Κουτοπονηριές κι ευτέλειες «τσικιρικιτζίδων», αλλά περιστασιακά υψηλόβαθμων.

Γιατί «μεγάλος» δεν γίνεσαι… γεννιέσαι.

-Αχ, καταραμένη φτώχεια γιά μας τα γεροντάκια, τους απόμαχους της ζωής !

   - Όταν είσαι πολιτικός μηχανικός και μεγαλοεργολάβος, γνωρίζεις πως το δίκτυο υδρεύσεως -από τον υδρομετρητή και μέσα- υπάγεται αποκλειστικά στη δικαιοδοσία και ευθύνη του ιδιοκτήτου. Μαζί, προφανώς, και οι αλλαγές, προσθήκες, επεμβάσεις, βλάβες, διαρροές, κ.λπ.

   - Όταν είσαι στοιχειωδώς νουνεχής και παρατηρητικός -μηχανικός ων- διαπιστώνεις αμέσως, με το πρώτο κοίταγμα του λογαριασμού, την αυξημένη χρέωση λόγω υπερβολικής κατανάλωσης και προβληματίζεσαι. Ιδίως όταν πρόκειται γιά χειμερινούς μήνες με αχρησία του σπιτιού. Δεν περιμένεις πέντε χρόνια (!) γιά να αντιληφθείς εσωτερική διαρροή λόγω βλάβης.

   - Συνοψίζοντας. Όταν είσαι εκατομμυριούχος ιδιοκτήτης, πολ. μηχανικός και υπεύθυνος, άνθρωπος επισκευάζεις αμέσως τις βλάβες σου, υποχρεωτικά, και πληρώνεις αδιαμαρτύρητα γιά τις διαρροές του δικτύου σου.

   - Όταν, όμως, είσαι φύσει λιγούρης και αριστερός εκατομμυριούχος, το μυαλό σου πάει αμέσως στην κομπίνα και την πάσα ευθυνών και δαπάνης σε άλλους. Και μέσα στις όλες σου αναξιοπρέπειες, ως συνεπές ανθρωπάκι, κάνεις στον Δήμο αίτηση… θεραπείας, που σε δικαιώνει -ένεκα κατάχρησης αξιώματος, και ας τολμούσε να κάνει αλλοιώς!- και φορτώνεις τη διαρροή, (μαζί και την κοινωνική σου "διάρροια"), στους συντοπίτες σου. Κι όλα αυτά γιά να γλυτώσεις -παράνομα- 4.000 ευρώ σε πέντε χρόνια. Δηλαδή 800 το χρόνο!

   Επιμύθιον: -‘Ντάξει μωρέ, και τί έγινε δηλαδής; Γιά… «πενταροδεκάρες» θα μιλάμε τώρα! (Σημ.: Το τελευταίο, ως ρήση, ανήκει σε άλλο μαρξιστικό παχύδερμο. Η φιλοσοφία τους, όμως, είναι κοινή).

Φρ. Κουτεντάκης. Ο νέος Γενικός Γραματέας Δημοσιονομικής Πολιτικής.

Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.

Άντε, καλορρίζικο και το νέο φρούτο. Προφανώς του κομματικού σωλήνα.

 Αφού είδαμε κι απόειδαμε με τους "εξυπνάκηδες" του Οικονομικού κύκλου, π.χ. νάρκισσος Baroufakis, Μπομπ ο Σφουγγαράκης, χαζοχαρούμενος Σταθάκης, γάτα Βαλαβάνη και σια, ας δοκιμάσουμε κι έναν... "κουτεντάκη". Πού ξέρεις, μπορεί να μας προκύψει καλύτερος. Άλλωστε, ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται.

Μεταναστευτικό. Τελευταίες εξελίξεις.

Ή πολύ περίεργα συμβαίνουν…. ή είμαι πολύ βλαξ και δεν καταλαβαίνω!

Όλοι, όλοι αντάμα κι ο ψωριάρης χώρια!

    Σε ήπιους τόνους αυτή τη φορά, η κυβέρνηση πανηγύρισε γιά μία συμφωνία που η ίδια χαρακτήρισε ως: «το μη χείρον βέλτιστον». Γιά να το ψάξουμε λιγάκι το θέμα. 

   Κατ’ αρχήν μιλάμε γιά 100.000 χιλιάδες λαθρομετανάστες, εκ των οποίων στην πάρτη μας πέφτει ν’ απορροφήσουμε τους μισούς, δηλαδή 50.000, ενώ τους υπόλοιπους θ’ αναλάβει… όόόλη η άλλη Ευρώπη! Πρώτο φάουλ και πρώτη γκάφα. 

   Απ’ αυτούς, λοιπόν, τους 50.000 οι 20.000, λέει, θα έχουν επιδότηση ενοικίου! Γνωρίζοντας το χάλι που υπάρχει στις κανονικές ενοικιάσεις, (όποιος θέλει πληρώνει, όσα θέλει κι όποτε θέλει), ψυχανεμίζομαι ένα μελλοντικό μπάχαλο. Συν την κατάσταση στην οποία θα παραδοθούν τα σπίτια όταν αποχωρίσουν τα στίφη που θα τα κατοικήσουν, (έως σταυλιστούν, ανάλογα με το βαθμό πολιτισμού που χαρακτηρίζει τους μελλοντικούς μας… «νοικάρηδες»)! Σημ.: Παρακαλώ θερμώς, όσοι διακρίνονται γιά ευγενικά αντιρατσιστικά αισθήματα ας κλείσουν τη σελίδα γιά να μην συγχύζονται με την προσβολή τους!  

   Συνεχίζω, με βάση τις 50.000 «νομιμοποιημένους» λαθρομετανάστες οι οποίοι θα εγκατασταθούν εδώ, ερωτώντας: Αυτοί οι άνθρωποι πού και πώς θα ζήσουν, τί δουλειά θα βρουν σε μιά απεραντοσύνη ανέργων ντόπιων και τί θα τρώνε; Ποιός θα πληρώνει γιά την διαβίωσή τους σε μιά χρεοκοπημένη χώρα με εξαθλιωμένους τους κατοίκους της; Σκέφτηκε μήπως κανείς γιά την εγκληματικότητα που, φυσιολογικά και δικαιολογημένα, θα εκτιναχτεί στα ύψη;

   Άλλο τώρα. Πέραν από τις 50.000 που παίρνουν το χρίσμα της νομιμοποιημένης παραμονής εδώ, με τους επί πλέον τί γίνεται; Ο αριθμός 50.000 είναι συγκομιδή εισαγόμενων 2 εβδομάδων και, λόγω επερχομένου χειμώνος, άντε να γίνει τεσσάρων. Με τους υπόλοιπους νεοαφικνούμενους τί μέλλει γενέσθαι; Κουβέντα δεν ακούστηκε. 

   Και το πιό τρελό. Η FRONTEX, λέει, θα φυλάει τα σύνορα της Ελλάδος με Αλβανία, Σκόπια και Βουλγαρία, γιά να μην διακινούνται οι μη καταγεγραμμένοι λαθρομετανάστες. Όμως αυτό σημαίνει εγκλωβισμό τους εδώ! Αφού η ροή είναι από Ελλάδα προς βορρά και όχι το αντίστροφο. Τελικά, ποιός δουλεύει ποιόν; Σε πολύ λίγους μήνες η χώρα μας να πλημμυρίσει από εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους βασιβουζούκους της υπανάπτυκτης Αφρικής και της καθυστερημένης Ασίας, καθ’ ον χρόνον οι ικανοί, μορφωμένοι και νέοι δικοί μας άνθρωποι την κοπανάν γιά πολιτισμένες χώρες. Οπότε ο μετασχηματισμός της Ελλάδος σε μιά τριτοκοσμική μουσουλμανική χώρα είναι προγραμματισμένος και δεδομένος νομοτελειακά. Ίσως και επιδιωκόμενος από μία κυβέρνηση που εφαρμόζει ύπουλα, υποδόρια και συστηματικά, μεθοδευμένη ισοπέδωση και προλεταριοποίηση της κοινωνίας, διά της κατάργησης της αστικής διαστρωμάτωσης και της εδραίωσης δύο τάξεων, με όλες τις υπόλοιπες να εξαερώνονται ή να εκδιώκονται από τη χώρα. Έτσι τα μόνα στοιχεία που θα παραμείνουν είναι ένα εξαθλιωμένο και «εκχυλωμένο» λούμπεν προλεταριάτο και μία νέα ηγετική νομενκλατούρα τύπου Φλαμπουριάρη, Σταθάκη, Βαλαβάνη, Τσουκαλά και -Κύριος οίδε- πόσων ακόμη κρυφοεκατομμυριούχων… ιδεολόγων κομμουνισταρέων. 
   Υποκριτών και φαρισαίων, σαν τον αλήστου μνήμης σύντροφο Μπρέζνιεφ, συλλέκτη πανάκριβων καπιταλιστικών αυτοκινήτων.

   Όποιος αφελής αμφιβάλλει ακόμη γιά το ως άνω σκοπούμενο, ας ξαναδιαβάσει προσεκτικά τις, κατά καιρούς, δηλώσεις Μπαλντά, Ιπποπόταμου, Σεβαστάκη, κ.α. που δεν κρύβουν τις επιδιώξεις τους, αλλά τις διαλαλούν ανοιχτά, και θα καταλάβει. Επίσης ας αναλογιστεί γιατί η χώρα αντικαθιστά, στην πράξη και με ραγδαίους ρυθμούς, τον πληθυσμό της με την εισροή βαρβάρων μουσουλμάνων, υπό τις ευλογίες μιάς αθεϊστικής και διεθνιστικής πολιτικής ηγεσίας και τότε, ίσως, αντιληφθεί πού οδηγούμεθα. Όποιος, παρά ταύτα, επιμένει να κοιμάται ήσυχος και πιπιλώντας δάκτυλο είναι διπλά αφελής και θα ξυπνήσει, αν και όταν, τριπλά έκπληκτος.

   Και εν κατακλείδι, αυτή ήταν η… ελπίδα που προσδοκούσαν όσοι ενθουσιώδεις άφρονες κατέκλυζαν τις πλατείες και πίστεψαν τον Τσίπρα;      

Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΜΗΤΗΡ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΕΩΣ

 

Επειδή οι απαιτήσεις των καλών μου φίλων, εστω και ξεχασιάρηδων, (π.χ. σαν τον καλοκάγαθο αριστερό εκατομμυριούχο Υπουργό μας επί των Οικονομικών κ. Σταθάκη), είναι γιά μένα υποχρεώσεις, αναδημοσιεύω ό,τι γνωρίζω και είχα αναρτήσει τότε, απο τον αξιοθαύμαστο -γιά τη φιλομάθεια και τα ταξιδιωτικά του ενδιαφέροντα- γέροντα. Τον γλυκύτατο και συμπαθέστατο Θείο Μίμη Σκαλούμπακα. Σαν -κοίτα φίλε μου σύμπτωση!- μικρό μνημόσυνο επ' ευκαιρία της σημερινής ονομαστικής εορτής του.

 

Δευτερα, 24 Ιουνιου 2013

Κάποτε, στο Μαυσωλείο του Μάο!

   ΄Η πως γλυτώσαμε το κινέζικο κάτεργο.

 

Ο θείος Μίμης. τέταρτος κάτω από δεξιά, και στο βάθος το πατρικό του Μάο στην Τσανγκσά.

   Η ταβέρνα του «Θείου Μίμη», του Σκαλούμπακα, ήταν παλιά και πασίγνωστη. Βρισκόταν επί  των οδών Αλεξανδρείας και Άστρους, στον Κολωνό. Απέναντι από την Παιδική Χαρά του Δήμου Αθηναίων. Ο θείος Μίμης, γελαστός, προσηνής και φιλόφρων, ήταν το καλύτερο σπεσιαλιτέ της ταβέρνας, μαζί με την εκλεκτή ρετσίνα και τα τραγανά μπακαλιαράκια του. Πιτσιρίκος, τότε, δεν είχα την ευκαιρία να τα γευτώ  και να έχω άποψη από πρώτο χέρι. ΄Ο,τι άκουγα.

   Πέρασαν χρόνια πολλά, χάθηκα απ’ τη γειτονιά, ώσπου το φθινόπωρο του ’78, διασταυρώθηκα πάλι με τον θείο Μίμη. Κάτω από συνθήκες ειδικές, κορύφωση των οποίων η εξής σπαρταριστή ιστορία.

   Ο θείος Μίμης ήταν λάτρης των μεγάλων ταξιδιών και ο «Μάνος», γιά τον εξαγόμενο ελληνικό τουρισμό, περίπου ό,τι ο Γκάλης γιά το ελληνικό μπάσκετ! Η σύμπτωση των δύο παραμέτρων μας ένωσε στη συμμετοχή του δεύτερου ελληνικού ταξιδιωτικού γκρουπ με προορισμό και την Κίνα. Μιλάμε γιά εποχή όπου το τέρμιναλ του Πεκίνου ήταν μιά παράγκα και το σκούπισμα των αεροδιαδρόμων γινόταν με καμιά διακοσαριά τύπους απροσδιορίστου φύλου, ομοιόμορφα ντυμένους μ’ εκείνα τα μπλε ρούχα ίδιου μεγέθους, στα οποία κολύμπαγαν. (Γιά να ξεχωρίσεις, τότε, τον άντρα από τη γυναίκα, έπρεπε να…. τους γδύσεις!).  Πού εκείνα τα ζουμερά κινέζικα μανουλομάνουλα  της σήμερον, που τα βλέπεις και σου τρέχουν τα σάλια!  Όλος, λοιπόν, ο συρφετός της καθαριότητος, ζυγισμένος και στοιχισμένος, κρατώντας από μιά σκούπα, σαν αυτή της γνωστής μάγισσας των μίκυ- μάους, ανεβοκατέβαινε με ρυθμό και τάξη τον αεροδιάδρομο και τον έκανε…. λαμπίκο, σε κάνα-δυό ημέρες! Γιά πολύ προχωρημένη τεχνολογία μιλάμε!

   Η περιποίηση των τουριστών από τους Κινέζους ήταν κάτι το απίστευτο! Κατ’ αρχήν δεν μας αποκαλούσαν τουρίστες ή ταξιδιώτες, αλλά «φίλους επισκέπτες» και η ιστορία της εκδρομής άρχιζε με δεξίωση στην κινέζικη πρεσβεία, κάπου στη Φιλοθέη, από τον προηγούμενο…. Αύγουστο! Στην εκδρομή δε, μας συνόδευαν, καθ'  όλο το 15/ήμερο πρόγραμμα, δύο …ελληνόφωνοι ξεναγοί. Ο Τσενγκ, (μετέπειτα γραμματέας της πρεσβείας εδώ), και η δημοφιλής Λί Αν. Επιπροσθέτως, σε κάθε πόλη και ένας τοπικός ξεναγός!

   Γι’ αυτό το ταξίδι θα μπορούσα να γράφω ώρες ατέλειωτες, (και ίσως το κάνω κάποια στιγμή), όμως τώρα εστιάζω στον… θείο Μίμη. Καλόκαρδο και βολικό γεροντάκι με πραγματική όρεξη να δει και να μάθει. Όμως και με όλα τα βιολογικά προβλήματα της ηλικίας. (Κάτι που, φευ, αρχίζω ήδη να τα «λούζομαι» κι εγώ!).

   Το περιστατικό έλαβε χώρα κατά την επίσκεψη στο Μαυσωλείο του Μάο στο Πεκίνο, υποχρεωτική ατραξιόν της εκδρομής. Είναι γνωστή η κομμουνιστική πρακτική, οι μεγάλοι ηγέτες να μην αναπαύονται, ούτε μετά θάνατον, αλλά να ταριχεύονται! (π. χ. Λένιν, Μάο, Χο Τι Μινχ, Δημητρόφ). Πιθανόν και γιά τιμωρία τους! 
   Το τεράστιο κτίριο του Μαυσωλείου βρισκόταν στη μιά πλευρά της θηριώδους Πλατείας Τιέν Αν Μέν, (οι άλλες ήσαν η είσοδος της Απαγορευμένης Πολιτείας, το έξοχο Εθνικό Μουσείο και η τέταρτη δεν θυμάμαι. Μάλλον τίποτε το ιδιαίτερο). Όταν πήγαμε ήταν κλειστό  και άνοιξε, εκείνο το απόγευμα, ειδικά γιά μας! Σημειωτέον, στις επόμενες μεταβάσεις μου εκεί, η επίσκεψη στο Μαυσωλείο απαιτούσε 4-5 ώρες χρόνο και ιώβειο υπομονή! Ένα ανθρώπινο φίδι τεραστίου μήκους, ας πούμε Αθήνα – Σούνιο, βάδιζε σημειωτόν και περίμενε, μεσ’ στο λιοπύρι, να δει τον ταριχευμένο Μάο! Κι’ όταν κατάφερνες, επί τέλους, να περάσεις μπροστά από τον ακίνητο «Μεγάλο Τιμονιέρη», γιά μερικά μόλις δευτερόλεπτα, ήσουν ώριμος κι εσύ γιά ταρίχευση, καθ' ότι πτώμα από την κούραση! Στο πρώτο μου ταξίδι, όλο το γκρουπ, (μόνοι μας επαναλαμβάνω), σουλατσάριζε με την ησυχία του, πέρα δώθε, μπροστά στη γυάλα με το λείψανο. Συζητώντας και σχολιάζοντας με το πάσο μας,  με μόνη δέσμευση το: «όχι φωτογραφίες»!

   Ξαφνικά, δύο ηχηροί κρότοι, σαν πυροβολισμοί, αναστάτωσαν τον χώρο καθώς αυτός, λειτουργώντας σαν γιγάντιο αντηχείο, πολλαπλασίασε τον ήχο. Εν ριπή οφθαλμού, ένας λόχος στρατιωτών με προτεταμένα αυτόματα μας περικύκλωσε και μας απομάκρυνε από τη γυάλα με άγριες φωνές και σπρωξίματα, θεωρώντας προφανώς την υπόθεση ως επίθεση κάποιων αντικαθεστωτικών σαμποτέρ κατά της προσφιλούς τους μούμιας! Εκείνη την εποχή η φημολογία γιά την «Συμμορία των 4», δηλαδή της χήρας του Μάο και των περί αυτήν, οργίαζε.  
   Προς στιγμήν το φάσμα των ανήλιαγων μπουντρουμιών, συνοδευμένο από όλα εκείνα τα γνωστά ως «κινέζικα μαρτύρια», (σταγόνα, κ.λπ.), πλανήθηκε στην αίθουσα, ώσπου τη λύση την έδωσε η…. μπόχα! Τελικά, με την επέμβαση του Τσενγκ, εδόθησαν οι σχετικές εξηγήσεις, ο στρατός αποχώρησε και η ηρεμία αποκαταστάθηκε. Όλα ήταν μιά σύμπτωση, μιά κακή συγκυρία. Ο ... πισινός του θείου Μίμη είχε «φτερνιστεί» σε μιά, απλώς, πολύ ακατάλληλη στιγμή. Και γιά την ακρίβεια… «εκπυρσοκρότησε» με μορφή δίκανης καραμπίνας. Μπάμ, μπαμ! Λόγω δε του είδους της κινέζικης διατροφής, (πολλά τσιγαριστά κρεμμύδια και αυγά), ο προσδιορισμός των … πυροβολισμών, αλλά και της ... «πηγής» τους  ήταν εύκολος. Μαζί με την άφεση που αναγκαστικά εξασφάλιζε το ελαφρυντικό της ηλικίας στο αντίστοιχο «ξαλάφρωμα»! Έτσι, τελικά,…«ανακουφιστήκαμε» όλοι! 

   Τώρα, θα μου πει κάποιος, πού και πώς διάβολο θυμήθηκα, τέτοιο γεγονός! Άγνωστοι οι δρόμοι του μυαλού! Ίσως γιατί, τελευταίως, πέφτουν πολλές.... κούφιες γύρω μας!

Μικρά παραλειπόμενα του δείπνου προς τιμήν του κ. Ολάντ.

Πού 'σαι μάνα να δεις μεγαλεία!

"Hydrodamalis gigas". Τυχόν ομοιότητες με το αγαθό θηλαστικό τυχαίες κι εντελώς συμπτωματικές. Αυτό τρέφεται μόνο με φύκια!

   Το αγέλαστο και μοχθηρό μαμούθ, που γιά κακή μας τύχη διαφεντεύει την δύσμοιρη παιδεία της χώρας, ίσως θα ήταν καλύτερα να σιωπά, (ανοίγοντας το στόμα του μόνο γιά να καταβροχθίζει), περιμένοντας το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να περατώσει τις διαπραγματεύσεις με την τετραμελή… τρόικα ώστε να καθίσει -επί τέλους- η μπίλια στο "τυχερό" νούμερο του ΦΠΑ της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Μιά εμπλοκή που το αριστερό ιδεολόγημα σκαρφίστηκε γιά να τιμωρήσει εκείνους τους… «πλούσιους» έως... "εύπορους", που στέλνουν τα παιδιά τους να ξεστραβωθούν μαθαίνοντας γράμματα και όχι απεργίες, καταλήψεις και τα συναφή. Όσο επιμένει … «διά να ομιλεί» τόσο εκστομίζει λύματα -τέτοια μόνο μπορεί να παράξει- αντί λόγων. Όπως αυτό περί… "σολομώντειας λύσης", εννοώντας τη σαλαμοποίηση του φόρου,  την οποία, όμως, του πέταξε στα μούτρα η τρόικα, ως αντικείμενη στον κοινοτικό κανονισμό. 

   Και, επ’ ευκαιρία, μόλις πληροφορήθηκα πως πριν, καλά-καλά, τελειώσει το επίσημο δείπνο με τον Ολάντ, (έ ρε ψυχή μου μεγαλεία οι πρώην λέτσοι και νυν λέτσοι, αλλά με επίσημη ιδιότητα, που ξεφτιλίζουν διεθνώς τη χώρα), ο τύπος την… έκανε! Πολύ πιθανόν, αφού στα επίσημα δείπνα δεν σερβίρουν περίσσεμα… «φαγιά», έσπευσε να προλάβει ανοιχτό το σουβλατζίδικο της γειτονιάς του γιά… σαβούρωμα!

   Οπότε, τη σκυτάλη της αναγούλας και κακογουστιάς παρέλαβε ο χαζοχαρούμενος Πόρκυ, ντυμένος κάπελας σε βαρύ πένθος. Ψάχνοντας στη μνήμη μου γιά… ισοδύναμα στυλ κι εμφάνισης, τον μόνο που εκείνη μου φέρνει αμυδρά, είναι τον παλιό αγαθό ταβερνιάρη της οδού Αλεξανδρείας, τον Θείο Μίμη, τον Σκαλούμπακα. (Που κάποτε, σ’ ένα ταξίδι στην Κίνα, το 1979, κόντεψε να κλείσει φυλακή ολόκληρο γκρούπ, περδόμενος μπροστά στο ταριχευμένο λείψανο του Μάο!).      

Ένα ενδιαφέρον κουίζ.

Βρέσ' το και πάρτο!

Στ' αλήθεια, ποιοί να 'ναι άραγε οι τρεις  που πλαισιώνουν  τον κύριο του κόκκινου κύκλου;

    Περιπλανώμενος άσκοπα στο διαδίκτυο, κάπου τσίμπησα τη φωτογραφία και το σχετικό κουίζ. Επειδή όντως δεν αναγνωρίζω το "περίκλειστο" πρόσωπο -ψυλλιάζομαι όμως, στο περίπου, τί εννοεί ο ποιητής- την αναρτώ αναζητώντας κάποιον που να τον αναγνωρίζει εκ του ασφαλούς, ώστε να διαφωτίσει κι εμένα. Οπωσδήποτε γιά... συλληφθείς δεν μου φαίνεται, αν και μουτρωμένος. Μάλλον υπολογισμούς μελλοντικής "κονόμας" κάνει. Όχι τίποτε άλλο, αλλά γιά να μην αδικώ κανένα και κολάζομαι, με τη σειρά μου, άδικα.

   Πάντως ο κόσμος μας είναι μικρός, οι καιροί πονηροί και η ζωή... "κύκλους κάνει". Όλα τελικά έχουν την εξήγησή τους και "ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον"!

   Κι άντε μετά εσύ, αρχικοροϊδάρα, να κουβαλάς σημαίες κι ενθουσιασμούς ανά τις πλατείες και τις ρούγες. Να σε κυνηγούν τα ματ και να κυνηγάς -με αξιοπρέπεια- την... ελπίδα!

Η καταλυτική δύναμη της επικοινωνίας (ΙΙ)

Ξύνoντας τον πάτο του βαρελιού...

"Σία κι αράξαμε! Την κάτσαμε τη βάρκα της Παιδείας."

   Η ανικανότητα της παρούσας κυβέρνησης, στην αντιμετώπιση των πολλών και μεγάλων προβλημάτων της χώρας και των προκλήσεων των καιρών, είναι πλέον πασιφανής. Αναστολές, αναβολές, παλινδρομήσεις, κακές επιλογές και σπασμωδικές ενέργειες βρίσκονται στην ημερησία διάταξη. Και με πρώτο στόχο, βεβαίως, τους... «πλούσιους», σε συνεχές κατέβασμα, όμως, του κατώτατου ορίου καθορισμού της… πλουτοκρατίας! Παρ’ όλα αυτά η παθητικότητα του λαού και οι σχεδόν μηδενικές του αντιδράσεις ξεπερνούν κάθε όριο στωικότητος. Μιάς αρετής που -ούτως ή άλλως- δεν χαρακτήριζε ποτέ τους Έλληνες. 

   Το φαινόμενο, ως προς την εξήγησή του, παραπέμπει στο γνωστό ανέκδοτο που συχνά χρησιμοποιούσε ο μεγάλος Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον χαλίφη, τον βεζίρη, τους φόρους και τις αντιδράσεις του λαού, αλλά και στην καταλυτική επιρροή που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις ορδές των μπαχαλάκηδων των Εξαρχείων, οι οποίοι αρκούνται σήμερα σε αραιές χαλαρές «προπονήσεις», ίσα γιά την διατήρηση της φόρμας τους σ’ ένα ελάχιστο επίπεδο ετοιμότητος.

   Έτσι, όσοι εξ ημών διατηρούμε ακόμη κάποια ίχνη πραγματικής αξιοπρέπειας, αυτοσεβασμού και ορθολογισμού, καταβάλλουμε τεράστιες προσπάθειες γιά την αποφυγή εγκεφαλικών και διαφόρων άλλων ψυχοπαθολογικών παθήσεων, (κατάθλιψη, σχιζοφρένεια και τέτοια), καθώς υποβαλλόμεθα στο μαρτύριο  της συστηματικής πλύσης εγκεφάλου, την οποίαν ασκεί συστηματικά, καθημερινά και ανενδοίαστα η προπαγανδιστική μηχανή της αριστεράς, (μάνα καϋμένη στους… μεταχρωματισμούς. Με το "άσπρο" να μας το παρουσιάζει "μαύρο" και αντιστρόφως). 

   Σήμερα, παρά πάσα λογική και στοιχειώδη σεβασμό στην αλήθεια, ολοένα και πιό προκλητικά γιά τον κοινό νου, η κυβέρνηση της «διά δεύτερη… κ.λπ.» επιχειρεί να καθιερώσει την δική της «αλήθεια» σε κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Και, δυστυχώς, αυτά είναι πολλά και ακανθώδη. Οπότε κατ' ανάγκη πορεύεται συνεχώς μεταλλασσόμενη και μεταβάλλοντας ιδέες, γραμμές και πολιτικές, γεγονός που οι νουνεχείς αποκαλούν «προσγείωση στην πραγματικότητα» και οι αθεράπευτα «πούροι» ουτοπιστές της ανερμάτιστης αιθεροβατικής κι εξοφλημένης αριστεράς θεωρούν… «ιδεολογική προδοσία», λοιδορώντας ως… προσκυνημένους τους τέως… συντρόφους τους! Πιστός και έσχατος σύμμαχός της στη μοιραία, αλλά αναπόφευκτη, μετάλλαξη ο καλοοργανωμένος μηχανισμός προπαγάνδας και επικοινωνίας με τις αφελείς μάζες, τον οποίο βάζει να δουλεύει στο φουλ και αξιοποιεί κατά -όντως- αριστουργηματικό και αποτελεσματικό τρόπο.

   Δυστυχώς όμως, όσα ψέματα κι αν χρησιμοποιήσει, όση διαστρέβλωση κι αν επιχειρήσει, όση παραπληροφόρηση κι αν ρίξει στην… αγορά, όσο κι αν τα δεινά μέτρα που φέρνει προσπαθήσει να τα «σοβατίσει» και φτιασιδώσει με αισιοδοξία κι… ελπίδα, (στα επικοινωνιακά πρότυπα του Στάλιν και του Μάο), τα μαρξιστικά διδάγματα δεν έχουν πλέον πέραση και ηχούν κούφια. Δεν μπορεί στη σημερινή παγκόσμια συγκυρία ένας εξαθλιωμένος ευρωπαϊκός λαός, κουρελής και πεινασμένος να  νοιώθει τρισευτυχισμένος, μόνο και μόνο γιατί τον κυβερνά… λαϊκή -κατ’ επίφαση- κυβέρνηση άξεστων αγκυλωμένων, βλαχαδερών εκατομμυριούχων και λιμοκοντόρων μπαρμπαγιώργων. 

   Το, κατά τη στήλη, διασκεδαστικότερο χαρακτηριστικό του πειράματος διακυβέρνησης από την αρλουμποαριστερή κομπανία, είναι η πλήρης απογοήτευση, η οργίλη αποκήρυξη και ο γοερός θρήνος κάποιων ανόητων και απροσάρμοστων αριστερών, (π.χ. πικρόχολοι σκιτσογράφοι, εμπαθείς μαρκουτσοφόροι πρωινάδικων, ψευτοδιανοούμενοι πεινάλες, ψευτοκαλλιτέχνες της πλάκας, διάφοροι κουλτουριαρέοι της συμφοράς και αμπελοφιλόσοφοι της ανεμορριπής), οι οποίοι θρηνούν τα χαμένα οράματα στα οποία επέμεναν, με εκτός φυσικών νόμων ανθρώπινες ιδεοληψίες, όπως π.χ. το περπάτημα στο ταβάνι, η ίση αντιμετώπιση των ανίσων και άλλα παρεμφερή κουροφέξαλα.

   Πάντως, όλα κι όλα, από επικοινωνιακή πολιτική… σκίζουνε. Λέμε ότι παπαρδέλα τους κατέβει και οι χαζοί -εμείς- τη χάφτουμε. Και δεν κουνιέται ουδεμία… κυρία. Ούτε καν… «αδελφή».