- «Διαλιέχτε»! Πολλά τα φρούτα στον μπαξέ του ΣΥΡΙΖΑ.

Όταν ο Δεκαπενταετής πλοίαρχος ξεπερνά ακόμη και τον εαυτό του

-Μπράβο, καπτάνιο! (Σλούρθ..)

   Επειδή πλέον ποτέ και τίποτα από όσα ακούμε και όσα βλέπουμε δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει, καθ’ όσον είναι πολύ μακρύς και γλιστερός ο δρόμος της σοβαροφανούς ξεφτίλας, ο ανώριμος και ανεύθυνος πρωθυπουργός μας ξεφούρνισε και τούτο το απίθανο. 

   - Πάμε γιά εσωτερικό δημοψήφισμα στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ με το εξής ερώτημα-διακύβευμα: «Ναι ή όχι στη νέα συμφωνία με τους εταίρους»; 

   Πέρα από οιανδήποτε άλλη σκέψη και άποψη που μπορεί να διατυπωθεί σχετικά, στο μυαλό μου τριγυρίζει το εξής παράπλευρο ερώτημα:

   - Καλά, είναι δυνατόν οι καμιά σαρανταριά, περίπου, χιλιάδες νοματαίοι -τόσα θα πρέπει να είναι τα μέλη της συριζαρέικης πανσπερμίας- ν’ αποφασίσουν γιά την τύχη  των υπολοίπων 11.000.000 πολιτών της χώρας, χωρίς να τους ρωτήσουν καν; 

   Αν, τώρα, στην έκπληξη και οργή του υγιούς τμήματος του ελληνικού λαού γιά όσα κωμικοτραγικά παίζονται στην πλάτη του, προστεθεί κι εκείνη των Ευρωπαίων εταίρων, που θα γίνει στη στιγμή εκρηκτική αγανάκτηση, εύκολα γίνεται αντιληπτό το τί πρόκειται να συμβεί και πόσα δεινά μας περιμένουν στην... πόρτα. Ακόμα κι αν η ρουκέτα αποτελεί μία πρόσθετη, από τις γνωστές σοβαροφανείς… κούφιες του «Αλέξη του Τσίπρα», η ζημιά σίγουρα έγινε από την… μπόχα και μόνο!

«Παραμύθια». Το μόνιμο «αφήγημα» της συριζαρέικης αριστεράς.

"Η θεία Λένα στα μικρά παιδιά"

   Ο λαός, αυτός ο σοφός, κυρίαρχος και αλάνθαστος λαός. Βλέπω εδώ στο χωριό μου κάτι αντιπροσωπευτικά δείγματα αυτής της… σοφίας και τρομάζω.

   Οι συριζαρέοι πιπιλάνε, σε όλες τους τόνους και… γεύσεις, την ίδια καραμέλα: «Ο λαός στις 25 του Γενάρη έδωσε καθαρή εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ, (σ’ εμάς τους… « καλούς»), να διαπραγματευτεί μια συμφωνία, καλύτερη απ’ αυτή των προηγούμενων» (των… «κακών»)!!!
   Κουροφέξαλα και τρίχες κατσαρές. Ο, εν πολλοίς, αδαής κοσμάκης μπαϊλντισμένος και εξουθενωμένος από τη μακρόχρονη λιτότητα και στέρηση στην οποία τον οδήγησε η συνυπευθυνότητα του ίδιου και της ηγεσίας του, με την άφρονα, άσωτη και σπάταλη συμπεριφορά όλων μας -συνυπευθυνότητα λίγων και συμμετοχή πολλών- «έχαψε» με ευκολία και αφροσύνη το εύπεπτο δόλωμα που του πρόσφερε αφειδώς και επί χρόνια η συριζαρέικη ανευθυνότητα. Πίστεψε στην ελπίδα που έφερνε το αχαλίνωτο παραμύθιασμα του αριστερού τσούρμου, που ανενδοίαστα του πάσαρε και ανερυθρίαστα προσπαθεί να «μαζέψει» τώρα ο αδιάντροπος αρχιψεύταρος Δεκαπενταετής πλοίαρχος με ανήκουστη ανευθυνότητα και τερατολογίες: «Ποτέ δεν είπα πως θα σκίσω τα μνημόνια, μ’ ένα νόμο κι ένα άρθρο»! Λες και όλοι εμείς που τον ακούσαμε με τ’ αυτιά μας και τον είδαμε με τα μάτια μας να το διαλαλεί τόσες φορές έχουμε… παρακρούσεις!

   Τώρα, το αριστερό τσούρμο -μη ορρωδόν προ ουδενός-  προκειμένου να πάρει και να διατηρήσει τις πολυπόθητες «κουτάλα» και «καρέκλα» της εξουσίας, πελαγοδρομεί, βυζαντινολογεί και ψελλίζει συνεχώς : εκλογές -σε όλο το φάσμα αυτών, μέχρι δημοψήφισμα- προκειμένου να πετύχει το στόχο του. Όμως, όντας μαθητευόμενοι μάγοι και ανίκανοι να κυβερνήσουν, αποκαλύπτουν συνεχώς και στη μεγαλοπρέπειά τους, όλα τα εγγενή μειονεκτήματα της αιώνιας ελληνικής αριστεράς. Μανούλα στις φωνασκίες, την υψωμένη γροθιά, στη άκρατη διεκδίκηση, τη συνεχή διαμαρτυρία, το ξεσήκωμα των μαζών και γενικά στην παντοιότροπη ανεύθυνη αντιπολίτευση, αποδεικνύεται σκέτη… νούλα μόλις πιάσει… υπεύθυνο τιμόνι.
   Όλα τα άλλα είναι απλώς φούμαρα και ευτελείς δικαιολογίες. Αντάξιες του επιπέδου του κουτοπόνηρου… μέντορα Φλαμπουριάρη και του αγέλαστου κωμικού Μπάστερ Κήτος, αλλά δυστυχώς ανάξιες σοβαρής λήψης από κάθε νουνεχή πολίτη, (έστω κι αριστερό). 

   Όποιος διαθέτει -ευτυχώς- κοινό νου  καταλαβαίνει το πού -δυστυχώς- πάει το πράγμα. Άλλο τραμβαγέρης κι άλλο εισπράκτορας. (Σχετική ανάρτηση: "Όταν οι εισπράκτορες γίνονται τραμβαγέρηδες", 10/3) 

Μιά χώρα μαλλιά-κουβάρια και «Ανάστα ο Κύριος»!

Το μεγαλύτερο σφάλμα του ελληνικού λαού και η πληρωμή του, που ήδη άρχισε.

Εδώ ο κόσμος χάνεται κι αυτοί το χαβά τους. Ψηφίζουν!!!

    Ουδέποτε θα μπορούσαν να φαντασθούν το μέγεθος της καταστροφής που θα προκαλούσαν στον τόπο και τους εαυτούς τους οι άφρονες Έλληνες, με την απόφαση που πήραν στις 25 Ιανουαρίου. Παρά τις προειδοποιήσεις που απεγνωσμένα έστελναν όσοι νουνεχείς είχαν απομείνει πιστοί στο «μη χείρον βέλτιστον». 

   Ο ελληνικός λαός με την ψήφο του επιβεβαίωσε μερικά από τα πανάρχαια χαρακτηριστικά του, που τον εμποδίζουν, διαχρονικά, να ξεπεράσει τα επίπεδα μειονεξίας που τον διακρίνουν. (Και αφήστε τους πάντοιους Ελληναράδες να λένε τα αντίθετα). Βέβαιον είναι πως μας χαρακτηρίζει εθνική μετριότητα παντού, εξ ου και το χαρακτηριστικό σύμπλεγμα της μανίας καταδιώξεως από όλους τους ξένους, που… μας φθονούν, μας εχθρεύονται και μας κατατρύχουν. Με εξάρσεις μόνο και φωτεινές εξαιρέσεις που, απλώς, επιβεβαιώνουν τον κανόνα!

   Η έλλειψη παιδείας, (όχι εκπαίδευσης), σε βάθος, η παρορμητικότητα, η κουτοπονηριά και η έφεση στο να ακολουθούμε αστόχαστα και με χαρακτηριστική ευκολία τον κάθε επιτήδειο λαοπλάνο δημαγωγό ήταν ανέκαθεν το φόρτε μας. Όπως και η αδημονία στην υλοποίηση επιδιώξεων και στόχων ανέφικτων, πλην βολικών, (π.χ. "εδώ και τώρα"!), σε αγαστή σύμπνοια με τον φθόνο και το γκρέμισμα κάθε ενοχλητικής υπέρτερης ημών αξίας, (π.χ. περίπτωση δίκαιου Αριστείδη). 

   Δυστυχώς, αυτή η διαχρονική και μόνιμη έλλειψη σοβαρής κουλτούρας, αυτογνωσίας και ορθής εκτίμησης ικανοτήτων και δυνατοτήτων, με διαβρωμένα -ανενεργά έως τοξικά- όλα τα πνευματικά ιδρύματα παραγωγής μόρφωσης του λαού, αυτός παραδίδεται, αμαχητί και ευχαρίστως, στο κάθε γλυκόλαλο λαϊκίστικο κάλεσμα των Σειρήνων. Όπως, π.χ. αυτό του καταστροφικού ΣΥΡΙΖΑ. 
   Με μπροστάρη μιά νεολαία λοβοτομημένη από την πλύση εγκεφάλου με βολικά μηνύματα, απελπισμένη από την ανεργία και με απουσία προοπτικής, με μόνα ιδανικά την αραχτή φραπεδιά, την ήσσονα προσπάθεια, τη μαρξιστική αμπελοφιλοσοφία, την άρνηση της αξιοκρατίας και ιεραρχίας, τον φθόνο στους έχοντας, το μίσος  κατά των ανωτέρων και κατεχόντων και τον μηδενισμό των πάντων,  αλλά και ένα μεγάλο μέρος να την ακολουθεί απελπισμένο, πιστεύοντας πως δεν έχει, πλέον, να χάσει τίποτα, διαβήκαμε τον Ρουβίκωνα. Κατά την αντίστροφη όμως φορά από όλον τον υπόλοιπο κόσμο! Η Ελλάς πρωτοτυπούσα δίνει πάλι το… παράδειγμα! Όλοι φεύγουν τροχάδην από τα αποτυχημένα κομμουνιστικά ιδεολογήματα και τα εφαρμοσθέντα ανελεύθερα καθεστώτα του κι εμείς πηγαίνουμε τρέχοντας στην αγκαλιά της κομμουνιστικής φενάκης και ουτοπίας.

   Η απερίσκεπτη άγρα του τάχα καλύτερου και του δήθεν εύκολου, πάρα πολλές φορές έχει οδηγήσει τη χώρα σε μεγάλες εθνικές καταστροφές. Δυστυχώς χωρίς παραδειγματισμό και αποφυγή επανάλειψης.

   Σήμερα συντελείται στην Ελλάδα η τελευταία και μεγαλύτερη σε έκταση οικονομική καταστροφή στην Ιστορία της, αν συνυπολογιστεί το μέγεθος του πληθυσμού που πλήττεται από όσα ξεσπούν τώρα στην πλάτη του και τα δις της ζημιάς. Ποτέ στην μακραίωνα ύπαρξη της Ελλάδος δεν επλήγησαν τόσοι πολλοί άνθρωποι, σε πλήθος, και τόσο πολύ σε έκταση και βάθος. Με τις Τράπεζες κλειστές και την Οικονομία σε κώμα 

   Ο ελλιπούς παιδείας και ελλιπούς, ή παραπλανημένης, πληροφόρησης λαός -ταλαιπωρημένος από πενταετή λιτότητα, απέδειξε γιά άλλη μία φορά της εθνική του αφέλεια και επιπολαιότητα. Έτσι, «χωρίς αιδώ και χωρίς περίσκεψη», έπεσε στην καλοστημένη παγίδα που του είχαν στήσει οι χαμαιλέοντες της δραχμής, της οπισθοχώρησης και της μελλοντικής κομμουνιστικής του ισοπέδωσης. Φέραμε στην εξουσία το αλλοπρόσαλλο τσούρμο που κινείται περισσότερο από ρεβανσιστικό μένος και πίκρα γιά τις ήττες του παρελθόντος, παρά από διάθεση βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου ζωής των Ελλήνων, βάσει οργανωμένου και εφαρμόσιμου προγράμματος. Άνθρωποι, κατά βάση αμόρφωτοι και με μάτια θεόκλειστα, παίζουν Monopoli και κάνουν ασκήσεις επί χάρτου στην πλάτη μας, με στόχο την επιβολή των παρωχημένων κοινωνικοπολιτικών αντιλήψεων που διαθέτουν στα αγκυλωμένα  μυαλά τους και τα αραχνιασμένα ντουλάπια της φαντασίας τους. Εκεί όπου φυλάσσουν κρυμμένους τους στοιχειωμένους μαρξιστικούς σκελετούς που υπηρετούν και λατρεύουν, ως ιερά και όσια. (Κάτι σαν τα λείψανα των Λένιν και Μάο, που ακόμη δεν τους αφήνουν ν’ αναπαυθούν, επί τέλους!). Και ενώ καμία από τις βασικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ δεν πραγματώθηκε, η χώρα μοιάζει με μια απέραντη «μεθυσμένη πολιτεία». Μεθυσμένη με όσα -τρελά και πρωτόγνωρα- της συμβαίνουν και με έκπληξη μαθαίνουμε. 

   Αποτέλεσμα όλου αυτού του πρωτοφανούς αλαλούμ που βιώνουμε, οι προθέσεις του Λαφαζάνη γιά «ντου» στο Νομισματοκοπείο και οι εκπληκτικές εξομολογήσεις -που άφησαν άφωνη την παγκόσμια κοινότητα- του αμετροεπούς και ασυνάρτητου ξυρισμένου Καραφλονάρκισσου! 
   Παρ’ όλον ότι η χώρα δεν είχε ποτέ της χειρότερη κυβέρνηση από τούτο δω το σκορποχώρι, ποτέ επίσης ο λαός της δεν έδειξε τοσαύτη πνευματική αβελτηρία στο να αντιληφθεί την επικινδυνότητά της. Έτσι εξακολουθεί, έστω κατάπληκτος, να επιμένει πεισματικά στο να την ανέχεται και υποστηρίζει, παραγνωρίζοντας ότι:

   - Χωρίς εθνική παραγωγή και εξαγωγές, υγιές χρήμα δεν μπαίνει στον τόπο. 

   -Χωρίς επενδύσεις παραγωγή και θέσεις εργασίας δεν δημιουργούνται.

   -Με Λαφαζάνηδες και Τσιπρέους επενδύσεις -άρα και προκοπή- δεν γίνεται. Επιχειρήσεις να κλείσουν μπορεί, ν’ ανοίξουν ποτέ. Γιατί ποιός τρελός θα έρθει να πετάξει τα λεφτά του εδώ, όταν μπορεί να τα έχει να «αυγατίζουν» ασφαλώς κάπου αλλού; Εκεί όπου το κεφάλαιο είναι φίλος και σύμμαχος στη δημιουργία και όχι… «εχθρός του λαού»! 

   Κατά συνέπεια, και παρ’ όλες τις σαχλαμάρες που όψιμα πλασάρει η… χαλαρή συνομοσπονδία του συριζαρέικου εσμού και χάφτει ο… ευφυέστερος λαός του κόσμου, ανάκαμψη δεν πρόκειται να δει ο τόπος με αυτό το αριστερό «τιρλουμπούκι» που υποδύεται την κυβέρνηση. Ούτε περηφάνια, ούτε αξιοπρέπεια, ούτε αξιοπιστία τον περιμένει. Μόνο μιζέρια, φτώχεια, πείνα και των γονέων! Και συνεχής ζητιανιά, ώσπου… να μας βαρεθούνε… οι τοκογλύφοι.

   Μέχρι να ξεκολλήσουν τα κολλημένα μυαλά από το γοητευτικό χαμόγελο του Δεκαπενταετούς πλοιάρχου της συμφοράς και αφού χαθούν κάμποσες γενιές ψωμολυσσώντας. Μέχρι να «αποπλυθούμε» καλά-καλά στην κολυμπήθρα του ρεαλισμού, της σκληρής δουλειάς και της προσπάθειας και αρχίσουμε, δειλά-δειλά, να προβάλλουμε κεφάλι μέσα από τη σαπίλα και το τέλμα της αντιανθρώπινης κομμουνιστικής ουτοπίας. 

   Επί τέλους, ας πάρουμε απόφαση να δούμε  κάποιες αλήθειες και ας ανοίξουμε τα μάτια μας.

Γιά να μήν ξεχνιόμαστε!

 ΛΕΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΧΘΕΣ

   Κάποιες φορές τα ελάχιστα ψήγματα ματαιοδοξίας που υπάρχουν μέσα μου εξεγείρονται και ψάχνουν το φως της δικαίωσης. Ετσι τώρα, αυτά μου επιβάλλουν το σκάλισμα παλαιών αναρτήσεων και την ανάσυρση της κατωτέρω. Της από 17/3/15, με τίτλο: "Ο πολύς Dr Baroufakis και άλλα παραμύθια". Τώρα που επέστη η ώρα της δικαίωσης την αναδημοσιεύω, τέσσερις μήνες και, μετά. Προς υπενθύμιση και... γνώση.

 

Μιά "ελιτίστικη" τρίχα σε σοσιαλιστικό ζυμάρι

Καμαρώστε και δοξάστε τον!!!

    Αναμφίβολα ο τύπος είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος. Ένας καπάτσος πωλητής φυκιών σε τιμές μεταξωτής κορδέλας. Ακόμη και αν, γιά λόγους σκοπιμότητος, του ξεφύγει και δηλώσει «αριστερός», μόνο τέτοιος δεν είναι. Ούτε η ψυχή του, ούτε τα χούγια του. Πρόκειται γιά αδίστακτο ψεύταρο και φιγουρατζή που νομίζει πως μπορεί να «δουλεύει» το σύμπαν. Διαθέτοντας μεγάλη ευστροφία, ικανή να καλύψει κάθε πιθανή του ανεπάρκεια ή αστοχία του, επιχειρεί με ψέματα και ασάφειες να  «μπουρδουκλώνει» το ακροατήριό του και σε περίπτωση που αυτό είναι χαχολικών προδιαγραφών το πετυχαίνει. Και κάποιους τους… εκστασιάζει κιόλας! Το επαγγελματικό του αντικείμενο συνηγορεί αφάνταστα σε κάτι τέτοιο. Το γιατί το έχουμε διαπιστώσει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια με διάφορους οικονομικούς φωστήρες, καθώς αναγκαστήκαμε όλοι -κακήν, κακώς- να «σπουδάσουμε» οικονομικά της πιάτσας. Έτσι είδαμε έκπληκτοι διαπρεπείς του είδους, στο ίδιο πρόβλημα, με τα ίδια δεδομένα και τα ίδια επιτάγματα να αποφαίνονται αντιδιαμετρικά! Π.χ. Ό ένας ευρώ και ο άλλος δραχμή. Ο ένας άσπρο, ο άλλος μαύρο! 

   Ο δικός μας «αστήρ» αποτελεί τυπικό δείγμα αριβίστα ανθρώπου και οικονομολογικής αοριστολογίας και αερολογίας καταφερτζή. Αν αναζητήσει κανείς το τί ακριβώς κατάφερε μέχρι τώρα στην υπόθεση της δίμηνης Υπουργίας του και την διαπραγμάτευση της χώρας, θα διαπιστώσει πως πέτυχε ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό στην ουσία και μας εξέθεσε σε πολλά πλην, σε επίπεδο συνεννόησης και συνδιαλλαγής με τους Ευρωπαίους εταίρους, (πρώην, και ίσως μελλοντικά πάλι, τοκογλύφους). Κατάφερε, επί προσθέτως, να τους εκνευρίσει και εξοργίσει, κλονίζοντας και την αξιοπιστία της Ελλάδος. Γι’ αυτό και όλα πλέον «παίζονται» σε επίπεδο «πολιτικής λύσης». Γιά όσους -τυχόν- δεν κατανοούν τον όρο διευκρινίζεται πως πρόκειται γιά «λύση σκοπιμότητος», πέραν από την ψυχρή λογική των αριθμών. Δηλαδή ικεσία, υποταγή και επαιτεία! Με μη αυστηρά οικονομικά κριτήρια αλλά την καταχρηστική επίκληση προς εξυπηρέτηση  γενικότερων συμφερόντων και διαφόρων μπλα-μπλά. Π. χ. γεωπολιτική θέση, ισορροπία διεθνών σχέσεων, συνοχή ευρωζώνης και διάφορα τέτοια, μάλλον ασθενούς πειστικότητος πλέον, όπως εξελίχτηκε η ιστορία με τους λεονταρισμούς.

   Ο Dr, ως Υπουργός Οικονομικών, στις διάφορες επαφές του αυτό το δίμηνο, κατάφερε -σαν κομήτης- να εντυπωσιάσει μεν, αλλά όχι με επιχειρήματα και το εσωτερικό της κεφαλής του. Άστραψε με το ξύρισμα της κάρας του, το εκκεντρικό του ντύσιμο και το άνετο και αναιδές στυλ του χεριού στην τσέπη. Ένα μέλος του σταρ-σύστεμ και του lifestyle, όπως το… «θαυμάζουμε» -αηδώς- στα Φεστιβάλ των Καννών και τις απονομές των Όσκαρ. Εντυπωσιασμός άφθονος και ουσία μηδέν! «Όλο λάδι, λάδι και τηγανίτα τίποτα» που λένε στα χωριά. 

   Η άριστα λειτουργούσα αριστερή προπαγάνδα -αυτή που μπόρεσε να «εξαφανίσει» τα πολυμελή… τεχνικά κλιμάκια της «διά πρώτη φορά αριστερά», παραβλέπει -κατ’ αρχήν- το γεγονός ότι η αριστερά, ναι μεν δεν πήρε ποτέ τιμόνι στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά κυριάρχησε από εκεί και κάτω, αλωνίζοντας κυριολεκτικά σε συνδικάτα και τοπική αυτοδιοίκηση, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη σημερινή πτώχευση της χώρας. Με τους αδηφάγους συνδικαλισταρέους της εξασφάλιζε εκβιαστικά από τις ηλίθιες αστικές κυβερνήσεις, επιδόματα τύπου: «έγκαιρης προσέλευσης», «παρατήρησης της προπέλας» και διάφορες μαξιμαλιστικές αργομισθίες, ενώ με τους δημαρχέους της κατασπαταλούσε κονδύλια επί κονδυλίων, σε φαύλες παροχές και ανούσια έργα βιτρίνας.

   Τώρα, αν και κατά βάθος σιχαίνεται τα καμώματα του «αριστερού εκτοπλάσματος» που εγκολπώθηκε, το ανέχεται λόγω της εγγενούς αδυναμίας και μειονεκτικότητος να παρουσιάσει αυθεντικά δικούς της οικονομολόγους πρώτης γραμμής. Οι μαρξιστικές ιδεοληψίες της δεν της επιτρέπουν να κατανοήσει σύγχρονους οικονομικούς όρους και χειρισμούς περί το «ξορκισμένο» κεφάλαιο. Κολλημένη σε εποχές «κλήρινγκ» το μόνο που ξέρει είναι: «Πάρε τρακτέρ, δώσ’ μου στάρι». Αυτό φάνηκε καθαρά στις οικονομικές θεωρίες του Επικρατείας αγαθού κυρ Αλέκου, που ως φοιτητής εμπέδωσε στέρεα τις φοιτητικές γνώσεις σπουδάζοντας δέκα (!) χρόνια κάπου στην Αυστρία. Έτσι με την Πολωνία σύμμαχο της Γερμανίας στον Β΄ Πόλεμο, (Σιγά τη γνώση! Και τί έγινε δηλαδή μ’ ένα λαθάκι!), θα πληρώσουμε τα χρέη μας με… αέρα! Άρα χρήσιμος ο Dr μας! Μωρέ Baroufakis να ’ναι κι ό,τι να ’ναι! 

   Η μεγάλη, όμως, πλάκα γίνεται με τους χαχόλους οπαδούς της αριστεράς, εκείνους που εκστασιάζονται  με τον Dr Baroufas από τις σαχλοφωτογραφίσεις στο Paris Match χωρίς να καταλαβαίνουν γρι από τους χρησμούς και τις σοφιστείες του. Θυμίζουν το παραμύθι του Άντερσεν, όπου κάποιος παμπόνηρος αγύρτης έπεισε έναν βασιλιά να τον ντύσει με τέτοια μαγικά ρούχα, που μόνο οι πολύ έξυπνοι θα έβλεπαν και θα εκτιμούσαν! Έτσι έβγαλε τον βασιλιά -άλλος αρχιβλάξ κι αυτός- ολόγυμνο σε παρέλαση, προκειμένου να επιδείξει τα μαγικά του ρούχα. Και όλοι έδειξαν να θαυμάζουν εκστασιασμένοι και να χειροκροτούν ενθουσιωδώς, προκειμένου να δείξουν... έξυπνοι. Σε κάτι τέτοιο σημείο βρισκόμαστε τώρα, από πλευράς… δημοτικότητος της νέας Κυβέρνησης. Και αναζητείται νοήμον παιδάκι να μας ξυπνήσει φωνάζοντας:

   - Ρε σεις, τί σαχλαμάρες μας λέτε; Ο «βασιλιάς» είναι ξεβράκωτος. Δεν βλέπετε τον κώλο του; 

   Δεν υπάρχει αμφιβολία πώς όταν το σύμπλεγμα της μειονεξίας χορτάσει από… αξιοπρέπεια και η κοιλιά αρχίσει τον ταμπουρά, το ρολόι θα σημάνει μεσάνυχτα και το αμάξι της Σταχτοπούτας θα ξαναγίνει… κολοκύθα. Τότε ο πρώτος που θα εκπαραθυρωθεί -πυξ, λαξ και οδάξ- και μάλιστα από το ψηλότερο παράθυρο του Υπουργείου Οικονομικών, θα είναι ο Dr. Και ως αποδιοπομπαίος τράγος των Ισραηλινών θα φορτωθεί όλες τις αμαρτίες, αστοχίες, αποτυχίες της Κυβέρνησης και θα πάρει την άγουσα γιά το… Πρίνστον, το Χάρβαρντ, το UCLA γιά πανάκριβες  διαλέξεις, ή έστω το… Χόλυγουντ γιά ταινίες! Διάσημος και… οικονομημένος.

Όταν η απόλυτη ελληνική βλακεία συγκρούεται με τη διεθνή τάξη και τα παραδεδεγμένα της.

Τότε ακριβώς, η αναμενόμενη ξεφτίλα καταφθάνει νομοτελειακά και αναπόφευκτα.

Οι αστέρες της ελληνικής οικονομίας. Ο ανατέλλων και ο δύων!

     Το αμετροεπές «ποντίκι» που προεκλογικά εβρυχάτο γιά να τρομάξει το… «λιοντάρι», έρχεται πλέον -ενώπιος, ενωπίω- με άλλη μία σαχλή μεγαλοστομία του. Άρα και με άλλη μία πανωλεθρία γοήτρου! 

   Δεν  φτάνουν οι αλλεπάλληλες αστραφτερές σφαλιάρες που έφαγε και -τρώει συνεχώς-  η περήφανη πολιτική των αιθεροβαμόνων συριζαρέων σε θέματα ουσίας, (και μαζί τους τις τρώμε κι εμείς, δυστυχώς), αλλά τις πιό θεαματικές τις αρπάζει στα επουσιώδη και αφελή. Στο… πρεστίζ, τη φιοριτούρα και τα «κοκορέματα». Κι αυτά τους τσούζουν περισσότερο, καθ’ ότι αυτά τους εκθέτουν εμφανέστερα στα μάτια των αμετανόητων φανατικών χαχόλων τους.

   Αποτελεί κλασσική τακτική των απανταχού ηλιθίων, να επιμένουν με σκυταλοδρομίες ανοησιών, προκειμένου να μην παραδεχθούν και ομολογήσουν την πρώτη και -πιθανότατα- ασημαντότερη- αστοχία τους. Έτσι επιμένουν σε αλυσίδα μπουρδολογίας που τους εκθέτει περισσότερο, καθ’ όσον η μωρία τους κρατεί παγιδευμένους στη φενάκη του κορδακισμού, της μεγαλοστομίας και της αμετροέπειας. 

   - «Όξω κουφ…ες  τροϊκανοί! Χώστε τους στα γκαράζ και τα υπνοδωμάτια των ξενοδοχείων, γιά να δει ο κοσμάκης πόσο… μάγκες είμαστε εμείς! Μακριά από Υπουργούς και Υπουργεία»!

   Ήδη, με την επερχόμενη "τετρόικα", «κουνιόνται» στην ίδια τακτική, παίζοντας το ίδιο βιολί, μπας και στάξει η γαμψή μύτη του Dr Baroufakis. Και, βεβαίως, θα ξανασπάσουν τα μούτρα τους, μη βάζοντας μυαλό, καθώς θ’ αναγκαστούν και πάλι να γλύψουν εκεί που έφτυναν! 

  Αφού είναι γνωστή η παγκόσμια τακτική, όπου στην ευρωζώνη υπάρχει «πρόγραμμα» και ΔΝΤ, αυτό λέγεται «μνημόνιο». Ο αναγκαίος έλεγχος γίνεται από τριμερή επιτελεία, που λέγονται «τρόικα» και οι έλεγχοι αυτοί γίνονται οπωσδήποτε στα αρμόδια ελεγχόμενα Υπουργεία, γιά πρακτικούς -και μόνο- λόγους.

   Οι κουφιοκεφαλάκηδες του ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηριστικό δείγμα κρετινισμού και μικρομεγαλισμού, μέσα στα διάφορα παλαβά και υπερφίαλα που τους φούσκωσαν τα άδεια κεφάλια μ’ αέρα, (π.χ. πεντοζάλης, σκίζω τα μνημόνια, κ.α.), διαλαλούσαν πως -μαζί με όλα- θα αλλάξουν κι αυτό το παγιωμένο statous και θα εξευτελίσουν τους ελεγκτές, παίρνοντας μικρή ρεβάνς γιά την οπωσδήποτε μειωτική - πλην αναπόφευκτη- συνολική διαδικασία ελέγχων. 

   Τελικά, αυτός ο αριστερός εσμός, έχοντας σκάψει -προεκλογικά και μετεκλογικά- τόσους λάκκους, δεν προλαβαίνει που να πρωτοπέφτει! Όμως, το σωστό να λέγεται, το κάνει κομψά και με χάρη. Και, προ πάντων, με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια!

   Το γνωστό τούρκικο επιφώνημα αγανάκτησης με τις δύο λέξεις, δεν το λέω. Αφήνω να το σκεφτείτε μόνοι σας.