Όταν η αλητεία γεννά κακουργήματα...

Και πώς αυτό μπορεί να κοπεί... μαχαίρι.

 

   Κάποτε, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, είχα απέναντι από το γραφείο μου ως ενοικιαστή έναν καλό φίλο, συμμαθητή και συνάδελφο,  τον Κώστα Φ. (ο οποίος, δυστυχώς, έχει αποδημήσει).

   Ο Κώστας μόλις είχε γυρίσει από κάποια χρόνια εργασίας στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας και συχνά, όταν κι οι δυό ευκαιρούσαμε, μου εδιηγείτο διάφορα που συνέβαιναν εκεί, στα οποία υπήρξε αυτόπτης μάρτυς. Από απίθανα έως τρελλά και εξωφρενικά. Π.χ. γιά δημόσιες  εκτελέσεις με αποκεφαλισμό  κάθε Παρασκευή σε κεντρική πλατεία και διάφορα άλλα... "ευχάριστα", όπως τον ακρωτηριασμό του χεριού ενός ταλαίπωρου Γερμανού γιατρού, του οποίου η περιπέτεια άρχισε όταν η γυναίκα του έχασε ένα δαχτυλίδι που έβγαλε από το χέρι στο μπάνιο της και μετά, όταν το αναζήτησε, δεν το βρήκε! Ο γιατρός, αγνοώντας τον ισλαμικό νόμο, έσπευσε και κατήγγειλε το γεγονός στην Αστυνομία, η οποία «γράπωσε» την Υεμενίτισα υπηρέτριά του,  την οποία -αφού την ξυλοφόρτωσε αρκούντως- «έχρισε» ένοχη και με τον μπαλντά... χραπ! της έκοψε το χέρι, παρά τις διαμαρτυρίες του γιατρού, ο οποίος φώναζε πως συγχωρεί την υπηρέτρια, ακόμη κι αν είχε κλέψει το δαχτυλίδι. Η ιερατική αστυνομία, εκεί οι αστυφύλακες είναι και... παπάδες, δεν χαμπάριαζε τίποτα! Κλέβει χέρι, κόψει χέρι!

   Λίγες ημέρες μετά τον ακρωτηριασμό της φουκαριάρας, σε ένα απόμακρο σημείο του μπάνιου η γυναίκα του γιατρού βρήκε το χαμένο δαχτυλίδι κι εκείνος έκανε ένα  ακόμη μοιραίο λάθος. Πήγε οργισμένος στην Αστυνομία, ανακοίνωσε πως βρήκε το δακτυλίδι και τους επέπληξε γιατί βιάστηκαν κι έκοψαν άδικα το χέρι της μικρής υπηρέτριας, που αυτός είχε συγχωρήσει!

   Αποτέλεσμα: Ο γιατρός συνελήφθη γιά ψευδή καταμήνυση και ως υπαίτιος ακρωτηριασμού αθώας -άλλο αν δήλωνε πως συγχωρεί την δήθεν... «κλέφτρα»- καταδικάστηκε σε... ακρωτηριασμό του ίδιου χεριού που έκοψαν από την υπηρέτρια! Παρ’ όλο τον θόρυβο που δημιουργήθηκε και τις πιέσεις της Γερμανικής Πρεσβείας που μπήκε στη μέση, το μόνο που πέτυχαν όλες οι προσπάθειες ήταν το χέρι να κοπεί μεν, αλλά... με χειρουργικές διαδικασίες, από το σημείο που κόπηκε και της Υεμενίτισας. Δηλαδή αναισθητικά, ναρκώσεις και χειρουργό, αντί δημίου! Εννοείται πως το ζευγάρι των Γερμανών, μετά απ’ αυτό,  γύρισε αμέσως -τρέχοντας και βρίζοντας- στη Γερμανία, με ένα χέρι λιγότερο!

   Άλλη περίπτωση τώρα. Δύο τύποι, κι αυτοί Υεμενίτες, αποφάσισαν να σκοτώσουν και ληστέψουν έναν Σαουδάραβα ταξιτζή, που πίστευαν πως είχε στην τσέπη του πολλά χρήματα. Και αυτό έκαναν. Του ζήτησαν να τους πάει σε κάποιο σημείο στην έρημο, όπου αυτός που καθόταν πίσω έβγαλε περίστροφο και τον πυροβόλησε στο κεφάλι. Οι ληστές, νομίζοντας πως ήταν νεκρός, του πήραν όσα λεφτά είχε στις τσέπες, τον πέταξαν έξω και γύρισαν πίσω με το ταξί, το οποίο εγκατέλειψαν στην άκρη της πόλης. Όμως ο ταξιτζής επέζησε, κατήγγειλε τη ληστεία και η Αστυνομία συνέλαβε τους δράστες. Αποτέλεσμα: Στο ίδιο σημείο, στο ίδιο ταξί  και από την ίδια γωνία ένας, ένας οι ληστές καθισμένοι στη θέση του οδηγού, πυροβολήθηκαν με ίδιο όπλο στο ίδιο σημείο του κεφαλιού τους! Δυστυχώς όμως γιά δαύτους δεν είχαν την τύχη του ταξιτζή και έμειναν στον τόπο!

   Τώρα θα με ρωτήσετε πώς μου ήρθε και θυμήθηκα όλα αυτά τα φρικιαστικά, μαζί με μιά περίφημη ρήση του Τσώρτσιλ: «Και βέβαια είμαι κατά της θανατικής ποινής. Υπό μία προϋπόθεση όμως. Να την καταργήσουν πρώτοι οι... δολοφόνοι»!!! 

   Νομίζω πως η αιτία που ερέθισε τη μνήμη μου βρίσκεται στην αποτρόπαιη βιντεοσκοπημένη σκηνή του ανηλεούς ξυλοδαρμού -μέχρι θανάτου σκοπούμενη, πιστεύω- του ταλαίπωρου υπαλλήλου του Μετρό, όπου ο ισλαμικός νόμος θα ταίριαζε γάντι στην περίπτωση. Μάλιστα, ως παλαιός ποδοσφαιριστής του Ορφέα Κολωνού και του ΑΠΟ Ψυχικού, σπεσιαλίστας στο πέναλτυ -και παρά την ηλικία μου- ευχαριστότατα θα δεχόμουν να συμμετάσχω, ως εκτελεστής αντίστοιχης ποινής, κατά των ανθρωπόμορφων τεράτων που τώρα... κλαψουρίζουν γιά ελαφρυντικά, δικαιολογίες και μετάνοιες.

   Και κάτι ακόμη. Mία μομφή, γιά όσους παρατηρούσαν -έκπληκτοι αλλά αδρανείς- το συντελούμενο έγκλημα και αντί να βιντεοσκοπούν, ή να φωνάζουν αποτρεπτικά, δεν σκέφτηκαν να τραβήξουν το χερούλι του alarm, ώστε να σταματήσει το τραίνο, να ανοίξουν οι πόρτες, να συλληφθούν, επί τόπου, οι δράστες και να εξασφαλιστεί το αυτόφωρο. Γιατί τώρα, με τον συριζαρέικο ποινικό κώδικα... χαιρετίσματα και «καλά κρασά»!

ΥΓ. Και κάτι σχετικό με την χθεσινή μου ανάρτηση. Οσμίζομαι -και μακάρι να πέσω έξω- πολιτικές "ουρές" και σκοπιμότητες στην υπόθεση βιασμού της Μπεκατώρου. Τα πολιτικά κεσάτια κάποιων διαβολικών αριστερών εγκεφάλων είναι ικανά μόνο στο να στήνουν "ιστορίες" σαν εκείνες με τις άδειες τηλεοπτικών σταθμών, (Καλογρίτσας, κ.λπ.), Πετσίτηδες, Νovartis, και τέτοια. Γι' αυτό... υπομονή. Μην αφήνετε να σας παρασύρει βιαστικά το συναίσθημα. Περιμένετε, παραμένοντες σκεπτόμενοι...