Θέσεις - Απόψεις
Δεν είναι η πρώτη φορά, φοβάμαι πως ούτε κι η τελευταία, που ο ελληνικός λαός θα παρακολουθήσει μία ακόμη πράξη της ατέλειωτης φαρσοκωμωδίας που άρχισε από την εποχή της μεταπολίτευσης και θα καταλήξει, όπως όλα δείχνουν πιά, σε φοβερή τραγωδία. Ένα κομμάτι του λαού, αθεράπευτα ώριμο να χάψει ό,τι παραμύθι του σερβιριστεί, αρκεί να του κολακεύει τα ταπεινά ένστικτα, τα απωθημένα του και να του τάζει ό,τι επιθυμούσε αλλά δεν μπορούσε ν’ αποκτήσει (είτε από αδυναμία, είτε από ανικανότητα), παγιδεύτηκε στη σαγήνη, μεταφορικά και πραγματικά, ενός ηγέτη που όχι μόνο έταξε στους πάντες τα πάντα, αλλά και άφησε τον καθένα να φανταστεί ότι θα του εκπληρώσει κάθε μύχιο πόθο του. Αρκεί να τον διαιωνίσει στην εξουσία!
Και το μαγαζί της απάτης στήθηκε και πρόκοψε, με πρώτο ψεύδος την ίδια την επιγραφή του!
Κομπίνα με το καλημέρα! «Σοσιαλιστικό» και «Κίνημα», έγραφε η ταμπέλα του! Δύο ψέματα σε τρεις λέξεις! Μόνο το «Πανελλήνιο» ήταν αλήθεια!
Η συνέχεια γνωστή, μαζί με λέξεις χωρίς ή με αντίθετη έννοια. Π.χ. «Αλλαγή», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, ίδιο συνδικάτο», «Έξω οι βάσεις του θανάτου» και πλήθος άλλων ωραίων στο αυτί, πλην κούφιων λόγων με κοινό παρονομαστή τη δημαγωγία, τον λαϊκισμό, την εξαπάτηση των πολλών και το βόλεμα των λίγων. Αυτών που βλέπουμε σήμερα, από το βήμα των καναλιών και το ύψος των παχυλών αμοιβών τους, να μάχονται λυσσαλέα υπερασπίζοντας, ψευδόμενοι ασύστολα, τη χούφτα των ανίκανων και πειραματιζόμενων μάγων της πολιτικάντικης πολιτικής, χειραγωγούντες τον λαό κάνοντας το "μαύρο", "άσπρο"! Αυτών που χωρίς καμιά ιδεολογία, κανένα πρόγραμμα και κανένα ηθικό φραγμό νοιάζονται, όλο το κύκλωμα μαζί, μόνο γιά την «καρέκλα», το μέλι της εξουσίας και τον εύκολο πλουτισμό.
Η χώρα πτώχευσε, αφού δεν πληρώνει οφειλόμενα σε εργολάβους, προμηθευτές, νοσοκομεία, σχολεία, φαρμακοποιούς, γιατρούς, αλλά και όλους τους ταλαίπωρους ιδιώτες που έχουν λαμβάνειν επιστροφές φόρων, ενδιαφερόμενη μόνο να διασφαλίσει τα τοκοχρεολύσια εκείνων που, με τη σειρά τους, την αιμοδοτούν! Και το μόνο που μεριμνά η κυβέρνηση είναι να προστατεύει το «σύστημα» που της εξασφαλίζει το παραμύθιασμα του λαού και , κατά συνέπειαν, την επιβίωσή της στην εξουσία, με αντιπαροχή την πλουσιοπάροχη ανταμοιβή του!
Μήπως είδε ή άκουσε κανένας τον κ. Παναγόπουλο, τον πασόκο εκπρόσωπο των εργατών, ή τον κ. Κουτσούκο, τον καταπράσινο ηγέτη των δημ. υπαλλήλων; Όλων αυτών των κυρίων που κάποτε χάλαγαν τον κόσμο για τα «κεκτημένα» και το νόμο, που αποτελούσε το δίκιο του εργάτη και τώρα λουφάζουν σε κάποιο «υπόγειο»;
Δεν πιστεύω γρι από τις σαπουνόφουσκες που ψελλίζουν οι Πεταλωτήδες και σιγοντάρουν τα διάφορα παπαγαλάκια του ΜEGA και λοιπών «πρόθυμων» ΜΜΕ. Δεν πιστεύω στις αισιόδοξες παπαρδέλες σωτηρίας, που εκστομίζονται θρασύτατα με χαζοχαρούμενα αισιόδοξα χαμόγελα αμηχανίας και σπασμένα ελληνικά, την ώρα που το σκάφος βουλιάζει. Δεν πιστεύω τις στημένες δημοσκοπήσεις των σοφών επικοινωνιολόγων. Αλίμονο αν σ’ αυτό τον ορυμαγδό φτώχειας, δυστυχίας και ταπείνωσης που, σαν πληγή του Φαραώ, επέπεσε στη χώρα οι βολεμένοι και «τρώγοντες» (τα «σπλάχνα» μας!) είναι τόσο πολλοί και αν τη σοβαρή κατάσταση της χώρας μπορούν να την διαχειριστούν οι πλέον ασόβαροι. Οι ίδιοι που την έσπειραν!
Καλό το παραμύθι, αλλά ο δράκος των προηγούμενων μάλλον ξεθώριασε!
Το πραγματικό δράμα της Ελλάδας και των Ελλήνων, μόλις τώρα ανοίγει αυλαία.
Όλοι οι προηγούμενοι έφεραν την χώρα στην άκρη του γκρεμού κι αυτοί εδώ την πήγαν ένα βήμα παραπέρα!
Δεν είναι η πρώτη φορά, φοβάμαι πως ούτε κι η τελευταία, που ο ελληνικός λαός θα παρακολουθήσει μία ακόμη πράξη της ατέλειωτης φαρσοκωμωδίας που άρχισε από την εποχή της μεταπολίτευσης και θα καταλήξει, όπως όλα δείχνουν πιά, σε φοβερή τραγωδία. Ένα κομμάτι του λαού, αθεράπευτα ώριμο να χάψει ό,τι παραμύθι του σερβιριστεί, αρκεί να του κολακεύει τα ταπεινά ένστικτα, τα απωθημένα του και να του τάζει ό,τι επιθυμούσε αλλά δεν μπορούσε ν’ αποκτήσει (είτε από αδυναμία, είτε από ανικανότητα), παγιδεύτηκε στη σαγήνη, μεταφορικά και πραγματικά, ενός ηγέτη που όχι μόνο έταξε στους πάντες τα πάντα, αλλά και άφησε τον καθένα να φανταστεί ότι θα του εκπληρώσει κάθε μύχιο πόθο του. Αρκεί να τον διαιωνίσει στην εξουσία!
Και το μαγαζί της απάτης στήθηκε και πρόκοψε, με πρώτο ψεύδος την ίδια την επιγραφή του!
Κομπίνα με το καλημέρα! «Σοσιαλιστικό» και «Κίνημα», έγραφε η ταμπέλα του! Δύο ψέματα σε τρεις λέξεις! Μόνο το «Πανελλήνιο» ήταν αλήθεια!
Η συνέχεια γνωστή, μαζί με λέξεις χωρίς ή με αντίθετη έννοια. Π.χ. «Αλλαγή», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, ίδιο συνδικάτο», «Έξω οι βάσεις του θανάτου» και πλήθος άλλων ωραίων στο αυτί, πλην κούφιων λόγων με κοινό παρονομαστή τη δημαγωγία, τον λαϊκισμό, την εξαπάτηση των πολλών και το βόλεμα των λίγων. Αυτών που βλέπουμε σήμερα, από το βήμα των καναλιών και το ύψος των παχυλών αμοιβών τους, να μάχονται λυσσαλέα υπερασπίζοντας, ψευδόμενοι ασύστολα, τη χούφτα των ανίκανων και πειραματιζόμενων μάγων της πολιτικάντικης πολιτικής, χειραγωγούντες τον λαό κάνοντας το "μαύρο", "άσπρο"! Αυτών που χωρίς καμιά ιδεολογία, κανένα πρόγραμμα και κανένα ηθικό φραγμό νοιάζονται, όλο το κύκλωμα μαζί, μόνο γιά την «καρέκλα», το μέλι της εξουσίας και τον εύκολο πλουτισμό.
Η χώρα πτώχευσε, αφού δεν πληρώνει οφειλόμενα σε εργολάβους, προμηθευτές, νοσοκομεία, σχολεία, φαρμακοποιούς, γιατρούς, αλλά και όλους τους ταλαίπωρους ιδιώτες που έχουν λαμβάνειν επιστροφές φόρων, ενδιαφερόμενη μόνο να διασφαλίσει τα τοκοχρεολύσια εκείνων που, με τη σειρά τους, την αιμοδοτούν! Και το μόνο που μεριμνά η κυβέρνηση είναι να προστατεύει το «σύστημα» που της εξασφαλίζει το παραμύθιασμα του λαού και , κατά συνέπειαν, την επιβίωσή της στην εξουσία, με αντιπαροχή την πλουσιοπάροχη ανταμοιβή του!
Μήπως είδε ή άκουσε κανένας τον κ. Παναγόπουλο, τον πασόκο εκπρόσωπο των εργατών, ή τον κ. Κουτσούκο, τον καταπράσινο ηγέτη των δημ. υπαλλήλων; Όλων αυτών των κυρίων που κάποτε χάλαγαν τον κόσμο για τα «κεκτημένα» και το νόμο, που αποτελούσε το δίκιο του εργάτη και τώρα λουφάζουν σε κάποιο «υπόγειο»;
Δεν πιστεύω γρι από τις σαπουνόφουσκες που ψελλίζουν οι Πεταλωτήδες και σιγοντάρουν τα διάφορα παπαγαλάκια του ΜEGA και λοιπών «πρόθυμων» ΜΜΕ. Δεν πιστεύω στις αισιόδοξες παπαρδέλες σωτηρίας, που εκστομίζονται θρασύτατα με χαζοχαρούμενα αισιόδοξα χαμόγελα αμηχανίας και σπασμένα ελληνικά, την ώρα που το σκάφος βουλιάζει. Δεν πιστεύω τις στημένες δημοσκοπήσεις των σοφών επικοινωνιολόγων. Αλίμονο αν σ’ αυτό τον ορυμαγδό φτώχειας, δυστυχίας και ταπείνωσης που, σαν πληγή του Φαραώ, επέπεσε στη χώρα οι βολεμένοι και «τρώγοντες» (τα «σπλάχνα» μας!) είναι τόσο πολλοί και αν τη σοβαρή κατάσταση της χώρας μπορούν να την διαχειριστούν οι πλέον ασόβαροι. Οι ίδιοι που την έσπειραν!
Καλό το παραμύθι, αλλά ο δράκος των προηγούμενων μάλλον ξεθώριασε!
Το πραγματικό δράμα της Ελλάδας και των Ελλήνων, μόλις τώρα ανοίγει αυλαία.
Όλοι οι προηγούμενοι έφεραν την χώρα στην άκρη του γκρεμού κι αυτοί εδώ την πήγαν ένα βήμα παραπέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου