«Το γαρ πολύ της θλίψεως...»

... και Συνέδριο-κολυμπήθρα του Σιλωάμ.

   Όπως είναι προφανώς διαπιστώσιμο, η στήλη απέφυγε να κάνει την εμφάνισή της αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα που σηματοδότησε νέα πορεία της χώρας. Δεν συνηθίζει ούτε σε χαζοχαρούμενους και πρόωρους πανηγυρισμούς της νικήτριας, αλλά ούτε και σε ηλίθιες αντιπολιτευτικές κορώνες πριν... «αλέκτωρ φωνήσαι...», χωρίς να δει απτά δείγματα γραφής από τα μέλη της και «φως» στην κοινωνία, μετά το τετράχρονο συμπλεγματικό και ιδεοληπτικό «σκοτάδι». Αυτό που, π.χ., κράτησε στην αδράνεια την επένδυση του Ελληνικού -λόγω αρχαιοτήτων, δασών (!) και βλακείας.

   Έτσι, όσον αφορά την νέα κυβέρνηση, προς το παρόν θεωρεί καλούς οιωνούς τόσο την συμμετοχή σ’ αυτήν «αλλόδοξων» πολιτικών στελεχών εγνωσμένης αποδοτικότητος στον τομέα που τοποθετήθηκαν, όσο και την πληθώρα αγνώστων εξωκοινοβουλευτικών προσώπων, από την συνομοταξία των λεγομένων... «τεχνοκρατών».

   Όσο γιά την νυν αντιπολίτευση, αυτή απέδειξε την μικρόνοη και διαβολική αντιπολιτευτική πρακτική που την διακατείχε από την εποχή του «όχι σε όλα». Πέραν από τις βλακώδεις αρχικές αιτιάσεις -λίγες γυναίκες, διαπλεκόμενοι υπουργοί, δικτάτορας πρωθυπουργός- και τα όσα... «φοβάται πως θα συμβούν», άρχισε την γνωστή παλιά της τακτική με τις λαϊκίστικες και δημαγωγικές κορώνες, τύπου: «θα βγάλουμε τον κόσμο στους δρόμους» και τους λοιπούς κορδακισμούς του γλυκού νερού. Παλιά μας τέχνη κόσκινο!

   Η στήλη -αλλά και όλη η ελληνική κοινωνία- γνωρίζει πλέον καλά την οπορτουνιστική κουτοπόνηρη αριστερή πρακτική, η οποία έχει γιγαντωθεί μετά την εξουσία που αυτή πήρε γιά 4,5 χρόνια στο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ, τις απάτες και τα ψεύδη που αυτός χρησιμοποίησε προκειμένου να την κρατήσει, τη «γλύκα» που της άφησε τώρα που την έχασε και την μανία της να την επανακτήσει. Συνεπώς δεν αιφνιδιάζεται -ποτέ δεν θα συμβεί αυτό-  όσες απιθανότητες, καραγκιοζηλίκια και σάχλες σκαρφιστεί ο αριστερός «κατσαπλιαδισμός» προκειμένου να επανέλθει στην εξουσία, ικανοποιώντας τον μόνο στόχο και σκοπό, χάριν των οποίων δεν ορρωδεί προ ουδενός. Τελευταίο τερτίπι ο φραστικός μετασχηματισμός, μεταμόρφωση, μετάλλαξη, ή όπως διάβολο λέγεται η επόμενη προσπάθεια του Τσίπρα να δημιουργήσει έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ, προς εξαπάτηση όσων αφελών απέμειναν εκτός των τειχών της φαύλης αριστεράς, προκειμένου να επιχειρηθεί το επόμενο ρεσάλτο γιά την ανακατάληψη «καρέκλας και κουτάλας». Όμως εν προκειμένω δημιουργείται ένα μεγάλο και σαφές ερώτημα: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας θετικός πολιτικός σχηματισμός με βίο, πολιτεία και πεπραγμένα χρήσιμα γιά τον λαό και τον τόπο, ποιός ο λόγος -τίρα, βίρα- μετά την εκπαραθύρωσή του από την εξουσία να μετασχηματιστεί, αναδιοργανωθεί και αλλάξει εκ βάθρων; Όποιος αναλογιστεί τα συριζαρέικα πεπραγμένα -αστοχίες, ανακολουθίες, ατζαμοσύνες, φορολογικό ξέσκισμα και κολωτούμπες- δεν μπορεί παρά να θυμηθεί την παλιά παροιμία: «Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώση άλλαξε, μήτε τη κεφαλή του»! Προς γνώση και συμμόρφωση των λωτοφάγων.

   Πάντως -και δυστυχώς γιά δαύτους- η Κασταλία πηγή στέρεψε και δεν... «επαναπαρθενοποιεί» πλέον. Μετά την Αφροδίτη θα το μάθει κι ο κουτοπόνηρος Τσίπρας!