Η Ελληνογαλλική Συμφωνία.

Με απλά λόγια και κοινή λογική.

Το ακριβές κείμενο της πρόσφατης Ελληνογαλλικής Συμφωνίας, μεταξύ άλλων, προβλέπει στο Άρθρο 2 τα εξής, όπως το καταθέτω αυτολεξεί:

Άρθρον 2

Τα Μέρη παρέχουν το ένα στο άλλο βοήθεια και συνδρομή με όλα τα κατάλληλα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους κι εφ΄ όσον υφίσταται ανάγκη με τη χρήση ένοπλης βίας εάν διαπιστώσουν από κοινού ότι μία ένοπλη επίθεση λαμβάνει χώρα εναντίον της επικράτειας ενός από από τα δύο, σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Ο έγκριτος και παρατηρητικός συνταγματολόγος Ευάγγελος Βενιζέλος, τον οποίον «εκπαραράθυρωσαν» οι ατσίδες του ΠΑΣΟΚ, προτιμώντας την Τιτανίδα… Φώφη, (μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι), έκανε σχετικά την κάτωθι δήλωση:

«Θερμά συγχαρητήρια στην Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό για τη συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας και ιδίως για το κρίσιμο άρθρο 2.

Μέσα στον δίκαιο ενθουσιασμό ας μη μας διαφύγει ότι η ρήτρα αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής του άρθρου 2 της συμφωνίας προβλέπει την ενεργοποίησή της εάν τα μέρη «διαπιστώσουν από κοινού ότι μία ένοπλη επίθεση λαμβάνει χώρα εναντίον της επικράτειας ενός από τα δύο, σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών». Όμως η υφαλοκρηπίδα, ακόμη και μετά την οριοθέτησή της και η ΑΟΖ ακόμη και μετά την ανακήρυξη και οριοθέτησή της δεν συνιστούν «επικράτεια» στην οποία ασκείται εθνική κυριαρχία, αλλά ζώνες στις οποίες ασκούνται ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα. Δεν είμαι οπαδός του μαξιμαλισμού, αλλά ίσως υπάρχει περιθώριο για διευκρίνιση έστω με τη μορφή δήλωσης ή επιστολής».

Προτού σχολιάσω, Παραθέτω αυτούσιο το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, που προβληματίζει τον κ. Βενιζέλο:

Άρθρο 51 - Πεδίο εφαρμογής

1. Οι διατάξεις του παρόντος Χάρτη απευθύνονται στα θεσμικά και λοιπά όργανα και τους οργανισμούς της Ένωσης, τηρουμένης της αρχής της επικουρικότητας, καθώς και στα κράτη μέλη, μόνον όταν εφαρμόζουν το δίκαιο της Ένωσης. Κατά συνέπεια, οι ανωτέρω σέβονται τα δικαιώματα, τηρούν τις αρχές και προάγουν την εφαρμογή τους, σύμφωνα με τις αντίστοιχες αρμοδιότητές τους και εντός των ορίων των αρμοδιοτήτων της Ένωσης, όπως της απονέμονται από τις Συνθήκες.

2. Ο παρών Χάρτης δεν διευρύνει το πεδίο εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης πέραν των αρμοδιοτήτων της Ένωσης και δεν θεσπίζει νέες αρμοδιότητες και καθήκοντα για την Ένωση, ούτε τροποποιεί τις αρμοδιότητες και τα καθήκοντα όπως ορίζονται στις Συνθήκες.

Με βάση την κοινή λογική, ως απλός -και λογικός- πολίτης, παρατηρώ τα εξής:

- Πουθενά στο Άρθρο 51 του ΟΗΕ δεν αναφέρεται, ούτε καν υπονοείται, η έννοια «Επικράτεια».

- Παρ΄ όλα αυτά, εάν –κάτι που πιθανόν γνωρίζει ο κ. Βενιζέλος και εγώ όχι- αυτό σχετίζεται με προηγούμενα Άρθρα, θεωρώ πως ένα γαλλικό πλοίο, ή ένα ελληνικό αεροπλάνο οπουδήποτε στον Πλανήτη και ένα διαστημόπλοιο οπουδήποτε στο Στερέωμα, αποτελεί «επικράτεια» του ιδιοκτήτου του και εάν τούτο προσβληθεί από κάποιον οιωνεί «εχθρό», ενεργοποιεί αυτομάτως το Άρθρο 2 της Ελληνογαλλικής Συμφωνίας.

Αλλά, επειδή η χώρα μας βρίθει ευφυών ατόμων, (π.χ. ο αμόρφωτος «ηγέτης» Τσίπρας, ο ευφυής «σπόκμαν» του, ο δυσκοίλιος Σπρίτζης που αποδίδει την ευθύνη γυναικοκτονιών στον Μητσοτάκη, ο αλήτης Κρητικός, ο κοιμίσης Μπαρμπαδεινόσαυρος και όλος εκείνος ο αηδής εσμός που κάνει αντιπολίτευση της πλάκας -«όχι στις φρεγάτες, ναι στο βούτυρο»- και τέτοιες ηλιθιότητες, με τον Ερντογάν απέναντι να τρίζει δόντια), καλό και σκόπιμο θα ήταν μία γραπτή προσθήκη στην Συμφωνία. Απόλυτα διευκρινιστική και κατατοπιστική, κατά την παρατήρηση Βενιζέλου. 

«Poderoso Senor, ayuda»!

Πλήρως εξουθενωμένος από την ζοφερή πραγματικότητα με τα τρελά της και τα παράλογα που συμβαίνουν, και απογοητευμένος από προσωπικές βιωματικές καταστάσεις, έρχεται η σημερινή δίκη της πολύπαθης Ιωάννας -τραγική ομοιότης- να με φέρει στα όρια της τρέλας και της απόγνωσης.

Συνηθίζω, σε τέτοιες περιπτώσεις, να «βουτώ» στα βαθειά νερά του διαδικτύου ψάχνοντας την εκτόνωση και την αλλαγή «ατζέντας».

Η ισπανόφωνη επίκληση της Θείας επέμβασης κίνησε το ενδιαφέρον μου. Έτσι, πληροφορήθηκα το μαρτύριο κάποιου Μεξικανού, ο οποίος μετά 36 χρόνια γάμου με μία γλυκειά, όμορφη, ευαίσθητη, τρυφερή, πρόσχαρη, χαρισματική και έξυπνη κοπέλα, την βλέπει να μεταμορφώνεται σε ένα εγωπαθές, παρορμητικό, αντιδραστικό, εριστικό, αλαζονικό, αντιφατικό, και τελείως αδρανοποιημένο πλάσμα. Εμμονική, παράλογη, κυκλοθυμική. Χωρίς ενδιαφέροντα, χωρίς αντίληψη παρομοιώσεων, μεταφορών, σχημάτων λόγου, αγενής, απότομη και με πλήρη απώλεια αίσθησης χιούμορ. Η ευτυχία του χάνεται και ο γάμος του οδεύει προς διάλυση. Ώσπου, αγωνιώντας και ψάχνοντας την αιτία του κακού και του παραλόγου, ανακάλυψε πως η αγαπημένη του γυναίκα έπασχε από το ανίατο σύνδρομο Aspenger! Και τότε, ως μόνη καταφυγή, σήκωσε τα μάτια στον ουρανό και έκανε την επίκληση του τίτλου: «Poderoso Senor, ayuda»!

Ενστικτωδώς -και υποψιασμένος- καταδύθηκα στα άδυτα του διαδικτύου, έψαξα, βρήκα, διάβασα και… πάγωσα! Και ως Έλληνας, ανέβλεψα στον Ουρανό και -δακρυσμένος- παρεκάλεσα: «Παντοδύναμε Κύριε… βοήθα μας».

Αμηχανία, κουτοπονηριά, διαβολικότητα, ή παγίδευση βλακών και αφελών;

  -Πρίτς!!!

Ο μίζερος και κακομοίρης στην εμφάνιση και κουτοπόνηρος στη λογική… «κομισάριος» της συριζαρέικης οικονομικής πολιτικής το διέπραξε!

Στηριζόμενος σε ακροβασία της λογικής, προσπαθεί να εξαπατήσει αφελείς, κατά τη γνωστή «κατοπτρική» τακτική. Δηλαδή να φοράει στον αντίπαλο τις «πομπές» του.

Διαβάζοντας τα κατωτέρω, επιστρατεύσατε την λογική και την υπομονή σας προκειμένου να καταλάβετε την αριστερή διαβολικότητα. Θα προσπαθήσω να γίνω, όσο γίνεται, αναλυτικότερος σε ένα παράδειγμα, το οποίον ο σοφός συριζάριος οικονομολόγος το χαρακτήρισε… «απατεωνία»!

Μέχρι τώρα, το αφορολόγητο των γονικών παροχών σε μεταβίβαση ακινήτων είναι μέχρι το ποσόν των 200.000 ευρώ. Ο Μητσοτάκης ανέβασε την αφορολόγητη αξία των γονικών μεταβιβάσεων διαφόρων οικονομικών στοιχείων, μέχρι του ποσού των 800.000 ευρώ. Και η οικονομική κορυφή του Σύριζα χαρακτήρισε την εξαγγελία αυτή ως… «απατεωνία» -προσέξτε καλά το επιχείρημα- γιατί, όπως λέει, αυτό ευνοεί τους…. «πλούουουσιους»! Επειδή, λέει, οι «φτωχοί» που μεταβιβάζουν ακίνητα μέχρι τις 200.000 ευρώ… μ΄αυτή την εξαγγελία δεν ωφελούνται καθόλου!!! Δηλαδή, κατά τη συριζαρέικη λογική, γιά να υπάρξει… αριστερή «οικονομική δικαιοσύνη» θα έπρεπε και στους μεταβιβάζοντες κατόχους των κάτω των 200.000 ευρώ, να δοθεί… κατιτίς!!!

Οπότε… «Μητσοτάκη… γαμ….αι»! Αριστερή λογική, αριστερή οικονομική πολιτική και, κυρίως, αριστερή ηθική!

Αποσύνθεση αξιών, πλήρης κοινωνικός αμοραλισμός και στο βάθος...εκφυλισμός.

Το φαινόμενο έχει βαθύτατες ρίζες, με κοιτίδα και λίκνο στους αρχαίους χρόνους. Διάφορα διανοουμενίστικα κινήματα και καινοφανείς κοινωνικοοικονομικές ιδεολογικές θεωρίες, στην κατεύθυνση της πολύπαθης και κακοποιημένης έννοιας της… «προόδου», οι οποίες ανεφύησαν στον 19ον αιώνα, μαζί με τις συνεχείς πολεμικές αναταραχές του πολυτάραχου 20ου αιώνα, δημιούργησαν, -ως αντίβαρο-, έντονες συντηρητικές τάσεις, ιδίως στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα.

Παρ΄ όλες τις όποιες εύλογες αντιρρήσεις των νουνεχών -και πραγματικά «προοδευτικών» πολιτών- αυτή η υπερβολή κράτησε την κοινωνική συνοχή και τα ήθη σε αρκετά υψηλά επίπεδα. Το τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», που τόσο λοιδορήθηκε από την αριστερή νομενκλατούρα, επέτρεψε στην ελληνική κοινωνία να προχωρήσει -στην αρχή με αργά βήματα και στη συνέχεια με ολοένα επιταχυνόμενα- στο κάθε «αύριο», που συνεχώς γινόταν καλύτερο του κάθε «χθες». Όμως, συχνό φαινόμενο κι αυτό, η ταχύτητα της οικονομικής αναπτύξεως υπήρξε πολύ μεγαλύτερη (και ασύμμετρη) από εκείνη της πραγματικής «μορφώσεως». Η ελληνική κοινωνία αρκέστηκε στον «προθάλαμο» αυτής, που είναι η απλή επαγγελματική «παιδεία», και δεν προχώρησε στα ενδότερα. Έτσι, αποκτήσαμε μυριάδες… «πτυχία» και «διπλώματα», (μέχρι και… «ντοκτορά»!), τα οποία εξασφάλισαν, μεν, στους κατόχους τους υψηλότερες αποδοχές, αλλά δεν ήσαν αρκετά για την εξασφάλιση μιάς ολοκληρωμένης «καλλιέργειας» και ουσιαστικής «μορφώσεως».

Τελικά, αρμενίζοντας με τους ούριους ανέμους του -παντί τρόπω- ευδαιμονισμού, του βολέματος, του ωχαδελφισμού, του… «και ποιός είσαι εσύ;», του… «ξέρεις ποιός είμαι εγώ;» και τέτοιων στοιχείων άκρατου ατομικισμού, καταλήξαμε να πλέουμε στους ερεβώδεις ωκεανούς του μηδενιστικού αμοραλισμού. Πανί μας ο άκριτος εγωισμός, πηδάλιο η καπατσοσύνη, ορόσημο το «σήμερα», μέθοδος το λάδωμα και «Ιθάκες» μας η… «κονόμα» και το προσωπικό «βόλεμα»!

Όλο αυτό το φαινόμενο της στρεβλής πορείας, σιγά - σιγά, γιγάντωσε με τις ευλογίες της πολιτικής ελίτ, έσκασε μύτη με την άνοδο στην εξουσία του διαβόητου «Αντρέα» και ολοκλήρωσε την δημόσια παρουσία του με τους διάφορους Τσοχατζόπουλους και Γιάννους. Μέχρι που ήρθαν στα «πράγματα» οι Πολάκηδες -υπερηφανευόταν γιατί ως δήμαρχος Σφακιών, έκλεβε την Εφορία- και ολοκλήρωσαν με καθεστώς την κυριαρχία των τιποτένιων, των ανάξιων, των ανίκανων. Όλοι αυτοί «απασφάλισαν» πλέον και έδωσαν «μπούσουλα» στον λαό, ώστε η σημερινή κοινωνία -απείθαρχη, έξαλλη, παράλογη- να τρέχει ξέφρενη κι αδιάφορη, ως «ταύρος εν υαλοπωλείω», προς τον μηδενισμό.

Δεν υπάρχει χαρακτηριστικότερο δείγμα «ξεχαρβαλώματος» παντός ηθικού χαλινού από την συμπεριφορά ορισμένων γιατρών και νοσηλευτών, που -κόντρα στις αρχές της επαγγελματικής τους δεοντολογίας και καταπατώντας τον όρκο του Ιπποκράτη, που έδωσαν κάποτε- γεμίζουν το ανόητο τμήμα του λαού με ψεύτικα πιστοποιητικά, που υπονομεύουν την υγεία της κοινωνίας και βάζουν βόμβες στα θεμέλιά της. Και ως κορυφαίο δείγμα του πλήρους εκφυλισμού της εποχής μας, να βγαίνουν κάποιοι/ες στο γυαλί και να υπερηφανεύονται, θρασύτατα και ασύδοτα, πως ξεγέλασαν τον Νόμο και την κοινωνία ολόκληρη, εξασφαλίζοντας -λαδώνοντας- ό, τι παράνομο χαρτί «γουστάρουν και τους εξυπηρετεί!

Με την μνήμη να ανατρέχει στην περίπτωση των βιβλικών… Σοδόμων και Γομόρρων, περιμένω την έλευση του… Κατακλυσμού. Το πότε θα έρθει δεν ξέρω. Ξέρω μόνο πως, αλίμονο, Νώε δεν διαφαίνεται στον γκρίζο ορίζοντα…

Αποχαιρετώντας ένα γλυκό, τρυφερό και άκακο πλάσμα.

Το λυκόσκυλο που φαίνεται στη φωτογραφία μαζί μου, το πιό αγαπημένο και πιστό πλάσμα που μου απέμεινε, "έφυγε" χθες γιά έναν καλύτερο τόπο. Φωλιασμένο από άτιμο και άνανδρο χέρι.

Σε μιά πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου. Σε στιγμή που δεν μου περισσεύουν άλλα δάκρυα. Παρ΄ όλες τις προφυλάξεις, κατάφερε να πεταχτεί στον δρόμο με το άνοιγμα της γκαραζόπορτας. Και γύρισε ίσα γιά να ξεψυχήσει μπροστά της.

Καλό Παράδεισο Τζακούλι μου. Και καλή αντάμωση....

Σήμερα, με την βοήθεια της καλής Βέρας, "απίθωσα" την πιστή κι αγαπημένη συντροφιά μου στην φιλόξενη ευβοϊκή γη. Γιά να τον σκεπάζει και προστατεύει αιώνια από την κακία των ανθρώπων.

Και υπό το κράτος πολλών και πολύ κακών συγκυριών τον συνοδεύω, με καρδιά συντρίμμια, στον δύσκολο ανηφορικό του δρόμο, με ένα πολυτραγουδισμένο άσμα από τον "Επιτάφιο" του Μεγάλου, ήδη εκλιπόντος, Μίκη.

Μίκης ο αιώνιος. Ο μέγας, ο διαχρονικός, ο πανανθρώπινος, ο επικός.

 

Άργησα ν΄ ασχοληθώ με το κλείσιμο της επίγειας διαδρομής του τεράστιου συνθέτη. Όχι γιατί με αιφνιδίασε ο θάνατός του ως γεγονός, αφού το περίμενα και μάλλον άργησε, καθώς το προσωπικό του ενδιάμεσο μήκος μεταξύ των δύο μαύρων οπών -μιάς από την οποία ερχόμαστε και αυτής στην οποία καταλήγουμε- που κατά Καζαντζάκη λέγεται «ζωή» υπήρξε εξαιρετικά μακρύ, ώστε να προλάβει να τον κουράσει και βασανίσει. Το πρώτο, από το μαρτύριο της μοιραίας φθοράς της σάρκας και το δεύτερο από την συντριβή των νεανικών του ονείρων και την απογοήτευση που φέρνει η ματαιότητα των αγώνων και η κατάρρευση όλων όσων πίστεψε και προδόθηκε από την απομυθοποίηση που αποκάλυψε την χάρτινη ουτοπία τους και την, ως επακόλουθο, με πάταγο κατάρρευσή τους.

Προσωπικά βιώματα μου εξηγούν απόλυτα, και με συμπτώματα αντιγραφής καρμπόν, τις ύστατες δηλώσεις και επιθυμίες του.

Έτσι, μέσα στον καταιγισμό της τιμητικής υπενθύμισης και -εν είδει μνημοσύνου- αναμετάδοσης πλείστων έργων και συνεντεύξεών του, περίμενα -πλην ματαίως- να ακούσω και το συναναρτόμενο τραγούδι, το οποίον κατ΄ εμέ -και της δικής μου προσπάθειας κατάδυσης στα άδυτα της ψυχής και των μύχιων πόθων του- θα μπορούσε να εκφράσει, σαν μία μουσική μονοκοντυλιά, τον Ιδεολόγο, τον Αγωνιστή, τον Δημιουργό και, πάνω απ΄ όλα, τον Άνθρωπο Μίκη. Το είχα συμπεράνει, από διαίσθηση, και εκφράσει πολύ καιρό πριν, σε μιά αποτυχημένη προσπάθεια και απέλπιδα επιλογή της δικής μου ζωής. Και περίμενα πως κάποιος, κάπου, κάπως, θα σκεφθεί όμοια. Δυστυχώς δεν το είδα, οπότε καταθέτω -με απέραντο σεβασμό, θλίψη και κατά την προσωπική μου άποψη- μία μονοσήμαντη και συνοπτική αποτύπωση της ιδιοφυίας που λεγόταν Μίκης Θεοδωράκης. Ένα τραγούδι που πιστεύω πως αγκαλιάζει και θα μπορούσε να συνοψίσει, και εκφράσει επιγραμματικά, ολόκληρη την τεράστια μουσική του παραγωγή.

Είναι από το έργο «Χαιρετισμοί», γραμμένο το 1982, σε στίχους του αδελφού του Γιάννη, με ερμηνεύτρια τη Δήμητρα Γαλάνη. Επική προειδοποίηση και τραγική, αλλά μάταιη, παρότρυνση : «Μη με προδώσεις»….

Η μαύρη τρύπα της Αριστεράς

"Σας πήραμε, σας πήραμε, φλουρί κωνσταντινάτο..."

 

Πολύς θόρυβος γιά το φιάσκο με τον Αποστολάκη, («Στερνή μου γνώση να σ΄ είχα πρώτα»), και προχωρώ τη σκέψη μου ένα βήμα εμπρός, αφήνοντας τα κουτσομπολίστικα στις -ένθεν, κακείθεν- «Αικατερίνες». Βασικός μου φόβος οι επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν αυτές.

Ως γνωστόν, οι κουτοπόνηροι συριζαρέοι, όταν ήσαν στην εξουσία, γνωρίζοντας τί τους περίμενε στην επόμενη κάλπη, είχαν φροντίσει να «χαλάσουν» το παιχνίδι -στη γνωστή σαμψωνική λογική του… «ας πάει και το παλιάμπελο»- αδιαφορώντας για… μικρολεπτομέρειες όπως… η χώρα, ο λαός, η κυβερνησιμότητα, η οικονομία και τέτοια. Υπεράνω όλων το κόμμα, η εξουσία και η γλύκα της! «Η επόμενη φορά θα είναι αλλοιώς», ξεκαθάρισε απειλητικά ο ντόπιος… Ταλιμπάν, ο οποίος -μπορεί τα όσα μύρια- αλλά ουδεμία «μωρή παρθένος» θα δικαιούται, μετά, να τον κατηγορήσει πως δεν ήξερε γιά την… « μπούργκα» που θα της φορέσει, αν ο μη γένοιτο πραγματοποιηθεί η απειλή του και «φτου κακά» και… σκατά στο κάθε στόμα που μελετά τέτοιο ενδεχόμενο!

Άλλη μία ξεκάθαρη συριζαρέικη τοποθέτηση, που ανοήτως δεν παραδειγματίζει τους αφελείς, είναι τα… «ή εμείς, ή αυτοί» και «ή τους τελειώνουμε, ή μας τελειώνουν»! Απλές, σαφείς και ξεκάθαρες τοποθετήσεις που τοποθετούν -το ίδιο απλά, σαφώς και ξεκάθαρα- τις διαχωριστικές -κατακόκκινες - γραμμές, που τόσο πολύ οι αφελείς επιφανείς, της απ΄ εδώ πλευράς, επιμένουν να μην βλέπουν και συνειδητοποιούν, ανοήτως. Και ονειρεύονται… «συναινέσεις», κοινές γραμμές, συμπορεύσεις, ισότιμες συνεργασίες, συγκυβερνήσεις, εθνικό συμφέρον και κουροφέξαλα. Μπας και κατηγορηθούν ως… διχαστικοί! Όνειρα που προκύπτουν… ονειρώξεις!

Η πραγματικότητα είναι μία. Διαφανής, ξεκάθαρη και αποδεδειγμένη. Η όποια συνεργασία με τον Σύριζα γίνεται μόνο στη λογική της απορρόφησης -κάτι σαν τις «μαύρες τρύπες» του Διαστήματος. Σε ρουφούν, σε απαλλοτριώνουν, σε χωνεύουν, σε αφομοιώνουν! Γι΄αυτό και ό,τι «ξέμπαρκο» και εξουσιολάγνο ψώνιο είχε ξεμείνει ως ρετάλι στα αζήτητα της πολιτικής αγοράς -κάτι Ραγκούσηδες, κάτι σαν την κουκλάρα την Ξυνοτάδε, τον φανφαρόνο πανελίστα του -αλήθεια πού χάθηκε και δαύτος- Τριανταφυλλόπουλου, τους τουρκόγλυφτες Καμμένους, Παπακώστεες και τον απίθανο εκείνο αρχηγό κόμματος -ξεχνώ το όνομά του- που είχε έναν μόνο οπαδό, τον ίδιο, το ρούφηξε η «μαύρη τρύπα» και το μόνο που αναμένεται, ως κατάληξη, είναι να το αφοδεύσει στις επόμενες εκλογές.

Αναμφισβήτητα, η επιλογή υπουργοποίησης Αποστολάκη υπήρξε ασύγγνωστη γκάφα γιά έναν συνετό πολιτικό, όπως αποδεδειγμένα προέκυψε ο Μητσοτάκης, στη βάση του σοφού… «αρχή άνδρα δείκνυσι». Θα έπρεπε να γνωρίζει κάτι το τόσο απλό. Οιαδήποτε συνεργασία με συριζαρέους αριστερούς δεν μπορεί να γίνει. Η μπαμπεσιά τους το αποκλείει κατηγορηματικά.

Ευελπιστώ να πήρε το μάθημα, να σηκώσει το γάντι του… «ή εμείς, ή αυτοί» και να φροντίσει -το ταχύτερο δυνατόν και ευθύς ως το επιτρέψει η επιδημία- να προκηρύξει εκλογές ώστε να «κάψει» την πεπονόφλουδα που λέγεται «απλή αναλογική», η οποία -αν μακροημερεύσει- θα ρίξει την χώρα στο χάος, την ακυβερνησία, τον οικονομικό μαρασμό και την εξαθλίωση. Φωτιά και νερό δεν μπορούν να συνυπάρξουν!