Σκέψεις πάνω στο… «Androulakisgate»!

Πολύ κακό γιά το τίποτα.

   Καλόν θα είναι -καθώς οι συριζαρέοι  σαχλαμαράκηδες  βρήκαν  «άλογο»  γιά να καβαλήσει η  αντιπολιτευτική τους ένδεια-  να ξεκαθαριστούν, λογικά και ψύχραιμα, ορισμένα πράγματα. Ήρεμα και χωρίς τη γνωστή αριστερή βαβούρα, που φτάνει σε απίθανα όρια ηλιθιότητος, προκειμένου να αναστήσουν καινούργιο… «κίνημα αγανακτισμένων». Π.χ. ο δυσκοίλιος πρώην πασόκος, πρώην πρόεδρος του ΤΕΕ και νυν τσανακογλείφτης συριζάριος, ο οποίος, υπερακοντίζοντας σε μπουρδολογία, απέδωσε το τελευταίο κύμα των γυναικοκτονιών στον… Μητσοτάκη! (Το οπτικοακουστικό επιβεβαιωτικό υπάρχει και αναζητήστε το, όσοι αμφιβάλλετε γιά το μέγεθος της αριστερής άσφαιρης  βλακείας).

   Κατ΄ αρχήν οιαδήποτε σχέση και αναλογία με το περίφημο «Γουώτεργκαίητ», που επικαλείται η συριζαρέικη ασχετοσύνη, το οποίο  «κατεδάφισε» τον Νίξον είναι… άσχετη με το παρόν ζήτημα.  Εκεί είχαμε το επίσημο Ρεπουμπλικανικό κόμμα να κάνει διάρρηξη στα γραφεία του Δημοκρατικού κόμματος και να τους  βάζει κοριούς.      Εδώ, ό,τι έγινε, έγινε από την επίσημη ΕΥΠ και γιά λόγους -όπως ανακοινώθηκε- εθνικής ασφαλείας!!!

   Η λογική της ΕΥΠ και η δράση της,  σε πλήρη έκταση,  δεν είναι ποτέ δυνατόν να βγεί στο… «άπλετο φως», όπως διατείνονται αυτοί   που θέλουν να ελέγξουν τους «αρμούς της εξουσίας», όταν θα επανέλθουν  σ΄ αυτήν… «την δεύτερη φορά»! Αλίμονο αν και ο τελευταίος πολίτης θα μπορούσε να εισέλθει στα άδυτα των μυστικών υπηρεσιών. Αν ναι, τότε δεν θα υπήρχε λόγος ύπαρξής  «μυστικών υπηρεσιών»  και θα έπρεπε αυτές να καταργηθούν. Όμως  όλες  -απαξάπασες-  οι χώρες του κόσμου διαθέτουν τέτοιες υπηρεσίες. Ιδίως οι αριστερίλες γνωρίζουν καλά την διαβόητη KGB, η οποία -επί Στάλιν- ξέκανε εκατοντάδες  χιλιάδες αθώους Ρώσους. Κατά προτίμηση ομοϊδεάτες, συντρόφους και συνεργάτες του αρχιεγκληματία δικτάτορα.

   Πραγματικό ερώτημα: Γιατί να παρακολουθηθεί ο Ανδρουλάκης; Και μάλιστα όταν δεν ήταν, καν, αρχηγός κόμματος αλλά απλός… Ευρωβουλευτής. Το ερώτημα αυτό δεν πρόκειται ποτέ να απαντηθεί και ας μην αυταπατάται κανείς. Η αναφορά, ακροθιγώς, κάποιων χωρών στο θέμα, (Αρμενία, Ουκρανία), σίγουρα κάτι σημαίνει. Προσωπικά -ρισκάροντας σε φαντασία-  το μυαλό μου πηγαίνει στον γνωστό ηρωικό Έλληνα πρόξενο στην Ουκρανία, ο οποίος τυγχάνει αδελφός του Ανδρουλάκη! Οπότε, κάποιες… «καραμπόλες»,  λόγω του μεγάλου Ρωσοουκρανικού πολέμου δεν θα ήσαν απίθανες.

   Αν, πράγματι, ο Μητσοτάκης ήθελε -ΚΑΤΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΝΩΣΜΕΝΟ ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΑΝΔΡΟΣ-  να παρακολουθήσει κάποιον, αυτός θα ήταν ο βασικός αντίπαλός του, ο Τσίπρας. Ή κάποιος από την κομπανία του και όχι ο… Ανδρουλάκης!

   (Σημ. Ώρες είναι να εμφανιστεί και το πολιτικό λείψανο -ο Λεβέντης- και να καταγγείλει πως τον παρακολουθεί ο… Μητσοτάκης!).

   Συνεπώς, ας αφήσουμε  τα βαρελότα και τα άσφαιρα πυροτεχνήματα και ας ασχοληθούμε με τα σοβαρά προβλήματα του τόπου. Δυστυχώς υπάρχουν πολλά, αλλά, ευτυχώς, η κυβέρνηση Μητσοτάκη τα αντιμετωπίζει όσο γίνεται καλύτερα. Σίγουρα καλύτερα από όποια άλλη μετριότητα θα μπορούσαμε -υποθετικά και προς Θεού… «ξουτ»-  στη θέση της.

   Όσο γιά την ελευθερία τύπου, λόγου και εκφράσεως που υπάρχει -σε βαθμό χυδαίας ελευθεριότητος και ανηθικότητος- σήμερα στη χώρα, μιά ματιά στα ανηρτημένα φύλλα των περιπτέρων πείθει γιά το μέγεθός της. Προσωπικά θα έκανα...  "μακελειό", κλείνοντας με  συνοπτικές διαδικασίες κάμποσα από δαύτα, με την δημοκρατική μου υπόσταση αδιαμφισβήτητη.