«Καλημέρα... εσωστρέφεια».

Η εγγενής ομφαλοσκόπηση και μιζέρια της δεξιάς.

   Οι πολύχρονες πρακτικές μου σπουδές στην πρακτική κατεύθυνση με έκαναν να εμπεδώσω κάποιες μαθηματικές φράσεις κλισέ: Π.χ. το «όπερ έδει δείξαι», το «ικανή και, (ή μη), αναγκαία συνθήκη» και κάποιες άλλες που τώρα μου διαφεύγουν. Τόσο σαν λεκτικές διατυπώσεις, όσο -κυρίως- σαν νόημα και εφαρμογή.

   Ανέκαθεν πίστευα -και το εκλογικό αποτέλεσμα αλλά και οι βιαστικές αντιδράσεις της... «απ’ εδώ πλευράς» στις πρώτες ενέργειες της κυβερνήσεως Μητσοτάκη το απέδειξαν- πως όλοι οι καλοί και νουνεχείς πολίτες ανήκουν στον λεγόμενο συντηρητικό χώρο -δηλαδή το «ικανό» στοιχείο- χωρίς αυτό να σημαίνει πως όλοι οι του συντηρητικού χώρου είναι καλοί και νουνεχείς. Δηλαδή δεν αποτελεί κάτι το «αναγκαίο».

   Βασικό χαρακτηριστικό του συντηρητικού χώρου αποτελεί η γκρίνια, η μιζέρια, η εσωστρέφεια, ο ξερολισμός και το... «ξέρεις ποιός είμαι εγώ». Συνεπέστατα προς τα πιό πάνω, με το καλημέρα της νέας διακυβέρνησης άρχισε η μουρμούρα και η γκρίνια. Πρόωρα, βιαστικά και, εν πολλοίς, άδικα.

   Προεκλογική και διακηρυγμένη θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν το άνοιγμα και σε άλλους πολιτικούς χώρους και η χρησιμοποίηση, σε υπουργικούς και άλλους καίριους θώκους, εξωκοινοβουλευτικών ατόμων με περγαμηνές επιτυχίας στον τομέα των αρμοδιοτήτων που θα αναλάβουν. Έτσι γνωρίσαμε ονόματα που λίγες ημέρες πριν μας ήσαν παντελώς άγνωστα. Η επιτυχημένη επιλογή, ή όχι, μέλλει να αποδειχθεί σε κάποιο βάθος χρόνου. Οπότε απαιτείται υπομονή και παρατήρηση.

   Στο θέμα τοποθετήσεως σε καίρια πόστα των  Χρυσοχοϊδη, Μενδώνη και Μαυρωτά -προσώπων ανηκόντων σε άλλους πολιτικούς χώρους-  αυτό αποτελεί δείγμα συνέπειας στα προεκλογικώς λεχθέντων και όχι ψόγου. Η απόδοσή τους στον ρόλο που τους ανετέθη θα δείξει το μέγεθος επιτυχίας -ή αποτυχίας- του εγχειρήματος. Ό,τι είπαν και ό,τι έπραξαν, τότε, κατά τη θητεία τους στον... «άλλον» χώρο το θεωρώ φυσική συνέπεια και δεν με ενοχλεί. Αυτοί θα κριθούν, τώρα, κατά το... «αρχή άνδρα, (και γυναίκα), δείκνυσι».  Ίδομεν.

   Επίσης η τοποθέτηση του πρώην αρχηγού της Αστυνομίας κ. Τσουβάλα σε ρόλο... «τσουβαλιάσματος» των πάσης φύσεως κακοποιών στοιχείων, δεν με χαλάει. Με δεδομένη την ομόθυμη υποστήριξη των συναδέλφων του -όλων των βαθμίδων- και την δικαστική απαλλαγή του από κάθε ευθύνη στην τραγική ιστορία του Ματιού, το μέγεθος της αξίας του θα αποδειχθεί στην πράξη από την συνεισφορά του στην κάθαρση από τα... καθάρματα των Εξαρχείων, (και όχι μόνον). Η παρουσία του σ’ εκείνη την άθλια σκηνοθετημένη παράσταση το βράδυ της τραγωδίας, αλλά και οι πιθανές δηλώσεις του δεν μετρούν -κατ' εμέ- αρνητικά, καθ΄ όσον ο θεσμικός του ρόλος, τότε, αυτό επέβαλε, ανεξαρτήτως της βουλήσεώς του. Ίδομεν και γι’ αυτόν.

   Ειδικά, όμως, η υποστήριξη από την ΝΔ της υποψηφιότητος του ζάπλουτου αριστερού χολεριάρη Παπαδημούλη γιά την αντιπροεδρία της Ευρωβουλής -αν και εφ’ όσον αληθεύουν οι φήμες περί τούτου- με βρίσκουν κάθετα αντίθετο. Όχι γιά το είδος των πολιτικών του απόψεων, αλλά γιά τον αήθη, ανοίκειο, αηδή και απαράδεκτο τρόπο με τον οποίο τις υποστήριζε και υποστηρίζει, υβρίζοντας, συκοφαντώντας και ασχημονώντας. Προσωπικά αισθάνομαι αλλεργία και μόνο επί τη θέα αυτού του υποκειμένου. Λέγεται πως ό,τι έγινε -αν και εφ’ όσον έγινε- αποτελούσε «παζάρι» προκειμένου να ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τον Τασούλα γιά Πρόεδρο Βουλής. Τρίχες και ανόητες μηχανορραφίες, που δεν δικαιολογούν -άχρηστο και ανήθικο αντάλλαγμα- τέτοιες συναλλαγές. Εκφράζοντας ευαρέσκεια σε όσους Ευρωβουλευτές της ΝΔ τον κατεψήφισαν, ευελπιστώ όπως στο μέλλον αποφευχθούν αντίστοιχα ολέθρια ολισθήματα και ατοπήματα, με υποστήριξη τέτοιων σιχαμερών υβριστών της παράταξης.