Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Μελαγχολία....

"... κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις." (Κ. Καβάφης)


  
    Φτώχεια, μιζέρια, αθλιότητα, σήψη, παρακμή, απογοήτευση, απόγνωση... Μέσα σ' όλον αυτόν τον ζόφο, εσύ να γερνάς, φυλλομετρώντας τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου της ζωής σου. Και αντί να πατάς, απεγνωσμένα, φρένο στο "τσούλισμα" του χρόνου, αντί να προσπαθείς να κρατήσεις την κάθε στιγμή, καθυστερώντας το γέρμα και το διάβα του δρόμου, στην άκρη του οποίου, ήδη βλέπεις το Ανυπέρβλητο Τείχος, να σπρώχνεις με αγωνία και μανία, το ρημαγμένο σου κάρο μπροστά, προς το τέρμα του, κυνηγώντας το τέλος κάθε... μήνα. Να βιάζεσαι να τελειώσει κι αυτός που διανύεις και ουσιαστικά να συντομεύει η ζωή σου. Κι αυτό γιά να προλάβεις τη.... σύνταξη και τους.... λογαριασμούς σου! Τραγική ειρωνεία! 
   Αναλογίζομαι το μέγεθος της κατάντιας και φρικιώ. Να εύχομαι να φύγει ο μήνας γρήγορα και να έρθει η τελευταία του ημέρα. Η ζωοδόχος ημέρα της... σύνταξης! Απελπισία! Κατάντησε ο χρόνος μας να έχει 12 ημέρες... μόνο. Να θέλεις να πέφτεις γιά ύπνο στις 2 του κάθε μηνός και να ξυπνάς στις... 30! Φρίκη! Μιά σπιθαμή απ' την κατάθλιψη.....
  Μιά ζωή, που σε όλη της τη διάρκειά προσπαθούσες να πείσεις τον εαυτό σου πως είναι "πανάκριβη" και "μοναδική", (όπως και κάθε ζωή άλλωστε), και πρέπει να την "ξοδεύεις" με φειδώ και δημιουργικά, να σου προκύπτει τόσο ευτελής και ασήμαντη, μικροποσό που σπαταλιέται πάμφθηνα και μόνο σέ ΔΕΗ, ΟΤΕ, χαράτσια και...φόρους. Να τρέχεις συνέχεια πίσω τους και ν' αγωνιάς γιά να καλύψεις αυτό το άδικα μεγιστοποιημένο κόστος της με τα ψίχουλα μιάς γλίσχρας σύνταξης, και μάλιστα ανεπιτυχώς! Και καταντάς να "ροκανίζεις" το χρόνο σου, σκορπώντας την "επί ματαίω"!
   Ένα τανγκό είναι τελικά η ζωή. Αργεντίνικο, που τελειώνει θλιβερά και άδοξα.  Ποιός το περίμενε, ποιός θα το πίστευε!
   "Σαν γέλιο άρχισε η ζωή, σαν δάκρυ αργοκυλάει.....".
   Κι ενώ αισθάνομαι ανακούφιση γιά όλη την ασχήμια που θ' αφήσω φεύγοντας, ταυτόχρονα λυπάμαι γιατί θα στερηθώ και κάποιες ομορφιές, που γιά χάρη τους άξιζε, στ' αλήθεια, αυτό το ζόρικο ταξίδι που λέγεται "Ζωή".....

1 σχόλιο:

  1. Κι αν τα χρόνια περνούν μη σε νοιάζει
    Ο καιρός είναι ακόμα μπροστά
    Στην καρδιά μην το βάζεις μαράζι
    Και χαρές η ζωή μας χρωστά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή