Όχι ο ελεήμων, ο φιλεύσπλαχνος, ο οικτίρμων, αλλά ένας Θεός τιμωρός, αλάστωρ, δίκαιος. Κάτι σαν την αρχαία Νέμεση, αλλά με την δριμύτητα της ινδουιστικής θεάς Κάλι.
Λίγο πιό κάτω από μένα ζει μόνη της μιά γυναίκα. Φτωχή αλλά πολύ αγαθή, καλότροπη, γελαστή και -όπως αποδεικνύεται- μικρόμυαλη, η Μαρία Δ. Αυτήν βρήκε να εξαπατήσει ένα ψηλό παχύσαρκο και πλούσιο καθήκι. Προφανώς παλιάνθρωπος, απατεώνας και φοροφυγάς, αφού εκμεταλλευόμενος τα παράθυρα του Νόμου, διαθέτει και κυκλοφορεί πολυτελές τζίπ με ξένες πινακίδες.
Αυτό το ανθρωποειδές νοίκιασε από το καλοκαίρι, επιπλωμένο, το σπίτι της αγαθιάρας Μαρίας δίνοντας εμπρόθεσμα μόνο την προκαταβολή και μέχρι χθες της χρωστούσε τρία ενοίκια -«όλα μαζί στο τέλος», της έλεγε. Χθες, μέρα μεσημέρι, μάζεψε ό,τι πράγματα είχε στο σπίτι και την κοπάνησε, αφήνοντας -συν τοις άλλοις- απλήρωτα νερό και ρεύμα! Το χειρότερο, δε, στην περίπτωση είναι πως κάποιο άλλο τομάρι γείτονας τον παρότρυνε: «Φύγε και μην της πληρώνεις τίποτα. Είναι χαζή»!
Και επειδή όντως είναι χαζή, καθώς δεν έχει κανένα γραπτό αποδεικτικό στοιχείο γιά να κυνηγήσει το γαϊδούρι που εμπιστεύτηκε και το έβαλε, οικογενειακώς, στο σπίτι της, μόνη της ελπίδα, όχι γιά την οικονομική αποκατάσταση της ζημιάς, αλλά γιά ηθική ικανοποίηση είναι η... Θεία Δίκη.
Προσθέτω την οργή μου και προσυπογράφω την επίκληση γιά επέμβασή Της. Εν προκειμένω, ο φοβερός και διάχυτος... κορωνοϊός θα μπορούσε να ρίξει και μιά ευεργετική ματιά στην περίπτωση, με βαρύτατα και ολοκληρωτικά... «αποτελέσματα». "Αυτός ο ιός θα ήταν μιά κάποια λύση", παραφράζω τον Καβάφη. Άλλωστε είναι γνωστή η ρήση των αρχαίων στωικών φιλοσόφων: «Ουδέν κακόν αμιγές καλού».
Ευελπιστώ -και προσεύχομαι γι’
αυτό- στην συνδρομή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου