Το «μετέωρο» βήμα της «αποχώρησης» Τσίπρα από την ηγεσία με το μίζερο… «παραμερίζω», προδίδει τις πραγματικές και μύχιες προθέσεις του ανθρώπου. Μαζί και τις υποθήκες επανόδου του στο προσκήνιο. Μοίρα και πρακτική της παγκόσμιας αριστεράς.
Γλυκειά η καρέκλα της εξουσίας. Ειδικά για… αριστερά οπίσθια, γλυκαμένα και μπολιασμένα από την «πρώτη φορά» σ΄αυτήν, που αθεράπευτα θα νοσταλγούν πάντα.
Ιστορικά, η θεωρία της αριστεράς στο μυαλό του Μαρξ, ήταν απόλυτα δικαιολογημένη στον τόπο και τον χρόνο που γεννήθηκε. Μια πολύ ελκυστική ιδέα κοινωνικής δικαιοσύνης, ισοπολιτείας, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, με δίκαια αιτήματα αναδιανομής πλούτου και εξουσίας σε μια ανθρωπότητα που έγερνε ανυπόφορα προς την μεριά των λίγων και εκλεκτών.
Οι μαρξιστικές θεωρίες -αρχικά γοητευτικές και φαινομενικά δίκαιες- δημιούργησαν αισιόδοξους συνειρμούς γιά αδοκίμαστες στην πράξη καταστάσεις. Δελέασαν πολλούς και προσεταιρίστηκαν πιο πολλούς. Ιδίως μεταξύ εκείνων που στριμώχνονταν στους χώρους της μειονεξίας, με την ανικανότητα να τους σπρώχνει στα κάτω σκαλιά της κοινωνικής κλίμακος.
Η ρωσική επανάσταση έδωσε ελπίδες και άναψε πυρκαγιές αναταραχής που, σταδιακά, απλώθηκαν και κατέκαψαν την Υφήλιο, μέχρις ότου αποδειχθεί η αναποτελεσματικότητα, η αναντιστοιχία, η ουτοπία εφαρμογής τους, με το ανεφάρμοστο της θεωρίας στην πράξη. Γεγονός που θα κάνει το κομμουνιστικό ιδεώδες να σκοντάφτει στην ανθρώπινη φύση. Οπότε, ως τελικό αποτέλεσμα, η επιμονή στην επιβολή του θα μετατρέψει κάθε ευαγγελιζόμενο κομμουνιστικό παράδεισο σε επίγεια κόλαση. Η βία και η ανελευθερία αντικαθιστούν την πειθώ και ο επίμονος εξαναγκασμός την ελεύθερη βούληση. Ανάγλυφο παράδειγμα η Βόρεια Κορέα.
Στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα, συνδυασμός συγκυριών, (χρεοκοπία, μνημόνια, αγανάκτηση), αλλά και η παντελής απειρία της κομμουνιστικής «γλύκας», φούσκωσε τα πανιά μιάς μικρής δράκας τυχοδιωκτών, οι οποίοι σαν γλυκόλαλες Σειρήνες μάγεψαν τον ελληνικό λαό, τον ξεγέλασαν, (Βαρουφάκης, Δημοψήφισμα), και του υφήρπασαν εμπιστοσύνη και ψήφο, σχηματίζοντας κυβέρνηση με την συνεπικουρία ανόητων ακροδεξιών εξουσιολάγνων, (Καμμένος).
Στην πεντάχρονη διακυβέρνηση της χώρας από την συριζαρέικη κομπανία, μάθαμε τί σημαίνει ανικανότητα στην διαχείριση των κοινών και τί ψευδολογία, τυχοδιωκτισμός, παραπλάνηση και ανευθυνότητα στην δικαιολόγησή της.
Το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών, (επαλήθευση του παλιού γνωμικού: «Ο ψεύτης και ο κλέφτης, τον πρώτο χρόνο χαίρονται»), δεν αποτελεί προτίμηση στον Μητσοτάκη αλλά -κυρίως- απολάκτιση του συριζαρέικου φαύλου εσμού, ο οποίος θεωρεί την κανονικότητα απαξιωτικό εκτόπλασμα, την αριστεία «ρετσινιά», την αξιοκρατία καταπίεση, τους αρμούς εξουσίας μονοπώλιο, τις κομματικές αριστερές απόψεις εφαρμοστέες οπωσδήποτε -με το καλό ήτο άγριο- τα ΜΜΕ ελεγχόμενα, (Καλογρίτσας), την δικαιοσύνη εξηρτημένη και τους πολιτικούς του αντιπάλους, πάση θυσία, φυλακή. (Σκευωρία Novartis).
Εν πλήρη επιγνώσει των ανωτέρω, ουδόλως με συγκινούν τα κροκοδείλια δάκρυα του «μονόφθαλμου» ηγετίσκου, που δήθεν αποσύρεται, ούτε οι παρακλητικοί διθύραμβοι των «τυφλών» σφουγκοκωλαρίων του περί παραμονής του. Απλά, συναισθανόμενοι την ασημαντότητά τους και την απειλή «εξαερώσεώς» τους από το πολιτικό σκηνικό τον εκλιπαρούν για να παραμείνει.
Έτσι, για την επαναφορά του -μετά βαΐων και κλάδων μάλιστα- ουδόλως αμφιβάλλω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου