, περιστοιχισμένη από τα μαρκούτσια των καναλιών! Τρέλα και χάρμα ιδέσθαι!
Μάλιστα, όταν της τέλειωνε το στοκ των μαγικών χαρτιών προτεραιότητος, τσίριζε κι η ίδια, γιά να της φέρουν από μέσα, όχι ακριβώς έτσι, αλλά στο περίπου:
- Χαρτάκια, μωρή, χαρτάκιααααα!
Την όλη σκηνή, ας ελπίσουμε να την απολαύσουμε σε κάποια προσεχή ελληνική ταινία, π.χ. του
Παναγιωτόπουλου.
Το πιό θλιβερό σημείο της ιστορίας αποτελεί η αποκάλυψη πως όλο αυτό το αλαλούμ θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν ο Δήμος διέθετε καμιά τριανταριά χιλιάρικα, γιά γραμματόσημα και ταχυδρομική αποστολή των αιτήσεων. Ποσό που, δυστυχώς, τα ταμεία του δεν διέθεταν! Οποία κατάντια.
- Το Σάββατο, ήταν προγραμματισμένο, λέει, στις 2 το μεσημέρι, να διατρανώσουν οι απανταχού φίλοι της Ελλάδος, σαν σύγχρονοι Βύρωνες, Σατωβριάνδοι και λοιποί φιλέλληνες, την υποστήριξή τους προς τη δεινώς δοκιμαζόμενη και χειμάζουσα ταλαίπωρη πατρίδα μας. Το γεγονός είχε διατυμπανιστεί αρκετά και όλοι περιμέναμε τις ογκώδεις συγκεντρώσεις να «ξεφωνίσουν» και να σαρώσουν σε Βερολίνα, Νέες Υόρκες, Παρίσια, Αμστελόδαμα, (αυτούς τους αλήτες τους έχω στο μάτι!), Λονδίνα και αλλαχού, τους ανθέλληνες (αυτό το πρωτάκουσα επί χούντας!), τύπου Μέρκελ, Σόιμπλε, Σαρκοζί και όλη τη σχετική παγκόσμια ασημαντότητα, που συνασπίστηκε από σύμπλεγμα και φθόνο κατά της εξόχου φυλής μας, η οποία γέννησε τη δημοκρατία και έδωσε στην Υφήλιο τα φώτα του πολιτισμού, (χωρίς να κρατήσει γιά πάρτη της, ούτε σπαρματσέτο), και η οποία, όταν ο πρόπαππος της Μέρκελ κοιμόταν σε σπηλιές, εμείς…κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Να συμπαρασταθούν σ’ εμάς, που όπως είπε η μεγάλη μας ολυμπιονίκης Φανή Χαλκιά, είμαστε φτιαγμένοι γιά να νικάμε πάντα! (Αυτή μην την παρεξηγείτε, όταν τα έλεγε ήταν παραφουσκωμένη, τίγκα, στη ντόπα και δεν ήξερε τί έλεγε).
Τελικά, διαβάζοντας τίτλους χθεσινών εφημερίδων, ακούγοντας ενθουσιώδεις και κατασυγκινημένους μαρκουτσοφόρους, αυτόπτες μάρτυρες, των "μεγαλειωδών" συγκεντρώσεων αλλά και βλέποντας εικόνες από τα συγκεντρωθέντα…. πλήθη, ανέκραξα:
- Άει σιχτίρ, παλιοκαραγκιόζηδες! Μα τόση βλακεία, τέλος πάντων!
Κάτι ψωραλέες συγκεντρώσεις μερικών γηραλέων Ελλήνων μεταναστών, γαρνιρισμένων από μερικούς φοιτητές που κρατούσαν μικρά κομμάτια χασαπόχαρτου με γραμμένα πρόχειρα συνθήματα της πλάκας, μαζί και κάτι παιδάκια, περιβεβλημένα την ελληνική σημαία, που προσπαθούσαν να τεκμηριώσουν τον ενθουσιασμό των δαιμόνιων ρεπόρτερς. Θλίψη, μελαγχολία κι εγκατάλειψη. Και απόλυτη μοναξιά! Όλοι-όλοι, μιά χούφτα, οι μετέχοντες ήσαν Έλληνες που υποδήλωναν το αυτονόητο. Την υποστήριξη στην πατρίδα τους, μιλώντας ελληνικά! Αυτό, δα έλειπε, να έκαναν το αντίθετο.
Που είναι οι μαύροι, κίτρινοι, κόκκινοι, παρδαλοί και διάφοροι σχιστομάτηδες που θα έδιναν με το πλήθος τους τον παλμό, τη γενικότητα και με τη φυλετική ποικιλία τους την οικουμενικότητα του αιτήματος. Θλίψη κι απογοήτευση! Μόνο στο Παρίσι υπήρξε ένα μικρό σύνολο ατόμων που έφτιαξαν μικρή, αλλά υποφερτή συγκέντρωση και με τους Έλληνες φοιτητές να χορεύουν συρτάκι, μπροστά στον Πύργο του Άιφελ.
Ίσως αυτή η πρωτοβουλία να ήταν πέρα γιά πέρα λάθος. Κακομελετημένη και κακοοργανωμένη, έμπνευση κλασσικής ελληνικής μιζέριας και τσαπατσουλιάς και εντελώς ανώφελη, έως επιζήμια, γιά το ελληνικό ζήτημα, αφού τέτοιες αμελητέες συγκεντρώσεις μπορεί να ερμηνευθούν και αντιστρόφως. Δηλαδή ως εναντίωση του λαού των χωρών, όπου οργανώνονται αυτές, προς τη χώρα μας! Αν σε πόλεις δεκάδων εκατομμυρίων κατοίκων, μαζεύονται μόνο 5-6 χιλιάδες άνθρωποι, συνολικά, και διαδηλώνουν υπέρ της Ελλάδος, ε’ τότε η Ελλάδα θα πρέπει να ανησυχεί!
Όσο γιά την παραπληροφόρηση των ΜΜΕ, σχετικά με την πραγματική απήχηση του γεγονότος, με τις πομπώδεις μεγαλοστομίες περί «μεγαλειώδους» συγκέντρωσης υποστήριξης και άλλες σαχλαμάρες των ανόητων μαρκουτσοφόρων, γιά εσωτερική κατανάλωση, αυτό εξηγεί γιά άλλη μία φορά τον κακό, έως καταστρεπτικό, ρόλο που έπαιξαν αυτά στην καθίζηση της χώρας. Από ένα μιντιακό σύστημα που ανέβασε και κράτησε στην κορυφή επί τόσο πολύ χρόνο ένα…. Γιωργάκη, τι περιμένεις;
Όμως μέσα στη γύμνια, από πλευράς υποστήριξης, και την ορφάνια που νιώθει ο σκεπτόμενος Έλληνας πολίτης, ένα γεγονός με συγκλόνισε.
Ο δήμαρχος μιάς πόλης 55000 κατοίκων της Νότιας Ιταλίας, της Κάβα ντεϊ Τιρρένι, ονόματι Μάρκο Γκάλντι, (παράκληση ας μην ξεχαστεί το όνομά του και ας μετονομαστούν, σύντομα, όλοι οι δρόμοι, τύπου Ούλαφ Πάλμε και λοιπής σοσιαλιστικής σαχλαμάρας, σε «οδός Μάρκο Γκάλντι»), πέρα από τη συμβολική οικονομική χειρονομία των 1100 ευρώ, την οποία διαγράφω ως απολύτως περιττή, σε σημερινή επικοινωνία του με λαϊκίστικη πρωινή εκπομπή, έβγαλε τόσο μεγαλείο ψυχής και έδωσε τέτοια δείγματα πραγματικής αλληλεγγύης των ευρωπαϊκών λαών, σε μιά ολιγόλεπτη συνέντευξη που ξεχείλιζε από ευγένεια, καλλιέργεια, ανθρωπιά και σεβασμό κι εκτίμηση στον πραγματικό ελληνικό πολιτισμό και την αρχαία ελληνική κουλτούρα, που άξιζε περισσότερο από όλο το πακέτο στήριξης που ζητιανεύουμε σαν ψοφοδεείς και κατάπτυστοι ψωμοζήτουλες παρίες.
Όχι! τα μηνύματα που εκπέμπουν τα 3 προηγούμενα δείγματα, δεν μας αξίζουν! Χαρακτηρίζουν κάποιους λίγους, αλλά όχι το μεγάλο σύνολο των Ελλήνων, που σιωπούν σκεπτόμενοι και θλιμμένοι. Πτωχεύσαντες μεν, αλλά πάντα περήφανοι και με απόλυτη επίγνωση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντός τους.
Την περασμένη εβδομάδα η κατάθλιψη της στήλης χτύπησε κόκκινο. Δεν ασχολείται, πλέον, με τις μανούβρες της κυβέρνησης, τις απαιτήσεις της τρόικα και όλα τα πολιτικά τερτίπια αυτού του συνεχιζόμενου θεάτρου του παραλόγου, που παίζεται στις πλάτες μας, (γιά…. το καλό και τη σωτηρία μας !). Ένός δράματος που κορυφώνεται σήμερα στις Βρυξέλλες, με νομοτελειακή κατάληξη. Η προσοχή της εστιάστηκε σε τρία άλλα, εξ ίσου απογοητευτικά θέματα.
- Την Πέμπτη, κατά το ημερολόγιο Τσικνοπέμπτη, οι κρεοπώλες της Κεντρικής Αγοράς, τηρούντες το έθιμο, έψησαν στο δρόμο εκατοντάδες κιλά κρέατος, διαφόρων ειδών, και το μοίρασαν στους διερχόμενους, μαζί με εκατοντάδες, επίσης, κιλά κρασιού. Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Οι προσελθόντες, αν έμπαιναν επ’ ευθείας, θα έφταναν στο Σύνταγμα. Θλιβερές ουρές, σαν τα σβηστά κεριά του γνωστού μελαγχολικού ποιήματος του Καβάφη! Εξαθλιωμένοι πειναλέοι, ή εν δυνάμει νεόπτωχοι, υπέστησαν το μαρτύριο της μακρόχρονης αναμονής, γιά να γευτούν κάτι, που πολλοί γνώριζαν ότι, σίγουρα, θα έτρωγαν γιά τελευταία φορά στη ζωή τους!
Απίθανη εξαθλίωση που θυμίζει στους παλαιότερους τον κατάπλου στον Πειραιά του τουρκικού πλοίου «Κουρτουλούς», την περίοδο της Κατοχής, που κουβάλησε 4-5 φορές όσπρια στην ξελιγουριασμένη πρωτεύουσα κι έγινε το «σώσε». Δώσε και μένα μπάρμπα! Και στους σινεφίλ, τις ατέλειωτες μελαγχολικές ουρές των μελλοθάνατων Εβραίων, στα γκέτος της Βαρσοβίας. Πόνος και θλίψη γιά την κατάντια ενός, πάλαι ποτέ, περήφανου λαού.
- Την Παρασκευή, μπροστά στο Δημαρχείο του Αιγάλεω, κατερρίφθησαν κάμποσα πανελλήνια, ίσως και παγκόσμια, ρεκόρ αθλιότητος. Όπως της αναξιοπρέπειας, της ανοργανωσιάς, του κωμικοτραγικού θεάματος, αλλά και της κοινής λογικής.
Μιά μεσήλικη στρουμπουλή κυρία, διευθύντρια κάποιας δημοτικής υπηρεσίας του Δήμου, σκαρφαλωμένη σ’ ένα μεγάλο σκουπιδοτενεκέ που πηγαινοερχόταν από τα στίφη που τον πολιορκούσαν και το ταρακούναγαν, μοίραζε….. χαρτάκια! Ναι, μα το Θεό!, όχι χιλιάρικα, που θα δικαιολογούσε, κάπως, τη γιούργια, αλλά χαρτάκια προτεραιότητος! Σε απελπισμένους και πελαγωμένους πολίτες των δυτικών προαστίων που εδικαιούντο να υποβάλουν αίτηση γιά κάποιο προνοιακό επίδομα-φιλοδώρημα, (όπως κατάντησε). Οι δικαιούχοι, περίπου 13000 χιλιάδες και η δυνατότης εξυπηρέτησης 200 ημερησίως! Δηλαδή ξεμπέρδεμα σε 65 εργάσιμες ημέρες, ήτοι 3 μήνες και βάλε! Γι’ αυτό οι εξαγριωμένοι και εξουθενωμένοι από την αϋπνία πολυήμερης μάταιης αναμονής, οι περισσότεροι, και με μάτι να γυαλίζει ορμούσαν στο σκουπιδοτενεκέ με την ίδια μανία που ορμούσαν οι πλιατσικολόγοι κουκουλοφόροι στα σπασμένα καταστήματα, στο τελευταίο μπάχαλο! Κι ο σκουπιδοτενεκές, ίδια βραχονησίδα του Αιγαίου, ταρακουνούσε την έντρομη διευθύντρια που, σαν ναυαγός γελοιογραφίας, προσπαθούσε να ισορροπήσει και μοίραζε …χαρτάκια στο αλλόφρον πλήθος, περιστοιχισμένη από τα μαρκούτσια των καναλιών! Τρέλα και χάρμα ιδέσθαι!
Μάλιστα, όταν της τέλειωνε το στοκ των μαγικών χαρτιών προτεραιότητος, τσίριζε κι η ίδια, γιά να της φέρουν από μέσα, όχι ακριβώς έτσι, αλλά στο περίπου:
- Χαρτάκια, μωρή, χαρτάκιααααα!
Την όλη σκηνή, ας ελπίσουμε να την απολαύσουμε σε κάποια προσεχή ελληνική ταινία, π.χ. του
Παναγιωτόπουλου.
Το πιό θλιβερό σημείο της ιστορίας αποτελεί η αποκάλυψη πως όλο αυτό το αλαλούμ θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν ο Δήμος διέθετε καμιά τριανταριά χιλιάρικα, γιά γραμματόσημα και ταχυδρομική αποστολή των αιτήσεων. Ποσό που, δυστυχώς, τα ταμεία του δεν διέθεταν! Οποία κατάντια.
- Το Σάββατο, ήταν προγραμματισμένο, λέει, στις 2 το μεσημέρι, να διατρανώσουν οι απανταχού φίλοι της Ελλάδος, σαν σύγχρονοι Βύρωνες, Σατωβριάνδοι και λοιποί φιλέλληνες, την υποστήριξή τους προς τη δεινώς δοκιμαζόμενη και χειμάζουσα ταλαίπωρη πατρίδα μας. Το γεγονός είχε διατυμπανιστεί αρκετά και όλοι περιμέναμε τις ογκώδεις συγκεντρώσεις να «ξεφωνίσουν» και να σαρώσουν σε Βερολίνα, Νέες Υόρκες, Παρίσια, Αμστελόδαμα, (αυτούς τους αλήτες τους έχω στο μάτι!), Λονδίνα και αλλαχού, τους ανθέλληνες (αυτό το πρωτάκουσα επί χούντας!), τύπου Μέρκελ, Σόιμπλε, Σαρκοζί και όλη τη σχετική παγκόσμια ασημαντότητα, που συνασπίστηκε από σύμπλεγμα και φθόνο κατά της εξόχου φυλής μας, η οποία γέννησε τη δημοκρατία και έδωσε στην Υφήλιο τα φώτα του πολιτισμού, (χωρίς να κρατήσει γιά πάρτη της, ούτε σπαρματσέτο), και η οποία, όταν ο πρόπαππος της Μέρκελ κοιμόταν σε σπηλιές, εμείς…κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Να συμπαρασταθούν σ’ εμάς, που όπως είπε η μεγάλη μας ολυμπιονίκης Φανή Χαλκιά, είμαστε φτιαγμένοι γιά να νικάμε πάντα! (Αυτή μην την παρεξηγείτε, όταν τα έλεγε ήταν παραφουσκωμένη, τίγκα, στη ντόπα και δεν ήξερε τί έλεγε).
Τελικά, διαβάζοντας τίτλους χθεσινών εφημερίδων, ακούγοντας ενθουσιώδεις και κατασυγκινημένους μαρκουτσοφόρους, αυτόπτες μάρτυρες, των "μεγαλειωδών" συγκεντρώσεων αλλά και βλέποντας εικόνες από τα συγκεντρωθέντα…. πλήθη, ανέκραξα:
- Άει σιχτίρ, παλιοκαραγκιόζηδες! Μα τόση βλακεία, τέλος πάντων!
Κάτι ψωραλέες συγκεντρώσεις μερικών γηραλέων Ελλήνων μεταναστών, γαρνιρισμένων από μερικούς φοιτητές που κρατούσαν μικρά κομμάτια χασαπόχαρτου με γραμμένα πρόχειρα συνθήματα της πλάκας, μαζί και κάτι παιδάκια, περιβεβλημένα την ελληνική σημαία, που προσπαθούσαν να τεκμηριώσουν τον ενθουσιασμό των δαιμόνιων ρεπόρτερς. Θλίψη, μελαγχολία κι εγκατάλειψη. Και απόλυτη μοναξιά! Όλοι-όλοι, μιά χούφτα, οι μετέχοντες ήσαν Έλληνες που υποδήλωναν το αυτονόητο. Την υποστήριξη στην πατρίδα τους, μιλώντας ελληνικά! Αυτό, δα έλειπε, να έκαναν το αντίθετο.
Που είναι οι μαύροι, κίτρινοι, κόκκινοι, παρδαλοί και διάφοροι σχιστομάτηδες που θα έδιναν με το πλήθος τους τον παλμό, τη γενικότητα και με τη φυλετική ποικιλία τους την οικουμενικότητα του αιτήματος. Θλίψη κι απογοήτευση! Μόνο στο Παρίσι υπήρξε ένα μικρό σύνολο ατόμων που έφτιαξαν μικρή, αλλά υποφερτή συγκέντρωση και με τους Έλληνες φοιτητές να χορεύουν συρτάκι, μπροστά στον Πύργο του Άιφελ.
Ίσως αυτή η πρωτοβουλία να ήταν πέρα γιά πέρα λάθος. Κακομελετημένη και κακοοργανωμένη, έμπνευση κλασσικής ελληνικής μιζέριας και τσαπατσουλιάς και εντελώς ανώφελη, έως επιζήμια, γιά το ελληνικό ζήτημα, αφού τέτοιες αμελητέες συγκεντρώσεις μπορεί να ερμηνευθούν και αντιστρόφως. Δηλαδή ως εναντίωση του λαού των χωρών, όπου οργανώνονται αυτές, προς τη χώρα μας! Αν σε πόλεις δεκάδων εκατομμυρίων κατοίκων, μαζεύονται μόνο 5-6 χιλιάδες άνθρωποι, συνολικά, και διαδηλώνουν υπέρ της Ελλάδος, ε’ τότε η Ελλάδα θα πρέπει να ανησυχεί!
Όσο γιά την παραπληροφόρηση των ΜΜΕ, σχετικά με την πραγματική απήχηση του γεγονότος, με τις πομπώδεις μεγαλοστομίες περί «μεγαλειώδους» συγκέντρωσης υποστήριξης και άλλες σαχλαμάρες των ανόητων μαρκουτσοφόρων, γιά εσωτερική κατανάλωση, αυτό εξηγεί γιά άλλη μία φορά τον κακό, έως καταστρεπτικό, ρόλο που έπαιξαν αυτά στην καθίζηση της χώρας. Από ένα μιντιακό σύστημα που ανέβασε και κράτησε στην κορυφή επί τόσο πολύ χρόνο ένα…. Γιωργάκη, τι περιμένεις;
Όμως μέσα στη γύμνια, από πλευράς υποστήριξης, και την ορφάνια που νιώθει ο σκεπτόμενος Έλληνας πολίτης, ένα γεγονός με συγκλόνισε.
Ο δήμαρχος μιάς πόλης 55000 κατοίκων της Νότιας Ιταλίας, της Κάβα ντεϊ Τιρρένι, ονόματι Μάρκο Γκάλντι, (παράκληση ας μην ξεχαστεί το όνομά του και ας μετονομαστούν, σύντομα, όλοι οι δρόμοι, τύπου Ούλαφ Πάλμε και λοιπής σοσιαλιστικής σαχλαμάρας, σε «οδός Μάρκο Γκάλντι»), πέρα από τη συμβολική οικονομική χειρονομία των 1100 ευρώ, την οποία διαγράφω ως απολύτως περιττή, σε σημερινή επικοινωνία του με λαϊκίστικη πρωινή εκπομπή, έβγαλε τόσο μεγαλείο ψυχής και έδωσε τέτοια δείγματα πραγματικής αλληλεγγύης των ευρωπαϊκών λαών, σε μιά ολιγόλεπτη συνέντευξη που ξεχείλιζε από ευγένεια, καλλιέργεια, ανθρωπιά και σεβασμό κι εκτίμηση στον πραγματικό ελληνικό πολιτισμό και την αρχαία ελληνική κουλτούρα, που άξιζε περισσότερο από όλο το πακέτο στήριξης που ζητιανεύουμε σαν ψοφοδεείς και κατάπτυστοι ψωμοζήτουλες παρίες.
Όχι! τα μηνύματα που εκπέμπουν τα 3 προηγούμενα δείγματα, δεν μας αξίζουν! Χαρακτηρίζουν κάποιους λίγους, αλλά όχι το μεγάλο σύνολο των Ελλήνων, που σιωπούν σκεπτόμενοι και θλιμμένοι. Πτωχεύσαντες μεν, αλλά πάντα περήφανοι και με απόλυτη επίγνωση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντός τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου