Ο κομφορμίστας. (Νυν και αεί και εις τους αιώνας....)

Επικαιρότης

   Χθες αργά, είδα στην ΕΤ1 ένα σπουδαίο έργο του Μπερτολούτσι. Λιτό, συγκινητικό, σχεδόν σπαρακτικό. Προφητικό, διαχρονικό, (γυρισμένο στο 1970), και πανανθρώπινο.

   Τα χρόνια περνούν, οι καιροί γυρίζουν, οι άνθρωποι έρχονται, ζουν, παρέρχονται και τα φαινόμενα δείχνουν ότι αλλάζουν, ότι εξελίσσονται. Όμως το DNA της ψυχής τους παραμένει ίδιο. Τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει, αφού η δομή και η «κουλτούρα» της παραμένουν ίδιες, αποτελώντας παγκόσμιες σταθερές. Παρά τις διάφορες αναπτυσσόμενες ιδεοπλασίες και τις φρούδες αιθεροβασίες κάποιων ρομαντικών, που τελικά προκύπτουν ανόητοι. Ο χαρακτήρας του ανθρώπου δεν αλλάζει.
  
   Μου θύμισε τα γλοιώδη ξεσκονίσματα στην εποχή της χούντας κάποιων δημοσιογραφικών συγκροτημάτων, σημερινών Ηρακλέων και στυλοβατών της δημοκρατίας και της κωλοτούμπας!
   Θυμήθηκα, ακόμη, τους δεκάδες σαλιάρηδες υμνητές της και τις μυριάδες προσκυνημένους «χουντικούς», που σαν χτυπημένοι με νεραϊδένιο ραβδί, μεταμορφώθηκαν, μέσα σε μιά καλοκαιριάτικη νύχτα, σε «αντιστασιακούς»! Και το χειρότερο, οι πιό θρασείς, οι πιό φαύλοι εξ αυτών, εξαργύρωσαν πλουσιοπάροχα την ανύπαρκτη αντιστασιακή τους δράση και τη θεαματική οβιδιακή τους μεταμόρφωση.
Λιγούρηδες του χθες , βαθύπλουτοι του σήμερα!

   Και ως φελλοί, επέπλευσαν και επιπλέουν ακόμη!

Το όραμα, το σχέδιο, το τεφτέρι και …. το γόνατο!

Θέσεις - Απόψεις

   Οι δύο πρώτες λέξεις αποτελούσαν ανέκαθεν τον πολιορκητικό κριό που άνοιγε, εύκολα και ευχάριστα, τα μυαλά και τις ψυχές των αφελών εκείνων που πίστεψαν τον φαύλο Ανδρέα και ακολούθησαν το ψευδεπίγραφο ΠΑΣΟΚ, αγνά και άδολα. (Πλην, εννοείται, των πάσης φύσεως λαμογιών που η τσίκνα του «ψητού» της εξουσίας, τους γαργάλισε και τράβηξε υστερόβουλα, ανεξάρτητα της, μέχρι τότε, πολιτικής τους προέλευσης).
   Όλοι αυτοί πίστεψαν στον πρωτομάστορα της δημαγωγίας και του λαϊκισμού και βοήθησαν, καθείς με τον τρόπο του, στην παγίωση του πασοκικού καθεστώτος. (Δημιουργώντας τα περίφημα, σπλάχνα μας!).

   Η στήλη καταθέτει μαρτυρία-πληροφορία που είχε, ήδη, από την 19η Οκτωβρίου του 1981, την επομένη των, τότε, εκλογών.
   Φίλος της, απολύτως αξιόπιστο πρόσωπο, του κλειστού κύκλου και, εξ απορρήτων τότε, του Ανδρέα μετέσχε στην πρώτη σύσκεψη, (τρόπος του λέγειν), στο Καστρί, τη νύχτα της μεγάλης νίκης.
Ο αρχηγός τους μάζεψε σε μια αίθουσα και τους είπε.

   - Κύριοι το καράβι ξεκίνησε. Ξεχάστε τι λέγαμε κι ανασκουμπωθείτε για δουλειά. Δεν έχει τόσο σημασία ο προορισμός αλλά το ταξίδι.( Γνώστης του Καβάφη, ο μεγάλος!). Μπορεί στο δρόμο ν’ αλλάζουμε πορεία, από φουρτούνες, ανέμους, ξέρες ή υφάλους. Όμως ξεκινάμε τη πορεία μας και… βλέποντας και κάνοντας!

   Αυτά είπε, πάνω κάτω, (κάποιες λέξεις μπορεί να αλλάζουν, αφού ο χρόνος σκιάζει τη μνήμη μου, το νόημα όμως όχι).

   Η μετέπειτα καιροσκοπική πορεία του κόμματος και του αρχηγού του εξηγείται απόλυτα από τα λόγια εκείνα, που αποτελούν και τις μόνες υποθήκες συνέπειας αυτού του πολιτικού μορφώματος. Τα όποια σχέδια, οράματα και οι λοιπές λεκτικές «σαπουνόφουσκες» υπακούουν σ’ αυτό το γερό, σταθερό και μόνιμο υπόβαθρο: «Βλέποντας και κάνοντας»!

   Στα προηγούμενα χρόνια, οι άριστοι οιωνοί, οι εύκολοι καιροί, οι ούριοι άνεμοι, η ευμενής διεθνής συγκυρία και οι πακτωλοί της τότε ΕΟΚ, επέτρεψαν στο σκάφος να πλέει σε γαλήνια νερά, χωρίς σκοπέλους και μεγάλες φουρτούνες. Και όταν τελειώνοντας το τζάμπα πιάσαμε το βερεσέ, το μεγάλο χαλί της επίπλαστης ευδαιμονίας και της κλεμμένης ευμάρειας, κάλυπτε με ευκολία κάτω του όλα τα «σκουπίδια» της δημαγωγίας, του εύκολου λαϊκισμού, του μηδενικού προβληματισμού και της πολιτικής ραστώνης που είχε αποχαυνώσει γλυκά, σαν καλοκαιρινός μεσημεριάτικος υπνάκος, όλο τον ελληνικό λαό, που (απολύτως φυσικά), ρέποντας στην άνεση και ευκολία του πορεύτηκε αναλόγως στις λεωφόρους της «ήσσονος προσπαθείας», των δανεικών και του πασαρίσματος όλων των χειρονακτικών και δύσκολων επαγγελμάτων στους μετανάστες, με «οδικούς χάρτες» που τους χάραζαν στη "πλάκα", οι ανεύθυνοι τρυφηλοί και «μπερμπάντηδες» ταγοί του, προκειμένου να εξασφαλίζουν ησυχία και επανεκλογή!

   Τα ίδια οράματα, τα ίδια σχέδια, τις ίδιες σαχλαμάρες, γαρνιρισμένες με σύγχρονη μπουρδολογία (πράσινη ανάπτυξη, open gov, ακαταλαβίστικοι και ανόητοι τίτλοι-μακρινάρια Υπουργείων, «αντιεξουσιαστής πρωθυπουργός», περίστροφα στο τραπέζι και πλήθος από άλλες παιδιάστικες κουταμάρες) αναμασά σήμερα ο γιος του!

   Τώρα όμως που οι καιροί άλλαξαν και η βάρκα της χώρας «έκατσε» στα βράχια, τώρα που η πραγματικότητα προβάλλει ζοφερή, αυτές οι παπαρδέλες δεν περνούν πλέον. Ο κόσμος δεν τις χάφτει (πλην των βολεμένων «σπλάχνων»). Ο βασιλιάς αποκαλύπτεται εντελώς γυμνός και ο λαός πελαγώνει!

   Δυστυχώς, από το 1981 και μετά, η χώρα βαδίζει χωρίς όραμα, χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς στόχο, σε τυχαία πορεία. Όλα με το τεφτέρι στο γόνατο. Όλα στο γάμο του Καραγκιόζη. Με εμπνεύσεις, επινοήσεις, αυτοσχεδιασμούς και πειραματισμούς, όπου το μείζον της κάθε κυβέρνησης είναι η, πάση θυσία, επανεκλογή της, εκμαυλίζοντας τον λαό και της κάθε αντιπολίτευσης η, υπερακοντίζοντας σε διασπορά φρούδων ελπίδων, άνοδος στην εξουσία. (Χαλίφης στη θέση του χαλίφη!).

   Με τα σχέδια, τα οράματα και τους «οδικούς χάρτες», όπως πάει το πράγμα, άντε να δούμε που θα καταλήξουμε και τι θα ορίζουμε, σε λίγο, στον τόπο μας!
   Πάντως κι η Ζαν Ντ’ Αρκ που έβλεπε οράματα, είδατε που κατέληξε. Παϊδάκια στα κάρβουνα!

Το χρέος-γίγας και η γνήσια ελληνική λύση καταπολέμησής του!

Θέσεις - Απόψεις

   Πολλές συζητήσεις γίνονται γιά το μείζον ελληνικό πρόβλημα, το γιγαντιαίο δημόσιο χρέος. Και όλοι οι οικονομολόγοι του κόσμου προσπαθούν, σπαζοκεφαλιάζοντας, να βρουν λύση σ’ ένα πρόβλημα που θυμίζει «δήλιο». Δηλαδή άλυτο! Και όμως!

   Η στήλη, μετά διεξοδικές και αλλεπάλληλες συσκέψεις με τους οικονομικούς της συνεργάτες (εκ των αρίστων του είδους!), θεωρεί ότι εξηύρε την λύση! Μία λύση, απλή σαν το αυγό του Κολόμβου, πέρα γιά πέρα ελληνική και χωρίς «κουρέματα», παλαιομοδίτικα μιζ αν πλι και μεζ, αναδιαρθρώσεις, επιμηκύνσεις και, γενικώς, επεμβάσεις και αναμείξεις διαφόρων ξένων «χρυσοδάκτυλων» αρπακτικών, τύπου Σόρος και λοιπών διεθνών μεγαλοαπατεώνων.
   Λύση απλή, πρακτική και, πάνω απ’ όλα, καθαρά ελληνική! Με 5 απλά μέτρα, βασισμένα στις μαγικές λέξεις «αναδιάρθρωση» και «εξορθολογισμός»! Ήτοι.

   1) Αναδιαρθρώνονται όλοι οι μισθοί στον δημόσιο τομέα, γιά τους προσεχείς 39,5 μήνες. Ο κάθε δημόσιος υπάλληλος θα λαμβάνει βασικό μισθό μηνιαίως, 0 ευρώ! Απαξάπαντες! Όλων των βαθμών και όλων των ειδικοτήτων! Ήρθε, επί τέλους, η ώρα γιά την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου! Με ετήσια αναπροσαρμογή και προσαύξηση κατά 5% επί του βασικού.
   Επιπροσθέτως θα 10/πλασιάζονται όλα τα επιδόματα (υπάρχοντα και καταργημένα). Επίσης επανέρχονται όλα τα δώρα, διπλασιασμένα! Δηλαδή 16 μισθοί, ετησίως! Όλα με ποσοστιαία αναφορά στον βασικό μισθό, χωρίς περαιτέρω περικοπές και κρατήσεις!
   2) Αναδιαρθρώνεται, επίσης, ο τρόπος καταβολής των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Οι μισθοί θα διαμορφώνονται με ελεύθερη διαπραγμάτευση των ενδιαφερομένων και με την εξής καινοτομία. Ο εργοδότης θα καταβάλλει στον εργαζόμενο τον μισθό του αφαιρουμένων ισόποσων κρατήσεων υπέρ του δημοσίου, τις οποίες θα καταθέτει, υπ’ ευθύνη του, σε ειδικό λογαριασμό του Υπουργείου Οικονομικών.
   3) Όλες οι συντάξεις, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, «αναδιαρθρώνονται» στο 120% του μισθού εξόδου του κάθε εργαζομένου! Μαζί με το διατηρούμενο ΕΚΑΣ, θεσπίζεται ειδικό bonus, το καλούμενο επίδομα ΔΝΤ, ανερχόμενο στο 168% (τόσα χρόνια εκτιμάται η παραμονή του στη χώρα) του βασικού μισθού (των 0 ευρώ).
   4) Εξορθολογίζονται, καταργούμενα, όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και σχολεία της χώρας, ανεξαρτήτως βαθμίδος! Τα κτίρια θα μετατραπούν σε κέντρα υποδοχής και στέγασης λαθρομεταναστών. Ο υπάρχων εξοπλισμός τους θα εκποιηθεί και με το προϊόν θα αγορασθούν κρεβάτια, κλινοσκεπάσματα και κουβέρτες σε επαρκείς ποσότητες. Η Ελλάδα τιμά τη διαφορετικότητα!
   Το εκπαιδευτικό προσωπικό θα μισθοδοτείται, κανονικά, κατά τα προηγούμενα.
   Στη θέση των καταργημένων σχολείων και ιδρυμάτων θα θεσπισθούν «κρυφά σχολειά», που θα λειτουργούν νύχτα με κεριά και καντήλια. Στα μισά θα διδάσκουν παπάδες "κολυβογράμματα" και στα άλλα μισά, μουφτήδες το Κοράνι. Έτσι θα επιτευχθεί και σημαντική οικονομία σε ενέργεια (ρεύμα, πετρέλαιο, κ.λπ.)
   5) Κλείνουν για 16 μήνες όλα τα νοσηλευτικά ιδρύματα, νοσοκομεία, ιατρεία, κέντρα υγείας κ.λπ., προκειμένου να γίνει, επί τέλους, εξορθολογιστική και έγκυρη απογραφή υλικών και να μην δίνεται τροφή σε άθλιους συκοφάντες και έδαφος σε ελεεινούς σαμποτέρς να προβοκάρουν και δυσφημίζουν αδιάντροπα, το σπουδαίο και νοικοκυρεμένο έργο του Υπουργείου Υγείας.

   Το οικονομικό επιτελείο της στήλης πιστεύει ακράδαντα, ότι στο χρονικό όριο των 39,5 μηνών, με την πιό πάνω σχέδιο σφικτής, πλην συνετής, οικονομικής πολιτικής, θα εξοικονομηθούν τόσοι πόροι, που το ελληνικό χρέος θα εξολοθρευτεί αμέσως και η χώρα θα ξαναβγεί, καμαρωτή και περήφανη, (όπως πάντα), στις αγορές, ανακτώντας την αξιοπιστία και το παλαιό της μεγαλείο!
  
   Η Ελλάδα θα μπορεί, πάλι, να υπερηφανεύεται ότι ξαναδίνει τα φώτα της προόδου στη Ανθρωπότητα, αλλάζοντας έστω, τα αντίστοιχα των πολιτών της!

   Ελπίζω πως ο κ. Πεταλωτής, (το baby τσακάλι), το άγρυπνο μάτι και αυτί της Κυβέρνησης, θα επωφεληθεί της ρηξικέλευθης αυτής πρότασης, την οποίαν η στήλη δημοσιεύει σήμερα
αφιλοκερδώς και ανυστεροβούλως, και επιλαμβανόμενος του θέματος, θα φροντίσει να φέρει σε επαφή το οικονομικό επιτελείο της στήλης (πρόθυμο πάντα και έτοιμο στην υπηρεσία της πατρίδας), με το αντίστοιχο του κ. Παπακωνσταντίνου, γιά πιό αναλυτική και λεπτομερή επεξήγηση του σχεδίου!
   Γιά το καλό της χώρας και το δικό του!

Homo pasokus

Θέσεις - Απόψεις

   Δεν είναι η πρώτη φορά, φοβάμαι πως ούτε κι η τελευταία, που ο ελληνικός λαός θα παρακολουθήσει μία ακόμη πράξη της ατέλειωτης φαρσοκωμωδίας που άρχισε από την εποχή της μεταπολίτευσης και θα καταλήξει, όπως όλα δείχνουν πιά, σε φοβερή τραγωδία. Ένα κομμάτι του λαού, αθεράπευτα ώριμο να χάψει ό,τι παραμύθι του σερβιριστεί, αρκεί να του κολακεύει τα ταπεινά ένστικτα, τα απωθημένα του και να του τάζει ό,τι επιθυμούσε αλλά δεν μπορούσε ν’ αποκτήσει (είτε από αδυναμία, είτε από ανικανότητα), παγιδεύτηκε στη σαγήνη, μεταφορικά και πραγματικά, ενός ηγέτη που όχι μόνο έταξε στους πάντες τα πάντα, αλλά και άφησε τον καθένα να φανταστεί ότι θα του εκπληρώσει κάθε μύχιο πόθο του. Αρκεί να τον διαιωνίσει στην εξουσία!

   Και το μαγαζί της απάτης στήθηκε και πρόκοψε, με πρώτο ψεύδος την ίδια την επιγραφή του!
Κομπίνα με το καλημέρα! «Σοσιαλιστικό» και «Κίνημα», έγραφε η ταμπέλα του! Δύο ψέματα σε τρεις λέξεις! Μόνο το «Πανελλήνιο» ήταν αλήθεια!
   Η συνέχεια γνωστή, μαζί με λέξεις χωρίς ή με αντίθετη έννοια. Π.χ. «Αλλαγή», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, ίδιο συνδικάτο», «Έξω οι βάσεις του θανάτου» και πλήθος άλλων ωραίων στο αυτί, πλην κούφιων λόγων με κοινό παρονομαστή τη δημαγωγία, τον λαϊκισμό, την εξαπάτηση των πολλών και το βόλεμα των λίγων. Αυτών που βλέπουμε σήμερα, από το βήμα των καναλιών και το ύψος των παχυλών αμοιβών τους, να μάχονται λυσσαλέα υπερασπίζοντας, ψευδόμενοι ασύστολα, τη χούφτα των ανίκανων και πειραματιζόμενων μάγων της πολιτικάντικης πολιτικής, χειραγωγούντες τον λαό κάνοντας το "μαύρο", "άσπρο"! Αυτών που χωρίς καμιά ιδεολογία, κανένα πρόγραμμα και κανένα ηθικό φραγμό νοιάζονται, όλο το κύκλωμα μαζί,  μόνο γιά την «καρέκλα», το μέλι της εξουσίας και τον εύκολο πλουτισμό.

   Η χώρα πτώχευσε, αφού δεν πληρώνει οφειλόμενα σε εργολάβους, προμηθευτές, νοσοκομεία, σχολεία, φαρμακοποιούς, γιατρούς, αλλά και όλους τους ταλαίπωρους ιδιώτες που έχουν λαμβάνειν επιστροφές φόρων, ενδιαφερόμενη μόνο να διασφαλίσει τα τοκοχρεολύσια εκείνων που, με τη σειρά τους, την αιμοδοτούν! Και το μόνο που μεριμνά η κυβέρνηση είναι να προστατεύει το «σύστημα» που της εξασφαλίζει το παραμύθιασμα του λαού και , κατά συνέπειαν, την επιβίωσή της στην εξουσία, με αντιπαροχή την πλουσιοπάροχη ανταμοιβή του!
   Μήπως είδε ή άκουσε κανένας τον κ. Παναγόπουλο, τον πασόκο εκπρόσωπο των εργατών, ή τον κ. Κουτσούκο, τον καταπράσινο ηγέτη των δημ. υπαλλήλων; Όλων αυτών των κυρίων που κάποτε χάλαγαν τον κόσμο για τα «κεκτημένα» και το νόμο, που αποτελούσε το δίκιο του εργάτη και τώρα λουφάζουν σε κάποιο «υπόγειο»;

   Δεν πιστεύω γρι από τις σαπουνόφουσκες που ψελλίζουν οι Πεταλωτήδες και σιγοντάρουν τα διάφορα παπαγαλάκια του ΜEGA και λοιπών «πρόθυμων» ΜΜΕ. Δεν πιστεύω στις αισιόδοξες παπαρδέλες σωτηρίας, που εκστομίζονται θρασύτατα με χαζοχαρούμενα αισιόδοξα χαμόγελα αμηχανίας και σπασμένα ελληνικά, την ώρα που το σκάφος βουλιάζει. Δεν πιστεύω τις στημένες δημοσκοπήσεις των σοφών επικοινωνιολόγων. Αλίμονο αν σ’ αυτό τον ορυμαγδό φτώχειας, δυστυχίας και ταπείνωσης που, σαν πληγή του Φαραώ, επέπεσε στη χώρα οι βολεμένοι και «τρώγοντες» (τα «σπλάχνα» μας!) είναι τόσο πολλοί και αν τη σοβαρή κατάσταση της χώρας μπορούν να την διαχειριστούν οι πλέον ασόβαροι. Οι ίδιοι που την έσπειραν!
   Καλό το παραμύθι, αλλά ο δράκος των προηγούμενων μάλλον ξεθώριασε!

   Το πραγματικό δράμα της Ελλάδας και των Ελλήνων, μόλις τώρα ανοίγει αυλαία.
   Όλοι οι προηγούμενοι έφεραν την χώρα στην άκρη του γκρεμού κι αυτοί εδώ την πήγαν ένα βήμα παραπέρα!

Το μήνυμα της Ανάστασης κι η διάψευση των προσδοκιών.

Επικαιρότης

   Καθ’ όλη τη διάρκεια του Μεγ. Σαββάτου, κοιτούσα συνεχώς το άδειο μου πορτοφόλι, που κρατούσα ψόφιο στα χέρια, προσδοκώντας, σύμφωνα με το κορυφαίο χριστιανικό μήνυμα, και γι’ αυτό ανάσταση νεκρών.
   Η αγωνία μου, όσο πλησίαζαν τα μεσάνυχτα, κορυφωνόταν μέχρι τη στιγμή που το ελπιδοφόρο μήνυμα της Ανάστασης δονούσε την ατμόσφαιρα, γύρω από το μικρό εκκλησάκι της Αγίας Ελεούσας, στον Μαλακώντα Ερετρείας. Μαζί με τα βαρελότα που έσκαγαν γύρω μου, κάνοντας την περιοχή να θυμίζει Μισράτα και Ζαουΐγια.

   Τελικά, οι προσδοκίες μου δεν επαληθεύτηκαν. Άδειο ήταν κι άδειο έμεινε! Το θαύμα δεν έγινε φέτος. Απογοήτευση. Κρίμα!

   Θέλω να πιστεύω ότι αυτό θα γίνει, οπωσδήποτε, του χρόνου, πακέτο με την έξοδο της χώρας στις αγορές, όπως προέβλεψε εκ του ασφαλούς, και ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (αυτής που μέλος της είναι και ο Τυνήσιος Μπεν Αλή Μπαμπά, με όλους τους υπόλοιπους 40 κλέφτες σοσιαλιστάδες) και, παρεμπιπτόντως, Πρωθυπουργεύων της Ελλάδος. Μακάρι!

Τα ωραία, κούφια, λόγια και η σκληρή πραγματικότητα.

Σχολιασμοί

   Οι παχιές αγελάδες φέρνουν, όπως είναι φυσικό, γενική ευφορία. Ωραία λόγια, ρίγη συγκίνησης, αδελφικούς εναγκαλισμούς και όρκους αιώνιας πίστης και αφοσίωσης σε ιδανικά και αξίες.
   Σε μιά όμορφη δεξίωση, με την ορχήστρα να παίζει μελωδικούς ρυθμούς και περιφερόμενοι μ’ ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι φαντάζουμε, όλοι, τύποι ιδανικοί!  Ώ, τι ωραία και γλυκιά που είναι η ζωή!
   Όμως όταν οι αγελάδες αρχίζουν και χάνουν συνεχώς βάρος, όταν οι πηγές αρχίζουν να στερεύουν και τα μετρητά να λιγοστεύουν, τότε το σκηνικό αλλάζει.
   Τα ωραία λόγια ξεχνιόνται, τα πρόσωπα σκυθρωπιάζουν και σκληραίνουν και το ναρκωμένο αίσθημα αυτοσυντήρησης ξυπνά. Η αλληλεγγύη πάει περίπατο και κυριαρχεί αυτό που, μάλλον ανόητα, καλείται «εθνικισμός». Πιό σωστά θα αποδιδόταν με τη φράση «ο θάνατός σου, ζωή μου»!

   Η Ε.Ε., σαν ιδέα, γεννήθηκε από οραματιστές πολιτικούς (Αντενάουερ, Ντε Γκωλ) προκειμένου να σταματήσουν οι αντιπαλότητες στην Ευρώπη και να οικοδομηθεί η γενική ανάπτυξη μέσα σε πνεύμα συνεργασίας και αλληλεγγύης, ώστε να αδρανοποιηθούν και εξαφανισθούν οι επί μέρους εθνικισμοί που τις δημιουργούν.
   Όλα αυτά, όμως, στο κατώφλι μιάς περιόδου παχύτατων αγελάδων που με νομοτελειακή ακρίβεια προβλεπόταν ότι θα διαδεχόταν το μπάχαλο που είχε δημιουργήσει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.
   Όμως η δυναμική των πραγμάτων και το επίσης αναπόφευκτο κλείσιμο του προηγούμενου κύκλου, (άλλη νομοτέλεια κι αυτή, κάθε κύκλος να κλείνει στην ώρα του), βάζει την Ευρώπη, πλέον, στον αστερισμό των ισχνών αγελάδων!
   Οπότε, μοιραία, πέφτουν οι μάσκες κι αποδεικνύεται η γύμνια των αξιών και η κουφότης του βερμπαλισμού. Τώρα, τρεχάτε ποδαράκια μου….. και ο σώζων εαυτόν σωθήτω!

   Η Σλοβακία, πρώτη, ανοίγει το χορό, αρνούμενη να συμμετάσχει, (φτωχή ούσα), στη σωτηρία πλουσιοτέρων αυτής χωρών,  όπως περνιόταν η Ελλάδα, (αλήθεια, ποιός εχέφρων μπορεί να την κατηγορήσει γι’ αυτό, εν μέσω παγκόσμιας κρίσης;), και ακολουθεί ο «ευρωσκεπτικισμός» (τι ωραία λέξη γιά να πεις "κοιτάζω πρώτα την πάρτη μου"!) διαφόρων άλλων χωρών, π.χ. Φινλανδία. Και μαζί μ’ αυτήν, οι πιό πλούσιες (Ολλανδία, Αυστρία, Γερμανία) αρχίζουν να γκρινιάζουν και να…. κλωτσάνε ανοιχτά!

   Εμείς βεβαίως, αυτή την απόλυτα φυσιολογική αντίδραση, την ενστικτώδη άμυνα στην επερχόμενη λαίλαπα, την βαφτίζουμε, στρουθοκαμηλίζοντας υποκριτικά, «άνοδο της ακροδεξιάς» και βολεύουμε με τη διαπίστωση αυτή τη συνείδησή μας! Ενώ δεν είναι τίποτε περισσότερο από μιά ακόμη απόδειξη ύπαρξης και λειτουργίας, σε ομαδικό επίπεδο, του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης που υπήρχε και θα υπάρχει σε κάθε ον, ανθρώπινο και μη! Τελείως ανεξάρτητο και πέρα από πολιτικά ιδεολογήματα, κομματικούς σχηματισμούς και κάθε άλλο νοητικό μόρφωμα.

   Θέλετε μερικά ελληνικά παραδείγματα, γιά την άποψη αυτή; Η Κερατέα, πρώτη απ' όλα!
   Κανείς δεν θέλει τα σκουπίδια στον τόπο του. Δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, συσπειρώθηκαν, εφευρίσκοντας μύριες όσες δικαιολογίες (πάντα γιά το ωραίο, το δίκαιο, το πολιτιστικό, το νόμιμο!) γιά να στείλουν τα σκουπίδια…. αλλού! Οπουδήποτε, δεν έχει σημασία. «Μιά πιθαμή απ’ τον κ…  μας κι όπου αλλού θέλει ας μπει»!
   Το ίδιο γίνεται με τα κέντρα αποτοξίνωσης των ναρκομανών. Όπου ανακοινώνεται κάποια στέγασή τους ανακαλύπτουμε, αμέσως, γειτνίαση με σχολείο, εκκλησία, μπουρδέλο, οτιδήποτε, τάχα αντιβαίνον με την εγκατάστασή του, και λέμε.
   - Α, πα, πα, ο ΟΚΑΝΑ εδώ; Αποκλείεται! Πρέπει να πάει αλλού!
   Το ίδιο γίνεται και με τους χώρους στέγασης των λαθρομεταναστών.
   - Τι; Nα γίνει στο παλιό στρατόπεδο, στη Ριτσώνα; Δεν σφάξανε! Δεν υπάρχουν…. οι κατάλληλες υποδομές! Ας πάνε να το κάνουν κάπου αλλού!
   Θέλετε και κάτι σε στενότερο επίπεδο; Έχω δει νύχτα τύπους με πιτζάμες να μεταφέρουν τους κάδους σκουπιδιών του Δήμου, από τη πλευρά της πολυκατοικίας τους…. στην απέναντι!

   Η λογική, επαγωγική αναλογία λέει:

   Οι διάφοροι ΧΥΤΑ, ΧΥΤΥ ή όπως διάβολο λέγονται αυτά, η «στοργή» για τους ναρκομανείς, η «αλληλεγγύη» για τους λαθρομετανάστες, ο σκουπιδοτενεκές που μαζεύει πολιτισμένα τα σκουπίδια, αποτελούν τις «παχιές» αγελάδες, όπου με ωραία λόγια εκφράζουμε την ανάγκη ύπαρξης όλων αυτών των καλών και χρησίμων.
   Όμως, το να εγκατασταθούν, όλα αυτά, στη πόλη μας, στη γειτονιά μας, στην πόρτα μας είναι οι «ισχνές! Το πράγμα, τότε, αλλάζει και παίρνει άλλες διαστάσεις!
   Τώρα λειτουργεί το ατομικό συμφέρον και η αυτοσυντήρηση που βγάζει ως συμπέρασμα το: «Ας πάνε … αλλού»! Κι αυτό ούτε ακροδεξιά ιδεολογία αποτελεί, ούτε ακροαριστερή, ούτε τίποτα! Κουροφέξαλα! Ιδιοτέλεια είναι και μόνον.
   Δυστυχώς, τα γεγονότα έχουν τη δική τους δυναμική και υπερβαίνουν, πάντοτε, τα παχιά, κούφια, λόγια. Αρκεί να ωριμάσουν οι συνθήκες γι' αυτό! 
   Ο γνωστός σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος, ένθερμος υποστηρικτής των λαθρομεταναστών (παχιές αγελάδες), όταν τον λήστεψαν και κόντεψαν να τον σκοτώσουν στο ξύλο 4 από δαύτους (ισχνές αγελάδες), ανακάλυψε ότι οι προηγούμενες απόψεις του αποτελούσαν "εφηβικές μαλακίες" (η έκφραση δική του) που αποφάσισε, στα 85 του, να κόψει! 

   Τελικά, τι ωραία που είναι τα λόγια και πόσο όμορφα, (με χρήση ανθρωπιστικής ιδεολογίας πάντα), μπορούν να καλύψουν όλα τα άσχημα πράγματα της καθημερινότητος, σαν όμορφη και ζεστή κουβέρτα, και να δικαιολογήσουν όλα τα αδικαιολόγητα! Αλλά όταν ζορίσουν τα πράγματα και σφίξουν οι κ.... , η κουβέρτα προκύπτει κοντή και ανεπαρκής. Το δόλωμα του παραμυθένιου μπλα, μπλά δεν καταπίνεται εύκολα. 
   Και μόνο  όποιος είναι έτοιμος γι’ αυτό… το χάφτει!  Che fece…..

   ΥΓ. Η στήλη λυπάται που, τέτοια εορταστική μέρα, δεν έχει τίποτε πιό χαρούμενο «φορεματάκι» να βάλει. Αν και έψαξε πολύ στη «γκαρνταρόμπα» της, αυτό ήταν το λιγότερο μελαγχολικό που βρήκε!

Η χρεοκοπία, η «αναδιάρθρωση» και το «τσουνάμι» που έρχεται!

Επικαιρότης

   Η απεικόνιση της σημερινής κατάστασης της ελληνικής οικονομίας είναι κατά βάση απλή και ξεκάθαρη, παρ’ όλον ότι κάποιοι δεν μπορούν, ή δεν θέλουν, να καταλάβουν. Το πρόβλημα γεννήθηκε και ανδρώθηκε κατά, επίσης, απλό τρόπο. Η ελληνική κοινωνία, γιά 30 χρόνια, έζησε (και ζει) πέραν από τις αντοχές μιάς υγιούς οικονομίας και πάνω από τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας.
   Κάθε χρόνο η τακτική αυτή δημιουργούσε ελλείμματα στον προϋπολογισμό που καλύπτονταν, στην αρχή, από τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. (αντί αυτές να πηγαίνουν σε παραγωγικές επενδύσεις) και μετά, όταν οι επιχορηγήσεις τελείωσαν, με συνεχή δανεισμό. Δηλαδή με φέσια!.
   Φέσι στο φέσι, αφού καμία κυβέρνηση δεν θέλησε, ή δεν μπορούσε, να σπάσει τον φαύλο κύκλο του «τραλα-λά, καλά περνάμε» (τζιτζίκια που είπε κι ο κ. Πάγκαλος!) η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, ώσπου κάποτε η φούσκα έσπασε!
   Μπάμ! κι η Σταχτοπούτα ξαναγυρίζει στην πραγματικότητα, δηλαδή στις στάχτες και τα κουρέλια της!

   Αυτή τη στιγμή το πρόβλημα της χώρας είναι διττό.
   Από τη μία μεριά το συσσωρευμένο θηριώδες χρέος, το οποίον έστω και χωρίς περαιτέρω ελλείμματα θα γιγαντώνεται συνεχώς, λόγω των τοκοχρεολυσίων και των ανατοκισμών και από την άλλη η αδήριτη ανάγκη να γυρίσει η καθημερινότητα του Έλληνα στις συνθήκες της πραγματικής δυνατότητας της ελληνικής οικονομίας, σταματώντας έτσι, την παραγωγή ελλειμμάτων.
  
   Κατά συνέπειαν, η ελληνική κυβέρνηση, (η όποια κυβέρνηση), έχει δύο στόχους.
   α) Να «φτωχύνει» ραγδαία τους πολίτες, ώστε να αναγκαστούν να διαβιούν με λιγότερα και να ξοδεύουν λιγότερο. Αυτό γίνεται είτε με περικοπές αποδοχών, είτε με αύξηση της φορολογίας (αφαίμαξη διαφόρων προφάσεων), είτε και με τα δυό μαζί!
   β) Να παλέψει το χρέος με όσα μέσα διαθέτει και όσα τερτίπια σοφιστεί (επιμήκυνση, κούρεμα, αναδιάρθρωση, πτώχευση, κ.λπ.).
   Στον μεν πρώτο, κουτσά-στραβά αφού είναι στο χέρι της, κάτι μπορεί να κάνει. Κλείνει τη στρόφιγγα και σ’ αφήνει να βολοδέρνεις. Στριμώχνεσαι, ζορίζεσαι, αλλά στο τέλος προσαρμόζεσαι. Και, όπως-όπως, τη «βγάζεις» ή…. πεθαίνεις! Το πρόβλημα είναι ατομικό.
   Όμως στον δεύτερο, (υπόθεση χρέους), η πραγματικότητα είναι απείρως πιο σκληρή. Απαιτούνται εθνικά πλεονάσματα γιά να εξυπηρετηθεί αυτό. Και τέτοια ούτε υπάρχουν, ούτε προβλέπεται να υπάρξουν σε ορατό βάθος χρόνου, ενώ τα τοκοχρεολύσια «δουλεύουν» στο φουλ και το εκτοξεύουν συνεχώς στα ύψη.
  
   Με λίγα λόγια, το χρέος μοιάζει με τρένο που κινείται και η Ελλάδα με καθυστερημένο επιβάτη που τρέχει να το προφτάσει. Μόνο που η ταχύτητα του τρένου είναι μεγαλύτερη από εκείνη του επιβάτη, οπότε η απόσταση μεταξύ τους, αντί να μικραίνει, συνεχώς μεγαλώνει! Το χρέος δεν «πιάνεται». Η Ελλάδα, γιά μιά ακόμη φορά, χάνει το τρένο! Τελεία και παύλα!
  
   Συνεπώς, η χρεοκοπία (ή με όποιο κομψό και παραπλανητικό τρόπο κι αν ονοματιστεί) είναι δεδομένη και  μόνη ειδοποιός διαφορά, έναντι αντίστοιχων προηγουμένων χρεοκοπιών της χώρας, (αλλά και μόνη τωρινή ελπίδα-ασπίδα ) είναι η Ε.Ε. Κι αυτής η συνδρομή αναμένεται όχι από αγάπη κι ενδιαφέρον γιά μας, αλλά από αίσθημα αυτοσυντήρησης. Να μην αρχίσει το ξέφτισμα της «κουρελούς» που στο τέλος θα την μαδήσει και εξαφανίσει, ολόκληρη, εντελώς!
  
   Όσο, λοιπόν, πιο γρήγορα δηλωθεί η αδυναμία της χώρας να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις και αναζητηθούν στους κόλπους της Ε.Ε., με κατάλληλους χειρισμούς και μεθοδεύσεις, τρόποι διευθέτησης του δημόσιου χρέους, με ηπιότερες συνέπειες γιά τον λαό, τόσο το καλύτερο, (ή μάλλον, τόσο το λιγότερο κακό!). Κάθε ημέρα που περνά, αφού η απόσταση τρένου και επιβάτη μεγαλώνει, μεγαλώνει και το πρόβλημα!

   Βεβαίως, οι συνέπειες της «αναδιάρθρωσης», (διάβαζε «χρεοκοπίας»), γιά τον ελληνικό λαό θα είναι τρομερές. Η σημερινή κατάσταση θα μοιάζει με περίοδο «παχιών αγελάδων», σε σχέση με όσα θα συμβούν και τη φτώχεια που θα έρθει. Όμως κάθε αναβολή, κάθε «αύριο» κάνει τα πράγματα χειρότερα.
   Η στήλη αδυνατεί να διανοηθεί το μέγεθος της επελαύνουσας, με νομοτελειακή βεβαιότητα, συμφοράς. Αμυδρά θυμάται την κατάσταση στα παιδικά της χρόνια και ανατριχιάζει.

   Τελικά όλα τα λάθη, εδώ πληρώνονται και το «τσουνάμι» θα σαρώσει δίκαιους και άδικους.
   Ο καλός Θεός της Ελλάδας να μας λυπηθεί και να βάλει το χέρι του!

Η μαγεία των λέξεων.

Σχολιασμοί

   Κανείς δεν μπορεί ν’ αρνηθεί ότι η ελληνική γλώσσα είναι η πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου. Η γλώσσα της επιστημονικής ορολογίας και της εννοιολογικής ακριβολογίας. Η γλώσσα που αποτυπώνει και τις πιό ανεπαίσθητες χροιές και διαφορές. Η κατάλληλη λέξη γιά την κατάλληλη διαβάθμιση εννοίας.
   Το ΠΑΣΟΚ, από παλιά, έχει αναδειχθεί σε πρωτομάστορα και πρωταθλητή στη λογοπλασία (τύφλα να έχουν οι Τζάρτζανοι, Γεωργούληδες, Καργάκοι, Μπαμπινιώτηδες και τόσοι άλλοι επιφανείς γλωσσολόγοι καθηγητές και λοιποί γλωσσαμύντορες και λόγιοι. Και μάλιστα αθροιστικώς!).
   Παλαιότερα, επί του αλήστου μνήμης ιδρυτού του ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα ιδρυτού της μοντέρνας ελληνικής γλωσσοπλαστικής, κατασκευάστηκαν λέξεις με εντελώς αντίθετο νόημα από εκείνο που απέδιδαν μέχρι τότε. Π.χ. «σοσιαλισμός», «κίνημα», «αλλαγή», «έξω οι βάσεις του θανάτου», «ο λαός στην εξουσία», «περήφανα γερατειά», και πλήθος άλλων.
   Το σημερινό, μετεκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, αρχίζοντας από την παλαιά εκείνη, κλασσική λογοπλασία της αντίθετης έννοιας, π.χ. «λεφτά υπάρχουν» = «δεν υπάρχει σάλιο», «αξιοποίηση» = «ξεπούλημα», «είμαι αντιεξουσιαστής» = «σκάσε και κολύμπα», κ.λπ., προχώρησε «βαθύτερα» και «πλατύτερα», (όπως έκανε, άλλωστε, και στη δημοκρατία ο ιδρυτής του, όπου «βάθεμα» και «πλάτεμα» = «ξέσκισμα»!) στην επιστημονική επεξεργασία της ελληνικής γλώσσας και κατάφερε να την φτάσει σε δυσθεώρητα (και όχι «δυσθεόρατα», όπως βαθυστόχαστα διατείνεται η καθ’ ύλην υπουργός της «διά βίου (α)μάθησης»!) ύψη καλλιέπειας και νοήματος! Κατασκεύασε λέξεις double face, με ακριβώς αντίθετες έννοιες και χρήση ala carte! Π.χ. «εξορθολογισμός»! 
   Όταν λέει «εξορθολογισμός τιμολογίων ΔΕΚΟ», εννοείς ΑΥΞΗΣΗ των τιμολογίων ΔΕΚΟ και όταν λέει «εξορθολογισμός μισθών και επιδομάτων», εννοείς ΜΕΙΩΣΗ μισθών και επιδομάτων! Καταπληκτικό!
   Ακόμη κατάφερε, αντίθετα με τα γλωσσικά κρατούντα, όπου οι λέξεις πρέπει να σημειολογούν και συγκεκριμενολογούν, να δώσει πλατύτατες διαστάσεις σε κάποιες. Π.χ. «αναδιάρθρωση».
   Κάθε ένας την ερμηνεύει όπως θέλει και με όση βαρύτητα θέλει. Από «όχι αναδιάρθρωση» μέχρι «χρεοκοπία»! (Κούρεμα, εκούσια, ακούσια, εθελοντική, περιορισμένη, πλήρη, εσωτερική, εξωτερική, κ.λπ, κ.λπ., κ.λπ.)

   Αυτό, πέρα από οτιδήποτε άλλο, αποδεικνύει ότι ο κ. Πρωθυπουργός, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, γνωρίζει άριστα την ελληνική. Και, ευκαιρίας δοθείσης, το αποδεικνύει καταπλήσσοντας εχθρούς και φίλους! Σου είναι αυτός μιά μάρκα…..!!
   Μας πουλάει και μας αγοράζει. Κυρίως το πρώτο! Ψέμματα;

Ζήτω η τρέλα! ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ!!!

Επικαιρότης

   Με κατάπληξη, σχεδόν εκστατικός και επιστρατεύοντας τα έσχατα αποθέματα υπομονής και ψυχικής αντοχής που διαθέτω, (παρ’ ολίγον να σπάσω την οθόνη της ΤV με ένα ποτήρι. Ας όψεται η οικονομική κρίση και η τιμή της που με κράτησαν!), παρακολούθησα την πολύωρη, φλύαρη προεκλογική ομιλία του κ. Πρωθυπουργού μας.

   Τελικό συμπέρασμα.

   Ή ο κ. Παπανδρέου ετοιμάζει εκλογές και αρχίζει την υποσχεσιολογία, ή αναφέρεται σε κάποια άλλη χώρα, της οποίας προΐσταται μακαρίως, φροντίζοντας να κάνει την υπάρχουσα καλή κατάστασή της τέλεια, ή όλοι εμείς οι ταλαίπωροι πολίτες δεν αντιλαμβανόμαστε σε τι ευτυχισμένη και ευημερούσα χώρα διαβιούμε (Ευδαίμων Ελλάς!) και γκρινιάζουμε (τα αχάριστα καθίκια!) άδικα, ξεφωνίζοντας και γιαουρτώνοντας όλον αυτόν τον κυβερνητικό συρφετό που εργάζεται άοκνα γιά το καλό μας, ή, απλώς, ο άνθρωπος είναι….. UFO!

   Υ.Γ. Η πιθανότητα να μας δουλεύει, μάλλον χλωμή φαίνεται! Σ’ αυτό συνηγορεί η έλλειψη χιούμορ και κάποιες χαμηλές νοητικές δυνατότητες.

Περιλάλητη χώρα, περιούσιος λαός !

Θέσεις - Απόψεις

   Τα αισθήματα της στήλης γιά το ΠΑΣΟΚ, γενικώς, και τον κ. Πάγκαλο, ιδιαιτέρως, δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι είναι και τα θερμότερα!
   Γιά τον κ. Αντιπρόεδρο, η πολιτική του ιδιότητα, απλώς, αποτελεί επιβαρυντικό στοιχείο!
Άνθρωποι μεγάλου εκτοπίσματος, δυσκίνητοι και μεγάλης κοιλιάς, ακόμη κι αν τους αδικώ, μου εκπέμπουν αισθήματα αηδίας, καθ’ όσον η κύριά τους μέριμνα στρέφεται, όχι περί το φαγητό, ως διαδικασία επιβίωσης, αλλά αποκλειστικά γύρω από το φαΐ! Η λέξη, μπορεί να την αδικώ κι αυτήν, αποπνέει στη δική μου αισθητική, την ίδια φαταουλίστικη αηδία. Αν, τώρα, προστεθεί στο παρουσιαστικό η αλαζονεία, η κυκλοθυμία και η αμετροέπεια, τότε το μίγμα γίνεται εκρηκτικό και κατάλληλο γιά σφαλιάρες ( από μαχητικές χουλιγκάνικες συμμορίες) και γιά γιαούρτι από αξιοπρεπείς κόσμιους διαμαρτυρόμενους!

   Όμως, γιά λόγους στοιχειώδους αντικειμενικότητος, βάζοντας κάποια πράγματα στη θέση τους, θα πρέπει να του αναγνωριστεί ότι το περίφημο, «μαζί τα φάγαμε», δεν στερείται, σε μεγάλο μέρος, αλήθειας, καθ’ όσον ο κ. Πάγκαλος αποτελεί ευφυές άτομο, ικανός όταν σκέπτεται και δεν λαγοκοιμάται, ως συνήθως, και γιά σωστές διαπιστώσεις!

   Προλαβαίνοντας αντιρρήσεις εξηγούμαι.
   Η συμμετοχή του λαού στο «φάγαμε», δεν σημαίνει, οπωσδήποτε, και συνενοχή. Η ευθύνη του περιορίζεται στη συμμετοχή σ’ ένα πλαστό οικονομικό σκηνικό, (κάποιοι ως πονηροί πρωταγωνιστές, άλλοι ως αθώοι κομπάρσοι), που δεν το έστησε εκείνος. Όμως, ακούσια έστω, έλαβε μέρος στο ανεπίτρεπτο για τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας ραβαΐσι. Και «έφαγε» μονοκοπανιά «σήμερα», το ψωμί των πολλών «αύριο». Σ’ ένα τσιμπούσι που οργανώθηκε με δανεικά και, δυστυχώς, όχι αγύριστα.
   Όλοι μας λειτουργήσαμε ως οιoνεί κλεπταποδόχοι, εν αγνοία μας, σε μιά κλεμμένη ευμάρεια κι ευδαιμονία! Απολαύσαμε ένα βιοτικό επίπεδο που δεν το δικαιούμασταν σαν χώρα, αφού δεν το δικαιολογούσε η εθνική παραγωγή και το πραγματικό εθνικό μας εισόδημα! Το βασίσαμε στα δανεικά, το βερεσέ, το αεριτζίδικο πλαστικό χρήμα. Βεβαίως, απ’ αυτή την ιστορία άλλοι έφαγαν τα φιλέτα κι άλλοι γλείψανε μόνο κόκαλα! Όμως όλοι βολεύτηκαν, καθένας με τον τρόπο του. Και τώρα που «σφίξανε» τα πράγματα, με τη γνωστή χαριτωμένη αμεριμνησία (άλλο εθνικό σπορ κι αυτό), αποενοχοποιηθήκαμε και εντοπίσαμε τον ένοχο.
   Νάτος! Αυτός φταίει! Ο καταραμένος ο καπιταλισμός!
   Αφού τον «ξεσκίσαμε» γιά 30 χρόνια, γεμίζοντας τις πόλεις με πανάκριβα μαγαζιά που πουλούσαν και ξεπουλούσαν πανάκριβα «σινιέ», (από τον Άγιο Στέφανο μέχρι το κέντρο τίγκα οι μπουτίκ), τους δρόμους με τζιπάρες και 4Χ4, τα κορφοβούνια με σαλέ, (μιά βόλτα κατά Αγόριανη πείθει), τις παραλίες με μεζονέτες και αυθαίρετα, τις γειτονιές με μπαρ και καφέ, τους κάδους με ημιφαγωμένα υπολείμματα άκρατου κατανάλωτισμού, την οικοδομή και τα λοιπά χειρωνακτικά επαγγέλματα με αλλοδαπούς εργατοτεχνίτες, το δημόσιο με αργόσχολους και τα καφενεία των χωριών με αγρότες που περιμένουν επιδοτήσεις κι αποζημιώσεις, τώρα τον ξορκίζουμε! Μας φταίει ο καπιταλισμός, όχι η άφρων διαχείρισή του
   Ξεχνάμε τον θαυμασμό των ξένων τουριστών, τις ημέρες των παχιών αγελάδων.
   - Μα πώς τα καταφέρνετε εσείς οι Έλληνες! Όλο γλέντι, μπουζούκια, ξενύχτι! Πότε, τέλος πάντων, δουλεύετε; Μπράβο σας!
   Και μας μακάριζαν. Αλλά που να ήξεραν οι «κουτόφραγκοι»!

   Όμως τα θαύματα κρατάν, όπως λένε, 3 ημέρες. Εδώ, στην ευλογημένη Ελλάδα ο Θεός χαρίστηκε και το θαύμα κράτησε 30 χρόνια. Πάλι καλά!
   Καμαρώναμε λέγοντας.
  - Εδώ, βρε κουτά, είναι Ελλάδα. Εμείς είμαστε αλλιώτικοι, άλλος λαός! Και το αποδεικνύουμε.
   Παντού στον κόσμο το κάπνισμα απαγορεύτηκε στους δημόσιους χώρους. Και ο νόμος εφαρμόστηκε. Εδώ το μέτρο πνίγηκε στη χλεύη, τα κουτοπόνηρα τασάκια, την ανυποληψία! Πράγματι εδώ είναι Ελλάδα. Εμείς οι Έλληνες είμαστε καλύτεροι!
   Το κακό είναι ότι το πιστεύουμε μόνο εμείς!

   Τώρα μας φταίνε, πάλι, οι άλλοι. Οι κακοί, οι «ανθέλληνες». Η Μέρκελ, η τρόικα, ο Όλι Ρεν, διάφοροι τέτοιοι. Εμείς, ποτέ! Γιατί εμείς είμαστε ο περιούσιος λαός που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού,....... μπλα, μπλα, μπλά....
   Όμως χωρίς αυτογνωσία και περισυλλογή προκοπή δεν γίνεται. Αν δεν γίνουν αντιληπτοί και κατανοητοί, σε βάθος, οι λόγοι που μας έφεραν ως εδώ, ελπίδα ανάκαμψης δεν υπάρχει. Γιά να θεραπεύσεις μιά αρρώστια χρειάζεσαι πρώτα σωστή διάγνωση. Κι εκεί θα κριθεί η ίαση, η ανάκαμψη, η αναγέννηση!

Socrates vs Παπανδρέου : 7 - 0 !

Σχολιασμοί

   Η αγωνία και η προσήλωση στο δικό μας χάλι δεν αφήνει πολλά περιθώρια και όρεξη γιά μιά σφαιρικότερη ματιά στο τι γίνεται γύρω μας, στην ευρύτερη γειτονιά μας.
  Όποιος αφιερώσει λίγο χρόνο και προσπάθεια κι ενσκήψει στα δρώμενα της Πορτογαλίας, θα εντυπωσιαστεί από την τιτάνια προσπάθεια που καταβάλει ο σπουδαίος ηγέτης της, ο κ. Socrates (καθ’ όλα άξιος να φέρει το βαρύ όνομα του μεγάλου προγόνου μας).
   Χωρίς φανφάρες και καραγκιοζιλίκια, τύπου "το περίστροφο στο τραπέζι" και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες, σεμνός, αξιοπρεπής και σοβαρός, αγωνίζεται με νύχια και με δόντια, εξαντλώντας και την παραμικρή δυνατότητα, γιά να συντηρήσει την κάθε αμυδρή ελπίδα που υπάρχει, προκειμένου να κρατήσει ζωντανή την ημιθανή οικονομία της χώρας του και, ταυτόχρονα, να αποφύγει, παρά το μάταιον της προσπάθειας, όσο γίνεται περισσότερο, το θανατηφόρο αγκάλιασμα του «μηχανισμού στήριξης»! Τις ΕΚΤ, τα ΔΝΤ και τα λοιπά κοράκια που φέρνουν βόλτα πάνω από τον ουρανό της Πορτογαλίας, περιμένοντας το άνοιγμα της κερκόπορτας γιά να ορμήσουν στο πτώμα της και να την "σώσουν"! Και πεσμένος ακόμη πολεμάει με λύσσα και δεν παραδίνεται!

   Αναπόφευκτα οι συνειρμοί και οι συγκρίσεις με τη δική μας περίπτωση φέρνουν πολλή, πάρα πολλή μελαγχολία. Σχεδόν κατάθλιψη.
   «Σαν έτοιμοι από καιρό», αλλά καθόλου «θαρραλέοι», (όπως λέει ο Καβάφης), πριν καν ανέβουμε στην εξουσία, με θαυμαστή προθυμία κι ευκολία, προετοιμάσαμε την παράδοση της χώρας μας, το άφρον (οπωσδήποτε) πρόβατο, στο θυσιαστήριο των ΔΝΤ και σία. (Ενώ "δουλεύαμε" τον λαό με τρίχες, όπως το μνημειώδες "λεφτά υπάρχουν"!) Μόνο και μόνο γιά να χριστούμε πρωθυπουργοί, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση, μπας και υστερήσουμε αν και "λίγοι", (ποιός  ανίκανος παραδέχεται ότι είναι ανίκανος), και να μας γράψει κι εμάς η Ιστορία!
   Και αφού τα πετύχαμε όλα, δηλαδή εμείς το θώκο και η χώρα στην άβυσσο, συνεχίζουμε το παραμύθι, βαφτίζοντας το ξύδι - γλυκάδι, στραγγαλίζοντας, λίγο-λίγο, τον λαό μέχρι να του βγει κι η τελευταία ανάσα, με τη «σαλαμοποίηση» των θανατηφόρων μέτρων που του ετοιμάσαμε και του σερβίρουμε σε δόσεις!
   Και τον «φουμάρουμε» κι από πάνω! (παρά την απαγόρευση του καπνίσματος!).

   Η σύγκριση με τον Socrates αποβαίνει, γιά μιά ακόμη φορά συντριπτική γιά τα εθνικά μας χρώματα. Γιατί ενώ τον Καραμανλή, που χάθηκε από το στερέωμα, απλά τον συνέτριψε, τούτον τον ρεζίλεψε! Καθ' όσον αφού του πήρε το σώβρακο (τα δικά μας τα πήρε η τρόικα!), αυτός εξακολουθεί, στον κόσμο του, να το «παίζει» μάγκας, ήρωας και να πανηγυρίζει!

Ζήτω η τρέλα !

Για γέλια και για κλάματα

   Είναι προφανές ότι η χώρα δεν περπατάει καθόλου καλά.
  
   "Λεφτά υπάρχουν". (Τάδε έφη Παπανδρέου).
   Επιχειρήσεις και μαγαζιά κλείνουν.
   Κόσμος απολύεται και μένει στο δρόμο.
   Φόροι αυξάνονται.
   Τιμές αυξάνονται.
   Ταμεία δεν έχουν "σάλιο". (Τάδε έφη Λοβέρδος). 
   Συνταξιούχοι πένονται.
   Μισθωτοί το ίδιο.
   Δώρα τέρμα.
   Περιπολικά δεν κυκλοφορούν λόγω έλλειψης συντήρησης και καυσίμων.
   Φαρμακοποιοί αρνούνται να εκτελέσουν συνταγές ταμείων γιατί αυτά δεν τους πληρώνουν.
   Γιατροί του Δημοσίου απεργούν γιατί, ομοίως, δεν τους πληρώνουν.
   Πρεσβείες στο εξωτερικό χρωστάνε νοίκια και κινδυνεύουν να εξωστούν.
   Οφειλόμενος ΦΠΑ δεν επιστρέφεται.
   Εργολάβοι δεν πληρώνονται και έργα δεν γίνονται.
   Επιδόματα κόβονται.
   Κοινωνικές παροχές καταργούνται.
   Φοροαπαλλαγές μας τελείωσαν.
   Οργανισμοί δεν επιχορηγούνται.
   Σχολεία κλείνουν.
   Δήμοι πτωχεύουν.
   Φοροδιαφυγή οργιάζει.
   Χώρα σε ξεπούλημα, λόγω τέλους εποχής.

   Και μέσα σ’ αυτό μπάχαλο ο κ. Παπακωνσταντίνου διαπιστώνει πλεόνασμα 50 εκατομμυρίων στα δημόσια έσοδα και ο κ. Παπανδρέου αναγγέλλει αισιόδοξα (όπως πάντα) ότι τα δύσκολα πέρασαν και "χάρη στις θυσίες του ελληνικού λαού", στο τέλος του χρόνου η χώρα θα ξαναβγεί στις αγορές!

   Δηλαδή όλη αυτή η προσπάθεια, όλο αυτό το ξεζούμισμα δεν γίνεται γιά ν' απαλλαγούμε από το φέσι και να μπορέσουμε να σταθούμε, αυτοδύναμα, στα πόδια μας, αλλά γιά να αρχίσει η Ελλάδα να… δανείζεται πάλι! Φτου, κι απ' την αρχή!!
   Και αυτό αποτελεί το μέγα κατόρθωμα των "τσακαλιών" που μας κυβερνούν!

   Τελικά, ρε πατριώτες, κάνει τρέλα, ή, απλώς, εγώ τρελaίνομαι!