Παιδεία. Προσωπικά βιώματα από το απώτατο παρελθόν.

      Άλλη μία άπελπις προσπάθεια της αστοιχείωτης συριζαρέικης κομπανίας να «μπουρδουκλώσει» και παρασύρει την ελληνική κοινωνία.

   Το χάλι του εκπαιδευτικού επιπέδου της χώρας μας είναι πασίγνωστο -γιά ουσιαστική «μόρφωση» ας μην το συζητάμε. Αυτή ευρίσκεται στα σπάργανα σκόπιμα, καθ΄ όσον αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο στην διάδοση των αριστερών ιδεών και φρενάρει την πορεία τους προς την εξουσία. Εφ΄ ω και οι συριζαρέοι κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να κρατήσουν τις… «μάζες» -άλλος φρικτός όρος- στο σκοτάδι, προκειμένου να τις αποπροσανατολίζουν και τις προσηλυτίζουν εύκολα.

   Στα γυμνασιακά μου χρόνια, (όρος και θεσμός «λύκειο» δεν υπήρχε τότε, αλλά εξατάξια γυμνάσια), είχα την ευκαιρία, την χαρά και την τιμή να μαθητεύσω σε ένα από τα τρία πρότυπα γυμνάσια της Ελλάδος, (Βαρβάκειο, Πειραματικό και Α΄ Γυμνάσιο στην περιοχή της Πλάκας). Αποτελούσαν, πέρα για πέρα, υποδειγματικά δημόσια σχολεία εις τα οποία οι μαθηταί εισήγοντο κατόπιν προσθέτων εισαγωγικών εξετάσεων -γραπτών και προφορικών- που ανεδείκνυαν, κατά τεκμήριο, την ποιοτική αριστεία των μαθητών, οι οποίοι τολμούσαν να αναμετρήσουν τις ικανότητές τους σ΄ αυτήν. Κάτι που οι σημερινοί συριζάριοι κοπρίτες θεωρούν… «ρετσινιά»!

   Οι εισαγωγικές εξετάσεις δεν αποτελούσαν το μοναδικό κριτήριο που σε καταξίωνε στο να χρηστείς; «μαθητής Προτύπου», να επαναπαυτείς και να ολοκληρώσεις σπουδές εκεί, αλλά και η συνέχιση μαθήτευσης,  (στο Βαρβάκειο, π.χ. όπου μαθήτευσα και γνωρίζω ), απαιτούσε σε κάθε τάξη γενικό βαθμό προαγωγής άνω του 15, όταν την βάση αποτελούσε το 10. Με ταυτόχρονα απαιτούμενο χαρακτηρισμό διαγωγής το… «κοσμιωτάτη». Από 15 και κάτω, ή με διαγωγή «κοσμία» και κάτω… «έφευγες» γιά... άλλες σχολικές πολιτείες!

   Ταυτόχρονα, όλοι οι καθηγηταί -έως και ο τελευταίος γυμναστής, ή καθηγητής τεχνικών- είχαν βαθμό γυμνασιάρχου και θα μπορούσαν να διευθύνουν Γυμνάσιο οπουδήποτε της χώρας. Όμως όλοι προτιμούσαν -ως τίτλον τιμής- τον τίτλο του απλού «καθηγητού Βαρβακείου», από αυτόν, ας πούμε, του «γυμνασιάρχου Άνω Περαχώρας». Ενδεικτικά θυμάμαι πως διάσημοι Καθηγηταί της εποχής -πρόχειρα αναφέρω τους… Τόγκα, Μάζη, Μερεντίτη, (αργότερα Καθηγητής Πανεπιστημίου), Τζουγανάτο, κ.λπ- εκόσμησαν την μαθητική μου διδαχή, ενώ –πάλι ενδεικτικά αναφέρω- υπήρξα συμμαθητής του Νίκου Κωνσταντόπουλου, (πρόεδρος του, τότε, ΣΥΝ και… γίγας σέντερ μπακ της ποδοσφαιρικής μας ομάδος!), του Νικ. Καλτεζιώτη και Βασ. Κοντογιαννόπουλου, (αμφότεροι διετέλεσαν Υφυπουργοί Παιδείας).

   Όμως άντε τώρα να καταλάβουν τί θα πει ποιότητα εκπαίδευσης κάτι αρχιτενεκέδες όπως ο πλήρης λίπους -μέχρι βάθους εγκεφάλου- τέως υπουργός Παιδείας Φίλης, όστις δεν κατάφερε να περάσει στο β΄ έτος της Νομικής, ή κάποια συριζαία υφυπουργός με μαλλί και πνεύμα «αρνάδος μερινός» και το αγλάισμα της -κακόμοιρης- θετικής επιστήμης του Πολιτ. Μηχανικού, ο οποίος ξεκίνησε από Βουλγαρία, ντριπλάροντας τις εδώ εισαγωγικές εξετάσεις και επανακάμψας με μεταγραφή στο ΕΜΠ, πήρε δίπλωμα ελέω μεγαθυμίας του Καθηγητού κ. Θεοδοσίου Τάσιου, και των παρακλήσεων του τότε αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ  Αλ. Αλαβάνου, (-«Έχω εκεί έναν δικό μου. Δώσ΄ του, μωρέ, πτυχίο να τελειώνει. Ούτως ή άλλως δεν πρόκειται ν΄ ασκήσει επάγγελμα. Θα γίνει πολιτικός»!). (Σημ. Υπήρξα αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς κάποιας τηλεοπτικής συνεντεύξεως του κ. Θεοδ. Τάσιου και το καταθέτω υπευθύνως).

   Άλλο ένα παρεξηγημένο σημείο αναγκαίας μεταρρυθμίσεως που δεν αντιλαμβάνονται τα αριστερά «ντουβάρια» είναι η «Ενδιάμεση Βάση». Κάποιες σπουδαστικές ειδικότητες απαιτούν, πέραν της συνολικής βαθμολογίας, επί πλέον επιτηδειότητα σε ορισμένα μαθήματα. Π. χ. δεν μπορείς να γίνεις «αρχιτέκτων», αν δεν έχεις ιδιαίτερη ικανότητα στο σχέδιο -ελεύθερο και γραμμικό- και καλύπτεις αυτήν την αδυναμία σου με υψηλό βαθμό, π.χ. στην… Έκθεση!

   Στην εποχή των δικών εισαγωγικών εξετάσεων -όπου ο υποψήφιος «χτυπούσε» την πόρτα του Ιδρύματος που ήθελε να φοιτήσει και όχι με το «τιρλουμπούκι» που γίνεται σήμερα και ενώ θέλεις να σπουδάσεις γιατρός στη, π.χ., Θεσσαλονίκη, βρίσκεσαι να σπουδάζεις… Ιχθυοκαλλιέργεια στο Μεσολόγγι!!!- υπήρχαν ενδιάμεσες βάσεις. Τότε όλοι- πλην υποψηφίων Αρχιτεκτόνων- εξεταζόμασταν σε 6 μαθήματα. Άλγεβρα, Γεωμετρία, Τριγωνομετρία, Φυσική, Χημεία και Έκθεση, με συνολικό βαθμό εισαγωγής, (βάση), το 36. Όμως στα τρία πρώτα μαθήματα, όπου εμετράτο η οξύνοια του υποψηφίου, υπήρχε προϋπόθεση επιτυχίας, ανεξαρτήτως του συνολικού 36, να είχες και από 15 και άνω σ΄αυτά.

   Αυτό θεσπίστηκε και τώρα. Λογικό και δίκαιο επίταγμα και αφήστε το αμόρφωτο αριστερολόι, ( Φίλης - Εκάβη, Τσίπρας - Κλυταιμνήστρα, «Μερινός» - Ιφιγένεια), να υποκρίνονται ψηφορεύοντας σε απληροφόρητους και αφελείς, με φρασεολογία αρχαίας τραγωδίας Ηρώδειου και Επιδαύρου. Κοροϊδεύοντας και εξαπατώντας με γελοίες και ανέφικτες υποσχέσεις: -«Θα σας γράψω επιτυχόντες, όταν ξανάρθω… στην εξουσία»!

   Η Παιδεία μας χρειάζεται αναστήλωση. Και η νυν Υπουργός της, η κ. Κεραμέως, είναι ό, τι σοβαρότερο… «εργαλείο» διαθέτουμε σήμερα προς τούτο.