Προτάσεις

ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ
( Η, έκθεση πολιτικών ιδεών )

Τελείωσε, επί τέλους, κι η ιστορία για την εκλογή αρχηγού στη ΝΔ και φαίνεται ότι η πολιτική ζωή του τόπου θα μπορέσει να ξαναβρεί τους κανονικούς της ρυθμούς.
Κάθε κατεργάρης στο πόστο του.
Ο καιρός που πέρασε, ας μην αυταπατώμεθα, δεν χάθηκε και δεν δικαιολογεί πρόσθετες ανησυχίες. Τα προβλήματα του τόπου έχουν ξεπεράσει εκείνα τα κρίσιμα κι ευαίσθητα όρια που απαιτούν αποφασιστικές και ακαριαίες διορθωτικές κινήσεις ….«προς αποφυγήν…». Μας έχει, ήδη, πάρει η από κάτω και τώρα πιά χρειάζονται ψύχραιμες, μελετημένες και, φευ, οδυνηρές αποφάσεις και εφαρμογές. Απαιτούνται «μέτρα» ! Όχι με λόγια, κρυφτούλια, μισόλογα και πολιτικάντικες παλινδρομήσεις, του τύπου «σε απειλώ με δέκα, σου βάζω, στο τέλος τα έξη, άρα μένεις κι ευχαριστημένος !» Και κάτι τέτοιους πολιτικάντικους ατσιδισμούς !
Απαιτούνται αποφάσεις και πράξεις, αλλά, κυρίως, γενναιότητα στη λήψη τους.
Αυτά, δηλαδή, που όλοι αναγνωρίζουν σαν αναγκαιότητα αλλά ο καθένας τα καταλαβαίνει αλλιώς. Με υποκρισία, κουτοπονηριά και ευθυνοαποφυγή !
Όλα ν’ αρχίζουν και να τελειώνουν…. στους άλλους. Γιά μας να ισχύουν μόνο… τα «κεκτημένα». Να πληρώσουν, όχι εμείς, …. οι άλλοι. Οι «υπεύθυνοι», αορίστως
Τέτοια υπευθυνότης και τέτοια ευθυκρισία ! Στο «πάρε» κι εμείς μέσα, στο «δώσε» μόνο οι άλλοι ! Κάποιοι …. άλλοι, πάντως όχι εμείς !
Αλλά τι περιμένει κανείς, όταν ολόκληρο κόμμα, αλλά και ολόκληρος ο αριστερός χώρος σου πετάει ένα παράλογο, αόριστο κι ανεύθυνο : « Τη κρίση να την πληρώσουν οι πλούσιοι !», και νομίζουν ότι καθάρισαν ! Χωρίς να προσδιορίζουν το ποιοί και το πώς. Εμείς πετάμε τη παρόλα και άντε μετά εσύ να καταλάβεις ! Κούφια λόγια !
Νομίζω, όμως, λύσεις υπάρχουν και μπορούν να εφαρμοσθούν. Γιά το λαό θα είναι επώδυνες και, μάλλον, μακροχρόνιας διάρκειας. Οι συνθήκες είναι εξόχως ιδιαίτερες και γι’ αυτό απαιτούνται και ιδιαίτερες λύσεις. Πολιτική βούληση χρειάζεται και συναίνεση. Πραγματική κι όχι η ψευτοκαραμέλα που όλοι πιπιλίζουν χωρίς να τη καταπίνει κανείς. Ένα τολμηρό πολιτικό «όραμα». ( Να και μιά φορά που μπορεί ο όρος να αποκτήσει νόημα και ουσία και να μην εκστομίζεται μόνο ως πολιτική σαχλαμάρα !)
Οι συσσωρευθείσες δυσχέρειες υπερβαίνουν τις πολιτικές αντοχές ενός κόμματος και μιάς μονοκομματικής κυβέρνησης. Οι παλινωδίες της παρούσης το αποδεικνύουν. Στην σημερινή κυβέρνηση αυτό αποτυπώνεται στη διαμάχη «ιδανικών αυτόχειρων» της πολιτικής, αφ’ ενός, δηλαδή κάποιων που θέλουν πραγματικά την εξυγίανση, έστω κι αν τους φάει η πολιτική μαρμάγκα και, αφ’ ετέρου, εκείνων που το μυαλό τους βλέπει μόνο την επανεκλογή τους. Δηλαδή, το καταραμένο πολιτικό κόστος !
Ο κ. Γ. Παπανδρέου πέτυχε το βασικό του απωθημένο. Έγινε πρωθυπουργός κι απετίναξε από πάνω του το στίγμα του «looser». Θα μπορούσε πλέον, αν το θελήσει, να συνδέσει το όνομά του και με κάτι το μοναδικό στην Ιστορία του τόπου. Κάτι που θα του προσέδιδε, τελικά, τη μεγαλύτερη υστεροφημία και αίγλη, απ’ όλους τους κυβερνήτες της νεώτερης Ελλάδος και θα ξεπερνούσε πατέρα και παππού σε δόξα και χρησιμότητα.
Αν θελήσει να χωρέσει στους οραματισμούς του και κάτι πιο πρακτικό. Περισσότερο από αυτά τα περί «πράσινης ανάπτυξης», κλπ καλαμπούρια που λέει αλλά ούτε κι ο ίδιος πιστεύει κατά βάθος !
Ας συγκαλέσει όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, τέως και νυν, και ας συζητήσουν, ( για το ΚΚΕ και κάποια ανερμάτιστα γκρουπούσκουλα της ευρύτερης Αριστεράς πολύ αμφιβάλλω αν μπορούν να συμμετάσχουν, λόγω διαφορετικών βασικών κατευθύνσεων ) ψυχρά τεχνοκρατικά και αντικειμενικά, εφ’ όλων των μέτρων και αποφάσεων που θεωρητικά απαιτούνται γιά τον πραγματικό (και όχι τη «μαϊμού» του κ. Κ. Καραμανλή ) σχεδιασμό ενός «νέου» κράτους. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Από το άλφα μέχρι το ωμέγα.
Σαν να βρισκόντουσαν ξαφνικά, ας πούμε, σε μιά νέα ήπειρο,(φέρ’ ειπείν την Ατλαντίδα), κι έπρεπε να οργανώσουν, από μηδενική βάση, ένα κράτος.
Τι θα έπρεπε να κάνουν, τι να θεσπίσουν. Γιά να επιβιώσουν και ευημερήσουν σαν πολιτισμένη κοινωνία ελεύθερων και δημοκρατικών πολιτών.
Ας συμφωνήσουν, σε ένα θεωρητικό ξαναχτίσιμο του κράτους. Ενός κράτους σύγχρονου, δίκαιου, ευέλικτου και λειτουργικού. Ας βάλουν κάτω γνώσεις, πείρα, απόψεις, προτάσεις. Κι ας τις επεξεργαστούν όλες, χρησιμοποιώντας και ειδικούς διεθνείς, εμπειρογνώμονες. Ας μελετήσουν πρότυπα του εξωτερικού. Ξενόφερτες, έστω, αλλά επιτυχημένες συνταγές και ας φτιάξουν τις δομές, μορφές, νόμους και μηχανισμούς που θα θεμελιώνουν ένα κράτος σύγχρονο, δίκαιο και αξιόπιστο. Εντεταγμένο και συμβατό με τον γεωπολιτικό του χώρο. Με ορθολογιστικές παραγωγικές διαδικασίες, χωρίς παράλογους εξωτερικούς δανεισμούς, με δίκαιο και υποφερτό φορολογικό σύστημα και αναλογική κατανομή πλούτου. Χωρίς περιττές γραφειοκρατικές διαδικασίες, χωρίς φαβοριτισμούς, χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς και χωρίς διεφθαρμένη διοίκηση. Με ισονομία και ισοπολιτεία.
Και να επεξεργαστούν όλα τα χρονοδιαγράμματα που χρειάζονται γιά τη πλήρη εφαρμογή τους.
Κατόπιν, αφού συμφωνηθεί το πρακτέον ας παραμερίσουν προσωπικές μωροφιλοδοξίες και ας σχηματίσουν οικουμενική κυβέρνηση, γιά όσο χρονικό διάστημα απαιτείται η πλήρης και πιστή ανοικοδόμηση της νέας Ελλάδος. Με συμπεφωνημένους, συλλογικούς, και ικανοποιούντες προσωπικές φιλοδοξίες, ρόλους. Και ας προχωρήσουν αταλάντευτα, απαρέγκλιτα και χωρίς το άγχος του πολιτικού κόστους. Μιά και αυτό θα είναι ισομοιρασμένο και ισοκατανεμημένο, άρα ανύπαρκτο.
Ας κάνουν ότι έκανε ο Ουάσινγκτον όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες αποκόπηκαν από την Αγγλία και έγιναν ανεξάρτητο κράτος
Η διαδικασία θα πάρει χρόνο. Ας πάρει ! Θα πάρει κεφάλια. Ας πάρει !
Όμως, όταν κάποτε τελειώσει, θα μπορούμε να μιλάμε γιά μιά πραγματικά νέα αρχή. Χωρίς τα βαρίδια και το βραχνά του παρελθόντος και τη διελκυνστίδα του «εσύ φταις», όχι «εσύ»και τις θεωρίες της «καμένης γης» και της παραλαβής του «χάους».
Όλοι μαζί, συνυπεύθυνοι, δημιούργησαν τα αδιέξοδα και μόνο όλοι μαζί μπορούν να τα καταργήσουν. Γιά να λυτρωθεί η χώρα και ν’ ανασάνει ο λαός. Ο οποίος θα κατανοήσει ότι θα πληρώσει, μεν, βαρύ τίμημα αλλά θα ξέρει ότι είναι και το τελευταίο. Και τότε, σίγουρα, θα δείξει κατανόηση κι υπομονή.
Και μετά, ας ξαναστήσουν τα κομματικά τους μαγαζιά κι ας ξαναρχίσουν πάλι να τρώγονται.
Δεν ξέρω πόσο ουτοπιστικό φαντάζει ένα τέτοιο «όραμα». Σίγουρα όμως, αν παραμεριστούν μερικά «εγώ» μπορεί να γίνει πραγματικότητα ! Τόλμη θέλει και αγάπη γιά τον τόπο. Και το ατομικό πολιτικό όφελος, από τη συμμετοχή και μόνο,έστω και σε ρόλο κομπάρσου, σε μιά τέτοια γιγαντιαία προσπάθεια θα είναι πολύ μεγαλύτερο, από όσο γιά ένα πρωταγωνιστή της σημερινής εξαθλίωσης.
Ο λόγος στον «οραματιστή» κ. Γ. Παπανδρέου. Θαρσείν χρει !

ΥΓ. Τα ανωτέρω αποτελούν πρωτόλεια πρόταση της στήλης, προϊόν κοινού νοός ενός απλού ανθρώπου. Μπορεί όμως, αυτά τα πολιτικά σκίτσα, ν’ ανάψουν λάμπα σε κάποια πιο φωτεινά και "υπεύθυνα" μυαλά και ν’ αποτελέσουν αφετηρία μιάς νέας αντιμετώπισης κι επεξεργασίας του ελληνικού προβλήματος. Και μαγιά για το ζύμωμα ενός καινούργιου κράτους. Σίγουρα καλύτερου από το τωρινό.

Προτάσεις

ΦΙΛΙΚΗ ΠΕΙΘΩ

Είναι, από χρόνων, πασίγνωστον πως ορισμένοι «δημοκρατικοί» της αριστερής θολοκουλτούρας και υψηλής διανόησης αντιλαμβάνονται την ελεύθερη γνώμη αλλά και την ελεύθερη διακίνησή της. Και, αντιστάσεως μη ούσης, εφαρμόζουν υποδειγματικά και δυναμικά τις απόψεις τους στους χώρους της «ελεύθερης διακίνησής» τους. Στους μόνους ειδικούς χώρους που απέμειναν για να διακινούνται οι ιδέες, τα Πανεπιστήμια! Μιά και, όπως βλέπετε και σεις, πουθενά σ’ αυτό το ρημάδι το τόπο δεν τολμάει να διακινηθεί τίποτα. (Ούτε καν ναρκωτικό !).
Καλά που υπάρχουν και τα Πανεπιστήμια και διακινείται και καμιά ιδέα, γιατί αλλιώς θα χανόμαστε στη πλήξη , τη μονοτονία και τη στειρότητα της σκέψης !
Ευτυχώς γιά μας και δυστυχώς γι’ αυτούς, κάποιοι λάβροι υποστηρικταί του ιδιότυπου, made in Greece, ασύλου έχουν την χαρά και την τιμή να δρέψουν τους καρπούς των σθεναρών περί ασύλου απόψεών τους.
Όμως τελευταία η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε όριο του λεγόμενου «καλώς αγωνίζεσθαι» η επί το ελληνικότερο «fair play».
Η «υποστήριξη» των ιδεών και η ορθολογιστική αντίκρουση των επιχειρημάτων των αντιφρονούντων πέρασε τα γνωστά όρια της ευπρέπειας και υγιεινής και εκτραχηλίζεται επικινδύνως εκτρεπομένη σε τελείως απαράδεκτες, απάνθρωπες και ανθυγιεινές μεθόδους, δεδομένης και της ηλικίας των «θυμάτων» της διαφωνίας.
Το φαινόμενο αποτελεί σαφή ένδειξη του ολισθηρού κατήφορου στον οποίον, πλέον, τρέχουν ασυγκράτητα οι «δημοκρατικοί διανοητές».
Αντί του παραδοσιακού και υγιεινού γιαουρτιού, ιδίως εκείνου με τα 0 λιπαρά, άρχισαν, οι ανάλγητοι, να χρησιμοποιούν αυγά ! Δεν κατανοούν οι ασυνείδητοι, ότι το αυγό είναι ότι χειρότερο για τη χοληστερίνη ! Δεν σκέφτονται ότι οι αποδέκτες, συνηθέστατα, είναι άτομα κάποιας ηλικίας , άρα με ηυξημένη χοληστερόλη !
Ας αναλογιστούν ότι χρήση τέτοιων υλικών ισοδυναμεί με χτύπημα κάτω απ’ τη μέση, δηλαδή «unfair» και ας επανέλθουν τάχιστα στα κλασσικά, υγιεινά και, προ πάντων, παραδοσιακά σκευάσματα !
Εάν, οπωσδήποτε, θέλουν να επιδείξουν προοδευτικότητα, εξέλιξη και διεθνισμό υπάρχει, επί τέλους, και η «creme freche» με χαμηλά λιπαρά η, ακόμα καλύτερα, το «Becel pro-activ».
Ας εκσυγχρονιστούν, λοιπόν. Στο κάτω κάτω στην Ευρώπη ανήκουμε !

Επικαιρότης

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ (Μέρος ΙΙ)

Λόγω της κρισιμότητος του θέματος η στήλη, παρακολουθούσα άγρυπνα, θα ενημερώνει έγκυρα και έγκαιρα τους πολυπληθείς αναγνώστες της.

Μετά την πραγματοποιηθείσα, επί τέλους, πρώτη επαφή με τους «εταίρους», (γιά «εταίρες» δεν ακούστηκε τίποτα), η κυβέρνησε ξεκαθάρισε τη στάση της στα επουσιώδη και λεπτομερειακά μικροπροβληματάκια, προς άρση παρεξηγήσεων :
1) Δεν τίθεται θέμα μειώσεως των συντάξεων.
2) Δεν τίθεται θέμα αυξήσεως των ορίων συνταξιοδοτήσεως.
3) Δεν τίθεται θέμα εξισώσεως ορίων ανδρών και γυναικών.
4) Δεν τίθεται θέμα αλλαγής του τρόπου υπολογισμού των συντάξεων.
Κατόπιν τούτου ο διάλογος θα συνεχιστεί, σε τρία τέρμενα, εισερχόμενος πλέον στα καυτά και σπουδαία σημεία της αντιπαράθεσης. Στα θέματα που ταλανίζουν τη κοινωνία, δημιουργούν τα προβλήματα και τις στρεβλώσεις και οδηγούν τα Ταμεία σε χρεοκοπία, όπως :
1) Η σύνταξη θα καταβάλλεται μετρητοίς ή σε λογαριασμό του συνταξιούχου.
2) Αν το δεύτερο, σε ποιά Τράπεζα.
3) Ο λογαριασμός θα είναι τοκοφόρος και πόσο.
4) Αν καταβάλλεται μετρητοίς, η καταβολή θα γίνεται στο σπίτι η όχι. ( Που να τρέχουν, γέροι άνθρωποι, εδώ κι εκεί για να εισπράξουν ).
5) Θα καταβάλλεται σε χαρτονομίσματα, σε κέρματα η και τα δύο. Και σε ποιά αναλογία.
Όπως καταλαβαίνετε θα γίνει σφαγή ! Θα χυθεί πολύ αίμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Σκέψου και να επιστρέψει κι ο ΣΥΡΙΖΑ, η να μπουκάρουν μέσα κι οι μαχητικοί του ΚΚΕ. Θα γίνει χαμός !
Ο Θεός να βάλει το χέρι Του ! !

Επικαιρότης

ΔΙΛΗΜΜΑ

Οι διαγωνιζόμενοι για το τίτλο της «Μις ΝΔ» αγωνιούν και πιέζουν τη στήλη να τοποθετηθεί εκδηλώνοντας τη προτίμησή της.
Καθ’ όσον το γεγονός, όπως είναι φυσικόν, θα βαρύνει αποφασιστικά στη πλάστιγγα καθορίζοντας, σε μεγάλο βαθμό, το τελικό αποτέλεσμα.
Η στήλη, όμως, εξακολουθεί να αμφιταλαντεύεται και προβληματίζεται σοβαρά.
Από τότε που είδε μιά γυμνή φωτογράφηση της Κάρλας Μπρούνι έχει μείνει έκθαμβη εμπρός στη συνολική …πολιτική της τοποθέτηση και την σφαιρικότητα των….. πολιτικών της αξιών !
Όμως , όπως και να το κάνουμε, η Σάρον Στόουν παραμένει μιά, διαχρονικά, σταθερή αξία !
Πολύ δύσκολη η απόφαση. Απαιτείται περίσκεψη !

Επικαιρότης

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΩΣ

Η στήλη δημοσιεύει σήμερα προσχωρήσεις στους υποψηφίους αρχηγούς της ΝΔ.
Οι επιστολές αυτές, ιδιόχειρες, απεστάλησαν στη στήλη λόγω της εγνωσμένης αμεροληψίας και ουδετερότητός της αλλά και της μεγάλης της αναγνωσιμότητος.
Τα ονόματα των υποψηφίων αλλά και των υποστηρικτών τους παρατίθενται κατ’ αλφαβητική σειρά.

Α) ΝΤΟΡΑ

1) Ξαρχάκος Σταύρος, μουσικοσυνθέτης
2) Δομάζος Δημήτριος ( Μίμης), συνταξιούχος ποδοσφαιριστής
3) Παπούλιας Κάρολος, Πρόεδρος Δημοκρατίας
4) Αλαβάνος Αλ., συντ/ούχος πολιτικός, κομμένος σύρριζα.
5) Φούφωτος , ο πανταχού παρών
6) Πανούσης Τζ., καλλιτέχνης, φίλος Γ. Νταλάρα
7) Γκαλέτι Λουτσ., ποδοσφαιριστής
8) LeftG700, σύντροφοι, φίλοι της στήλης.
9) Εγγονός μου, ο διάβολος της οικογένειας.
10) Παπαρήγα Αλ., πολιτικός αρχηγός
11) Δαμανάκη Μαρ., πολιτικός ευρείας κυκλοφορίας

Β) ΣΑΜΑΡΑΣ

1) Στεφανίδου Τατιανή, ενζενύ ΜΜΕ
2) Τσίπρας Αλ., πολιτικός αρχηγός, τσικό
3) Μπέν, σκύλαρχος (εκπροσωπεί άλλους 26)
4) Βαλλιανάτος Γρηγ., εκφωνηθείς
5) Λαζόπουλος Λάκ., πολυτάλαντος, φίλος Μ. Ντενίση
6) Παπανδρέου Γεώργ., πρωθυπουργός
7) Μπακογιάννη Ντόρα, πολιτικός (η έκπληξη !)
8) Κοζώνης Μπομπ, παχουλό κοτόπουλο προς μάδημα.
9) Στάη Έλλη, πλουσία.
10) Μητσοτάκης Κων/νος., παλαίμαχος πολιτικός. Για γούρι ! ! !
11) Πατέρας Ν., βλοσυρός εκπρόσωπος Ταλιμπάν

Γ) ΨΩΜΙΑΔΗΣ

1) Μαντόνα, show woman, διεθνούς φήμης.
2) Λουκανίδης Νεοτάκης, συντ/ούχος ποδοσφαιριστής
3) Λαβράνος Γερ., μουσικοσυνθέτης.
4) Παπανδρέου Μαργ., πρωθυπουργομήτωρ.
5) Μπρούνι Κάρλα, θεοκόματος, αγριομ….προύνι !
6) Κόκκαλης Σωκρ., επιχειρηματίας
7) Κανέλλη Γαρουφ.(Λιάνα), κατασταλαγμένη (πλέον) πολιτικός
8) Κούγιας Αλ., δικηγόρος, φίλος Λ. Λαζόπουλου
9) Λουκά Ελένη, συνταξ/ούχος θεούσα.
10) Γαβαλάς Λάκης, μοδίστρα
11) Ανδρουλάκης Δημ.(Μίμης), τι θα θέλατε να είστε, αν δεν είστε αυτό που είστε !

Η αποστολή δηλώσεων συνεχίζεται αθρόως !

Σχολιασμοί

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
( Η το «πέναλτι» του ΚΚΕ )

Το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδος και η γενεσιουργός αιτία όλων των επακόλουθων προβλημάτων, η πηγή όλων, είναι το περίφημο «πολιτικό κόστος».
Η κυριότερη, και πρώτη στο κατάλογο, μέριμνα κάθε κυβέρνησης είναι η επανεκλογή της. Και, αντίστοιχα, της κάθε αντιπολίτευσης να εκλεγεί εκείνη κυβέρνηση, αντί της τωρινής, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. «Χαλίφης, στη θέση του χαλίφη», που έλεγε κι ο Ισνογκούντ !
Πίσω απ’ αυτή τη συλλογιστική κρύβεται όλο το πολιτικό παιχνίδι γιά την εξουσία.
Στα περιθώρια αυτής της διελκυνστίνδος και φιλοσοφίας άσκησής της, αν προκύψει και κάτι ουσιαστικά καλό γιά τη χώρα και τους πολίτες, τόσο το καλύτερο γιά όλους! Κάθε χώρα είναι μιά μεγάλη οικογένεια. Και όπως σε όλες τις οικογένειες ο κηδεμόνας, συχνότατα, λέει «όχι», «μη», «δεν», γιά το καλό των μελών της. Αντίστοιχα και στο κράτος, πάρα πολλές φορές πρέπει η εκάστοτε κυβέρνηση να πει κάποιο «όχι» η «μη». Αυτό λέγεται «αντιλαϊκό μέτρο». Όμως, ως γνωστόν, τα αντιλαϊκά μέτρα, κατά κανόνα και σε βάθος χρόνου, στοχεύουν στο καλό του πολίτη. Οι κυβερνώντες το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά, αλλά ο φόβος της μη επανεκλογής τους εμποδίζει να προχωρήσουν σε θαρραλέα, χρήσιμα και ωφέλιμα βήματα και προτιμούν τα στρογγυλέματα, τα πλάγια, τα μισόλογα, τα ημίμετρα και τη κοροϊδία. Αυτό που άλλοι ονομάζουν «ήπια προσαρμογή» και άλλοι πολιτική ατολμία. Που αυξάνει, όμως, τις πιθανότητες νίκης στις επόμενες εκλογές.
Λειτουργώντας με αυτή τη λογική, σε πάρα πολλά θέματα, όλες οι μεταχουντικές κυβερνήσεις (δεδομένου ότι έκτοτε οι αλλαγές και μεταλλάξεις, άρα και οι απαιτήσεις, της κοινωνίας υπήρξαν ραγδαίες), αντί γενναίων ρυθμιστικών παρεμβάσεων προς θέσπιση υγιών συνθηκών και ορθής κατεύθυνσης της χώρας, με μακρόχρονη προοπτική, έκαναν απλή διαχείριση. Με ψευτομπαλώματα, μερεμέτια και πρόχειρα φτιασιδώματα, σε κάθε φλέγον πρόβλημα, πασάροντάς το, μαζί με την επίλυσή του στην επόμενη !
Η εθελοτυφλία και ατολμία όλων των κυβερνήσεων, με αποκλειστικό αίτιο το πολιτικό κόστος, εξέθρεψε και γιγάντωσε όλα τα σημερινά τεράστια προβλήματα της χώρας, κυρίως τα οικονομικά. Κάθε μία έβαλε το λιθάρι της στην οικοδόμηση όλων των ανυπέρβλητων, σήμερα, τειχών. Άλλες, λαϊκίζουσες και υπερακοντίζουσες στο χαΐδεμα αυτιών περισσότερο κι άλλες λιγότερο. Όμως όλες έβλαψαν το τόπο και «κακόμαθαν» τους Έλληνες εθίζοντάς τους στο «δος ημίν σήμερον», στην αρχή της ήσσονος προσπαθείας, στη φενάκη των «κεκτημένων δικαιωμάτων», στη ραστώνη της αναβλητικότητος, στην άκριτη ανυπακοή στο Νόμο και τη Λογική και τον αχαλίνωτο συνδικαλισμό. Που από «ευχή» και όργανο προόδου έχει, πλέον, μετατραπεί σε «κατάρα» και τροχοπέδη της.
Τελικά, η τακτική αυτή, δηλαδή το κρύψιμο κάτω απ’ το χαλί της σκόνης και ο στρουθοκαμηλισμός των υπευθύνων, δεν ήταν δυνατόν να κρατήσει γιά πάντα. Το χαλί ανασηκώθηκε πολύ και δεν μπορεί να καλύψει άλλα σκουπίδια. Το μπαλόνι που τόσα χρόνια φούσκωνε με δικαιολογίες και πασαλείμματα έσκασε ! Η ώρα της απομυθοποίησης και της αλήθειας ήρθε και η πραγματικότητα προβάλλει αμείλικτη για το κοινωνικό ιστό ο οποίος απειλείται, πλέον, με πλήρη αποδόμηση.
Το περίεργο, και ίσως κατά βάθος θετικό, είναι ότι όλοι ανεξαιρέτως γνωρίζουμε το είδος και την έκταση των προβλημάτων αλλά εθισμένοι στη ρύμη της μακαριότητος και του «δε βαριέσαι» του παρελθόντος αρνούμεθα να δούμε, κατάματα, τη πραγματικότητα και περιοριζόμαστε σε πλάγιες λοξές ματιές και στις μεταβιβάσεις ευθυνών.
Πάντα κάποιοι άλλοι φταίνε, κι αυτοί καλούνται, αορίστως, να πληρώσουν. Όχι εμείς
- Τη κρίση να πληρώσουν οι πλούσιοι , αναφωνεί το ΚΚΕ και νομίζει ότι καθάρισε από τις ευθύνες του !
Που ήταν το ΚΚΕ, όταν ο Παπανδρέου κουβάλαγε ένα σωρό μετανάστες, κυρίως Ρωσοπόντιους και τους έριχνε, αν και τζαμπαζήδες στο ΝΑΤ. Δεν καταλάβαινε ότι, κάποια μέρα, το Ταμείο θα κατέρρεε ;
Το μπαϊράκι των άκρατων απαιτήσεων, του λαϊκισμού και της παρωπιδιασμένης η τυφλής υπακοής στο ξεπερασμένο σλόγκαν «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» δεν συμβάλλει, πάντα και εποικοδομητικά, στη λύση των προβλημάτων, όταν τα βλέπεις κοντόφθαλμα.
Η άκριτη υιοθέτηση κάθε λαϊκίστικου οικονομικού αιτήματος και, πολύ περισσότερο, η ικανοποίησή του μπορεί βραχυπρόθεσμα να είναι ευχάριστη, δεν σημαίνει όμως ότι σε επίπεδο μακροχρόνιας πολιτικής είναι και ωφέλιμο. Μια παλιά παροιμία έλεγε. «Όποιος με κάνει και γελάω, θέλει το κακό μου κι όποιος με κάνει και κλαίω θέλει το καλό μου» !
Κι’ έτσι, με μιά, συλλογικά λανθασμένη πολιτική δεκαετιών, φτάσαμε σήμερα στη ταυτόχρονη αποκάλυψη όλων των αδυναμιών και στρεβλώσεων της κοινωνικής και οικονομικής ζωής που, κακοφορμισμένες, αδυνατούν να κρύψουν άλλο το εντελώς γαγγραινιασμένο τους σώμα και τις καταφαγωμένες, από το χρόνιο σαράκι της κακοδιαχείρισης, σάρκες τους. Μιά αποκάλυψη που με χαρακτηριστικά έκρηξης και ρυθμό εξέλιξης χιονοστιβάδας σαρώνει τα πάντα.
Κορυφαία θέση στην ατζέντα των προβλημάτων, που αναζητούν απεγνωσμένα λύση, κατέχει το Ασφαλιστικό. Και δικαίως η Κυβέρνηση προτάσσει τη συζήτησή του.
Προσωπική άποψη της στήλης είναι ότι αποκλείεται να εξευρεθεί λύση. Τουλάχιστον που να ικανοποιεί όλους τους ενδιαφερομένους. Αποκλείεται ! Απαιτούνται μεγάλες υποχωρήσεις και σοβαρότατοι συμβιβασμοί. Κάτι που οι «καλομαθημένοι» και καλοβολεμένοι συνδικαλιστάδες, και όχι μόνον, αποκλείεται να δεχθούν. Όποιος δεν βλέπει τα αδιέξοδα εθελοτυφλεί η είναι αμετανόητα αισιόδοξος αιθεροβάμων.
Πιθανότερος φαντάζει ο τετραγωνισμός του κύκλου, παρά η λύση του Ασφαλιστικού.
Όταν καμία χώρα στο κόσμο, από τις πλέον πλούσιες και καλοοργανωμένες, δεν το κατάφερε αναίμακτα, (από πλευράς ικανοποιήσεως όλων), πως είναι δυνατόν να το πετύχει ένας λαός υπερχρεωμένος, αντιπαραγωγικός αλλά και «κακομαθημένος» μέχρις αλλεργικότητος στην ιδέα της δουλειάς. ( Κάθε φορά που δεν μας αρέσει κάτι επικαλούμεθα τις, τάχα, «ιδιαιτερότητες» του Έλληνα και της Ελληνίδας. Λες κι αυτό δημιουργεί ασφαλές «άλλοθι», όπως π.χ. η τακτική μας στα μέτρα κατά του καπνίσματος, τα όρια συνταξιοδότησης, κλπ).
Παρ’ όλα αυτά, σε επίπεδο πολιτισμένης κοινωνίας και όχι ατάκτων βαρβαρικών ορδών, πριν από κάθε πόλεμο επιβάλλεται ο διάλογος.
Ο πόλεμος ήταν και θα παραμένει πάντοτε στοιχείο συνυφασμένο με την ύπαρξη και το βίο όλων των όντων του Πλανήτη. Και ένας τρόπος επίλυσης διαφορών. Ίσως ο πλέον κατανοητός και πιό αποτελεσματικός. Όμως το πέρασμα χιλιάδων χρόνων που κατεργάζονται και λαξεύουν τον ακατέργαστο λίθο της ψυχής και των ενστίκτων των ανθρώπων έχει επιβάλλει, στη σύγχρονη εποχή, τη πρόταξη του διαλόγου ως πεισματική και εξαντλητική διαδικασία πριν, τελικά, λάβουν το λόγο τα όπλα.
Η άρνηση προσέλευσης σε διάλογο αποτελεί, από χέρι, αδικοπραξία. Ισοδυναμεί με ομολογία απουσίας επιχειρημάτων η και αδυναμία υποστήριξής τους, λόγω σαθρότητος. Σημαίνει προκατάληψη, κακοπιστία, δογματισμό και μισαλλοδοξία.
Αυτά, ως προς την άρνηση συμμετοχής σ’ ένα διάλογο.
Εκεί όμως που το πράγμα ξεπερνάει κάθε όριο λογικής, κάθε ελάχιστο επίπεδο πολιτισμού και που, απο πλευράς δημοκρατικής συμπεριφοράς γυρίζει το χρόνο πολύ πίσω, είναι η βίαια παρεμπόδιση κάποιων άλλων να συζητήσουν γιά κάτι που, απλώς, εσύ ….δεν συμφωνείς. Σε ενοχλεί όμως, αφάνταστα και δίκαια, όταν οι άλλοι κάνουν το ίδιο σ’ εσένα. Τι υποκρισία !
Πολύ περισσότερο όταν αυτό το «κάτι», που εσύ δεν επιτρέπεις είναι νόμιμο δικαίωμά τους. Και, εν τούτοις, το παρεμποδίζεις παράνομα και βάρβαρα !
Κι όσο θυμάμαι το «νεκραναστημένο» σύνθημα της Λούξενμπουργκ «σοσιαλισμός η βαρβαρότης» μου έρχεται να γελάσω κλαίγοντας και να κλάψω γελώντας !
Το καταπατούν πρώτοι, αυτοί που, κάποτε, το είχαν έμβλημα και σημαία τους !
Για τη στήλη, το ΚΚΕ, παρά της όποιες ιδεολογικές αντιρρήσεις και πολιτικές αντιπαλότητες αποτελούσε πάντοτε μιά συμπαθή πολιτική παράταξη. Τόσο γιά τη σταθερότητα, μέχρις απολιθώσεως, των απόψεών του, όσο και την καθαρότητα των ενεργειών του. Ήταν ένας αντίπαλος, αλλά ένας έντιμος αντίπαλος. Χωρίς μπαμπεσιές, αντιαθλητικά μαρκαρίσματα και βρώμικα χτυπήματα, κάτω απ’ τη μέση.
Γι’ αυτό η απότομη σκλήρυνση της στάσης του , το τελευταίο καιρό, προκαλεί εντύπωση. Έχει τρελαθεί στα φάουλ με τις προτροπές του γι’ ανυπακοή στους νόμους της Ε.Ε., πράγμα αδιανόητο με δεδομένη τη υπαγωγή της χώρας στην Ένωση. ( Σαν να ζητάει από τη Θεσσαλονίκη να μην υπακούει στη Κυβέρνηση της Αθήνας !).
Προχθές, ξεπερνώντας όλα τα ρεκόρ παράλογης αντίδρασης και άκριτης άρνησης έκανε και ένα πεντακάθαρο πέναλτι.
Παρεμπόδισε, με φράγμα εντός περιοχής, και χωρίς κανένα δικαίωμα όλους τους αρμόδιους ενδιαφερόμενους να προσέλθουν στο τραπέζι των συζητήσεων γιά το Ασφαλιστικό.
Πέναλτι εκούσιο και καταφανέστατο που σφυρίχτηκε, αμέσως, από όλους.
Πιστεύω, στο προσεχές μέλλον, να πρυτανεύσει η λογική και το ΚΚΕ, όχι μόνο να μη παρεμποδίζει με αντιδημοκρατικές και τραμπούκικες ενέργειες τους δύσκολους, και εγγενώς προβληματικούς διαλόγους, που θα ακολουθήσουν στα μέτωπα που θ’ ανοίξουν, αλλά να προσέρχεται σ’ αυτούς με προτάσεις και θέσεις. Τηρώντας, τουλάχιστον, τα προσχήματα αφού είναι δεδηλωμένη η θέση του σε τι είδους Δημοκρατία πιστεύει και πως εννοεί τις λαϊκές ελευθερίες και τα «δικαιώματα» των εργαζομένων προλεταρίων !
Το λάδι δεν σβήνει φωτιές, τις φουντώνει !

ΥΓ. Το κείμενο γράφτηκε χθες. Με κατάπληξη πληροφορήθηκα μετά ότι η Κυβέρνηση κρατάει μυστικό τον τόπο και τον χρόνο της νέας συνόδου συζήτησης του Ασφαλιστικού, γιά το φόβο των Ιουδαίων ! ! Οποία ξεφτίλα, οποία κατάντια !
Θαυμάστε κράτος ! Θαυμάστε Κυβέρνηση ! Θαυμάστε κοινωνία !
Τελικά δεν υπάρχει πάτος στο βαρέλι, ούτε τελευταίο σκαλί στη «κλίμακα του κακού». Πάντα θα υπάρχουν περιθώρια για πιό κάτω ! !

Επικαιρότης

GALLOP

ΝΤΕΡΜΠΥ

Η στήλη , όπως σε όλα τα μεγάλα γεγονότα, έτσι και στο μεγάλο ντέρμπυ της Κυριακής οφείλει να είναι παρούσα.
Μη νομίσετε ότι εννοεί το μεταξύ Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού, λάθος.
Εννοεί το μεταξύ Σαμαρά – Ντόρας.
Εκεί βρίσκεται το ζουμί ! Και τα λεφτά του στοιχήματος !
Επειδή η προηγούμενη συνεργασία της με την απολύτως έγκυρη και διεθνούς φήμης εταιρεία δημοσκοπήσεων « Kyra Maria, Coffee Teller Gallop Enterprises S.A. υπήρξεν απολύτως επιτυχής, καθ’ όσον τα τελικά αποτελέσματα των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου δεν ήσαν τίποτε άλλο παρά απλή αντιγραφή των υπό της στήλης δοθέντων προγνωστικών, η στήλη ανανέωσε τη συνεργασία της με την εν λόγω εταιρεία και υπερηφάνως ανακοινώνει τα κάτωθι εβδομαδιαία προγνωστικά, καθώς και τα τελικά αποτελέσματα της αναμέτρησης.

Α) Μεταξύ ψηφοφόρων των άλλων κομμάτων
- Σαμαράς : Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή 86,4 %
Tρίτη – Πέμπτη – Σάββατο 36,8 %
Κυριακή (αργεί) ---
- Ντόρα : Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή 41,5 %
Τρίτη -- Πέμπτη -- Σάββατο 79,5 %
Κυριακή (καλός καιρός, πάμε για μπάνιο) ---
- Ψωμιάδης : Δευτέρα – Τρίτη – Τετάρτη 25,4 %
Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο 66,4 %
Κυριακή (εκμεταλλεύεται το κενό) 108,7 %

Β) Μεταξύ ψηφοφόρων της ΝΔ
- Σαμαράς : Δευτέρα – Τρίτη – Τετάρτη 39,2 %
Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο 81,6 %
Κυριακή (αναβάλλεται λόγω καιρού) ---
- Ντόρα : Δευτέρα – Τρίτη –Τετάρτη 84,3 %
Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο 39,5 %
Κυριακή (Ποτέ τη Κυριακή !) ---
- Ψωμιάδης : Δευτέρα – Πέμπτη – Σάββατο 45,0 %
Τρίτη – Τετάρτη – Παρασκευή 22,3 %
Κυριακή 52,6 %

Γ) Τελικά πρώτου γύρου
- Σαμαράς : ^&*$ *# %
- Nτόρα : *&^#$$* %
- Ψωμιάδης : $^^#*& %

Κατόπιν τούτου, αφού προηγουμένως περάσετε από το πλησιέστερο γραφείο στοιχημάτων και στοιχηματίσετε, μετά βεβαιότητος , περάστε κι από τη Ρηγίλλης για το σχετικό νικητήριο πάρτι.
( Ντουντούκες, κλάξον, σημαίες, κλπ. Ξέρετε εσείς !)

Προτάσεις

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
( Η πως σώζεται μια χώρα από την οικονομική καταστροφή)

Η στήλη, πάντοτε ρηξικέλευθη και πρωτοπόρος επεμβαίνει στα κρίσιμα εθνικά θέματα υποδεικνύουσα ενδεδειγμένες λύσεις. (Συνήθως, τις καλύτερες !).
Συνεπής προς την θεμελιώδη, αυτή, αρχή της επεμβαίνει σήμερα και με τη προτεινόμενη δέσμη «οικονομικών μέτρων» επιλύει, άπαξ και διά παντός, το χρονίζον οικονομικό πρόβλημα της χώρας (μαζί και με κάποια άλλα, δευτερεύοντα), εφ’ όσον, εξυπακούεται, ήθελεν εισακουστεί η εισήγησή της από τη Κυβέρνηση.
Τα προτεινόμενα, ανά κατηγορία, μέτρα έχουν ως εξής :

α) ΜΙΣΘΟΙ

Προτείνεται το πάγωμα μισθών στο Δημόσιο. Όχι, απλώς, των αυξήσεών τους, καθ’ όσον τούτο, ως μέτρον, κρίνεται ανεπαρκές , αλλά η συνολική καταβολή τους.
Επί ένα έτος, τουλάχιστον !
Δια του μέτρου αυτού, πλην της σημαντικής εξασφάλισης δημόσιων εσόδων επιτυγχάνεται, άνευ ετέρου, και ο περιορισμός του πλεονάζοντος αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων.
Σε ένα χρόνο θα εργάζονται, μόνον, οι επιζήσαντες !

β) ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

Προτείνεται, κατ’ αναλογίαν προς τα προηγούμενα, το πάγωμα της καταβολής των συντάξεων, με μίαν ελαφράν απόκλιση, στους όρους εφαρμογής.
Είναι γνωστή η δυσμενής αναλογία και σχέση μεταξύ εργαζομένων και συνταξιούχων, η οποία δημιουργεί το παθητικό των ασφαλιστικών ταμείων.
Καθώς και η πεισματική διάθεση των συνταξιούχων να επιμένουν να ζουν παρά τις συντάξεις πείνας και τις μέχρι τούδε, φιλότιμες προσπάθειες όλων των προηγουμένων κυβερνήσεων, προς εξάλειψη της ενοχλητικής ελληνικής παθογένειας που λέγεται «συνταξιούχος». Κάτι που προσδίδει στο κράτος τον, καθ’ όλου κολακευτικό, τίτλο του «κράτος γερόντων».
Γι’ αυτό αποφασίζεται ότι αν, παρά την επί ένα έτος εφαρμογή του παγώματος καταβολής των συντάξεων, εξακολουθεί και καταφέρνει να επιζεί κάποιος σκληροτράχηλος ηλικιωμένος συνταξιούχος, το μέτρον θα παραταθεί γιά ένα επί πλέον έτος. Μέχρι της οριστικής εξάλειψης του προβλήματος.
Το μέτρον αυτό, πλην της εξοικονόμησης σημαντικών πόρων στα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία με τον τρόπον αυτό, από προβληματικά και ετοιμοθάνατα, θα εξασφαλίσουν οικονομικήν ανθηρότητα και μακροβιότατη προοπτική, θα λύσει, ακαριαία, και το πρόβλημα της υπερβολικής συνταγογράφησης και της άσκοπης κατανάλωσης φαρμάκων, αφού θα εναπομείνει στη χώρα το νεαρότερο και υγιέστερο τμήμα του πληθυσμού της.
Η χώρα, απαλλαγμένη από γηραλέα και ασθενικά βαρίδια, θα μπορεί να ατενίζει με αισιοδοξία, πλέον, το μέλλον της !

γ) ΑΝΕΡΓΙΑ

Όλοι οι άνεργοι θα προσληφθούν στο Δημόσιο ! Απαξάπαντες ! Stage - mage, συμβασιούχοι, εποχιακοί, αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, όλοι ! ! !
Λόγω μη υπάρξεως, προφανώς, τόσων χιλιάδων καθισμάτων, διά σχετικής νομοθετικής ρύθμισης θα θεσπισθούν και θέσεις «ορθίων υπαλλήλων» ! Όπως στα παλιά γήπεδα ποδοσφαίρου.
Σε κάθε νεοπροσλαμβανόμενο θα παραδίδεται από μία πλαστική μυγοσκοτώστρα, ως απαραίτητο εφόδιο, γιά την ορθή και συνεπή εκτέλεση των καθηκόντων του. Εννοείται ότι το χρώμα του οργάνου θα είναι, συμβολικά, πράσινο.
Βεβαίως, οι οικονομικές προϋποθέσεις των προσλήψεων αυτών, από πλευράς μισθοδοσίας, θα ακολουθήσουν τις σχετικές, προηγούμενες, διατάξεις μισθοδοσίας των υπολοίπων δημοσίων υπαλλήλων. Δηλαδή το πάγωμα καταβολής μισθού.
Δια σχετικής, επίσης, υπουργικής ρύθμισης θα δύναται να παρατείνεται, ανά έτος, το πάγωμα της μισθοδοσίας τους. Ανάλογα με τη πορεία των οικονομικών μεγεθών της χώρας και της αντοχής που θα επιδείξουν οι εργαζόμενοι εις το να δουλεύουν μη εστιόμενοι. (Δηλ. εκεί που το γαϊδούρι του Χότζα απέτυχε, με τραγικές συνέπειες !)
Διά να μην επαναληφθεί το πρόβλημα του οικονομικού αδιεξόδου στα ασφαλιστικά ταμεία, θεσπίζεται ότι οι νεοπροσλαμβανόμενοι, από της δημοσιεύσεως του σχετικού Διατάγματος και εντεύθεν, θα συνταξιοδοτούνται ως ακολούθως :
Οι μεν άνδρες στα 85, οι δε γυναίκες στα 90. ( Η διαφορά οφείλεται στο ότι η σύγχρονη επιστήμη και η γυναικεία φιλαρέσκεια κάνει όλες τις γυναίκες να φαίνονται νεώτερες !).
Κατά συνέπειαν, με το μέτρο αυτό ο δείκτης της ανεργίας πέφτει, αυτομάτως, στο απόλυτο 0 και η χώρα μας μπαίνει πρώτη στο στάδιο της ανάκαμψης !

δ) ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ

Στατιστικώς είναι αποδεδειγμένο ότι η μεγάλη φοροδιαφυγή γίνεται από τους ελεύθερους επαγγελματίες. Θα ληφθούν, λοιπόν, δραστικά μέτρα για τη πάταξή της.
Όλα τα μεγάλα νοσοκομεία της χώρας θα οργανώσουν ομάδες νοσηλευτών, με επικεφαλής ειδικόν ιατρό, κατά προτίμηση Καθηγητή, και σε ειδικώς διαμορφωμένα εργαστήρια θα υποβάλλουν τους συλλαμβανόμενους και προσερχόμενους, βιαίως, ελεύθερους επαγγελματίες στο τεστ του «ορού της αλήθειας».
Τριμελείς ειδικές επιτροπές αποτελούμενες από εφοριακό, αστυνομικό και δικαστικό αντιπρόσωπο θα επιβλέπουν το έργο ομολογίας, συλλογής και καταγραφής των ακριβών φορολογικών στοιχείων των ελευθέρων επαγγελματιών, διά περαιτέρω επεξεργασία και φορολόγηση.
Το μέτρο θα μπορεί να επεκταθεί και στους, εν αλλοδαπή, διαβιούντες Έλληνες με την προσθήκη στην επιτροπή εντοπίου παράγοντα.
Η χρησιμότητα και αποτελεσματικότητα του μέτρου προφανής, μη χρήζουσα περαιτέρω σχολιασμού.

ε) ΑΚΙΝΗΤΑ

Το σύστημα φορολόγησης των ακινήτων απλουστεύεται εντυπωσιακά.
Κατ’ αρχήν καταργούνται όλες οι έκτακτες εισφορές μετατρεπόμενες, του λοιπού, σε τακτικές !
Οι αντικειμενικές αξίες, απλώς, διπλασιάζονται, όπως και το ποσοστό φόρου και το αφορολόγητο όριο υποδιπλασιάζεται. Απλούστατα πράγματα ! Με τον τρόπο αυτό πατάσσεται καίρια η μεγάλη, κυρίως, ακίνητη περιουσία.

στ) ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ

Η στήλη εισηγείται το απλούστερο και δικαιότερο σύστημα, από καταβολής θέσπισης φορολογικού συστήματος.
Εξισώνεται απολύτως ο φόρος με το εισόδημα ! Ούτε ένα ευρώ πάνω, ούτε ένα κάτω. Δίκαια πράγματα ! Ούτε έλεγχοι, ούτε παζάρια, ούτε συμβιβασμοί. Ο κάθε πολίτης θα φορολογείται βάσει των εισοδημάτων του. (Των ακαθαρίστων, εννοείται).
Για την διευκόλυνση των φορολογουμένων θεσπίζεται η καταβολή του φόρου σε δώδεκα μηνιαίες δόσεις. Αρχής γενομένης από πρώτης εκάστου έτους.
Ειδική επιτροπή θα επεξεργασθεί, για περαιτέρω απλούστευση του συστήματος, αν είναι σκόπιμον οι μισθοί να καταβάλλονται από τον εργοδότη κατ’ ευθείαν στην εφορία, άνευ παρεμβολής των εργαζομένων, προς αποφυγή λαθών και διαφόρων άλλων γραφειοκρατικών καθυστερήσεων !
( Η επεξεργασία αυτή γίνεται κατ’ επιταγή της προεκλογικής «δέσμευσης» του κ. Πρωθυπουργού. «Πρώτα ο πολίτης» !)

ζ) ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Από της δημοσιεύσεως του παρόντος απαγορεύεται η εισαγωγή, διακίνηση και χρήση καυσίμων (πετρέλαιο, βενζίνη, κλπ). Οι αντλίες σφραγίζονται και τα πρατήρια κλείνουν οριστικά.
Διά του μέτρου, πλην της εξοικονόμησης τεράστιων ποσών, από τη μη εισαγωγή πετρελαίου, επιλύεται το κυκλοφοριακό πρόβλημα των μεγάλων πόλεων, ενισχύονται τα μέσα μαζικής μεταφοράς (π.χ. μετρό) και τα «καθαρά» μέσα ατομικής μεταφοράς (π.χ. ποδήλατα, πόδια).
Έτσι περιορίζεται στο ελάχιστο και η ατμοσφαιρική ρύπανση και το νέφος της αιθαλομίχλης που τόσο πολύ ταλαιπωρεί το Λεκανοπέδιο τα τελευταία χρόνια.
Εννοείται ότι τα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων θα καταβάλλονται κανονικά, με τις νόμιμες, κατ’ έτος, προσαυξήσεις
Δια του περιορισμού της παραγωγής και κατανάλωσης ενέργειας η χώρα μας, πάντα πρωτοπόρος, θα συμβάλλει στο παγκόσμιο περιορισμό ρύπων και την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.
Η στήλη θεωρεί ότι, επειγόντως, η κ. Μπιρμπίλη, αρμόδια Υπουργός της «δια βίου» υποστήριξης της «αειφόρου πράσινης ανάπτυξης»,και του καθαρότερου περιβάλλοντος θα πρέπει να περιλάβει τις υποδείξεις της στη ατζέντα που κουβαλάει, σαν το σαλίγκαρο, στη πλάτη και να μην τις εγγράψει στις λαστιχένιες σόλες των «adidas» η «nike» υποδημάτων της.

Μια πολύ καλή και πρωτότυπη ιδέα, αρμοδιότητος της, ως άνω, κυρίας Υπουργού θα ήταν και η εξής:
Στις πρωτεύουσες των νομών να ιδρυθούν ειδικά κομμωτήρια αλόγων όπου οι ιδιοκτήτες θα οδηγούν τα ζωντανά τους. Εκεί ειδικοί κομμωτές και κομμώτριες θα αναλαμβάνουν να τα βάφουν πράσινα !
Το μέτρο, αν και μικρής οικονομικής, έχει τεράστια σημειολογική σημασία, καθ’ όσον θα σηματοδοτεί την έναρξη της ελληνικής εκστρατείας για τη πράσινη ανάπτυξη της χώρας. Την δαπάνη του σοβαρού, αυτού έργου, δια μεν την επαρχία θα αναλάβει ο ΟΓΑ, διά δε τη πρωτεύουσα ο ΟΔΙΕ.

Η στήλη είναι απολύτως πεπεισμένη ότι, αν η κυβέρνηση ακολουθήσει κατά γράμμα τις, πιο πάνω υποδείξεις, εντός σύντομου χρόνου θα εξαλειφθεί το σύνολο των οικονομικών (και όχι μόνο) προβλημάτων της χώρας και η Ελλάδα θα βαδίσει απερίσπαστη στο δρόμο των μεγάλων ιστορικών της πεπρωμένων !
Θα εξοφληθεί το εξωτερικό δημόσιο χρέος και ο ελλειμματικός προϋπολογισμός θα μετατραπεί σε πλεονασματικό, οπότε η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε ευρύ πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, κυρίως για πράσινη ανάπτυξη, ( δηλαδή στις επόμενες εκλογές το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ να ανέλθει στο 87,3 %, περίπου! ).
Κι έτσι, για άλλη μία φορά, η Ελλάδα θα πρωτοπορήσει παγκοσμίως !
- Οι Έλληνες είναι προορισμένοι να νικούν πάντα ! Το είπε, άλλωστε, και η Νίκη Χαλκιά, μεθυσμένη από τη ντόπα και τη νίκη της στους Ολυμπιακούς !
Κι ας έρθουν μετά οι κουτόφραγκοι Τρισέ , Αλμούνια και οι άλλες ξενέρωτες οικονομικές κεφαλές να δουν πως φτιάχνεται, στα σβέλτα, μιά Οικονομία !

ΥΓ. Εις την απίθανη περίπτωση που, μετά την εφαρμογή των ανωτέρω, υπάρχει ακόμη μικρό δημοσιονομικό έλλειμμα, η στήλη είναι πρόθυμη για την επεξεργασία και άλλης, περαιτέρω, δέσμης μέτρων, μέχρις οριστικής επίλυσης κάθε προβλήματος !

Σχολιασμοί

ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟΙ ΜΑΓΟΙ

Η στήλη, ανέκαθεν, έβλεπε και προειδοποιούσε, όσους την παρακολουθούσαν, (scripta manent), γιά τα τεράστια συσσωρευμένα προβλήματα, το μέγεθός τους και την αδυναμία επιλύσεώς τους, χωρίς δραστικά αντιλαϊκά μέτρα.
Και διαισθανόταν ότι η μεγάλη λαχτάρα του κ. Γ. Παπανδρέου γιά το πρωθυπουργικό θώκο θα τον οδηγούσε, μαθηματικά, στη λούμπα και το ανάθεμα (γεγονός που διαφαίνεται, ήδη, στον ορίζοντα).
Κάτι στο οποίο ποντάρισε ο κ. Καραμανλής και…κατέβηκε απ’ το τραίνο, ανεβάζοντας εκείνον.
Ο κ. Γ. Παπανδρέου, στη πρεμούρα του γιά εξουσία, έταξε, διαβεβαίωσε, υποσχέθηκε, υπερακόντισε και «δεσμεύτηκε» !
Το ρήμα «δεσμεύομαι» είναι ο τελευταίος κρίκος της γνώριμης και χαριτωμένης πασοκικής λεκτικής αλυσίδας. Των διασκεδαστικών κούφιων λέξεων, όπως "αλλαγή", "όραμα", "ελπίδα", "φως στο τούνελ", "πράσινη ανάπτυξη", και τώρα η «δέσμευση»!
Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις….(45 ημέρες στην εξουσία, μόνο !), αλλάζει το τροπάριο και τα πράγματα μπαίνουν στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Η υπόθεση έχοντας ξεπεράσει τα όρια του τραγικού μπήκε, πλέον, στη σφαίρα της κωμωδίας. Και, μάλιστα, της χοντροκομμένης φάρσας !
Δεν στέκομαι στη δριμύτητα των οικονομικών μέτρων, αφού τα θεωρώ αναγκαία και αναπόφευκτα. Η κοροϊδία μ’ ενοχλεί. Πάντα κι οποθενδήποτε προερχομένη μ’ ενοχλούσε και με εξόργιζε. Κυρίως γιατί γινόταν, τόσο εύκολα, αποδεκτή. Η διγλωσσία, ο αριβισμός, ο λαϊκισμός και η καιροσκοπία.
Γι’ αυτό, μάλλον, επιχαίρω σαδιστικά με τη γρήγορη απομυθοποίηση και αποκαθήλωση των «μάγων».
Καθημερινά βλέπουμε τις αλλεπάλληλες παλινωδίες τους, τα μπρος πίσω, τα ράβε ξήλωνε και τις σπασμωδικές κινήσεις τους που προδίδουν πανικό, σύγχυση, έλλειψη προγραμματισμού και ανικανότητα.
- Ν’ ανέβουμε στην εξουσία και μετά βλέπουμε. Κάτι θα σκαρφιστούμε γιά δικαιολογία. Ποιός θα θυμάται, άλλωστε σε λίγο, τι λέγαμε πριν και τι τους τάζαμε !
Το κλασσικό μοτίβο των πολιτικών. Όλων των χώρων και όλων των παρατάξεων.
Και το αλάνθαστο ποντάρισμα στην αμνησία του ελληνικού λαού. (Παρά τα αντιθέτως λεγόμενα και διατυμπανιζόμενα, περί της μνήμης του λαού. Τρίχες).
Το αλαλούμ, του άλλο να λέει ο ένας και άλλο ο άλλος. Και του άλλο να λέει ο ένας σήμερα κι άλλο, ο ίδιος, αύριο, είναι, πλέον, καθημερινό φαινόμενο !
Σήμερα βλέπουμε τη κυβέρνηση να εφαρμόζει ευαγγελικά διδάγματα και αρχές (Δηλαδή, να μη γνωρίζει η δεξιά της τι ποιεί η αριστερά της).
Όταν ανοίγει το στόμα του ο κ. Υπουργός των Οικονομικών εκτοξεύονται φίδια φαρμακερά, παρά τις συνεχείς δηλώσεις του «Δεν είναι στις προθέσεις μου….».
Και δώσ’ του φόρους ! Σκέψου και να ήταν στις προθέσεις του τι θα γινόταν !
Υπό το διακριτικό σιγοντάρισμα των φιλικών ΜΜΕ (δηλαδή όλων), τα οποία υπό συνθήκες άλλου κυβερνητικού σχήματος θα χάλαγαν τον κόσμο, το έδαφος καλλιεργείται, λίγο λίγο, γιά την ενσκύπτουσα φοροκαταιγίδα.
Και ο ελληνικός λαός εξουθενωμένος και αποσβολωμένος, απ’ όσα ακούει και βλέπει να τον απειλούν, περιμένει τη λαίλαπα των οικονομικών μέτρων, έκτακτων και τακτικών !
Γονατιστός, και μπρουμουτισμένος, σε στάση μουσουλμανικής προσευχής, με τα νώτα γυμνά και τουρλωμένα (και τη βαζελίνη παραπόδα !), κλείνει τα μάτια, σφίγγει τα δόντια και αναμένει με αγωνία την …….εφαρμογή των νέων μέτρων !
- Άντε.... βάλτε τα, να τελειώνουμε !
Ως γνωστόν η αναμονή του θανάτου είναι οδυνηρότερη από τον ίδιο το θάνατο.
Με τις υγείες μας !

Επικαιρότης

ΠΑΙΔΕΙΑ
( Η, ένα εντελώς εκτροχιασμένο όχημα ).

Μετά την υγεία που, ως υπέρτατο αγαθό και προϋπόθεση ζωής, τίθεται εκτός πάσης συζήτησης και πάσης αναμέτρησης πιστεύω ότι η ελευθερία και η παιδεία, σφιχταγκαλιασμένες και αλληλένδετες, αποτελούν τα μεγαλύτερα ανθρώπινα αγαθά και τα πολυτιμότερα εργαλεία για κάθε περαιτέρω ανάπτυξη μιάς κοινωνίας.
Η, μεν, παιδεία δημιουργεί τον πολιτισμό, τις τέχνες ,τις επιστήμες και, γενικά, τις «αξίες» που διαχωρίζουν έμπρακτα τον άνθρωπο, ως βιολογικό όν, από τις υπόλοιπες συνομοταξίες των εμβίων.
Η δε, ελευθερία, είναι η προϋπόθεση σποράς και καρποφορίας της παιδείας.
Γι’ αυτό και σε όλους τους κατακτητικούς πολέμους, οι κατακτητές πλήττουν τα δύο αυτά στοιχεία των λαών που κατακτούν. Και έτσι τους παραλύουν και τους υποτάσσουν.
Η χώρα μας, δυστυχώς, διαθέτει μακραίωνα ιστορία στέρησης και των δύο αυτών υπερπολύτιμων αγαθών και γι’ αυτό, μοιραία και δίκαια, παρουσιάζει στρεβλώσεις, παρανοήσεις και παρερμηνείες στην εφαρμογή των παραπάνω βασικών εννοιών.
Το σπουδαιότερο λάθος που γίνεται ως προς την συνειδητοποίηση του όρου «Παιδεία» είναι η, σε μεγάλο βαθμό αν όχι πλήρως, ταύτιση της πραγματικής και σε βάθος μόρφωσης με το ασφαλές διαβατήριο για μιά άνετη και ξεκούραστη δουλειά που παρέχει ένα πτυχίο. Δηλαδή η μετατροπή της σε επαγγελματικό εργαλείο.
Έτσι, κατά τη μαθηματική ερμηνεία, η συνθήκη από «ικανή» μετατρέπεται σε «ικανή και αναγκαία».
Ταυτοποιήθηκε άδικα και παρανοημένα η Παιδεία με την Εκπαίδευση.
Η πρώτη μορφώνει, καλλιεργεί και εξυψώνει το νου και τη σκέψη του ανθρώπου και συντελεί στην πνευματική του αναβάπτιση και ανέλιξη, αποκόπτοντάς τον, ως έλλογον ον, από την υποταγή και λειτουργία αποκλειστικά στη βάση των ενστίκτων. Τον μεταφέρει πλησιέστερα στο χώρο των συναισθημάτων, της ηθικής και της συνείδησης.
Η δεύτερη τον εφοδιάζει με εχέγγυα γιά μία επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα, κάτι που πιστοποιείται και αποδεικνύεται με το πολυπόθητο «πτυχίο».
Η Παιδεία, αυτή καθ’ αυτή, δεν χρειάζεται κανένα απολύτως πτυχίο. Ούτε τίτλους !
Ο ενδιαφερόμενος να μορφωθεί επιζητεί από μόνος του τη καλλιέργεια σαν μία εσωτερική ανάγκη. Και την αποκτά με μελέτη, προσπάθεια, συγκέντρωση και κόπο. Και όταν την αποκτήσει την ακτινοβολεί. Χωρίς να τον ενδιαφέρει να πείσει κανένα και γιά τίποτα Μορφώνεται, δεν εκπαιδεύεται. Βασικά, για τον εαυτό του. Εκούσια και αβίαστα. Και από άδολη αγάπη και ενδιαφέρον γιά τη μάθηση και τη επιστήμη. Χωρίς καμία διάθεση εξαργύρωσης. Η μόρφωση, γι’ αυτόν, είναι αυτοσκοπός. Και αν θέλει να δημιουργήσει και αφήσει πίσω του πνευματικό έργο που μπορεί, με προβολή και εξωτερίκευση, να φωτίσει και οδηγήσει και άλλους, τόσο το καλύτερο. Αλλά αυτό υπακούει σε άλλες λογικές, άλλες ανάγκες και άλλες φιλοδοξίες, χωρίς ν’ αλλάζει την ουσία του πράγματος και χωρίς να σημαίνει απολύτως τίποτα.
Η Εκπαίδευση, τώρα, ακολουθεί τελείως άλλους δρόμους. Ενέχει σκοπιμότητες και καταναγκασμό. Κόλπα , φυγοπονία, «ήσσονες προσπάθειες», αντιγραφές, κλπ. Με μοναδικό στόχο το «πτυχίο», ως αναγκαίο πιστοποιητικό προσόντων, δήθεν η και πραγματικών, αλλά και απαραίτητο εφαλτήριο επαγγελματικής αποκατάστασης.
Η οποία σε καιρούς χαλεπούς εκφράζεται με διορισμό στο ασφαλές καταφύγιο του Δημοσίου.
Η ελληνική κοινωνία, με το μακροχρόνιο σύνδρομο της μιζέριας, της υπανάπτυξης και της σκληρής χειρωνακτικής εργασίας, επί δεκαετίες εξέθρεψε το όνειρο της καλύτερης ζωής και της πιο άνετης εργασίας εδράζοντάς το, αποκλειστικά, στη λήψη «πτυχίου» ! Πτυχίο να ‘ ναι, κι ότι να’ ναι. Και οπωσδήποτε και οποθενδήποτε αποκτημένο ! Πραγματικό, κάλπικο η αγορασμένο. Ντόπιο η και εισαγόμενο, κι ευλογημένο από κάποιο ΔΙΚΑΤΣΑ !
Αποτέλεσμα αυτής της φρενήρους «πτυχιολαγνείας» και «πτυχιομανίας», με εξωτερικό μανδύα την, τάχα, μόρφωση ήταν η δημιουργία της σημερινής εκρηκτικής και απαράδεκτης αντιεκπαιδευτικής κατάστασης. Και του ταλαίπωρου «πτυχιακού προλεταριάτου», των stage και της γενιάς των 700 ευρώ.
Το κράτος μεταπολεμικά, όταν και ως όφειλε, δεν προγραμμάτισε σωστά, βάσει του πληθυσμού και των αναγκών του, και δεν ανέπτυξε κατάλληλες πολιτικές, ώστε να κατευθύνει το λαό και να του περάσει το μήνυμα, μέσω μηχανισμών επαγγελματικού προσανατολισμού, προς μία ισόρροπη επαγγελματική κατανομή, αλλά τον έσπρωξε ακριβώς στο αντίθετο. Στη, μετά μανίας και πάση θυσία, απόκτηση «πτυχίου».
Η προσέλευση των υποψηφίων φοιτητών τεράστια, τα πανεπιστημιακά ιδρύματα ανεπαρκή και η φυγή των πλεοναζόντων και οικονομικά δυναμένων να σπουδάσουν στο εξωτερικό μεγάλη. Με όλα τα επακόλουθα. Και σαν να μην έφτανε μόνον αυτό.
Οι κυβερνήσεις, για λόγους δημοφιλίας και ψηφοθηρίας, ολοένα διεύρυναν το κύκλο των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και των άλλων αναφυέντων, στο μεταξύ, απίθανων τεχνολογικών ινστιτούτων. Μηχανισμοί παραγωγής αμόρφωτων και ημιαγράμματων «πτυχιούχων». Άσχετα με τη χρησιμότητα των σπουδών και τις ανάγκες της αγοράς.
Υπάρχουν, σήμερα, ινστιτούτα που βγάζουν επιστήμονες ειδικούς στην….. ιχθυοκαλλιέργεια ! Πανεπιστήμια της πλάκας, διεσπαρμένα ανά την ελληνική επικράτεια, στεγασμένα κομματιαστά σε διαμερίσματα πολυκατοικιών. Με πλημμελή και ανεπαρκή στελέχωση διδακτικού προσωπικού. Και τόσο σοβαρής οργάνωσης, που σε κάποια απ’ αυτά η ΔΕΗ κόβει, συχνά, το ρεύμα λόγω απλήρωτων λογαριασμών !
Τεχνολογικά Ινστιτούτα της ξεφτίλας, με ελάχιστους φοιτητές και άχρηστα διπλώματα. Που λειτουργούν με το, μοναδικά, αδιάντροπο επιχείρημα της οικονομικής στήριξης των επαρχιακών κοινωνιών, όπου εδρεύουν αυτές οι σχολές, από το τζίρο που κάνουν οι φοιτητές στην αγορά τους.(Νοίκια, καταστήματα, εστιατόρια, μπαρ, κλπ). Αίσχος!
Αυτή η εγκληματική και στρουθοκαμηλική πολιτική της αφειδούς παραγωγής …
...«παιδείας» ( Και δώσ’ του κοντύλια γιά τη Παιδεία ! ) έχει οδηγήσει στη πλήρη διάλυση και απαξίωσή της εκπαίδευσης. Ακόμη κι ότι απέμεινε να λειτουργεί σωστά αποδυναμώνεται από τα μελαγχολικά μηνύματα που έρχονται απ’ έξω. Από την αγορά εργασίας. Ένα πελώριο «προς τι» γεννιέται δικαιολογημένα στους φοιτώντες οι οποίοι το ρίχνουν στο σορολόπ αδιαφορώντας γιά μάθηση και εκτρεπόμενοι στη πολιτική, τη βία και το ποδόσφαιρο ! Βλέποντας και τις στρατιές των ανέργων πτυχιούχων που είτε υποαπασχολούνται (οι πιο τυχεροί ) είτε στρέφονται σε άλλο επαγγελματικό αντικείμενο, εκτός τομέα των σπουδών τους, αφήνονται έρμαιοι στη τύχη και την αδιαφορία. Ότι κάτσει !
Σήμερα η κυβέρνηση, αδιαφορώντας γιά τη συσσώρευση «πτυχίων» και την αδυναμία απορρόφησής τους απ’ το επαγγελματικό γίγνεσθαι και τον κοινωνικό ιστό, στη προσπάθειά της να δημιουργήσει θετικά αντίβαρα στη δυσαρέσκεια που, μοιραία, θα δημιουργήσει ο καταιγισμός των αναγκαίων οικονομικών μέτρων, σκέφτεται και προσανατολίζεται στη κατάργηση της βάσης του 10 ! !
Δηλαδή μπείτε αβέρτα !
Ήτανε στραβό το κλίμα, το’ φαγε κι ο γάιδαρος !
Νομίζω, μιά και ο κόσμος το έχει πάρει απόφαση, ότι μόνο με σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα ίσως να διορθωθεί η κατάσταση, καλό θα ήταν να γίνουν και στην εκπαίδευση όλες εκείνες οι τομές και εγχειρήσεις που, τουλάχιστον, θα περιορίσουν το κακό και τον πληθωρισμό των κίβδηλων «πτυχίων» και θα μάθουν τους μαθητές να κάθονται στα θρανία γιά να μαθαίνουν γράμματα κι όχι να στέκονται πίσω από σφραγισμένες πόρτες σχολείων κάνοντας, λέει, «κατάληψη» και άλλες τέτοιες αηδίες. Λες και το σχολείο τους είναι ύψωμα στη Κορυτσά κι όχι το «σπίτι» τους !
Ας επαναφέρει το νόμο, τη τάξη και τη σοβαρότητα, πάνω απ’ όλα, στη Παιδεία.
Σε όλες τις βαθμίδες της. Ας τη ξανακάνει λειτούργημα και Εθνική Ανάγκη.
Ας κλείσουν όλα τα απίθανα και περιττά ΤΕΙ της σαχλαμάρας και της άχρηστης χρησιμότητας, που το μόνο που εξασφαλίζουν είναι αναβολή από το στρατό και ας ξεριζωθούν, επί τέλους, ότι «πανεπιστημιακές» τσουκνίδες έχουν φυτρώσει, μόνο και μόνο για να δικαιολογούν καθηγητάδες, «λέκτορες», «υφηγητές» και άλλους πομπώδεις τίτλους που, στη πράξη, εισπράττουν αντί σεβασμού και εκτίμησης από την «πανεπιστημιακή κοινότητα» ( sic ), παχυλούς μισθούς από το κράτος και λοιδορίες από τους «φοιτητές». Και, όχι σπανίως, και κανένα …γιαούρτωμα !
Όσο για τη πραγματική παιδεία και μόρφωση, θα μπορούσε το σχετικό Υπουργείο, επαληθεύοντας το «διά βίου» του τίτλου του, να θεσπίσει ελεύθερα Πανεπιστήμια ουμανιστικών, και όχι μόνον, σπουδών απηλλαγμένων εξαργυρώσιμων πτυχίων γιά την ελεύθερη φοίτηση όσων, πραγματικά, θέλουν να μορφωθούν. Έστω και δι’ αλληλογραφίας η μέσω διαδικτύου.Θα ήταν και μιά καλή ευκαιρία να χωρίσουν τα πρόβατα από τα ερίφια και να αποκαλυφθούν ποίοι ενδιαφέρονται γιά μάθηση και ποίοι γιά καριέρα.

Θέσεις - Απόψεις

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ! !
( Η, όπου η υπερβολή συναντά τη πολιτική σκοπιμότητα )

Τα σκοτεινά χρόνια της τελευταίας Δικτατορίας η νεολαία της Ελλάδας, (πάντα τα νιάτα πρωτοπορούν σε ορμή και πάθος), ανέλαβε, μετά από 6 χρόνια ανελευθερίας και καταπίεσης, το έργο της διάσωσης της τιμής και της αξιοπρέπειας του λαού και του έθνους. Τιμώντας τις παραδόσεις και τις ιερές υποθήκες της φυλής.
Μέχρι τότε το σύνολον της πάσης φύσεως «ελίτ», (πολιτικής, πνευματικής, δημοσιογραφικής, κλπ.) παρέμενε ολοκληρωτικά υποτεταγμένο η υποτονικά αντιδρόν, στη θέληση του καθεστώτος. Μεμονωμένες και σποραδικές αντιδράσεις, ρομαντικές και ανοργάνωτες ( π.χ. Παναγούλης ) η οπερετικά αντιπραξικοπήματα ( Βασιλικό, Ναυτικού ) μαζί με τα ειρωνικά μειδιάματα προσέφεραν βούτυρο στο ψωμί των κρατούντων γιά να σφίγγουν, κατά βούληση, τα λουριά της καταπίεσης.
Ιδιαίτερα απεχθής η στάση του, τότε, ημερήσιου τύπου και κυρίως κάποιων ακραιφνώς «δημοκρατικών» σήμερα, εντύπων που έγλειφαν και λιβάνιζαν τη χούντα θησαυρίζοντας επί χρόνια, μιά και όλες οι αξιοπρεπείς και έντιμες εφημερίδες είχαν διακόψει, εκούσια η βιαίως, τη κυκλοφορία τους. Μιά ματιά στα πρωτοσέλιδα της εποχής πιστοποιεί του λόγου το αληθές.
Στις αρχές του 1973, οι φοιτητές ένιωσαν ότι η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο και, σιγά σιγά, άρχισαν να οργανώνουν πραγματική αντίσταση στη χούντα. Πρώτα με τη Νομική και μετά με το Πολυτεχνείο.
Το Νοέμβριο του ίδιου έτους, ταμπουρώθηκαν στο χώρο του, κλείδωσαν τις πύλες, έστησαν ραδιοφωνικό σταθμό και άρχισαν, εκδηλώνοντας έτσι την πρώτη σοβαρή λαϊκή αντίσταση στη χούντα, να διατυμπανίζουν και εκφράζουν την λαχτάρα του ελληνικού λαού γιά ελευθερία και επιστροφή στη Δημοκρατία.
Ήταν μιά καθολική παλλαϊκή αντίδραση ολόκληρου του φοιτητικού, και όχι μόνο, κόσμου ανεξαρτήτως των επί μέρους πολιτικών και κομματικών αντιλήψεων και διαφορών.
Για πρώτη φορά το ολοκληρωτικό καθεστώς, κουρασμένο και καταβεβλημένο από τα πολλά συσσωρευμένα προβλήματα, που το ίδιο δημιούργησε, και την εξωτερική του απομόνωση, ταρακουνήθηκε και αντέδρασε σπασμωδικά και αδέξια. Η πολιτική του απειρία, σε χειρισμούς δύσκολων κρίσεων, και η αυταρχική μιλιταριστική παιδεία του το έσπρωξε στην εκκαθάριση της κατάστασης με τη μόνη μέθοδο που γνώριζε καλά. Τη βία! Μπουκάρω και καθαρίζω!
Ήδη όμως, μιά και η εξέγερση κρατούσε ημέρες πριν, μέχρι το τέλος του δράματος στη χώρα επικρατούσε το χάος. Πλήρης διάλυση και αναρχία. Ότι ήθελε ο καθένας έκανε. Όποιος κρατούσε κουμπούρι βάραγε κατά το δοκούν. Δεν υπήρχε κανείς απολύτως έλεγχος και η χώρα έτρεχε στη κατηφόρα με σπασμένα φρένα. Σαν τρελό φορτηγό ! Το κράτος είχε παραλύσει τελείως και καμία δημόσια υπηρεσία δε λειτουργούσε σωστά. Όλοι περίμεναν την έκρηξη !
Τελικά, τη νύχτα της 17ης Νοεμβρίου ένα τανκ γκρέμισε τη κεντρική πύλη του ΕΜΠ. Το Πολυτεχνείο έπεσε, ο Παπαδόπουλος και η δοτή κυβέρνηση Μαρκεζίνη παραμερίστηκαν και μετά από μιά μικρή, σκοτεινότερη, περίοδο διακυβέρνησης από τον σκληρό, αφανή και ψυχοπαθή Ιωαννίδη επήλθε η τελική λύτρωση, τον Ιούλιο του ‘ 74. Η Δικτατορία κατέρρευσε. Ώριμο και σαπισμένο φρούτο, κάτω από το βάρος της ανομίας της. Με τη σήψη και τα αδιέξοδα που συσσώρευσε η αυταρχική και ανίκανη επταετής διακυβέρνησή της
Μετά τη πτώση της Δικτατορίας, κατά παγία πρακτική τέτοιων καταστάσεων, άρχισε η πολιτική εκμετάλλευση της όλης υπόθεσης. Από παντού ξεφύτρωναν «αντιστασιακοί» της πλάκας με τις, προς εξόφληση, συναλλαγματικές στο χέρι.
Μέσα σε λίγες ημέρες από εννιά εκατομμύρια χουντικούς, η χώρα απέκτησε ισάριθμους αντιστασιακούς !
Για τους πιό μάγκες από δαύτους, η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους. Καλοπληρώθηκαν, βολεύτηκαν, σταδιοδρόμησαν και κυκλοφορούν στο κεντροαριστερό χώρο, θρασείς, άνετοι κι ωραίοι, μεταπηδώντας, κατά τα προσωπικά τους συμφέροντα, από το ένα πολιτικό «μαγαζί» στο άλλο.
Μαγκιά τους, αφού γίνονται ανεκτοί και πιστευτοί από κάποιους !
Οι πραγματικοί «ήρωες» και αντιστασιακοί, μάζεψαν την αντρειοσύνη τους και την αξιοπρέπειά τους και γύρισαν σπίτι τους. «Απλήρωτοι» μεν, αλλά με τη συνείδησή τους υπερπλήρη από ικανοποίηση, γιά το χρέος που ξεπλήρωσαν . Προς τη πατρίδα, τους ίδιους και τους απογόνους τους.
Η υπόθεση του Πολυτεχνείου, βεβαίως, ήταν αδύνατον να μείνει έξω από το πολιτικό παιχνίδι της καπηλείας και της εκμετάλλευσης. Κυρίως από την αριστερά, που είναι μανούλα σε τέτοιες υποθέσεις !
Ακόμη και σήμερα ακούμε γιά τις «χιλιάδες νεκρών της εξέγερσης». Γιά τους «δεκάδες» που πάτησε το τανκ, όταν μπουκάρισε στο Πολυτεχνείο εκείνη τη νύχτα και τα γεμάτα με τραυματίες νοσοκομεία ! Ουδέν ψευδέστερον !
Η έγκυρη «Καθημερινή», 36 χρόνια μετά, δημοσίευσε στο τελευταίο κυριακάτικο φύλλο της ονομαστικό κατάλογο 24 νεκρών της ταραγμένης εκείνης περιόδου, από όπου προκύπτουν τα έξής :
Οκτώ (8) σκοτώθηκαν στις 16/11, μία ημέρα προ της μοιραίας νύχτας, δέκα (10) ανήμερα και οι υπόλοιποι έξι (6) σε διαφορετικές ημερομηνίες, μετά τη πτώση του Πολυτεχνείου.
Από αυτούς κανείς δεν έχασε τη ζωή του εκείνη τη νύχτα στο χώρο του Πολυτεχνείου. Όλοι σκοτώθηκαν, αμέριμνοι και με το φως της ημέρας, από μεμονωμένες σφαίρες που εκτοξεύτηκαν είτε από ηλίθιους φανατισμένους, είτε από σαδιστές, ψυχρούς, δολοφόνους που βρέθηκαν τις ημέρες εκείνες του απόλυτου χάους να κυκλοφορούν μ’ ένα πιστόλι στο χέρι.
Άτυχα κι ανύποπτα θύματα, διάσπαρτα, στους δρόμους και τις γειτονιές της Αθήνας, πλην ενός που έσβησε στη Πάτρα! Απλοί πολίτες, αδικοχαμένοι περιπατητές.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι, ο κατάλογος των νεκρών περιλαμβάνει , μιά γυναίκα που σκοτώθηκε, στις 17 Νοεμβρίου, από σφαίρα στην αυλή του σπιτιού της στους Αγίους Αναργύρους ! Και έναν άνδρα μέσα στ’ αμάξι του στα Νέα Λιόσια, την ίδια ημέρα ! Χιλιόμετρα μακριά από το Πολυτεχνείο !
Οι περγαμηνές του ελληνικού λαού είναι γεμάτες από ηρωικούς αγώνες, θυσίες και αίμα. Δεν του χρειάζονται τέτοιου είδους «ήρωες». Οι νεκροί στις αυλές είναι, απλώς, αδικοχαμένα θύματα μιάς απαράδεκτης, αποκρουστικής και μαύρης ιστορικής περιόδου της χώρας. Μιάς μαύρης σελίδας.
Όμως, επ’ ουδενί, δεν βαφτίζεσαι «ήρωας», αν φας, περπατώντας αμέριμνος, μιά σφαίρα που έρχεται απ’ το πουθενά, κι αποδημήσεις άδοξα κι απορημένος εις Κύριον. Ποιά η ηρωική σου πράξη ; Και ποιά η συμμετοχή σου στον αγώνα ;
Ας αφήσουμε, λοιπόν, κατά μέρος τις υπερβολές και τις ανόητες μεγαλοστομίες.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου και μεγαλειώδης ήταν και αποφασιστική στην απελευθέρωση της Ελλάδος από την εσωτερική τυραννία. Ήταν μιά γενναία υπόθεση ολόκληρου του ελληνικού λαού, με μπροστάρη τα άλκιμα νιάτα του Και ως τέτοια θα πρέπει και να γιορτάζεται και να παραμένει στη μνήμη όλων μας. Σαν επέτειος εθνικής υπερηφάνειας, εθνικής ομοψυχίας και εθνικής αναγέννησης. Παράδειγμα για τις επερχόμενες γενιές. Η νόθευσή της με φανταστικά γεγονότα και ψεύτικους ήρωες την αποδυναμώνει και την ευτελίζει. Δείχνει ότι οι εμπευστές της υπερβολής δεν πιστεύουν σ' αυτό καθ' αυτό το γεγονός και κοιτάν να το ενισχύσουν με φαντασίες και μυθεύματα. Ας τους απομονώσουμε. Κι ας κρατήσουμε τα γεγονότα της εποχής στις σωστές τους διαστάσεις. Μας αρκούν ! Κι ας τα γιορτάζουμε με τον προσήκοντα σεβασμό και σοβαρότητα.
Χωρίς σφετερισμούς και μονοπωλήσεις από τους γνωστούς «εργολάβους» των λαϊκών αγώνων. Χωρίς την αγωνία των πέριξ κατοίκων και καταστηματαρχών γιά τη τύχη των περιουσιών τους. Χωρίς βανδαλισμούς, συγκρούσεις και καταστροφές δημόσιας περιουσίας και χωρίς βεβήλωση του ίδιου του ιερού χώρου του Πολυτεχνείου.
Μιά γιορτή που συνοδεύεται από γενική κινητοποίηση ολόκληρου του αμυντικού κρατικού μηχανισμού, γιά τη πρόληψη εκτρόπων, μόνο γιορτή δεν λέγεται. Δεν αποτελεί γιορτή της Δημοκρατίας, είναι μνημόσυνο της Δημοκρατίας. Είναι εμφύλιος πόλεμος !
Ας το καταλάβουν, επί τέλους, οι εμπρηστές αυτής της απαράδεκτης κατάστασης κι ας μαζέψουν τις αδίστακτες κατεδαφιστικές ορδές τους. Αλλά πιό πολύ θα πρέπει να το καταλάβουν όλοι όσοι το αναμιγνύουν, άκριτα και αφελώς, στο πολιτικό παιχνίδι τους.
Το Πολυτεχνείο δεν είναι τόπος γιά μικροπολιτική, ούτε γιά να ξεπουλάν οι ευκαιριακοί σουβλατζήδες και μικροπωλητές τη πραμάτεια τους. Είναι το ιερότερο σύμβολο της μεταπολεμικής Ελλάδος.
Ας μη το μολύνουμε, λοιπόν.

Επί του τηλεχειριστηρίου

ΧΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

Μέσα στο μαύρο σκοτάδι που μας ζώνει από παντού, επί τέλους, και μιά χαρμόσυνη είδηση !
Όπως ανακοινώθηκε, προχθές, από τη NASA βρέθηκε πολύ νερό στο Φεγγάρι. Κουβάδες ! Όπως, αυτολεξεί και περιχαρής, ανήγγειλε ο εξουσιοδοτημένος αρμόδιος.
Και σκέφτηκα αμέσως ότι έτσι και γυρίσω από το μεσημεριανό μου περίπατο στη Κοιλάδα των Καταιγίδων η τη Θάλασσα της Νηνεμίας, κάθιδρος και κατάκοπος, θα βρω, τέλος πάντων κι εγώ σαν άνθρωπος, ένα ποτηράκι κρύο νερό να δροσίσω το διψασμένο μου λαρύγκι κι ένα χλιαρό ντουσάκι να χαλαρώσει το κουρασμένο μου κορμάκι. Φίνα !
Μάλιστα μου γεννήθηκε και μιά καταπληκτική και προχωρημένη ιδέα ( ψάχνω τώρα για τη κατοχύρωσή της και την εξασφάλιση των αποκλειστικών δικαιωμάτων ), με δεδομένη τη μεγάλη και συνεχώς αυξανόμενη λειψυδρία του Πλανήτη μας.
Θα μπορούσαμε, άνετα, να μεταφέρουμε στη Γη τα τεράστια σεληνιακά υδάτινα αποθέματα ! Η σύγχρονη τεχνολογία το επιτρέπει ευκολότατα κι απλούστατα.
Αρκεί ένας μακρύς λαστιχένιος σωλήνας και η υπάρχουσα μεγάλη διαφορά βαρύτητος μεταξύ Γης και Σελήνης θα κάνει όλη τη δουλειά !
Έτσι σε λίγα χρόνια η Σαχάρα θα μετατραπεί σε μιά νέα Αμαζονία και οι έρημοι, π.χ. της Ατακάμα στη Βορ. Χιλή η της Ναμίμπια στη Νοτιοδυτ. Αφρική σε ευφορότατες καταπράσινες πεδιάδες !
Οπότε θα λυθεί, αυτομάτως, και το παγκόσμιο επισιτιστικό πρόβλημα !
Μπράβο στη NASA ! ! !

Επικαιρότης

ΚΑΛΟΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ

Η φρενίτιδα που έχει καταλάβει τον ελληνικό λαό σχετικά με τη νέα γρίπη και η επακόλουθη απεραντολογία και βυζαντινολογία, γιά το αν θα πρέπει η όχι να εμβολιασθεί ο κόσμος με το νέο εμβόλιο, λειτουργεί αποπροσανατολιστικά ως προς τη, κατά πολύ μεγαλύτερη, επιδημική απειλή η οποία εισβάλλει, οσονούπω, στη χώρα.
Η ενσκήπτουσα δριμέως πανδημία των νέων, σκληρών και απαραίτητων, οικονομικών μέτρων αναμένεται να έχει πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία και, απείρως, περισσότερα θύματα.
Το Υπουργείο …διά βίου Υγείας, ( κανονικά, έτσι θα πρέπει να ονομάζεται. Μετά θάνατον η Υγεία είναι, μάλλον, άχρηστη ! ) οφείλει, εγκαίρως, να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για την άμεση εισαγωγή μερικών χιλιάδων τόννων βαζελίνης.
Το παμπάλαιο και αναντικατάστατο αυτό φαρμακευτικό σκεύασμα, που τόση βοήθεια προσέφερε στην Ανθρωπότητα επί δεκάδες (αν όχι εκατοντάδες) χρόνια , με τις εξαιρετικές λιπαντικές του ιδιότητες κρίνεται εξόχως απαραίτητο, τη παρούσα στιγμή, διά την τοπική ανακούφιση και την, κατά το δυνατόν, ανώδυνη διευκόλυνση της εισαγωγής και απορρόφησης των νέων κυβερνητικών οικονομικών μέτρων.

Θέσεις - Απόψεις

ΣΤΑΡΑΤΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ.

Η Ελλάδα ουδέποτε υπήρξε πλούσια χώρα. Ούτε καν αυτάρκης. Και η οικονομία της ήταν πάντοτε προβληματική και ελλειμματική δεδομένου και του χαρακτήρα των Ελλήνων.
Ορόσημο και αφετηρία της σύγχρονης ευρωπαϊκής ανάπτυξης υπήρξε το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Η χώρα μας, άτυχη και σ’ αυτό λόγω του εμφυλίου, ξεκίνησε, χάνοντας κάμποσα κρίσιμα και αποφασιστικά χρόνια, τη δική της ανοικοδόμηση. Πάντα καθυστερημένη και πάντα ουραγός.
Μαζί με όλες τις άλλες ανασχετικές παραμέτρους, τη βρήκε και η δικτατορία που την έριξε, μοιραία, ακόμη πιό πίσω.
Έτσι, απόλυτα δικαιολογημένη, έπρεπε καταβάλλοντας υπερπροσπάθεια, να διατρέξει, σε μικρό χρονικό διάστημα, μεγάλη απόσταση ώστε να κερδηθεί το χαμένο έδαφος και ν’ ακολουθήσει τη προπορευόμενη Ευρώπη.
Η προσωπικότητα του Κ. Καραμανλή και η εκτίμηση προς αυτόν της ηγεσίας κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έφερε τη χώρα στην ΕΟΚ και της δημιούργησε, με την ένταξη αυτή, άριστες προϋποθέσεις και προοπτικές γιά την σύγκλιση της ελληνικής οικονομίας με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές. Το συντονισμό μ’ αυτές και το άνοιγμα πλατειάς λεωφόρου ευημερίας, ειρήνης και ασφάλειας. Μάλιστα γιά το σκοπό αυτό η Ευρωπαϊκή Κοινότητα προσέφερε στη χώρα μας πακτωλό οικονομικών ενισχύσεων. Οι οιωνοί, τότε, προδιεγράφοντο άριστοι και η ευκαιρία γιά ν’ αλλάξει η μορφή και η μοίρα της Ελλάδος μοναδική. Αλλά……
Η σύγχρονη κακοδαιμονία της χώρας αρχίζει το 1981, με την ανάληψη της εξουσίας από το, τότε, ΠΑΣΟΚ.
Η χώρα κουρασμένη και βαριεστημένη από μιά μακροχρόνια δεξιά διακυβέρνηση επεζήτησε, και δικαίως, μιά αλλαγή. Μιά μαγική λέξη που χρησιμοποιήθηκε σοφά και εύστοχα από τον Α.Παπανδρέου και την οποία ο κάθε Έλληνας οραματίστηκε κατά το δοκούν και τον ακολούθησε.
Ο Α. Παπανδρέου υπήρξε ένας πανέξυπνος άνθρωπος, και ένας χαρισματικός πολιτικός. Και πάνω απ’ όλα γνώστης της ιστορίας και της ψυχολογίας των ανθρώπων. Όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά όλων ανεξαιρέτως που του έδινε το δικαίωμα, έτσι, να τους χειριστεί άνετα. Με ένα μόνο κακό χαρακτηριστικό. Ήθελε τα πάντα να γυρίζουν γύρω από τον εαυτό του και να εξυπηρετούν, κατ’ αρχήν, τα προσωπικά συμφέροντα και καπρίτσια του. Και αυτό το πέτυχε απολύτως !
Δεν δίστασε να μετέλθει κάθε μέσον και δεν άφησε αναξιοποίητα ανθρώπους, ιδεολογίες, συνθήματα τα οποία καπηλεύτηκε έξυπνα και έντεχνα ώστε και στις κακές στιγμές να επικυριαρχεί μένοντας στο απυρόβλητο. ( Γνωστόν το « Εγώ, απλώς, προεδρεύω» !). Ακόμη και τη, σε σπάνιες φορές, ομολογία κάποιου λάθους του τη κάλυπτε πίσω από στρυφνές, δυσνόητες και ακαταλαβίστικες γιά τους πολλούς φράσεις ούτως ώστε να περνούν, κατά το δυνατόν, απαρατήρητες.
Θυμάμαι το αμίμητο «Μea culpa», που είπε και κάποιος αγράμματος φίλος μου και ακραιφνής πασόκος ερμήνευσε καμαρώνοντας.
- Είδες ο μπαγάσας ο Αντρέας, κόλπα τους κάνει !
Κατάφερε, χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, με κύριο όπλο του τον λαϊκισμό, να δημιουργήσει ένα σύστημα διακυβέρνησης απόλυτα υποτεταγμένο στις προσωπικές του επιδιώξεις. Με άτεγκτη εσωκομματική πειθαρχία επέβαλε τις προσωπικές του θελήσεις και απόψεις μέσω τυφλών, καλοταϊσμένων, οργάνων τα οποία δεν δίσταζε να καρατομήσει, όταν και αν, έκρινε ότι το συμφέρον του το απαιτούσε η ότι εγένοντο επικίνδυνοι για τη μονοκρατορία του.
Προς τα έξω, το λαό, εκμεταλλευόμενος την αφειδή εισροή ενισχυτικών, για την ανάπτυξη της οικονομίας, ευρωπαϊκών κεφαλαίων, ενίσχυσε τη δημοφιλία του με το να ρίξει στην αγορά τα λεφτά αυτά, αντί να τα χρησιμοποιήσει γιά τον σκοπό που προορίζοντο. Δηλαδή αντί να επενδυθούν σε υποδομές και παραγωγικές επενδύσεις κατασπαταλήθηκαν σε πλούσιες παροχές, άκριτες αυξήσεις μισθών και συντάξεων και γενικά σε μιά πρόσκαιρη επίφαση λαϊκής ευμάρειας που του εξασφάλιζε πολιτική κυριαρχία και πρωθυπουργική μακροημέρευση. ( Θυμηθείτε το περίφημο "Τσοβόλα, δώστα όλα" !). Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, προκειμένου ν’ αυξήσει την εκλογική του πελατεία μάζεψε όσους κουβαλήθηκαν εδώ, απ’ έξω, και αδιακρίτως τους έριξε στα διάφορα ασφαλιστικά ταμεία που, είτε ήσαν υγιή και εύρωστα, οπότε, αυτομάτως, γονάτισαν (π.χ. Το υγιέστατο ταμείο των ναυτικών, το ΝΑΤ, που με την είσοδο των Ρωσοπόντιων μπατίρισε ) η ήσαν προβληματικά και κατέστησαν προβληματικότερα και ετοιμόρροπα !
Το εγκληματικό της υπόθεσης είναι στο ότι ο ίδιος, μεγάλη γάτα, γνώριζε που οδηγούσαν μακροπρόθεσμα τέτοιες πολιτικές. Όμως λειτουργούσε με τη λογική κάποιου που καλεί σε τραπέζι ομάδα φίλων του, τους τραπεζώνει πλουσιοπάροχα, περνάνε όλοι φίνα, αλλά την ώρα του λογαριασμού αυτός την έχει κοπανήσει !
Ο Α. Παπανδρέου είχε μελετήσει, απόλυτα, τη κατάσταση και ενδιαφερόταν αποκλειστικά για το διάστημα που θα βρισκόταν αυτός στα πράγματα και, γιατί όχι, και στη ζωή. «Μετά από μένα το χάος», και «γαία πυρί μιχθήτω». Δύο παλιές και πασίγνωστες ρήσεις - συνταγές που και γνώριζε και εφάρμοσε άψογα, αφού οι συνθήκες του το επέτρεψαν.
Ταυτόχρονα με τον εκμαυλισμό των ενήλικων πολιτών, φρόντισε και για την «προετοιμασία» της επερχόμενης γενιάς για εδραίωση της κυριαρχίας του. Κατεδάφισε τη Παιδεία με χίλια δυό αντιπαιδαγωγικά μέτρα.
Κατήργησε τις προαγωγικές εξετάσεις, επέβαλε το «ακαδημαϊκό πεντάρι» που σήμαινε ότι όλοι οι «κουμπούρες» προάγονται αδιακρίτως, ελαχιστοποίησε το γνωστικό αντικείμενο και τη διδακτέα ύλη θεσπίζοντας, έτσι, στη Παιδεία την «αρχή της ήσσονος προσπαθείας» ( κάτι που, ήδη, είχε εφαρμόσει και στη κοινωνία με τις αργομισθίες, τις κομματικές προσλήψεις, το φαβοριτισμό, τις πρακτικές των «κλαδικών» και τη κατασπατάληση των κοινοτικών πόρων ). Εισήγαγε στα σχολεία το συνδικαλισμό με αποτέλεσμα τη διάλυση κάθε σεβασμού και διάκρισης μεταξύ διδασκόντων και διδασκομένων με τελική κατάληξη το σημερινό εκπαιδευτικό χάλι . Δεδομένου ότι οι, τότε, αμόρφωτοι διδασκόμενοι είναι σήμερα αμόρφωτοι διδάσκοντες γενικεύτηκε το μπάχαλο και διαιωνίζεται και επαυξάνεται η αμορφωσιά ! ( Ολιγόλεπτη παρακολούθηση πρωϊνάδικων η δελτίου ειδήσεων πιστοποιεί του λόγου το αληθές ).
Ίδρυσε πλήθος απίθανων, ανυπόληπτων και άχρηστων, τάχα πανεπιστημίων, διάσπαρτων σε όλη την επικράτεια (κάποιες «αίθουσες» (sic) στεγάζονται σε τεσσάρια ορόφων πολυκατοικιών !) δημιουργώντας πλήθη αγράμματων «πτυχιούχων» οι οποίοι, με το δίκιο τους απαιτούν την εξαργύρωση των κίβδηλων πτυχίων τους, εν ονόματι δήθεν των επιστημονικών τους τίτλων , οδηγώντας τη χώρα σε «πτυχιακό πληθωρισμό» αποστερώντας την, ταυτόχρονα, από πλήθος πρακτικών και χειρονακτικών επαγγελμάτων τα οποία, πλέον, ασκούν με μεγάλη επιτυχία στρατιές εισρεόντων μεταναστών. Και η Ελλάδα, σήμερα , βρίθει από άνεργους πτυχιούχους αμφιβόλου επιστημονικής κατάρτισης και παραγωγικής ικανότητος. Ένα σκέτο «πτυχιακό προλεταριάτο» κακομαθημένο, απελπισμένο και άνεργο. Με μοναδικό όραμα και στόχο, μιά θέση στο Δημόσιο !
Όλη αυτή η παράλογη και καταστροφική πορεία του λαού και της χώρας γέννησε και γιγάντωσε έναν άλλο παράλογο μύθο. Το μύθο των «κεκτημένων δικαιωμάτων».
( Ο παππούς μου έλεγε «όχι όπως ήξερες αλλά όπως βρήκες» )
Ο λαός μεθυσμένος από το βόλεμα της καλοπέρασης, της σπατάλης, του πλαστικού χρήματος και των δανεικών, κάτω από την ασφαλή ομπρέλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη, φυσιολογική, πίεση των αριστερών κομμάτων για αυξήσεις μισθών και παροχών συνέχισε, και μετά τον Α. Παπανδρέου, τη φρενήρη κατωφερική πορεία της «αμεριμνησίας» και της εθελοτυφλίας, ως προς τη μπόρα που έρχεται, παρά τα εμφανέστατα χαρακτηριστικά της σκληρής καθημερινότητας που έδειχνε ότι :
Η χώρα έχει χαμηλή παραγωγικότητα, υπερπληθώρα δημοσίων υπαλλήλων, ασήμαντη παραγωγή, ελάχιστες εξαγωγές, τεράστιες εισαγωγές, ακριβές υπηρεσίες, άφθονο αεριτζίδικο πλαστικό χρήμα, συνεχώς αυξανόμενους ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, με γεωμετρική πρόοδο διογκούμενο εξωτερικό χρέος λόγω των συνεχών δανεισμών και…. παχυδερμική αδιαφορία όλων των κυβερνήσεων γι’ αυτή τη κατάσταση, τη σταθερά προσκολλημένη στη εύκολη κατεύθυνση του δανεικού ευδαιμονισμού ! Με τις κυβερνήσεις να διαχειρίζονται, απλώς, τη κατάσταση και να ξεγελούν τους «κουτόφραγκους» εταίρους στη λογική του «δε βαριέσαι» και τη πρακτική του «δος ημίν σήμερον» !
Ο Κ. Σημίτης, άνθρωπος σώφρων και γνώστης των οικονομικών, είχε σαφέστατη εικόνα της πραγματικότητας και προσπάθησε να αναχαιτίσει τη ξέφρενη κατηφορική πορεία του τόπου επιτυγχάνοντας την ένταξή μας στη ζώνη του Ευρώ, κάτι που εξασφάλιζε, τουλάχιστον, τη σταθερότητα του ντόπιου νομίσματος. Φανταστείτε τι ξεφτίλα περίμενε τη δραχμούλα μας και τι εξαθλίωση θα είχαμε, ήδη, αν νόμισμά μας σήμερα ήταν η δραχμή !
Θα πρέπει να θυμόσαστε τη κινέζικη παροιμία που είπε (και που του έδωσε τη προσωνυμία «Κινέζος») με το τύπο που, αντί να του χαρίσεις ένα ψάρι, είναι χρησιμότερο να τον μάθεις να ψαρεύει ! Σοφή παροιμία, αλλά σε ώτα μη ακουόντων. Επίσης θα θυμόσαστε την απεγνωσμένη και αγανακτισμένη του φράση.
- «Επί τέλους, αυτή είναι η Ελλάδα»!
Δεν ήταν κακός ο Σημίτης. Και ήταν, προσωπικά, έντιμος και αξιοπρεπής άνθρωπος. Γι’ αυτό και ακατάλληλος για τον ελληνικό πολιτικό στίβο. Όμως απ’ τη μιά το καταραμένο «πολιτικό κόστος» και απ’ την άλλη τα προβλήματα που έπαιρναν μορφή χιονοστιβάδας και ήταν αδύνατον ν’ αντιμετωπιστούν με πολιτικά και δημοκρατικά μέσα τον έκαναν να τα παρατήσει, δίνοντας το «δακτυλίδι» της διαδοχής στον Γ. Παπανδρέου, παραιτούμενος μιάς, χαμένης από χέρι, μάχης και εκμεταλλευόμενος την σφοδρή επιθυμία εκείνου να φανεί αντάξιος της οικογενειακής του λαχτάρας και παράδοσης γιά πρωθυπουργία.
Ο Κ. Καραμανλής που ακολούθησε τον Κ. Σημίτη δεν ήταν κακός σαν πολιτικός. Και, ίσως, σε κάποια άλλη χώρα η και στην Ελλάδα μιάς άλλης, ευτυχέστερης στιγμής, να μπορούσε να προσφέρει κάτι. Όμως, λίγο ο ήπιος χαρακτήρας του, λίγο η ισχνή κοινοβουλευτική του πλειοψηφία, λίγο οι κακοί και ανίκανοι συνεργάτες του, λίγο η απόλυτα αρνητικά και , εν πολλοίς άδικη, αντιμετώπιση των ΜΜΕ, σε συνδυασμό με την μη αναστρέψιμη κατάσταση που βρισκόταν η χώρα, ( όχημα με σπασμένα φρένα να τρέχει με χίλια σε μεγάλη κατηφόρα ), τον έφεραν μπροστά σε μεγάλα αδιέξοδα και τον έτρεψαν σε πρόωρη και άτακτη φυγή. Αποποιούμενος, μάλιστα, και κάθε περαιτέρω πολιτική δράση. Δηλαδή, χειρότερα από το Σημίτη !
- Φτου, κακά, τζίζζζζ !
Ο Γ. Παπανδρέου, γιά τους δικούς του λόγους θέλησε να μπει, και μπήκε, στο παιχνίδι.
Προσωπικά τον θεωρώ ακέραιο άνθρωπο, καμία σχέση με το πατέρα του, ούτε στα θετικά ούτε στ’ αρνητικά του, αλλά δέσμιο των παραδόσεων και της απελπιστικής θέσης της χώρας.
Η συγκυρία που αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας είναι κάκιστη. Χειρότερα δεν γίνεται. Προσωπικά πιστεύω ότι θα αποτύχει πλήρως, ανεξαρτήτως πολιτικών και άλλων ικανοτήτων, εκ του λόγου και μόνο ότι το οικονομικό τσουνάμι που πλήττει το τόπο δεν είναι ανθρωπίνως αντιμετωπίσιμο. Και επειδή ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και η αλήθεια, πλέον δε κρύβεται, άρα δεν θα μπορέσει να κάνει πολιτικάντικη διαχείριση, όπως οι προηγούμενοι, κρύβοντας τη σκόνη κάτω απ’ το χαλί, μέχρι να παραδώσει στον επόμενο, όπως έκαναν Σημίτης και Καραμανλής, και να ικανοποιήσει κι αυτός τη κάψα του να γίνει πρωθυπουργός και να φύγει αξιοπρεπώς.
Αυτός θα πληρώσει τη νύφη και απάνω του θα ξεσπάσει όλη η μπόρα !
Θύμα της εξουσιολαγνείας του θα βρεθεί με τη μπόμπα στο χέρι, όταν αυτή θα σκάσει !
Να μου το θυμηθείτε. Το «ζήτω» απ’ το «ανάθεμα» είναι μιά δρασκελιά δρόμος και ο λαός, ήδη, απελπισμένος και στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.
Ήδη η εκδηλουμένη απειρία και ακαταστασία στην νεαρή του κυβέρνηση δίνει ασφαλή μηνύματα ασυναρτησίας. Πάμε στο άγνωστο, αυτοσχεδιάζοντας και χωρίς μπούσουλα. Μαθητευόμενοι μάγοι στου κασίδη το κεφάλι.
Μακάρι να διαψευστώ !
Κατά τη γνώμη μου, κανονικά, τη σημερινή εποχή κανείς σώφρων πολιτικός δεν θα έπρεπε να θέλει την ανάμιξή του στη πολιτική. Λόγω του υψηλού ρίσκου και της, μετά βεβαιότητος, αποτυχίας. Η επιμονή σ’ αυτήν μόνο σε δύο λόγους μπορεί ν’ αποδοθεί. Η σε καιροσκοπική υστεροβουλία «κονόμας» η στη ματαιοδοξία της προβολής και κοινωνικής καταξίωσης. Δηλαδή, έτσι κι αλλιώς, σε προσωπικό συμφέρον. Οικονομικό όφελος η πολιτικό βίτσιο. Αυτό που, κοινώς, αποκαλούμε «ψώνιο» !
Όλες οι παλιές απόψεις περί «ανιδιοτελούς προσφοράς» στα κοινά και άλλα τέτοια «κουλά» αλτρουιστικά δεν περνάνε πιά και κανείς δεν τα χάφτει ! Όλοι για τη πάρτη τους πάνε και γιά κάποιο κέρδος ! Υλικό η άυλο.
Αυτή τη στιγμή η μόνη ενδεδειγμένη διέξοδος ( δεν λέω λύση, μιά και δεν είναι λύση, αλλά ανάγκη !) είναι η επέμβαση της Κομισιόν και η επιτήρηση κι επιτροπία της ελληνικής οικονομίας. Χωρίς «πολιτικά κόστη» και παλινδρομήσεις.! ( Σου παίρνω τρία, σου δίνω ένα πίσω γιά να σε ξεγελάσω !).
Γιά να υπάρξει ανάσα στη μεθεπόμενη γενιά, θα πρέπει να πέσει μαύρη πείνα σ’ ετούτες τις προηγούμενες.
Τα πράγματα θα πρέπει να λειτουργήσουν όπως στη περίπτωση του άρρωστου, γαγγραινιασμένου ποδιού που πρέπει να κοπεί γιά να σωθεί ο ασθενής.
Αυτά τα περί «κεκτημένων» και οι άλλες αηδίες περί «κάτω του ορίου της φτώχειας», όταν είσαι με δύο αυτοκίνητα, ιδιόκτητο σπίτι και δύο εξοχικά θα ακούγονται, πλέον, σαν αστεία. Απαιτούνται μέτρα σκληρά. Και μέτρα, πραγματικά σκληρά, καμιά ελληνική, εκλεγμένη, κυβέρνηση δε θα τολμήσει από μόνη της να εφαρμόσει.
Να ξέρετε μας περιμένει πείνα πραγματική και μιζέρια.
Περικοπές μισθών και συντάξεων, ανεργία και φορολογικό στίψιμο είναι αναπόφευκτα. Μέχρι και στο φαγητό θα πρέπει να γίνουν οικονομίες. Και ποσοτικά και ποιοτικά. Και η κοινωνική έκρηξη θα είναι αναπόφευκτη. Η ασυδοσία τόσων προηγουμένων χρόνων δεν συμμαζεύεται εύκολα, ιδίως όταν θα υποδαυλίζεται και υποστηρίζεται, ανεύθυνα, από αριστερά.
Ο ελιγμός Καραμανλή να μεταφέρει τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες και ευθύνες αριστερότερα, για μεγαλύτερη αποδοχή από το λαό, δεν θα μπορέσει να συγκρατήσει τις εξαθλιωμένες μάζες. Η κατάσταση πλησιάζει σε οριακό σημείο και ο Θεός να βάλει το χέρι του !
Όμως όπως στρώσαμε έτσι θα κοιμηθούμε. Δυστυχώς !

ΥΓ. Σήμερα Παρασκευή και 13, δεν φαντάζομαι να περιμένατε να διαβάσετε κάτι καλό και αισιόδοξο !

Επικαιρότης

ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΑΔΙΚΙΑ

Μέχρι τώρα, στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ υπήρχε ευνοϊκή μεταχείριση για τους πολύτεκνους. Και συγκεκριμένα ηυξημένη ποσόστωση, μέχρι 20% για πολύτεκνους και μέχρι 10% για τους τρίτεκνους.
Αυτό το κεκτημένο δικαίωμα καταργείται και του λοιπού οι πολύτεκνες οικογένειες θα αντιμετωπίζονται χωρίς διακρίσεις, όπως και όλες οι άλλες .
Δηλαδή για την πρόσληψη μέλους τους στο Δημόσιο θα πρέπει να διαθέτουν τα απαραίτητα μόρια.
Θα με ρωτήσετε, φυσικά, και που βρίσκεται, εν προκειμένω, το άδικο ;
Μα, προφανώς, για να είναι κάποιος πολύτεκνος και «μόρια» ενεργά θα διαθέτει και, μάλιστα, πολύ καρπερά θα είναι! Αυτό είναι αυταπόδεικτο ! Το άδικο, λοιπόν, βρίσκεται στη δυσπιστία και την άρνηση του αυτονόητου!
Εκτός και αν πρέπει να τα επιδείξουν κιόλας σε κάποιους αρμοδίους , για να πειστούν εντελώς !

«ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΟΝΟΜΑ»

Επειδή πολλοί αναγνώστες της στήλης είναι νέοι και, όπως είναι φυσικό, δεν γνωρίζουν κάποια παλιά βιβλία διευκρινίζω, κατόπιν σχετικών αιτημάτων τα εξής.
Υπάρχει ένα φανταστικό αλληγορικό αριστούργημα της μεγάλης ελληνίδας συγγραφέως της Πηνελόπης Δέλτα, με τίτλο «Παραμύθι χωρίς όνομα».
Τα μηνύματα που φέρνει το βιβλίο αυτό, που όπως και όλα τα βιβλία της συγκεκριμένης συγγραφέως είχαν συντροφεύσει τα παιδικά μου χρόνια και τα είχαν συγκινήσει και διαπλάσει, θα μπορούσαν να συσχετισθούν, κατά κάποιο τρόπο, με τα προβλήματα του καιρού μας. Εξ ου και ο συσχετισμός.
Επίσης κατά παραφραστικήν αναλογία γίνονται οι συνειρμοί :
Πηνελόπη = Οδυσσέας και
Δέλτα = Έψιλον

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΟΝΟΜΑ
( Δραματική φαρσοκωμωδία σε τρεις πράξεις )
Υπό Οδυσσέως Έψιλον

ΔΙΑΝΟΜΗ ΡΟΛΩΝ

- Ελλαδιστάν : Σύγχρονη αφρικανική χώρα επί ευρωπαϊκού εδάφους, εναλλασσομένου προσδιορισμού. Μεταπολεμικώς μεταβάλλεται συνεχώς και εναλλάξ από Ψωροκώσταινα σε Ψωρογιώργαινα και τανάπαλιν. Εκτός δύο μικρών περιόδων όπου άκουγε στο όνομα Ψωραντρέαινα.

- Νεόπλουτοι, νεόπτωχοι : Περιούσιος λαός του Ελλαδιστάν, διαθέτων καταπληκτικές ικανότητες, όπως π.χ. να απολαμβάνει τα πάντα χωρίς να παράγει τίποτε. Συνεπέστατος οπαδός της «αρχής της ήσσονος προσπαθείας» κατάφερε να εκχωρήσει ένα μεγάλο μέρος των βαρέων, ανθυγιεινών και (πιφ !) δευτεροκλασάτων επαγγελμάτων στο συρφετό των πάσης φύσεως λιγούρηδων, αλλά ορεξάτων για δουλειά και προκοπή μεταναστών, που κατέκλυσε το Ελλαδιστάν, ορμώμενο από κάθε γωνιά της Γης ( Μετανάστες, αδέρφια μας ! !) μετατρέποντάς τους, έτσι, σε αξιοσέβαστους και οικονομημένους νοικοκυραίους.
Αυτός εστιάζει, αποκλειστικά, τις επαγγελματικές του φιλοδοξίες και όνειρα στη κατάληψη μιάς προνομιούχου θέσης στο Δημόσιο. Όπου θα μπορεί να κάθεται εργαζόμενος και να εργάζεται καθήμενος ! Αν μάλιστα το πόστο δικαιολογεί και τίποτα τυχερά, όπως π.χ. λαδώματα, μίζες, αργομισθίες και διάφορες άλλες μπαγαποντιές, τόσο το καλύτερο !
Επόμενος δίκαιος στόχος, τον οποίον ο επιτυχημένος συντεχνιακός συνδικαλισμός του αποβλέπει, σε μεσοχρόνιο προγραμματισμό, είναι η καταβολή του μισθού κατ’ οίκον και τοις μετρητοίς, δεδομένου ότι η κατάθεση σε σχετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς δημιουργεί προβλήματα και καθυστερήσεις στην ανάληψη ! Χώρια οι κίνδυνοι από τις υποκλοπές των καρτών στα ATM. Δεν βαριέσαι, καλύτερα σπίτι, και στο χέρι, στα σίγουρα !
Καταφερτζής λαός, μάγκας και μονίμως αισιόδοξος εξαπατά τους «κουτόφραγκους» εταίρους του, συστηματικά, παρουσιάζοντάς τους από πλαστούς προϋπολογισμούς μέχρι πλαστό... καλαμπόκι ( Αχ, καϋμένε Αθανασόπουλε !) για να τους τιμωρήσει για το μέγα λάθος που έκαναν να τον κάνουν συνέταιρο. Καλά να πάθουν, οι ηλίθιοι !
Κινούμενος και λειτουργών στο πρότυπο των συμπαθών πρωταγωνιστών του παραδοσιακού (κλεμμένο κι αυτό) θιάσου σκιών, γνωρίζει, πολύ καλά, πως για ότι κακό τον βρίσκει πάντα φταίει ο…άλλος, ο απέναντι. Κι αν αυτός δυσκολεύεται να εντοπιστεί, τότε φταίει…. το κράτος ! Το κράτος που το απαρτίζουν πάντα οι… άλλοι. Ο ίδιος δεν φταίει ποτέ και με τίποτα !

- Πολιτική : Το καλύτερο και ασφαλέστερο εφαλτήριο για να επιπλεύσεις. Ιδίως αν είσαι φελλός. Υπάρχουν πολλοί οδοί προς το στόχον αυτό. Π.χ. αν διαθέτεις οικογενειακή παράδοση στο άθλημα, αν έχεις διακριθεί στην αφισοκόλληση συνθημάτων και φωτογραφιών του αρχηγού. Αν έχεις διακριθεί στο τεμπελίκι συνδικαλιστικού πόστου, (επιτυχία εξασφαλισμένη),η αν έχεις πουλήσει «αντιστασιακά» φούμαρα, (εδώ πιάνεις πολύ καλή τιμή). Γενικά είναι ένας χώρος που για να πετύχεις δεν απαιτείται κανένα, μα κανένα εφόδιο. Ίσα ίσα που, αν έχεις κολλήσει επαγγελματικά ένσημα, θεωρείσαι μάλλον ακατάλληλος γι' αυτή τη δουλειά, καθ' όσον χαλάς τη πιάτσα. Λίγο θράσος και λεπτότατη επιδερμίδα θεωρούνται, γενικώς, επαρκή και ικανοποιητικότατα προσόντα .

- Πολιτικοί : Ο αφρός του αφρού της ατσιδοσύνης. Κατάφεραν να αντιστρέψουν μια παλαιομοδίτικη και ζημιογόνο, δι εαυτούς, πρακτική. Δηλαδή να μπαίνεις στη πολιτική πλούσιος και να πεθαίνεις στη ψάθα. Τώρα έρχεσαι με «παπάκι» και φεύγεις με «μερσεντέ» ! Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό και νόμιμο.
Καθ’ όσον, βέβαια, ότι νόμιμο, σαφέστατα, είναι και ηθικό !
Και, εννοείται, χωρίς πολιτικούς διαφορισμούς και κομματικά τείχη όταν πρόκειται να ψηφιστεί κάτι καλό γιά τους 300. Εκεί απόλυτη ομοψυχία και παμψηφία ! Με αγαστή σύμπνοια, όλοι !

- ΜΜΕ : Τα μεγαλύτερα πλυντήρια εγκεφάλου της χώρας ! Με θαυμάσια αποτελέσματα πιστοποιημένα, μάλιστα, με ειδικούς επιστημονικούς τρόπους μετρήσεως. Γνωστά και ως «νταβατζήδες» εκπορνευομένων κυβερνήσεων και, γενικότερα, πολιτικών. Διαθέτουν άφθονο χρήμα, αφθονότερη πολιτική επιρροή, και θράσος απεριόριστο. Ικανοί να υποστηρίξουν, σοβαροφανώς, ότι σήμερα είναι Πάσχα και ζούμε στη Παταγονία ! Και δυστυχώς, κατά τις μετρήσεις, διαθέτουν υψηλήν δημοφιλίαν.

- Καλαμπαλίκης : Ακέραιος πολιτικός, με παράδοση. Ικανότατος στα λόγια αλλά άτολμος. Δειλός στις γενναίες αποφάσεις και διστακτικός στην εφαρμογή σκληρών, αλλά απαραίτητων μέτρων. Κατώτερος των περιστάσεων αλλά και θύμα κακών συμβούλων.

- Παπατρέχας : Κατά βάση έντιμος άνθρωπος, κουτοπόνηρος και φιλόδοξος. Κουβαλάει, μαζί με τη μάμυ του, τη βαριά κληρονομιά ενός πατέρα κι ενός παππού πρωθυπουργού. Κάτι που, κατά τη μητρική εντολή, θα πρέπει να συμβεί και στον ίδιο. Αλίμονο !

- ΚΚΕ : Συμπαθής ομάδα παλαιών πολιτικών και προϊστορικών απόψεων που αγωνίζεται, φιλότιμα, να κατακτήσει αύριο αυτό που έχει σήμερα με επιχειρήματα και θεωρίες του χτες !

- Πολιτικός διανυσματικός λογισμός : Ένα πολιτικό αριστερό μόρφωμα διαφόρων συνιστωσών, μηδενικής συνισταμένης, αποκομμένο σύρριζα, από τη λογική και τη πρακτική κάθε ευνομούμενης κοινωνίας. Επαναστατική γυμναστική η πράξη του και πολιτική «μονόπολι» η θεωρία του.

- Μπαρμπαγιώργος : Θυμόσοφος και αμπελοφιλοσοφών σαχλοευφυολόγος μπιρμπιλομάτης και τσαχπίνης, κάτοικος ισογείου με ενδόμυχες βλέψεις ανόδου στο τελευταίο ρετιρέ.

ΣΚΗΝΙΚΟ

Παράγκα ρημαγμένη, κατακαμένη, βρώμικη, καταλαδωμένη και διάτρητη. Όποιος θέλει μπαίνει και βγαίνει ανεξέλεγκτα. (Μπάτε σκύλοι αλέστε). Όμως το οικόπεδο, όλα κι όλα, γωνιακό, βορειοδυτικού προσανατολισμού και νοτιοανατολικής συμπεριφοράς και νοοτροπίας.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Πράξη 1η

Ο άτολμος Καλαμπαλίκης κυβερνάει αλλά δεν κυβερνάει το Ελλαδιστάν. Με πολύ καλές προθέσεις και πολύ κακούς συνεργάτες. Η μεγάλη του φυσική ατολμία, που αυτός θεωρεί, κακώς, σωφροσύνη ενισχύεται από την ισχνή κοινοβουλευτική του δύναμη, το ανηλεές και προκατειλημμένο κυνηγητό των φαύλων ΜΜΕ, τη κακόπιστη και αντιδραστική αντιπολίτευση που, με κάθε ευκαιρία, βγάζει στους δρόμους ορδές βανδάλων και ότι άλλο τυχαίο κακό προσδράμει στο τόπο, κατά περίπτωση. Από τυχαία γεγονότα, φυσικά αίτια, προβοκατόρικες ενέργειες η άστοχες κινήσεις και μεγαλοποιούμενα η και ανύπαρκτα σκάνδαλα. (πυρκαγιές, πλημμύρες, αυθαιρεσίες αστυνομικών, κλπ).
Βούτυρο στο ψωμί των αντιπάλων του!
Οι αντιδράσεις του μοιάζουν με μπαλώματα στη τρύπια παράγκα. Και μάλιστα μάταια. Ένα κλείνει, δύο ανοίγουν. Χάλι μαύρο. Η παράγκα μπάζει από παντού !
Μετά από πεντέμισυ χρόνια στο πηδάλιο τα αδιέξοδα πνίγουν το Καλαμπαλίκη, ο οποίος αισθάνεται ασφυξία, δεδομένων και κάποιων, φημολογουμένων, οικογενειακών του προβλημάτων. Αδρανοποιείται κάτω απ' το βάρος των μεγάλων αδιεξόδων και...μελετάει λύση.
Το Ελλαδιστάν, όμως, βουλιάζει συνέχεια στο απύθμενο τέλμα του αδηφάγου δημόσιου χρέους και των ανελέητων ελλειμμάτων του προϋπολογισμού του.
Η κατάσταση δεν πάει άλλο, ο Καλαμπαλίκης σπάει το κεφάλι του να βρει, όχι λύση, αλλά προσωπική διέξοδο. Να γλιτώσει. Κι αυτός και η υστεροφημία του. Ψάχνει νύχτες ατέλειωτες. Ψάχνει, ψάχνει…. Ώσπου ! Το βρήκε ! Σηκώνει το κεφάλι μ’ ένα μικρό, σαρδόνιο, χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του !

ΑΥΛΑΙΑ


Πράξη 2η

Ο Παπατρέχας, γνωστός λιγούρης της εξουσίας, προκειμένου να γίνει Πρωθυπουργός, κάνει τα πάντα. Και παραβλέπει τα πάντα. "Μωρέ Πρωθυπουργός να’ μαι κι ότι θέλει ας γίνει " !
Ούτε η δεινή οικονομική κατάσταση τον πτοεί ούτε τα αδιέξοδα, ούτε τίποτα.
" Πρωθυπουργός να ορκιστώ, έστω για μια μέρα, κι ας πεθάνω."
"Όχι για μένα, αλλά για τη φουκαριάρα τη μάνα μου "!
Ο Καλαμπαλίκης, πιό πονηρός, το ξέρει το καημό του Παπατρέχα και σκέφτηκε, σατανικά, να τον εκμεταλλευτεί πασάροντας του τη καυτή πατάτα.
- Ας τον, αφού λυσσάει γιά εξουσία, να βγάλει αυτός τα κάστανα από τη φωτιά. Τα ΜΜΕ θα τον σιγοντάρουν , τα συνδικάτα θα κάτσουν φρόνιμα, σαν καλές κοκόνες κι η δουλειά θα γίνει ήσυχα κι ωραία. Κι αν κάτι στραβώσει, αυτός θα πληρώσει το μάρμαρο.
Οι μάγκες συνεννοήθηκαν, η δουλειά εξυπηρετούσε και τους δύο και το σκηνικό άρχισε να στήνεται στα σβέλτα, μιά και η σύνταξη του νέου προϋπολογισμού αποτελούσε ένα ακόμη πονοκέφαλο γιά το ταλαιπωρημένο κεφάλι του Καλαμπαλίκη.
Τι κι αν υπάρχει προίκα αφάγωτη, από πλευράς κυβερνητικής θητείας, τι κι αν αντιδρούν κάποιοι συνεργάτες, η κολοπιλάλα και των δυό παραμέρισε τα πάντα.
Και γιά να μη γίνει καμιά στραβή στο τέλος και κόψει η μαγιονέζα τη τελευταία στιγμή, (άσε να’ χουμε το κεφάλι μας ήσυχο), θυμάται ο Καλαμπαλίκης τη παλικαριά του θείου, και τάζει φόρους και σφιξίματα ζωναριού, τραβάει και κάτι σπέσιαλ διόδια λίγο προ των εκλογών, γιά να μην αφήσει καμία αμφιβολία για το αποτέλεσμά τους κι ετοιμάζεται να παραδώσει το τιμόνι, που του έκαιγε, σαν λειωμένη λάβα τα χέρια, και να την κάνει, τεχνηέντως, με μικρά πλάγια πηδηματάκια.
- Αι σιχτίρ, σας σιχάθηκα όλους. Να φύγω να ησυχάσω!
Προφάσεις για εκλογές άφθονες. Άλλωστε ο Παπατρέχας και τα ΜΜΕ ξημεροβραδιάζονταν ο μεν, μονότονα, με τη λέξη «εκλογές» τα δε με τη λυσσαλέα τους αντιπολίτευση και συκοφάντηση. Το άσπρο, μαύρο και τη τρίχα τριχιά !
Θυμάται κι ο Παπατρέχας τα πατρικά κόλπα με τις αερολογίες, τις δημαγωγίες, τα υπονοούμενα και τ’ ακαταλαβίστικα που ο κάθε πονεμένος ερμηνεύει κατά πως τον συμφέρει, τα ρίχνει στο τραπέζι του πολιτικού πόκερ και να το αποτέλεσμα της ελπίδας !
Ο κόσμος απελπισμένος και θολωμένος τη περιμένει με λαχτάρα. Έχοντας κάνει τις καταναλωτικές «κουτσουκέλες» του και έχοντας ρίξει έξω όλα του τα καράβια, κρατικά και ιδιωτικά, έσπευσε εκεί που πίστεψε ότι θα βρει μιά λύση στα προβλήματά του. Ακόμη κι αν δυσπιστούσε, ποντάριζε στη πιθανότητα. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ! Πασίγνωστο !
Τελικά το ζητούμενο επετεύχθη. Και μάλιστα άνετα ! Ο Καλαμπαλίκης, φτύνοντας στο κόρφο του, φεύγει ανακουφισμένος κι ο Παπατρέχας, αφού πάει στο επινίκιο πάρτυ που οργάνωσε η μάμυ του, που καταφχαριστήθηκε τη "δικαίωση των πόθων της", πιάνει τιμόνι και σαλπάρει γιά το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα !



ΑΥΛΑΙΑ

Πράξη 3η

Ο Παπατρέχας, κρατώντας το βολάν, βάζει πρώτη και ξεκινάει ενθαρρυντικά. Νέοι άνθρωποι, μικρές ηλικίες, φρέσκα μυαλά αισιόδοξα μηνύματα. Παρ’ όλες τις πρώτες σαπουνόφουσκες με τις μακρόσυρτες μετονομασίες των Υπουργείων ( κάνε πως δε βλέπεις ), παρ’ όλο εκείνο το «… διά βίου Παιδείας....», που σου κάθεται στο λαιμό. Πρωτόλειες μπαρούφες εντυπωσιασμού που προδίδουν, μάλλον, αφέλεια και απειρία αλλά και προκαλούν τις πρώτες ανακατωσούρες. Με τη διατυμπανιζόμενη πρόσληψη Γενικών Γραμματέων, αξιοκρατικά, μέσω Internet, αρχίζει να γεννιέται η πρώτη δυσπιστία. Πολύς θόρυβος και στάχτη στα μάτια γιά να προσλάβουμε αυτούς που θέλουμε ! Καπάκι το μπέρδεμα με τις αρμοδιότητες των Υπουργών και να, οι πρώτες τριβές και αμηχανίες. Οι ελπίδες, όμως, συντηρούνται μιά και τα ΜΜΕ κάνουν τη …πάπια και σιγοντάρουν όσο μπορούν τα φάλτσα. Άντε να δούμε και παρακάτω !
Όμως κάποιες πρώτες τρανταχτές γκάφες, όσο κι αν τις στρογγυλεύουν οι γνωστοί «νταβατζήδες» δεν περνούν απαρατήρητες.
Όταν κι ένα μικρό παιδί γνωρίζει ότι μία απόφαση, ένα διάταγμα, ένας νόμος ισχύει από της δημοσιεύσεως στο ΦΕΚ και όχι από την εξαγγελία του, είναι μάλλον χοντρό να μη το γνωρίζει ένας Υπουργός ! Αποτέλεσμα ένα αλαλούμ για χιλιάδες πολίτες που έσπευσαν να αποσύρουν τ’ αμάξια τους κι έμειναν ξεκρέμαστοι. Κι όμως το θέμα περνάει στα ψιλά των ΜΜΕ.
Κάτι το show του Υπουργικού Συμβουλίου με κάμερες, στυλ μεταξύ ρεάλιτυ και big brother, (μόνο οι διαφημήσεις λείπανε) κάτι η ανακατωσούρα με τα λιμάνια, κάτι η αναγκαστική, πλήν μη εξαγγελθείσα προεκλογικά, φοροεπιδρομή – διακονιά, το φάσμα της μουρμούρας και της αμφισβήτησης αρχίζει, σιγά – σιγά να κάνει την εμφάνισή του.
Ευτυχώς για το Παπατρέχα που τα φιλικά του ΜΜΕ, δηλαδή όλα, με τη χοντροκομμένη βλακεία και τηλετύφλωση που εκτοξεύουν άφθονα, ασχολούμενοι με …τη Ντόρα και το Σαμαρά (τους πήρε ο πόνος για τη ΝΔ ! ) κάνουν καθυστέρηση στη διάδοση της δυσφορίας, πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα. Και η σκόνη κρύβεται, επί του παρόντος,κάτω απ’ το χαλί.
Έτσι ακόμη δεν φάνηκε ο πιτσιρίκος που θα ξεφωνήσει για τη «γύμνια του βασιλιά», όπως στο σχετικό παραμύθι του Άντερσεν. Και η κατάσταση βρίσκεται, ακόμη, υπό έλεγχο. Όμως η μπέσα όλων αυτών των μεγαλοκαρχαριών του τύπου και του γυαλιού είναι γνωστού έρματος και οι επιταγές που περιμένουν να εξοφληθούν βγήκαν, ήδη, απ’ τα χρηματοκιβώτια.
Και η αχλάδα έχει, πάντα, πίσω την ουρά. Έρχεται η θύελλα των stage, η λαίλαπα της δίκης Γρηγορόπουλου, σε συνδυασμό με τη καταιγίδα της επετείου του Πολυτεχνείου, της εθνικής γιορτής των απανταχού αναρχικών κουκουλοφόρων ( των «παιδιών» που, με ρίγη συγκινήσεως, περιέγραφαν πέρυσι τη καταστροφική δράση τους κάτι αγράμματα μαρκουτσοφόρα νυμφίδια )
Η σπορά των φρούδων προσδοκιών, το κακομαθημένο παρελθόν και η αδήριτη ανάγκη εξεύρεσης πόρων καθιστά το έργο θρίλερ. Και που είστε ακόμη. Ο Δράκουλας και τα βαμπίρ του δεν βγήκαν στη σκηνή, είναι ακόμη στα καμαρίνια τους και περιμένουν.

Το έργο τελειώνει εδώ και αφήνεται ο θεατής ν’ αυτοσχεδιάσει το φινάλε του.
Ο Καλαμπαλίκης στο βάθος υπομειδιά με νόημα. Ο συγγραφέας αρνείται να τοποθετηθεί, προβλέποντας, μόνο, πολύ «γιαούρτωμα» στο τέλος.
Και πραγματικά και μεταφορικά.

ΑΥΛΑΙΑ ΤΕΛΟΥΣ - ( ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ! ! ! )