Γιά γέλια και γιά κλάματα
Εδώ και χρόνια διαβιώ σε μιά μικρή επαρχιακή πόλη. Σ’ ένα σημείο κεντρικού, αλλά και απόκεντρου, περιφερειακού δρόμου, ο Δήμος έχει τοποθετήσει 4 μεγάλους κάδους απορριμμάτων τους οποίους αδειάζει τακτικά και φιλότιμα.
Τη θερινή περίοδο, με την ηυξημένη κίνηση τα Σαββατοκύριακα, παρακολουθώ πληθώρα θηριωδών Jeeps, δείγμα κοινωνικής και, ιδίως, οικονομικής καταξίωσης, να κουβαλάν στα καπό τις σακούλες των σκουπιδιών τους, είτε ο/η συνοδηγός να τις κρατά έξω από το παράθυρο, με άκρα βδελυγμία και συχασιά. Εάν στη διαδρομή η σακούλα, ως μη διαθέτουσα ισορροπιστικές ικανότητες, τύχει και πέσει, τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν (τη σακούλα), ας πρόσεχε (η σακούλα). Καλά να πάθει και να μείνει εκεί που διάλεξε να πάει ! Αν ισορροπώντας παραμείνει στο καπό, ο οδηγός προσεγγίζοντας τους κάδους, από απόσταση πάντα, - πιφ, μπόχα ! -, την αρπάζει κι επιχειρεί τρίποντο, ο/η δε συνοδηγός με τη δική του/της κάνει μακρινό λέι-απ !
Αν βρούν καλάθι (διάβαζε κάδο) έχει καλώς, αλλιώς φεύγουν βρίζοντας για την αστοχία τους προς μεγίστην ικανοποίηση των αδέσποτων γάτων και σκύλων της περιοχής που εξασφαλίζουν τον επιούσιο διασκορπώντας το περιεχόμενο των σάκων στο δρόμο. Ευνόητο το επικρατούν χάλι !
Σήμερα το πρωί περνώντας από το σημείο είδα ζεύγος ξένων, είτε φιλοξενουμένων τουριστών, είτε από εκείνους τους αλλοδαπούς που διατηρούν εξοχική κατοικία εδώ και έρχονται τα καλοκαίρια, να φορούν γάντια, να κρατούν μεγάλες μαύρες σακούλες απορριμμάτων και με μακριές λαβίδες να ξεβρομίζουν την περιοχή !
Σταμάτησα και, ταπεινά, τους ζήτησα συγγνώμην εξ ονόματος όλων εκείνων των επιφανών αρχαίων ομοεθνών μας που έδωσαν, άπλετα, τα φώτα του πολιτισμού στους εν τη σκοτία διαβιούντες κάφρους της Εσπερίας, με τόση μεγαλοψυχία και αλτρουισμό, που δεν φρόντισαν να κρατήσουν γιά τους απογόνους τους ούτε ….ένα κεράκι ! Και εξ ονόματος όλων ημών που καυχώμεθα ότι οι πρόγονοί μας έχτιζαν Παρθενώνες, όταν οι δικοί τους ζούσαν σε σπηλιές ! Τρομάρα μας ! ! !
Και κατακόκκινος από ντροπή έφυγα φροντίζοντας να επιστρέψω από άλλο δρόμο.
Τη σκηνή αυτή την αφιερώνω στους πάσης φύσεως περήφανους και υπερόπτες, περί του μεγαλείου της φυλής και άλλες παπαρδέλες, της πλάκας !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου