Reqviem γιά έναν ακόμη θρύλο.

Θλίψη

Ιερά ελαία και ιερός πλάτανος. 



Η Ιερά ελαία, όπως την κατάντησαν, πριν την κάνουν καυσόξυλα



   Με πολλή θλίψη πληροφορήθηκα πως η επιδρομή των τουρτουριζόντων νεοξυλοκόπων, είχε σαν θύμα, μεταξύ άλλων, και την Ιερά ελαία. Το φημολογούμενο δέντρο, κάτω από τη σκιά του οποίου ξεκουραζόταν και δίδασκε ο θείος Πλάτων. Βεβαίως, γιά να είμαστε ειλικρινείς, δεν υπάρχει ασφαλής βεβαιότης περί της αυθεντικότητος του δέντρου. Εγώ θυμάμαι τουλάχιστον 3 δέντρα που, κατά καιρούς, διάφοροι τα υπεδείκνυαν μετά βεβαιότητος, ως την αυθεντική ελιά του Πλάτωνα.

   Πριν από κάμποσα μάλιστα χρόνια η, ας πούμε, Ιερά ελαία, (δηλαδή αυτή στην οποία έκατσε τελικά η μπίλια και κατεκυρώθη οριστικά ως η αυθεντική), έπεσε θύμα.... τροχαίου! Κι επειδή θεωρείται μάλλον απίθανο να προσπαθούσε να περάσει απέναντι με κόκκινο, μάλλον κάποιος ατζαμής οδηγός την ... κουτούλησε, με την αναπάντητη απορία μου, πώς διάβολο βρέθηκε αυτοκίνητο εκεί! Μάλλον κάποιο φορτηγό την "έκανε", πάνω σε μανούβρα. Τότε από κάποιο ζωντανό απομεινάρι, εκείνο το δέντρο ξαναφούντωσε μετά και .... την επίδεση των τραυμάτων του.

Όμως, όπως και να 'χει το πράγμα, αφού η ελιά περιεβλήθη με την επίσημη ιστορική ιδιότητα, διετηρείτο κι ετιμάτο ως τέτοια, η ιεροσυλία του βάνδαλου χεριού που την έκοψε, είναι μεγάλη, τραγική κι εγκληματική. Πράξη αχαρακτήριστη αλλά και χαρακτηριστική των ηθών και της παιδείας του καιρού μας. 

                                                                                           





Ο μεγαλειώδης πλάτανος της πλατείας της Κηφισσιάς.  Ένα από τα μεγαλύτερα οικολογικά εγκλήματα της περαμένης 100/ετίας

   Άν όμως η εξαφάνιση της ελιάς του Πλάτωνος, ως ανίερο έργον ασυνείδητου χεριού, μπορεί να γίνει ως πράξη κατανοητή, η συνειδητή εξαφάνιση του εικονιζόμενου θαύματος της φύσεως, (φωτογραφία του 1920), αποτελεί αιώνιο σπίλο γι' αυτούς που την αποφάσισαν κι εκτέλεσαν, στίγμα στη συνείδηση όσων μπορούσαν και δεν την απέτρεψαν κι ένα μεγάλο  -αχ΄  γιατί-  μελαγχολικό ερωτηματικό σέ όσους εξ ημών τον ζήσαμε. Σ' εμάς που δροσιστήκαμε, τα ζεστά καλοκαίρια, κάτω από τη μόνιμη σκιά των φύλλων αυτού του πλάτανου και ξεδιψάσαμε από το κρυστάλλινο νερό της βρύσης, που ίσα διακρίνεται στην πτυχή του αριστερού του άκρου.

   Σύμβολα που καταστρέφονται και μνήμες που εξασθενούν, αδυνατίζοντας την παράδοσή μας. Βορά στην σκοπιμότητα, την αδιαφορία, την αμορφωσιά και τον συναγερμό γιά την επιβίωση σε καιρούς χαλεπούς και μίζερους. Και που θα σβήσουν οριστικά μαζί με τη "φυγή" και των τελευταιών ρομαντικών που όλο κι αραιώνουν τις τάξεις μας, υπακούοντας στην αμείλικτη νομοτέλεια του άτεγκτου "πανδαμάτορα".    Η ομορφιά, η ποιότητα, η αυθεντικότητα  απέθανε, ζήτω το πλαστικό, η ευτέλεια, ο ταλιμπανισμός!  

Κρίμα!!!