Αγένεια, αδιαφορία, σκληράδα και στο βάθος...... ανθρωποφαγία!

Σκέψεις

   Την περασμένη Δευτέρα, σε Τράπεζα της μικρής επαρχιακής πόλης που ζω, μπήκε μία μεγάλης ηλικίας κυρία, συνοδεύοντας την υπέργηρη μητέρα της η οποία έπρεπε να παρουσιαστεί στο γκισέ, αυτοπροσώπως, γιά υπόθεσή της.
   Η Τράπεζα ήταν γεμάτη κόσμο που περίμενε γιά το μοναδικό ταμείο που δούλευε. Άλλοι όρθιοι και άλλοι καθισμένοι, σαν σε πλατεία θεάτρου, στα υπάρχοντα καθίσματα αναμονής με το χαρτάκι προτεραιότητος στο χέρι.
   Ουδείς συγκινήθηκε και ουδείς διανοήθηκε να παραχωρήσει προτεραιότητα στην, καταφανώς ανήμπορη γυναίκα, που ίσα που σερνόταν! Μάλιστα ο Διευθυντής του οποίου ζητήθηκε η διαμεσολάβηση, αφού έστριψε την αρειμάνια μουστάκα του, έβαλε τα πράγματα στην θέση τους, επιδεικνύοντας και αξιόλογη θυμοσοφία:
   - Αν είσαι και παπάς, με την αράδα σου θα πάς!
   Η υπέργηρη κυρία, τρόμαξε να βρει κάθισμα, το οποίο με χίλια στανιά (και προφανώς βρίζοντας μέσα του) της παρεχώρησε νεαρός πελάτης, αλλοδαπός. (Μόνον αυτή όμως, η κόρη της όχι!). Και περίμενε, καθισμένη τουλάχιστον, τη σειρά της!

   Εκεί καταντήσαμε! Φαίνεται πως η διαπίστωση του λαμπρού άστρου της Λάρσας (όχι του κατά Βέμπο Αυγερινού, αλλά του κατά Καρατζαφέρη Ροντούλη), έχει γενικότερη εφαρμογή στη σημερινή κοινωνία! Με τόσα προβλήματα, πάρα πολύς κόσμος κατάντησε "έμφορτος"!
   Και μη βιάζεστε, η ανθρωποφαγία έρχεται! Οι διασωθέντες στις χιονισμένες Άνδεις έφαγαν υπάρχοντα πτώματα, από την πτώση του αεροπλάνου, γιά να επιζήσουν. Δεν τα "κατασκεύασαν" όμως!  Πολύ φοβάμαι πως, όπως πάνε τα πράγματα, σε λίγο καιρό εδώ η "δουλειά" θα γίνεται πλήρης. Με τα υλικά και "το κλειδί στο χέρι", που λένε οι εργολάβοι. Θα σκοτώνουμε γιά να κανιβαλίσουμε. Η Ελλάδα οδηγείται με μεγάλην ταχύτητα σε καταστάσεις πρωτόγνωρης απανθρωπιάς και βαρβαρότητας (είδες ο σοσιαλισμός!). Θα φτάσει, δυστυχώς, η στιγμή που το ένστικτο της αυτοσυντήρησης θα βγάλει στα φόρα όλα τα υπόλοιπα άγρια ανθρώπινα ένστικτα, τα υποκρυπτόμενα, κάτω από τον μανδύα της επίπλαστης πολιτισμικής φλούδας και θα προβάλλει, ανάγλυφα, τη μεγάλη αλήθεια:
   "Τα κτήνη είναι πλάσματα του Θεού, η κτηνωδία, προνόμιο του Ανθρώπου"!
   Δείγματα, ήδη, διαφαίνονται αρκετά και ως γνωστόν, "εξ όνυχος τον λέοντα"!

   Γι' αυτό, ψάξτε στα υπόγεια της ψυχής σας κι αν ανακαλύψετε όποια ίχνη ανθρωπισμού σας άφησε, καταχωνιασμένα, ο άγριος εγωπαθής καταναλωτισμός των τελευταίων χρόνων, βγάλτε τα, ξεσκονίστε και γυαλίστε τα. Θα σας χρειαστούν σύντομα!

Βαράτε βιολιτζήδες…..!

Επί του τηλεχειριστηρίου

   - Ως γνωστόν, μετά την, πυξ-λαξ, εκπαραθύρωση του Χοντρού από την Ουάσινγκτον, το διαβόητο δίδυμο της ελληνικής συμφοράς αναγκάστηκε να στείλει γραπτώς το νέο στραγγιστικό πρόγραμμα του ελληνικού λαού, μαζί με τα σέβη του, στους επικυρίαρχους, «πολυχρονεμένους», δανειστές μας.
   Χθες διαπιστώθηκε εμπλοκή, συνταγματική μάλλον, στο θέμα της εφεδρείας και κάποιες σοβαρές δυσκολίες στο θέμα του ενιαίου μισθολογίου, οπότε οι υποθέσεις παραπέμθηκαν στα …. «προσεχώς»!
   Η στήλη κάνει την κουτοπόνηρη σκέψη.
   - Ρε, μπας κι αυτά τα ζητήματα βρίσκονται μεταξύ των γραπτώς υπεσχημένων να πραγματοποιηθούν άμεσα;
   Αν ναι, μας περιμένουν μεγάλες πλάκες! Θα γελάσουμε πάλι πλούσια! Όχι με τα δεινά που θα επακολουθήσουν, αλλά με τα δικαιολογητικά φληναφήματα του κ. Ευφράδεια!
   Με τη φόρα που πήραν οι άνθρωποι στην κατηφόρα της ξεφτίλας, όλα είναι πιθανά πλέον.
  
   Χίλιες φορές σοβαρότερος και αξιοπιστότερος ο κ.…. Βασ. Λεβέντης. Αν μάλιστα θεραπεύσει και την χρόνια δυσκοιλιότητα που τον βασανίζει και αποτυπώνεται έντονα στο πρόσωπό του, θα προστεθεί ένας ακόμη αδάμας στο πολιτικό πάνθεον των πρωτοκλασάτων ηγετών μας!




   - Μόλις πληροφορήθηκα το ανέκδοτο της ημέρας.
   Θα κατεδαφίζονται, λέει, 100 πολυτελή αυθαίρετα το μήνα! Και αμέσως θυμήθηκα τη μία αποκρατικοποίηση ανά 5 ημέρες!
   Φαίνεται πως οι άνθρωποι αυτοί, γνωρίζοντας την κατάθλιψη που έφεραν στον λαό, θέλουν να μας προσφέρουν, ως αντίδωρο από καιρού εις καιρόν, κάποια χοντρή μα …. ία, έτσι για να σκάει λιγάκι το χειλάκι μας. Δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει άλλη εξήγηση!

Προ πάντων…. σοβαρότητα και αξιοπιστία! (Όχι, παίζουμε!).

Επικαιρότης

   Ο γνωστός χοντρομπαλάς παρολατζής, με το βλοσυρό και παγωμένο βλέμμα ξαναχτύπησε! Μέσα σε μιά μέρα κατέρριψε κάθε προηγούμενο πανελλήνιο ρεκόρ -δικό του- σοβαρότητος.
   Αφού μάγεψε, με την αστραφτερή του ακτινοβολία, την εμφανισιακή του πληθωρικότητα (ατράνταχτη επαλήθευση της Δαρβινικής θεωρίας), την κλασσική ελληνική κατατομή και την, εν γένει, λυγερή κορμοστασιά του, σε συνδυασμό με την ακατάσχετη φλυαρία του "πολλά λέγειν και μηδέν εννοείν", την ξερακιανή στέκα του ΔΝΤ, την κ. Λαγκάρντ, πείθοντάς την απολύτως γιά την ευθύτητα, την εντιμότητα και το, εν γένει, βαρύγδουπο του χαρακτήρος του, επέστρεψε δαρμένος οίκαδε και θεώρησε καλό να ξεσπάσει επί των υπηκόων του.
   Ανεύθυνα, χωρίς μελέτη και σχεδιασμό, αιφνιδιαστικά και αψυχολόγητα, εκτόξευσε έναν νέο, πραγματικά ά τ ι μ ο τρόπο συνυπολογισμού των συλλεγομένων αποδείξεων, στο φορολογικό status των κεραυνόπληκτων και, ήδη, ξεζουμισμένων Ελλήνων.
   Με την ίδια λογική που μεταμόρφωσε τον συντελεστή παλαιότητος στα ακίνητα, από ανακουφιστικό παράγοντα σε επιβαρυντικό, ξεφούρνισε άλλη μία μέθοδο καταλήστευσης του εναπομείναντος γλίσχρου εισοδήματός μας.
   Θα απαιτείται, είπε, τεράστιο πλήθος αποδείξεων, όχι γιά να ελαφρύνει ο επιβαλλόμενος φόρος, αλλά γιά να μην τον επιβαρυνθεί!
   Μετά τη μαζική, αγανακτισμένη αντίδραση του πανελληνίου και το δημιουργηθέν αλαλούμ, από την εντελώς ανέντιμη αυτή εξαγγελία, ο σοβαροφανής, επιπόλαιος και αμετροεπής υπουργός τα πήρε όλα πίσω!
   Έτσι, το θέμα μετετράπη σε άλλη μία «κούφια», ηχηρή και δύσοσμη, του ευρύεδρου και πανταχόθεν «λαλίστατου» τυραννίσκου. Όμως, ας μην βιαστούμε ν’ ανασάνουμε με ανακούφιση, αφού η φαυλότητα, το θράσος και η… αξιοπιστία του κ. Ευφράδεια δεν έχουν όρια, οπότε μπορεί, στο μέλλον, με θεαματική κωλοτούμπα, να επανέλθει δριμύτερος.

   Το τελευταίο κατόρθωμα του «επιφανούς» ανδρός θυμίζει το σχετικό εδάφιο των Χοηφόρων του Αισχύλου, όπου ο Ορέστης, μετά τον φόνο της μάνας του Κλυταιμνήστρας και του εραστή της Αίγισθου, εντελώς πελαγωμένος και με θυμό ψυχής, απευθύνεται στον χορό, λέγοντας μεταξύ άλλων: «….. το γε νυν έχον, ω άνδρες Αργείοι, τα μάλα κάλλιον επιφανεί ανδρί εστίν, ομιλείν ή πέρδεσθαι. Τοιγάρτοι δε ράδιον υποκλυσμόν τοις Έλλησι διαπραχθήναι , κυκλώπειοις πεϊκοίς φόροις, παρά φύσιν εισιέναι δριμαίως, τρισχιλίοις σταδίοις ευμεγέθεις…. κ.λπ, κ.λπ….».

   Όσο γιά το άλλο, το μερελό παιδί, (καθαρά μοραΐτικη έκφραση), καλύτερα αφήστε το ήσυχο. Τώρα δεν ευκαιρεί, είναι πολύ απασχολημένο,….. ξανασώζει τη χώρα!

Κατευόδιο, μικρή μου «Σπίθα»…..

In memorandum. Μικρό, πένθιμο ιντερμέτζο εις μνήμην…


   Απ’ αλλού το περιμέναμε κι απ’ αλλού μας ήρθε.
   Χθες «έφυγε» από κοντά μας η «Σπίθα» μου. Ένα μαύρο, μικρόσωμο μπασταρδάκι (κομψά, ημίαιμο), 8,5 περίπου ετών. Με πανέξυπνα γυαλιστερά ματάκια, που δικαιολογούσαν απόλυτα το όνομά του. Ένα ήσυχο και βολικό πλασματάκι , που ακολουθώντας τη μοίρα όλων των εμβίων ξεκίνησε χθες να συναντήσει τον Δημιουργό του.
   Η περίεργη απουσία του, πρώτη και τελευταία, από το απογευματινό προσκλητήριο γιά το ημερήσιο γεύμα, όπου έσπευδε, πρώτη και καλύτερη, να δηλώnει το «παρόν», προστατεύοντας με υπόκωφα γρυλίσματα το πιάτο της από κάθε, τυχόν, προσέγγιση σφετεριστή, κίνησε την περιέργεια, στην αρχή, και την ανησυχία, μετέπειτα.
   Η αναζήτηση την εντόπισε, κοκαλωμένη, κάτω από ένα κυπαρίσσι, στην πλάγια άκρη του κτήματος. Υποδηλώνοντας, ίσως, το σημείο που διάλεξε γιά την τελευταία της κατοικία!
   Μόλις της έγινε το χατίρι.

   Μωρό τη μάζεψα απ’ τον δρόμο, ίσα γλιτώνοντάς την από τις ρόδες ενός φορτηγού που ορμούσε πάνω της, σαν δρεπανηφόρο άρμα, να την κομματιάσει, κάπου αρχές Απριλίου του ’04.
   Λίγο πριν, την σκέπασα στοργικά μόνος μου με την αφράτη ευβοϊκή γη, που ανέλαβε πλέον να την προστατεύει, εφ’ εξής. (Το κάνει πάντα με συνέπεια, της έχω απεριόριστη εμπιστοσύνη).
   Γιά 8,5 χρόνια μας συντρόφευε ανενόχλητα και διακριτικά. Με αγάπη άμετρη, αφοσίωση ανυπόκριτη και υπακοή απόλυτη, μέχρι που έφυγε, απρόσμενα και βιαστικά, αφού είχε ακόμη αρκετές ημέρες μπροστά της, ζωηρή και γεμάτη υγεία, όπως έδειχνε. Ίσως κάποιο καρδιακό επεισόδιο ή κανένα περαστικό φίδι να έκοψε το ανίσχυρο νήμα της ζωούλας της.

   Κι έτσι, άφησε πίσω της…. ορφανά, 31 αδέλφια, εκ των οποίων τα 3 υπέργηρα και τα 2 προσβεβλημένα από καλααζάρ, αλλά γαντζωμένα στη ζωή με ειδική θεραπεία, 8 γάτες, (αυστηρά «εσωτερικού χώρου», γιά ευνόητους λόγους), αμέτρητες χελώνες στον κήπο και καμιά τριανταριά πετούμενα (κόκκινα καναρίνια, love birds, παπαγάλους, κ.α.), να την αντιπροσωπεύουν, εκπροσωπώντας τη Ζωή.

   Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Χοντρού φαφλατά και του Λιγνού μηδενικού, η ζωή συνεχίζεται. Κι αυτή θα νικήσει, στο τέλος!

Πανηγυρισμοί εν μέσω.... "πανηγυριών"!

Επικαιρότης

Ο εορτασμός των επετείων, (και κάθε σημαδιακού γεγονότος), συνηθίζεται. Όπως συνηθίζεται και η ανάσυρση κάποιων γραπτών κειμένων (scripta manent), όταν ο διάβολος, παίζοντας και περιπαίζοντας, παραβιάζει το παγκόσμιο αξίωμα: "Ουδείς μετά Χριστόν προφήτης" και δίνει στον γράφοντα πρόσκαιρες μαντικές ιδιότητες.
   Η στήλη, γενομένη "πεντακοσιομέδιμνη" σε αναρτήσεις, συνδυάζει τα πιό πάνω και εορτάζει την 500στή της ανάρτηση αναδημοσιεύοντας την, από Κυριακής, 16/8/2009 αντίστοιχη, την οποίαν θεωρεί χαρακτηριστική και απολύτως επίκαιρη, (πιό πολύ από ποτέ), έστω κι αν πέρασαν 2 και, χρόνια από τότε.
   Η αναδημοσίευση γίνεται, όχι από ματαιοδοξία του γράφοντος, αλλά γιά να τονιστεί το αυτονόητο.


Κυριακή, 16 Αυγούστου 2009
Θέσεις - Απόψεις


   Μιά και όλα πάνε πρίμα, ρόδινα κι ωραία, γιά να μην μας φθονήσουν κι οι Θεοί, που έλεγαν κι οι αρχαίοι, ας πούμε και κάτι δυσάρεστο. Έτσι, σαν αντίβαρο απαισιοδοξίας, μέσα στο γενικό κλίμα της ευδαιμονίας που κυριαρχεί σήμερα, διάχυτο, σ' ολόκληρο τον όλβιο πλανήτη μας.
   Ας επιχειρήσουμε μιά προσέγγιση στο μεγαλύτερο πρόβλημα , κατά τη γνώμη της στήλης, και το σημαντικότερο αδιέξοδο που δημιουργήθηκε, από καταβολής κόσμου το οποίον ενσκήπτει ως σαρωτική λαίλαπα σε όλη την ανθρωπότητα. Τη παγκόσμια οικονομική κρίση και την επακολουθούσα ύφεση. Στο κάτω κάτω, οι σοφές κεφαλές που χειρίστηκαν το θέμα, μαντάρα τα έκαναν. Και οι ειδικοί το ίδιο. Γιά τους πολιτικούς, ας μη το συζητάμε καλύτερα. Αυτοί το γιγάντωσαν και το περιέπλεξαν.
   Σειρά, τώρα, των απλών ανθρώπων, των απλών μυαλών, αφού αυτούς αφορά κι αυτοί πληρώνουν, όπως πάντα, τη νύφη να πουν την άποψή τους.

   Ξετυλίγοντας, σαν κουβάρι, την εξέλιξι της ζωής, διαχρονικά, και αναλύοντας , μία προς μία, τις συνιστώσες της κρίσης, αναμφίβολα η μεγαλύτερη και σημαντικότερη είναι ο υπερπληθυσμός της Γης. Ξεπέρασε, προ πολλού, τα 6 δισεκατομμύρια ψυχές και καλπάζει γιά 7 και βάλε.
   Σαν πόσους μπορεί να χωρέσει, τελικά, αυτός ο πλανήτης. Πόσους μπορεί να διαθρέψει και να στεγάσει. Κάπου, κάποτε τελειώνουν οι δυνατότητές του. Σε κάποιο συγκεκριμμένο νούμερο, πέραν του οποίου η αδυναμία " φιλοξενίας " φαίνεται ξεκάθαρα. Ήδη διαφαίνεται, έντονα, στον κοντινό ορίζοντα. Οι μεγάλες, και συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες, με τη συνδρομή του άκρατου και αδηφάγου υπερκαταναλωτισμού και της σπατάλης, οδηγούν στην υπεράντληση των φυσικών πόρων και τον εξαναγκασμό της Φύσης σε υπερπαραγωγή και διαστρέβλωση των φυσικών νόμων, με αποτέλεσμα την εκτρωματική λειτουργία της και την μελαγχολική και τετριμμένη διαπίστωση.
   "Η Φύση εκδικείται...."!

   Παρ' όλα τα προειδοποιητικά μηνύματα, οι ρυθμοί υπερεκμετάλλευσης της Γης υπακούοντας, αναγκαστικά, στην νομοτελειακά και με γεωμετρική πρόοδο αυξανόμενη ζήτηση, σπρώχνουν την ανθρωπότητα βαθύτερα στη κρίση. Όσο περισσότερο αναπτύσσεται μιά χώρα τόσο περισσότερες και συνθετότερες ανάγκες δημιουργεί και μαζί την απαίτηση ικανοποίησής τους. Και ο φαύλος αυτός κύκλος μεγαλώνει συνεχώς. Οι προηγμένες χώρες ηγούνται, καταναλίσκουν, απολαμβάνουν, σπαταλούν και οι υποανάπτυκτες έπονται. Με περισσότερη όρεξη και λαιμαργία. Με περισσότερη λαχτάρα και περισσότερα δίκια, λόγω χρόνιας στέρησης, θέλουν να συμμετάσχουν κι αυτές στο παγκόσμιο φαγοπότι.
   Αυτός ο φρενήρης ρυθμός ανάπτυξης και ο ανταγωνισμός "χορτάτων" και "πεινασμένων" οδηγούν την κατάσταση εκτός ελέγχου και όλα λειτουργούν, πλέον, με τον αυτόματο πιλότο, χωρίς στόχο και χωρίς προορισμό. Το φυσικό περιβάλλον καταστρέφεται, το κλίμα αλλάζει απρόβλεπτα και όλα μοιάζουν να λειτουργούν στη βάση της "αρχής της απροσδιοριστίας" του Χάιζενμπεργκ!
   Παράλληλα ο ανταγωνισμός και η υπερανάπτυξη οδηγούν, κατ' αρχήν, στην υπερβολική ζήτηση πρώτων υλών, την έλλειψη και, άρα, την αύξηση της τιμής τους, πέρα από τη δραματική τους εξάντληση. Η παγκόσμια παραγωγική μηχανή παρακινουμένη από τη ζήτηση και επηρεαζόμενη από το μεγάλο ανταγωνισμό γιά καλύτερη και φτηνότερη παραγωγή, εφευρίσκει και διοχετεύει στην αγορά, συνεχώς και αφειδώς, νέα προϊόντα με αποτέλεσμα κάποια στιγμή η προσφορά να υπερκεράσει τη ζήτηση και ν' αρχίσουν να δημιουργούνται αδιάθετα αποθέματα. Και εκεί βρίσκεται το σημείο στροφής. Η υπερπροσφορά, παρ' όλα τα τερτίπια των μηχανισμών πωλήσεων, π.χ. εκπτώσεις, προσφορές, αποσύρσεις, δανεισμοί, πιστωτικές κάρτες, κ.λπ δεν μπορεί ν' απορροφηθεί λόγω κορεσμού της αγοράς αλλά και ορίου οικονομικής δυνατότητος του αγοραστικού κοινού. Κατά συνέπειαν οι αποθήκες γεμίζουν με αδιάθετα προϊόντα, ο τζίρος πέφτει, η ρευστότητα των επιχειρήσεων περιορίζεται, επέρχεται φρενάρισμα παραγωγής, πλεονάζοντα εργατικά χέρια και αρχίζει ο χορός των απολύσεων . Κατ' αρχήν από τις γιγαντιαίες επιχειρήσεις, καθ' όσον πάντα τα μεγάλα καράβια κλονίζονται από τις μεγάλες φουρτούνες και, εν συνεχεία, με τη φυσική συνέπεια του "ντόμινο", συμπαρασύρουν και τις μικρότερες. Πτωχεύσεις, λουκέτα, ανεργία και... η ανώμαλη προσγείωση στη ζοφερή πραγματικότητα της απόλυτης ένδειας. Όμως η ανάγκη της επιβίωσης είναι δεδομένη. Ο κόσμος έχει ανοίγματα, χρέη, τρέχουσες υποχρεώσεις και, βεβαίως, εξάρτηση από τη σπατάλη και τη βλακώδη και ανεδαφική αρχή των "κεκτημένων δικαιωμάτων".
   Και τότε αρχίζει η γκρίνια, η μουρμούρα και η αγανάκτηση. Επειδή, δε, η πείνα είναι κακός σύμβουλος ο πεινασμένος παραλογιζόμενος γίνεται εύκολος στόχος πολιτικών σκοπιμοτήτων, λαϊκισμών και σκοτεινών ιδιοτελών επιδιώξεων. Χειραγωγείται άκριτα και προσελκύεται από δίκαια η άδικα, συνήθως, συνθήματα. Το καζάνι βράζει επικίνδυνα και, κάποτε, εκρήγνυται οπότε ο Θεός καλείται επειγόντως να βάλει το χέρι Του.
   Η Ιστορία απέδειξε ότι οι επαναστάσεις, μακροχρόνια, δεν έδωσαν λύσεις, απλώς, λειτούργησαν σαν βαλβίδες εκτόνωσης, ενώ σε βάθος χρόνου τα πράγματα ξαναγύριζαν πάντα στην αρχική τους κατάσταση.
   Όμως εδώ η υπόθεση δεν είναι τόσο απλή. Το πρόβλημα είναι πρωτοφανές, παγκόσμιο, καταλυτικό και μη αντιμετωπίσιμο, τουλάχιστον με τις συνταγές και πρακτικές του παρελθόντος. Το μέγεθός του ξεπερνά τις κεκτημένες εμπειρίες. Γι' αυτό και όλοι οι ηγέτες, πελαγομένοι και ζαλισμένοι, μαζεύονται κάθε λίγο και λιγάκι και διαβουλεύονται αναζητούντες, απελπισμένα, λύσεις.
   Νομίζετε ότι όλοι αυτοί είναι βλάκες και ανίκανοι; Νομίζετε ότι εξέλλειψαν από προσώπου γης οι ικανοί; Λάθος μέγιστον, αν το πιστεύετε! Το μέγεθος των προβλημάτων κάνει τους ανθρώπους να φαίνονται μικροί και ανήμποροι να τα αντιμετωπίσουν. Χίλιους άντρες, τους δυνατότερους της Γης, βάλτε τους κάτω απο μιά χιονοστιβάδα που έρχεται άγρια γιά να την σταματήσουν. Θα τους λειώσει όλους! Δεν θα φταίνε αυτοί, η χιονοστιβάδα φταίει που είναι ανίκητη. Με τον όγκο και την ορμή της.
   Όλοι οι μεγάλοι ηγέτες του παρελθόντος, αυτοί που έλαμψαν με τη παρουσία τους γράφοντας την Ιστορία και καθορίζοντας τη μοίρα λαών και τόπων, αν ζούσαν σήμερα, θα φάνταζαν μικροί κι ανίκανοι. Λίγοι, ενώπιον αυτής της κατάστασης.

   Το μεγάλο λάθος, η κακή εκτίμηση και σχεδιασμός έγινε με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου όταν ξαναμοιράστηκε η τράπουλα και αναπροσαρμόστηκαν ρόλοι και διαδρομές. Η ανθρωπότητα δεν μπόρεσε να προβλέψει το αδιέξοδο στο οποίο, μοιραία, οδηγούσαν οι σχεδιασμοί του τότε. Δεν μπόρεσε να προβλέψει και ελέγξει τους ιλιγγιώδεις ρυθμούς ανάπτυξης που επέτρεψαν να φαγωθεί σε λίγες δεκαετίες το ψωμί αιώνων.
   Με τον ανόητο και ξέφρενο ανταγωνισμό των εξοπλισμών και τη κατασκευή των γιγαντιαίων, αφύσικων και απόλυτων καταστρεπτικών όπλων, προσπάθησαν να εξασφαλίσουν την παγκόσμια ειρήνη στη λογική της λεπτής και αποτρεπτικής ισορροπίας του τρόμου. Όμως δεν απέφυγαν την ανεξέλεγκτη διασπορά τους, με αποτέλεσμα ο κόσμος, σήμερα, να ζει παραδομένος στο έλεος του κάθε παρανοϊκού ή φανατισμένου αυτόχειρα τρομοκράτη, που ζωσμένος ένα απόλυτο όπλο να μπορεί να εξαφανίσει ένα μεγάλο μέρος του.
   Εκείνο που, τελικά, πέτυχαν είναι να καταργήσουν την μοναδική βαλβίδα εκτόνωσης που λειτουργούσε αποτελεσματικά και σοφά, οσάκις η κατάσταση και τα ογκούμενα προβλήματα το επέβαλαν. Τον πόλεμο. Τον πόλεμο που, σαν αναγκαίο κακό, παρά τα θύματα, το αίμα και το δάκρυ άνοιγε δρόμο για αναδημιουργία, όνειρα, προσδοκίες και όρεξη γιά νέα ζωή. Δεν είναι τυχαίο που ο Ηράκλειτος έλεγε ότι "Πόλεμος, πάντων πατήρ", ούτε το ότι ο ανώτερος θεός του ινδουιστικού πανθέου είναι ο Σίβα, ο θεός της καταστροφής, με τη λογική ότι η καταστροφή καθαρίζει το έδαφος και στρώνει το χαλί γιά τη νέα δημιουργία και την ελπίδα αυτή να είναι καλύτερη απ' την προηγούμενη.

   Με τη κατάσταση όπως, σήμερα, έχει διαμορφωθεί παγκόσμια. Με τον κόσμο, λόγω των εύκολων επικοινωνιών να είναι μιά δρασκελιά και τις επιρροές υπαρκτές και αναγνωρίσιμες, π.χ. το "El ninho" του Περού επηρεάζει το καιρό της Αυστραλίας και το διοξείδιο του άνθρακα που βγάζει η εξάτμιση ενός αυτοκινήτου στην οδό Ακαδημίας πάει και παρκάρει στον ουρανό της Punta Arenas, στη χιλιάνικη Παταγονία! Ας μην αυταπατώμεθα. Δεν υπάρχει μέλλον. Τουλάχιστον με τον όρο και την έννοια που του δίναμε μέχρι σήμερα. Δεν υπάρχει λύση. Η μάλλον υπάρχει αλλά τόσο ανεδαφική και ανεφάρμοστη που είναι σαν να μην υπάρχει.
   Μόνο αν υποχωρήσει η ανθρωπότητα, ολοταχώς, σε απαιτήσεις και κατανάλωση, παραιτούμενη της φενάκης των "κεκτημένων δικαιωμάτων" θα μπορούσε να πάρει παράταση ομαλότητος η λειτουργία των κοινωνιών. Αυτό που λέμε επιστροφή στις ρίζες. Όμως αυτό δεν γίνεται, οι στροφές της μηχανής είναι τόσο πολλές που δεν μπορεί να φρενάρει. Ο εθισμός στις ανέσεις και τη καλοπέραση είναι αθεράπευτος και ανεξίτηλος. Κι ας βλέπουν όλοι το αδιέξοδο που έρχεται. Το ανένδοτο ταβάνι στο οποίο μας οδηγεί το ασανσέρ της "προόδου", με αποτέλεσμα τη σύνθλιψή μας, σύντομα, σ' αυτό.

   Μετρήστε, γιά παράδειγμα, τα καταστήματα που υπάρχουν στην Αθήνα. Πολυτελή, λουσάτα, φίνα. Φώτα, διακόσμηση, ωραίο γούστο. Αυτό , σίγουρα, είναι "πρόοδος", ποιότης ζωής. Όμως ταυτόχρονα σημαίνει και κόστος επένδυσης, νοίκι, ΔΕΗ, έξοδα λειτουργίας και, προφανώς, απαίτηση απόσβεσης και κέρδος. Και το ερώτημα αμείλικτο. Είναι δυνατόν να επιβιώσουν όλα αυτά; Κάθε μέρα ν' αλλάζουν ρούχα και παπούτσια όλες οι γυναίκες του Λεκανοπεδίου πάλι κάποιες μπουτίκ και κάποια παπουτσίδικα θα έκλειναν από αναδουλειά.
   Προσέξτε τις οικοδομές που χτίζονται η μόλις χτίστηκαν. Πού έκαναν την Αθήνα να ενωθεί με τη Χαλκίδα και την Κόρινθο. Πόσα να πουληθούν και ποιοί να τα κατοικήσουν όταν , ήδη, πάνω από το 80% του ελληνικού πληθυσμού ιδιοκατοικεί.
   Κοιτάξτε τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν, τρόπος του λέγειν κυκλοφορούν γιατί μάλλον παρκάρουν στους ανεπαρκείς αθηναικούς δρόμους. Άπειρα! Κάθε οικογένεια έχει πάνω από δύο. Και οι έμποροι αυτοκινήτων να κλαίγονται.
   - Δεν έχουμε δουλειά, δεν πουλάμε !
   Μα πόσα, επί τέλους, να πουληθούν. Ποιοί να τα πάρουν και που να κυκλοφορήσουν!

   Οι κοινωνίες, και κυρίως οι προηγμένες, μιά κι αυτές πρωταγωνιστούν στο παιχνίδι της κατανάλωσης κι αυτές τραβούν την άμαξα, ανέβηκαν τόσο ψηλά που το μόνο που τους απομένει είναι η πτώση. Μιά πτώση οδυνηρή. Τα δε αποτέλεσματα αυτής θα είναι ευθέως ανάλογα του ύψους. Όσο πιό πολλά είχες τόσο πιό πολλά θα χάσεις και τόσο πιό πολλά θα στερηθείς.
  
   Του λοιπού, η παγκόσμια οικονομία, βυθισμένη και σαπίζουσα στο τέλμα της ύφεσης θα λειτουργεί απρόβλεπτα και ακατάστατα. Όσο θα βλέπετε τις εκατοντάδες χιλιάδες παρκαρισμένα απούλητα αυτοκίνητα των μεγάλων αμερικανικών αυτοκινητοβιομηχανιών, μην ελπίζετε ! Οι ανθρώπινες κοινωνίες απογυμνωμένες από ηθικές αξίες και αποπροσανατολισμένες, εντελώς, θα ζουν χωρίς όνειρα, οραματισμούς και στόχους στην εγωϊστική λογική της ευκαιριοθηρίας, του καιροσκοπισμού και της αρπαχτής. Με γνώμονα το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και πιλότους το "δος ημίν σήμερον" και το "ο θάνατός σου η ζωή μου". Σε ατομικό, ομαδικό και, εν τέλει, σε κρατικό επίπεδο. Η ανθρωπότητα θα μοιάζει με τους επιβάτες μιάς βάρκας στο Νιαγάρα, που τσακώνονται μεταξύ τους, καθ' ον χρόνον η βάρκα ακυβέρνητη πλέει προς τον καταρράχτη. Και κανείς δεν κάνει τίποτε γιά ν' αποτρέψει το μοιραίο.

   Λυπάμαι αν σας μαυρίζω τη ψυχή, αλλά νομίζω ότι πάρα πολλοί έχουν τις ίδιες απόψεις. Μιά και οι ενδείξεις είναι ίδιες. Οι εκτιμήσεις μπορούν να διαφέρουν.
   Όσοι, σήμερα, νοιώθουν ήρεμοι, ασφαλείς, ήσυχοι και αισιόδοξοι γιά το αύριο, στο οποίο μπορούν να εμπιστευθούν με σιγουριά παιδιά και εγγόνια είναι ευτυχείς και μακάριοι. Και, ως εκ τούτου, εμπίπτουν στις αναφορές των βιβλικών "Μακαρισμών", ως κληρονόμοι της αιώνιας βασιλείας!
Οπότε, δικαίως, μπορούν να απολαμβάνουν τον ελληνικό μικρόκοσμό μας. Ασχολούμενοι και απασχολούμενοι με Καραμανλήδες και Παπαντρέηδες, και ολίγην από Τσίπρηδες, Αλαβάνους και Καραντζαφέρηδες. Με Ρουσόπουλους , Όμορους και Τσουκάτους. Με Τατιάνες, life styl και Μελέτες. Με δημοσκοπήσεις της πλάκας και ποδόσφαιρα της συμφοράς. Με Χριστοφοράκους, Siemens και C4i, παραβλέποντας τη πραγματική "συφορά" τους. Μπράβο και χαλάλι τους !
   Αλίμονο, στους υπόλοιπους......

Το βαρέλι, ο πάτος του και οι ξεγάνωτοι ντενεκέδες.

Επικαιρότης

   Δεν ξέρω πόσοι το είδαν και πόσοι το πρόσεξαν. Αλλά, κυρίως, πόσοι το κατάλαβαν, σαν πολιτική έννοια και εθνική προσβολή, σε όλο του το βάθος!
   - Θεέ μου, έλεος πια! Μη μας δίνεις κι άλλα τέτοια ποτήρια και τόσο πικρά.
   Κάθε βράδυ κοιμάμαι με την προσδοκία ότι το επόμενο πρωί θα ξυπνήσω απαλλαγμένος από ένα κακό όνειρο! Έναν εφιάλτη που ο λαμπρός, ζωογόνος ήλιος θα διαλύσει και η ζωή θα ξαναγυρίσει στα φυσιολογικά της μέτρα!

   Η αξιότιμη διευθύντρια του ΔΝΤ, η κ. Λαγκάρντ, ζήτησε, με λίγα λόγια, από τον φαφλατά, φανφαρόνο υπουργό μας των Οικονομικών, που αλαζονικά βγήκε μπροστά γιά…. «να καθαρίσει γιά πάρτη μας», ν’ αφήσει τις μπουρδολογικές του λογοδιάρροιες και να δώσει γραπτώς, ναι ΓΡΑΠΤΩΣ!, τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η χώρα, προκειμένου να της επιτρέψουν, (ίσα που), ν’ αναπνέει από το σωληνάκι οξυγόνου που της έχωσαν στη μύτη και να μην το τραβήξουν απότομα! Δηλαδή όλα όσα είχε δεσμευτεί, (μαζί με σαχλό, χαζοχαρούμενο καθυστερημένο), να κάνει, αλλά επί μήνες χρονοτριβούσε να εφαρμόσει, με μπλα, μπλα και φληναφήματα περί «διαγραμμάτου», θεωρώντας τον εαυτό του τόσο μάγκα και ατσίδα, τουλάχιστον όσο ο Κλεμανσώ, που θα μπορούσε να ξεγελάσει, γιά άλλη μία φορά τους……. κουτόφραγκους! Αποτέλεσμα η μεγαλύτερη ξεφτίλα που γνώρισε ποτέ ο τόπος!
   - Φύγε, κύριε, και φέρε μας γραπτώς την αναγνώριση των απαιτήσεών μας! Γραπτώς, γιατί δεν σε πιστεύουμε! Μετρήθηκες, ζυγίστηκες και βρέθηκες λειψός! Τράβα να παίξεις σούμο! Πήγαινε τώρα, και την Δευτέρα με τον κηδεμόνα σου!!!
   Και ο πολλά βαρύς νταής με το βλοσυρό (εδώ) βλέμμα, έβαλε την ουρά στα σκέλια, έκανε υπόκλιση και χειροφίλημα, μάζεψε τα «βρεγμένα» του και γύρισε οίκαδε, γιά να ορθώσει πάλι την κορμάρα του, να ξαναβρεί το τουπέ του και να μας …. ξαναξεσκίσει στους φόρους, προκειμένου να μας…. ξανασώσει!

   Η ηττημένη Γερμανία που υπέγραψε στο βαγόνι την παράδοσή της, (Α’ Παγκόσμιος) και η Ιαπωνία, με τις τελετουργικές υπογραφές παράδοσης των δυνάμεών της στην Νοτιοανατολική Ασία, (Β' Πόλεμος), κράτησαν μεγάλο μέρος της αξιοπρέπειάς τους μέσα στην οδύνη της ήττας, (μάλιστα ο παραδώσας Ιάπωνας στρατηγός Ιταγκάκι έκανε χαρακίρι επωμιζόμενος την αισχύνη της), ενώ εμείς, που σε ατομικό επίπεδο ντρεπόμαστε στο εξωτερικό να δηλώσουμε την εθνική μας ταυτότητα, πανηγυρίζουμε, διά των φελλών ηγετών μας, την, δήθεν, ανάκτηση της….. αξιοπιστίας μας, ως κυβέρνηση και κράτος, μεταξύ των εταίρων μας!

   Φαίνεται πως το αυτιστικό παιδί, μέσα σε όλους τους άθλους του, πέτυχε και την διάψευση ενός παλιού λαϊκού γνωμικού (όλα τα ρεκόρ, κάποτε, καταρρίπτονται). Αυτού που λέει πως «από μικρό κι από τρελό, μαθαίνεις την αλήθεια»!

Παρεξηγήσεις, παρανοήσεις, συγχύσεις!

Γιά γέλια και γιά κλάματα

   Είναι πλέον καταφανές ότι στην ταραγμένη εποχή που ζούμε, τα μεγάλα προβλήματα και οι ανυπέρβλητες δυσκολίες έχουν διαταράξει τη λογική όλων. Ζούμε, λοιπόν, σε μιά σύγχρονη Βαβέλ όπου η ασυνεννοησία επικρατεί της συνεννόησης! Άλλα λες, άλλα εννοείς και άλλα καταλαβαίνει ο απέναντι, αντιδρώντας ανάλογα!
   Π.χ. ο αξιότιμος βουλευτής του ΛΑΟΣ κ. Αστέρ. Ροντούλης, (το αστέρι του Καρατζαφέρη), απεκάλεσε «γομάρια» τα μέλη της κυβέρνησης, κάνοντας χρήση του γλωσσικού ιδιωματισμού της ιδιαιτέρας πατρίδας του. Τι το φυσικότερο;
   Αμέσως και εντελώς αδικαιολόγητα, χάλασε ο κόσμος! Τεράστιο λάθος και μεγίστη παρεξήγηση! Ευτυχώς ο, βαθύτατης μόρφωσης και εξόχου παιδείας αρχηγός του, ο κ. Γ. Καρατζαφέρης, ο οποίος συχνάκις επαίρεται ότι είναι «γιός σανοπώλη», άρα γνωρίζει καλά και από πρώτο χέρι το αληθές νόημα της λέξης, κραδαίνων και σχετικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας, έδωσε το αληθές νόημα του κακόηχου όρου και έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους θέση.
   - Γομάρι = έμφορτος!
   Με άλλα λόγια, επειδή η κυβέρνηση είναι γεμάτη προβλήματα, τα οποία κουβαλάει στην πλάτη σαν γομάρι, εμπίπτει στην πεμπτουσία του όρου!
   Απλά πράγματα, σαφή και ξεκάθαρα και, κυρίως, Καρατζαφέρικα!
   Όμως η παρεξήγηση έχει και συνέχεια! Ο επίσης αξιότιμος βουλευτής της συμπολιτεύσεως, ο κ. Ν. Τσώνης (;), πανελληνίως άγνωστος, πλην του χωρίου του και της στενής αγροτικής του περιφέρειας, (η στήλη την αγνοεί, αλλά υποθέτει κάτι το ορεινό, το πεδινό, το βλαχαδερό, τέλος πάντων), μη παρεξηγώντας τον όρο, όπως κάνουν οι συγχωριανοί του με ανάλογη χρήση στα ζώα που διαθέτουν στην υπηρεσία τους, αλλά και στα καφενεία του χωριού τους (τα μπλε και τα πράσινα, εννοείται), τον ερμήνευσε σωστά και, έτσι, εξέφρασε το σφοδρό ερωτικό του πάθος γιά τον κ. Ροντούλη, βροντοφωνάζοντας.
   - Όταν σε βρίσκω, θα σε γ…..!
   Δυστυχώς, σύμφωνα με το χαοτικό και αποπροσανατολιστικό πνεύμα της εποχής , η καθαρά ερωτική αυτή φράση εξελήφθη ως προσβλητική και υβριστική! Αν είναι δυνατόν! Δεν θυμάται κανείς το στίχο της μεγάλης λαϊκής αοιδού
   - Αν είναι η αγάπη αμαρτία…! Ας συνέλθουμε, επί τέλους!
   Τι περισσότερο (ή λιγότερο) κάνει στην αγαπημένη του ένας παθιασμένος εραστής, ο οποίος πολλάκις, στην ένταση του πάθους, συνοδεύει την «πράξη» με τη φλογισμένη ερώτηση
   - Τι σου κάνω, μάνα μου!

   Είπαμε, η κρίση, κρίση αλλά να μην τρελαθούμε κι όλας! Ας επικρατήσει, επί τέλους, το σύνθημα, (μπας και σωθούμε). 
   "Make sex, no tax"! 

Ο αέναος κύκλος της Ζωής κι οι «βάρβαροι» που... καταπλέουν..

Στοχασμοί

   Ο κοσμάκης, κυρίως, αλλά και ολόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος, (η διαφορά κόσμος-κοσμάκης, πιστεύω κατανοητή, όπου δει), αισθάνεται κεραυνόπληκτος από όσα συμβαίνουν γύρω του, στην αυλή του, στο σπίτι του.
   Αποκαμωμένος, εντελώς εξουθενωμένος και ανυπεράσπιστος νοιώθει απροστάτευτος στα αλλεπάλληλα πλήγματα που δέχεται. Κατά της τσέπης του, των ονείρων του, του μέλλοντός του, του ηθικού του. Δυστυχώς, η Παγκόσμια Νομοτέλεια εξηγεί και επεξηγεί πλήρως τα όσα συμβαίνουν. Υπέρτατος νόμος της φύσεως επιβάλλει την κυκλική κίνηση στη λειτουργία του Σύμπαντος. Στη Φύση, το Χάος, την Απροσδιοριστία.

   Όλα όσα βιώνουμε τώρα, έχουν ξανασυμβεί στο παρελθόν και θα ξανασυμβούν στο μέλλον. Είναι μέρος ένός τεράστιου αριθμού, επί μέρους, κυκλικών κινήσεων, που εκτελούνται ταυτόχρονα και συμβατά ο ένας με τον άλλο, με θαυμαστή ακρίβεια και συνέπεια. Κάτι που αποδεικνύει, από μόνο του, την ύπαρξη και τη σοφία του Δημιουργού, (ως υπέρτατης δύναμης και υπό οιαδήποτε ονομασία).
   Ο βιολογικός κύκλος κάθε ανθρώπινης ύπαρξης είναι πολύ μικρός και έτσι ο άνθρωπος στην διάρκεια της ζωής του προλαβαίνει να διασταυρώσει όσα φαινόμενα παρουσιάζουν κύκλους μικρότερους από τον δικό του. Συνήθως προλαβαίνει από μία περίοδο παχιών και ισχνών αγελάδων στον τομέα της ανθρώπινης δημιουργίας. Έτσι τα σημερινά δραματικά γεγονότα αιφνιδιάζουν, ξενίζουν και τρομοκρατούν όσες γενιές δεν έζησαν τη λαίλαπα των μέσων του 20ου αιώνα, τον εφιάλτη του πολέμου, την πείνα της κατοχής, τον τρόμο του εμφυλίου και ελπίδα της ανασυγκρότησης.

   Μόνη καταφυγή η έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση, η νηφάλια σκέψη και η σωστή αντίδραση, με κοινό παρονομαστή τη μεγάλη προσπάθεια και την υπεύθυνη δουλειά.
   Η αναδρομή στην Ιστορία, που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της ανθρώπινης πορείας στον πλανήτη, την Επιστημονική έρευνα που προχωρεί και πέραν αυτής και την Διορατική φαντασία πεφωτισμένων πνευμάτων που σπρώχνει τη γνώση ακόμη πιό πέρα, αποτελούν μιά καλή διέξοδο των σκεπτόμενων ανθρώπων στην προσπάθειά τους γιά την κατανόηση του θαύματος της Δημιουργίας, του μυστηρίου της Ζωής και τους βοηθούν στο, κατά το δυνατόν, ξεπέρασμα της σημερινής κρίσης.
   Μεγάλοι δραματουργοί, συγγραφείς και ποιητές, επίσης, δίνουν με το έργο τους κατευθύνσεις και δείχνουν οδούς διαφυγής, ανάλογα και την εσωτερικότητα, τον χαρακτήρα και τα προσωπικά αντανακλαστικά ενός εκάστου δέκτου.
   Από τέτοια στοιχεία, μπορούν ν’ αντληθούν δυνάμεις, να οπλιστούν υπομονές και να χαλυβδωθούν θελήσεις γιά την αντιμετώπιση όσων ήρθαν και όσων είναι, νομοτελειακά, δρομολογημένα να έρθουν. Όσο περιορίζεις το απροσδόκητο και όσο το ανιχνεύεις, υποψιασμένος έγκαιρα, τόσο ευκολότερα και καλύτερα μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Η άγνοια του κινδύνου είναι χειρότερη από τον ίδιο τον κίνδυνο. Απλώς βολεύει τους επαγγελματίες αμέριμνους, τους ανεύθυνους, τους χαζοχαρούμενους. Όποιος ξέρει, ανά πάσα στιγμή, πού πατά και πού βρίσκεται θα μπορεί να μαντέψει καλύτερα και το πού τον πηγαίνουν, ή πού πρέπει να πάει!

   Αυτή την εποχή δεν υπάρχει φως στον ορίζοντα και μόνο οι, φύσει και θέσει, «αναίσθητοι» απολαμβάνουν, μακάριοι, τη φθινοπωρινή λιακάδα, το διεφθαρμένο ποδόσφαιρο και την πανάκριβη «φραπεδιά»! Οι υπόλοιποι είτε καταθλίβονται αγωνιούντες γιά το αβέβαιο αύριο που καραδοκεί να τους ρουφήξει, σαν μαύρη τρύπα του διαστήματος, είτε παρακολουθούν, άβουλοι, απονευρωμένοι κι εξουθενωμένοι τις εξελίξεις.




Περιμένοντας τους βαρβάρους


- Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
       Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
- Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
  Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
       Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα
       Τι νόμους πιά θα κάμουν οι Συγκλητικοί
       Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
- Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
   και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
   στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
       Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
       Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
       τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
       γιά να τον δώσει μια περγαμηνή, Εκεί
       τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
- Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ’ οι πραίτωρες εβγήκαν
   σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες
   γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους
   και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια
   γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
   μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;
       Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα
       και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.
 - Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
     να βγάλλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
       Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα
       κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.
  - Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
      κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
      Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατείες,
      κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
         Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
         Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
         και είπανε πώς βάρβαροι πιά δεν υπάρχουν.


   Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
   Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.


   Τεράστιε, προφητικέ Καβάφη που από το 1904, έβλεπες και προέβλεπες!
   Όμως σ’ ένα σημείο έπεσες, κι εσύ ο μεγάλος, έξω.
   - Οι βάρβαροι, οσονούπω, φθάνουν! Και, αλίμονο, θ’ αργήσουν πολύ να ξαναφύγουν!

«Δρυός πεσούσης…..», ή επί το λαϊκότερο «Μάθανε πως γ… και πλάκωσαν κι οι γύφτοι»!

Θέσεις - Απόψεις

   Ο Μαύρος Σεπτέμβρης των Ελλήνων βαίνει προς το τέλος του αλλά ο Γολγοθάς τους μόλις άρχισε. Η κορύφωση του δράματος έχει πολύ δρόμο ακόμη μπροστά και όσο γιά Ανάσταση, ας μην γίνεται λόγος. Αργεί πολύ. Δυό, τρεις γενιές, τουλάχιστον, και βλέπουμε. (Γενιά και 25/ετία!).
   Οι πιό ….αισιόδοξοι λεν ότι δεν θα ’ρθει καθόλου. Ο καλός Θεός της Ελλάδος φαίνεται πως μας σιχάθηκε πλέον και μας έστειλε…. στο διάολο!
   - Άει σιχτίρ, γομάρια, δεν τρώγεστε πιά!
   (Το «γομάρια» αποτελεί εκλεπτυσμένο απαξιωτικό χαρακτηρισμό εισηγμένο πλέον και στη Βουλή των Ελλήνων!).
   Όπως και στο Θείο Δράμα, η πορεία του έθνους προς το Σταυρό συνοδεύεται από χίλιους-μύριους εξευτελισμούς και λοιδορίες, από το σύνολον του «άμωμου» και «πολιτισμένου» δυτικού κόσμου, προεξάρχουσας της γηραιάς Ευρώπης.
   Επί τη εμφανίσει οτιδήποτε ελληνικού εις την Εσπερίαν η αντίδραση είναι περίπου αυτή.
   -Όξω, ξεφτίλες Έλληνες, ουστ! Κοπρίτες και χαραμοφάηδες!
   Χαρακτηρισμούς που λανσάρισαν στο εξωτερικό ανώτερα κυβερνητικά στελέχη (Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Πάγκαλος). Ο τελευταίος, μάλιστα, ως σύγχρονος Πραξιτέλειος Ερμής, με το σουλούπι του -λυγερή κορμοστασιά και αεράτη ανάλαφρη κίνηση, αλά Μαργκό Φοντέιν- τους επιβεβαιώνει πλήρως, κατά το κλασσικό πλέον, «μία εικόνα ίσον χίλιες λέξεις»!

   Με κάθε ευκαιρία, ή και χωρίς αυτή, οι εχθροί του τόπου και του λαού βγάζουν απωθημένα και εμέουν χολή κατά παντός που έχει σχέση με την Ελλάδα. Έμψυχου, άψυχου, (μέχρι και στην Ιστορία μας άπλωσαν χέρι), την οποία προσπαθούν να διαστρεβλώσουν και αμαυρώσουν. Όλοι, πυρ ομαδόν!
   Κυρίως από την παγκόσμια υψηλή «ψευτοδιανόηση» της «θολοκουλτουριάρικης» σαχλαμάρας, έως την μη ικανοποιηθείσα από τα εγχώρια αιγαιοπελαγίτικα καμάκια, (και άρα στερημένη), σεξουαλική προσδοκία των ανηκόντων και στα τρία φύλα, «παραπονεμένων», ως φαίνεται,  επισκεπτών μας.
   Όλοι με τον λίθο του αναθέματος, υπό μορφή γραφίδας ή τηλεοπτικού μαρκουτσιού στο χέρι εκτοξεύουν μύδρους και εκχέουν οχετούς, στολίζοντάς μας ως τους ουραγούς και τα καρκινώματα της Ευρώπης. Οι κηφήνες του σύγχρονου ευρωπαϊκού μελισσιού και οι τζίτζικες του ονειρεμένου μεσογειακού καλοκαιριού.
  
   Όμως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δώσαμε κι εμείς λαβές. Πολλές λαβές!
  
   Ο αμέριμνος και ξένοιαστος ελληνικός τρόπος ζωής μιάς μεγάλης μερίδας συμπολιτών μας στοιχειοθετεί, έστω και λανθασμένα, την περί Ελλάδας κι Ελλήνων εικόνα των ξένων. Τα ξενύχτια, τα μπουζούκια, τα συρτάκια και τα ζεϊμπέκικα -Ώπα!- συστηματικά προβαλλόμενα, με κάθε ευκαιρία, από τους ασίκηδες σοσιαλισταράδες πολιτικούς μας, ως κορυφαίο συστατικό της εξωτερικής μας πολιτικής, απεικόνισαν στρεβλά τον μέσο εργαζόμενο Έλληνα. Τα σπασίματα πιάτων κι οι λουλουδοπόλεμοι, ως, δήθεν, modus vivendi της ελληνικής καθημερινότητος, που έκθαμβοι παρακολουθούσαν γιά χρόνια οι ξένοι, μετέτρεψαν τον θαυμασμό, τη ζήλια και τον συσσωρευμένο φθόνο του κάθε στριμωγμένου εργαζόμενου Ευρωπαίου σε οργή, μίσος και ρεβανσιστική μοχθηρία, όταν έμαθε πως όλη η χαζοχαρούμενη αναμελιά μας στηριζόταν σε δανεικά απ’ αυτόν!
   - Με τα λεφτά μου, ρε που….ες!

   Έτσι, βρήκαν ευκαιρία οι πάσης φύσεως εκφραστές σκοτεινών συμφερόντων (Σκοπιανοί, Τούρκοι, Αλβανοί, κ.α.) με λόμπυς και πληρωμένους πράκτορες να χειραγωγήσουν και κατευθύνουν την αγανάκτηση των, ήδη, τρελαμένων από τα δικά τους προβλήματα Ευρωπαίων, που λειτουργούν πλέον σαν ανεξέλεγκτος όχλος, ξεσηκώνοντας πρωτοφανείς ανθελληνικές εκστρατείες κατά της παραπαίουσας πατρίδας.
   Μέχρι και τις θεωρίες του διαβόητου σαχλαμάρα «ελληνολάτρη»  Αυστριακού ψευτοϊστορικού, του …. Φαλμεράιερ ξέθαψαν κάτι κακιασμένες «αδελφές», τις πασπάλισαν προς επίρρωση με αυθαίρετες ερμηνείες ταξιδιωτικών γραπτών του Μαρκ Τουέιν, τις γαρνίρισαν με όλα τα σύγχρονα πραγματικά ντεσού μας και τις σερβίρουν, ξαναζεσταμένη σούπα, γιά να μας «ζωγραφίσουν», ως τα μπάσταρδα μαύρα πρόβατα, τους παρίες και τους αποδιοπομπαίους τράγους της «πολιτισμένης» Ευρώπης! Μάλιστα, οι πιο «προχωρημένοι» σε μένος, πάθος και ηλιθιότητα προτείνουν την αποπομπή μας από την Ε.Ε. και την αντικατάστασή μας από την …. Τουρκία!

   Η στήλη δεν φημίζεται γιά σωβινισμό και εύκολη καταφυγή, με κάθε στρίμωγμα, στο «οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, που όταν αυτοί έχτιζαν Παρθενώνες…. μπλα-μπλα…» και τέτοια βλακώδη δείγματα πατριδοκαπηλίας, σημερινής αναξιότητος καθώς και αναζήτηση ψεύτικων ευσήμων ανωτερότητας από το παρελθόν, αλλά πιστεύει ακράδαντα στο μαθηματικό «όπερ έδει δείξαι» και το ρεαλιστικό «σήμερα τι γίνεται».

   Όμως όλα τα πράγματα, ακόμη κι η λάσπη, η συκοφαντία, ο άδικος διασυρμός, καθώς και η ανοχή, έχουν τα όριά τους. Και κάποιοι, μέσα κι έξω, τα έχουν ξεπεράσει προ πολλού.
   Καιρός ν’ αντιδράσουμε!

«Σοσιαλισμός ή…. εντιμότητα»!

Επικαιρότης

   Ας γυρίσουμε 2, και κάτι, χρόνια πίσω. Το τραίνο «Ελλάδα», με ταχύτητα στο φουλ, πλησιάζει στο πέρασμα της Κασσάνδρας. Η κατεστραμμένη γέφυρα και η βαθιά χαράδρα το περιμένει! Η τότε κυβέρνηση το γνώριζε. Ο Καραμανλής γνώριζε καλά, όπως και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης.
   Η αρχική, προεκλογική του εξαγγελία περί «επανίδρυσης» του κράτους, η οποία μετετράπη, (στο λάου-λάου), μετεκλογικά σε κάποια «ήπια προσαρμογή» τα έλεγε όλα. Γιά όποιους και όσους μπορούν να διαβάσουν πίσω από γραπτά και λόγια πολιτικάντικα. Ο Καραμανλής κατάλαβε ότι η κατάσταση δεν μαζευόταν με τίποτα!
   Έτσι, δειλός, μοιραίος και άβουλος, άφησε το τραίνο να τσουλάει ξέφρενα στην κατηφόρα, πλησιάζοντας ακάθεκτο τον γκρεμό, κάνοντας απλά διαχείριση εξουσίας και συνεχίζοντας στους ρυθμούς που παρέλαβε!
   Όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, επιχείρησε -απ’ έξω-απ’ έξω- έντρομος, κατάκοπος και πελιδνός, να ψελλίσει μερικά δυσμενή, αντιλαϊκά μέτρα στη ΔΕΘ και όλοι έπεσαν πάνω του να τον φάνε!
   Ο φαύλος μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ άρχισε ν’ ακονίζει μαχαίρια. Το βουλιμικό γιά εξουσία χαζό παιδί ξεσάλωσε. Βλέποντας το τυρί-θώκο και μη βλέποντας τη φάκα-πρόβλημα ανέβασε αντιπολιτευτικές στροφές και έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ δημαγωγίας και ψευδολογίας, με αποκορύφωμα τη μεγαλύτερη πολιτική αρλούμπα όλων των εποχών, σε παγκόσμια κλίμακα, το περιβόητο «λεφτά υπάρχουν»!
   Ο Καραμανλής, στο σταυροδρόμι των μεγάλων αποφάσεων, είχε να επιλέξει μεταξύ δύο κατευθύνσεων.
   - Σκληρά μέτρα δημοσιονομικού περιορισμού και πειθαρχίας, (τα οποία, σήμερα, φαντάζουν χάδι μπροστά στα τωρινά αλλεπάλληλα και διασταυρούμενα «κροσσέ» που μας ξεσαγωνιάζουν) και αντιμετώπιση του ορυμαγδού της λαϊκής αντίδρασης, ενορχηστρωμένης έντεχνα από τα γνωστά, έμπειρα πασοκικά τάγματα εφόδου, που δεν θα άφηνε λίθον επί λίθου στη χώρα, ή
   - Εύσχημη αποχώρηση από την «καρέκλα», μέσω πρόωρων εκλογών, αφήνοντας τον «διψασμένο» Παπανδρέου να…. σώσει τον τόπο!
   Τελικά, συναισθανόμενος την αδυναμία των ώμων του να σηκώσει το βάρος, επέλεξε τη δεύτερη, φροντίζοντας να αποκλείσει κάθε πιθανότητα εκλογικής του νίκης, με έξτρα μέτρα τελευταίας στιγμής (π.χ. αύξηση διοδίων).
  
   Σήμερα, με αφετηρία την παραποίηση των οικονομικών στοιχείων ως εφαλτήριο, η κυβέρνηση, μη ορρωδούσα προ ουδενός προκειμένου να γαντζωθεί στην προσφιλή της εξουσία, και ο αυτιστικός της αρχηγός αποσυνθέτουν τελείως τον κοινωνικό ιστό (ό,τι απέμεινε, τέλος πάντων), συντρίβουν θεσμούς και οδηγούν τη χώρα στη χρεοκοπία, την υποτέλεια και την εξάρτηση, γεννώντας βάσιμες υποψίες πως, ίσως, βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία οικονομικού ξεχαρβαλώματος και υποδούλωσης της Ελλάδος!

   Σύμφωνοι, ο Καραμανλής δείλιασε και τα παράτησε, (ίσως και κάτω από το φόβο δολοφονίας του, όπως αποκάλυψαν οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες), έχοντας επίγνωση της αδυναμίας του να σηκώσει ένα φορτίο, πολύ μεγαλύτερο από τις δυνάμεις του. Η ομολογία αυτή, έστω και έμμεση, αποτελεί, οπωσδήποτε, έντιμη πράξη, απείρως προτιμότερη από ανεύθυνους πειραματισμούς στου… κασίδη το κεφάλι, χάριν… παιδιάς και ικανοποίησης οικογενειακών απωθημένων!
   - Κύριοι, δεν μπορώ, φεύγω!
   Άλλωστε και ο Πύρρος Δήμας σήκωνε βάρη μέχρι κάποιο όριο!
   Ο Καραμανλής κατάλαβε την αδυναμία του και αποχώρησε, σεμνά, στη γωνία. Τη βλακεία και εξουσιολαγνεία του άλλου, θα την πληρώνουμε γιά γενιές και γενιές!

   Τα πιο πάνω δεν γράφονται για να δικαιολογήσουν τα πεπραγμένα των προηγούμενων και ν’ αποσείσουν τις τεράστιες ευθύνες τους στη μη ενημέρωση του λαού γιά την πραγματική κατάσταση της οικονομίας και γιατί τον άφησαν να συνεχίζει αμέριμνος τον ολισθηρό δρόμο της απωλείας, πιπιλώντας δάκτυλο, αλλά για να καταδείξει την άπειρη φαυλότητα, την απύθμενη αναλγησία και το ασίγαστο πάθος για εξουσία και τα, εξ αυτής, ωφελήματα του παρόντος κυβερνητικού εσμού. Ένα ιδιοτελές πάθος (με το αζημίωτο!), εμπρός στο οποίο δεν μένει όρθιο τίποτε. Ούτε ιδεολογία, ούτε ηθική, ούτε συνείδηση, (αν υπάρχει, βέβαια)!

   Συνοψίζοντας, αν αυτό που συμβαίνει τώρα στη χώρα λέγεται «σοσιαλισμός», τότε χίλιες φορές προτιμότερη η…. βαρβαρότητα!

«Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»! Σύμφωνοι !… Ο Έλληνας όμως;

Θέσεις - Απόψεις

   Η στήλη ανέκαθεν πίστευε ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου αποτελεί τη μεγαλύτερη πολιτική φούσκα της νεώτερης Ελλάδος, που γιά κακή της μοίρα, αναρριχήθηκε στο ύψιστο αξίωμα, με αποτέλεσμα το τωρινό εκκωφαντικό της σκάσιμο να επηρεάσει δραματικά και καταλυτικά τον λαό μας, σε βάθος αρκετών μελλοντικών γενεών!
   Κατ’ αρχήν, η φυσιογνωμική και μόνο παρατήρηση του ανθρώπου παρέχει αρκετά στοιχεία γιά ασφαλείς εκτιμήσεις και συμπεράσματα περί της ηγετικής ικανότητός του .
   Βλέποντας την καλοκάγαθη, χαζοχαρούμενη και μονίμως αμήχανα χαμογελαστή, φυσιογνωμία του, συνειρμικά, παραπέμπεσαι στον περίφημο Σταν Λώρελ-Λιγνό, του αλησμόνητου κωμικού ζευγαριού Χοντρός-Λιγνός και την εν γένει παρεμφερή συμπεριφορά του!
  Άτολμος, φοβισμένος, ατζαμής, επιρρεπής στο σαρδάμ, και ανίκανος, κάθε φορά που επιχειρεί να βάλει από στήθους τρεις λέξεις στη σειρά, να φτιάξει μία πρόταση με νόημα. Αψευδές δείγμα γενικότερης σκόρπιας συγκρότησης!
   Ένα εντελώς ανίκανο και ελλειμματικό, πνευματικά, άτομο που λόγω ονόματος και ακρισίας ενός λαού, βρέθηκε στην δυσκολότερη ιστορική στιγμή του έθνους, στο πηδάλιο της τύχης και του μέλλοντος της πατρίδας μας.
   Έχουμε έτσι, ανάγλυφα, τις βλαβερές και καταστροφικές συνέπειες του αλόγιστου νεποτισμού και της απερίσκεπτα επικρατούσης οικογενειοκρατίας. Τρανή απόδειξη πολιτικής ανωριμότητος των Ελλήνων, παρά τα αντιθέτως κολακευτικά εκτοξευόμενα γιά ιδιοτελή εκμετάλλευση, υπό των πάσης φύσεως παμπόνηρων δημαγωγών.

   Ανατρέχοντας στην νεώτερη ελληνική Ιστορία βλέπουμε αρκετά δείγματα, σπανίζοντα στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο, όπου η, κληρονομικό δικαιώματι, μεταβίβαση των παντοίων οφίτσιων σε συγγενικά χέρια απετέλεσε από παταγώδη αποτυχία -τουλάχιστον- έως, στη χειρότερη περίπτωση, εθνική καταστροφή!
  
   Ο μεγάλος Ελευθ. Βενιζέλος γέννησε έναν μέτριο Σοφοκλή που άφησε πίσω του έναν αμελητέο Νικήτα!
   Ο γίγας Κων. Καραμανλής είχε έναν ασήμαντο πολιτικά αδελφό, τον Αχιλλέα και έναν «λίγο», όπως απεδείχθη ανεψιό (nepos!). Άριστο ρήτορα, μεν, αλλά άτολμο, αναποφασιστικό και κατώτερο στην αντιμετώπιση δύσκολων περιστάσεων. Δηλαδή εκεί που φαίνεται το πολιτικό διαμέτρημα ενός ηγέτου, αφού «αρχή άνδρα δείκνυσι».
   Με τη λογική επαγωγή ήταν αδύνατον η δυναστεία των Παπανδρέου να ξεφύγει από αυτόν τον κανόνα.

   Ο παππούς Γεώργ. Παπανδρέου, ήδη μέτριος πολιτικός αλλά εξαίρετος ρήτορας, υπήρξε μάλλον πονηρός παρά ευφυής. Η καιροσκοπική του διαδρομή, ευνοήθηκε από τις συγκυρίες και την διαρκή πολιτική αστάθεια των εποχών και έτσι κατάφερε δολιχοδρομώντας και ακροβατώντας ιδεολογικά να αποτελέσει πόλο συσπείρωσης όλων των αστικών δυνάμεων που αντετίθεντο τότε στη δεξιά του Καραμανλή.
   Σπορέας του σύγχρονου ελληνικού λαϊκισμού και «μάστορας» της δημαγωγίας προετοίμασε με κακούς χειρισμούς την επιβολή της δικτατορίας. Η κακοδιαχείριση της κοκορομαχίας του με τον, επίσης, άφρονα, αλαζονικό και καλαμοκαβαλημένο νεαρό Βασιλέα Κωνσταντίνο διέλυσε ένα μεγάλο πολιτικό σχηματισμό, την Ένωση Κέντρου, έφερε δίχρονη αναρχία στον τόπο και άνοιξε τον δρόμο στη λαίλαπα του Παπαδόπουλου.
   Θυμάμαι έντονα, πλήρως απολιτικός και αδιάφορος τότε, γιά τα πολιτικά δρώμενα, δύο χαρακτηριστικά και αξέχαστα γεγονότα που κατεδάφισαν στην ψυχή ενός νεαρού φοιτητή -εμένα- το είδωλο του… «Γέρου της… Δημοκρατίας». (Βλακώδης παραλληλισμός γιά να συνδεθεί, συνειρμικά, με τον συντοπίτη του «Γέρο του Μοριά»! (Οι βούρτσες με τις π….ες!)
   Το ένα ήταν δημοσίευμα στις εφημερίδες, (ΤΑ ΝΕΑ), όπου δήλωσε πως, όταν εκλεγεί, θα πουλήσει τη θωρακισμένη λιμουζίνα που είχε αγοράσει πρόσφατα ο Καραμανλής γιά χρήση από τον εκάστοτε πρωθυπουργό, και με τα λεφτά της θα έχτιζε… σχολεία! Όχι σχολείο, αλλά σχολεία!!!
   Το άλλο το άκουσα με τ’ αυτιά μου στο ραδιόφωνο, μιλώντας γιά την Κύπρο. Το Κυπριακό κυριαρχούσε, τότε, ως το μείζονος σημασίας εθνικό θέμα που απασχολούσε το πανελλήνιο.
   Στ’ αυτιά μου ηχεί ακόμη η βαριά, γέρικη, αργόσυρτη φωνή του.
   - Έρχεται η Ένωση, την βλέπω από μακριά…. Έρχεται!
   Και να, από κάτω, τα χειροκροτήματα, οι αλαλαγμοί του παραληρούντος πλήθους, τα μπράβο και τα ζήτω! Βεβαίως, την εξέλιξη της Ιστορίας όλοι την ξέρουμε!

   Με την υποτυπώδη πολιτική μου αντίληψη, άρχισα να ψυλλιάζομαι, από τότε, τι σημαίνει δημαγωγία, (ο λαϊκισμός σαν όρος δεν είχε προσδιοριστεί ακόμη) και να απορρίπτω κάθε εκφραστή του.
   Συνοψίζοντας, η ολιγόχρονη πρωθυπουργία του ξεθεμελείωσε, με την ηγετική του ανικανότητα, ό,τι είχε χτισθεί με κόπο στη χώρα μετά την λήξη του εμφυλίου.
  
   Ο γιός του Ανδρέας, ( Αντρέας, επί το λαϊκιστικότερο!), υπερέβαλε τον γεννήτορα σε πονηρία και πανουργία, εγκαθίδρυσε φαύλο κομματικό κράτος, βασισμένο στη δημαγωγία, τον λαϊκισμό και την παραπληροφόρηση, μπόλιασε το λαό σε μιά δανεική και τεμπέλικη ευημερία και τον έσπρωξε, αποχαυνωμένο γλυκά, στην κατηφόρα της απωλείας. Φιλήδονος, ράθυμος και λάτρης της τρυφηλής ζωής ο ίδιος, άπλωσε διάχυτα τη διαφθορά και συνήθισε τον λαό στο εύκολο κέρδος με την ελάχιστη δουλειά, τη φοροδιαφυγή και την άφθονη κομπίνα. (Μέχρι και τον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας έβαλε στο χέρι αναγκάζοντάς τον να συμπράξει σε φοροδιαφυγή, τάχα τσοντάροντάς τον ατόκως, γιά να χτίσει τη «φωλίτσα» του!)

   Γιά τον τελευταίο των Παπανδρέου, τον έσχατο και ελάχιστο, τα είπαμε ήδη. Απλά, ολοκληρώνει την καταστροφή και υπογράφει τη ληξιαρχική πράξη της κοινωνικής αποσύνθεσης του ελληνικού λαού και της οριστικής διάλυσης του νεοελληνικού κράτους.
   Μετά απ’ αυτόν, η Ελλάδα, κατ’ ανάγκην, θα γυρίσει σελίδα ελπίζοντας τα παθήματα του παρελθόντος να της γίνουν μαθήματα! Ο καιρός θα δείξει.

«Αποκάλυψη, τώρα….»!

Θέσεις - Απόψεις

   Το περασμένο Σαββατοκύριακο συνέβησαν τρομερά, αλλά και καθοριστικά, γεγονότα γιά το παρόν και το μέλλον του τόπου. Η στήλη πιστεύει ότι βρισκόμαστε μιά ανάσα από το γύρισμα στην επόμενη σελίδα.
   Είναι πασιφανές, ακόμη και στον πιό εφησυχασμένο και αμέριμνο πολίτη, (αν περισσεύει κανείς τέτοιος ακόμη), ότι η σημερινή κυβέρνηση πνέει τα λοίσθια και, όπως συμβαίνει πάντα, ένα θηρίο όταν ξεψυχά γίνεται πιό επικίνδυνο.
   Η αδιέξοδη πολιτική που ακολούθησε, αφ’ ότου ανέλαβε την εξουσία, οι πειραματισμοί, οι ερασιτεχνισμοί, οι κουτοπονηριές, οι αβελτηρίες και οι ανόητες μπλόφες την έφεραν εμπρός στον ανένδοτο τοίχο. Όσους λαγούς διέθετε στο καπέλο και όσους άσσους στο μανίκι, τους χρησιμοποίησε ατελέσφορα. Οι κουτόφραγκοι κατάλαβαν, επί τέλους, ότι οι συνομιλητές τους, συνεπείς στις αρχές και την ιστορία τους, (του λαϊκισμού, της απάτης και της καθυστέρησης), τους δούλευαν κανονικά, ψιλό γαζί! Με φούμαρα, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, απόκρυψη ή παραποίηση στοιχείων και τη…μπάλα στην εξέδρα γιά καθυστέρηση, στα πλαίσια της, δήθεν, …πολιτικής διαπραγμάτευσης! Έτσι τώρα στύλωσαν τα ποδάρια.
   - Είτε εφαρμόζετε, χθες!, όσα συμφωνήσαμε, είτε… κοκό γιόκ!
   Έτσι ο θρασύδειλος βερμπαλιστής κ. Ευφράδειας, μάζεψε τα βρεγμένα του από την Πολωνία,  καλώντας και το χαζό παιδί που ξεκινούσε, χαλαρά, γιά την Αμερική να γυρίσει αμέσως πίσω γιατί …. οι κ…λοι σφίξανε, στο μη παραπέρα!

   Η προηγούμενη δυσπιστία των Ευρωπαίων κατέληξε σε απόλυτη βεβαιότητα περί της αδυναμίας της ελληνικής κυβέρνησης να εφαρμόσει τα υπεσχημένα. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι ξένοι έχουν πειστεί πως η αδυναμία αυτή δεν οφείλεται μόνο σε ανικανότητα αλλά και σε εσκεμμένη κωλυσιεργία προκειμένου να διασωθούν τα, κατά Παπακωνσταντίνου, «σπλάχνα μας» και, η κατά Βενιζέλο, «μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων μας», δηλαδή ο παραφουσκωμένος με πλεονάζον και άχρηστο προσωπικό, δημόσιος τομέας! Έτσι ρισκάρουν συνεχώς τη σωτηρία της πατρίδας χάριν της κομματικής τους ιδιοτέλειας. Μέχρι που, σε κρίση ειλικρίνειας, ανώτατο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ομολόγησε.
   - Τόσα χρόνια θυσιάζαμε το κράτος στο κόμμα, τώρα ήρθε η ώρα να θυσιαστεί το κόμμα στο κράτος!

   Έτσι αναζητούν τώρα, απεγνωσμένα, στήριξη από τη ΝΔ προκειμένου, κατά τη γνωστή ευθυνόφοβη και φαύλη πασοκική πρακτική, να βάλουν κι άλλους ως συνυπεύθυνους στο κόλπο, όπου βεβαίως, αν δεχθεί, θα προσπαθήσουν να μετακυλήσουν τις ευθύνες, ή τουλάχιστον, το μεγαλύτερο μέρος σ’ αυτήν κι αν δεν δεχθεί, πάλι θα φταίει που δεν δέχθηκε ... να βάλει πλάτη! Μονά-ζυγά δικά μου!

   Ο Σαμαράς, παρ’ όλη την αισιόδοξη ομιλία του στη ΔΕΘ, όαση στη Σαχάρα της ελληνικής πραγματικότητας, προκαλεί δυσπιστία, γιά πολλούς λόγους.
   Κατ’ αρχήν, η δυσμενέστατη θέση της χώρας, με τα τεράστια χρέη και ελλείμματα, δημιουργεί κατάσταση μη αναστρέψιμη και τα όσα υποσχεθέντα και υπογραφέντα με τα διάφορα μνημόνια, είναι πρακτικά δύσκολο -έως αδύνατο- να ανατραπούν ή μετατραπούν με επαναδιαπραγμάτευση. Μόνο ηλίθιοι θα εδέχοντο να χάσουν όσα έχουν, ήδη, στα χέρια τους κεκτημένα. Και μόνο τέτοιοι δεν είναι οι εταίροι μας. Άρα ο μαρτυρικός ανήφορος της Ελλάδος αποτελεί μονόδρομο και κάθε ιδέα πιθανής αλλαγής των όρων του παιχνιδιού, εντελώς ουτοπική.
   Μόνη διέξοδος αλλαγής, η συνέγερση του ελληνικού φιλότιμου και η επανεκκίνηση της οικονομίας με επενδύσεις των λίγων και πολλή σκληρή δουλειά των πολλών, μακράν της αρχής της «ήσσονος προσπαθείας» που αποτελούσε επί χρόνια τον ακρογωνιαίο λίθο της πασοκικής κοσμοθεωρίας και πολιτικής.
   Παρ΄ όλον, όμως, τον σκεπτικισμό και την δυσπιστία οι θέσεις του Σαμαρά δημιουργούν ελπίδα και ο λαός, πάνω απ’ όλα, χρειάζεται ελπίδα γιά ν’ ακουμπήσει την απελπισία του, οπότε με τη λογική του «ο βρεγμένος βροχή δεν φοβάται» και δεδομένη την καταστροφική και εγκληματική διακυβέρνηση του ντουέτου της συμφοράς, («ανίκανος Παπανδρέου-επικίνδυνος Βενιζέλος»), καθώς και την, πρακτικά, ασημαντότητα των υπολοίπων κομμάτων, αξίζει να δοκιμαστεί κι αυτός, έστω σαν πιθανότητα επιτυχίας.
   Εννοείται πως οιαδήποτε συγκυβέρνηση, με το ΠΑΣΟΚ μέσα, θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία του όποιου το αποτολμούσε. Η πανουργία και δολιότης αυτής της παράταξης καθιστά κάθε σύμπραξη μαζί της πραγματική «λεόντειο εταιρεία». Το ΠΑΣΟΚ είτε θα τρικλοποδιάζει, είτε θα καπηλεύεται κάθε πιθανό εταίρο του! Έτσι έμαθε να λειτουργεί και αυτό θα κάνει και πάλι! Η αριστερά το γνωρίζει αυτό πολύ καλά, από την εποχή των «λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων» του διαβόητου Αντρέα και της αιχμαλωσίας των ψήφων της. Η αλλοπρόσαλλη αντιλαϊκή και ιδιοτελής του πολιτική συνηγορεί σε κάθε είδους ίντριγκα και σαμποτάρισμα που θα σκαρφιστεί, προκειμένου να δικαιώσει, εκ των υστέρων, την μέχρι σήμερα καταστροφική του πολιτική.
   - Είδατε, δεν γίνεται τίποτα! Όλοι το ίδιο είμαστε κι αυτοί πιό ανίκανοι από μας!
   Ο αλαζών πονηρούλης χοντρομπαλάς, (γιά το χαζό, αντ’ αυτού, ας μη γίνεται λόγος, καθεύδει στον κόσμο του) θυμίζει, εν προκειμένω, τον ψαρά του Μπρεχτ που λέει στο σκουλήκι.
   - Φίλε, είσαι να πάμε γιά ψάρεμα;
   Και αλίμονο στο Σαμαρά άμα… τσιμπήσει. Χαθήκαμε όλοι!

   Αυτή τη στιγμή, είτε μέσω εκλογών, (που θα πρέπει ν' αποφευχθούν), ή με όποιο άλλο τρόπο, πιστεύω ότι μία διακυβέρνηση της χώρας από τη ΝΔ και με το ΠΑΣΟΚ αντιπολίτευση θεωρείται, από χέρι, καταδικασμένη. Η κεκτημένη πείρα από την αντιπολιτευτική συμπεριφορά του ΠΑΣΟΚ είναι γνωστή, πρόσφατη και τραυματική! Κατά μείζονα λόγο σήμερα που θα πρέπει, πάση θυσία, να δικαιώσει τις άθλιες επιλογές, τα ανίερα τερτίπια, τις ασόβαρες συμπεριφορές και τις σαχλές μπλόφες του. Η όποια επόμενη κυβέρνηση, με το ΠΑΣΟΚ αντιπολίτευση, θα έχει ν’ αντιμετωπίσει, πλην των προβλημάτων, και τις γνωστές πασοκικές αθλιότητες! Θα βρεθεί σε μιά πραγματική κόλαση, όχι του Δάντη, αλλά του …. Καρχιμάκη!

   Στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, αντί εκλογών, θα πρέπει ν' αναζητηθεί κυβέρνηση πλατειάς αποδοχής. Και μόνη περίπτωση να σταθεί κυβέρνηση, σοβαρή στο εσωτερικό και αξιόπιστη στους ξένους, θα πρέπει αυτή ν’ αποτελείται από εξωκοινοβουλευτικές προσωπικότητες, με στήριξη από την παρούσα Βουλή. Υπερκομματικοί, τεχνοκράτες, επιτυχημένοι και, πάνω απ’ όλα, πατριώτες και απαλλαγμένοι πολιτικού κόστους. Και οπωσδήποτε αδιάφθοροι.
   Αλλά επειδή, τόσον ο συντονισμός, όσον και οι οικονομικοί χειρισμοί απαιτούν και πολιτική πείρα, η τοποθέτηση στο κεφάλι μιάς τέτοιας κυβέρνησης, λ.χ. του Αλέκου Παπαδόπουλου (πασόκου μεν, αλλά έντιμου) και στο Υπουργείο Οικονομικών του Στέφ. Μάνου (ρηξικέλευθου και αποφασιστικού τεχνοκράτη), θα ήταν μιά καλή λύση εκτάκτου ανάγκης, ικανή να συγκρατήσει την οργή του πλήθους, να τιθασεύσει την ορμητικότητα των αναπόφευκτων αντιδράσεων, να χαίρει της εμπιστοσύνης και κατανόησης των δανειστών, να τύχει της υποστήριξης όλων των νουνεχών βουλευτών, ανεξαρτήτως παράταξης, και να προσφέρει δημιουργικό έργο.

   Η πιό πάνω σκέψη απηχεί, εννοείται, προσωπική άποψη του γράφοντος, μη αποκλειομένης και κάποιας άλλης σχετικής, στην κατεύθυνση της υπερκομματικής λύσης γιά τη σωτηρία του τόπου.

   Όμως, προς Θεού, το ΠΑΣΟΚ μακριά. Πολύ μακριά. Μη, τζίζζζζζ! Φτου, κακά!

Οι «ίσοι» και οι πιό «ίσοι»!

Επικαιρότης

   Ο όρος «εργασιακή εφεδρεία», με την οποία μεθοδεύεται ο αναγκαίος περιορισμός του δημοσίου τομέα, αποτελεί μία ακόμη κομψή πασοκική λεκτική φιοριτούρα από εκείνες που εφευρίσκει το ΠΑΣΟΚ όταν πρέπει ν’ απαλύνει το πραγματικό μέγεθος και τις συνέπειες της, εξωραϊσμένα, σερβιριζόμενης ενέργειας.
   Στην ουσία του πράγματος, η όλη ιστορία, πλην του περίεργου και αισιόδοξου βαφτιστικού της, αποτελεί ένα ακόμη σατανικό τερτίπι, απολύτως αναμενόμενο από όσους γνωρίζουν καλά τον φαύλο πολιτικοκοινωνικό μηχανισμό που μας κυβερνά.
   Η πολυδαίδαλος και χαώδης διαδικασία επιλογής, (κοινώς ξεσκαρτάρισμα), που θα σφραγίσει την ύπαρξη και το μέλλον χιλιάδων πολιτών και των οικογενειών τους, τόσον από τη μεγάλη καθυστέρηση στο σχεδιασμό της, όσον και από τον τρόπο που θα εφαρμοστεί προδίδει φωναχτά τους στόχους των βαθυπασόκων εμπνευστών της. (Ρέππας, Παπουτσής, Κατσέλη και σία).

   - Να προστατευθεί και να παραμείνει ανέγγιχτος, πάση θυσία, ο σκληρός πυρήνας των «ημετέρων», στυλοβατών του καθεστώτος!
   - Να παραμείνουν αλώβητα τα «σπλάχνα» μας και να στεγανωθεί η μεγάλη «δεξαμενή», ο ζωογόνος ψηφοδότης μηχανισμός που μας διατηρεί και θα μας διατηρεί στην εξουσία!

   Όποιος δεν θέλει να δει κατάματα την πραγματικότητα και ν’ αναγνωρίσει αυτή τη μεγάλη αλήθεια, ή αποτελεί αφελή και ονειροπόλο αιθεροβάμονα ή, απλά, εθελοτυφλεί, ως ανήκων στο υπό προστασίαν σύστημα, η δημιουργία και διατήρηση του οποίου μας έφερε μέχρις εδώ.
   Όλοι οι υπόλοιποι, δηλαδή εμείς που βιώσαμε και βιώνουμε στο πετσί μας το πασοκικό μεγαλείο της ισοπολιτείας και κοινωνικής δικαιοσύνης, μάθαμε καλά να μυριζόμαστε από μακριά, σαν λαγωνικά, τις σκέψεις, τις πρακτικές και, κυρίως, τη βαθύτερη σκοπιμότητά τους. Τα μάθαμε τόσο καλά που, πλέον, τα εμπεδώσαμε!

   Οπότε, διασκεδάζοντας το χάλι και απαλύνοντας τον πόνο μας, μπορούμε, λογοπαίζοντας αφού το μόνο που μας απέμεινε (και μάλιστα αφορολόγητο, μέχρι στιγμής) είναι το χιούμορ, να θεωρήσουμε ότι η περίφημη «εργασιακή εφεδρεία» προκαλεί έντονη «εργασιακή εφίδρωση» στον πολυπληθή κλάδο των δημοσίων υπαλλήλων και άγριο γαργάλημα στον «εργασιακό αφεδρώνα» τους!
   Στους «ημέτερους» πασόκους τα φαινόμενα θα περάσουν σύντομα και, μάλλον, ανώδυνα, όμως οι λοιποί (δεξιοί κι αριστεροί) καλόν θα είναι να προετοιμαστούν καταλλήλως. Έρχεται «ξύστρα»! Μακριά, χοντρή και άγρια. Απαιτείται μπόλικη βαζελίνη!
   Η πλατεία Κλαυθμώνος, ανακαινισμένη και εξωραϊσμένη, αναμένει την πολυπληθή πελατεία της, του 21ου αιώνος!

«Σώσον Κύριε τον λαόν σου….»!

Επικαιρότητα (έκτακτη!)

   Προχθές Τρίτη και 13, κλασσική αποφράδα ημέρα του ελληνικού ημερολογίου, η στήλη ανήρτησε, μεταξύ άλλων, και μιά παλιά παραβολή που πολύ συνήθιζε να ιστορεί ο σοφός γέρο Καραμανλής.

   Αν και το νόημα αυτής της ιστορίας, αλλά και της σκοπιμότητος ανάρτησής της, ξεστράτισε λιγάκι, ως προς αυτό που ήθελε να πεί ο συντάκτης, από μερικούς αναγνώστες, η μεγάλη και ουσιαστική της αξία αναδεικνύεται και αποδεικνύεται σήμερα ανάγλυφα, μετά τα φρέσκα μαντάτα.

   Μολονότι το τελευταίο χαράτσι που επέβαλε στον λαό ο χοντρομπαλάς με το ψυχρό βλέμμα, κ. «Ευφράδειας», ήταν ήδη αβάσταχτο κι εξοντωτικό γιά τα κατώτερα λαϊκά στρώματα αλλά και όσους άλλους δύσμοιρους πολίτες, οι οποίοι ακολουθώντας παραδοσιακά την πατροπαράδοτη ελληνική συνήθεια στήριξαν τις αποταμιεύσεις τους στο ακίνητο, τούτο υπερδιπλασιάστηκε εν μία νυκτί και μόνη!

   - Ακίνητο, σου λέει ο Τιτάνας της ελληνικής οικονομίας, ίσον ακίνητος στόχος. Άρα, βάρα του!

   Και εδώ ακριβώς, στην αντίδραση του κόσμου, αποτυπώνεται η ορθότητα και αξία της παραβολής!

   Ο λαός, ζαλισμένος από τις αλλεπάλληλες σφαλιάρες που δέχεται βροχηδόν και πανταχόθεν, (γιά το καλό του, εννοείται! Όλα κι όλα, το σωστό να λέγεται!), εμφανίζει έντονα τα συμπτώματα του μιθριδατισμού και της αφασίας. Οπότε, πελαγωμένος κι εξουθενωμένος ακολουθεί αδιαμαρτύρητα ένα άλλο ευαγγελικό και δογματικό ρητό, ελαφρά παραφρασμένο.

- «Πλήρωνε και μη ερεύνα», ψελλίζοντας «Του Κυρίου (Βενιζέλου).... ΔΕΗθώμεν»!

   Έτσι, αν και το τελευταίο, φοβερό χτύπημα καράτε στη τσέπη του αποτελεί το ισχυρότερο και ίσως αποφασιστικότερο πλήγμα που δέχτηκε την τελευταία διετία, από οιοδήποτε άλλο «σωτήριο μέτρο», οι παρατηρούμενες αντιδράσεις είναι από ανεπαίσθητες έως αμελητέες, θυμίζοντας το τελευταίο μέρος της παραβολής!

   Με την επιφύλαξη της αργοπορημένης, ίσως λόγω ζαλάδας, αντίδρασης του λαού, η στήλη ελπίζει και εύχεται όπως, τόσο το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, όσο και ο ίδιος ο καλλιεπής μπαρουφολόγος επί κεφαλής του, να γνωρίζουν την ιστορία του σουλτάνου και του βεζίρη και να θελήσουν να επωφεληθούν από το βαθύ της νόημα. Αμήν!

   Αν όχι, τόσο το χειρότερο για όλους.

   ΥΓ. Υπενθυμίζεται ότι, μετά τα πρώτα δείγματα γραφής του μεγαλόστομου αλαζόνα σαχλαμπούχλα Υπουργού των Οικονομικών, η στήλη είχε επισημάνει «Να μου το θυμηθείτε, μ’ αυτόν τον τύπο στο πόστο αυτό, μπλέξαμε άσχημα»!

   Όπερ έδει δείξαι. Αλλά ποιός φανταζόταν το πόσο γρήγορα θα συνέβαινε!

Μικρά κι επίκαιρα. Σημαντικά κι ασήμαντα!

Σχολιασμοί

   1-   Το τελευταίο αστροπελέκι που επέπεσε επί της ακάλυπτης κεφαλής μας και οι αντιδράσεις του ενεού και μισολιπόθυμου λαού, μου θύμισαν μια παλιά ιστορία. Την παραβολή που έλεγε ο μεγάλος Κ. Καραμανλής, με τον σουλτάνο και τον βεζίρη του:

   - Βάλε, μπρε, καινούριους φόρους στο Βιλαέτι κι έλα να μου πεις τις αντιδράσεις του κόσμου!

   Την άλλη μέρα ο βεζίρης θορυβημένος αναφέρει.

   - Πολυχρονεμένε μου, ο λαός γκρινιάζει, είναι δυσαρεστημένος!

   - Καλά μπρε, βάλ’ του κι άλλους φόρους και ξαναέλα να μου πεις.

   Την επομένη ο βεζίρης, έντρομος, αναφέρει.

   - Άρχοντά μου, ο λαός ξεσηκώνεται!

   - Ορέ, ρίξ’ τους κι άλλους που σου λέω κι έλα πάλι να μου πεις τι γίνεται.

   Ο βεζίρης γυρίζει πελιδνός.

   - Μεγάλε Πατισάχ, φοβάμαι πως θα’ χουμε επανάσταση!

   - Εντάξει μπρε, ρίξε ακόμη ένα χαράτσι καπέλο κι έλα να μου αναφέρεις.

   Ο βεζίρης φεύγει, τρέμοντας, να εκτελέσει την εντολή και την επόμενη.

   - Αφέντη, ο λαός έπαψε να διαμαρτύρεται. Γυρίζει στους δρόμους γελώντας και τραγουδώντας!

   - Αμάν, μπρε! Τί μου λες! Βγάλε φόρους γρήγορα γιατί καήκαμε!

   Ο μύθος δηλοί ότι τα νεύρα των Ελλήνων σπάσανε, Το τελευταίο χαράτσι, συντριπτικό γιά τη ραχοκοκαλιά της μεσαίας τάξης, μοιάζει να περνάει στο ντούκου! Οπότε, τώρα θα φανεί η σοφία της παραβολής. Ίδωμεν.

   2-   Τυχαία χθες βράδυ είδα ένα βίντεο, με περιστατικό από τα τέλη Ιουνίου, όπου ο χοντρομπαλάς κ. «Ευφράδειας», με το γνωστό εμβριθές ύφος και την χαρακτηριστική καλλιέπεια του λόγου, εξηγούσε με αδιάσειστα και λογικά επιχειρήματα, πως η ΔΕΗ, η οποία «παρέχει στο λαό κοινωνικό αγαθό και…. μπλα-μπλα-μπλά….δεν είναι δυνατόν να μεταβληθεί σε φοροεισπρακτικό φορέα οπότε….. μπλα-μπλα-μπλά…»!

   Πολύ ωραία, πολύ συγκινητικά και πολύ πειστικά επιχειρήματα. Μπράβο του!

   Και πριν αλέκτωρ λαλήσει… τρεις μήνες, η ίδια ευφράδεια, η ίδια στομφώδης ρητορεία μας ανακοινώνει το νέο χαράτσι, μέσω … ΔΕΗ, με αντίστοιχη εξωραϊστική μπαρουφολογία και … ατράνταχτα, αντίθετα, επιχειρήματα!

   Χαρακτηριστικό δείγμα μιάς «αξιόπουστης» κυβέρνησης, κατά την, επί λέξει, έκφραση του αυτιστικού, δήθεν, αρχηγού της!

   Άντε μετά, ακούγοντας όποια βερμπαλιστική μεγαλοστομία και μπουρδολογία από τον παρλαπίπα Έλληνα… Μουσολίνι, να μην σκεφτείς, αντιδρώντας αυθόρμητα.

   - Άντε χ…σου, ρε χοντρομ….κα καραγκιόζη!

   3-   Εν όψει της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς και της επανόδου στη βάση του στην Αθήνα, είπα στον εγγονό μου το περασμένο Σάββατο.

   - Μικρέ, πάμε να σε κεράσω τα τελευταία καλοκαιριάτικα σουβλάκια! (Ο μικρός, όπως τα περισσότερα παιδιά, τρελαίνεται για σουβλάκι).

   - Όχι παππού, άσε καλύτερα, προτιμώ κάτι άλλο!

   - Γιατί, βρε κοπρίτη, τί σ’ έπιασε; Άρρωστος είσαι; (Ο χαρακτηρισμός «κοπρίτη», πλην τρυφερότητος αποτυπώνει και μέρος, μόνο, της διαολιάς του μικρού!)

   - Όχι παππού, απλά έχω μιά καλύτερη ιδέα!

   - Ωχ, τί σκαρφίστηκες πάλι, βρε σατανά; (Η διατάραξη των καλών καθιερωμένων κινεί πάντοτε υποψίες γιά κάποιο υποκρυπτόμενο κακό!)

   - Τίποτα, καλέ παππού, να σκέφτηκα αντί γιά σουβλάκια δεν μου παίρνεις καμιά εκατοστή τραπεζικές μετοχές, τώρα που είναι φτηνές, να έχω να παίζω όταν μεγαλώσω!

   Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια!

Το φαινόμενο «Γιωργάκης»!

Θέσεις - Απόψεις

   Το τελευταίο τριήμερο, ο δήθεν πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου, θλιβερό άθυρμα στα χέρια, τις ορέξεις και τους χειρισμούς του επίσης βουλιμικού γιά εξουσία, αδίστακτου και μοχθηρού αεροκοπανιστολόγου κ. Ε. Βενιζέλου παρουσιάζει ένα αξιολύπητο και ελεεινό, παρακλητικό προφίλ, επικαλούμενος τη σκληρή πραγματικότητα και εκλιπαρώντας την κατανόηση του λαού στην αντιλαϊκή, ισοπεδωτική των πάντων, πολιτική που εφαρμόζει, υποδυόμενος την… Ιφιγένεια, που θυσιάζεται γιά το καλό της πατρίδος!
   Όμως στην πλειονότητα του λαού, (και σε μένα), ανακύπτει αυθόρμητα η εξής απορία.
   Αφού γνώριζε σε τι χάλι βρισκόταν η χώρα και σε τι κυκεώνα θα έμπλεκε, γιατί λύσσαξε να γίνει πρωθυπουργός;
   Γιατί χάλασε τον κόσμο, (από το 2007), με συστηματική, στείρα άρνηση σε κάθε μέτρο της τότε κυβέρνησης, με τα καραγκιοζιλίκια των δήθεν δακρύων και λιποθυμιών στο λιμάνι του Πειραιά, όταν υποδέχτηκε τα κρητικά τρακτέρ και με την ξεφτίλα στα εγκαίνια του Μουσείου της Ακροπόλεως, όπου κυνηγούσε, δολιχοδρομώντας, τις κάμερες της τηλεοράσεως, γιά να φαίνεται συνεχώς και πρώτος-πρώτος, κοιτώντας λοξά να δει αν τον δείχνουν στο «γυαλί»;
   Γιατί χρησιμοποιούσε συνέχεια κάθε αντιπολιτευτικό τερτίπι, θεμιτό ή αθέμιτο, προκειμένου να εκβιάσει πρόωρες εκλογές και γιατί ξεστόμισε, φόρα παρτίδα, το αμίμητο «λεφτά υπάρχουν», (φράση που θα μείνει στην παγκόσμια πολιτική Ιστορία ως η μεγαλύτερη πολιτική «κοτσάνα» όλων των εποχών και κορυφαίο μνημείο φαυλότητος, ανευθυνότητος και πολιτικής απάτης), όταν γνώριζε καλύτερα απ’ όλους, (έχοντας διαβουλευτεί ήδη με το ΔΝΤ), ότι «δεν υπάρχει σάλιο» στα ταμεία του κράτους;
   Ποιός έξυπνος και λογικός άνθρωπος θα κυνηγούσε με τέτοια μανία την «καρέκλα», όταν ξέρει πως αυτή είναι ηλεκτρική, αν δεν τον οδηγεί σ’ αυτό το κυνήγι η τυφλή αρχομανία και η ακόρεστη, επιπόλαιη δίψα γιά εξουσία; Παντί τρόπω και πάση θυσία!
   Η απάντηση είναι μία. Απλή, προφανής, εξηγήσιμη και, πέρα για πέρα, αληθινή.
   Ο μικρός πεισματάρης Γιωργάκης ήθελε να πάρει τα ηνία του κράτους οπωσδήποτε. Να χριστεί πρωθυπουργός, έστω γιά μιά μέρα, κι ας πεθάνει! Να γίνει ό,τι ο πατέρας κι ο παππούς του. Αδιαφορώντας γιά κάθε κόστος που, στο κάτω-κάτω, ο λαός θα πληρώνει γιά γενιές!

   Έτσι τώρα, καρφωμένος πεισματικά στον θώκο, συνεχίζει ν’ αδιαφορεί γιά την εξαθλίωση στην οποία οδηγεί τη χώρα, αφού αφ’ ότου πήρε το τιμόνι στα χέρια του, αυτή βαδίζει απ’ το κακό στο χειρότερο, παρ’ όλα τα σφαγιαστικά ισοπεδωτικά μέτρα που παίρνει συνεχώς. Ξεζουμίζει το λαό αφαιρώντας του και τις τελευταίες ρανίδες οικονομικού «αίματος» που του απέμειναν, με αλλεπάλληλα «έκτακτα» μέτρα που ανακοινώνει σε τακτικές ημερομηνίες, (εν όψει κάθε δόσης του μνημονίου), στα πλαίσια μιάς κοντόφθαλμης και αδιέξοδης πολιτικής -«φέρτα τώρα και βλέπουμε»- η οποία καταστρέφει κάθε «σήμερα», εκμηδενίζοντας ολοκληρωτικά και το όποιο «αύριο» του τόπου. Του αρκεί να παραμένει, (γιά λίγο ακόμη, όπως ο λαός εύχεται και ελπίζει), στην αγαπημένη του «καρέκλα» και …«γαία πυρί μιχθήτω». Φτάνει να υποδύεται, ο μικρός Γιωργάκης, τον τρανό πρωθυπουργό της Ελλάδος! Τον «σωτήρα» της, όπως αυτάρεσκα πιστεύει ο ίδιος!

   Έλεος πιά! Δεν υπάρχει κανείς νουνεχής σ’ αυτόν τον τόπο να πιάσει απ’ τ’ αυτί το μικρό χαζό παιδί και να το στείλει να παίξει με τους φίλους του (την μικρή, -τρα-λα-λά-, πράσινη Τίνα, τον τζιτζιφιόγκο Δρούτσα, τον σοφολογιότατο Παπακωνσταντίνου και τα άλλα παιδάκια) ή, ακόμη καλύτερα, να στείλει στον αγύριστο αυτόν τον σύγχρονο Ηρόστρατο, μαζί με τη φορομπηχτική του παρέα, μπας και σωθεί, πραγματικά, η χώρα από τον αυτόκλητο, ανίκανο, άχρηστο και επιζήμιο συστηματικό «σωτήρα» της;
   Αμάν, κουραστήκαμε πλέον και στραγγίξαμε! Κάτι θα πρέπει να γίνει. Στα σοβαρά όμως κι όχι με σαχλαμάρες, τύπου «αγανακτισμένων» και άλλες τέτοιες, ατελέσφορες, αηδίες.

   ΥΓ. Στη χθεσινή ανάρτηση, άρχισα τον τίτλο δανειζόμενος φράση από ποίημα του Καβάφη, που αναφέρεται στις μάταιες προσπάθειες των Τρώων ν’ αποφύγουν την επερχόμενη καταστροφή της πόλης τους.
   Τελικά, διαπιστώνω μιά τραγική αντίφαση. Οι δικές μας προσπάθειες, όπως πάμε, σε λίγο θα είναι, μάλλον, όχι των Τρώων αλλά των …. «Δεν τρώων»!
   - Θεέ μου, πού καταντήσαμε!

«Είν’ η προσπάθειές, μας των συφοριασμένων»! Από πού ερχόμαστε, που είμαστε, πού πάμε.

Επικαιρότης

   Το τελευταίο διήμερο (πολύ φυσικό) προσπάθησα, όπως χιλιάδες Έλληνες, να παρακολουθήσω τις δραματικές ομιλίες που διάβασε, κατά τη συνήθεια και δυνατότητές του, ο κ. Γ. Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη.

   Βεβαίως δεν κατάφερα, (πολύ φυσικό επίσης και αναμενόμενο), να τον αντέξω μέχρι τέλους, αν και προσπάθησα καταβάλλοντας το σύνολο των πνευματικών μου δυνάμεων και αντοχών.

   Από όσα κατάφερα ν’ ακούσω διαπίστωσα, (προσωπική άποψη), πως υπήρξε μιά αρκετά διαφοροποιημένη, ως προς το παρελθόν, ομιλία. Ή άλλαξε αυτόν που του έγραφε τους λόγους, ή αυτός που τους γράφει άλλαξε μυαλά. Πάντως δεν έπαψε ν’ αποτελούν κείμενα, grosso mondo, πάνω στη γνωστή πασοκική φαυλότητα με τις γνωστές θέσεις, απόψεις και τακτικές, καθώς και την χαρακτηριστική απολάκτιση ευθυνών, τόσο του παλαιού, όσο και του νεώτερου ΠΑΣΟΚ γιά το σημερινό χάλι.

   Ανεξάρτητα από όσα διακηρύσσει η κυβέρνηση, η οποία είναι η μόνη που πιστεύει (αν πιστεύει, πράγματι), όσα λέει, η πραγματικότητα, δυστυχώς, είναι τελείως διαφορετική και αμείλικτη.

   Είναι πλέον πανθομολογούμενη η κακομάθεια του ελληνικού λαού στα τελευταία 30 χρόνια, ο εκτραχηλισμός της κοινωνίας μας στη σπατάλη, τον παρασιτισμό, τη χαμηλή παραγωγικότητα και τη διαφθορά, υπό την καθοδήγηση λαϊκίστικων και καταστροφικών πολιτικών. Με κύριο μέλημα τη διόγκωση του αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα, προς εξασφάλιση σταθερής εκλογικής πελατείας με αφειδείς προσλήψεις, τη δημιουργία γενιτσαρικού συνδικαλιστικού υποστηρικτικού μηχανισμού, τις άκριτες και καταλυτικές της πρωτογενούς παραγωγής γεωργικές επιδοτήσεις και το πολύ και εύκολο πλαστικό χρήμα που έπεσε στην αδηφάγο νεοπλουτίστικη κατανάλωση. Ένα ατέλειωτο ραβαΐσι με διαρκές και αλόγιστο τσιμπούσι από δανεικά, μέχρις ότου ο ελληνικός λαός εξόκειλε, αφελής και ανύποπτος, στην αγκαλιά ενός καταστροφικού μιθριδατισμού.

 - Αχ', τι ωραία, τι καλά! Αγάπες και λουλούδια, ζωή παραμυθένια!

   Οι πασοκικές κυβερνήσεις έστησαν και συντηρούσαν το σκηνικό της απατηλής και κίβδηλης «ευημερίας των δανεικών» και οι κεντροδεξιές παρενθέσεις (Μητσοτάκης, Καραμανλής) δεν τόλμησαν, -δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι-, κάτω από το φόβο της δημαγωγικής αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ, (κορυφαία έκφανση το «Λεφτά υπάρχουν», όταν η χώρα, ήδη, βούλιαζε), να το πειράξουν, ούτε κατά κεραία, συνεχίζοντας στον ολισθηρό δρόμο. Ώσπου το ωραίο, χαζοχαρούμενο αποκριάτικο γαϊτανάκι κατέληξε σε χορό του Ζαλόγγου! Και όταν το ρολόι χτύπησε μεσάνυχτα, δηλαδή τώρα, η Σταχτοπούτα-Ελλάδα προσγειώθηκε ανώμαλα!

   Παρά τις όσες και όποιες αισιόδοξες παρλαπίπες του θλιβερού κυβερνητικού δίδυμου, (Χοντρός – Λιγνός, σε νέες περιπέτειες), το χέρι της ζητιανιάς είναι μονίμως απλωμένο και έτσι και δεν πέσει, ανά τρίμηνο, η ζωοφόρος «δόση», το μπατιρημένο ελληνικό μπακάλικο θα κατεβάσει, και επίσημα, τα ρολά, αφού «δεν υπάρχει σάλιο»!

   Η στήλη, ζώντας από γεννησιμιού της στη χώρα, βγαλμένη από φύτρα λαϊκών στρωμάτων και γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα, πίστευε από την πρώτη στιγμή ότι όλη αυτή η κακοστημένη κυβερνητική φάρσα τραβούσε δρόμο αδιέξοδο και η χρεοκοπία ήταν αναπόφευκτη. Αναδρομή σε παλαιότερες αναρτήσεις της το αποδεικνύουν.

   Γιά πόσο ακόμη οι κουτόφραγκοι, όταν μάλιστα οι καμπάνες της ύφεσης άρχισαν να ηχούν και στις αυλές τους, θα στερούν πόρους από τους λαούς τους γιά να συντηρούν εμάς ρίχνοντας, μάλιστα, τα λεφτά τους σ’ ένα σύγχρονο πίθο Δαναΐδων!

   Η φινλανδική δυστροπία άνοιξε το χορό της αμφισβήτησης, των δισταγμών, της υπαναχώρησης. Απλώς τις αφορμές και τα προσχήματα παρέσχε ο αμετροεπής αλαζών και υπερτιμημένος Μεσσίας Βενιζέλος.

   Η λέξη «χρεοκοπία», απ’ εκεί που, λίγο πριν, όποιος τολμούσε να την εκφωνήσει του μπούκωναν το στόμα με πιπέρι, κυκλοφορεί σήμερα διάχυτα, μέσα κι έξω, προκειμένου, κατά τη γνωστή «γκαιμπελική» πρακτική, να την συνηθίσουμε σαν ιδέα και την εμπεδώσουμε ως κατάσταση, όταν μας πέσει, νομοτελειακά και αναπόφευκτα, κατακούτελα. Αφού, «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον»!

   Ήδη, οι κουτόφραγκοι έχουν καταρτίσει το σχέδιο που θα σφραγίσουν, όσο πιό ανώδυνα γίνεται, (γι’ αυτούς, φυσικά), τη ρωγμή που θα δημιουργήσει στην ευρωζώνη η πτώχευση της Ελλάδας, (με απαλλαγή από τα τοξικά ελληνικά ομόλογα).

   Αλίμονο σ’ εμάς, αφού η επιστροφή στη δραχμή, ιδίως με τον τρόπο που μεθοδεύεται, θα δημιουργήσει απίθανη φτώχεια σο λαό και απέραντη αθλιότητα στη χώρα.

   Θυμάμαι με φρίκη την εποχή που, πιτσιρίκος, αγόραζα καθημερινά ψωμί από το φούρνο, προσκομίζοντας ατομικά βιβλιάρια της οικογένειας, κεφάλι και βιβλιάριο, (με ονοματεπώνυμο και φωτογραφία) όπου ο φούρναρης έκοβε το αντίστοιχο κουπόνι της ημέρας και μου πούλαγε 150 (;) δράμια κατ’ άτομο. 150 Χ 6 = 900 δράμια, δηλαδή 2 οκάδες και εκατό δράμια γιά να χορτάσει την καθημερινή της πείνα μιά εξαμελής οικογένεια (πατέρας, μάνα και 4 παιδιά)!

   Και θυμάμαι, ακόμη, από διηγήσεις του αείμνηστου πεθερού μου, ανώτατου στελέχους της Εθνικής Τράπεζας, πως μετά τον πόλεμο, γιά αρκετά χρόνια, οι υπάλληλοι δεν έπαιρναν μισθό βάσει πόστου και χρόνου υπηρεσίας αλλά… με το κεφάλι! Από το διευθυντή μέχρι τον κλητήρα οι απολαβές ήσαν ίδιες! Προτεραιότης η επιβίωση!

   Είμαι σίγουρος πως οι αναγνώστες μου, σίγουρα νέοι και μη γνωρίσαντες τέτοια ζοφερή πραγματικότητα, θα με θεωρούν «παραμυθά» ή υπερβολικό. Ας ανατρέξουν σε κάποιον παλιό και θα καταλάβουν.

   Διαθέτοντας κόρη κι εγγονό, προσεύχομαι στο Θεό να μην ξαναζήσει ο μικρός, (και μαζί όλα τα ελληνόπουλα), εκείνα τα μαθητικά πρωινά συσσίτια όπου το προσφερόμενο γάλα, μισοκαμένο και αηδιαστικό μέσα στην πελώρια και βρωμερή καζάνα, μ’ έκανε να μισήσω το γάλα, διά βίου.

   Ο Θεός να βάλει το χέρι του! Οι ελπίδες μου σ' Αυτόν.