Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Requiem γιά ένα ταλέντο και μιά εποχή.



Αντίο φίλε!
Ματαιότης ματαιοτήτων

   Ένας «καλός φίλος» μου έστειλε κάτι επίκαιρο και επειδή μου άρεσε, το αναρτώ αυτούσιο και άνευ σχολίων.

                 Ο Στάμος

- Ο Στάμος, ο χοντρός, η ταλεντάρα. 
  Ξεφύτρωσε στο πάλκο το ογδόντα, 
  μ' εκείνη τη μεγάλη, τη σπουδαία 
  τραγουδάρα, 
  μα το μυαλό του είναι    
  πλέον γιά τα πανηγύρια.

- Ο Στάμος, ο πατσάς, η ταλεντάρα,
  κανένα δεν σεβάστηκε ποτέ.
  Στα "τέτοια" του
  έγραφ' όλα και δεν  έδινε δεκάρα
  γιά την αμετροέπεια και γιά την ηθική.

- Κουνήσου μάγκα
  και ρίχ' τα φράγκα,
  τα γράφω όλα εγώ.
  Όπως τα θέλεις
  κι όπως γουστάρεις.
  Εγώ ειμ' ο Στάμος
  κι είμ' από χωριό.

- Ο Στάμος, η ξεφτίλα, η κατάντια,
  αλήθεια πως κατάντησε καθώς,
  από σπουδαίος
  γλίστρησε πατώντας στα σκατά του,
  στο τέλος κι αποδείχτηκε "μικρός".

- Αλήθεια πως σε κάνουν οι "ουσίες"
  ν' αδιαφορείς γιά την αισθητική,
  σου παίρνουν τα μυαλά
  και σου γυρίζουν το κεφάλι
  και σε χωρίζουν κι απ' τη λογική.

- Κουνήσου πάντα,
  ξέχνα τα πάντα
  τα έσβησα κι εγώ.
  Μη κλαις γιά εκείνα,
  πες ήταν κρίμα.
  Ήμουν ο Στάμος
  από το χωριό!
 
 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου