"Σκοπιανό", 30/9/2018.

Ένα σικέ δημοψήφισμα της πλάκας και ένα πιθανό λαβράκι γιά το οπλοστάσιο της αντιπολιτεύσεως.

"Σκόπιε, σκόπιε μι σκό..."

   Η στήλη θα στοιχημάτιζε -όλα της τα λεφτά- πως στο σημερινό δημοψήφισμα των Σκοπίων, το «ναι» θα περάσει με άνετη πλειοψηφία. Πιστεύει ακράδαντα πως τα «κουνήματα» του «όχι» ήσαν γιά τα μάτια του κόσμου και πως το ματς -τάχα- θα ήταν ντέρμπυ. Τρίχες! Η προδοτική -γιά μας- συμφωνία των Πρεσπών τους πέφτει λουκούμι κι ας κάνουν πως κλαίγονται. Γι' αυτό και θα την υπερψηφίσουν καταχαρούμενοι.

   Και τώρα κάτι που μόλις πληροφορήθηκε η στήλη. Γιά την πλήρη κατανόηση το παραθέτω βήμα προς βήμα.

1)       Μία παλιά συμφωνία, (νομίζω του ’59), μεταξύ Ελλάδος και της τότε Γιουγκοσλαβίας, μοίραζε τη Μεγάλη Πρέσπα σε μέρη ανάλογα της χερσαίας επιφάνειας κάθε χώρας που η λίμνη έβρεχε.

2)       Η νυν συμφωνία Ελλάδος και ΠΦΔΜ, (λέγε με Σκόπια), αναγνωρίζει αυτήν τη συμφωνία, πλην των σημείων που ρητώς τροποποιεί. Και ο τρόπος διανομής της λίμνης δεν άλλαξε.

3)       Βάσει του συμφωνηθέντος τρόπου διανομής της Μεγάλης Πρέσπας, την μερίδα του λέοντος είχε η Γιουγκοσλαβία, μικρότερο κομμάτι η Ελλάδα και μετά η  Αλβανία ένα ελάχιστο. Σήμερα, με την Γιουγκοσλαβία διαλυμένη, στο «παιχνίδι» παίζουν: η Ελλάδα, ως λέοντας, η Αλβανία, αναβαθμισμένη, και... «κολαούζος» τα Σκόπια, με την μικρή τους έκταση!

   Οπότε, να και το «ψητό»: Η απαραίτητη αναδιανομή της Πρέσπας -απορώ πως δεν ξύπνησε να εγείρει θέμα η Αλβανία- ισοδυναμεί με αναδιάταξη συνόρων, άρα -και με συνταγματική επιταγή- απαιτείται στη Βουλή πλειοψηφία 180 ψήφων!

   Τα πιό πάνω ακούστηκαν σε σημερινή τηλεοπτική εκπομπή του εμετικού αρχιγλείφτη των πάντων και πρύτανη των λαϊκιστών... «ισαποστάκηδων», ο οποίος το προσπέρασε στο «ντούκου».

  Η στήλη δηλώνει άγνοια των επικαλουμένων συνθηκών και συμφωνιών, αλλά θεωρεί την επαγωγή πολύ λογική, υπό την προϋπόθεση ύπαρξης και ισχύος τέτοιων συμφωνιών, και ελπίζει πως κάποιος αρμόδιος από τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως θα διαθέτει... «ευήκοον ους».

Υψηλές επαφές, εκλεκτές συγγένειες!

Μ' ένα σμπάρο... δυό τρυγόνια!

Φουλ ολοταχώς γιά την λαίλαπα των... επενδύσεων.

    Πρώτα ο σύντροφος Μαδούρος που θα μας έστελνε γιά κολύμπι... πετρέλαιο, μετά -στην αναμονή γιά... επαφές- ο Κορεάτης Κιμ Ιλ... τάδε, (κάπως έτσι το όνομά του), και τώρα... "Πίσω κουφάλες, μαζί μας κι ο Μοράλες"!!!
    Ως γνωστόν η Βολιβία είναι μία από τις πιό εξαθλιωμένες χώρες της Ν. Αμερικής, (πιστοποιημένο προσωπικά από επανειλημμένες επισκέψεις εκεί), με το ΔΝΤ να της έχει διαγράψει το δημόσιο χρέος. Κυριότερο -μάλλον το μόνο- έσοδό της η παραγωγή και εξαγωγή κοκαΐνης.
    Η ανταλλαγή απόψεων με δαύτον, μόνο πλάκα σηκώνει. Εκτός και αν ενημερώνει τον σύντροφο δικό μας γιά το πώς θα αναπτύξει την διαδικασία κόκας και πώς θα εξαθλιώσει τόσο τον λαό μας, ούτως ώστε να διαγραφούν και τα δικά μας χρέη, οπότε θα διαιωνιστεί το αριστερό καθεστώς του. Συντροφική αλληλεγγύη!

Θρηνώντας γιά τον χαμό του... Ζακ!

Υπερβολές, υστερίες, αποπροσανατολισμοί και... καπηλεία.

    Το δημοσιοποιημένο βίντεο που δείχνει το αποτρόπαιο λιντσάρισμα του αυταπόδεικτα και αναμφίβολα ληστή του κοσμηματοπωλείου είναι, όντως, ανατριχιαστικό. Ταυτόχρονα και κραυγαλέα αποκαλυπτικό της μεγάλης κατάπτωσης που χαρακτηρίζει σήμερα την ελληνική κοινωνία με βάση την πλήρη αποδιοργάνωση του κοινωνικού ιστού, της απόλυτης ανοχής σε κάθε μορφής παραβατικότητα και της ατιμωρητί επικράτησης της όποιας ιδέας και απιθανότητος κατεβάσει η αποχαλινωμένη γκλάβα του οιουδήποτε. «Ότι του φανεί, του Λωλοστεφανή»! Με όλα τα θεσμοθετημένα όργανα προστασίας του πολίτη να παρακολουθούν, είτε απαθώς, είτε μεροληπτώντας υπέρ της επιθετικής ανομίας και κατά της υποφέρουσας νομιμότητος. Έτσι, μοιραία, η προστασία ζωής, τιμής και περιουσίας του κάθε δυστυχούς καταδυναστευόμενου από το κοινό έγκλημα πολίτη να επαφίεται στην αυτοπροστασία και να εκδηλώνεται -κατά περίπτωση- με βάση τη δική του εκτίμηση του κινδύνου που διατρέχει και την ταχύτητα αντιδράσεώς του, η οποία -συνηθέστατα- είναι ενστικτώδης, καθώς χρόνος μελέτης, εκτίμησης μεγέθους του κινδύνου και ανάλογη ψυχραιμία, δεν υπάρχουν. Συνεπώς η κρατική αβελτηρία και η καλλιέργεια ασυδοσίας και επιείκειας από μία αριστερή ιδεοληπτική αγκύλωση που σφιχταγκαλιάζει το «περιθώριο», καθώς δεν μπορεί να λειτουργήσει προς το συμφέρον του υγιούς μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, αποτελούν τον ηθικό αυτουργό του σημερινού εκτραχηλισμού.

   Στο δράμα που παίχτηκε το Σάββατο στο κέντρο της Αθήνας, κατά την προσωπική μου -πάντοτε- γνώμη, η τραγικότερη φιγούρα είναι αυτή του κοσμηματοπώλη. Το θύμα-δράστης, ο ληστής γιά τον οποίον θρηνεί γοερά το απανταχού ελληνικό περιθώριο, παρασύροντας και κάποιους αφελείς και καλοκάγαθους «ψυχοπονιάρηδες»  αστούς, ήταν ένα «μπουμπούκι»! Αναγνωρίζονται  πάνω του όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που διαθέτει ένα ολοκληρωμένο κοινωνικό απόβρασμα. Ναρκομανής, οροθετικός στο AIDS, ομοφυλόφιλος, τραβεστί, ανθέλλην, (διέπρεψε σε κάποια παράσταση της κακιάς ώρας, όπου ντυμένος γυναίκα δήλωνε πως... «η Μακεδονία ανήκει στ’ αρχ...α μας», αριστερός και ψευτοδημοσιογραφών στο... Documento. Αλλά πάνω απ’ όλα ήταν ληστής! Δηλαδή δεν υπάρχει κάποιο κακό χαρακτηριστικό που να μην το διέθετε.

   Αναμφισβήτητα η ανθρώπινη ζωή έχει την αξία της. Όμως, όπως σε όλα τα πράγματα, η αξία αυτή έχει μέγεθος μετρούμενο με το αποτύπωμα που αφήνει κάποιος διαγράφοντας την επίγεια διαδρομή του. Και στην προκείμενη περίπτωση -αντικειμενικά τώρα- αυτή η αξία δεν ήταν δα και τεράστια.

  Προσωπικά πάντα, πιστεύω πως ο θάνατος ενός  τόσο δυστυχισμένου περιθωριακού ανθρώπου μάλλον λύτρωση μπορεί να θεωρηθεί γι’ αυτόν, παρά απώλεια γιά την κοινωνία. Και η μόνη ουσιαστική προστιθέμενη αξία που μπορεί να δοθεί στο μικρό πέρασμά του από τον μάταιο τούτο κόσμο, βρίσκεται στην καπηλεία και εκμετάλλευση που, ασφαλώς, θα του γίνει μετά θάνατο. Βεβαίως, ο τρόπος αποδρομής του δημιουργεί τον -όποιο- οίκτο και όχι αυτή ταύτη η απώλεια. Σίγουρα "η Βενετιά δεν έχασε βελόνι". Ίσα-ίσα που διάφοροι τύποι του φυράματος Βαλλιανάτου, Κουφοντίνα, του αρχιρουβίκονα που ξεχνώ το όνομά του, Culoγλου, κ.λπ.  θα εκμεταλλευτούν μιά χαρά τον θάνατο του Ζακ, θα οργανώσουν τζέρτζελα και -ίσως- κάποιος δήμαρχος να σπεύσει να δώσει, τιμητικά, το όνομά του σε κάποιο δρόμο ή κάποια πλατεία!  Άλλωστε εκλογές έρχονται.

   Επομένως, είναι πολύ λογικοί οι γόοι και κοπετοί που ακολουθούν την ανακοίνωση του θανάτου ενός «τοιούτου» αδάμαντα, από το πάσης φύσεως περιθώριο και παρέλκει εντελώς η όποια ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της νεκροτομής. Όλοι δαύτοι απέκτησαν έναν ακόμη «ήρωα» να τιμούν, σπάζοντας, καίγοντας και λεηλατώντας. Ίσως και... «ληστεύοντας» προς τιμήν του. Ενώ εμείς -οι υπόλοιποι, οι απλοί, οι κανονικοί άνθρωποι- απλά θλιβόμαστε, όχι τόσο γιά τον θάνατο του δυστυχούς Ζακ, αλλά για την κατάντια ενός ατόμου που κατέβηκε όλη τη σκάλα του κακού, πριν πεθάνει ατιμωτικά -ως ληστής- και με τραγικό τέλος.

   Σημειωτέον πως όλο αυτό το ολολύζον τώρα και ολοφυρόμενο σκυλολόι δεν θα έδινε δυάρα αν ο ληστής προέκυπτε... χρυσαυγίτης, αλλά θα πανηγύριζε κιόλας. Όπως δεν έδωσε καμμιά σημασία στο θάνατο του Αξαρλιάν, στον φόνο των δύο νεαρών στο Ηράκλειο, στην εκατόμβη στο Μάτι, στους 22 νεκρούς της Μάνδρας.

   Και κάτι ακόμη. Όλος ο... ξεσηκωμός άρχισε μόλις γνωστοποιήθηκε το ποιόν του θύματος-δράστη. Ποιός, όμως, νοιάστηκε γιά τη δίκαιη αγανάκτηση του δράστη-θύματος, του κοσμηματοπώλη; Ποιός αναρωτήθηκε αν και τί αναδουλειές τον μάστιζαν λόγω κρίσεως. Αν και πόσα χρώσταγε σε φόρους, ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, εισφορές, δίκτυα, οφειλές τρίτων, δάνεια, ...κέρατα, αγγούρια; Ποιός σκέφτηκε τί οικογένεια έχει να ταΐσει και πόσες -ίσως- φορές προσπάθησαν να τον ληστέψουν πάλι στο παρελθόν; Και ποιός ξέρει πως αυτού του είδους τα καταστήματα, κατά κανόνα, δεν ασφαλίζονται λόγω μεγάλου ρίσκου και υψηλών ασφαλίστρων; Ποιός προσπάθησε να μπει στη θέση του όταν έβλεπε να ληστεύεται το βιός του, να μεγαλώνουν τα προβλήματά του και τον ληστή να σπάει τις τζαμαρίες του καταστήματος, προσπαθώντας να δραπετεύσει οπλισμένος. Ο ταλαίπωρος δεν προκάλεσε, δεν έδρασε εν ψυχρώ. Αμύνθηκε και αντέδρασε με βία κόντρα στη βία του επιτιθέμενου και με τον βρασμό ψυχής που δημιουργεί το άδικο και η ζημιά του. Καθένας, προ τέτοιου αιφνιδιαστικού γεγονότος, δεν διαθέτει την πολυτέλεια του χρόνου, την άνεση επιλογής άμυνας, της εκτίμησης επικινδυνότητος του ληστή και τέτοιες παπαρδέλες που μας συνιστούν οι Παρασκευοπουλαίοι, ούτε μπορεί να κάνει τον ψόφιο κοριό, όπως συνιστούν οι «χέστηδες» Τοσκαίοι. Σε τέτοιες περιπτώσεις -και εφ’ όσον διαθέτεις παλληκαριά- σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι κι ορμάς: -«Πίσω κουφ..α, παλιοπ...τη και σου ‘φαγα το γούργουρα»! «Ίτε παίδες Ελλήνων...», που έγραψε ο Αισχύλος στους Πέρσες. Ορμάς και όποιον πάρει ο Χάρος.

   Ψύχραιμα και με πλήρη επίγνωση των λόγων μου, σε ανάλογη περίπτωση θα αντιδρούσα όμοια, μέχρι κάποιοι να με συγκρατήσουν. Γι’ αυτό και θεωρώ απολύτως υπεύθυνο του θανάτου του Ζακ, ανεξαρτήτως νεκροψίας, εκείνο το άθλιο... «φιλοθεάμον» κοινό, το οποίο αντί να επέμβει και να συλλάβει τον ληστή, συγκρατώντας, ταυτοχρόνως, και την δίκαιη οργή του πραγματικού θύματος, παρακολουθούσε από απόσταση ασφαλείας -δείγμα της επικινδυνότητος του ληστή- και...βιντεοσκοπούσαν τα γεγονότα, οι «αρχιχέστες»!

  Τελειώνω παραθέτοντας τί ισχύει στις ΗΠΑ, σε ανάλογες περιπτώσεις. Επειδή η δράση φέρνει αντίδραση, όποιος ξεκάνει εισβολέα εντός του χώρου ιδιοκτησίας του θεωρείται οιονεί αμυνόμενος και απαλλάσσεται με συνοπτικές διαδικασίες. Ανεξαρτήτως αν είναι, ή όχι, οπλισμένος ο δράστης, καθώς τα χέρια αποτελούν αρκετό όπλο. Εδώ, κατά παράβαση της λογικής και του πραγματικού δικαίου, το έγκλημα αντιμετωπίζεται -τώρα- με αριστερόστροφη οπτική και σκοπιμότητα. (Έξω ο πολυδολοφόνος Κουφοντίνας, ο λαϊκός αγωνιστής, έξω ο φονιάς του Φύσσα, γιά να κόψει η Χρυσή αυγή ψήφους από τη ΝΔ, έξω οι ρουβίκονες, και άλλες τέτοιες γελοιότητες και αθλιότητες. Μέσα ο Μαυρίδης, μέσα οι δημοσιογράφοι του "Φιλελεύθερου", που τόλμησαν να θίξουν τον... Μπούλη). Όμως το έγκλημα είναι πάντα έγκλημα και δεν δικαιολογεί οίκτο αλά καρτ. Και οι «πενθούσες» τώρα περιθωριακές ομάδες δεν μπορούν να επικαλούνται... «ρατσισμό», ούτε να σαλπίζουν «συντεχνιακή αντεκδίκηση». Όταν ο αγανακτισμένος κοσμηματοπώλης κλωτσοπατούσε τον Ζακ, μπροστά έβλεπε μόνο έναν ληστή που του κατέστρεφε το βιός και... τίποτε άλλο.

"Γλώσσα λανθάνουσα..."

Επειδή ποτέ δεν ξέρεις "τί τέξεται η επιούσα..."

   Με τους αριστερούς ποτέ δεν βγάζεις άκρη. Μονίμως διαστρεβλώνουν, παραπληροφορούν, δημαγωγούν, λαϊκίζουν. Στόχος η συσκότιση όσων δεν τους συμφέρει, ούτως ώστε αυτό που βγαίνει προς τα έξω να συγκαλυφθεί, να γλυκάνει, ή όταν δεν γίνεται αλλιώς, να φορτωθεί η ευθύνη αυτών σε κάποιους άλλους, σε ανώτερη βία ή στον εκβιασμό που υπέστησαν ώστε να... ενδώσουν. 

   Κοιτάξτε την παραφιλολογία που αναπτύσσουν στο θέμα των συντάξεων. Αφού τις περιέκοψαν στους νέους -από Μαΐου και εντεύθεν- συνταξιούχους, σκαρφίστηκαν ένα τερτίπι γιά να κρατήσουν το παλαιό πλαφόν στους ήδη υπάρχοντες συνταξιούχους. Το γεγονός αυτό -να μου το θυμάστε, ανεξαρτήτως παζαριού με την τρόικα- θα καταπέσει στο ΣτΕ, αφού αποτελεί κραυγαλέα άνιση μεταχείριση ομοίων δεδομένων. Όπερ αντισυνταγματικόν. Τελεία, παύλα,...  παρένθεση, (κατά την "φιλόλογο" κυρία Ντούρου). 

   Οι ανεκδιήγητοι, ανίκανοι, ασυνάρτητοι και ανευθυνοϋπεύθυνοι τύποι, (όρα το τελευταίο φιάσκο με το "Ασημένιο Βέλος", την φανφάρα και το "βατερλώ" του), παζάρεψαν, (τάχα μου), συμφώνησαν και ψήφισαν -δύο φορές μάλιστα-  την παπαρδέλα του "ποσεττάκια|" Κατακούτελου, χωρίς, προφανώς, να εκτιμήσουν το μέγεθος του μπάχαλου που θα προκαλούσαν στην ελληνική κοινωνία. Τώρα που το αντελήφθησαν, όψιμα και οδυνηρά γιά την παραπαίουσα "καρέκλα" τους, μας έχουν φλομώσει στην μπαρούφα, την ανακολουθία και τις αντιφάσκουσες δηλώσεις των "μαριονετών" τους. Και -ως άκρον άωτον και κορυφαίο δείγμα πολιτικού αμοραλισμού και κυνικότητος- κρατείστε τις απόψεις του κυβερνητικού εσμού γιά τους άνω των 70 ετών... υπηκόους τους. Επειδή έχω την τύχη να δω την συμπεριφορά του Καμποτζιανού εγκληματία Πολ Ποτ στον άτυχο λαό του, προτρέπω όσους διαβάζουν αυτή την ανάρτηση να αναζητήσουν και πληροφορηθούν τί συνέβη στην κακότυχη Καμπότζη στα μέσα της δεκαετίας του '70, ώστε να συνειδητοποιήσουν τί τους περιμένει με Πολάκηδες, Κυρίτσηδες, Παππάδες και... παπατζήδες που ψήφισαν γιά να τους φέρουν την... ελπίδα!

   Όσον αφορά το μείζον και γενικότερο θέμα -και μεγαλύτερη όλων μπούρδα- της "καθαρής εξόδου από τα... μνημόνια", τελικά δεν τόλμησαν μεγάλους  θεατρινισμούς και παράτες. Κατάλαβαν πως και ο ηλιθιότερος από τους ανεγκέφαλους οπαδούς τους -πώς αλλιώς να "χρωματίσεις¨κάποιον που... "μαδουροφέρνει" πηγαίνοντας προς τα εκεί από όπου όλη η πολιτισμένη και νουνεχής ανθρωπότητα απομακρύνεται... τρέχοντας! Με μιά μνημονιακή ουρά που... "κουνιέται" και στον επόμενο αιώνα, πώς να πανηγυρίσεις... "καθαρή έξοδο", καθώς αυτή προβάλλει... "ολόχεστη"! Παρ' όλα αυτά, αξιόπιστα νυμφίδια τσιρίζουν στα κανάλια γιά την... ειλικρίνεια του σύντροφου αρχηγού τους. Κάπου-κάπου, στα μουλωχτά και με sotto voce, μερικοί από δαύτους, ψελλίζουν την αλήθεια, μόνο και μόνο γιά να μπορούν αργότερα να κοκορευτούν: "Εγώ σας τα έλεγα!" Ένας τέτοιος είναι και ο "ταβερνιάρης πρόεδρας" της Βουλής. Απολαύστε τον.

Ο αξιότιμος, βαθύς μελετητής και γνώστης, κ. Σωτήρης Καψώχας

Αλήθεια, ποίος είναι ο κατωτέρω εικονιζόμενος;

Ο ευρών ποιός είναι αμειφθήσεται!

   «Η ομιλία του κ. Μητσοτάκη ήταν μία ιδεολογική σάλτσα διανθισμένη με εθνικιστικές αναφορές. Μιλάω για την εμμονή του σε ένα νεοφιλελεύθερο δόγμα ανάλγητο και ακραίο. Μιλάω για τις ιδιωτικοποιήσεις. Ακούγοντας το σύνολο της ομιλίας του το Σάββατο νόμιζα ότι άκουγα τον θεωρητικό του φασισμού, τον Σέρτζιο Πανούτσιο ο οποίος εισήγαγε στοιχεία εθνικισμού στην Ιταλία του Μουσολίνι».

   

   Τάδε έφη στην εκπομπή: "Εδώ ΣΥΡΙΖΑ", ο σημαντικός κυβερνητικός δημοσιογράφος κ. Σωτήρης Καψώχας... ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων.

    Ο κ. Καψώχας ισχυρίστηκε πως ακούγοντας τον Μητσοτάκη στη ΔΕΘ νόμιζε ότι άκουγε τον θεωρητικό του φασισμού Σέρτζιο Πανούντσιο. Ο Πανούντσιο όμως ήταν αριστερός, θεωρητικός του μαρξισμού, θεωρητικός του συνδικαλισμού, ο οποίος πρέσβευε πως ο συνδικαλισμός ήταν η μετουσίωση της μαρξιστικής θεωρίας. Όπως ο ίδιος ο Μουσολίνι και πολλοί άλλοι του φασισμού, ξεκίνησαν ως αριστεροί –καλή ώρα όπως ο Καψώχας– και έφτιαξαν τα διάφορα φασιστικά και ναζιστικά  κινήματα. (Το Φάτσιο και τον Εθνικοσοσιαλισμό!). Δηλαδή το γύρισαν στον ολοκληρωτισμό, όπως και ο Καψώχας.

    Ποιός ήταν ο Σέργκιο Πανούντσιο ( Sergio Panunzio );

   Ο Πανούντσιο γεννήθηκε στην Ιταλία, στις 20 Ιουλίου 1886 και πέθανε στις 8 Οκτωβρίου του 1944. Διετέλεσε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Περούτζια. Ήταν ο θεωρητικός του "εθνικού συνδικαλισμού" στον οποίο στηρίχθηκε το φασιστικό κόμμα της Ιταλίας.  Ήταν ιδιαίτερα γοητευμένος από τη Μαρξιστική θεωρία και δίδασκε ότι ο συνδικαλισμός είναι η εξέλιξη του Μαρξισμού.  Ένας δημόσιος υπάλληλος, ισχυρός υποστηρικτής του κράτους και αναθεωρητής του «Μαρξισμού», σε σημείο που έλεγε ότι ο κομμουνισμός στη Ρωσία δεν εφαρμοζόταν καλά, αφού ήταν «δικτατορία εναντίον του προλεταριάτου» και όχι «δικτατορία (υπέρ) του προλεταριάτου»! Σημαντικότερο βιβλίο του ήταν το «Ο Συνδικαλισμός και η κρίση του» («Ιl sindacalismo e la crisi di socialismo»). Συνδικαλιστές όπως ο Πανούντσιο, υποστήριζαν ότι ο κομμουνισμός απέτυχε να εφαρμόσει τον Μαρξισμό, γιά αυτό και χρειαζόταν έναν καλύτερο Μαρξιστικό σύστημα, τον...  Φασισμό!

   Ποιός είναι ο κ. Σωτήρης Καψώχας;

   Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από ένα ασήμαντο και παντελώς άγνωστο ανθρωπάκι - υποτίθεται δημοσιογράφος- τον οποίον  ανέσυρε από την αφάνεια η ευκαιριακή αναρρίχηση στην εξουσία του συνολικού «κατιμά» -άσχετου, αμόρφωτου και ιταμού- που λέγεται ελληνική αριστερά.

   Προφανώς διορισμένος στην αριστερή σφηκοφωλιά της ΕΡΤ, αυτής που στήνει μνημεία στη μνήμη των αμέτρητων θυμάτων της από την εξυγίανση που επεχείρησαν οι Σαμαροβενιζέλοι και αποκατέστησε στο μεγαλείο της ο ΣΥΡΙΖΑ, με το παραμάζωμα τύπων σαν την Ακριβοπούλου, του Αρβανίτη και του νεοεμφανιζόμενου κ. Καψώχα, οι οποίοι κατάφεραν να ανεβάσουν την θεαματικότητά της στο... 2%!

   Στην προσπάθειά του να... «ακουστεί» και κερδίσει το τεταρτάκι δημοσιότητος που αναλογεί στην κάθε ασημαντότητα, απέδειξε την παντελή ασχετοσύνη του προς ιστορικά πρόσωπα, πράγματα και γεγονότα, πέραν από την αλλοπροσαλλοσύνη και τη σύγχυση φρενών και ιδεών που τον διακατέχει, και επεδόθη σε μία αήθη, ανοίκεια, υβριστική και συκοφαντική επίθεση κατά Μητσοτάκη. (Η Μαρέβα την γλύτωσε αυτή τη φορά!). Έτσι, πομπωδώς αναφέρθηκε σε κάποιο ιστορικό πρόσωπο του οποίου δεν γνώριζε ούτε την ιστορία, ούτε τη δράση και ούτε την πολιτική εξελικτική του πορεία, η οποία θυμίζει αυτήν των -επίσης λαμπρών ντόπιων πολιτικών αστέρων-  κ.κ. Παπαχριστόπουλου, Παπακώστα, κ.λπ. 

   Εξέμεσε έναν λίβελλο, διαπιστώνοντας στις ομιλίες Μητσοτάκη στην ΔΕΘ στοιχεία και πολιτικές απόψεις που ουδείς άλλος Έλληνας παρατήρησε. Αναμφίβολα, ή όλη του τοποθέτηση αποτελεί στρατευμένη και «καρπερά μεθοδευμένη» προσπάθεια της προπαγάνδας Μαξίμου -σε έντονα οργίλο ύφος-  απευθυνόμενη στους κλασσικά ελληνικούς «κατιμάδες», οι οποίοι δεν σκέπτονται, δεν συγκρίνουν, δεν κρίνουν, αλλά αρκούνται σε τέτοιες ανόητες αηδίες και αστειότητες προκειμένου να συντηρήσουν και τονώσουν την αντικοινωνική, εθνοκτόνο και αυτοκτονική ιδεολογική τους αγκύλωση. Στόχος, η συσπείρωση της εξαπατημένης και απογοητευμένης από τον ΣΥΡΙΖΑ, «λαϊκής μάζας». (Σημ. Η στήλη αισθάνεται αλλεργική απέχθεια σε ό,τι ισοπεδώνει ατομικότητα και προσωπικότητα και στριμώχνει άπαντες τους πολίτες, ως σαρδελλοποιημένους επιβάτες ενός σαράβαλου γκαζοζέν λεωφορείου!).

   Λίγο μετά την απόφαση της ΕΣΗΕΑ γιά παραπομπή του στο πειθαρχικό έδειξε ότι, αλαζονικά και αμετανόητα, απαξιώνει τα πάντα. Και προκειμένου να μην παραπεμφθεί στο πειθαρχικό πέταξε την ταυτότητα μέλους της ΕΣΗΕΑ στα μούτρα των συναδέλφων του… και αποκαλεί κριτική παρέμβαση τον χαρακτηρισμό του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως φασίστα. Χθες, μέσα από την εκπομπή στην οποία εμφανίζεται ως σχολιαστής, ο Σωτήρης Καψώχας απάντησε με ένα απαξιωτικό «no comment», έχοντας βέβαια, την πλήρη στήριξη της ΕΡΤ, αλλά και της παρουσιάστριας της εκπομπής δημοσιογράφου, Κατερίνας Ακριβοπούλου.

   Η ιταμότητα και αλαζονεία του τύπου, ως δημοσιογράφου, θυμίζει την ιστορία όπου ένα καϊκι, φορτωμένο μήλα, βούλιαξε και γέμισε τη θάλασσα με επιπλέοντα μήλα σε μεγάλη έκταση. Ανάμεσά τους έπλεε και ένα...  σκ..ό! Αυτό, βλέποντας ολοτρίγυρα μήλα, ενθουσιάστηκε και άρχισε να φωνάζει: «Μήλο κι εγώ, μήλο κι εγώ»!

   Η δικαιολόγηση, ως... «κριτική παρέμβαση», των χολερικών εμεσμάτων Καψώτα, μου δίνει μιά ιδέα: Θα αρχίσω να γράφω: «Ο Α είναι... γκαίυ. Ο Β είναι... κλέφτης. Η Γ είναι λεσβία. Ο Δ είναι λαμόγιο»!  Και σε όποιον διαμαρτυρηθεί και απειλήσει αγωγές και μηνύσεις, απαντώ πως κάνω... «κριτική παρέμβαση», απαιτώντας ασυλία!