Μερικές σκέψεις πάνω σε ιά Συνθήκη πολυσυζητημένη. παρεξηγημένη, άγνωστη εν πολλοίς και ατελής, λόγω νεωτέρων όρων και μεταβολών πραγματικότητος, π.χ. ΑΟΖ, χωρικά ύδατα, κ.λπ.
Η Συνθήκη της Λωζάνης υπήρξε απόρροια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της Μικρασιατικής καταστροφής που ακολούθησε την κακοσχεδιασμένη και κακοεκτελεσμένη ελληνική εκστρατεία στην Μικρά Ασία. Συμμαχική εντολή και έπαθλο για την συμμετοχή της Ελλάδος στο στρατόπεδο των νικητών, (Αντάντ), και τακτοποίηση προαιώνιων λογαριασμών με την Τουρκία. Την ηττημένη στον Α΄Π.Π. αλλά νικήτρια στην Μικρασιατική εκστρατεία.
Η Συνθήκη αυτή περιέχει 143 άρθρα, πολλά των οποίων τακτοποίησαν -ανεπιστρεπτί- πολλά ζητήματα, π.χ. ανταλλαγή πληθυσμών, (Τούρκοι – Έλληνες), νομιμοποίησαν de facto καταστάσεις ή είναι αδιάφορα γιά την Ελλάδα. Ενδιαφέρον γιά μας και την σημερινή πραγματικότητα έχουν μόνο μερικά από τα πρώτα.
Επιστράτευσα την προσοχή μου διαβάζοντας με προσοχή αυτά και… «διαγώνια» τα υπόλοιπα. Με κούρασε η προσπάθεια και –με την ιδιότητα του απλού ανθρώπου και του κοινού νου κατέληξα και αναφέρω:
-Άρθρον 12.
Μεταξύ άλλων αναφέρεται σαφώς και κατά λέξιν: «… η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου 1914 και αφορώσα εις την κυριαρχία της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός των Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων, (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούνται υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης , αι νήσοι αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής παραμένουσι υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν.
Άρα:
α) Τα νησιά Λήμνος, Σαμοθράκη, Μυτιλήνη, Χίος, Σάμος και Ικαρία επικυρούνται στην Ελλάδα, με την Τουρκία να απεκδύεται πάσης διεκδικήσεως. Όσον για τις πιθανές ιταλικές επιφυλάξεις, το θέμα έληξε με την πλήρη παραχώρηιν των όποιων νησιών κατείχαν οι Ιταλοί, κατά το 1948, (μετά τον Β΄Π.Π.).
β) Τα Ίμια, τα οποία απέχουν 3,7 μίλλια από τις τουρκικές ακτές ΔΕΝ ανήκουν, κατά την Συνθήκη, στην Τουρκία. Το πολύ-πολύ, να θεωρηθούν από την Τουρκία ως «γκρίζα ζώνη» -αφού δεν αναφέρεται πουθενά το πού θα ανήκουν- και χρήζουν περαιτέρω διαπραγματεύσεων. (π.χ. Δικαστήριον Χάγης). ΟΜΟΙΩΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΣΕΣ ΝΗΣΙΔΕΣ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΡΗΤΩΣ ΣΤΗΝ, ΕΝ ΛΟΓΩ, ΣΥΜΒΑΣΗ.
- Άρθρον 13.
Προς εξασφάλισιν της ειρήνης η Ελληνική Κυβέρνησις υποχρεούται να τηρεί εν ταις νήσοις Μυτιλήνη, Χίος, Σάμος και Ικαρία τα ακόλουθα μέτρα:
α) Αι ειρημέναι νήσοι δεν θα χρησιμοποιηθούν εις εγκατάστασιν ναυτικής βάσεως ή εις ανέγερσιν οχυρωματικού τινός έργου.
β) Θα απαγορευθή εις την Ελληνικήν στρατιωτικήν αεροπλοΐαν να υπερίπταται του εδάφους της ακτής της Ανατολίας.
Αντιστοίχως, η Οθωμανική Κυβέρνησις θα απαγορεύση εις την στρατιωτικήν αεροπλοΐαν αυτής να υπερίπταται των ρηθεισών νήσων.
γ) Αι ελληνικαί στρατιωτικαί δυνάμεις εν ταις ειρημέναις νήσοις ΘΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΘΩΣΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΥΝΗΘΗ ΑΡΙΘΜΟΝ ΤΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑΝ ΚΑΛΟΥΜΕΝΩΝ, ΟΙΤΙΝΕΣ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΕΚΓΥΜΝΑΖΩΝΤΑΙ ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ, ως και εις δύναμιν χωροφυλακής και αστυνομίας, ανάλογον προς την εφ΄ ολοκλήρου του ελληνικού εδάφους υπάρχουσαν τοιαύτην.
Άρα:
α) Οι τουρκικοί ισχυρισμοί περί εξοπλισμού των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου αφορούν μόνον -και συγκεκριμένα- τα τέσσερα νησιά, (Μυτιλήνη, Χίος, Σάμος, Ικαρία). Τα υπόλοιπα δεν… «παίζουν» σ΄ αυτό το τουρκικό αίτημα.
β) Η ανάπτυξη, όμως, ολόκληρης τουρκικής στρατιάς στα τουρκικά παράλια, ακριβώς απέναντι από τα νησιά αυτά και η διακηρυγμένη -διά στόματος Ερντογάν- απειλή: «Θα έρθουμε νύχτα!», επιβάλλει γιά λόγους στοιχειώδους φρόνησης την προληπτική αμυντική οργάνωση αυτών των νησιών. Με ολόκληρη «Στρατιά Αιγαίου» -όπως κομπορρημονούν αυτάρεσκα οι Τούρκοι- απέναντι, το να μείνουν άοπλα τα νησιά θυμίζει το… «σφάξε με αγά μου ν΄αγιάσω!». Γι΄αυτό, προνοούντες, λέμε… «δεν σφάξανε»!! Το γεγονός της ειβολής στην Κύπρο είναι νωπό και αξέχαστο.
-Άρθρον 14.
Αι νήσοι Ίμβρος και Τένεδος παραμένουσαι υπό τουρκικήν κυριαρχίαν, θα απολαύουσιν ειδικής διοικητικής οργανώσεως αποτελουμένης εκ τοπικών στοιχείων και παρεχούσης πάσαν εγγύησιν εις τον μη μουσουλμανικόν ιθαγενή πληθυσμόν δι΄ ό,τι αφορά εις την τοπικήν διοίκησιν και την προστασίαν προσώπων και περιουσιών.
Η διατήρησις της τάξεως θα εξασφαλίζεται εν αυταίς δι΄αστυνομίας στρατολογουμένης μεταξύ του ιθαγενούς πληθυσμού, τη φροντίδι της ως άνω προβλεπομένης τοπικής διοικήσεως, υπό τας διαταγάς της οποίας θα διατελή.
Αι συνομολογηθείσαι και συνομολογοθησόμεναι μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων συμφωνίαι, αι αφορώσαι εις την ανταλλαγήν των ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών, δεν θα εφαρμοσθώσι εις τους κατοίκους των νήσων Ίμβρου και Τενέδου.
Διαπίστωση: «Κολοκύθια με τη ρίγανη»!!! Παρά τα, ως άνω, ωραία και ρομαντικά, στα νησιά αυτά δεν έμεινε ρουθούνι ελληνικό! Μόνο τώρα τελευταία -και γιά τα μάτια του κόσμου- επέστρεψαν κάτι λίγοι και ηρωικοί Έλληνες, οι οποίοι βιώνουν την τουρκική καταπίεση.
-Άρθρον 15.
Η Τουρκία παραιτείται υπέρ Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψών, Σύμης και Κω, των κατεχομένων υπό της Ιταλίας ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΗΣΙΔΩΝ ΤΩΝ ΕΞ΄ΑΥΤΩΝ ΕΞΑΡΤΩΜΕΝΩΝ, ΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟΥ.
Σχόλιον: Ουδέν. Το άρθρο είναι σαφές και ας λέει ό, τι θέλει η τουρκική προπαγάνδα.
-Άρθρον 20.
Η Τουρκία δηλοί ότι αναγνωρίζει την προσάρτησιν της Κύπρου, ανακηρυχθείσαν υπό της Βρεττανικής Κυβερνήσεως την 5ην Νοεμβρίου 1914.
Σχόλιο: Καλά χαιρετίσματα! Την αναγνώριση την είδαμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου