Θεοδόσιος Πελεγρίνης. Ο πολυσχιδής, ο πολυπράγμων, ο πολυτάλαντος.

Ο πρύτανης της καρδιάς μας! (Και άλλα τινά και ευτράπελα).

"Ελεγεία του πέους" και θεατρικά δρώμενα του κ....!

  Όταν μία κοινωνία βρίσκεται σε παρακμή, τούτο αντανακλά σε κάθε παράμετρο και κάθε έκφανση της ζωής της. Στη χώρα μας, η καθίζηση αποτελεί γενικό φαινόμενο και ορατό, πλέον, διά γυμνού οφθαλμού, το οποίον ενδημεί και έχει προσβάλλει τους πάντας και τα πάντα, στο βαθμό που η σήψη μπορεί να υπερτερήσει των εσωτερικών ηθικών αντιστάσεων ενός εκάστου. Βασικός στόχος, πρώτος ιεραρχικά σε σπουδαιότητα και πρώτος στη σειρά παθογένειας, το ηθικό μας υπόβαθρο. Το πλέγμα εκείνο των ηθικών αξιών εις το οποίο εδράζεται η συνείδηση και το οποίο μας επιτρέπει να λογιζόμαστε ως σύγχρονοι και πολιτισμένοι άνθρωποι. Κάτι που, καταλυόμενο, ανοίγει την κερκόπορτα της πλήρους αποσάθρωσης και αποσύνθεσης του ατόμου και, εν επεκτάσει, της κοινωνίας.

   Στους πιό πολλούς Έλληνες, (που λόγω γενικού πνευματικού και μορφωτικού επιπέδου συντηρούν, σε χρόνους εξόχως χαλεπούς, μία πλειάδα αθλητικών εφημερίδων που διασπείρουν τον φανατισμό, τη βία και την οπαδική σαχλαμάρα), το φαινόμενο έχει πεδίον  εφαρμογής τον αθλητισμό, γενικότερα, και το δημοφιλές ποδόσφαιρο, ειδικότερα. Πάτοι των πάτων, παντού, αλλά -όλα κι όλα- με άρτον, (ολίγον) και θεάματα, (μπόλικα), έστω μέτρια αλλά προτασσόμενα πάντων, το χάλι μας, αν και ορατό τοις πάσι και ευκόλως μετρούμενο, ξεγελιέται και η κατάσταση, επί του παρόντος, ... βολεύεται. Με μιά γκολάρα του Μήτρογλου, (της φυλής των Σιού), με το πιάσιμο ενός πέναλτυ από κάποιον μαύρο αίλουρο τερματοφύλακα ή με το φαλτσοσφύριγμα κάποιου διαιτητή της... παράγκας! Ζήτω μας!!!!!

   Οι πλέον νουνεχείς, πνευματικά ώριμοι και σκεπτόμενοι άνθρωποι διαπιστώνουν αυτή την οπισθοδρόμηση στην επιμέτρηση των πιό σταθερών αξιών, των οποίων το κατρακύλισμα είναι ανάλογο με εκείνο των μετοχών Τραπεζών στο Χρηματιστήριο. Έτσι ο πλήρης αμοραλισμός των ταγών του Κοινοβουλίου και η ένδεια του πνευματικού μας κόσμου, του οποίου η κενότης, σε συνδυασμό με ένοχη σιωπή, η ιδιοτελής συμπεριφορά και οι εκδηλώσεις παλαβής ψευτοκουλτούρας προς εντυπωσιασμό, ηχούν εκκωφαντικά, πλην παράφωνα, στην ψυχή μας. Η αθλιότητα στο μεγαλείο της, προβαλλόμενη κατάλληλα και προβοκατόρικα από εξώνητες γραφίδες και «μαρκούτσια», τα οποία λειτουργούν κατευθυνόμενα από ισχυρά κέντρα των ΜΜΕ και κατευθύνουν λαϊκίστικα τις μάζες, ολοκληρώνει  την κατεδάφιση και τον πλήρη αποπροσανατολισμό του λαού. Και όλα, στο όνομα της πολυφωνίας, της ανοχής, του ανοιχτού πλουραλισμού, της πολυπολιτισμικότητος  και, εν τέλει, σε βάρος της δύσμοιρης και πολύπαθης Δημοκρατίας!

Προβληματισμός. Ίσως γιά το πως θα... συρθεί το καράβι!

   Χαρακτηριστικά παραδείγματα τους επικρατούντος ηθικού αλαλούμ, η περίπτωση του βουλευτού με την χαριτωμένη αλογοουρίτσα, (δεν συγκράτησα το όνομά του, αλλά κάπου προς αριστερά γέρνει), που γράφει, (και δημοσιεύει), ποιήματα εξυμνώντας το… αιδοίον, οι απειλές των… γαλλόφωνων «μουσοτραφών» γιά τα ραντεβού στα… γουναράδικα(!) και οι εξ ίσου γαλατικές εκφράσεις του αντιδιαμετρικά ιστάμενου ψευτοκαραφλού ή κοντοκουρεμένου ακροδεξιού αληταριού.

   Όσο γιά το χώρο του… πνεύματος και την ηγεσία του, όπως έγραψαν δύο έγκυρες εφημερίδες και απλά αναμεταδίδω, (χωρίς άμεση γνώση του γεγονότος, το οποίο θεωρώ ενδεικτικό αλλά άκρως απίθανο, εξ ου και η επιφυλακτικότητα), ο πολύς πρύτανης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου των Αθηνών, ο αποκαλούμενος και «Έλλην Λώρενς», (όχι της Αραβίας, ο Ολίβιε), αναζητεί αίθουσα γιά να ξεδιπλώσει το μεγάλο, (και πασίγνωστο), θεατρικό του ταλέντο, (διάβαζε «ψώνιο»), τώρα που ευκαιρεί, καθ’ όσον κρατά κλειστό το Πανεπιστήμιο! Μάλιστα λέγεται πως στο ρεπερτόριό του περιλαμβάνει και την νέα ποιητική του δημιουργία, (και ποιητής, ο μπαγάσας!), με τίτλο «Η ελεγεία του πέους»! Εννοείται πως, κατά την προσφιλή του συνήθεια, και αυτή την «ελεγεία», όπως όλα τα θεατρικά του, θα την «παίξει» μόνος του!

   Πέραν από κάθε χιουμοριστική αντιμετώπιση του θέματος, διαπιστώνεται πως και τα πολιτικά και τα πολιτισμικά μας πράγματα πάνε κατά διαόλου, μαζί με τα οικονομικά, αφού τη μεν Βουλή, (Ναό της Δημοκρατίας), την κάναμε…. «μ…ί», όσο γιά την Παιδεία μας, (Λίκνο μόρφωσης, πολιτισμού κι ελπίδας των επερχομένων γενεών), απλά την «π….σαμε»!     

   Οπότε, θες δεν θες, το πράγμα γυρίζει στην πλάκα από μόνο του! Μιά χώρα εντελώς και γενικώς χρεωκοπημένη και απογυμνωμένη ελπίδας, μιά χώρα της πλάκας, μιά χώρα…. «τσόντα»! Και μη χειρότερα!