Και γιά να μήν ξεχνιόμαστε, ξεχνώντας τους ISIS.

 Αφιέρωμα στους αφελείς οπαδούς της... παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητος!

Ήταν κάποτε ένα μικρό παιδάκι στις ακτές της Λέσβου.... Θα μπορούσε να ήταν ο... Τζων!

   Ένας μουσουλμάνος που ζει στη Σουηδία καλείται στην εκπομπή του “Brother Rachid”, γιά να πει πως υποστηρίζει τον ISIS και ότι έχει θρησκευτικό καθήκον να διαδώσει, παντί τρόπω και πάση θυσία, το Ισλάμ.

   Ο Brother Rachid είναι ένας διάσημος τηλεπαρουσιαστής Μαροκινός και πρώην Μουσουλμάνος, που απαρνήθηκε την θρησκεία του και έγινε χριστιανός. Παρουσιάζει μιά εβδομαδιαία ζωντανή εκπομπή τηλεφωνημάτων στο αραβικό τηλεοπτικό κανάλι Al Hayat, όπου συγκρίνει το Ισλάμ με τον Χριστιανισμό και κάνει διάφορες συζητήσεις με ισλαμιστές μελετητές.

   Αναλογιστείτε τί μας περιμένει! Σε 15 χρόνια ποιός ξέρει τί θα σας κάνουν τα αθώα παιδάκια που τώρα συμπονάμε στα νερά της Μυτιλήνης και κάποιοι κόπτονται ιδιαζόντως γι' αυτά. Και ο  ειδεχθής σφαγέας της λαιμόκοψης, Βρετανός υπήκοος Τζιχάντι Τζών, μικρός υπήρξε ενα γλύκυτατο αγοράκι.

   Κατωτέρω το μικρό βίντεο με την ανατριχιαστική συνέντευξη. Κάνετε κλικ στη διεύθυνση. Αξίζει τον κόπο να την παρακολουθήσετε.

http://www.videoman.gr/88370

 

Μπίνγκο! Εντοπίσαμε το αίτιο, βρήκαμε τον φταίχτη!

...είναι η αντιπολίτευση που δεν... συνυπογράφει!!!

 Φάτε τους στη μάπα χαχόλοι! Χαλάλι σας!

   Το κωμικοτραγικό στην υπόθεση είναι το μέγεθος της ηλιθιότητος των χαχόλων Ελλήνων. Ο «Ελπίδας» πρωθυπουργός, εν απολύτω επιγνώσει της άμετρης βλακείας των οπαδών του, μας πλασάρει ένα ακόμη από τα κουτοπόνηρα δείγματα της φαυλότητός του. Έχοντας ήδη συμφωνήσει με τους Ευρωπαίους εταίρους δραματικές περικοπές συντάξεων, τους μαζεύει γιά να αποσπάσει απ’ αυτούς... συναίνεση και -άρα- συνυπευθυνότητα: 

   -Βάλτε υπογραφή και μπείτε και σεις στο κάδρο της συναίνεσης, σε ειλημμένες από μένα αποφάσεις, ώστε να φάτε και σεις ανάθεμα. Γιά κορόιδα ψάχνω! 
   Με άλλα λόγια τους ζητεί να βάλουν πλάτη σε μιά νέα στρεψοδικία που θα επιχειρήσει πάνω σε θέματα που έχει, ήδη, υπογράψει!

   Άλλά επειδή εκείνοι δεν είναι τόσο ηλίθιοι γιά να ενδώσουν -γεγονός που ο «Ελπίδας» προφανώς το περίμενε αλλά απλά το χρειαζόταν ως εφαλτήριο κι επιχείρημα της νέας του εξαπάτησης- βγαίνει και, όπως πάντα θρασύτατα, τους κατακεραυνώνει: 

   -Βλέπετε, δεν συναινούν και δεν συνυπογράφουν ζητώντας να μην μειωθούν οι συντάξεις, άρα αυτοί φταίνε που θα... μειωθούν!!! Λες και η αντιπολίτευση ρυθμίζει τις καταστάσεις. Ποιός διαπραγματεύεται, ποιός αποφασίζει, ποιός κυβερνά και ποιός ευθύνεται τελικά;

   Από σήμερα, τα γνωστά παπαγαλάκια των καναλιών θ’ αρχίσουν το κελάηδημα συντονισμένα:

-Μα βρε παιδάκι μου, κι αυτοί οι αρχηγοί δεν συμφωνούν, αλλά και δεν υποβάλλουν... προτάσεις. Τι να σου κάνει κι αυτό το καημένο παιδί. Παλεύει μόνο του σαν... λιοντάρι!!! Και άντε να καταπιαστούμε με τα εσωτερικά της... ΝΔ. Αυτό μας μάρανε. 

   Ρεζουμέ επιχειρηματολογίας της χθεσινής κακοστημένης φαρσοκωμωδίας είναι το... ατράνταχτο επιχείρημα του «Ελπίδα»: «Αποτελεί θράσος, αυτοί που έκοψαν τόσες φορές τις συντάξεις να κατηγορούν εμένα γιά το κόψιμο που θα κάνω». Όμως παραβλέπει ο άθλιος -πέραν από τις ρητές προεκλογικές του υποσχέσεις περί του αντιθέτου- πως άλλο πράγμα είναι -οπωσδήποτε κακό- να κατεβάζεις σε πέντε χρόνια τα 2300 ευρώ στα 1300, γεγονός που σημαίνει στρίμωγμα με λιτή διαβίωση, και άλλο -εν μια νυκτί και μόνο- να κάνεις το 1300... 800! Δηλαδή σύνθλιψη και εξόντωση του λαού σου. Συν το ό,τι του έχεις υπερφορολογήσει τα πάντα, μέχρι και τον αέρα που του επιτρέπεις, ακόμη, να αναπνέει.

   Κακά τα ψέματα, όλα όσα μέτρα λαμβάνονται, (και θα ληφθούν στο μέλλον), είναι συμβατά με την ιδεολογία αυτού του άθλιου τσούρμου των σταλινικών νεοκομμουνιστών που βάλαμε, αφρόνως κι επιπολαίως, στο σβέρκο μας. Το μέτρο το δίνει ανάγλυφα με μιά εκπληκτική φράση του, ο γύφτουλας υπουργός που κυνηγά τις ιδιωτικοποιήσεις, (Σκουριές, Cosco, κ.λπ.). Προφανώς, ή του ξέφυγε ή δεν καταλαβαίνει τί του γίνεται!  Αναφερόμενος στην επικείμενη ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και τη διοίκησή του από ιδιωτικό μάνατζμεντ απόρησε: «Ιδιώτης μάνατζερ; Τί τον θέλουμε τον ιδιώτη μάνατζερ, τί να τον κάνουμε;» 

   Όταν στον νηπιακό σου πνευματικό ορίζοντα δεν μπορεί να χωρέσει η διαφορά μεταξύ κρατικής και ιδιωτικής επιχειρηματικότητος και η κομμουνιστική σου τύφλα δεν σ’ αφήνει να δεις τί συμβαίνει σήμερα στον πλανήτη, όχι μόνο γιά υπουργός δεν κάνεις, αλλά ούτε καν γιά τσοπάνης!

   Συμπέρασμα: Με το συνεχές μπλα, μπλά στα κανάλια, το γλοιώδες λιβανωτό των λαϊκιστών γυμνοσάλιαγκων και το πολυήμερο τζέρτζελο που γίνεται γύρω από το θέμα, το κλασικό κόλπο του μιθριδατισμού θα πιάσει και πάλι. Ο λαός, πανάξιος χάνος, θα χάψει πάλι το δόλωμα -οψέποτε φτάσει- με το στόμα ορθάνοιχτο. Ανεκτικός και συμβιβασμένος. 

   Και κάτι γιά την «γηραιά αλώπεκα», τον Β. Λεβέντη, που εισήλθε -επί τέλους- στο κοινοβούλιο, εκπληρώνοντας μύχιο πόθο ολόκληρης ζωής. Μην τον εμπιστεύεστε. Μπορεί σε πολλά πράγματα να φαίνεται σωστός, σαφής και άνετος, καθ’ όσον δεν βαρύνεται με αμαρτωλό πολιτικό παρελθόν, όμως δεν παύει να είναι ένας πολιτικός αγύρτης τεραστίου διαμετρήματος. Να μου το θυμηθείτε, αυτό θα φανεί σύντομα. Ως κλασικό «ψώνιο» της πολιτικής, επί χρόνια κυνηγούσε το όνειρο που, μεθυσμένος, ζει τώρα και το οποίο δεν τελειώνει εδώ. Επειδή πολλοί δεν ξέρουν, θυμίζω πως ο λυσσαλέος υβριστής του Μητσοτάκη, (ιδέ σχετικό βίντεο), σε επαναληπτικές εκλογές στην Β’ Αθηνών, στις 5/4/ 1992, γιά την έδρα του Δ. Τσοβόλα που εξέπεσε του αξιώματος ένεκα καταδίκης του στη δίκη-παρωδία του Παπανδρέου, Κουτσόγιωργα, και σία, υποστηρίχτηκε απ’ αυτόν ως μόνος αντίπαλος του πασόκου κ. Γ. Αλ. Μαγκάκη, και έλαβε -αφού κανένα άλλο κόμμα δεν μετέσχε- κοντά 100.000 ψήφους! Επίσης, στις αμέσως προηγούμενες εθνικές εκλογές του 1989, συμπεριελήφθη στο ψηφοδέλτιο την ΝΔ, αρχηγός Μητσοτάκης, στην Β’ Αθηνών πάλι, όπου... πάτωσε!

   Σήμερα, με το ασίγαστο πάθος του γιά εξουσία και την άσβεστη δίψα για «καρέκλα» και «κουτάλα» που διαθέτει, με την πρώτη ευκαιρία που θα του δοθεί να γλύψει κι αυτός κάποιο κοκαλάκι, θα το κάνει προθυμότατα. Μην σας ξεγελούν οι αντιτσιπρέικες κορώνες του. Αυτές δεν έχουν άλλον στόχο, παρά την επίσπευση της πρόσκλησης γιά συγκυβέρνηση.       

Ασφαλιστικό. Καθώς ο κόμπος πλησιάζει το χτένι...

... ο "Ελπίδας" αναζητεί ... πρόθυμους κολαούζους.

   Προ πεντέμισυ και πλέον ετών, (6-2-2010), είχα αναρτήσει, χιουμοριστικά και ανύποπτα, κάνοντας στην τότε κυβέρνηση κάποιες προτάσεις που εν συνεχεία αναδημοσιεύω, ως μιά καλή λύση γιά την επίλυση του Ασφαλιστικού. Σήμερα τις επαναφέρω σοβαρότατα, "κομίζοντας -φευ- γλαύκα εις Αθήνα", καθ' όσον πληροφορήθηκα πως τα προτεινόμενα έχουν ήδη εφαρμοστεί, σε παλαιότερες εποχές, τουλάχιστον δύο φορές! Πρώτα στην Κέα, όπου ο ντόπιος αυστηρός νομοθέτης Αριστείδης, (304 - 250 π.Χ.), ουδεμία σχέση έχων με τον Αθηναίο, τον επονομαζόμενο Δίκαιο, επέβαλε κώδικα νομοθεσίας, γνωστόν με το όνομα: "Κείον το Νόμιμον". Σύμφωνα με την νομοθεσία αυτή, οι άνω των 70 ετών γέροντες, υπεχρεούντο εις... απόσυρση, ως κοινωνικώς άχρηστοι, αφού δεν μπορούσαν να προσφέρουν εργαζόμενοι, και επιζήμιοι, αφού στερούσαν τροφή από εργαζόμενα μέλη. Έτσι κατάπιναν -θέλοντας και μη- το γνωστό από τον Σωκράτη δηλητήριο που παραγόταν από ψιλοκομμένα φύλλα μανδραγόρα, το κώνειο και... πάπαλα. Η πράξη αυτή λεγόταν "αυτοκωνείαση" και εθεωρείτο εξόχως ηρωική. Δεύτερη, ιστορικά, εμφάνιση του φαινομένου, αναφέρεται γιά την αρχαία ελληνική αποικία της... Μασσαλίας.

   Επομένως, με δεδομένες τις κομμουνιστικές απόψεις, περί προλεταριοποίησης, μαζικών αταξικών κοινωνιών και λοιπές τέτοιες απάνθρωπες σαχλαμάρες, δεν αποκλείεται να σκάσει μύτη και κάποια βαρύγδουπη κι ανιαρή ανάλογη... ανάλυση.

   Εν πάση περιπτώσει, να δω συγκυβέρνηση "Τσίπρα-Καμμένου-Λεβέντη" κι ας πεθάνω, όπως έλεγε κάποτε κι η χήρα Μήτση!

   Προτάσεις

   Ο κ. Πρωθυπουργός στο διάγγελμά του προς τον Ελληνικό λαό, μεταξύ άλλων, ανεφέρθη και στο μεγάλο πρόβλημα της χώρας, το Ασφαλιστικό. Και, έξω από τα δόντια, κατονόμασε ως κυρία παράμετρο του προβλήματος την αύξηση του προσδόκιμου ζωής των Νεοελλήνων. Η επισήμανση, αναμφίβολα, είναι σωστή και, άρα, αναζητείται πρόσφορη και λυσιτελής αντιμετώπιση.
   Η στήλη, όπως πάντα, στα δύσκολα και καίρια προβλήματα του τόπου επεξεργάζεται τις πλέον ρηξικέλευθες λύσεις. Οσάκις αυτές εγένοντο αποδεκτές από τη πολιτεία το γεγονός λειτούργησε επ’ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου! Αλλιώς, κακό της κεφαλής τους. (των αρμοδίων, εννοείται!).
  Είναι λογικό ότι το πρόβλημα εστιάζεται στο ότι οι εξερχόμενοι στη σύνταξη, επιμένοντες να ζουν επί μακρόν, επιβαρύνουν τα Ταμεία τους με πολυετείς συντάξεις, δαπανηρά νοσήλια και φάρμακα, σε περίπτωση ασθενείας τους.

   Κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό αλλά, όμως, θα πρέπει να αποτραπεί, ή στη καλύτερη περίπτωση, να περισταλεί επειγόντως. Όλες οι σκέψεις, μέχρι σήμερα, προσανατολίζονται στην επιμήκυνση του χρόνου εργασίας ώστε να λιγοστέψει ο συντάξιμος χρόνος, άρα και τα έξοδα των Ταμείων. Αυτό, βέβαια, είναι μία λύση η οποία αντικρούεται εύκολα με το επιχείρημα του μεγάλου συνωστισμού στη είσοδο της αγοράς εργασίας από τα συνεχώς αυξανόμενα πλήθη των νέων, οι οποίοι καθηλώνονται έτσι στην ανεργία και την ανασφάλεια, γενόμενοι, κατά συνέπειαν, εύκολη λεία στα νύχια αντικοινωνικών συμπεριφορών και παραβατικότητος. Μοναδική και αποτελεσματική λύση αποτελεί η διευκόλυνση… εξόδου. Και μάλιστα ριζικά! Αποτελεσματικά, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά! Διά της μεθόδου της… ευθανασίας.
   Η πρόταση, ως προς τις λεπτομέρειες και το τεχνικό της μέρος, επιδέχεται άφθονο «ανοιχτό διάλογο» (μέτρο που εγκαινίασε επιτυχώς η κ. Μπατζελή με τους αγρότες).
   Μία καλή αφετηρία διαλόγου, π.χ. θα μπορούσε ν’ αποτελέσει το ανώτατο όριο ζωής των συνταξιούχων. Δηλαδή αν θα πρέπει να είναι 5, 10, 15, η το πολύ 20 χρόνια μετά τη συνταξιοδότηση.
    Αναλογιστικές μελέτες, στατιστικά στοιχεία και «σοφοί» εμπειρογνώμονες θα μπορούν να καταλήξουν στα δίκαια μεγέθη. Αυτό θα είχε ως άμεσο αποτέλεσμα και την αυτόματη λύση του προβλήματος της εξίσωσης των ορίων μεταξύ ανδρών και γυναικών αφού οι γυναίκες, έντρομες, θα έσπευδαν να απεμπολήσουν κάθε σχετικό επιχείρημα περί χαμηλοτέρων ορίων, βάσει λογικών ή παράλογων επιχειρημάτων!
   Ταυτόχρονα θα έλυνε κάθε διαμάχη γιά την ένταξη ενός επαγγέλματος στα «βαρέα και ανθυγιεινά» (λες και υπάρχει υγιεινό επάγγελμα. Πλην, ίσως, του «ζιγκολό»!). Όλοι θα έσπευδαν να τοποθετηθούν στην ανώτερη κλίμακα «ελαφρότητος», γιά ευνόητους λόγους!
   Άλλο σημείο συζήτησης θα μπορούσε να αποτελέσει η θαλερότης των συνταξιούχων. Εδώ οι απόψεις διχάζονται. Κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι στην… έξοδο θα πρέπει να προηγηθούν τα «ραμολιμέντα» και να έπονται οι «κοτσονάτοι». Όμως ο αντίλογος λέει ότι οι καλοστεκούμενοι ηλικιωμένοι αποτελούν, κυρίως, τη φύρα του συστήματος καθ’ όσον εισπράττουν επί μακρόν μη αποδίδοντες και άρα... να του δίνουν μιά ώρα αρχύτερα! Τα «κούσαλα» δεν χρειάζονται «σπρώξιμο», αυτά θα φεύγουν, ούτως ή άλλως, από μόνα τους!
    Μία πολύ καλή και δίκαιη πρόταση, επίσης, είναι να χρησιμοποιείται «κλήρωση οριστικής εξόδου» η ΚΟΕ, (μιά και το ΠΑΣΟΚ αρέσκεται στη χρήση καθοριστικού χαρακτηρισμού με αρχικά)! Ο αριθμός συμμετοχής στη κλήρωση θα μπορεί, θαυμάσια, να είναι ο περίφημος αριθμός ασφαλιστικού μητρώου, ο ΑΜΚΑ. (που να τρέχεις τώρα να βάζεις άλλη αρίθμηση και να μπερδεύονται οι γέροι).
   Ο αριθμός των… αποχωρούντων θα καθορίζεται είτε μέσω ΑΣΕΠ, είτε επί το δικαιότερο, μέσω κληρώσεως. Θυμάμαι το παλιό διαφημιστικό σλόγκαν του Εθνικού Λαχείου με τα δύο ανθρωπάκια, το κόκκινο και το μαύρο, που έλεγε: «Ο ένας στους δύο κερδίζει». Σήμερα θα ταιριάζει απόλυτα με τη προσθήκη: «…τη ζωή του»!
   Πέραν όμως της κρατικής μέριμνας γιά τη λειτουργία του συστήματος, δεν θα πρέπει να παραγνωρίζεται και η αξία του «εθελοντισμού». Μιά σπουδαία πρωτοβουλία που έχει δώσει θαυμάσια αποτελέσματα σε διάφορες εκδηλώσεις κοινωνικού χαρακτήρα. Όπως π.χ. δενδροφυτεύσεις, αναδασώσεις, ανακύκλωση παλαιών ηλεκτρικών συσκευών, χαρτιού, πλαστικού και άλλων. Θα μπορούσε θαυμάσια ο ΣΚΑΙ, λ.χ. ή ο ΑΝΤ1 να οργανώνουν, κατά καιρούς, ραδιοτηλεμαραθώνιους… εξόδου από τη ζωή των πλεοναζόντων και επιζήμιων συνταξιούχων! Υπό τα χειροκροτήματα και τις ενθουσιώδεις επευφημίες τηλεθεατών και ακροατών.
   Γενικά, στη τόνωση του «εθελοντισμού», επί του προκειμένου, θα μπορεί να συμβάλει πλήθος κινήτρων, ειδικώς θεσπιζομένων. Όπως π.χ. δωρεάν κηδεία, πολυτελή φέρετρα, εξόδιος ακολουθία χοροστατούντων ανωτέρων κληρικών, καλλικέλαδες χορωδίες, επιλογή κοιμητηρίου (το Α΄ θεωρείται πολύ «σικ»), τάφος με γλυπτά μνημεία ("Κοιμωμένη του Χαλεπά", κ.λπ.), ανδριάντες σε κεντρικά σημεία, μετονομασίες οδών και πλήθος άλλων δελεαστικών προσφορών που θα τονώσει τη ματαιοδοξία των, … υπό έξοδο, συνταξιούχων συμπολιτών μας, θα αυξήσει τη προσφορά και θα συνεισφέρει σημαντικά στην επίλυση του ασφαλιστικού.
   Εννοείται ότι η φαντασία του αναγνώστη θα μπορεί να καταθέσει και πρόσθετα μέτρα, πέραν των προτεινομένων, τα οποία η στήλη, μετά ενδελεχή μελέτη και αξιολόγηση, είναι διατεθειμένη να υιοθετήσει και ενσωματώσει στο πακέτο της. Γιά το καλό της κοινωνίας. Κάθε σχετική, φιλότιμη, προσπάθεια και υπόδειξη είναι ευπρόσδεκτη, οποθενδήποτε προερχομένη και θα εκτιμηθεί δεόντως.

   Όλα τα ανωτέρω μέτρα, εννοείται, προτείνονται με δεδομένη την αύξηση του προσδόκιμου ζωής. Υπάρχει, όμως, και πακέτο μέτρων, με ολοκληρωμένες προτάσεις, προς την άλλη κατεύθυνση. Εκείνη της μείωσής του! Αυτό θα αποτελέσει αντικείμενο προσεχούς ανάρτησης, αφού ολοκληρωθεί, υπό της στήλης, η σχετική επεξεργασία.
   Ενδεικτικώς αναφέρονται μερικά μέτρα που θα περιλαμβάνει η πρόταση, όπως π.χ. Η γενικευμένη επιβολή καπνίσματος (με κατά 300% αύξησης του φόρου στα τσιγάρα. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου), η εντατικοποιημένη επαναλειτουργία του ατμοηλεκτρικού σταθμού της ΔΕΗ στο Κερατσίνι, και μάλιστα σε 24/ωρη βάση, η επαναδραστηριοποίηση κάθε διαθέσιμης τζιμινιέρας στην Αττική, η κατάργηση των καταλυτικών αυτοκινήτων και πλήθος άλλων ευεργετικών μέτρων που θα συμβάλλουν στη ραγδαία αύξηση της ατμοσφαιρικής, και όχι μόνον, μόλυνσης και την αντίστοιχη πτώση του προσδόκιμου ζωής. Ει δυνατόν κάτω από τα 40! Επίσης η παροχέτευση, κατ’ ευθείαν, των λυμάτων στα ποτάμια, η ίδρυση χαβούζων και χωματερών, περιφερειακά της Αττικής, κ.λπ.!
   Γιά να επανέλθουμε, έτσι, στα ευτυχή δεδομένα του τέλους του 19ου αιώνα, όπου η «Εστία» δημοσίευε είδηση του στυλ: «Χθες απεβίωσεν τεσσαρακοντούτης γέρων»! Οπότε η λύση θα προβάλλει ανάγλυφα από μόνη της, διά της καταργήσεως κάθε σχετικού προβλήματος. Αφού, ως γνωστόν, καλύτερη λύση κάθε προβλήματος αποτελεί η κατάργησή του!
    Καλούνται επειγόντως οι κ.κ. Λοβέρδος και Κουτρουμάνης να λάβουν, σοβαρώς και αμέσως, υπόψη τους τις σοφές υποδείξεις της στήλης. Γιά το καλό τους και το καλό του τόπου!

« Έχει ο καιρός γυρίσματα»

"Ο Μπερτόλδος και ο υιός αυτού Μπερτολδίνος"

   Η στήλη είναι γνωστή γιά την μετριοπάθειά της. Ανέκαθεν, δε, διακήρυσσε την αντιπάθειά της στη... «συμπαθή» τάξη των πολιτικών και την πολιτική εν γένει. Με ιδιαίτατη αηδία και περιφρόνηση στους παντός είδους επαγγελματίες γυμνοσάλιαγκες αναρριχητές, που αρχίζοντας από αφισοκολλητάδες, ή κωλογλείφτες συνδικαλισταρέοι εξελίσσονται σε παρασιτικά κομματόσκυλα πρώτης γραμμής. Ντενεκέδες στα γράμματα -ιδέ τον νυν υπναλέο Ιπποπόταμο, ο οποίος έφτασε να «ιππεύσει», ως υπουργός, την Παιδεία και τα δημόσια... «σκολειά»- και αιώνιοι τεμπελχανάδες φοιτητές και ανεπάγγελτοι, που μπορούν να φθάσουν μέχρι... πρωθυπουργοί! 

   Με το που άνοιξε τα μάτια της στο πραγματικό νόημα της ζωής, αντελήφθη σύντομα πως αν δεν κουνήσεις το χεράκι σου κι αν δεν στύψεις το μυαλουδάκι σου, ψωμί τίμιο δεν πρόκειται να φας.

   Ασχολούμενος με την πολιτική, σε οποιαδήποτε βαθμίδα και πλην τρανταχτών εξαιρέσεων, θα μένεις εσαεί, είτε απλό και λιγούρικο κομματόσκυλο, λακές της καρπαζιάς, είτε θ’ ανέβεις ως αριβίστας την κομματική ιεραρχία, μισούμενος απ’ όσους ξέρουν τί κουμάσι είσαι και χειροκροτούμενος από όσους δεν σε ξέρουν. Γενικώς ο πολιτικός καριερισμός θέλει ειδική ιδιοσυστασία, θράσος, πονηριά, ανεντιμότητα -σε φτύνουν και λές ψιχαλίζει- και μεγάλη... κοιλιά. Προσόντα που η στήλη δεν διαθέτει.

   Προσωπικά, μεγαλώνοντας κατάλαβα πως οι πάσης φύσεως βαρύγδουποι... «...ισμοί», αν δεν «τρως καλά» από την καπηλεία τους ως πονηρός ελιτιστής, είναι γιά τους τεμπέληδες θιασώτες τους και τους αφελείς φανατικούς. Η πραγματική Πολιτική αποτελεί το εμβρυουλκό της Οικονομίας, η οποία αποτελεί το κυρίαρχο συστατικό και παράγοντα προόδου κάθε κοινωνίας. Γι’ αυτό και τα φρονήματά μου κατευθύνονται, απ’ ευθείας, στο... «ψητό». Είναι οικονομικά και όχι πολιτικά. Πιστεύω στην ελεύθερη δράση, τον υγιή ανταγωνισμό, την άμιλλα και, κυρίως, στη «μείζονα προσπάθεια», αντιπαθώντας κάθε τί που λέγεται... «μαζικό» και «μυρίζει» ράθυμο κρατισμό, ψυχικό καταναγκασμό, ιδιοτελή συνδικαλισμό, σοσιαλισμό της «κονόμας» και την μεγάλη μπλόφα της αριστερής «προοδευτικότητος». Η πραγματική «πρόοδος» αρχίζει από τα σίγουρα, σταθερά και μετρημένα βήματα του αστικού συντηρητικισμού και όχι τις αερολογίες των ονειροπόλων και αιθεροβαμόνων. (Ιδέ και σύγκρινε την αστική Γαλλική Επανάσταση με αυτή των Ρώσων μπολσεβίκων. Πώς εξελίχτηκε η πρώτη, που έφερε τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και πώς γκρεμίστηκε με πάταγο η δεύτερη, αφού σκόρπισε πόνο, αίμα, ανελευθερία και μιζέρια). 

   Συνεπής προς τα ανωτέρω, ποτέ δεν υπήρξα μέλος οιουδήποτε κόμματος και ποτέ δεν σήκωσα κομματική σημαία. Υποστήριζα πάντοτε, με την ψήφο μου και μόνο, το εκάστοτε ισχυρότερο αστικό κόμμα εξουσίας, όταν και εφ’ όσον εκείνο περιείχε στις προδιαγραφές του τις δικές μου οικονομικές απόψεις και προδιαγραφές. Έτσι, δικαιούμαι να ισχυριστώ πως, π.χ. εγώ δεν ήμουν ποτέ με τον Σαμαρά, (γιά να φέρω σύγχρονο παράδειγμα), αλλά ο Σαμαράς ήταν μαζί μου, Μέχρι την ώρα που επέβαλε τον ΕΝΦΙΑ.

   Η σημερινή κυβέρνηση, μακράν η χειρότερη από όλες τις μεταπολεμικές και εντεύθεν, (η στήλη ως «παλιά καραβάνα» αρχίζει το μέτρημα από Τσαλδάρη, Κλικλή και Πλαστήρα), οδηγεί τη χώρα, με μαθηματική ακρίβεια, σε ολική καταστροφή και πλήρη διάλυση, συνεπής προς τις κομμουνιστικές ιδεοληψίες και αγκυλώσεις της. Αυτό το έχει αντιληφθεί μέχρι κι ο βασικός υπαίτιος, ο υπερφίαλος ολετήρας αριστερός ηγετίσκος, που -απεγνωσμένα- εγκαταλείπει την αλαζονική του ρητορεία, ρίχνοντας γέφυρες συνεννόησης και συνδιαλλαγής με όλη την αντιπολίτευση. Προφανώς γιά να την συμπαρασύρει στο μοίρασμα ενός πελώριου πολιτικού κόστους που, ήδη, έστριψε στη... γωνία και επέρχεται ταχύτατα γιά «μετωπική». Μη ξεχνώντας την μακρόχρονη, συστηματική, στείρα και μονολιθική άρνηση των πάντων που τον έφερε στην εξουσία και αγνοώντας την πρόταξη του εθνικού συμφέροντος έναντι κάθε μικροπολιτικής λογικής, η συσσωρευμένη αγανάκτηση κατά του φαύλου κυβερνητικού σχήματος είναι τόσο μεγάλη, ώστε αντιτίθεμαι έντονα σε κάθε σκέψη, έστω και απλής συζήτησης με τον κουτοπόνηρο, ξεδιάντροπα φαύλο και μικροσυμφεροντολόγο εσμό που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Ποιός μπορεί να ξεχάσει τις απειλές Τσίπρα κατά παντός υποψήφιου επενδυτή, πως θα χάσει τα λεφτά του επενδύοντας στην Ελλάδα. Ποιός δεν θυμάται το οργίλο ύφος του ηγετίσκου στο περίφημο: «Μην τολμήσετε να δεσμεύσετε τη χώρα με υπογραφές, γιατί θα περάσετε από ειδικό δικαστήριο», λίγους μήνες προ των εκλογών. Ποιός ξεχνά το : «Και τη μάνα μου να προτείνει ο Σαμαράς γιά Πρόεδρο Δημοκρατίας, εγώ θα την καταψηφίσω»! 

   Κατόπιν των -πολύ νωπών γιά να ξεχαστούν- ανωτέρω, στοιχειώδης ανθρώπινη λογική επιβάλλει σε όλο το φάσμα της αντιπολίτευσης, την εξής στάση: «Μάγκα, όπως έστρωσες θα κοιμηθείς. Έσπειρες ανέμους και τώρα θα θερίσεις θύελλες. Βγάλε τα πέρα μόνος σου. Το πολιτικό κόστος και το λαϊκό ανάθεμα, όλο δικό σου. Παλιοψεύταρε»!