Βράζοντας μέσα σ΄ ένα δωμάτιο -παρά το φουλ του αιρ κοντίσιον- το μυαλό δουλεύει σαν ξεκούρντιστο πιάνο, κάνοντας την πραγματικότητα να μπερδεύεται με το «ασυνείδητο» της συνείδησης. Κι εκεί όλα έρχονται τούμπα κι όλα μπερδεύονται. Τα πάνω πάνε κάτω και τα κάτω έρχονται πάνω. Σκέψεις παλιές ξεχασμένες αναδύονται κι επικαλύπτουν γεγονότα απτά και πρόσφατα.
Ξαφνικά, μέσα στην καυτή παραζάλη, μου έρχονται στο νου, λαμπικαρισμένα και ξεκάθαρα, κάποια λόγια γνωστού μου, αλλά ξεχασμένου ποιητή, ή συγγραφέα. Πιθανολογώ, χωρίς να είμαι σίγουρος, του Όσκαρ Ουάιλντ»:
«Ένα λεπτό αρκεί γιά να συμπαθήσεις, μιά ώρα γιά να ερωτευτείς και μιά μέρα γιά ν΄ αγαπήσεις. Όμως δεν σου φτάνει ολόκληρη ζωή γιά να ξεχάσεις».
Όποιος διαφωνεί… ας το προσπαθήσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου