Δυστυχώς η αφόρητη ζέστη επενεργεί κατασταλτικά και στην διαδικασία του χιούμορ. Τόσο στην δημιουργία του όσο και την απήχηση, την εξάπλωση και την απόλαυσή του. Χαρακτηριστική περίπτωση ο… Τζουμάκας! Ένας ηλικιωμένος κύριος, περιφερόμενος σουλατσαδόρος πολιτευτής, ο οποίος, λέει, θα διεκδικήσει την αρχηγία (και) του Σύριζα.
Γιά τον εν λόγω υποψήφιο… «Πρόεδρο» γράφτηκαν πολλά, μεταξύ των οποίων και τα εξής: "Ως διεθνής Έλληνας και ως αριστερός πολίτης", ο Στέφανος Τζουμάκας, πρώην βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ, που μοιράζει τον επαγγελματικό χρόνο του μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας, υποστηρίζει ότι στην υπερδύναμη "ο καπιταλισμός και η βαρβαρότητα εκεί έχουν όνομα, αλλά και τα επιτεύγματα, επίσης".
Μετά την άλλη εκκωφαντική -εκ δεξιών προερχομένη- προσχώρηση στον Σύριζα του άλλου γίγαντα της πολιτικής, του Ευάγγελου Αντώναρου, ο οποίος δεν άνοιξε εισέτι τα χαρτιά του, σχετικά με πιθανή διεκδίκηση της αρχηγίας, στη σκηνή παραμένουν -προς το παρόν- μόνον ο… Στέφανος, η… ευειδής Αναξιόγλου, η οποία δεν θεωρεί την ομαλότητα ως «ευκαιριακό» γήπεδο για να… παίξει μπάλα η Αριστερά, ο «κατάδικος», (13 – 0), ιντριγκαδώρος Παππάς και ο ακαταλαβίστικος -σε όλα του- φτωχοσυμπέθερος Τσαλακώτος! (Ο μυστακοφόρος βαρύμαγκας Πι.Πι.ς, το σκέφτεται και το μελετάει… ακόμη. Εμβριθώς!).
Υπό το κράτος του ανυπόφορου «Κλέωνα», προλαβαίνω μόνο έναν συλλογισμό-ερώτημα: «Είναι δυνατόν σοβαρός και σώφρων πολίτης να υποστηρίξει έναν τέτοιου είδους πολιτικό θίασο σκιών; Να στηρίξει πάνω σε τέτοια μυαλά και πλάτες την πορεία ενός κράτους κι ενός λαού; Είναι ποτέ δυνατόν;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου