Ο ντόπιος... "Χαλιμάς" και η συνέχεια του παραμυθιού.

 Καλοδεχούμενη η ευημερία που έρχεται από Θεσσαλονίκη μεριά!

   Αύριο, λέει, ο λαοπρόβλητος και κοσμαγάπητος μέγας ηγέτης ανεβαίνει στην Θεσσαλονίκη, συνοδευόμενος από τη μισή αστυνομική δύναμη της χώρας και -μεγάλη έκπληξη- ικανού αριθμού πρακτόρων του FBI, (ναι, οι μισητοί φονιάδες των λαών!). Εκεί, θα τάξει πάλι λαγούς με πετραχήλια, απευθυνόμενος στο εύκολα ξεγελιόμενο ντόπιο περιθωριακό καρακατσουλιό, στο αριστερό νεοελιτοποιημένο κοινωνικό κατακάθι, στους σανοτρεφόμενους αγκυλωμένους παραμένοντες οπαδούς του, στους βολεμένους ημέτερους τενεκέδες, (συγγενείς, φίλοι και παρατρεχάμενοι), στους προσβλέποντες σε κάποιο επιδοματάκι αποτυχημένους της ζωής και στους μαζικά ελληνοποιημένους λαθροκάφρους -«εγκώ αγκαπό... Τσίπρα». Δηλαδή στο, κατά Μπαλντά, «τελευταίο θρανίο», το πεντακάθαρο από κάθε ίχνος ρετσινιάς... «αριστείας», αλλά με επιδιώξεις και απαιτήσεις εξίσωσης με το «πρώτο»! Θα ξαναβάλει στο μαγνητόφωνο την ίδια κασέτα και όλοι οι πιό πάνω, αυτοί του «εμείς» του σχετικού διλήμματος, θα χειροκροτήσουν θεαματικά -αλλά  Τειρεσία- και θα πέσουν γιά ύπνο ευτυχείς και βυζαίνοντας δάκτυλο. Η ομάδα... «ξανακερδάει», καθώς ήταν δίκαιο και έγινε πράξη!

   Γιά όλους τους υπολοίπους, εμάς του... «ή αυτοί», όλο αυτό το κακόγουστα στημένο καραγκιοζιλίκι μας αφήνει παγερά αδιάφορους και δεν πρόκειται να στηθούμε ν΄ ακούσουμε άλλες ανοησίες, καραϋποσχέσεις, μπουρδολογίες, ψέμματα και προεκλογικά φούμαρα. Μας ανησυχεί μόνο το γεγονός πως ότι μαξιλάρι -κάπου 22 δις- που έχει συγκεντρωθεί -στάλα, στάλα-  από τον ιδρώτα και το αίμα μας, θα εξανεμιστεί γιά την εξαγορά ψήφων και συνειδήσεων, προς διαιώνιση στην εξουσία τύπων σαν τον Πολάκη, τον Κυρίτση, τον Παπαδημούλη, τον Παπαχριστόπουλο, την Αυλωνίτου, και η χώρα, σύντομα, θα καταντήσει... Βενεζουέλα, (χωρίς πετρέλαια), με την ακεραιότητά της, κατόπιν της μεγάλης επιτυχίας των Πρεσπών, να φαλκιδεύεται περαιτέρω, καθ’ ότι οι τύποι -Κοτζιάς, Τσαλακώτος, Μπούλης και σία- πρόκεινται περί... σκληρών διαπραγματευτών και «τσαγκών» παλληκαράδων, ενώ οι Αλβανοί «ξεσκουριάζουν» τα περί Τσαμουριάς και οι Τούρκοι καιροφυλακτούν πάντα.

   Όμως, γιά να πούμε και του στραβού το δίκιο, Αιγύπτιοι και Λίβυοι στο νότο και Ιταλοί στα δυτικά, δεν πρόβαλαν, επί του παρόντος, ουδεμία απαίτηση. Και ασφαλώς, τούτο οφείλεται στην δυναμική πολιτική και σθεναρή διαπραγματευτική τακτική  του γίγαντα, τρυφερού ποιητού Κοτζιά.