«Λουκάνικος» κι «Εξκάλιμπερ». Τροχιές αντίθετες, μοίρα κοινή.

Γι’ άλλους σημαντικά, γι’ άλλους ασήμαντα

   Τα αισθήματα της στήλης γιά τα ζώα έρχονται από παλιά και είναι γνωστά. Κατά συνέπειαν δεν μπορούσε ν' αφήσει ασχολίαστο τον, σχεδόν, ταυτόχρονο χαμό δύο "διάσημων" σκύλων, οι οποίοι αν και διέγραψαν εντελώς αντίθετες τροχιές, τελικά συναντήθηκαν στο μοιραίο σημείο "μηδέν". Αυτό της ανυπαρξίας.

Ο ηρωικός "Λουκάνικος"

   Ο "Λουκάνικος", αδέσποτος και ταλαιπωρημένος, έγινε σύμβολο των διαδηλωτών, των "αγανακτισμένων" και όλων των αναρχικών κουκουλοφόρων, που έδιναν τους αγώνες ή τις "παραστάσεις" τους στο Σύνταγμα, προτάσσοντας τα ατρόμητα στήθη του στα γκλομπς των αστυνομικών και εισπνέοντας τόνους δακρυγόνων. Αμοιβή του η συμπάθεια, η δημοσιότητα σε ελληνικό και ξένο τύπο, αλλά από ουσία σε υλική ανταμοιβή, κάποιο φιλοδώρημα μόνο, σε μορφή λουκάνικου. Κανείς, από τις χιλιάδες των... "φίλων" του δεν τον νοιάστηκε πραγματικά, κανείς δεν τον περιμάζεψε, κανείς δεν τον υιοθέτησε. Απόδειξη πως παρέμεινε αδέσποτος μέχρι τέλους. 

   Ένας που μπορεί να διαβάσει πίσω από τις γραμμές καταλαβαίνει πως η κομψή διατύπωση: "τα τελευταία χρόνια ήταν υπό την εποπτεία.....", σημαίνει απλά πως κάποιος του έδινε ένα πιάτο φαγητό, πιθανόν κατόπιν ρεφενέ κάποιων άλλων. Ούτε περίθαλψη, ούτε εμβόλια, ούτε περαιτέρω φροντίδα. Ακόμη και η αναφερθείσα ηλικία του είναι συζητήσιμη. Είπαν πώς "έφυγε" 10 ετών. Αυτό σημαίνει πώς μάλλον "αναπαύτηκε" μεγαλύτερος. Πάντως, ούτως ή άλλως, και με δεδομένο το σαφώς μικρότερο προσδόκιμο ηλικίας των αδεσπότων, έναντι των δεσποζομένων, μπορούμε να τον θεωρήσουμε ώς "αποφοιτήσαντα" με άριστα, από τον μάταιο τούτο κόσμο. Πλήρης ημερών και με διαγωγή κοσμιωτάτη. Άξιος της πατρίδος!

Ο άτυχος "Εξκάλιμπερ"

   Ο σπανιόλος "Εξκάλιμπερ" υπήρξε περίπτωση, εκ διαμέτρου αντίθετη. Χωρίς να μου είναι γνωστή η ηλικία στην οποία "απεδήμησε" -έκων, άκων- καταλαβαίνω πως ευτύχησε να ζήσει με αγάπη και στοργή, κάτι που προφανώς θα ανταπέδωσε -και με το παραπάνω- στους δικούς του. Όσο γιά περιποίηση, ιατρική φροντίδα, ζεστό σπίτι και μπόλικο φαγητό, δεν το συζητώ. Το αντιδιαμετρικό του "Λουκάνικου".

   Τώρα, τα δυό σκυλάκια, θα παίζουν αμέριμνα στη γωνιά εκείνη του Παραδείσου, που ο Δημιουργός έχει χτίσει γιά όλα τα αθώα και αγνά πλάσματα της δημιουργίας Του. Και τα τυχερά, όπως ο "Λουκάνικος" και τα άτυχα -μπορεί και να λέγονται "παράπλευρες απώλειες"- όπως ο "Εξκάλιμπερ".

   Θα κλείσω με μία τοποθέτηση που, πιθανόν, θα εκπλήξει τους φιλόζωους, (και όχι "ζωόφιλους", όπως κακώς λένε πολλοί. Αντίστοιχο το "φιλάνθρωποι" και όχι... "ανθρωπόφιλοι"!). Οδυνηρή μεν η απόφαση γιά ευθανασία του "Εξκάλιμπερ", αλλά και μόνο η πιθανότητα -έστω και μικρή-  ν' αποτελέσει φορέα επέκτασης του φοβερού ιού Έμπολα, η θυσία του άξιζε τον κόπο. Θα το κατανοούσα, θα το υποστήριζα και θα το ανεχόμουν, ακόμη και αν στη θέση του "Εξκάλιμπερ" ήταν άνθρωπος. Έστω εγώ, έστω η οικογένειά μου!