«Τα μεταξωτά βρακιά…» και η γλύκα της εξουσίας.

 Οι μεγάλες και δύσκολες αποφάσεις ανήκουν στους μεγάλους άνδρες, (και γυναίκες... εννοείται).

Ο Γιώργος Παπανδρέου -ουδέποτε υπάρξας «Γεώργιος»- ανήκει, εξ αίματος, σε μία μεγάλη πολιτική οικογένεια. Γαλουχήθηκε και ανδρώθηκε στους κόλπους της και, οπωσδήποτε, ήρθε σε άμεση επαφή με πολιτικές διαδικασίες, μηχανισμούς, δημαγωγίες και πολύπλοκους πολιτικούς χειρισμούς και λαϊκίστικα τερτίπια, αλλά μέχρις εκεί. Φύσει ευγενής άνθρωπος, τα μόνα χαρακτηριστικά που κληρονόμησε από τους ανιόντες του πολιτικούς «γάτους» είναι το μικρόβιο -λέγε με και… «ψώνιο»- και η δίψα της εξουσίας. Η μέχρι τούδε πολιτική διαδρομή του αποδεικνύει την αξία του γνωστού ρητού: «Αρχή άνδρα δείκνυσι», καθ΄ όσον οι επιδόσεις του στην πολιτική κονίστρα είναι πενιχρές έως ασήμαντες. Και, ενίοτε, επικίνδυνες για την χώρα και τον λαό της.

Ήδη, μετά από μάλλον μικρόνοη και τυχάρπαστη διαδρομή, ξαναβρίσκεται στην αφετηρία γιά νέα… αναμέτρηση. Στην πρώτη φορά πέρασε… «by» και άνευ αντιπάλου, με «απονομή» του "δακτυλιδιού" χάριν ονόματος και δεν χρειάστηκε να παλαίψει. Όμως τώρα -στη δεύτερη- τα πράγματα είναι αλλοιώς και η ακόρεστη εξουσιολαγνεία τού βάζει παρωπίδες. Με την βεβαιότητα -προσωπική μου άποψη- μιάς επερχόμενης ήττας, μάλλον ταπεινωτικής λόγω σχετικής ασημαντότητος του αντιπάλου, δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος των συνεπειών και το στίγμα με το οποίο θα σφραγίσει την πολιτική διαδρομή ολόκληρης της «δυναστείας» Παπανδρέου. Μία παραίτηση και μιά… ηρωική έξοδος, (γιά το μπλα, μπλά της οποίας μπορεί να φροντίσει εξωραϊστικά το επιτελείο του), θα περισώσει τα «κουρέλια» ενός καταρρακωμένου γοήτρου και θα του εξασφαλίσει ένα ελάχιστο ποσοστό υστεροφημίας.

Η -σχεδόν βεβαία- υποστήριξη του πικραμένου Λοβέρδου της υποψηφιότητος Ανδρουλάκη καθιστά την αξιοπρεπή αποχώρηση Παπανδρέου από τα κοινά ως αναγκαιότητα, κατά τον γνωστόν αισώπειο μύθο της αλεπούς με τα «κρεμαστάρια» σταφύλια. Αν αντιληφθεί εγκαίρως πως η πολιτική και τα οφίτσια κατέστησαν γι΄ αυτόν… «όμφακες», θα μπορέσει να τερματίσει την πολιτική του σταδιοδρομία με όσο γίνεται περισσότερη, έστω στραπατσαρισμένη, αξιοπρέπεια. Ειδ΄ άλλως θα έχουμε την ευκαιρία να μας διασκεδάζει και στο μέλλον.