Το φαινόμενο έχει βαθύτατες ρίζες, με κοιτίδα και λίκνο στους αρχαίους χρόνους. Διάφορα διανοουμενίστικα κινήματα και καινοφανείς κοινωνικοοικονομικές ιδεολογικές θεωρίες, στην κατεύθυνση της πολύπαθης και κακοποιημένης έννοιας της… «προόδου», οι οποίες ανεφύησαν στον 19ον αιώνα, μαζί με τις συνεχείς πολεμικές αναταραχές του πολυτάραχου 20ου αιώνα, δημιούργησαν, -ως αντίβαρο-, έντονες συντηρητικές τάσεις, ιδίως στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα.
Παρ΄ όλες τις όποιες εύλογες αντιρρήσεις των νουνεχών -και πραγματικά «προοδευτικών» πολιτών- αυτή η υπερβολή κράτησε την κοινωνική συνοχή και τα ήθη σε αρκετά υψηλά επίπεδα. Το τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», που τόσο λοιδορήθηκε από την αριστερή νομενκλατούρα, επέτρεψε στην ελληνική κοινωνία να προχωρήσει -στην αρχή με αργά βήματα και στη συνέχεια με ολοένα επιταχυνόμενα- στο κάθε «αύριο», που συνεχώς γινόταν καλύτερο του κάθε «χθες». Όμως, συχνό φαινόμενο κι αυτό, η ταχύτητα της οικονομικής αναπτύξεως υπήρξε πολύ μεγαλύτερη (και ασύμμετρη) από εκείνη της πραγματικής «μορφώσεως». Η ελληνική κοινωνία αρκέστηκε στον «προθάλαμο» αυτής, που είναι η απλή επαγγελματική «παιδεία», και δεν προχώρησε στα ενδότερα. Έτσι, αποκτήσαμε μυριάδες… «πτυχία» και «διπλώματα», (μέχρι και… «ντοκτορά»!), τα οποία εξασφάλισαν, μεν, στους κατόχους τους υψηλότερες αποδοχές, αλλά δεν ήσαν αρκετά για την εξασφάλιση μιάς ολοκληρωμένης «καλλιέργειας» και ουσιαστικής «μορφώσεως».
Τελικά, αρμενίζοντας με τους ούριους ανέμους του -παντί τρόπω- ευδαιμονισμού, του βολέματος, του ωχαδελφισμού, του… «και ποιός είσαι εσύ;», του… «ξέρεις ποιός είμαι εγώ;» και τέτοιων στοιχείων άκρατου ατομικισμού, καταλήξαμε να πλέουμε στους ερεβώδεις ωκεανούς του μηδενιστικού αμοραλισμού. Πανί μας ο άκριτος εγωισμός, πηδάλιο η καπατσοσύνη, ορόσημο το «σήμερα», μέθοδος το λάδωμα και «Ιθάκες» μας η… «κονόμα» και το προσωπικό «βόλεμα»!
Όλο αυτό το φαινόμενο της στρεβλής πορείας, σιγά - σιγά, γιγάντωσε με τις ευλογίες της πολιτικής ελίτ, έσκασε μύτη με την άνοδο στην εξουσία του διαβόητου «Αντρέα» και ολοκλήρωσε την δημόσια παρουσία του με τους διάφορους Τσοχατζόπουλους και Γιάννους. Μέχρι που ήρθαν στα «πράγματα» οι Πολάκηδες -υπερηφανευόταν γιατί ως δήμαρχος Σφακιών, έκλεβε την Εφορία- και ολοκλήρωσαν με καθεστώς την κυριαρχία των τιποτένιων, των ανάξιων, των ανίκανων. Όλοι αυτοί «απασφάλισαν» πλέον και έδωσαν «μπούσουλα» στον λαό, ώστε η σημερινή κοινωνία -απείθαρχη, έξαλλη, παράλογη- να τρέχει ξέφρενη κι αδιάφορη, ως «ταύρος εν υαλοπωλείω», προς τον μηδενισμό.
Δεν υπάρχει χαρακτηριστικότερο δείγμα «ξεχαρβαλώματος» παντός ηθικού χαλινού από την συμπεριφορά ορισμένων γιατρών και νοσηλευτών, που -κόντρα στις αρχές της επαγγελματικής τους δεοντολογίας και καταπατώντας τον όρκο του Ιπποκράτη, που έδωσαν κάποτε- γεμίζουν το ανόητο τμήμα του λαού με ψεύτικα πιστοποιητικά, που υπονομεύουν την υγεία της κοινωνίας και βάζουν βόμβες στα θεμέλιά της. Και ως κορυφαίο δείγμα του πλήρους εκφυλισμού της εποχής μας, να βγαίνουν κάποιοι/ες στο γυαλί και να υπερηφανεύονται, θρασύτατα και ασύδοτα, πως ξεγέλασαν τον Νόμο και την κοινωνία ολόκληρη, εξασφαλίζοντας -λαδώνοντας- ό, τι παράνομο χαρτί «γουστάρουν και τους εξυπηρετεί!
Με την μνήμη να ανατρέχει στην περίπτωση των βιβλικών… Σοδόμων και Γομόρρων, περιμένω την έλευση του… Κατακλυσμού. Το πότε θα έρθει δεν ξέρω. Ξέρω μόνο πως, αλίμονο, Νώε δεν διαφαίνεται στον γκρίζο ορίζοντα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου