Το λυκόσκυλο που φαίνεται στη φωτογραφία μαζί μου, το πιό αγαπημένο και πιστό πλάσμα που μου απέμεινε, "έφυγε" χθες γιά έναν καλύτερο τόπο. Φωλιασμένο από άτιμο και άνανδρο χέρι.
Σε μιά πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου. Σε στιγμή που δεν μου περισσεύουν άλλα δάκρυα. Παρ΄ όλες τις προφυλάξεις, κατάφερε να πεταχτεί στον δρόμο με το άνοιγμα της γκαραζόπορτας. Και γύρισε ίσα γιά να ξεψυχήσει μπροστά της.
Καλό Παράδεισο Τζακούλι μου. Και καλή αντάμωση....
Σήμερα, με την βοήθεια της καλής Βέρας, "απίθωσα" την πιστή κι αγαπημένη συντροφιά μου στην φιλόξενη ευβοϊκή γη. Γιά να τον σκεπάζει και προστατεύει αιώνια από την κακία των ανθρώπων.
Και υπό το κράτος πολλών και πολύ κακών συγκυριών τον συνοδεύω, με καρδιά συντρίμμια, στον δύσκολο ανηφορικό του δρόμο, με ένα πολυτραγουδισμένο άσμα από τον "Επιτάφιο" του Μεγάλου, ήδη εκλιπόντος, Μίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου