"Εκλογές". Λύση, μπλόφα, ή εφιάλτης.

...όμως σε κάθε περίπτωση περιττές και επιζήμιες.

   Συνήθως η αντιπολίτευση, ιδίως η μη σώφρων, την επομένη εκλογών ζητεί... εκλογές! Μαζί με την νωπή εντολή της προηγούμενης εκλογικής διαδικασίας, νωπά είναι και κάποια χαρακτηριστικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν προ αυτών. Ενδεικτικά αναφέρονται: Το μετά μανίας αίτημα της τότε αντιπολίτευσης γιά εκλογές, με έκδηλη τη δίψα της γιά εξουσία και την ακράτεια να την κατακτήσει. Η προφητική προειδοποίηση Σαμαρά γι' αυτό που θα επακολουθήσει, αν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που τότε εθεωρήθη... τρομοκράτηση του λαού, που όμως επαληθεύτηκε και το λουζόμαστε σήμερα. Και- γιά να μην μακρυγορούμε- η τερατώδης μεγαλοστομία του Τσίπρα στο Ηράκλειο:

  - Εγώ θα παίζω λύρα και οι αγορές με τη Μέρκελ θα χορεύουν... πεντοζάλη!

   Ήδη το "αριστερό τσούρμο" που υποδύεται την Κυβέρνηση εξακολουθεί, εντελώς περίεργα και ακατανόητα, να περιβάλλεται πεισματικά από την εμπιστοσύνη μεγάλου μέρους του λαού, όπως δείχνουν(?) οι δημοσκοπήσεις, (πιθανόν, αν αληθεύουν, να αληθεύουν μαζί και οι απόψεις Καμμένου περί... ψεκάσματος. Αλλοιώς δεν εξηγείται). Όμως ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι, το δημόσιο χρήμα εξαντλήθηκε και η χώρα, πεσμένη πλέον στον γκρεμό, κρατιέται κι αιωρείται από ένα μισοκομμένο σκοινί.

-Μμμμ, τώρα τα πιάσαμε τα λεφτά μας!

   Η Κυβέρνηση όμως, κολλημένη στις μαρξιστικές-λενινιστικές  αγκυλώσεις της -ως γνωστόν μόνο σκληρά κομμουνιστικά μυαλά βλέπουν τον λαό ως "προλεταριακό σύνολο" και τους ανθρώπους σαν αναλώσιμους αριθμούς, (π.χ. Σταλινικές μαζικές εκκαθαρίσεις ημετέρων, Μεγάλη πορεία Μάο, Φίλια γενοκτονία Πολ Ποτ στην Καμπότζη, συμπεριφορά Χότζα και Κιμ Ιλ τάδε, στην Β. Κορέα, κ.α.), δεν διστάζει να εξαθλιώσει τη χώρα προκειμένου να κρατηθεί συνεπής στις ιδεοληψίες της. Ιδέ περίπτωση Σάββα Ξηρού, όπου η αποφυλάκιση του εκτιμάται ως μεγαλύτερη "αξία" από τις καλές σχέσεις της χώρας με τις ΗΠΑ!

   Τώρα, με βάση το προσωρινά ευνοϊκά γι' αυτήν κλίμα, απειλεί με... εκλογές! Εκλογές γιατί και γιά ποιό λόγο; Αφού ο λαός την εμπιστεύτηκε πρόσφατα, της έδωσε... "νωπή" εντολή, (να βάλει τη χώρα στην... "κατάψυξη"!), και, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, την εμπιστεύεται και την στηρίζει ακόμη, γιατί δεν προχωρεί στις αποφάσεις της; Προς τί η αναζητουμένη... αναβάπτιση; Αν διεξαγάγει εκλογές και τις κερδίσει ποίο το όφελός της; Μήπως σε τρεις μήνες θεωρεί πως η εντολή που πήρε... μπαγιάτεψε"; Και αν επανεκλεγεί, από άφρονα λαϊκή πλειοψηφία, δεν θα πρέπει -βάσει της νέας... νωπής" εντολής-  να κάνει το "σάλτο μορτάλε" της ρήξης, αφού αυτό θα εννοεί η νέα εντολή; Και μετά -όταν θα επέλθει η τελειωτική καταστροφή- και ο μετανοιωμένος λαός αρχίσει το... "ανάθεμα", (συνηθέστατη συμπεριφορά λαού που διατηρεί πάντοτε το "αλάθητο" και το... "ανεύθυνο"), πού θα κρυφτούν γιά να γλυτώσουν το λυντσάρισμα οι λεβέντες "μερκελοφάγοι";

   Κανείς στο Μέγαρο Μινίμου δεν σκέπτεται πως με αντίθετη εκλογική έκβαση, δηλαδή αν αποδοκιμαστεί η Κυβέρνηση χάνοντας τις εκλογές, η αριστερά θα ενταφιαστεί οριστικά κάτω από τη χλεύη της ανικανότητος και της μικρομεγαλίας που επέδειξε, επωμιζόμενη φορτίο μεγαλύτερο από όσο σήκωνε η πλάτη της και θα αποδειχθεί "πολιτική καρικατούρα", θλιβερή παρένθεση, πωλήτρια φρούδων ελπίδων και πρότυπον ανευθυνότητος;

   Μήπως θα ήταν προτιμότερο, αντί έωλων λεονταρισμών και κούφιων βερμπαλισμών, μέσα στις τόσες παλινωδίες, αερολογίες και διαστρεβλώσεις της αλήθειας και της πραγματικότητος που μας έχει φλομώσει, να κάνει και την τελευταία μεγάλη, αναπόφευκτη αλλά αποτελεσματική "κωλοτούμπα"; Στο κάτω-κάτω, μετά το αρχικό... έντονο "τσούξιμο", αυτή θα μπορεί ν' αποτελέσει αφετηρία πραγματικής ανόρθωσης της οικονομίας -στα ανάλογα πρότυπα πολιτικής Μαρκεζίνη του 1953-  γεγονός που θα καρπωθεί η ίδια, διατυμπανίζοντας -και δικαίως- πως έσωσε τη χώρα;
   Η στροφή στον ρεαλισμό και η προσαρμογή στο μέτρο του εφικτού αποτελεί τη μόνη διέξοδο διαφυγής από το στρίμωγμα στο οποίο η ίδια αυτοπαγιδεύτηκε, προκειμένου να μένει αγκιστρωμένη σε αδύνατον να εκπληρωθούν υπεσχημένα και σε φούμαρα κάποιων... ανένδοτων κι αμετανόητων "σαλιάρηδων" υπουργών της. 
   Καθώς, ως "διά πρώτη φορά αριστερά", η νέα συριζαϊκή Κυβέρνηση όντως δεν δεσμεύεται από διαπλοκές και "γραμμάτια" και δεν κουβαλάει βαρίδια, (πλην αυτών του εσωτερικού της, τα οποία και πρέπει να απολακτίσει αμέσως), θα μπορέσει να αντλήσει στήριξη -μεγαλύτερη από όση θα χάσει- από ορθόφρονες γειτονικές ευρωπαϊκές δυνάμεις, π.χ. "Ποτάμι", ΠΑΣΟΚ, η οποία και θα της παρασχεθεί οπωσδήποτε. Αρκεί να κρατήσει σταθερό τιμόνι στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.