Όταν η μ@λ@κί@ εισχωρεί βαθέως στην πολιτική.

Διάβασα σε χθεσινή εφημερίδα -και αναδημοσιεύω αυτολεξεί - τμήμα ενός άρθρου:

«…Η πλάκα χάνεται όμως όταν η καταγγελία αφορά θανάτους. Τρεις εργάτες χάνουν τη ζωή τους στην Εύβοια. «Η κυβέρνηση συνειδητά έχει διαλύσει την Επιθεώρηση Εργασίας», σχολιάζει ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. Ένας διαταραγμένος σύζυγος σκοτώνει την εν διαστάσει σύζυγό του και τον αδελφό της στη Μακρυνίτσα. «Η πολιτεία απέτυχε ξανά να προστατεύσει ένα θύμα ενδοοικογενειακής βίας», σχολιάζει πάλι ο εκπρόσωπος. Ένας (ψυχ)ασθενής στον Ερυθρό Σταυρό σκοτώνει τον διπλανό του, κόβοντάς του τον αναπνευστήρα. «Φτάσαμε στο σημείο όπου οι ασθενείς αλληλοσπαράσσονται γιά ένα κρεβάτι ΜΕΘ, αφού η πολιτεία είναι απούσα», γράφει η κομματική εφημερίδα….».

Με τέτοιες μαλακίες –δεν αντέχω, και το γράφω καθαρά- προσπαθούν κάποιοι ηλίθιοι «ημιπιτσιρικάδες» να κάνουν αντιπολίτευση, απευθυνόμενοι –προφανώς- σε ηλιθιότερους αυτών ακροατές-αποδέκτες. Όμως όταν έφερα στο μυαλό μου τις φάτσες των επιφανέστερων εξ αυτών, π.χ. ο Βεληγκέκας των Χανίων, ο Χαζοσπίθας … «σπόκμαν», η αυτιστική κοντοκουρεμένη, ο…., η…. και με επί κεφαλής έναν ικανότατο «ηγέτη» -με ατού τα... οικονομικά, όπως αυτοδιαφημιζόταν (!)- που θα επέτρεπε την είσοδο στη χώρα μόνον σε όσους είχαν… θετικό τεστ στον κορωνοϊό (!), συνέρχομαι. Καθ΄ ότι το, κατά τον Μαρκ Τουαίην, ραφινάτο αυτό σπορ -της μ@λ@κί@ς- «παίζεται» ευρέως από τους νέους, (ιδίως αριστερούς), όπου ενδεχομένως, είναι δυνατόν, και να αποτελέσει ευχάριστη, διά βίου, έξιν. Διαταράσσουσα όμως, εκ της συνεχούς ενασχολήσεως, το κέντρο της λογικής τους. Π.χ. εκείνος ο αλήστου μνήμης απίθανος κωμικός τύπος -δυστυχώς τον χάσαμε στις τελευταίες εκλογές- που ως οικονομικός υφυπουργός έβλεπε στους μιζεράμπιλους λαθρομετανάστες πιθανούς… μεγαλοεπενδυτές!