Η πολιτική της «Υψηλής Πύλης» και κάποιες υπερτιμημένες αξίες…!

Σχολιασμοί

   «Αχ, πού ’σαι νιότη, που ’δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!»

   Πού ’σαι Βάρναλη να δεις την «πλέρια» επαλήθευση του προφητικού σου στίχου!

   Ο παχουλός Έλλην Ταλλεϋράνδος, στην αγωνιώδη του προσπάθεια να πείσει γιά την, υπό αμφισβήτηση πλέον, ανθρώπινη ευφυΐα και πολιτική ιδιοφυΐα του κάνει τη μία γκάφα πίσω από την άλλη. Και το σπουδαιότερο, κάνει και κρυφή διπλωματία, (διαπραγμάτευση με Φινλανδία), θεωρώντας, μέσα στην αλαζονεία του, όλους τους Έλληνες ηλίθιους, αφού πίστεψε ότι μπορούσε να την κρατήσει μυστική!

   Αποκρύπτει, επίσης, επιμελώς με τη βοήθεια των εξώνητων παπαγαλακίων του την μεγάλη μπόμπα που θα σκάσει σύντομα, σε σχέση με την πολυδιαφημισμένη φούσκα της 21ης Ιουλίου, που ακούει στο όνομα Ιταλία. Και δεν μας εξηγεί, αλλά αφήνει να κολυμπάμε ευτυχείς στην ουτοπία «σωτηρίας», (κλασσικό δείγμα λαϊκισμού), πώς είναι δυνατόν οι Ιταλοί να δανείζονται με επιτόκιο γύρω στο 6.5 % αυτά που, κατά τη συμφωνία, θα πρέπει να δώσουν σ’ εμάς με μισό, περίπου, επιτόκιο! Δηλαδή, πώς είναι δυνατόν να τηρήσουν μία συμφωνία χασούρας!

   Εκτός και αν, οι Ιταλοί μαγεμένοι από τη γοητεία του νέου Κλεμανσώ, την πάτησαν. Μπορεί, βεβαίως, ο νέος Βενιζέλος, (που θεωρεί εαυτόν αντάξιο του μεγάλου συνωνύμου του, κατά το «τι Λοζάννη, τι Κοζάνη»), μας δουλεύει κι αυτός ασύστολα, όπως το χαζοχαρούμενο αφεντικό του!

   Όμως, «κοντός ψαλμός, αλληλούια», αφού όλα τα θαύματα κρατούν τρεις μέρες!

Υπόθεση Στρος-Κάν. Il Gran finale.

Θέσεις - Απόψεις

   Οι γαργαλιστικές λεπτομέρειες του αγώνα «Ντομινίκ Στρος-Κάν vs καμαριέρα», δεν έχουν πλέον καμία σημασία και αξία, παρά μόνο γιά τα σχετικά σκανδαλοθηρικά έντυπα και εκπομπές στην TV.
   Όπως και να συνέβη ό,τι συνέβη, η αλήθεια είναι μία. Ο κύριος αυτός είναι παντελώς ακατάλληλος να κατέχει δημόσιο αξίωμα, πολλώ δε μάλλον, ύψιστο.
   Δεν μπορεί ένας γεροσαλιάρης, κρονόληρος, πάσχων (κατά πάσα πιθανότητα) από πριαπισμό να διαφεντεύει, από καίριες θέσεις, δημόσια συμφέροντα και να διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα και τύχες ανθρώπων. Είναι αδιανόητο να μετέχει συναντήσεων και συσκέψεων με νέες γυναίκες, όταν πρώτη του σκέψη είναι να τους πιάσει τον πισινό και δεύτερη να τις… «τακτοποιήσει» άμεσα!

   Τα πάθη, και δη τα ακόρεστα, έχουν κάθε δικαίωμα στην ικανοποίηση, αλλά μόνο σε στενά ιδιωτικά πλαίσια, κλειστούς χώρους και με την κλασσική πλέον.... «συναίνεση». Πιό έξω καραδοκεί η χλεύη, το «κράξιμο», η γελοιοποίηση και, γιατί όχι, η φυλακή!

   Η Γαλλία είναι πολύ σοβαρή χώρα ώστε να μπει σε περιπέτειες, χάριν ενός ξεθυμασμένου, σεξομανή jeune troisieme, έστω κι αν αυτός είναι ο πολύς Ντομινίκ Στρος-Κάν!
   Απλώς η πολιτική, συνήθως, έχει τη δική της γλώσσα και το «πρωτόκολλο» στρώνει «κόκκινα χαλιά» στους «επιφανείς», έστω κι όταν τους ξεπροβοδίζει στον.... αγύριστο!

   ΥΓ. Πληροφορίες εκ Ν. Υόρκης που αναφέρουν ότι εις την χθεσινή αποχαιρετιστήρια συνάντηση του κ. Ντομινίκ Στρος-Κάν με το προσωπικό του ΔΝΤ, οι κυρίες προσήλθαν με τσίγκινο κιλοτάκι και ειδικό κράνος που προστατεύει το πρόσωπο, (σαν αυτό που φορούν οι τερματοφύλακες στο χόκεϋ επί πάγου), δεν κατέστη δυνατόν να διασταυρωθούν, λόγω του προχωρημένου της ώρας.

Λεωνίδας Κύρκος, ο τελευταίος ευπατρίδης της Αριστεράς.

   Σήμερα έφυγε από τη ζωή, ο τελευταίος μεγάλος, σεμνός αριστερός. Διακριτικά και ήρεμα, όπως έζησε.

   Ένας πραγματικός αγωνιστής, έντιμος και συνεπής με την ιδεολογία του, την οποία δεν πούλησε, δεν νόθευσε και δεν καπηλεύτηκε, ούτε εξαργύρωσε ποτέ και γιά την οποία πάλεψε σε όλη του τη ζωή.
   Αγωνίστηκε με δύναμη και πάθος και αντιμετώπισε με γενναιότητα και περιφρόνηση τον θάνατο, όταν αυτός τον γυρόφερνε, κλεισμένο στο κελί του, (στις φυλακές Αβέρωφ, νομίζω), γεμίζοντας τις ατέλειωτες ώρες της αγωνιώδους αναμονής της εκτέλεσης, με τους θλιμμένους ήχους της αγαπημένης του φυσαρμόνικας, κατά τις ταραγμένες εκείνες μεταπολεμικές εποχές.
   Δεν συμμερίστηκα ποτέ την κοσμοθεωρία του, αλλά θαύμαζα την ειλικρίνεια, την συνέπεια και την εντιμότητά του, καθώς και την κοινοβουλευτική του στάση και συμπεριφορά. Σε κάποιες ευρωεκλογές, μάλιστα, τον ψήφισα κιόλας, σε ένδειξη αναγνώρισης του αγώνα και της προσπάθειας που κατέβαλε, με λογική και ήθος, στο να κάνει τον κόσμο καλύτερο.
   Οι άνθρωποι φεύγουν, τα σύμβολα όχι. Κι ο Λεωνίδας Κύρκος υπήρξε σύμβολο. Γι’ αυτό και δεν θα «φύγει» από κοντά μας η μνήμη του, ποτέ.

   Τέτοιους μεγάλους άνδρες, η Ιστορία τους καταγράφει στο βιβλίο της και η Φύση, τιμώντας τους, ελαφραίνει πάντοτε το χώμα που τους σκεπάζει. Το ίδιο θα κάνει γιά τον Λεωνίδα Κύρκο!

   Είμαι βέβαιος.

Είτε ως «εμφύλιος», είτε ως «συμμοριτοπόλεμος», είτε ως «ανταρτοπόλεμος» = Ένας «ανόητος» πόλεμος!

Θέσεις - Απόψεις

   Μιά και αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται 62 χρόνια από την πτώση του Γράμμου, που σήμανε τη λήξη αδελφοκτόνου σύρραξης, την, επί τέλους, ειρήνευση της χώρας και την έναρξη ανοικοδόμησής της, κρίνω σκόπιμο, έτσι σαν μικρό διάλειμμα από την ενασχόληση με τη ζέουσα καθημερινότητα, να κάνω μικρή αναφορά, διαφορετικού αντικειμένου και διαφορετικής οπτικής γωνίας, αποτίοντας συγχρόνως φόρο τιμής σε όλα, ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ, τα θύματα αυτού του πολέμου, συνέπειες του οποίου πληρώνει ακόμη η χώρα.

   Τα γεγονότα, από ιστορικής πλευράς, είναι πολλαπλώς καταγεγραμμένα και προσπελάσιμα, λόγω της πληθώρας των γραπτών μαρτυριών, σε κάθε ενδιαφερόμενο να πληροφορηθεί, να συγκρίνει και να βγάλει τα, όποια, συμπεράσματά του γι’ αυτή την μελανότερη σελίδα της νεοελληνικής Ιστορίας.

   Τα κατωτέρω παρατιθέμενα απηχούν προσωπικές απόψεις της στήλης και απευθύνονται σε μη προκατειλημμένα, αλλά καθαρά μυαλά, προς περαιτέρω επεξεργασία κι εξαγωγή συμπερασμάτων, κατά το δοκούν και την κρίση ενός εκάστου.

   Ο, εν θέματι, πόλεμος απεκλήθη ποικιλοτρόπως, αναλόγως της πλευράς και της σκοπιάς θέασής του. Έτσι λέγεται :

   - Εμφύλιος : Όρος οπωσδήποτε σωστός, επιεικής και ισαπέχων. Αποδεκτός, συμβιβαστικά, από όλους, αφού οι αντίπαλοι προήρχοντο από το ίδιο έθνος (φυλή).  Κατ’ εμέ, είναι εν μέρει ελλιπής, εφ’ όσον δεν αποτυπώνει πλήρως και σαφώς την εικόνα και το προφίλ των αντιπάλων.

   - Συμμοριτοπόλεμος : Όρος υπερβολικός, χρησιμοποιούμενος, κυρίως, στο παρελθόν, πριν καταλαγιάσουν τα πάθη από το φανατικότερο μέρος της νικήτριας δεξιάς. Οφείλεται σε, επίσης υπερβολικές, συμπεριφορές του ηττημένου ΚΚΕ, προκειμένου να ανεφοδιάσει τις ομάδες του και να στρατολογήσει ανθρώπους προς στελέχωση του μαχόμενου στρατού του. Εννοείται ότι αυτό γινόταν βιαίως, οπότε και αγριότητες διεπράχθησαν και σφαγές, όπως σε κάθε σχετική περίπτωση πολέμου, που δικαιώνουν, μεν, τον χαρακτηρισμό, χωρίς όμως να χαρακτηρίζουν απόλυτα αυτόν τον πόλεμο.

   - Ανταρτοπόλεμος : Νομίζω πως αυτός ο όρος πλησιάζει περισσότερο στην πραγματικότητα αφού απεικονίζει την συμπεριφορά μερίδος του πληθυσμού, (ΚΚΕ), εξεγερμένων κατά της νομίμου κυβερνήσεως. (Ιδέ σημερινή περίπτωση Λιβύης). Σε αυτόν τον όρο περιέχεται προφανώς και ο όρος «εμφύλιος», ενώ στον όρο «εμφύλιος» δεν εισχωρεί υποχρεωτικά ο όρος «ανταρσία». (Περίπτωση του Αμερικανικού Εμφυλίου, όπου είχαμε πρώτα κανονική διαίρεση της χώρας, όμορφα κι ωραία, και μετά…. σφάξιμο!).

   Και τώρα, ο δικός μου ορισμός :

   - «Ανόητος»! Από το στερητικό α και τη λέξη νόημα!

   Πιστεύω απόλυτα ότι ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλο χαρακτηρισμό, αφού απεικονίζει καθαρά τη γενεσιουργό του αιτία!

   Είναι γνωστόν και πλέον αποδεκτό παντάπασι, πως στη Γιάλτα, Στάλιν, Τσώρτσιλ, κυρίως, και ο ετοιμοθάνατος Ρούσβελτ καθόρισαν τις μεταπολεμικές τύχες χωρών και λαών. Στη μοιρασιά αυτή, κάποιες χώρες πέρασαν στη σφαίρα της δυτικής επιρροής (Αυστρία, Ελλάδα), κάποιες στην ανατολικής (Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Πολωνία) και κάποιες άλλες (Γιουγκοσλαβία, Γερμανία) έμειναν στο 50 – 50!

   Τα ανωτέρω συμφωνηθέντα, όπως είδαμε, εφαρμόστηκαν απολύτως, αφού στις εξεγέρσεις Ουγγαρίας και Τσεχοσλοβακίας (η περίφημη «άνοιξη της Πράγας») και Πολωνίας (Σβόμποντα, Βαλέσα - Γιαρουζέλσκι) τα τανκς του Συμφώνου Βαρσοβίας αποκατέστησαν την «νομιμότητα της Γιάλτας», υπό τα απαθή βλέμματα των Δυτικών. Το ίδιο έκανε κι ο Στάλιν, τηρώντας την συμφωνία, όταν στην Ελλάδα άναψε η φωτιά του εμφυλίου.

   Συνεπώς, υπάρχει τεράστια ευθύνη της, τότε, ηγεσίας του ΚΚΕ (Ζαχαριάδης) που κήρυξε στο Λιτόχωρο την έναρξη ενός χαμένου, από χέρι, και άπελπι αγώνα.

   Οι Βρετανοί πρώτοι και στη συνέχεια οι Αμερικανοί, κάνοντας ό,τι οι Ρώσοι στα δικά τους «χωράφια», βοήθησαν αποφασιστικά τον ελληνικό στρατό, ενώ ο Στάλιν, ως όφειλε, παρακολουθούσε αδρανής την εξόντωση των ανταρτών. Έτσι οι Έλληνες κομμουνιστές οδηγήθηκαν, κυριολεκτικά, ως πρόβατα επί σφαγήν.

   Ήταν, λοιπόν, ή όχι άχρηστος και «ανόητος» αυτός ο «σικέ» πόλεμος, άδικη η θυσία χιλιάδων Ελλήνων και καταστροφική η καθυστέρηση της χώρας στην επούλωση των πληγών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου; Με συνέπειες που πληρώνουμε ακόμη;

   Ζητούμενο η λογική απάντηση στο, επίσης, λογικό ερώτημα:

   - Προς τι, τότε, όλα αυτά; Τόσο αίμα, τόσο δάκρυ, τόσος πόνος; Γιατί ενήργησε έτσι η ηγεσία του ΚΚΕ;

   Απαντήσεις δόθηκαν διάφορες, όπως, λ.χ. ο Ζαχαριάδης δεν γνώριζε τα περί Γιάλτας, ο Στάλιν του έκρυψε την αλήθεια, ο Στάλιν τον εξαπάτησε, κ.λπ.

   Πιθανότερο, κατά τη γνώμη μου, θεωρώ πως ο Ζαχαριάδης διά της θυσίας ολόκληρης γενιάς κομμουνιστών, των ποταμών αίματος και της, φυσικώ τω λόγω, πληρωμής του βαρύτατου τιμήματος των συνεπειών της ήττας, μαζί με την πίκρα, την ταπείνωση και το μίσος που, επίσης φυσιολογικά, θα ανέπτυσσαν οι ηττημένοι, χάραζε ανυπέρβλητα ορύγματα διχασμού στον λαό και έγραφε υποθήκες ενός επόμενου, (τέταρτου;), γύρου αναμέτρησης

   - Σφάξτε μας τώρα, αλλά όσοι επιζήσουν δεν θα ξεχάσουν και κάποια μέρα… τα ξαναλέμε!

   Έτσι στην αντιπαλότητα δεξιάς – αριστεράς μπήκε, (ισχυρότερη από όλες), η παράμετρος του αίματος, του πάθους και του μίσους, που αποπροσανατόλισε και παραγκώνισε κάθε άλλη ιδεολογική, κοινωνική και, κυρίως, οικονομική διαφορά των αντιθέτων συστημάτων που θα έπρεπε, κανονικά, ν’ αποτελούν το πραγματικό πεδίο πολιτικής διαμάχης τους, όπως γίνεται σε όλες τις χώρες του κόσμου!

   Δύσμοιρη Ελλάδα! Κι εδώ αντιπαρατίθεσαι άτσαλα, στα τυφλά, άγαρμπα και με νεφελώδη και αποπροσανατολισμένα επιχειρήματα. Εξ ου και το υπάρχον αλαλούμ καθεστώς στα μυαλά των νέων.

   Και αυτό το σχέδιο το θεωρώ άκρως διαβολικό. Ανόητο σαν φιλοσοφία και εγκληματικό στην εφαρμογή του. Θυμάμαι δε, με αρκετή ειρωνική μελαγχολία, το κουτοπόνηρο σλόγκαν της εποχής της κομμουνιστικής ακμής, πριν καταρρεύσει από μόνος του στη γενέτειρά του, ο «υπαρκτός κομμουνισμός».

   -«Better red, than dead»! (Καλύτερα «κόκκινος», παρά νεκρός), που στόχευε στο ένστικτο αυτοσυντήρησης των μη αριστερών, κάτι που δεν έκανε ο Ζαχαριάδης, όταν έστελνε τους κομμουνιστές, κατά μυριάδες, στον θάνατο και την εξορία!

   Μέσα στα τόσα της προβλήματα η χώρα καλείται να ξεπεράσει και αυτά τα λυπηρά κατάλοιπα του παρελθόντος. Μακάρι να το πετύχει.

Επί τέλους, μιά ακτίνα φωτός!

Επικαιρότης

   Εν κατακλείδι, η στήλη χαιρετίζει την ψήφιση του νέου νόμου γιά την Παιδεία, ευχόμενη από καρδιάς να εφαρμοσθεί και να μην έχει την τύχη του αντίστοιχου νόμου, περί καπνίσματος!

   Όμως, αφού παντού και πάντα, εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, είναι λογικό να μην θεωρώ τον νόμο αυτόν, όπως ψηφίστηκε, πανάκεια και λύση κάθε προβλήματος περί το ακρογωνιαίο, γιά το μέλλον του τόπου, ζήτημα της Παιδείας. Παρ’ όλα αυτά «βλέπει» προς τη σωστή κατεύθυνση και αποτελεί μιά πάρα πολύ καλή αρχή και εφαλτήριο περαιτέρω προσπάθειας, κυρίως στον τομέα της ανάκτησης κύρους και αξιοπρέπειας, τόσο στους χώρους όσο και στα μέλη της πανεπιστημιακής (sic) κοινότητος.

   Προ ημερών, με μιά σειρά αναρτήσεων, είχα διατυπώσει κάποιες απόψεις, σχετικά, με δεδομένα τον κοινό νου και την σχετικότητα με το θέμα, ως παλαιός κοινωνός της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Με μεγάλη ικανοποίηση βλέπω πως οι θέσεις μου δικαιώθηκαν, σχεδόν, πλήρως.

   Παρ’ όλη την μη ξεκάθαρη και απερίφραστη διατύπωση κάποιων σημείων, λ.χ. περί ασύλου και καταλήψεων, η συμπερασματική και διασταλτική ερμηνεία των σχετικών άρθρων, ελπίζω να οδηγήσει στην σωστή εφαρμογή τους και να μην πυροδοτήσει διαστρεβλώσεις, παρερμηνείες και αμφισβητήσεις, από τις γνωστές δυνάμεις του σκότους και του χάους.

   Προσπερνώντας τα σημεία συμφωνίας μου, στέκομαι σε όσα θα επιθυμούσα να προστεθούν και δεν προβλέφθηκαν στον παρόντα νόμο, προσδοκώντας σε μελλοντική «θεραπεία».

   - Δραστικός περιορισμός του πλήθους των πανεπιστημίων. Ο σημερινός αριθμός τους (29) είναι φοβερά μεγάλος, σε σχέση με τον πληθυσμό και τις ανάγκες της χώρας. Αυτός ο «πληθωρισμός ανωτάτης παιδείας» μειώνει το κύρος της, υποβαθμίζει την ποιότητα των σπουδών, φαλκιδεύει την αξιοπιστία της και, κυρίως, ευτελίζει την αξία των παρεχομένων πτυχίων.

   - Απαράδεκτη η συμμετοχή διοικητικού προσωπικού και φοιτητών στις διαδικασίες επιλογής των πρυτανικών αρχών, αφού παραβιάζει τους νόμους της ιεραρχίας. Δεν διανοούμαι φαντάρους να εκλέγουν στρατηγούς! Ελπίζω ο σημαντικός περιορισμός του αριθμού των παρείσακτων «εκλεκτόρων» (π.χ. ένας μόνο φοιτητής) να αποτελεί στρατηγικό ελιγμό και πολιτικό παζάρι, (στάχτη στα μάτια της αριστεράς), και ουσιαστική εξουδετέρωση της επιρροής τους.

   - Διαχωρισμός διοικήσεων. Θεωρώ ότι οι πρυτανικές αρχές, εκλεγόμενες από τους καθηγητές, θα πρέπει να ασχολούνται, απερίσπαστα, με την διαχείριση του διδακτικού και πνευματικού έργου των ιδρυμάτων. Αποφάσεις για πεζότερα θέματα, σχετιζόμενα με τα πανεπιστήμια, (όπως, προμήθειες υλικών, διαχείριση περιουσίας, κ.λπ.) θα πρέπει να λαμβάνονται από διακριτή εξωπανεπιστημιακή κεντρική διοίκηση, αποτελούμενη από ειδικούς «μανατζαρέους».

   - Πλήρης απαγόρευση του κομματισμού σε όλους τους πανεπιστημιακούς χώρους (ένα είδος «αντιασύλου»), με αυστηρές ποινές γιά τους παραβάτες (έως οριστική διαγραφή), μέχρις ότου αποβληθεί αυτός (ο κομματισμός) από το DNA της πανεπιστημονικής κοινότητος. Η πολιτική δραστηριότητα, οι αντιπαλότητες, οι διαξιφισμοί και… τα γνωστά επακόλουθα μπορούν, ωραιότατα, να ασκηθούν αλλού. Χώροι, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν άφθονοι! Κατά συνέπειαν, ο φοιτητικός συνδικαλισμός, με τη σημερινή του μορφή, μπορεί (και πρέπει) να καταργηθεί και περιοριστεί σε ελάχιστα πρόσωπα, πλήρως αχρωμάτιστα πολιτικά, ασχολούμενα με αυστηρώς φοιτητικά θέματα.

   Βεβαίως, γνωρίζοντας πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις, διαθέτοντας μπόλικη πείρα ζωής και αντλώντας από το παρελθόν εμπειρίες, λογικές και σκοπιμότητες που γνώρισα, δυστυχώς, δεν αισιοδοξώ και δεν προσδοκώ αλλαγή φοράς της καμπύλης στο «διάγραμμα της Παιδείας». Φοβάμαι, ότι παρά τις προσπάθειες, τους «νόμους και τους προφήτες», η γραμμή θα κοιτά συνεχώς προς τα κάτω! Δυστυχώς, «γιά να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή»! Η σήψη είναι προχωρημένη και η κατάσταση του «ασθενούς» μη αναστρέψιμη!

   Μόνη ελπίδα, η νέα γενιά, ταρακουνημένη από τα συγκλονιστικά γεγονότα και λάθη της δικής μας, να συναισθανθεί τη θέση της και «μυρίσει» το σωστό και το υγιές, χωρίς «εικονοκλασίες», βίαιες αποξηλώσεις, αποκαθηλώσεις και κατεδαφίσεις, αλλά με ψυχραιμία, ηρεμία και σύνεση επιλέξει τη σωστή κατεύθυνση και πορευτεί σ’ αυτήν. Μόνο τότε κάτι μπορεί ν’ αλλάξει!

   Ως γνωστόν, καμία επανάσταση και καμία βίαιη ανατροπή δεν έφερε, παρά πρόσκαιρα, το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι μεγάλες ιστορικές και κοινωνικές αλλαγές έγιναν με την ήρεμη επιμονή του πνεύματος και όχι την αψύτητα του σώματος!

   Ελπίδα υπάρχει, προϋποθέσεις επίσης, ευχές διατυπώνονται, διάπυρες. Οψόμεθα!

Η μεγάλη αξία της φιλίας… ( και με μειωμένο ΦΠΑ)!

Γιά γέλια και γιά κλάματα

   Ο κάτοχος της στήλης, ανέκαθεν, πίστευε (και πιστεύει) στην αξία της φιλίας και τα ωφελήματα, υλικά και ηθικά, που δημιουργεί αυτή. Όπως αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια, συμπαράσταση, έστω ένα καλό και παρηγορητικό λόγο, τέλος πάντων! Γι’ αυτό και την καλλιεργούσε πάντοτε, και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο, κάνοντας φίλους παντού ανά τον κόσμο. Η φιλία αποτελεί επένδυση γιά τον άνθρωπο!

   Ήδη, ήρθε η ώρα , χωρίς να έχει υστερόβουλα προμελετήσει κάτι τέτοιο, να εξαργυρώσει, τρόπον τινά, αυτή του την «επένδυση» και να δρέψει τους γλυκούς καρπούς της φιλίας, που έσπειρε στα διάφορα μέρη του πλανήτη.

   Ο φίλος μου ο Χόρχε, από το Μπουένος Άιρες, π.χ., θα μου παραγγέλνει, μέσω της πιστωτικής του κάρτας, τα σουβλάκια μου στο Λουκά (με τζατζίκι, κρεμμύδι, κόκκινο πιπέρι, απ’ όλα!) με, μόλις, 13% ΦΠΑ, ο φίλος μου ο Τόε από το Πούκετ, θα μου εξασφαλίζει χαμηλότερο ΦΠΑ στις μπύρες και τ’ αναψυκτικά και η φίλη μου Ρενάτα θα κάνει το ίδιο από το Μιλάνο, στέλνοντας φωτοτυπία του ιταλικού της διαβατηρίου, ομού μετά της σχετικής εξουσιοδότησης παραλαβής, κατ’ ευθείαν στο φαξ της πιτσαρίας του Dino’s Pizza, παραγγέλλοντας γιά λογαριασμό μου την αγαπημένη μου πίτσα (αλά κρεμ), την οποίαν και θα παραλαμβάνω, βάσει της προμνησθείσης εξουσιοδότησης με, εννοείται, χαμηλό ΦΠΑ! Γιά καφέδες, φραπεδιές και τέτοια δεν με νοιάζει, αφου καφέ πίνω μόνο στο σπίτι!

   «Πιστόν φίλον, εν πόνοις και κινδύνοις γινώσκεις», έλεγαν οι αρχαίοι! Και είχαν απόλυτο δίκιο!

Άλλος, δύσκολος, γρίφος. Απορίες γιά αφελείς δεξιούς και χαχόλους πασόκους.

Γιά γέλια και γιά κλάματα

   Με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, από τη δεύτερη κιόλας ημέρα, άρχισαν οι αποκαλύψεις γιά την καταστροφική δεξιά και την κακή κατάσταση του τόπου, που του κληροδότησε.

   Και να οι σκληρές αποκαλύψεις και να τα κακά μαντάτα. Και… τα όργανα άρχισαν!

   Από το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» του χθες, στο «δεν υπάρχει σάλιο του σήμερα»!

   - Το έλλειμμα δεν ήταν τόσο, αλλά…. άλλο τόσο.

   - Μπα!

   - Το χρέος δεν είναι τόσο, αλλά είναι… τόσο.

   - Αλήθεια; Α’ τους μπαγάσηδες τους ψεύτες! (τους προηγούμενους).

   - Η χώρα δεν έχει θωρακισμένη οικονομία, όπως έλεγαν, αλλά βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.

   - Σοβαρά;

   - Βεβαίως, γι’ αυτό πρέπει η χώρα να σωθεί. Και θα το κάνουμε εμείς!

   - Άντε μπράβο! Ζήτω, εσάς θέλουμε!

   - Πρέπει, όμως, να λάβουμε μέτρα.

   - Εντάξει, πάρτε τα!

   - Θα πρέπει, όμως, να κόψουμε μισθούς, να κόψουμε συντάξεις, να βάλουμε φόρους.

   - Τί να γίνει, αφού είναι γιά το καλό μας, κομμάτια να γίνει! Ρίχτετά μας, κι αυτά!

   - Χμ, επειδή όμως, όλα αυτά δεν φτάνουν θα πάρουμε και δανεικά από την Ε.Ε.

   - Φίνα! Ας πληρώσουν κι κουτόφραγκοι!

   - Ναι, αλλά ξέρετε..., θα μας βάλουν όρους.

   - Αφού δεν γίνεται αλλιώς, ας το πιούμε κι αυτό το ποτήρι!

   - Ναι, αλλά οι ευρωπαίοι μας πιέζουν να κάνουμε μιά συμφωνία γιά να μας δανείσουν, κάποιο πρόγραμμα εξασφάλισης. Να δεις πώς το λένε. Α, ναι, ένα «μνημόνιο», να πούμε.

   - Ωχ, τί ΄ναι πάλι τούτο;

   - Α΄, τίποτα σπουδαίο, κάτι πρόσθετα ψιλομέτρα.

   - Κομμάτια να γίνει, αφού πρέπει, σπρώξτε τα κι αυτά!

   - Ωραία, τώρα σας «σώσαμε»! Μπορείτε να κοιμόσαστε ήσυχοι.

   Δεν πέρασε, καλά-καλά, ένας χρόνος και τα όργανα ξανάρχισαν.

   - Ξέρετε, πρέπει να σας ξανασώσουμε, αφού οι κακοί προηγούμενοι,…. μπλα, μπλα, μπλα….!

   - Καλά, ρε σείς, πέρυσι δεν μας σώσατε απ’ αυτούς τους κακούς προηγούμενους; Πάλι τα ίδια;

   - Ναι, αλλά ξέρετε….

   - Ξεράδια….., στραγγίξαμε, έλεος πιά!

   - Τώρα θα είναι οριστικό. Βάζουμε πάτο στο βαρέλι και θα ’χετε πλέον μία «σωτηρία» μούρλια. Να γλύφετε και τα δάχτυλά σας.

   - Καλά, αφού μας το λέτε εσείς, σοβαροί άνθρωποι, κομμάτια να γίνει. Ξανασώστε μας, λοιπόν, να τελειώνουμε!

   - Ναι , όμως…. χρειάζονται κι άλλα μέτρα.

   - Τί, δηλαδή κι άλλο «μνημόνιο», να λείπει το βύσσινο!

   - Α’, όχι! Όχι μνημόνιο πλέον. Τέρμα το μνημόνιο. Απλώς ένα μικρούλι πακετάκι, τόσο δα μόνο,  κι αυτό «μεσοπρόθεσμο»!

   - Τί θα πει πάλι αυτό το ακαταλαβίστικο. Σαν «μεσοφόρι» ακούγεται!

   -  Τίποτα, τίποτα, ξεχάστε το.

   - Δηλαδή, κι άλλα μέτρα;

   - Α΄ όχι. Δηλαδή...., να, κάτι λίγες έκτακτες εισφορούλες και λίγος ΦιΠιούλης. Εντελώς προσωρινός! Γιά, στάχτη στα μάτια των κουτόφραγκων, μωρέ. Και από Σεπτέμβρη, βλέπουμε! 

   - Αμάν, μπαφιάσαμε, (κλαψ!). Φτάνει πιά, έλεος. Έ-λ-ε-ο-ς!

   - Ναι καταλαβαίνουμε, σας συμπονάμε, τα μέτρα είναι άδικα (!), όμως τα παίρνουμε γιά το καλό σας, βρε κουτά! Μη γίνεστε αχάριστοι. Μην κάνετε τη ζωή μας δύσκολη, αφού γιά σας δουλεύουμε, κοτζάμ υπουργοί. Γιά να σας «σώσουμε»… πάλι. Καταλάβετέ το, επί τέλους! Εμείς να ’μαστε καλά να σας «σώζουμε» συνέχεια! ‘Όσο υπάρχουμε εμείς, μη φοβάστε τίποτα. Έχετε «σωτηρία» εξασφαλισμένη!

   Α΄, και κάτι άλλο. Είναι, βλέπεις, κι αυτή η «που… να» η Φινλανδέζα υπουργός, που δεν μας εμπιστεύεται, η άχρηστη, και μας τα χαλάει, αφού κι αυτός ο «π… της» ο Σαμαράς, ο ομοϊδεάτης της, δεν της λέει τίποτα, ο άχρηστος. Δεν βάζει, το «κα….κι», ένα χεράκι να βοηθήσει κι αυτός τη χώρα του. Όλα τα περιμένει έτοιμα! Γι’ αυτό, πλυθείτε καλά, αφού ίσως χρειαστούμε κανένα έκτακτο «μετράκι» ακόμη και, καλού-κακού, τρέξτε στα φαρμακεία γιά βαζελίνη, πριν σωθούν τα αποθέματα!

   - Σιγά, ρε παιδιά, γιά βαστάτε λίγο. Πού θα πάει αυτό το βιολί. Γιά να τα βάλουμε κάτω τα θέματα.

   --- Αφού επί ΝΔ είχαμε μεν μεγάλα ελλείμματα, αλλά είχαμε λιγότερους άνεργους, είχαμε 14 μισθούς και άλλες τόσες συντάξεις, πολύ μεγαλύτερου ύψους, μάλιστα, κι ας γκρινιάζαμε γιά ύπαρξη «γενιάς των 700 ευρώ»!

   --- Αφού επί ΝΔ είχαμε τεράστια χρέη, αλλά πληρώναμε πολύ λιγότερους φόρους!

   --- Αφού επί ΝΔ κολυμπούσαμε στη σπατάλη του πλαστικού χρήματος και την καλοπέραση!

   --- Αφού επί ΝΔ αρμενίζαμε προς την καταστροφή όλβιοι, αμέριμνοι και χαζοχαρούμενοι και την περνάγαμε φίνα, ΤΙ  ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΤΗ ΘΕΛΑΜΕ ΟΙ ΕΡΙΦΗΔΕΣ  ΤΗ «ΣΩΤΗΡΙΑ»;

   Τώρα έχουμε:

   --- Περισσότερους και μεγαλύτερους φόρους. Και τακτικότατες έκτακτες εισφορές!

   --- Πολύ λιγότερα εισοδήματα και ανεργία στα ύψη. (Η γενιά των 700 ευρώ, έγινε των 400 και πολύ ευχαριστημένη, αν τα βρίσκει κι αυτά!)

   --- Τεράστια ύφεση, προοδευτικά αυξανόμενη, που παγώνει κάθε ιδέα ανάπτυξης, με λουκέτα παντού.

   --- Υπολειτουργία ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού λόγω ξεχαρβαλώματος όλων των υπηρεσιών. Η αδιαφορία αγκαλιά με την ανικανότητα στροβιλίζονται στο ρυθμό της ανασφάλειας του αύριο.

   --- Ασφαλιστικά ταμεία υπό κατάρρευση. Τερτίπια, κόλπα και καθυστερήσεις πληρωμών τα κρατούν όρθια ακόμη.

   --- Κοινωνικό ιστό υπό διάλυση. Ημεδαποί, αλλοδαποί, λησταρχέοι, πρεζάκηδες, πορτοφολάδες, νόμιμοι, παράνομοι, παραβατικοί, φιλήσυχοι πολίτες, όλοι αχταρμάς, συνιστούν όχι ευνομούμενη πολιτεία, αλλά την Αυλή των Τρουάδων, (γιά όσους έχουν διαβάσει την «Παναγία των Παρισίων»!).

   --- Εθνική ταπείνωση, αναξιοπιστία, καθεστώς κηδεμονίας και περιορισμός εθνικής κυριαρχίας από δανειστές, χλεύη από εχθρούς και άσπονδους φίλους και απόλυτη επαναφορά της χώρας στην, κατά τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, κατάσταση της περίφημης «Ψωροκώσταινας» (νυν «Ψωρογιώργαινας») και του σλόγκαν, «δώστε και σώστε», που σύντομα θα μετεξελιχθεί σε «χώστε και σώστε»!

  

   Και παρ’ όλο αυτό το καταστροφικό «τσουνάμι» θυσιών, (τη φοβερή λαίλαπα που σαρώνει τη χώρα και στραγγίζει τον λαό), τα ελλείμματα αυξάνουν, τα χρέη πολλαπλασιάζονται κι η Ελλάδα, αντί να προχωρεί, οπισθοδρομεί με ταχύτητα! Γιατί; Πού πάνε οι θυσίες και το ξεζούμισμα; Αυτό το μπάχαλο το βαφτίζετε, εσείς, «σωτηρία»; Τελικά, η «σωτηρία» είναι μία κατάσταση που αδειάζει την τσέπη και τσούζει τα… οπίσθια!  Αν αυτό λέγεται σωτηρία, τότε η καταστροφή ποιά είναι;

   Ο πρωθυπουργός μας (στον κόσμο του, όπως πάντα), το καμαρώνει σαν επίτευγμα και τα γνωστά παπαγαλάκια του, ομού με κάτι νέα θηλυκά πασοκικά βλασταράκια που ακκίζονται χαζοχαρούμενα στο γυαλί, προσπαθούν να μας πείσουν ότι έτσι είναι τα πράγματα και προσεχώς (ιδίως με την επέμβαση του παχουλού μάγου με το πολικό βλέμμα), θα γίνουν καλύτερα! Και προσπαθούν να μας κάνουν να «μεταλάβουμε» την θεία πασοκική κοινωνία αυτού του αισιόδοξου φούμαρου.

   - Ε΄, όχι ρε μάγκες, τέρμα το δούλεμα! Μέχρις εδώ ήτανε. Άει σιχτίρ, επί τέλους! Τέτοια «σωτηρία», καλύτερα να μας έλειπε!!

   Παρ’ όλα αυτά όσοι πιστοί χαχόλοι, προσέλθετε! Οι λοιποί…… όπως βολευτούν!

Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει…..!

Θέσεις - Απόψεις

   Τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, καθώς συνειδητοποιήθηκε απ’ όλους πλέον η κρισιμότητα της κατάστασης, έχουμε βαρεθεί ν’ ακούμε γιά «μεγάλες αποφάσεις» και «μεγάλες αλλαγές» που θα συμβούν ακαριαία, ή έστω σε ελάχιστο χρόνο, αφού αυτό απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες και η παθογένεια του μέχρι τώρα τρόπου ζωής μας.

   «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε»! Λόγια παχιά, σημαντικά και βαρύγδουπα!

   - Οι 100 ημέρες των μεγάλων ανατροπών!

   - Το άμεσο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων!

   - Η κατάργηση ή συγχώνευση άχρηστων και ευρωβόρων οργανισμών του Δημοσίου!

   - Η δραστική μείωση του δημόσιου τομέα!

   - Μία αποκρατικοποίηση κάθε βδομάδα!!!

   κ.λπ., κ.λπ., κ, λπ………..

   Βεβαίως, τελικά, δεν γίνεται τίποτα! Απολύτως τίποτα!

   Το σαπιοκάραβο «Ελλάς» συνεχίζει απτόητο την πορεία του στον ποταμό Νιαγάρα, με τελικό προορισμό τον…. καταρράχτη!

   Πολλά λέγονται γιά αβελτηρίες, ανικανότητα, αναβλητικότητα, έλλειψη προγραμματισμού ή συντονισμού και άλλα τέτοια.

   Όμως τίποτε από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Ό,τι γίνεται, γίνεται απόλυτα μελετημένα και απολύτως προγραμματισμένα. Ας λέει ό,τι παπαρδέλα θέλει ο «πρωθυπουργός», κωμικοτραγική φιγούρα μαριονέτας, που ζει στον κόσμο του, ικανοποιημένος μόνο και μόνο που συνέχισε την οικογενειακή παράδοση και σκαρφάλωσε κι αυτός στον πρωθυπουργικό θώκο! Και, πέραν αυτού,…. γαία πυρί μειχθήτω!

   Το ΠΑΣΟΚ, αυτός ο μεγάλος χαμαιλεοντικός κοινωνικοπολιτικός σχηματισμός, παρουσιάζει ανάγλυφα, με όλη της τη μεγαλοπρέπεια και με απόλυτη συνέπεια την πραγματική του φυσιογνωμία και την ουσιαστική του δύναμη και αντοχή.

   Γεννήθηκε και ανδρώθηκε σε μιά αποφασιστική καμπή της ελληνικής ιστορίας, με προσκλητήριο σάλπισμα του ιδιοφυούς και δαιμόνιου ιδρυτού του προς τους απανταχού της Ελλάδος «μη προνομιούχους» (!) Έλληνες. Σε ελάχιστο χρόνο συσπείρωσε γύρω του όσους αισθάνονταν τέτοιοι, (χωρίς απαραιτήτως και να είναι!), από ολόκληρο το, τότε, πολιτικό φάσμα, εκμεταλλευόμενος μιά διάχυτη αόριστη δυσαρέσκεια, μιά ανεξήγητη κόπωση και τη γνωστή ελληνική ιδιότητα που έστειλε εξορία τον …. Αριστείδη τον Δίκαιο!

   Αυτός, με άκρως λαϊκίστικη πολιτική, της οποίας υπήρξε εφευρέτης, άφθονη δημαγωγία, γλυκοχάιδεμα αυτιών και μπούκωμα στομάτων, με τα αφειδώς εισρεύσαντα ευρωπαϊκά κεφάλαια, τα οποία χορηγήθηκαν στη χώρα γιά να φτιάξει οικονομία προσαρμοσμένη στα κοινοτικά πρότυπα και όχι να πέσουν στη κατανάλωση και την σπατάλη, βορά ιδιοτελών σκοπών και με στόχο το στήσιμο κομματικής μονοκρατορίας σοβιετικού τύπου, κατάφερε και έχτισε μία συμπαγή βάση κομματικού συνδικαλιστικού μηχανισμού, ο οποίος, με τη σειρά του, οικοδόμησε ολόκληρο το σημερινό κρατικοδίαιτο, αντιπαραγωγικό, αναχρονιστικό και εντελώς αναξιοκρατικό σύστημα διοικήσεως που σιτίζει μέχρι τώρα, παρασιτικά, στρατιές υποαπασχολούμενων βολεμένων «ημετέρων», εις βάρος των πραγματικά μοχθούντων και άγρια φορολογούμενων υπολοίπων πολιτών!

   Το πιό πάνω αποδεικνύεται περίτρανα από τα συντριπτικά, υπέρ ΠΑΣΟΚ, αποτελέσματα του δημόσιου τομέα σε κάθε πολιτική ή συνδικαλιστική εκλογική αναμέτρηση.

   Σήμερα, η δεινή οικονομική θέση της χώρας, τραγικό επακόλουθο της πολυετούς προαναφερθείσης πολιτικής και της, ένεκα ταύτης, κοινωνικής συμπεριφοράς του εθισμένου στην αρχή της «ήσσονος προσπαθείας» λαού επιβάλλει την άμεση αλλαγή πορείας, την απόρριψη των φθαρμένων δομών του παρελθόντος και την αναπροσαρμογή της λειτουργίας της κοινωνίας στα σύγχρονα δεδομένα, συμβατά με υγιή συσχετισμό παραγωγής και κατανάλωσης.

   Γεγονός, όμως, που περνάει μέσα από την κατεδάφιση ολόκληρου του αμαρτωλού, ιδιοτελούς, σπάταλου και άκρως διεφθαρμένου κρατικού μηχανισμού, αυτού που λέμε «βαθύ ΠΑΣΟΚ» και τον, εν ψυχρώ, «σφαγιασμό» των στυλοβατών, των πολυπληθών «ημετέρων» και, γενικά, των εκλεκτών του «τρωκτικών»! Δηλαδή, ό,τι ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, σε μιά σπάνια κρίση ειλικρίνειας, απεκάλεσε «σπλάχνα» μας, τα οποία καλείται πλέον τώρα το κόμμα να «ξεριζώσει» με τα ίδια του τα χέρια!

   Αυτό αποτελεί, λοιπόν, το «πικρό ποτήριον» που καλείται να καταπιεί, μονορούφι, η σημερινή κυβέρνηση και το οποίον αποφεύγει με μανία, όπως το μικρό παιδί προσπαθεί, δυστροπώντας και κλαψουρίζοντας, ν’ αποφύγει το… μουρουνόλαδο!

   Αρνείται να γκρεμίσει ό,τι με τόσο κόπο, τόση φροντίδα και τόσο διαβολική μαεστρία έχτιζε επί μία 30/ετία! Γιατί ξέρει πολύ καλά πως κάτι τέτοιο θα σημάνει και την αυτοκαταστροφή του. Και, φυσικά, χρησιμοποιεί κάθε υπάρχον ή νεοδημιουργούμενο τερτίπι προκειμένου να το αποφύγει ή, έστω, να το καθυστερήσει.

   Και αφήνουν, μοναχική κωμικοτραγική φιγούρα, τον αρχηγό του, τον μόνο που περίσσεψε να μιλάει, (διαβάζοντας πάντα!), υπεραισιόδοξες κουταμάρες γιά, δήθεν, σωτηρία της χώρας, κοσμοϊστορικές αλλαγές, μεγάλες ανατροπές, πρωτοφανείς μεταρρυθμίσεις και… άλλα παραμύθια της Χαλιμάς! Πομφόλυγες και αισιόδοξες αερολογίες σε μιά Ελλάδα που διαλύεται.

   Το ουσιαστικά κυβερνόν «βαθύ ΠΑΣΟΚ» αρνείται ν’ αλλάξει! Γι’ αυτό και τίποτε δεν πρόκειται να συμβεί, εκούσια τουλάχιστον! Προτιμά να πέσει αύτανδρο, μαζί με τη χώρα, προκειμένου να διατηρήσει τη λαϊκίστικη φυσιογνωμία του, αφού χωρίς αυτήν μοιάζει με ψάρι εκτός νερού, αιτιώμενο πάντοτε, γιά το μαύρο χάλι στο οποίο οδηγήθηκε η χώρα … κάποιον ή κάτι άλλο! Ποτέ αυτό κι ο τρόπος με τον οποίον έστρεψε τους Έλληνες στην υπερκατανάλωση, την τεμπελιά, τη ρεμούλα, τη διαφθορά! Το ΠΑΣΟΚ μόνο.... σώζει!
   Γνωρίζει καλά πως αυτό το σφιχταγκάλιασμα με τον λαϊκισμό και τον ρουσφετοδιατηρούμενο πυρήνα του το διατηρεί στη ζωή, σαν αόρατος ομφάλιος λώρος. Ή μαζί θα διασωθούν ή μαζί θα καταποντιστούν! Αυτή η σύνδεση με τον αλληλοτροφοδοτούμενο φανατικό μηχανισμό και την ισχυρή στήριξη που του παρέχει, εξηγεί γιατί το ΠΑΣΟΚ προκύπτει εφτάψυχο κι επιβιώνει πάντα, παρά το ότι πολλές φορές έφτασε στο παρά πέντε της διάλυσης! Κι εκεί ποντάρει και τώρα το κυβερνόν «βαθύ ΠΑΣΟΚ»!

   Αρκεί να παρατηρήσει κανείς τη συμπεριφορά και επιρροή στα τεκταινόμενα ενός παλαιοκομματικού και παμπόνηρου μωραΐτη υπουργού. Σκληροπυρηνικό στέλεχος, πάντα μισό βήμα πιό πίσω, ημιαφανής, με χαμηλό, σχετικά, προφίλ, ο οποίος όμως επιβιώνει με κάθε αλλαγή ηγεσίας, διατηρείται σταθερά σε κορυφαίες κομματικές θέσεις και, κοροϊδεύοντας ή αγνοώντας τρόικες και εταίρους, διαμορφώνει σκληρή κομματική γραμμή που φρενάρει κάθε ουσιαστική πρόοδο, αρκεί να μην θιγεί ένας «δικός» μας!

   Όχι, η εμφανιζόμενη ως, τάχα, κυβερνητική αδράνεια δεν είναι τυχαία. Στην κυβέρνηση ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Κάνουν τον τρελό, κόλπο αλλά Αντρέα! Μπλοφάροντας και κοροϊδεύοντας πετούν τη «μπάλα στην εξέδρα» γιά να κάνουν «καθυστέρηση». Αγοράζουν πολιτικό χρόνο, ποντάρουν στην παγκόσμιο αναταραχή, εκμεταλλεύονται τη θέση μας σε Ε.Ε. και ευρωζώνη και παίζουν με τα νεύρα των ευρωπαίων εταίρων, οι οποίοι φοβούμενοι γιά την διάλυση της ευρωζώνης κάνουν υπομονή, στραβά μάτια και αποφεύγουν κάθε θρυαλλίδα που μπορεί να φέρει έκρηξη! Αυτό βλέπουν οι δικοί μας, κάνουν τα κόλπα τους, πουλάν τρέλα και…. όπου βγει!

   Άλλωστε ο βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή!

Γελοιότητες…!

Θέσεις - Απόψεις

   Το χειρότερο από όλα τα αρνητικά συναισθήματα που μπορείς να αισθανθείς (ντροπή, πίκρα, στενοχώρια, ταπείνωση, συντριβή, κ.λπ.), είναι αναμφιβόλως η γελοιοποίηση!

   Θυμάμαι παλιά, ότι καμία βρισιά δεν «έτσουζε» περισσότερο και δεν αρκούσε γιά να διαλύσει ηθικά, από μία και μόνο λέξη που στόχευε στην γελοιοποίηση του προσβαλλόμενου. Μιά απλή, αθώα, λέξη που, αντί γιά χίλιες ύβρεις, μπορούσε να κονιορτοποιήσει και το ακμαιότερο ηθικό!

   - Άντε, ρε «μπάμια»!

   Ο χαρακτηρισμός και η παρομοίωση με το νόστιμο και συμπαθές ζαρζαβατικό ήταν ικανό να στείλει στον Καιάδα της χλεύης και το μεγαλύτερο «τουπέ»!

   Τελευταία, το σύνδρομο της «γελοιότητος» έχει κατακλύσει, απ’ άκρου εις άκρον, τη χώρα και έχει μετεξελιχθεί σε σύμφυτο του DNA της. Η πρωτοφανής γελοιοποίησή της ανά την Υφήλιο έχει δώσει τροφή γιά διασυρμό και εξευτελισμό της ακόμη και στο τελευταίο ανάξιο ανθρώπινο «απολειφάδι»!

   Μέχρι κι οι ημιβάρβαροι Τούρκοι έφτασαν να μας λοιδορούν και μας χλευάζουν ανεμπόδιστοι.

   Διεκδικούν, λέει, οφειλή 300 εκατομμυρίων ευρώ (που μπορεί και να είναι αλήθεια ως απαίτηση, αφού η σχετική επίσημη πληροφόρηση είναι ανύπαρκτη!) από διακρατικές εμπορικές συναλλαγές και, συμπεριφερόμενοι μεγαλόψυχα (!), δηλώνουν ότι μας πιστώνουν και «δεν διεκδικούν νησί» μας, γιά την εξόφληση του χρέους! Εκεί καταντήσαμε, να μας κάνουν «πλάκα» κι οι Τούρκοι!

   «Μάθαν πως γ…. αστε και πλάκωσαν κι οι γύφτοι», κατά τη γνωστή παροιμία!

   Αλλά και όποιος έχει ταξιδέψει τελευταία στο εξωτερικό, δύσκολα έχει αποφύγει, όταν δηλώνει εθνικότητα, βλέμματα οίκτου ή ειρωνείας!

   - Ίσα, ξεφτίλα Γκρέκο!, διαβλέπεις ανάγλυφα στη συμπεριφορά τους!

   Το χειρότερο όμως είναι η ουσιαστική αποδοχή του εξευτελισμού μας, μέσω επισήμων κρατικών ενεργειών και συμφωνιών που αποκαλύπτουν το μέγεθος της ολοκληρωτικής ανυποληψίας μας, ως εθνική οντότης, και της πλήρους αποδοχής της κατάστασής αυτής από εμάς τους ίδιους.

   Κραυγαλέο παράδειγμα η τραγελαφική συμφωνία με την μικρή αλλά πλούσια Φινλανδία, στα πλαίσια της συμμετοχής της στο περίφημο «μεσοπρόθεσμο», (που μεταξύ μας, αν υλοποιηθεί να μου γράψετε!), η οποία αποτελεί και πρόδρομο αναλόγων συμφωνιών και με άλλες χώρες της Ευρωζώνης (Αυστρία, Ολλανδία, Σλοβακία, Εσθονία, κ.λπ.), που άλλο που δεν γύρευαν παρά κάποια αφορμή γιά να το .... στρίψουν κι αυτές!

   Μας δανείζουν οι Φινλανδοί, λέει, 1 δις ευρώ, αλλά το ποσόν αυτό θα τους το δώσουμε πίσω, ως εγγύηση αποπληρωμής, γιά να το διαχειριστούν, ανθ’ ημών, γιά το καλό μας!

   Πρωτοφανή και φοβερά δείγματα εθνικού εξευτελισμού, υποτέλειας και ομολογίας αναξιοπιστίας που ξεπερνούν κάθε όριο επιστημονικής φαντασίας.

   Και, σαν κερασάκι της τούρτας και άκρον άωτον γελοιότητος, βγαίνει ο πρωθυπουργός μας, ηλιοψημένος, γελαστός και εύχαρις, και εκπέμπει αισιόδοξα μηνύματα, χαζοχαρούμενος όπως πάντα, ως προϊόντα της επιτυχούς πολιτικής και άοκνων προσπαθειών αυτού και της εργώδους κυβέρνησής του! Το μπουρλέσκ στην αποθέωσή του!

   Μιά χώρα χρεοκοπημένη, ανυπόληπτη, κατάπτυστη και γελοιοποιημένη διεθνώς, με πολίτες άνεργους, απελπισμένους, φτωχούς και καταπτοημένους, να πορεύεται υπό την στιβαρή ηγεσία του κ. Γ. Παπανδρέου (του αποκαλούμενου και Γιωργάκη), υπό την σοβαρή και αυστηρή αντιπολίτευση του «άχρωμου και άγευστου» κ. Αντ. Σαμαρά, το άγρυπνο μάτι του παμπόνηρου καιροσκόπου κ. Γ. Καρατζαφέρη, την μονότονη «προοδευτικότητα» της, δυσκοίλιου ύφους, κ. Αλ. Παπαρήγα, το παρακλητικό κλαψούρισμα του πονοψυχιάρη «λαθρομεταναστολάγνου» κ. Στράτα-Στρατούλη, (..στο μυαλό!) και την κραυγαλέα ασημαντότητα κάποιων «μαϊντανών» που αναζητούν στον Ήλιο, πολιτική μοίρα! (Μπακογιάννη, Κουβέλης, κ.λπ.).

   Το ιδανικό μείγμα πολιτικού προσωπικού που σκοτώνει! (…την Ελλάδα, εννοείται!)

   Η στήλη πιστεύει ακράδαντα ότι, επί τέλους, έφτασε η ώρα του Βασίλη Λεβέντη!

   - Βασίλη προχώρα, και γλίτωσε τη χώρα!

   Του σοβαρού, ακέραιου, ικανού και αδιάφθορου σωτήρα που χρειάζεται σήμερα, ανυπερθέτως, η πατρίδα!

   Εν ανάγκη, στην απίθανη περίπτωση μη αυτοδυναμίας του, με την σύμπραξη και του άλλου ρηξικέλευθου καινοτόμου οικολόγου-πολιτικού, του κ. Βεργή!

Εργόσημο. Επί τέλους ήρθε, ζήτω!!!

Επικαιρότης

   Κάθε χρόνο συμβαίνουν πολλά στο δύσμοιρο τόπο. Όμως ένα, πάντα, δικαιούται τον τίτλο του κορυφαίου γεγονότος. Σε ερασιτεχνισμό, αναποτελεσματικότητα και «πολύ κακό γιά το τίποτα». Με λίγα λόγια τον τίτλο της απόλυτης σαχλαμάρας!
   Πέρυσι το έπαθλο κέρδισε επάξια, μακράν από τον δεύτερο, ο θεσμός των αποδείξεων! Γέμισαν οι εφορίες από χιλιάδες φακέλους με αποδείξεις. Όποιο ντουλάπι κι αν ανοίξεις, όποιο φοριαμό σε εφορία, σου πέφτουν φάκελοι στο κεφάλι! Πλημμύρισαν γραφεία, αποθήκες, ως και τουαλέτες από στοιβαγμένους φακέλους αποδείξεων! Και το αποτέλεσμα, μηδέν! Ολοστρόγγυλο, αφού ούτε κανείς έλεγχος μπορεί να γίνει στο δημιουργηθέν χάος, ούτε διασταύρωση, ούτε τίποτε! Και με ζημιά κι από πάνω γιά το κράτος από υπερβολικές επιστροφές φόρων! Γι’ αυτό και το μέτρο μαζεύτηκε ήδη και έπεται ριζική διόρθωσή του.

   Φετινό κορυφαίο επίτευγμα ανοησίας, το περίφημο «εργόσημο»! Δημιούργημα του κάποτε κορυφαίου συνδικαλιστή, λάβρου υποστηρικτή των εργατικών δίκιων και δικαιωμάτων και σημερινού Υπουργού… Ανεργίας, του κ. Γ. Κουτρουμάνη. Ένα ακόμη «σοφό» μέτρο που θα δημιουργήσει, μετά του Κουτρούλη το πανηγύρι, «το πανηγύρι του Κουτρουμάνη»!

   Κατωτέρω σκιαγραφείται η ρηξικέλευθη διαδικασία που φιλοδοξεί, τρομάρα μας, να χτυπήσει κατακούτελα την εισφοροδιαφυγή! Μπαμ, και κάτω, με τη μία!

   - Εργοδότης και εργαζόμενος πρέπει να αποκτήσουν ΑΜΚΑ (Αριθμός Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης). Και καλά ο εργοδότης σίγουρα θα διαθέτει, αφού όλο και σε κάποιο ταμείο θα είναι ασφαλισμένος. Όμως πάρα πολλοί εργαζόμενοι, λαθρομετανάστες στην πλειονότητα, είναι πολύ αμφίβολο αν θελήσουν να αποκτήσουν «εμφανιζόμενοι» επισήμως, άρα επισημασμένοι και εύκολοι σε απέλαση.

   - Κατά την διάρκεια της εργασίας ο εργοδότης θα πρέπει να τρέχει σε Τράπεζες ή ΕΛΤΑ, να περιμένει στην ουρά, να συμπληρώνει έντυπα και να προμηθεύεται το σχετικό, ισόποσο με την αμοιβή, «εργόσημο».

   Προσπαθώ να φανταστώ κυρία με μπικουτί να κάθεται στην σειρά της γιά ν’ αγοράσει το εργόσημο πληρωμής της κομμώτριας που πήγε σπίτι της να την χτενίσει!

   Εννοείται πως τα συμπληρούμενα στοιχεία δεσμεύουν το κουπόνι και αποκλείουν τη χρησιμοποίησή του σε άλλον εργαζόμενο και άλλη μέρα. Άρα είναι σαν τις τυρόπιτες που τρώγονται φρέσκες και ζεστές! Όλα πρέπει να γίνονται την ημέρα της εργασίας.

   - Από το ποσόν του «εργοσήμου-αμοιβής», ο εργαζόμενος θα εισπράξει, όχι την ημέρα που δούλεψε, αφού σχολνώντας Τράπεζες και ΕΛΤΑ θα έχουν κλείσει, αλλά σε μεταγενέστερο χρόνο, χάνοντας μεροκάματα σε ουρές, ποσόν μείον 20% επί του αναγραφόμενου στο επικολλημένο εργόσημο! Δηλαδή ο κάθε μεροκαματιάρης δεν μπορεί να υπολογίζει σε αυθημερόν αξιοποίηση του κόπου του, οπότε θα πρέπει να διαθέτει αποθεματικά «κινήσεως»!

   Κατά τον προγραμματισμό του Υπουργείου, σε ένα συμφωνημένο μεροκάματο, π.χ. 30 ευρώ, ο μέν εργοδότης θα πληρώνει 33 ευρώ και ο εργαζόμενος θα εισπράττει 27.

   Δηλαδή με γραφειοκρατικές διαδικασίες, κινητοποιήσεις και τρεξίματα αμφοτέρων των μερών, όλοι θα χάνουν, εν ονόματι κάποιας ασφάλισης που οι περισσότεροι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να αξιοποιήσουν ποτέ!

   - Και το κερασάκι στην τούρτα. Ο εργοδότης θα πρέπει να υποβάλλει στο ΙΚΑ, περιοδικές και συγκεντρωτικές καταστάσεις! Δηλαδή, κάποιος που παίρνει έναν Πακιστανό γιά να του σκάψει το κτήμα, λ.χ. στην Ερέτρια 2 φορές το μήνα, θα πρέπει, συν τοις άλλοις, να τρέχει κάθε τόσο στο ΙΚΑ της Χαλκίδας να υποβάλει καταστάσεις! Μούρλια!!

   Αν τώρα, ύστερα από τις προαναφερθείσες διαδικασίες, που πιθανότερο είναι να προστεθούν μη υπολογισθέντα μπερδέματα παρά απλουστεύσεις, υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει στην επιτυχία του μέτρου, ε’ τότε τι να πω! Μάλλον θα με χτύπησε άσχημα ο ήλιος και τα έχω χαμένα, αφού δηλώνω σίγουρος πως αυτοί που θα εφαρμόσουν το μέτρο θα μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού! Λιγότεροι ακόμη κι απ’ εκείνους που έσπευσαν να συνεισφέρουν στον κουμπαρά του κ. Πετσάλνικου, «γιά την πληρωμή του χρέους»! (Άλλη πλάκα κι εκείνη! Την θυμάται κανείς μήπως;)

   Τελικά, σ’ αυτή τη χώρα, παρά το κακό μας χάλι, τουλάχιστον δεν θα πλήξουμε ποτέ! Όλο και κάτι θα συμβαίνει που θα κάνει το πικραμένο μας χειλάκι να σκάει μιά σταλίτσα.

   Το χιούμορ που γεννήθηκε εδώ, είναι και το μόνο που δεν θα πεθάνει ποτέ στην Ελλάδα! Μαύρο θα γίνεται, μελαγχολικό θα γίνεται, πικρό ίσως, όμως θα ζει πάντα! Αυτό μας έμεινε και, πίσω κουφ... ες, κανείς δεν θα μας το πάρει! 

Η κομπορρημοσύνη, η αμετροέπεια και, τελικά, η ανθρώπινη βλακεία!

Σχολιασμοί

   Τον τελευταίο καιρό τα κρούσματα πληθαίνουν. Δευτεροκλασάτα, κυρίως, «στελέχη» ολόκληρου του πολιτικού φάσματος, προεξάρχοντος του κυβερνητικού συνονθυλεύματος και, κατά περίεργο τρόπο, ιδίως γυναίκες, σε τηλεοπτικές εμφανίσεις τους, (αφού λόγω καλοκαιριού τα πάσης φύσεως «πρωτοκλασάτα» έχουν αποδράμει στις παραλίες και άσε τον αρχηγό να λέει ό,τι θέλει. Τον έχουν γραμμένο, αφού κι αυτός το ίδιο κάνει), επαναλαμβάνουν συνεχώς, με υποκριτική σεμνοτυφία και αιδήμον ύφος.

   - Εγώ μπήκα στην πολιτική γιατί είμαι γιά τα δύσκολα!

   Απάντηση βαρύγδουπη, όταν τα αντίστοιχα «τσικό» της ενημέρωσης, (αφού κι εκεί η «πρώτη ομάδα» την έχει κοπανήσει και λούζει το κορμί της σε κάποια «in» παραλία), εφαρμόζοντας τις επιτυχημένες συνταγές των «αστέρων» και θέλοντας να εντυπωσιάσουν τα αφεντικά τους, ρωτούν περισπούδαστα το «στέλεχος» γιά το χάλι της χώρας και την «ακρογωνιαίας» σπουδαιότητας συμβολή του στην ανόρθωση αυτής.

   Μεγαλοστομίες, αμετροέπειες, υπερβολές εντυπωσιασμού και, εν τέλει, άμετρη βλακεία!

  
   Κανείς δεν θέλει τα δύσκολα, αφού όλοι προτιμούν τον βατό, ίσιο, δρόμο της καμήλας. Απλώς, άμα πέσεις στον τυφώνα κάνεις την ανάγκη φιλοτιμία, ανασκουμπώνεσαι και, θες δε θες, τραβάς το κουπί κατά τις δυνάμεις και δυνατότητές σου, βρίζοντας μέσα σου γιά την αναποδιά που σου’ τυχε!

   Όποιος, πράγματι, είναι γιά τα δύσκολα, όπως λέει, δεν γίνεται πολιτικός, αλλά το ρίχνει στα «εξτρήμ σπορ»! Κατεβαίνει με καγιάκ αφρισμένα ποτάμια, δένει στα πόδια του λαστιχένια σκοινιά και σαλτάρει στα βάραθρα, ή φοράει εκείνα τα πολύχρωμα φτερά και παριστάνει τον Ίκαρο, πετώντας από μιά ψηλή κορυφή! Γενικώς, κάνει κάποια από εκείνες τις παλαβομάρες που κόβουν το αίμα των φυσιολογικών ανθρώπων και μόνο στη θέα των ριψοκίνδυνων «τρελών» και των τολμημάτων τους.

   Ακόμη, αν θέλουν πράγματι να προσφέρουν και κοινωνικό έργο, επιζητώντας τα δύσκολα όπως ισχυρίζονται, τραβούν σε κάποια Καλκούτα και κάνουν ό,τι η Αδελφή Τερέζα, ή ακολουθούν τους «γιατρούς χωρίς σύνορα» στο Μογκαντίσου, την Καμπούλ ή όπου υπάρχει ανθρώπινος πόνος και δυστυχία προσφέροντας αφανές έργο και όχι κούφια και παχιά λόγια!

   Δυστυχώς, όσοι σήμερα καταπιάνονται με το πολιτεύεσθαι, (ιδίως με τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας), στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν την «κονόμα», την αρπαχτή, την εύκολη ανάρρηση, την εξουσία, τα μεγαλεία και το «κλαρίνο» των σκοπών της Βουλής και των Υπουργείων, επί τη εμφανίσει τους!

   Το παράδειγμα της προσέλευσης στην ορκωμοσία του ’81 με τα ζιβάγκο και «παπάκια» που μετεξελίχτηκαν ταχύτατα σε φράκα και «μερσεντέ», οι καταθέσεις στην Ελβετία, οι «of shore» εταιρείες, τα νεοκλασικά στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και αλλαχού, αποτελούν ισχυρότατους φάρους που φωτίζουν βήματα και καθοδηγούν πορείες. Δημιουργούν ψευδαισθήσεις σπουδαιότητος, μεγεθύνουν τη βουλιμία γιά εξουσία, καλύπτουν τη ρηχότητα των ικανοτήτων, παραβλέπουν την ασημαντότητα των προσωπικοτήτων και, εν τέλει, αναδεικνύουν τη «γύμνια του βασιλιά» μαζί με την απέραντη βλακεία του! Όμως ποιός δίνει σημασία σε τέτοιες μικρολεπτομέρειες και ποιός καταλαβαίνει!

   Λαός που χρειάζεται ειδικές καμπάνιες και διαδικασίες γιά να μάθει, (επί τέλους!), να μην πετά, τήδε κακείσε, στο δρόμο τα σκουπίδια του, αλλά να τα μαζεύει σε σακούλες (οικολογικές και αυτοδιασπώμενες, παρακαλώ!) και να τα εναποθέτει στους κάδους απορριμμάτων, ευκολότατα χάφτει την ιδιοτελή «αυθεντία» τέτοιων πονηρών «σωτήρων», αποδεικνύοντας στην πράξη ότι η βλακεία του «σωζόμενου» υπερβαίνει σε μέγεθος την βλακεία του «σωτήρα».

   Οπότε, στους στραβούς, ο μονόφθαλμος!

«Ευρωομόλογο». Η ελπίδα, η πανάκεια, η φενάκη!

Θέσεις - Απόψεις

   Το συνεχώς ογκούμενο πρόβλημα της υπερχρέωσης των ευρωπαϊκών οικονομιών, θύματα πλαστού ευδαιμονισμού και άκριτης υπερκατανάλωσης, φέρνει συνεχώς στο στόμα, γιά πιπίλισμα παρηγοριάς, την, δήθεν, ανακουφιστική καραμέλα του «ευρωομολόγου».
   Μάλιστα τα δύο μεγάλα κόμματα, συναγωνιζόμενα το ένα το άλλο σε γελοιότητα, τσακώνονται γιά την πατρότητα της «μεγαλοφυούς ιδέας», που θεραπεύει πάσα νόσον των ευρωπαϊκών οικονομιών και πάσαν μ…. των ηγετών τους!

   Οι οικονομικές επιστήμες, όπως εμφανίζονται από την τσαρλατανίστικη συμπεριφορά των αρμόδιων οικονομικών «κορυφών», που θυμίζουν αλχημιστές του Μεσαίωνα, αντιμετωπίζονται από τον μέσο κοινό νου ως επιστήμες της πλάκας! Διότι πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις μιά επιστήμη όπου γιά το ίδιο φαινόμενο και το ίδιο σύμπτωμα διατυπώνονται εντελώς αντιδιαμετρικές θεωρίες και απίθανες υποκειμενικές μέθοδοι θεραπείας! Από το κάτασπρο λευκό μέχρι το κατάμαυρο μαύρο! Ό,τι θέλει ο καθένας λέει, βάζοντας στο παιχνίδι την …. ψυχολογία και, ίσως, την αστρολογία! (Αν κάποιος έχασε τη δουλειά του, δεν έχει στη τσέπη μία και χρωστάει σε κάρτες και τράπεζες τα μαλλιοκέφαλά του, άντε πες του ότι φταίει η …. κακή ψυχολογία του!).

   Τις προάλλες, επιφανής οικονομολόγος, νομπελίστας παρακαλώ, ισχυρίστηκε, (με δεδομένο το χάλι μας), ότι η Ελλάδα μπορεί μέχρι το 2015 να γίνει η…. Δανία του Νότου!

   Μετά από τέτοια σαχλαμάρα, τι εκτίμηση να έχεις σ’ έναν τέτοιο «οικονομολόγο-αστρολόγο», νομπελίστα παρακαλώ, και τι εμπιστοσύνη να δώσεις στα λόγια του!

   Γιά όλους, όσοι αφελώς θεωρούν ως πανάκεια και απόλυτο φάρμακο γιά την σωτηρία και οικονομική αναμόρφωση των οικονομιών των κρατών της ευρωζώνης το ευρωομόλογο, καλό θα είναι να εξηγηθούν κάποια πράγματα.

   Ομόλογο καλείται η απόδειξη δανεισμού που εκδίδει η δανειζόμενη χώρα και αναφέρει δανειζόμενο ποσόν, επιτόκιο δανεισμού και ημερομηνία εξόφλησής του. Το ομόλογο αυτό διακινείται, ως αξία, στις αγορές και η διαπραγματευτική του αξία διαφοροποιείται, ως προς την ονομαστική, ανάλογα με την αξιοπιστία και φερεγγυότητα της χώρας που το εκδίδει.

   Προφανώς οι μικρές, αδύνατες οικονομικά και υπερχρεωμένες χώρες, στη διαδικασία δανεισμού τους, καλούνται να πληρώνουν ολοένα και υψηλότερα επιτόκια καθιστώντας τον δανεισμό τους βαθμιαία ασύμφορο έως, τελικά, αδύνατο, ενώ τα ομόλογά τους κατρακυλούν μέχρι σημείου να χαρακτηριστούν «σκουπίδια»!

   Κατά συνέπειαν η καταφυγή κάτω από την ομπρέλα προστασίας μιάς ισχυρότερης οικονομικής δύναμης, όπως η ΕΚΤ, (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), η οποία θα τους παρέχει ισχυρά, αξιόπιστα και χαμηλότοκα δάνεια, μέσω του περίφημου «ευρωομολόγου», αποτελεί γι’ αυτές πραγματική σανίδα σωτηρίας, ασφάλειας και προοπτικής, αφού στην ουσία εντάσσονται σ’ ένα, τρόπον τινά, ενιαίο ευρωπαϊκό Υπουργείο Οικονομικών!

   Μέχρις εδώ όλα καλά και άγια, αλλά με μία πολύ σημαντική προϋπόθεση! Θα πρέπει οι «ατυχήσασες» χώρες να είναι και μικρές και λίγες. Μόνο έτσι θα επαρκούν τα χρήματα του ευρωπαϊκού «κουμπαρά», του περίφημου «μηχανισμού στήριξης», στον οποίον συνεισφέρουν οι πλούσιες χώρες (λ.χ. Γερμανία, κυρίως, Ολλανδία, Αυστρία, Φινλανδία, κ.λπ.), γιά να «μπαλώνουν» τα χρέη τους οι αδύναμες.

   Ήδη, είναι γνωστό πως στην ιδέα του ευρωομολόγου όλες οι προαναφερόμενες πλούσιες χώρες «κλωτσάνε», αφού η δυσφορία και έντονη αντίδραση των πολιτών τους αποτυπώνεται στην επιφυλακτικότητα και αναβλητικότητα των ηγετών τους. Γι’ αυτό και το πράγμα καρκινοβατεί.

   Παρ’ όλα αυτά, θεωρώντας, προς στιγμήν, εφικτή και πραγματοποιήσιμη την ιδέα του ευρωομολόγου, (προσωπικά δεν το βλέπω), με την κρίση να επεκτείνεται σε Ισπανία, Ιταλία και, όπως σήμερα σκάει μύτη, δειλά-δειλά, και σε Γαλλία, δηλαδή οικονομίες γιγάντιες που θα χρειαστούν τεράστιες ποσότητες «φαρμάκου» γιά να γειάνουν, γεννάται ένα ερώτημα. Πού θα βρεθεί τόσο φάρμακο γιά όλους αυτούς;

   Γι’ αυτό καλό θα είναι να μην παρασυρόμαστε εύκολα στη νέα ουτοπική φενάκη του «ευρωομολόγου» και ας κρατάμε μικρό καλάθι προσδοκιών. Όταν το βαρέλι των οικονομικών των ισχυρών κρατών χάσει τον πάτο του και μετατραπεί σε τρύπιο πίθο των Δαναΐδων, δεν μας σώζει τίποτε πλέον. Ούτε ευρωομόλογο, ούτε άλλο τερτίπι και η συνοχή της ευρωζώνης κλονίζεται επικίνδυνα!

   Δυστυχώς, οι μεγάλες ιδέες, τα οράματα και τα μεγαλεπήβολα σχέδια αποτελούν γεννήματα περιόδων παχιών αγελάδων. Όταν η κατάσταση στριμωχτεί επικίνδυνα και τα πράγματα φτάσουν στο μη παρέκει, η κάθε χώρα θα κοιτάξει την πάρτη της και η κάθε κυβέρνηση τον λαό της!

   Άρα το «ευρωομόλογο», ως θεσμός, μπορεί ν’ αποτελέσει θαυμάσιο αντικαρκινικό φάρμακο γιά τους λίγους και μικρούς και απλό αντιβιοτικό γιά πολλούς και μεγάλους. Αποτελεσματικό φάρμακο γιά όλους, ποτέ!

   Άνθρακες ο θησαυρός!

Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά......!

Θέσεις - Απόψεις

   Από όλα τα κακά που επιπίπτουν επί της κεφαλής μας τα τελευταία χρόνια, το πιό μεγάλο δεν ήρθε ακόμη, έπεται. Αυτό που απειλεί περισσότερο τη χώρα, το λαό και τους θεσμούς τώρα επωάζεται! Και το χειρότερο είναι ότι αυτό το κακό, το χείρον, ελάχιστα έχει γίνει αντιληπτό ακόμη. Βεβαίως, όταν το καταλάβουμε θα είναι, ως συνήθως, αργά.
   Ο κίνδυνος ακούει σ’ ένα όνομα. Ευάγγελος Βενιζέλος!
   Προσέξατε τα μικρά ματάκια του που ακτινοβολούν μοχθηρία και σπιθίζουν από κακία.
   Προσπαθήστε να θυμηθείτε τη σκηνή που ως…. «μέλλων αρχηγός του ΠΑΣΟΚ», ξεχειλίζοντας από θυμό και οργή, έδωσε άφεση στον μισοπάλαβο τύπο που του πέταξε καφέ στην είσοδο των παλαιών γραφείων του κόμματος, κατά την περίοδο της εσωκομματικής διαμάχης με τον κ. Γ. Παπανδρέου, ενώ, κατά βάθος, θα ήθελε να του φάει τον γούργουρα, όπως πρόδιδε η ματιά και το ύφος των λόγων της …. «άφεσης»!
   Παρατηρήσατε την μεταχείριση που τυγχάνουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι στη Βουλή. Υπεροψία, ειρωνεία, αυταρχισμός, αλαζονεία, βιαιότητα! Συμπεριφορά, κάτι ανάμεσα σε Ερρίκο 8ο και Λουδοβίκο 14ο!
   Σκεφτείτε το τελευταίο μέτρο της φυλάκισης γιά χρέη πάνω από 5000 ευρώ, την θέσπιση Ε10 γιά τις καταθέσεις και τον χειρισμό στο θέμα των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων. Και ό,τι άλλο ήθελεν επακολουθήσει, επεξεργαζόμενο σήμερα στα σκοτεινά χαλκεία του υπουργείου των Οικονομικών.
   Η αναμφισβήτητη ευφυΐα του, η ρητορεία του, ο άψογος χειρισμός της ελληνικής γλώσσας, σε σχέση με την ασημαντότητα του νυν αρχηγού του, προοιωνίζονται την σύντομη ανάρρησή του στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ και την πρωθυπουργία.

   Η στήλη επισημαίνει την εμφάνιση ενός νέου δικτάτορα-σωτήρα με κοινοβουλευτικό μανδύα, κάτω από τις σύγχρονες καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, με ιδιαίτερες δυνατότητες και ικανότητες αυταρχισμού και «χαιρετίζει» την ανατολή της νέας περιόδου…… «σωτηρίας» της χώρας! . Ακόμη κι ο αλήστου μνήμης Ι. Μεταξάς, έτσι κοινοβουλευτικά ξεκίνησε , όντας πολύ ηπιότερων τόνων άτομο!

   Οι πολλές γλύκες, οι σαχλές φιλοφρονήσεις, τα εξυπνακίστικα κομπλιμέντα και τα λοιπά φληναφήματα με τον παμπόνηρο λαϊκιστή πολιτικάντη κ. Καρατζαφέρη δίνουν το στίγμα και το σαφές προμήνυμα των μελλοντικών εξελίξεων στη χώρα. Μπορεί κανείς να πει ό,τι θέλει γιά τον αρχηγό του ΛΑΟΣ, αλλά κανείς δεν μπορεί να του αρνηθεί την μεγάλη ικανότητα να προβλέπει και να προσαρμόζεται (εξ ου και «κωλοτούμπας»!). Η στήλη διαισθάνεται ότι η διορατικότητα Καρατζαφέρη προβλέπει πολυκομματική κυβέρνηση συνεργασίας με πρόεδρο Βενιζέλο και αντιπρόεδρο Καρατζαφέρη. Ιδανικός συνδυασμός! Ίδωμεν!

   Όπως και να’ χει το πράγμα φοβάμαι ότι έχουμε μπλέξει άσχημα, γι’ αυτό κρατείστε στο μυαλό και τη μνήμη σας αυτή την ανάρτηση. Το αυγό του φιδιού επωάζεται ήδη και μάλιστα σε ιδανικές, γι' αυτό, συνθήκες!

   Η μόνη πιθανότητα σωτηρίας από τον «σωτήρα» Βενιζέλο είναι ο ίδιος ο …. Βενιζέλος και η ακόρεστη δίψα του γιά εξουσία που μαζί με την έμφυτη αλαζονεία και τον παρορμητισμό του τον οδηγούν σε μοιραία και αποφασιστικά λάθη. Με δεδομένο ότι αυτός δεν συνοδεύεται από τη «μαγεία» του ονόματος «Παπανδρέου», που αποσυντονίζει την ευθυκρισία του λαού και τον κάνει να εξομοιώνει τον μπρούτζο με τον χρυσό, υπάρχει κάποια ελπίδα ο κόσμος να τον πάρει χαμπάρι έγκαιρα και να τον στείλει όπου του πρέπει! Αναμένομεν.

Απίστευτα και όμως αληθινά…. (και ελληνικά)!

Γιά γέλια και γιά κλάματα

   - Στην καθιερωμένη πλέον συνάντηση των αθλητών που διακρίνονται με την πολιτική ηγεσία του τόπου, όπου η δεύτερη, ετερόφωτη ούσα, προσπαθεί να κλέψει λίγη από τη λάμψη των πρώτων, ποζάροντας στο φακό μαζί τους, ακούστηκαν πάλι οι ίδιες υποσχέσεις, τα ίδια σαλιαρίσματα, τα ίδια παχιά, αλλά κούφια, λόγια και οι ίδιες κλισέ σαχλαμάρες. Όμως τα κορίτσια του πόλο, που πρόσφεραν μιά ανάσα χαράς κι εθνικής υπερηφάνειας στον καταπτοημένο λαό μας, μόλις σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητος θα εξακολουθήσουν να μένουν λιμοκτονούντα, ανεπάγγελτα και απλήρωτα, από ομάδες και πολιτεία. (Εκτός κι αν γίνει κάποιο θαύμα). Από λόγια, άλλο τίποτα!
   Μέχρι κι ο αυτιστικός πρωθυπουργός μας κατάφερε να ψελλίσει μερικές κοινότοπες κουβέντες, απ’ έξω, χωρίς να τις διαβάσει! Απίστευτη πρόοδος και μπράβο του!

   - Επί τέλους, η κυβέρνηση κατάλαβε ότι στερεύει ο «χυμός» των μισθωτών και συνταξιούχων και στρέφεται πλέον σε πλουσιότερες πηγές άντλησης εσόδων.
   Άρχισε από τα «φρουτάκια» που, ήδη, πλημμυρίζουν τη χώρα, ως το έσχατο καταφύγιο του κάθε ταλαίπωρου λιγούρη που εναποθέτει, πλέον, τις τελευταίες ελπίδες του γιά οικονομική ανάκαμψη στον τζόγο.
   Το παλιό σλόγκαν της χούντας θα μπορεί, τώρα, να συμπληρωθεί ως εξής:

   «Κάθε πόλη και στάδιο, κάθε χωριό και γυμναστήριο, κάθε σπίτι και «φρουτάκι»!

   Αξιόπιστες πληροφορίες της στήλης φέρνουν το υπουργείο αποφασισμένο να εγκαταστήσει, δωρεάν, από ένα «φρουτάκι» σε κάθε σαλόνι! Και σε περίπτωση μη υπάρξεως σαλονιού, σε χώλ, υπνοδωμάτιο, κουζίνα ή μπάνιο, αυλή, έστω και σε μπαλκόνι!

   Σε περιπτώσεις, μάλιστα, πολύτεκνων οικογενειών, κατόπιν σχετικής αίτησης, θα εξετάζεται το ενδεχόμενον εγκατάστασης και δύο μηχανημάτων!

   Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα…! Τύφλα να’ χει ο αλήστου μνήμης Νικολό! (ο Μακιαβέλι, ντε)!

   - Γιά να αντιμετωπιστεί η χαλαρότητα και πλαδαρότητα που δημιουργεί η αποχαυνωτική ζέστη και θερινή ραστώνη, η κυβέρνηση, λόγω της κρίσιμης κατάστασης στην οποία ευρίσκεται η χώρα και της απαιτουμένης εγρήγορσης όλων, αποφάσισε πέραν των ασκήσεων ετοιμότητος που επέβαλε στη τάξη των ταξιτζήδων, τους οποίους κατέστησε κομμάντος καταπληκτικής δράσης και αξιοζήλευτης απόδοσης, (μιά χτυπούν αεροδρόμια, μιά λιμάνια, πότε εδώ, πότε εκεί!), και της μεγάλης επιτυχίας που επετεύχθη στον τομέα της αναστάτωσης της χώρας,

(γεγονός που αποδεικνύει τη ζωντάνια του Έλληνα), να επεκτείνει την επιτυχημένη μέθοδο της αγωνιστικής γυμναστικής του λαού και σε άλλες κοινωνικές ομάδες. Έτσι με εύστοχες κινήσεις και διατάγματα προετοιμάζει την κινητοποίηση γιατρών, μονίμως απλήρωτων φαρμακοποιών, δικαστικών και…. έχει ο Θεός τι θα σκαρφιστούν, ακόμη, οι κ.κ. Βενιζέλος και Ραγκούσης.

   - Και μέσα σ’ όλα αυτά τα ωραία, τσουπ!, ξεφύτρωσε και το απωθημένο του, τότε, «Γιωργάκη» και νυν πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου. Τα χασίσια και οι λοιπές ευγενείς παραισθησιογόνες ύλες που, οπωσδήποτε, βοηθούν το λαό να ξεχνάει το χάλι του, συνεχίζοντας με άλλους τρόπους την πλαστή ευδαιμονία του!

   Η στήλη, κουτοπόνηρα σκεπτόμενη, διαβλέπει, στη σημερινή ανακίνηση του θέματος, ότι στο βάθος του μυαλού της «ατσίδας» κρύβεται η ευφυής σκέψη συνδυασμού του τερπνού μετά του ωφελίμου!

   Αφού είναι γνωστόν πως στην υπόθεση των ναρκωτικών τζιράρονται μεγαλύτερα ποσά από κάθε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα, θα σκέφτηκε, το «τσακάλι», να εκμεταλλευτεί το γεγονός της αποποινικοποίησης της χρήσης γιά την πάχυνση των ισχνών δημόσιων ταμείων.

   - «Αφήνουμε να γεμίσουν ελεύθερα τα μπαλκόνια, οι κήποι κι οι αυλές με δενδρύλλια κι ερχόμαστε μετά εμείς και φορολογούμε το προϊόν! Π.χ., 13% ΦΠΑ στην κοινή κάνναβι, 23% στο «προυσαλιό»! Χρυσές δουλειές με…. φούντες! Και λεφτά με ουρά»! 

   Αυτά που έλεγε, τότε, ότι υπάρχουν και εμείς τον κεροϊδεύαμε! 

   Απίθανη σκέψη και διορατικότητα! Η άλλη «πάστα» των μεγάλων ηγετών!!!

   Αποκλειστικές πληροφορίες της στήλης, μη εισέτι διασταυρωθείσες, αναφέρουν πως μιά τέτοια απελευθέρωση, κατά το πρότυπο των ταξί, θα συναντήσει και αντιδράσεις. Ήδη στα Ζωνιανά υπάρχει έντονος προβληματισμός και μουρμούρα. Η δυσαρέσκεια…. «φουντώνει»  και ετοιμάζονται κινητοποιήσεις!

   Πάντως το παλιό φοιτητικό σλόγκαν αλλάζει στη χώρα. Εγκαταλείπεται ο ερωτικός του χαρακτήρας  και τροποποιείται ως εξής:

   - «Αφήστε τα μίση και πιάστε το.. χασίσι»! (δις)

Όλα τα’ χε η Μαριορή…. !

Επικαιρότης

   Τελικά σ’ αυτή τη χώρα, όλα τα πράγματα βρίσκουν την κατάλληλη θέση στον κατάλληλο χρόνο και όλα τα προβλήματα την πρέπουσα λύση τους! Ιδίως τα σπουδαία και τα επείγοντα. Καθαρό και πρακτικό μυαλό χρειάζεται μόνο, λίγη σκέψη και κάποια πολιτική βούληση.

   Ήταν γνωστό από παλιά το ενδιαφέρον του κ. Γ. Παπανδρέου περί τα ναρκωτικά, οπότε στη τούρλα του Σαββάτου (που λένε) και δεδομένης της ακόρεστης επιθυμίας του κ. Βενιζέλου γιά χρήματα (πλην της λαγνείας γιά αρχηγία και εξουσία), επετεύχθη η τέλεια σύζευξη και ο απόλυτος συνδυασμός επιθυμιών και στόχων με μία απλή, εν τη μεγαλοφυΐα της, σκέψη. Τόσο απλή, όσο το «αυγό του Κολόμβου»!.

   Αδειάζουμε τις φυλακές από τους ναρκομανείς χρήστες, ούτως ώστε δημιουργείται άφθονος χώρος γιά τον εγκλεισμό της στρατιάς των μεγαλοοφειλετών δημοσίου, των ……. 5000 ευρώ, οι οποίοι μετά την εφαρμογή του σχετικού νόμου περιμένουν ουρά γιά να στεγάσουν την κακομοιριά και αναπαραδιά τους!

   Εύγε! Τόσο ρηξικέλευθη λύση ούτε η στήλη (που ως γνωστόν ειδικεύεται, μαζί με τον Καρατζαφέρη, στις πρωτότυπες και αποτελεσματικές προτάσεις) δεν θα μπορούσε να φανταστεί!

   Δεν μένει τώρα παρά να θεσπίσουμε και «Ημέρα της χρήσης», όπως λ.χ. «Ημέρα της μητέρας», «Ημέρα της αποταμίευσης», κ.λπ, ώστε να ολοκληρωθεί αυτή η ωραία πρωτοβουλία!

   Άντε λοιπόν παιδιά, με τις υγείες μας και πάντα τέτοια!

Όπου η ασυδοσία αντιπαλεύει, επάξια, την ηλιθιότητα!

Θέσεις - Απόψεις

   Ακούγοντας την Παρασκευή τον δήμαρχο κ. Καμίνη να ανακοινώνει ότι το ξεκαθάρισμα του μεγάλου κοινωνικού, πολιτικού και αισθητικού άγους της Πλατείας Συντάγματος είναι θέμα ωρών περίμενα, ως αναπόφευκτη και αναμενόμενη συνέχεια την, επί τέλους, απαλλαγή της κεντρικότερης πλατείας της Αθήνας από την κρεμασμένη, ασύδοτα, κουρελαρία και την αισθητική και λειτουργική της καταβαράθρωση (όχι απλώς υποβάθμιση) από μιά χούφτα εκπροσώπων του παγκόσμιου περιθωρίου, που βρήκαν ευκαιρία να παρεισφρήσουν στο χώρο, εγκατασταθούν και κατασκηνώσουν εκεί θρασύτατα, αντιστάσεως μη ούσης, μετατρέποντας την
καρδιά της πόλης, με το έτσι μου γουστάρει, σε άθλιο κάμπινγκ!

   Όμως η φαντασία μου, που μόλις χωρούσε το γεγονός, δεν μπορούσε να χωρέσει το μανιφέστο που ακολούθησε από την απροσδιόριστη και νεφελώδη ομάδα υποστήριξης αυτής της αθλιότητος και την οργισμένη της καταγγελία, περί κρατικής… αυθαιρεσίας!  Εν ονόματι, πάντα, των ιδιαίτατα κακομεταχειρισμένων και συνεχώς κακοποιουμένων εννοιών της ελευθερίας και δημοκρατίας. Στη χώρα, μάλιστα, που τις γέννησε!

   Με πολύ δυσκολία, λόγω αγανάκτησης, κατάφερα να τελειώσω την ανάγνωση την πρώτη φορά. Η δεύτερη μου φάνηκε, προϊούσης της ανάγνωσης, αρκετά διασκεδαστική και την τέλειωσα σκασμένος στα γέλια! Το ιλαρό, τελικά, επεκράτησε του τραγικού!
   Με τέτοια μυαλά, τέτοιο θράσος και τέτοια βλακεία, πάλι καλά που η συνολική κατάντια της χώρας βρίσκεται σ’ αυτό το βάθος, ….. μόνο!

   Με την ευκαιρία, θυμήθηκα αυθόρμητα έναν παλιό ορισμό του Αϊνστάιν.
   - Την έννοια του απείρου μόνο δύο πράγματα μπορούν να οριοθετήσουν. Το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Αν και γιά το δεύτερο δεν είμαι τελείως σίγουρος!
   Να, λοιπόν, που η μικρή Ελλάδα εμπλέκεται και συμβάλλει αποφασιστικά στο έργο του κορυφαίου επιστήμονα. Άλλη μία παγκόσμια δόξα γιά την ένδοξη χώρα που «όταν οι άλλοι κατοικούσαν στις σπηλιές, αυτή έχτιζε Παρθενώνες και…. μπλα, μπλα, μπλά….»!