«Ουαί υμίν υποκριταί και Φαρισαίοι»
 |
| - Κατά το άρθρο 3268, παράγραφος 458, εδάφιο χωψδα΄.... καλοφάγωτα! |
Ο γνωστός γυμνοσάλιαγκας «εργατολόγος»,
αφού ξεζούμισε ταλαίπωρους φτωχοδιάβολους πελάτες του με τις διαστρεβλωτικές ερμηνείες των
περίπλοκων και ασαφών εργατικών νόμων, κατάφερε να αναρριχηθεί σε ύπατα
αξιώματα του κράτους. Ενός κράτους, τα συμφέροντα του οποίου πολέμησε με μανία
περιερχόμενος διάφορα κόμματα, κατά την πάγια τακτική αναρρίχησης όλων των γυμνοσαλιάγκων.
Και αφού θησαύρισε με τον πόνο και τον μόχθο του εργάτη, ικανοποιεί τώρα και τις
πολιτικές του φιλοδοξίες, αποκτώντας ταυτόχρονα και πολιτική ασπίδα κάλυψης γιά τις ανομίες του.
Όμως, όπως αποδεικνύεται
αμάχητα, έχει μία παλιά οφειλή, τελεσίδικη και αμάχητη, ύψους κοντά δύο
εκατομμυρίων ευρώ προς το κράτος το οποίο τώρα… υπηρετεί, (μαζί με το λαό!), από
καίρια θέση του κυβερνώντος κόμματος. Η οφειλή αυτή, μάλιστα, είναι τόσο
ατράνταχτα βεβαιωμένη και επιβεβαιωμένη ώστε ο κομματικός του μηχανισμός -παρ’
όλον ότι θέλει- δεν μπορεί να διαγράψει!
Και -άκρον άωτον θράσους και αδιαντροπιάς- ακούστε ποιό επιχείρημα
επικαλείται ο εν λόγω αναξιοπρεπέστατος κύριος, ο οποίος αποφασίζει γιά τις τύχες
μας, προκειμένου να αποφύγει την πληρωμή της οφειλής του. Μιλάει γιά… παραγραφή του αδικήματος!!!
Ακόμη και στα μάτια, τη λογική
και την ηθική του ηλιθιότερου χαχόλου επίκληση παραγραφής σημαίνει αποδοχή μεν της
εγκληματικής πράξεως αλλά απονομή χάριτος λόγω παρελεύσεως ικανού χρόνου από
την τέλεσή της! Όμως ο ηθικός σπίλος ενός
εγκλήματος ούτε παραγράφεται, ούτε συγχωρείται αλλά και δεν θα πρέπει να παραβλέπεται. Παραμένει πάντοτε στη συνείδηση όλων και οπωσδήποτε θα εμπίπτει πάντοτε στις…
διατάξεις της λαϊκής παροιμίας που δεν συμβιβάζει τη φύλαξη κοπαδιού προβάτων
από λύκους.
Αυτά γιά τον περίφημο μύθο του…
«ηθικού πλεονεκτήματος της γιά πρώτη φορά αριστεράς». Και λόγω θρησκευτικής επικαιρότητος:
«Ουαί υμίν υποκριταί και Φαρισαίοι»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου