Η πολυπόθητη έξοδος στις αγορές και η αιώνια μιζέρια και κακομοιριά.

Πολιτικά ραντεβού. Άλλος με την Ιστορία κι άλλος με την Υστερία.

Ο Ομπάμα πλανητάρχης; Ας γελάσω! Γιά προσέξτε με καλύτερα!

  

  Ξεκαθαρίζω από την αρχή. Οι οικονομικές μου γνώσεις, μέχρι την κρίση και τα μνημόνια, δεν ξεπερνούσαν τις απαραίτητες γιά την διαχείριση ενός οικογενειακού κορβανά. Και μάλιστα, όχι πάντα με επιτυχία. Τώρα, στην «μεταμνημονιακή εποχή», εκεί που οι τσίφτες ξερόλες πάνε γιά «δοκτορά», εγώ επιστρατεύω τον κοινό νου γιά να σκεφτώ τα εξής:

   - Κατ’ αρχήν φρονώ πως, στην εκτός οικονομικών δοσοληψιών διάσταση των «μνημονίων», αυτά ήσαν απαραίτητα και λειτούργησαν όπως η βίτσα του δασκάλου στα πισινά ενός άτακτου μαθητή. Οι γνωστές σαχλαμάρες τύπου: «Εδώ είναι Ελλάδα, εμείς μάθαμε να ζούμε αλλιώς και χ..σε τους κουτόφραγκους!», τελείωσαν, γιατί έπρεπε κάποτε να τελειώσoυν. Μαζί με τη λογική του «Όπα!» και της γενικής επωδού: «Να καούν τα κάρβουνα, εμείς να ’μαστε καλά», και την πρακτική της αστακομακαρονάδας, των φαύλων ΜΚΟ, των θαλασσοδανείων,  των φάλτσων επιδομάτων, (τυφλοί που οδηγούν ταξί και πληρώνουν μειωμένο στα σινεμά) και των «πολιτιστικών κέντρων» της Συγγρού και της παραλίας.

   Όμως η ψευτοπροοδευτική Ελλάδα, αντέδρασε και αντιδρά αρνητικά στα πάντα! Με μαέστρους κι ενορχηστρωτές τους κακομοιριάρηδες συριζαρέους που, από κόμμα διαμαρτυρίας, οσμίστηκαν εξουσία και ξερογλείφονται, εφαρμόζοντας την επιτυχημένη τακτική του Έλληνα «Φόρεστ Γκάμπ». Αυτή που του έφερε 44% στις εκλογές του 2009. Και από «όχι» σε «όχι» το πάνε!  Ρε, ούτε κάτι τις σωστό δεν έκανε αυτός ο π…ης ο Σαμαράς! Τίποτα σε δυο χρόνια!

   Εντελώς «προοδευτικά», κάναμε την ετικέτα «αριστερός» in και μόδα, (σε βαθμό που όποιος τολμά να λέει «δεν είμαι αριστερός», ν’ αντιμετωπίζεται με αφ’ υψηλού σιχασιά! Ρε, άει σιχτίρ,  κω…δα υποκριτές!), και επιμένουμε σε αλλαγές που αφορούν οποιοδήποτε άλλον εκτός από εμάς! Και επιμένουμε να βουλιάζουμε, υπερσυντηρητικά, στην αδιανόητη λογική των… «κεκτημένων» και της «ήσσονος προσπαθείας», απαιτώντας, όχι τα μέγιστα, αλλά τα άπαντα! (Μπορεί χθες να έτρωγα αστακό, όμως σήμερα μπορώ ψωμοτύρι και αύριο, αν δεν βάλω μυαλό, θα πρέπει να βολευτώ τρώγωντας μόνο τα… λυσσακά μου)! Η ζωή δεν γνωρίζει κεκτημένα. Όχι «όπως ήξερα, όπως βρήκα». 

   Και δώσ’ του κινητοποιήσεις γιά μπούγιο και αραλίκι, και δώσ’ του ατελέσφορες απεργίες του ΠΑΜΕ και του… «ερχόμαστε», με άσκοπες πορείες και σουλάτσα στο κέντρο. Τερτίπια που αντί γιά «πρόοδο» φέρνουν οπισθοδρόμηση και αντί γιά εμπρός, ρίχνουν την οικονομία ένα βήμα πίσω, με την απώλεια χιλιάδων εργατοωρών.

   - Στο καθαρά οικονομικό σκέλος, τώρα, των μνημονίων. (Σημ. Προσωπική άποψη κι ευχή, του γράφοντος η μη αναγκαιότης δανεισμού από κανένα κε…τά! Ούτε αγορές, ούτε εταίρους, ούτε… «εταίρες». Φαίνεται όμως πως αυτό είναι ανέφικτο στη σημερινή εποχή και τη δομή της παγκόσμιας οικονομίας. Άποψη με την οποία δυσκολεύομαι να συμβιβαστώ, αλλά την αποδέχομαι μη μπορώντας να κάνω αλλιώς).

   Χρεοκοπώντας η χώρα και πέφτοντας στον «έρωτα» των δανειστών εταίρων, ήταν φυσικό κι επόμενο, αυτός ό δανεισμός, να έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, (όχι μονά-ζυγά, δικά μας!). Στα συν το χαμηλό επιτόκιο, περίπου 2%, (οπότε αυτά τα περί «τοκογλύφων» είναι λαϊκίστικες μπούρδες), και στα μείον η επιβολή όρων γιά τον δανεισμό μας. Αυτό που λέμε «μνημόνιο». Γεγονός πολύ λογικό αφού οι… κουτόφραγκοι πρέπει και να εξασφαλίζουν πλέον τα λεφτά τους και να μην τα πετούν, όπως πριν, (πριν πάρουν χαμπάρι τί κουμάσια είμαστε!), στον αέρα. Όμως αυτά γιά την συριζαίικη μιζέρια είναι ψιλά γράμματα, οπότε… πυρ ομαδόν κατά μνημονίου!

   

   Τώρα, λέει, ξαναβγαίνουμε στις… αγορές. Με επιτόκιο, λέει πάλι, γύρω στο 5%. Έτσι φεύγουμε από τα νύχια των… «τοκογλύφων» του 2% και θα ανασάνουμε πλέον… ελεύθερα με το πολύ ευνοϊκό… 5%. Δηλαδή επιτόκιο υπερδιπλάσιο αυτού των... «τοκογλύφων»! Χαράς ευαγγέλια και ζήτω η τρέλα!

    Βεβαίως, η υπόθεση έχει και βαθύτερη ερμηνεία που αλλάζει την πρώτη εικόνα. Αυτή η έξοδος είναι δοκιμαστική, πειραματική και γιά μικρό, σχετικά, ποσόν. Κάτι σαν πρόβα τζενεράλε γιά το αν η Ελλάδα θα μπορεί πλέον να πετάξει μόνη, με τα φτερά της και χωρίς την ανάγκη κηδεμονίας και κηδεμόνων. Εκεί έγκειται το μακροπρόθεσμο όφελος. Στην αξιοπιστία της χώρας και όχι στη, αυστηρή κοντόφθαλμη λογιστική των αριθμών.

   Εννοείται, και επ’ αυτού στοιχηματίζω, (κλέβοντας εκκλησίες!), πως οι ιερεμιάδες του ΣΥΡΙΖΑ θα αρχίσουν πάλι να σκίζουν… χασέδες καθώς ο… ακροδεξιός φασίσταρος Σαμαράς, (ολίγη σάλτσα «Μπαλτάκου» και περί «μείζον πολιτικό θέμα», καλό κάνει), ζημιώνει τη χώρα!

  -  «Δανείζεται… ακριβά και γιά… επικοινωνιακούς λόγους, (sic). Ενώ εμείς…. μπλα, μπλα, μπλά»!

   Αν δεν ακούσετε να μεμψιμοιρούν χολεριάρικα, κάπως έτσι, και γιά την έξοδο της χώρας στις αγορές, να μου τρυπήσετε τη μύτη!   Άντε πάλι να δούμε τί θα σκαρφιστούν να ισχυριστούν και πως θα το σερβίρουν. (Κάτι πήρε τ’ αυτί μου από τον γνωστό σαλιάρη που κυνηγούσε, τάχα, η Χρυσή Αυγή να τον… σκοτώσει και τρώγοντας τρεις σφαλιάρες… «λέρωσε» τα παντελόνια του από φόβο!).

   Τελικά αυτούς τους τύπους δεν τους «βρίσκεις» ούτε στο ζεστό, ούτε στο κρύο!