Πυρηνική μελαγχολία !

Θέσεις - Απόψεις

   Η τραγωδία της Φουκουσίμα ανέσυρε στην επιφάνεια ένα τεράστιο θέμα της σύγχρονης ζωής. Και έδωσε την ευκαιρία στους παντογνώστες (ξερόλες) να φλυαρήσουν πάλι. Προεξάρχοντες οι ουτοπιστές πράσινοι και οι συστηματικοί αντιδραστικοί, (αρνητές των πάντων), δήθεν, προοδευτικοί!
   Το βέβαιον είναι πως η πυρηνική ενέργεια αποτελεί ένα τεράστιο «μέγεθος». Και όπως όλα τα μεγάλα μεγέθη είναι μεγάλο παντού! Στην ποσότητα, την οικονομικότητα, την ωφελιμότητα, αλλά και τους κινδύνους και τις συνέπειες ενός ατυχήματος! Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες, μεγάλα «ρίσκα»!

   Το μεγάλο πρόβλημα του Ανθρώπου δεν είναι τα πυρηνικά εργοστάσια και οι αντιδραστήρες τους. Το θεμελιώδες ανθρώπινο πρόβλημα είναι ο υπερπληθυσμός της Γης!

   Η ανάγκη επιβίωσης και βελτίωσης των συνθηκών ζωής, λογικό δικαίωμα και δίκαιη απαίτηση και του τελευταίου ενοίκου της γήινης εσχατιάς, είναι αυτό που γεννά τα υβρίδια, τις μεταλλάξεις, τις Μonsado! Και η ανάγκη κίνησης της Παγκόσμιας Μηχανής απαιτεί κολοσσιαίες ποσότητες ενέργειας που δεν αρκούν γιά να την κινήσουν τα φωτοβολταϊκά, οι ήπιες μορφές και τα μυλαρόνια στις βουνοκορφές! Όλα αυτά τα ενεργειακά τερτίπια μικρή, επικουρική, συνδρομή παρέχουν στο παγκόσμιο ενεργειακό πρόβλημα. Μία μικρή "τσόντα", σε ειδικές, μάλιστα, προσφερόμενες περιπτώσεις!
   Οι νουνεχείς και νηφάλιοι επικριτές της πυρηνικής ενέργειας, αντί να παραθέτουν μετρήσεις ακαταλαβίστικων στους πολλούς και βλαβερών γιά την υγεία όλων των έμβιων, μεγεθών, ας υπολογίσουν δύο μόνο χρήσιμα, κατανοητά και μετρήσιμα μεγέθη.

   - Πόση είναι η παγκόσμια απαίτηση σε ενέργεια σήμερα και πόση η δυνάμενη να παραχθεί από όλα τα μέσα, πλην πυρηνικών πηγών, σε όλο τον Κόσμο!

   Όταν γίνει αυτό και δουν τα αποτελέσματα, θα κατεβάσουν τους τόνους και θ’ αφήσουν τους αιθεροβάμονες ρομαντικούς, τους ανυποψίαστους νεαρούς, τους άσχετους παρασυρόμενους και τους επαγγελματίες αντικοινωνικούς αρνητές να συνεχίζουν να διαμαρτύρονται μόνοι, με την γροθιά υψωμένη! Άκριτα και αβασάνιστα!

   Δυστυχώς η πυρηνική ενέργεια αποτελεί μία σημερινή αναγκαιότητα! Ένα αναγκαίο καλό και ένα αναγκαίο κακό, ταυτόχρονα! Γιά το σήμερα, γιά το αύριο, γιά όσο θα υπάρχει ο Άνθρωπος στον Πλανήτη και θα διψά γιά ενέργεια! Αυτό θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση!
   Με την επιφύλαξη της αυστηρότατης διαχείρισης από πλευράς προδιαγραφών ασφαλείας, τόσο στην παραγωγή όσο και στη χρήση, το μέγεθος, το κόστος και η ποιότητά της, την καθιστούν νομοτελειακή αναγκαιότητα!  Εκτός κι αν ο Άνθρωπος θελήσει να ξαναγυρίσει στο λυχνάρι, τον αραμπά και το τσαπί! Κάτι και αφύσικο και παράλογο.
   Στον τομέα της ασφάλειας, λοιπόν, πέφτει το βάρος και η μέριμνα της διαχείρησης των πυρηνικών και όχι στην κατάργησή τους, κατά το "πονάει χέρι, κόψει χέρι"!
   Έστω όμως, σαν υπόθεση εργασίας, ότι το επιλέγουμε, (την κατάργηση), τότε ο ανθρώπινος υπερπληθυσμός που, ήδη, λειτουργεί  ως αδηφάγο σμήνος ακρίδων είναι αδύνατον να επιβιώσει επί της Γης! Το νερό λιγοστεύει και μολύνεται, οι πρώτες ύλες εξαντλούνται, τα αποθέματα πετρελαίου αδειάζουν, τα δάση αποψιλώνονται, οι πάγοι λιώνουν, το κλίμα μεταβάλλεται! Όλα θα νεκρώσουν χωρίς ενέργεια! Κάτι όμως που γίνεται και μ' αυτήν και εξ αυτής! Ο τρόπος θανάτου αλλάζει μόνο!
  
   Ο φαύλος (κυριολεκτικά) κύκλος της περιόδου που λέγεται «ανθρωποκεντρικός πολιτισμός», φαίνεται πως πάει να κλείσει. Όπως έκλεισε ο κύκλος της περιόδου των κατακλυσμών, των παγετώνων, των δεινοσαύρων, κ.λπ.!

   Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι οι πυρηνικοί σταθμοί, το πρόβλημα βρίσκεται στον υπερπληθυσμό της Γης και τις λύσεις που απελπισμένα αναζητεί ο Άνθρωπος γιά επιβίωση, οι οποίες, τελικά, του γυρίζουν μπούμερανγκ και αντ’ αυτής, τον σπρώχνουν ταχύτερα στην εξαφάνισή του!
   Αυτό είναι το μέγα πρόβλημα που καλείται να επιλύσει ο Άνθρωπος γιά να ξεφύγει από τα αδιέξοδά του. Όμως φαίνεται πως αυτό είναι άλυτο γιά τον ανθρώπινο νου και τις ανθρώπινες δυνατότητες. Οπότε η λύση θα προκύψει από τη νομοτέλεια της Σοφίας της Δημιουργίας. Και θα είναι  πέραν από τις συλληπτικές ικανότητες του ανθρώπινου μυαλού!
   Απλώς ο Άνθρωπος συμμετέχει στη διαδικασία, δειλός, μοιραίος και άβουλος, παίζοντας, σαν καλός ηθοποιός, τον ρόλο που του ανέθεσε η Σοφία αυτή

Socrates vs Καραμανλής : 5 - 0 !

Σχολιασμοί

   Τον πρωθυπουργό της Πορτογαλίας δεν τον γνωρίζω ιδιαίτερα. Ό,τι ακούω και ό,τι διαβάζω από τις εφημερίδες. Τον τιμώ και τον θαυμάζω, όμως, απεριόριστα!
   Πάλεψε με νύχια και με δόντια γιά να κρατήσει τη χώρα του μακριά από τους δυσβάσταχτους εκείνους μηχανισμούς που σε σώζουν «πνίγοντάς» σε. Και παρέτεινε, όσο μπορούσε, το μοιραίο, προστατεύοντας κατά βάση, την εθνική του κυριαρχία και αξιοπρέπεια. Κάτι που, ως γνωστόν, έχει απολέσει η χώρα μας, παρά τις διαβεβαιώσεις των ημετέρων λαϊκιστών και αμοραλιστών εραστών της «καρέκλας».

   Επέβαλε, αυτοβούλως, χωρίς να του το ζητήσει καμία τρόικα, τα αντίστοιχα σκληρά οικονομικά μέτρα στον λαό της Πορτογαλίας, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σώσει την «παρτίδα» και την πατρίδα. Και το έκανε κατ’ επανάληψη χωρίς, δυστυχώς, επιτυχία. Γεγονός που αποδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος. Ενός άλυτου προβλήματος υπεράνω πολιτικών ιδεολογιών και φτηνών λαϊκίστικων αντιπαλοτήτων του τύπου:
   - Εσύ φταις!
   - Όχι εσύ φταις περισσότερο!
   Κάτι που ταλανίζει ακόμη και σήμερα το πολιτικό, απρόσωπο, προσωπικό (sic) της χώρας μας!

   Ενός προβλήματος χωρίς ιδεολογικό μανδύα, αφού όλοι καταλαβαίνουν πλέον ότι είτε στον "καπιταλισμό" το καταλογίσεις , είτε στην "ελεύθερη οικονομία", το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Τα κομμουνιστικά και άλλα αριστερά φληναφήματα έχουν πεθάνει οριστικά. Έχουν καταρρεύσει μέσα στα συντρίμμια της οικονομικής τους ουτοπίας. Το παιχνίδι το ρυθμίζουν πλέον οι αγορές, οι αλόγιστες σπατάλες, η κακοδιοίκηση αλλά και ο υγιής ανταγωνισμός. Με το κράτος να έχει μόνο δύο ρόλους-στόχους.
   Να κρατά ρυθμιστικούς μηχανισμούς αδιάφθορους και αξιοκρατικούς που να διασφαλίζουν κανόνες ισονομίας, ισοπολιτείας και δικαιοσύνης στον παραγωγικό ιστό και να εξασφαλίζει την ελάχιστη αξιοπρεπή διαβίωση των ασθενέστερων τάξεων, μέσω ορθής και ισορροπημένης κοινωνικής πολιτικής. (Δηλαδή ακριβώς το αντίθετο απ’ ό,τι συμβαίνει στον τόπο από το 1981).

   Ο Πορτογάλος πρωθυπουργός πολέμησε και έπεσε επί των επάλξεων, όταν ζήτησε γιά τέταρτη φορά, πρόσθετες, θυσίες από τον κουρασμένο και γονατισμένο λαό του. Παρ’ όλη την αναγκαιότητα των αιτουμένων αυτών θυσιών, η αντιπολίτευσή του προφανώς λαϊκίζουσα, τον έριξε κατά τη γνωστή πρακτική. Υποσχόμενη λύσεις και τάζοντας ελπίδες! Όμως ο Πορτογάλος Σωκράτης υπήρξε έντιμος, ειλικρινής και περήφανος μαχητής. Επέδειξε την ίδια σωφροσύνη και γενναιότητα με τον συνώνυμό του αρχαίο ημέτερο και προτίμησε να πέσει, συνεπής στις πεποιθήσεις του, παρά να διατηρήσει την καρέκλα της εξουσίας με ψέματα, κοροϊδίες και συνειδησιακές αβαρίες, εξαπατώντας τον λαό του. Και αυτό η Ιστορία θα του το αναγνωρίσει μια μέρα και θα τον καταχωρίσει στους μεγάλους ηγέτες της χώρας του! Σ’ αυτούς που πέφτουν μαχόμενοι, χωρίς να κρύψουν και χωρίς να κρυφτούν!.

   Δυστυχώς, ο ημέτερος προηγούμενος πρωθυπουργός δεν απεδείχθη αντάξιος του βαρέως ονόματος που έφερε και της οικογενειακής του στόφας, που τελικά απέδειξε ότι δεν έχει.
   Είναι απολύτως βέβαιον, (αλίμονο αν συνέβαινε το αντίθετο), ότι αναλαμβάνοντας την εξουσία, σε λίγο καιρό κατέστη πλήρης γνώστης της τραγικότητος της οικονομικής κατάστασης που παρελάμβανε. Γι’ αυτό θα έπρεπε, μόλις διεκπεραίωνε την εθνική υποχρέωση που είχε αναλάβει η χώρα, (ολυμπιακοί αγώνες), και μάλιστα με εξαιρετική επιτυχία ως απεδείχθη, εκμεταλλευόμενος την επιτυχία αυτή, να στραφεί στο λαό και να του εξηγήσει, λεπτομερώς, την πραγματική θέση της χώρας και μαζί τα αίτια και τους υπαίτιους που την είχαν φέρει εκεί, προτείνοντας ταυτόχρονα και την απαιτούμενη σκληρή θεραπεία, (σαφώς ηπιότερη από την σήμερον εφαρμοζόμενη). Μπορούσε να το κάνει, είτε μέσω δημοψηφίσματος, είτε μέσω εκλογών.
   Βεβαίως, με σιγουριά 1000%, θα τις έχανε πανηγυρικά, αφού είναι γνωστή η αρνητική αντιπολιτευτική τακτική,(όχι σε όλα), η διαβολική δημαγωγία (λεφτά υπάρχουν) και η φαύλη αρχομανία του ΠΑΣΟΚ (οικογενειακή παράδοση)!  Όμως θα διατηρούσε στο ακέραιο την αξιοπιστία της παράταξης, την αξιοπρέπεια του ιδίου και, το κυριότερο, (αφού η κατάρρευση της χώρας, ούτως ή άλλως, από τότε διαφαινόταν ως βεβαία, δεδομένων του μεγέθους του προβλήματος και της ανικανότητος των σημερινών κυβερνώντων), θα επέστρεφε σαρωτικά και θριαμβευτικά! Με την αίγλη ενός σοφού ηγέτου κι ενός έντιμου και ειλικρινούς πολιτικού, αντάξιου του μεγάλου θείου του.

   Όση διαστρέβλωση κι αν επεστράτευε τότε το ΠΑΣΟΚ, δεν θα είχε το, έωλον έστω, σημερινό επιχείρημα του αποδιοπομπαίου τράγου, (την 5/ετή διακυβέρνηση της ΝΔ), που του φορτώνει όλα τα σφάλματα κι εγκλήματα που αυτό είτε εξετέλεσε ως κυβέρνηση, είτε δρομολόγησε (κληρονόμησε νομοτελειακά) στους διαδόχους του! Ούτε θα μπορούσε να μπερδέψει μέσα στους καπνούς της σύγχυσης που καλύπτει σήμερα τον ζαλισμένο λαό, τους πειραματισμούς, την κακοδιαχείριση, τις αστοχίες, τα πισωγυρίσματα. Την ανικανότητα διακυβέρνησης, με λίγα λόγια!

   Δυστυχώς γιά τον Καραμανλή, απεδείχθη μικρός και, οπωσδήποτε, κατώτερος του αξιώματος, των περιστάσεων και της εμπιστοσύνης του λαού, που τον πίστεψε και τον έφερε στην εξουσία. Πρόδωσε τις προσδοκίες και τους πόθους του. Η επί μακρόν σιωπή του και η καταφυγή στα ορεινά έδρανα της Βουλής, εξανεμίζει τις τελευταίες ελπίδες εκείνων που, πιστεύοντας στο καραμανλικό τσαγανό περίμεναν διαισθανόμενοι, σαν ύστατη πολιτική προσπάθεια, ένα θεαματικό «come back» και μία «εκ βαθέων» εξομολόγηση που θα φώτιζε γεγονότα, θα διέλυε μύθους, θα αποκαθιστούσε αλήθειες και θα συνέτριβε τις απάτες και τα ψευδολογήματα του φαύλου ΠΑΣΟΚ, μη επιτρέποντας στον «εμπρηστή» να παίζει τώρα και ρόλο ηρωικού «πυροσβέστη»!

   Κρίμα, η σύγκριση μεταξύ Σόκρατες και Καραμανλή, αποβαίνει συντριπτικά υπέρ του πρώτου! Και το μόνο παρήγορο είναι ότι θα μπορούσε η περίπτωση Καραμανλή, να αποτελέσει ιστορικό μνημείο ατολμίας και έλλειψης πολιτικού θάρρους γιά τους πολιτικούς του μέλλοντος. Δηλαδή, παράδειγμα προς μη μίμηση! Αυτό που, ίσως, δίδαξε τον Σόκρατες!
   Τελικά, κάτι είναι κι αυτό!

Το γιαούρτι ως απόλυτο όπλο! Οδηγίες χρήσεως και εθνική "αξιοποίηση".

Επικαιρότης

   Να λοιπόν που το καταφρονημένο «γιαουρτάκι» επιστρέφει δριμύτερο και παίρνει στην κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου, τη θέση που πραγματικά του αξίζει. Αποτελεί, πλέον, το ισχυρότερο όπλο έκφρασης απέχθειας και άκρας αποδοκιμασίας!
   Η αριστοφανική καταβολή του δαιμόνιου της φυλής, αποστομωτική απάντηση στις θεωρίες των Φαλμεραγιεροβερέμηδων, προβάλλει ανάγλυφη και πειστική μέσα από την εκτεταμένη χρήση του παραδοσιακού αυτού προϊόντος του δοκιμαζόμενου, αλλά μηδέποτε απωλέσαντος το χιούμορ του, λαού! Μία χρήση κατά πολύ μεγαλύτερου αποτελέσματος και διεθνούς αντίκτυπου από τις βίαιες μολότωφ!

   Η μικρή Ελλάς, μετά από την πάλαι ποτέ, μετάδοση των φώτων του πολιτισμού έρχεται πάλι σήμερα να χαράξει νέους, σύγχρονους και πολιτισμένους δρόμους στην κατεύθυνση της εκδήλωσης διαμαρτυρίας και της, οπουδήποτε της Γης, αναφυόμενης αγανάκτησης. Εάν μάλιστα η κυβέρνηση κατανοήσει εγκαίρως την αξία και σπουδαιότητα του νέου αυτού μέσου έκφρασης αποδοκιμασίας και δια καταλλήλων χειρισμών και επενδύσεων συμβάλλει εις την παραγωγή και εξαγωγή του, δεν θα χρειάζεται, πλέον, καμία άλλη μέριμνα σε οιαδήποτε άλλο τομέα. Το ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών θα γείρει απότομα υπέρ των δεύτερων, πακτωλοί χρήματος θα πνίξουν τη χώρα και σε χρόνο ρεκόρ θα αποσβεσθούν ελλείμματα και χρέη!

   Το γιαούρτι μπορεί ν’ αποτελέσει τον μοχλό ανάπτυξης της χειμάζουσας ελληνικής οικονομίας!

   Όμως, λόγω ευρωπαϊκής ένωσης, θα πρέπει να θεσπιστούν κανόνες και προδιαγραφές διακίνησης και εκσφενδόνησης του νέου πρωτοποριακού όπλου. Κανονισμοί χρήσεως!  Αυτά με τα διάφορα ΙSΟ και τα τέτοια.
   Και εκεί η ελληνική εμπειρία, πρωτοπορούσα, μπορεί να διαδραματίσει σπουδαίο, κυριαρχικό θα έλεγα, ρόλο.

   Π.χ. Το γιαούρτι τσανάκας, σε μικρά ελαφρά πήλινα κεσεδάκια, ενδείκνυται διά ρίψεις κατά ευέλικτου και γρήγορου στόχου, όπως, λ.χ., ο κ. Μίχαλος, ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, ο οποίος εις την Θεσσαλονίκη, καταδιωκόμενος υπό αγανακτισμένου πλήθους, επέδειξεν ικανότητες αξιόλογου σπρίντερ.  Οι βολές αυτές θα λογίζονται, κατά την αεροπορική ορολογία, ως κατηγορίας «καταδιωκτικού».
   Διά την περίπτωση απαιτούνται εξειδικευμένοι και ικανοί «ρίπται» μεγάλων αποστάσεων. Μάλιστα σε ειδικές περιπτώσεις, κατά την αντιμετώπιση υπερταχέων «αποδεκτών» και επιτυχούς στόχευσης, πιθανόν η ρίψη να γίνεται μαζί με τον κεσέ!

   Σε στόχους μεγαλύτερου εκτοπίσματος και, ως εκ τούτου, δυσκίνητους, (λ.χ., ο κ. Πάγκαλος) συνιστάται η χρήση γιαουρτιού βελουτέ, με μεγάλο ιξώδες και ισχυρές κολλητικές ικανότητες σε παχιές στρώσεις. Οπότε θα μπορεί (το γιαούρτι) και να αξιοποιηθεί υπό του αποδέκτου (καθαρίζεται γλειφόμενος), μετριάζοντας κάπως την οργή εκ της επίθεσης και, ίσως, (αφού κατά βάθος θα του καλαρέσει), να επιμένει με λόγια και έργα να εκτίθεται ως στόχος!
   Εν προκειμένω, μπορούν να χρησιμοποιηθούν εκπαιδευόμενοι ρίπται, κακοί σκοπευταί ή και «τσικό» του είδους. Το μέγεθος του στόχου και η σχετική του δυσκαμψία εξουδετερώνουν τις πιθανότητες αστοχίας.
   Σε τέτοιες περιπτώσεις, όμως, γιά την απόλυτη επιτυχία και τον συνδυασμό ικανοποίησης ρίπτου και αποδέκτου, (το τέλειον!) απαιτείται οπωσδήποτε αυστηρή επιλογή γιαουρτιού και σωστή σκόπευση! Χαμηλά λιπαρά, νόστιμο γιαούρτι και καλό σημάδι περί το στόμα (σε βεληνεκές γλώσσας), καθ’ όσον η γαλήνια αταραξία, όσον και η καλή αγωγή του αποδέκτου δεν επιτρέπουν τη χρήση δακτύλου στο γλύψιμο. Και πάνω απ’ όλα, ο σωστός χρόνος, αυτό που λέμε ελληνικά, timing (τάϊμινγκ)!
   Οπωσδήποτε μετά το γεύμα! Ως επιδόρπιον γιαουρτιού!

   Το γιαούρτι σακούλας, πάλι, ενδείκνυται να τοποθετείται σε χάρτινες ή πολύ λεπτές πλαστικές σακούλες, ώστε μόλις χτυπηθεί ο στόχος να διαλύονται και να διαχέεται το περιεχόμενο. Αυτού του είδους η χρήση ανήκει στην κατηγορία βομβαρδιστικού και χρησιμοποιείται, κυρίως, σε αφ’ υψηλού ρίψεις, λ.χ. από α’ όροφο, ή σε ομαδικούς στόχους γρήγορης σκόπευσης και αμφίβολης στόχευσης. Όπως συνεδριάσεις πρυτάνεων, γενικές συνελεύσεις, κ.λπ., οπότε επιβάλλεται ομοβροντία ρίψεων (πυρ ομαδόν!), γιά ικανοποιητικά αποτελέσματα!
   Πολύ αποτελεσματική θεωρείται επίσης, στην τελευταία περίπτωση, και η χρήση γιαουρτιού τσανάκας, χρησιμοποιουμένης, όμως, ολόκληρης της τσανάκας, παρά τον φόβο παράπλευρων απωλειών, λόγω του σεβαστού βάρους της. Θέμα στόχευσης και επιλογή εξαίρετου σκοπευτού, με τακτική κομμάντος!

   Το θέμα, λόγω της υψίστης εθνικής σημασίας και ωφέλειας που μπορεί να προκύψει γιά τη χώρα, χρήζει προσεκτικής μελέτης και ενδελεχούς έρευνας με τον χαρακτηρισμό του κατεπείγοντος.
   Ελπίζω η κυβέρνηση και, ιδίως, ο κ. Αντιπρόεδρος ως ειδικός γνώστης εκ της κτηθείσας πείρας, διαβάζοντας την ανάρτηση αυτή να επιληφθεί ταχέως. (Ούτως ή άλλως διακοσμητικός είναι. Ας κάνει και κάτι χρήσιμο, αντί να βρίζει και να προκαλεί τον κόσμο).

   ΥΓ. Δεν θα πρέπει να διαλάθει της προσοχής και να προστεθεί ως παράμετρος, ένας πιθανός συνδυασμός «γιαούρτι- αυγό», καθ’ όσον αποτελεί ιδανική σύζευξη πρωτεΐνης και λευκώματος!
   Ας προσεχθεί ιδιαίτερα!

Λιβύη! Το πρόβλημα, το δίλημμα, η λύση.

Επικαιρότης

   Τα ιδιοχαρακτηριστικά της χώρας και των κατοίκων της είναι γνωστά. Στα συν, τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου, που την καθιστούν πολύφερνη νύφη γιά τους απανταχού ενεργειοθήρες και καταναλωτές του και στα μείον, οι κάτοικοί της, που είναι, απλώς, Άραβες.
   Το τελευταίο ιδίωμα έχει καταστήσει διαχρονικά, όπως αποδεικνύεται στην πράξη, σχεδόν αδύνατη την σωστή και ορθολογική εκμετάλλευση της θεϊκής ευλογίας που αποτελεί ο πλούτος του υπεδάφους των αραβικών χωρών. Αμύθητος πλούτος στους λίγους, τους συγγενείς, (Σ. Αραβία), τους ημέτερους, (γενικώς), τους ομόφυλους, (Λιβύη) και απέραντη φτώχεια στους αλλόφυλους υπηκόους, αλλά ομοεθνείς της πλέμπας, της καθυστέρησης και της υποτέλειας.
   Οι εικόνες που δείχνουν οι τηλεοράσεις από την μέχρι σήμερα άγνωστη λιβυκή επικράτεια, την απομονωμένη πίσω από το «πετρελαϊκό παραπέτασμα», μόνο πλούσια χώρα δεν δείχνουν. Μια διάχυτη μιζέρια και κακομοιριά!


   Οπωσδήποτε, παιχνίδια, κόλπα και ίντριγκες, εκ μέρους της Δύσης, γιά τον προσεταιρισμό των «κλειδιών» του παραδείσου υπάρχουν άπειρα. Και τα σενάρια κι οι διαπλοκές το ίδιο. Όμως η απλή παρατήρηση της εμφάνισης του χαλκέντερου ηγέτη και το άκουσμα του ασυνάρτητου, πλην γεμάτου μίσους, παραληρήματός του αποδεικνύει και στον πιο ένθερμο υποστηρικτή του ότι ο άνθρωπος αυτός δεν είναι στα συγκαλά του και αποτελεί εταίρο και συνομιλητή αντιστρόφως ανάλογης σοβαρότητος με τα θέματα που διαχειρίζεται. («Συμφωνίες πώλησης πετρελαίου και φυσικού αερίου», σε μια εποχή που η παγκόσμια οικονομία συνταράσσεται από προβλήματα).
   Γενικά η περίεργη συμπεριφορά στην πολυετή κατοχή και διαχείριση της εξουσίας στη χώρα του, δεν χαρακτηρίζονται παρά, από εκκεντρική έως παλαβή και επικίνδυνη γιά την διεθνή κοινότητα.

   Τελικά, το κύμα του εκδημοκρατισμού που ενέσκηψε σαν τσουνάμι και σαρώνει όλα τα ψευτοδημοκρατικά-σοσιαλιστικά αραβικά καθεστώτα της Β. Αφρικής και Μέσης Ανατολής, όπως ήταν φυσικό, περιέλαβε και την Λιβύη, δίνοντας την ευκαιρία στην υφήλιο να ρίξει ματιές στην απομονωμένη αυτή χώρα και να μάθει ότι εκεί υπάρχει κάποια Μισράτα, κάποια Σαουΐγια (;) και κάτι πρωτόγνωρα γιά τους Έλληνες ονόματα, αν και τόσο κοντινά μας μέρη.


Αναμφίβολα το πρόβλημα είναι η απεχθής, σκληρή και ανέκφραστη «μούμια» που λέγεται Καντάφι και η αποφασιστικότητα να περάσει λεπίδι όλο το μέρος του λαού, που τόλμησε να ξεσηκωθεί εναντίον του! Όμως δεν παύει να είναι ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα και με πολλές παραμέτρους. Το αποδεικνύει η περίεργη στάση όλου του Κόσμου! Αυτό είναι το δίλημμα!
  
   Κάποιοι σπεύδουν, δύο μόλις ημέρες πριν οι κυβερνητικές δυνάμεις τσαταλιάσουν με τανκς και αεροπλάνα τις μεταφερόμενες με αγροτικά ασθενείς πυροβολαρχίες των ανταρτών και φρενάρουν την τελική εξόντωση του τελευταίου οχυρού των επαναστατών στην Βεγγάζη ανατρέποντας τον ρουν της σύρραξης.
   Κάποιοι άλλοι, ηγέτιδες δυνάμεις του πλανήτη, μετά από δύο χοντρές γκέλες, κάνουν τις ντροπαλές παρθένες και σπρώχνουν άλλους να βγουν μπροστά, λες και θα το χάψουμε!
   Κάποιοι που πατώνουν στο εσωτερικό τους, βλέπουν τις δεξαμενές πετρελαίου του Καντάφι σαν πελώριες κολυμπήθρες του Σιλωάμ που θα ξεπλύνουν τις αμαρτίες τους και θα φρεσκάρουν τις ελπίδες τους γιά επανεκλογή!   
   Κάποιοι, ενώ διαθέτουν βέτο στο forum του ΟΗΕ, απέχουν αιδημόνως της ψηφοφορίας και αντιτίθενται, τάχα, ύστερα! Ναι μεν , αλλά!
   Ο ατσίδας Πούτιν, δήθεν, διαφωνεί με τον Μεντβέντεφ. Ο καλός και ο κακός! Όπου κι αν γείρει η παλάντζα, μέσα να είμαστε!
   Και οι «αδελφοί» Άραβες, πάντα συνεπείς στην ασυνέπειά τους, είπαμε, ξείπαμε! Πρώτα δώσανε συγκατάθεση, μετά την παίρνουν πίσω!
   Όλοι πονηροί, καιροσκόποι, μπαγάσηδες! Γύπες πάνω απ' το παχουλό "σφαχτό"!

   Η υπόθεση είναι και προφανής και μπερδεμένη! Άσκηση για δυνατούς λύτες. Με το πολεμικό μέρος του προβλήματος να αποτελεί το πιο εύκολο τμήμα του. Ζητούμενο το μετά, αφού ο Καντάφι στην πολυετή μονοκρατορία του δεν είχε αφήσει να «φυτρώσει» κανένα πολιτικό φυντανάκι, πλην των «κάφρων» γιων του! Όποιο κεφάλι πήγαινε να προβάλει ψηλότερα, το έκοβε και ξένοιαζε! Διαδοχή ώριμη και αξιόπιστη δεν διαφαίνεται! Ζητείται λύση!

   Η στήλη διακυβεύει πρόβλεψη, χωρίς απαιτήσεις αυθεντίας. Από διαίσθηση μόνο!


   Ο Καντάφι θα διασωθεί, η Λιβύη θα διχοτομηθεί! Το δυτικό μέρος της χώρας θα παραμείνει στα χέρια του και τους ομόφυλους πιστούς υποστηρικτές του, με έδρα την Τρίπολη. Το ανατολικό, με έδρα την Βεγγάζη, θα κυβερνηθεί από τους άπειρους σε θέματα διακυβέρνησης αντάρτες αντικαθεστωτικούς. Εκεί θα επιπέσει το σμαρί των «δυτικών ακρίδων», γιά παροχή τεχνογνωσίας περί τη διοίκηση (μυριάδες "σύμβουλοι"!) και κανονικό  άρμεγμα των πετρελαϊκών κοιτασμάτων, αφού εκεί θα υπάρχει το πολύ και καλό φαΐ! Ούτως ή άλλως το «πράμα» είναι μπόλικο, διάσπαρτο και φτάνει γιά όλους!
 
   Τελικά, απ’ αυτή την ιστορία όλοι θα βγουν ωφελημένοι! Ο Καντάφι που θα διασωθεί και θα συνεχίσει να πουλάει τρέλα (σε όσους θέλουν να την αγοράσουν), μαζί με πετρέλαιο (το μαγαζί έχει πολύ εμπόρευμα!). Οι Δυτικοί που θα ξαναμοιράσουν την «σημαδεμένη» ανατολικολιβυκή τράπουλα. Οι Ρώσοι, Κινέζοι, Ινδοί, Γερμανοί και Βραζιλιάνοι που θα βρουν τρόπο (ξέρουν αυτοί πώς) να τα ξαναφτιάξουν με τον Καντάφι και οι πολεμικές βιομηχανίες, που αφού δοκίμασαν στην πράξη τα «προϊόντα» τους, θα βάλλουν μπρος και θα φτιάξουν νέα, βελτιωμένα, μοντέλα, με βάση την πείρα που απεκόμισαν στού κασίδη το κεφάλι!

   Έτσι οι μόνοι που θα μείνουν δυσαρεστημένοι σ’ αυτή την υπόθεση θα είναι οι χιλιάδες τραυματίες! Οι νεκροί, αν και ρωτήθηκαν επίμονα, αρνήθηκαν να εκφέρουν γνώμη. Παρά τις πιέσεις, τσιμουδιά! Δεν έβγαλαν άχνα! Και ως εκ τούτου, στη σχετική δημοσκόπηση καταχωρούνται στη στήλη «δεν γνωρίζω, δεν απαντώ»!

Η ελληνική παραφιλολογία ενός πυρηνικού δράματος.

Γιά γέλια και γιά κλάματα

   Παρακολουθώ με μεγάλη προσήλωση τις συζητήσεις σε διάφορα blogs, αναφορικά με τη βιβλική καταστροφή που χτύπησε κατακούτελα την άτυχη Ιαπωνία και απειλεί, εν συνεχεία, ολόκληρη την ανθρωπότητα. Έτσι με μεγάλη μου έκπληξη διαπιστώνω πόσο πολλούς και σπουδαίους πυρηνικούς επιστήμονες διαθέτει η χώρα!
   Αλήθεια πού ήσαν χωμένοι τόσο καιρό; Ποιος και πού μας τους έκρυβε και μας στερούσε, ο άθλιος, τα επιστημονικά τους φώτα;
   Η χαρακτηριστική και απόλυτη αυθεντία των περινούστατων ειδικών (και) της πυρηνικής τεχνολογίας (αφού συνήθως, ένεκα επιφοίτησης, διαθέτουν πάντοτε την εγκυρότερη άποψη, επί παντός επιστητού), με ανακουφίζει πλήρως. Ξέρω, πλέον, ότι η επίλυση και αυτού του παγκόσμιου προβλήματος βρίσκεται σε καλά και έγκυρα χέρια, οπότε αισθάνομαι απελευθερωμένος από το άγχος και αποδεσμεύομαι ούτως ώστε ν’ ασχοληθώ με σοβαρότερα θέματα.
   Έτσι προπονούμαι εντατικά και συστηματικά, αφιερώνοντας όλο τον διαθέσιμο χρόνο μου σε εξαντλητικές πρόβες, προκειμένου να συμμετάσχω, με αξιώσεις, στο προσεχές «Dancing with the stars» και, εν συνεχεία, να προετοιμάσω μια νέα εκπομπή στην TV, πρωτότυπη, επίκαιρη και με εξασφαλισμένη μεγάλη θεαματικότητα.
   Το «Νοικοκυρέοι σε απόγνωση», (οικονομική, εννοείται!)

Πώς θα βρεθούν, εύκολα, τα 50 δις!

Γιά γέλια και γιά κλάματα

Δεν υπάρχει άλυτο πρόβλημα γιά την ελληνική οικονομία και την ελληνική κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου! Αφού, παντού και πάντα, "λεφτά υπάρχουν"!

Ασφαλείς πληροφορίες της στήλης αναφέρουν.
Το Υπουργείο Οικονομικών επεξεργάζετει, ήδη, σχέδιο εξεύρεσης των περίφημων 50 δις, στην κάτωθι βάση:
Με δεδομένο ότι ένα διαμέρισμα, μικρομεσαίο, μπορεί να αποδώσει άνετα, αξιοποιούμενο και όχι πωλούμενο, κατά μέσον όρο 500 ευρώ μηνιαίως, άρα 6000 ευρώ τον χρόνο, το πράγμα μπορεί να εξελιχθεί ως εξής.

"Νοικιάζουμε 2.777.777 διαμερίσματα του δημοσίου σε ισάριθμους άστεγους λαθρομετανάστες στο συμβολικό μηνιαίο μίσθωμα των 500 ευρώ.
Επομένως σε τρία χρόνια, που είναι και η προθεσμία, θα μαζέψουμε:
- 2.777.777 Χ 3 Χ 6.000 = 50.000.000.000 !
Ακριβώς το ποσόν που χρειαζόμαστε!"

Απλούστατο!!!

Όπως βλέπετε, λύσεις υπάρχουν. Καθαρό μυαλό χρειάζεται και εξυπνάδα στην εξεύρεσή τους. Και απ' αυτά υπάρχουν άφθονα, ιδίως κατά Μαξίμου μεριά!

Ταυτόχρονα επιτυγχάνονται παράπλευροι στόχοι, επιλύοντας και αντίστοιχα προβλήματα.
Στεγάζουμε ισάριθμους άστεγους λαθρομετανάστες και κάνουμε ασφαλή καταμέτρησή τους. Έτσι, θα μάθουμε επί τέλους, πόσοι υπάρχουν στη χώρα!
Εννοείται ότι γι' αυτούς θα τηρηθεί, αυστηρά, σειρά προτεραιότητος. Όσοι δεν χωρέσουν σ' αυτό το πρόγραμμα, δεν πειράζει, έρχονται Μνημόνιο 5, Μνημόνιο 6, κ.ο.κ.
Στο τέλος όλοι θα βολευτούν και όλοι θα μείνουμε ικανοποιημένοι.

Και βεβαίως η Κυβέρνηση και ο κ. Πρωθυπουργός, ειδικά, θα πανηγυρίσουν πάλι! Λογικό αφού πλέον καταντήσαμε, όλοι, γιά τα πανηγύρια!

Αγανάκτηση γιά την νοοτροπία, αηδία γιά την υποκρισία !

Επικαιρότης

   Πάλι ξεχειλίζουν τα κανάλια από κροκοδείλια δάκρυα και ακατάσχετη μπουρδολογία. Κοντεύουμε να πνιγούμε από δάκρυα και σάλια! Πάλι τα λαϊκίστικα πρωϊνάδικα, σαν χορός αρχαίας τραγωδίας, ολοφύρονται για «την τραγική απώλεια των δύο νεαρών παλληκαριών» και μπλα, μπλα, μπλά…. και πολιτικολογούν ανόητα και ατελέσφορα.
   Μάλιστα η γνωστή κοντοκουρεμένη ανόητη πρασινοφρουρού, εκείνη που έμπλεη συγκινήσεως κατοικοέδρευε, πάλαι ποτέ, στο Ωνάσειο για να παρακολουθεί και να αναφέρει λεπτομερώς τα της διούρησης του μέντορά της (!), βρήκε την ευκαιρία να μεμφθεί για το γεγονός, τη…. ΝΔ ! (Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια).
  
    Όμως όσο τα χέρια των αστυνομικών είναι δεμένα και ο οπλισμός τους αποτελεί διακοσμητικό συμπλήρωμα της στολής τους, όσο η χρήση του τους εμπλέκει σε ατελείωτους δικαστικούς αγώνες και ποικιλότροπους εξευτελισμούς και διώξεις και όσο ο παραμικρός μικροτραυματισμός ενός επικίνδυνου κακοποιού τους οδηγεί στη φυλακή, μην ελπίζετε! Το έγκλημα θα αποθρασύνεται και θα αυξάνεται με γεωμετρική ταχύτητα, δεδομένης και της ραγδαίας επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης της χώρας.

   Αναντίρρητα η ζωή αποτελεί το μέγιστον, επί Γης, αγαθό. Όμως αυτό θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουν όλοι! Και οι κακοποιοί πρώτοι απ’ όλους, αφού το έγκλημα και οι μέθοδοί του πάντα προηγούνται και η δίωξή του έπεται, όπως το λέει κι η λέξη!
   Για στοιχειώδεις λόγους ισότητος, δικαιοσύνης και δημοκρατίας! Το «παιχνίδι» θα πρέπει να παίζεται επί ίσοις όροις! Μπαμ εσύ, μπαμ κι εγώ! 
   Κι αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν καλά οι πάσης φύσεως θολοκουλτουριαρέοι προοδευτικάριοι και «αλληλεγγιούχοι»! Οι προστάτες των απανταχού παρανόμων και κακοποιών στοιχείων και τιμητές, με το παραμικρό, των οργάνων της τάξεως, της γαλήνης και της ευνομίας.
  
   Τη ζωή τους την αγαπούν και την φείδονται οι κακοποιοί και ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν! Ενεργούν εκ του ασφαλούς, αφού τους την προστατεύουν οι αφελείς…. υπερασπιστές τους. Μια μικροποινή, αν συλληφθούν, διακυβεύουν κι αυτό είναι όλο!
   Γι’ αυτό και αυξάνονται και πληθαίνουν, «ως η άμμος της θάλασσας» και αποθρασύνονται συνεχώς, υπό την νομική και «ηθική» κάλυψη των «υπερασπιστών» τους!
   Η υπόθεση του πανίβλακα ηθοποιού που, αν και τον έχουν καταληστέψει οικογενειακώς και επανειλλημμένως, εξακολουθεί να κυκλοφορεί και να μπαίνει στο στόμα του λύκου, υπερασπίζοντάς τον κιόλας (!), (τον λύκο!), είναι χαρακτηριστική περίπτωση αυτοκτονικής φρενοβλάβειας, οφειλόμενη στην κομματική του τύφλωση. Αποτελώντας, όμως, αντικείμενο ψυχιατρικού ενδιαφέροντος και παράδειγμα προς αποφυγήν.

   Αν αναπροσαρμοστεί η νομοθεσία και λυθούν τα χέρια της Αστυνομίας γιά σωστή και αποτελεσματική δράση και αν οι τρεις πρώτες ληστείες αφήσουν από ένα νεκρό ληστή στον τόπο της ληστείας, εκατό τοις εκατό, δεν θα υπάρξει τέταρτη!
   Όλοι αυτοί οι ψευτοπαλληκαράδες κακοποιοί (ληστές, αναρχικοί της πλάκας και των βορίων προαστίων, κ.λπ.) που γνωρίζουν ότι δρούν εκ του ασφαλούς, αφού αντιμετωπίζουν μία ευνουχισμένη και αφοπλισμένη Αστυνομία, η οποία μάλλον τους προφυλάσσει παρά τους πολεμάει, να είσαστε σίγουροι ότι θα το ξανασκεφτούν και πολλά θα αναθεωρήσουν!
  
   Στο κάτω κάτω, η ζωή ενός αθώου νεαρού που κάνει το καθήκον του προστατεύοντας τη ζωή και την περιουσία των πολιτών αξίζει πολύ περισσότερο από την αντίστοιχη εκατό ρεμαλιών που τις επιβουλεύονται!

   Όταν στις ΗΠΑ ο παραβάτης κατά 5 μίλια του ορίου ταχύτητας αντιμετωπίζεται, και δικαίως γιά λόγους αυτοπροστασίας, από τον αστυνομικό του περιπολικού, περίπου σαν …. Ντίλινγκερ, μέχρι να ψαχτεί αν οπλοφορεί και όμως η εγκληματικότητα δεν εκμηδενίζεται, τι περιμένετε να γίνει εδώ, όπου την «προσέχουμε» ως κόρην οφθαλμού, λοιδωρούντες και διώκοντες τους διώκτες της!