Η οικονομική αναμπουμπούλα που δημιούργησε η ανήθικη και ανίερη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία, απεκάλυψε τον καλά κρυμμένο κακό χαρακτήρα μιάς μερίδας -φευ, αρκετά μεγάλης- του λαού μας και μερικά από τα αρχέγονα αρνητικά στοιχεία DNA του, που ήσαν ήδη φανερά από αρχαιοτάτων χρόνων.
Γνωρίζω, αρκετά καλά, τα συστατικά του: Φθόνος, μίσος, ζήλεια, αγραμματοσύνη, αμορφωσιά, μεμψιμοιρία, μοχθηρία, σύμπλεγμα κατωτερότητος, διάφορα σύνδρομα (π.χ. «τουρκοκρατίας», «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα», «εξοστρακισμός Αριστείδη γιατί βαρέθηκα την προσφώνηση… δίκαιος» και διάφορα άλλα τέτοια). Μόνη διαφορά με το τότε, η απογοητευτική διαπίστωση της νομοτελειακής εξέλιξης. Όχι μόνο δεν βελτιώθηκε κάτι από δαύτα, αλλά -δυστυχώς- το πέρασμα του χρόνου τα επιδείνωσε κατά φρικτό και αποχαυνωτικό τρόπο. Αιτία η σύγχρονη τεχνολογία και η βελτίωση -τρομάρα μας- του βιοτικού μας επιπέδου, (αραχτές φραπεδιές, μπουζούκια, εύκολος πλουτισμός, γρήγορα αυτοκίνητα, ερωτικός αμοραλισμός, αναρχοαυτονομία, αποχαυνωτικός νεοπλουτισμός αμφισβήτηση πάντων και μπόλικος… επιδοματικός μιθριδατικός σοσιαλισμός). Με τη ζωή να κυλά στην «αρχή της ήσσονος προσπαθείας», η οποία και κατάντησε κυρίαρχο και διαρκές κοινωνικό αίτημα-ίαμα, προς ικανοποίηση παντοίων -κατά το δοκούν εκάστου- απαιτήσεων. Με εμμονικούς αρνητές κήνσορες διάφορους άσχετους κι επικίνδυνους πολιτικούς ηγετίσκους -από Τσιπραίους και ΓιάΝηδες μέχρι Βελόπουλους και Κασιδιάρηδες- να βυσσοδομούν στην… κασίδα μας.
Τρανή απόδειξη αυτής της εθνικής μας κατάπτωσης η παρακολούθηση -οιουδήποτε και γιά μία μόνο φορά- τηλεπαιχνιδιού… γνώσεων, καθώς και του επιπέδου της πολιτικής αντιπαράθεσης: «Μητσοτάκη γα…σαι», «παλινόρθωση… μοναρχίας από την... πίσω(!!!) πόρτα», «ο λαός πεθαίνει της πείνας», (αλλά με πρωτοφανή πολυήμερη εορταστική έξοδο) και λοιπά τέτοια. Θλίψη και απογοήτευση!!!
Όμως ας επιστρέψουμε στο θέμα μας. Πληθωρισμός είναι η συνεχής, ομαδική και ραγδαία αύξηση της τιμής καταναλωτικών αγαθών και προσφερομένων υπηρεσιών. Αποτέλεσμα, η δραματική μείωση της αγοραστικής δυνατότητος των πολιτών, χωρίς όριο και τερματισμός η απόλυτη ανέχεια, η πείνα, η σωματική εξαθλίωση, η πνευματική αποβλάκωση και η ηθική εξαχρείωση του λαού. Οι παλαιότεροι ας θυμηθούν -και οι νεότεροι ας φροντίσουν να μάθουν- τί συνέβαινε στα χρόνια της Κατοχής, (1941 – 1945), όπου ένα «αυγό» κόστιζε, σήμερα, 3 δισεκατομμύρια δραχμές και, μεθαύριο, 5 τρισεκατομμύρια!
Ένας μικρού μεγέθους πληθωρισμός θεωρείται φυσιολογικό αποτέλεσμα της ανόδου του βιοτικού επιπέδου ενός λαού και της ζήτησης που προκαλεί το «άπλωμα» -όλο και μεγαλύτερου μέρους του- σε αγαθά πέραν της κάλυψης των βασικών αναγκών. Π.χ. εξοχικά, δεύτερα αυτοκίνητα, ταξίδια αναψυχής, υπερβολικά τραπεζικά «ταδε-δάνεια», κ.λπ.
Όμως βασική αιτία μιάς εκτίναξης πληθωρισμού είναι η απότομη μεταβολή στις συνθήκες παραγωγής πρώτων υλών και ενέργειας, γεγονός που επενεργεί σε ολόκληρη την αλυσίδα παραγωγής και διακίνησης προϊόντων -είτε πρωτογενών, είτε παραγώγων μεταποίησης και επεξεργασίας- από κάποια αιφνίδια συγκυρία που προκαλεί είτε έλλειψη προσφοράς, είτε κατακόρυφη αύξηση ζήτησης, είτε και τα δύο ταυτόχρονα. Π.χ… πόλεμος, πανδημία, βιβλική καταστροφή. (Εν προκειμένω, πετύχαμε το… νταμπλ των δύο πρώτων)!
Αμυντικό ζητούμενο κάθε κυβέρνησης, πληττόμενης από έντονο πληθωρισμό χώρας, η σταθεροποίηση, πρώτα, και εν συνεχεία η αποκλιμάκωσή του. Και τούτο δεν επιτυγχάνεται με την αφειδή προσφορά χρήματος και την μονομερή αύξηση μισθών, γιά λόγους αποκατάστασης -δήθεν- της απώλειας εισοδήματος, γιατί έτσι ο πληθωρισμός γίνεται αδηφάγος, ανατροφοδοτείται και αναπαράγεται συνεχώς και… φοβερότερος, μέσα σ΄ ένα μαύρο φαύλο κύκλο απελπισίας και συνεχών ανατιμήσεων.
Όλο αυτό το καταστροφικό γαϊτανάκι αποτελεί «βούτυρο στο ψωμί» κάθε λαϊκιστικής και ανεύθυνης αντιπολίτευσης, η οποία ποντάρει στο φύλλο της αγανάκτησης που τυφλώνει τον λαό, γιγαντώνει την οργή του, θολώνει την κρίση του και στρεβλώνει τις αποφάσεις του.
Στην σημερινή εποχή της ελεύθερης αγοράς και ελεύθερης διακίνησης ανθρώπων, αγαθών και υπηρεσιών, κοινώς «παγκοσμιοποίησης», ο πληθωρισμός διακρίνεται σε «παραγόμενο» και «εισαγόμενο».
Υπεραπλουστεύοντας, και γιά πλατύτερη κατανόηση, ο καλύτερος τρόπος πάταξης του πληθωρισμού σε μία χώρα που τον παράγει και τον εξάγει, είναι η κυβέρνησή της να ασκήσει περιοριστική δημοσιονομική, νομισματική και εισοδηματική πολιτική. Εάν έχουμε να κάνουμε με μία κρίση πληθωρισμού κόστους, τότε η λύση είναι η αντιμετώπιση εκείνων των προβλημάτων που αυξάνουν το κόστος παραγωγής. Με θετικά μέτρα που θα μπορούσαν να συμβάλουν σ΄ αυτό την μείωση των φόρων, την μείωση των δασμών, τα μέτρα ενίσχυσης του ανταγωνισμού, τα μέτρα βελτίωσης της παραγωγικότητας της εργασίας, την συγκράτηση των μισθών, τον περιορισμό των επιδομάτων, κλπ.
Στην περίπτωση εισαγωγής του πληθωρισμού, προσφορότερη αντίδραση είναι ο περιορισμός της ζήτησης των εισαγομένων προϊόντων και υπηρεσιών, ασκώντας περιοριστική οικονομική πολιτική. Π.χ. δασμοί, περιορισμοί εισαγωγών, ενίσχυση με κίνητρα της εγχώριας παραγωγή αντίστοιχων αγαθών, κ.λπ. Εννοείται, όμως, πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ισχύσει γιά χώρες εντεταγμένες σε κοινές οικονομικές ομάδες, π.χ. Ευρωπαϊκή Ένωση. (Ουδέν καλόν αμιγές κακού).
Οπότε, και σε κάθε περίπτωση, οπλιστείτε με υπομονή και κουράγιο. Σφίξτε το ζωνάρι σας και προσαρμόσετε τα έξοδά σας στον απολύτως απαραίτητο βαθμό, ώσπου να τελειώσει ο πόλεμος, η ζωή να ξαναβρεί την φυσιολογική της ροή και ο Κόσμος να ανασυγκροτηθεί μαθαίνοντας από τα λάθη και τα πάθη του -αν και εφ΄ όσον βάλει μυαλό. Στο μεταξύ, κλείστε τ΄ αυτιά σας στις Σειρήνες του λαϊκισμού και τις μαλαγανιές των διαφόρων Πινόκιο με τις έωλες κι απατηλές ψευδοϋποσχέσεις, προκειμένου να μην απογοητευτείτε ξανά, από μιά νέα και υπερβέβαιη ανώμαλη προσγείωση. Τα «λεφτόδεντρα» δεν υπάρχουν πιά. Μαράθηκαν όλα και τα διάφορα δελεαστικά και παραπλανητικά χαζοευφυολογήματα δεν θα τα κάνουν ν΄ ανθήσουν πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου