«Έγκλημα και τιμωρία».

 Υπόθεση βιασμού Σοφίας Μπεκατώρου.

 

   Δεν νομίζω πως υπάρχει σώφρων άνθρωπος με ηθικές αρχές και στοιχειώδεις κοινωνικές ευαισθησίες που να μην «ταρακουνηθεί» από την ιστορία της γνωστής Ολυμπιονίκου της ιστιοπλοΐας. Όμως, ακριβώς αν είναι παρατηρητικός και σώφρων, θα πρέπει να τον προβληματίσουν κάποια σημεία της αναφοράς της ίδιας της παθούσης.

   Χωρίς περιστροφές, «σάλτσες» και συναισθηματικές κορώνες επισυνάπτω, αρχικά και επακριβώς, τμήμα των δηλώσεών της και υποσημειώνω ορισμένα σημεία που με προβληματίζουν και μου δημιουργούν -αυτόματα- κάποια ερωτήματα:

    «Κάποια στιγμή όπως μιλάγαμε με τον Χ γύρισα και με φίλησε (1). Εγώ πάγωσα, δεν ήξερα πως να αντιδράσω, δεν περίμενα ποτέ να κάνει μία τέτοια κίνηση.

   Γιά μένα ο Χ αντιπροσώπευε το πατρικό πρότυπο, ήταν ένας άνθρωπος που επιτέλους δε μας πολεμούσε μέσα στην Ομοσπονδία και ήθελε το καλό μας, σκέφτηκα. Συνέχισα να προχωράω με ταχύτερο ρυθμό κάνοντας πως δεν κατάλαβα ότι συνέβη, αν και του το ανέφερα λέγοντας του ότι δεν περίμενα ποτέ μία τέτοια κίνηση του.

   Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μας, στο ασανσέρ πριν πάει στο δωμάτιο του, μου ζήτησε να τον ακολουθήσω (2). Εγώ αρνήθηκα και πήγα να κλείσω την πόρτα. Εκείνος πάντα ευγενικά και με χαμόγελο με ρώτησε αν τον φοβάμαι και τότε του απάντησα πως όχι, αλλά ότι δεν υπήρχε λόγος να πάω μαζί στο δωμάτιο του (3).

   Εκείνος προσπαθώντας να με πείσει, με διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να κάνει κάτι ερωτικό απλά να συζητήσουμε. Ήξερε όμως πώς να μου μιλήσει και πώς να με ηρεμήσει και να με κάνει να ρίξω τις άμυνες μου (4).

   Και όταν αυτό έγινε, τότε άρχισε να ασελγεί εις βάρος μου. Προσπάθησε να τον απωθήσω, να του δείξω ότι δεν υπάρχει αμοιβαία επιθυμία, θεωρώντας ότι θα το σεβαστεί.

   Του είπα όχι, του επανέλαβα ότι δεν θέλω να προχωρήσω και εκείνος με ψεύτικα γλυκόλογα έλεγε ότι δεν είναι τίποτα κάνοντας χιούμορ. Έλεγε ότι θα σταματήσει αν δεν το θέλω,(5) όμως δε σταμάτησε ό,τι κι αν του έλεγα. Κλαμένη και ντροπιασμένη έφυγα από το δωμάτιο όταν αυτός ολοκλήρωσε και σηκώθηκε από πάνω μου.(6).....

   Και τώρα οι δικοί μου προβληματισμοί και οι απορίες που προκύπτουν από τα λόγια της ίδιας της παθούσης, επεξεργασμένες από την κοινή λογική:

   -(1): Προφανώς, όπως προκύπτει από την συνέχεια των δηλώσεων, ο παλιάνθρωπος εκμεταλλευτής την φίλησε εκτός ξενοδοχείου. Άρα οι προθέσεις του της έγιναν γνωστές.

   -(2): Στο δωμάτιο του τύπου μπήκε εκούσια μόνη της, δεν την έβαλε διά της βίας. Δεν μπορώ να φανταστώ την Σ. Μ. ως μία κοπέλα... σαν αθώα «Κοκκινοσκουφίτσα», η οποία όπως δηλώνει στο τέλος είχε και δεσμό με συναθλητή της, να μην μπορεί να διακρίνει τις προθέσεις ενός κακού «λύκου» που την οδηγεί στη φωλιά του κι εκείνη τον «ακολουθεί» εκούσια.

   -(3): Δεν εύρισκε λόγο για να μπει στο δωμάτιο ενός τύπου που λίγο πριν είχε εκδηλώσει σαφώς και εμπράκτως τις προθέσεις του, αλλά... μπήκε! Αν δεν ήθελε μπορούσε να μην μπεί. Και αν εκείνος επιχειρούσε να την χώσει διά της βίας, μπορούσε να τον απειλήσει πως... «Θα βάλω τις φωνές», οπότε όλα θα τελείωναν εκεί.

   -(4): Μέσα στο δωμάτιο, αφού μπήκε πλέον, αναφέρει πως ο βιαστής της -προφανώς «μάστορας» του είδους, την «ηρέμησε και της «έριξε» τις άμυνές της! Πώς άραγε;;;;;;

   -(5): Όταν λέει μιά γυναίκα... «σταμάτησε ΕΔΩ δεν θέλω», προϋποτίθενται κάποια... «προηγούμενα» που απλά τα... ήθελε ή τα επέτρεπε. Π.χ. ξεγυμνώματα, ξάπλωμα στο κρεβάτι, προκαταρτικά της ερωτικής πράξεως, τα οποία θα μπορούσαν να, οπωσδήποτε, αποφευχθούν. Είτε με ξεκάθαρη άρνηση εξ αρχής, είτε με ένα χαστούκι, είτε με φυγή και κλείσιμο με πάταγο της πόρτας, είτε με ένα στεντόρειο... «βοήθεια» που θα σήκωνε το ξενοδοχείο στο πόδι!

   -(6): Κοντολογίς. Κατανοώ έναν βιασμό σε μιά απόμερη άκρη, μιά ερημιά με το θύμα γδαρμένο, δαρμένο, ανίσχυρο και καταματωμένο από την προφανή μυϊκή υπεροχή ενός κτηνώδους βιαστή, όμως δεν μπορώ να τον δεχτώ σε ένα ξενοδοχείο όπου διαμένει ολόκληρη ομάδα σε διπλανά δωμάτια και αυτός γίνεται στα... μουγκά!

   Ας με συγχωρήσουν οι αναγνώστες των προβληματισμών μου, αλλά πιστεύω πως κάπως αλλοιώς διαδραματίστηκε αυτό το δράμα, (γιατί περί δράματος πρόκειται), με αρχιπρωταγωνιστή και θύτη ένα ανθρώπινο κτήνος που εκμεταλλεύτηκε θέση, κατάσταση, πείρα και αδυναμία σθεναρής αντιστάσεως μιάς νεαρής κοπέλας που αντιμετώπισε την όλη υπόθεση -από την αρχή μέχρι τέλους- με εντελώς λανθασμένο τρόπο. Πιστεύω δε πως οπωσδήποτε θα έχει βιάσει και άλλες κοπέλες κάνοντας κατάχρηση του πόστου του στην Ομοσπονδία. Και, τέλος, δεν θεωρώ εντελώς συμπτωματικό τον χρόνο και τον τρόπο που η Ολυμπιονίκης Σοφία διάλεξε για να κοινοποιήσει αυτή την υπόθεση. Νομίζω πως τόσο η Δικαιοσύνη, όσο και η Ομοσπονδία,  επιβάλλεται να ξεκαθαρίσουν την «κόπρο» του οίκου της δεύτερης, αποδίδοντας «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ»! Επέστη ο καιρός.  Όμως δεν θα πρέπει, επ ουδενί, να παραγνωριστεί ένας νομικός όρος που αναφέρεται στο... "συντρέχον πταίσμα του παθόντος".