Τυπικά κρυόμπλαστρη, ως ιαπωνική, και αφυδατωμένη λόγω κορωνοϊού.
Κουβαλώντας μικρό και συμπαθητικό ιστορικό στον αθλητισμό των πρώιμων νειάτων μου, έχει αργαστεί στο πετσί μου μιά αγιάτρευτη αγάπη γι΄ αυτόν. Με κορυφαία προτίμηση στον κλασσικό αθλητισμό, τον βασιλιά των σπορ στίβο. Λογικό, λοιπόν, κι επόμενο η, με ιερή προσήλωση, παρακολούθηση της χθεσινής κολοβής τελετής.
Στην κορυφαία στιγμή της αφής της γιγάντιας ολυμπιακής φλόγας, η όλη διαδικασία της οποίας με μαγνήτισε -τόσον από πλευράς διαδικασίας, όπως και συμβολισμού- κυριολεκτικά με συγκλόνισε ένα στιγμιότυπο που, ακόμη και τώρα που το καταγράφω με ανατριχιάζει, διαλύοντας και διαγράφοντας από την ήδη ευπαθή μου μνήμη, όλη την υπόλοιπη τελετή.
Στην όντως συγκινητική και σοφά σχεδιασμένη τελική φάση αφής της ολυμπιακής φλόγας με την σεμνή αναφορά, τιμή και «άπλωμα» της αθλητικής ιδέας σε ολόκληρο το ανθρώπινο φάσμα -ηλικία, αναπηρία, παρελθόν, μέλλον, κ.λπ.- κάποια στιγμή, στην αλληλουχία των τελευταίων λαμπαδηδρόμων εμφανίζεται ένα κούσαλο -κάποτε διάσημος Ιάπωνας αθλητής, του ράγκμπυ νομίζω- υποβασταζόμενος από δύο άλλους και αδυνατώντας ακόμη και να κρατήσει την δάδα σύρθηκε, κυριολεκτικά, γιά μερικά μέτρα, προκειμένου να μεταλαμπαδεύσει στον επόμενο -διά χειρός του ενός «βαστάζου»- το ολυμπιακό φως!
Μαζί με το φως που έδωσε, έστειλε και σε μένα χιλιάδες βολτ συγκλονισμού, καθώς ο εκφωνητής ανακοίνωσε πως το αξιοθρήνητο όρθιο «λείψανο» -συμπαθές και σεβαστό καθ΄ όλα- ήταν ηλικίας 85 ετών. Εκείνο που με κατατάραξε, με προβλημάτισε και με άφησε μελαγχολικό, έντρομο και άυπνο ήταν η ηλικιακή μας διαφορά. Αυτή μετράται μόλις στα δάκτυλα της μιάς χειρός!
Sic transit Gloria mundi!!!
Δυστυχώς, ανεζήτησα αλλά δεν βρήκα σχετική φωτογραφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου