Κυνισμός και μελαγχολία.

«Ματαιότης ματαιοτήτων..., με αριστερό πρόσημο»!

Μέτρα προστασίας στο... Καράκας

     Συνήθως η στήλη δεν ασχολείται με απολύτως προσωπικού ενδιαφέροντος θέματα. Όμως κάποια μακάβρια λεχθέντα με συγκλόνισαν και μου υπαγορεύουν τα πιό κάτω.

   Είναι γνωστός στους ασχοληθέντας με τα κοινωνικοοικονομικά συστήματα -και παντελώς άγνωστος στους πάσης φύσεως χαζοχαρούμενους σανοφάγους, αφελείς, αμόρφωτους και αγκυλωμένους αριστερούς-  ο εγγενής κυνισμός του κομμουνιστικού δόγματος και μέτρον του η συμπεριφορά ηγετών εμποτισμένων μ’ αυτόν. Ιδίως όταν δεν «πετροβολούν» ως αντιπολίτευση, οπότε υποκρίνονται ανεύθυνα, αλλά κρατούν το τιμόνι της εξουσίας.

  Ο λαοπρόβλητος, και μονίμως πολυπροστατευμένος από σιδερόφρακτους πραιτοριανούς, αμόρφωτος ηγετίσκος -κόντρα στην επιπόλαια άποψη των παντοίων ηλιθίων οι οποίοι πιστεύουν πως: «δεν είναι αυτή η αριστερά»- όποτε ανοίγει το στόμα του, ιδίως τώρα που νιώθει να χάνει την αρχική του λάμψη, βγάζει το μειλίχιο προσωπείο και δείχνει περίτρανα το πραγματικό πρόσωπό του.      Όσοι δεν έχουν ζήσει εκ του σύνεγγυς τί σημαίνει «κομμουνισμός» και εξακολουθούν να κοιμούνται μακάριοι ας προβληματιστούν. Το σύστημα είναι απρόσωπο, στυγνό και ανάλγητο. Σε δαύτο δεν υπάρχει κοινωνική διαστρωμάτωση και πολίτες με διακριτή προσωπικότητα. Υπάρχει μόνο μία τεράστια κρατική μηχανή όπου οι πολίτες-προλετάριοι, απολύτως εξισωμένοι, συντεθλιμμένοι και επιπεδοποιημένοι -προς τα κάτω προφανώς-  αποτελούν τα γρανάζια της. Και μάλιστα αναλώσιμα και απορριπτέα από την στιγμή που καθίστανται αδύναμοι κρίκοι, παθητικά ή υπολειτουργούντα. Πετιούνται κι αντικαθίστανται!

   Όσοι έχουν την ατυχία -ή την τύχη, ανάλογα με την οπτική γωνία θεάσεως- να βρίσκονται κοντά στην «έξοδο» από το -κατά Καζαντζάκη- φωτεινό μεσοδιάστημα που λέγεται «ΖΩΗ» και χαρακτηρίζει το σκοτεινό τούνελ της νομοτελειακής αιωνιότητος των πάντων, θα πρέπει να ενοχλήθηκαν ιδιαίτερα από την... υπεραπλούστευση της επίλυσης του προβλήματος της περικοπής των συντάξεων.

  Επειδή πολλοί δεν κατενόησαν την άκομψη και κυνική διατύπωση της τυπικά κομμουνιστικής άποψης που έχει γιά την ανθρώπινη ύπαρξη, επεξηγώ. Με όση απλούστευση γίνεται, προκειμένου να αναδειχθούν, ανάγλυφα και κατανοητά, οι κομμουνιστικές  πεποιθήσεις και διαθέσεις γιά τα «απόμαχα» και συνεπώς άχρηστα «γρανάζια» της μεγάλης κρατικής μηχανής. Ένα των οποίων και ο χειριστής της στήλης.

   Είπε και εννόησε, λοιπόν, ο θλιβερός, ανάλγητος και απάνθρωπος μικρός Έλληνας «Στάλιν»: «Δεν χρειάζεται να γίνουν περικοπές συντάξεων γιατί οι περισσότεροι από τους συνταξιούχους είναι πάνω από 70 ετών και η όποια περικοπή δεν θα είναι μόνιμη περικοπή. Θα σβήσει με το πέρασμα του χρόνου»! Εννοώντας: «Θα πεθάνουν, οσονούπω, και θα... ησυχάσουμε». (Δηλαδή: «Και εμείς και αυτοί». Αυτό δεν το είπε, αλλά το εννόησε σαφώς, κατά τα προσφιλή διχαστικά του: “ή εμείς, ή αυτοί”).

   Όποιοι καταλαβαίνουν, έχει καλώς. Όποιοι όχι, κατά κανόνα νέοι και άπειροι, να ξέρουν: «Εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ’ρθεις». Και θα υποστούν τα ίδια.