Τρελά κι απίθανα. Και όμως αληθινά!

Όταν η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία.

-Βάρδα, φουρνέλο!

   Η κακή περιρρέουσα ατμόσφαιρα μας στερεί το γέλιο και μας γεμίζει μελαγχολία. Όμως ο καλός Θεούλης της Ελλάδος αφού βαρέθηκε να μας στέλνει δανεικά -που τα θέλουμε κι αγύριστα- μας στέλνει, έμμεσα, περιστατικά γιά να γελάσουμε λιγάκι. Την περασμένη εβδομάδα πληροφορήθηκα παθήματα δύο φίλων.

   Α) Ο ένας, συνταξιούχος δικηγόρος στο Ηράκλειο Κρήτης, είχε την έμπνευση να καταθέσει τις πινακίδες του αυτοκινήτου του, γεγονός που θα του δημιουργούσε... πρωτογενές πλεόνασμα 660 ευρώ από τέλη κυκλοφορίας, πέρα των άλλων εξόδων που θα γλίτωνε. Το αυτοκίνητο το παρκάριζε στην pilotis της πολυκατοικίας. 

   Με το Ηράκλειο μικρή πόλη, την Εφορία σχετικά κοντά και το altzheimer να σκάει μύτη, διακόπτει την ασφάλεια, ξεβιδώνει τις πινακίδες και κατευθύνεται προς την Εφορία με το… αμάξι. Ανασφάλιστο και χωρίς πινακίδες.

   Τελειώνοντας με την κατάθεση και επιστρέφοντας σπίτι, ψιλοτρακάρει με κάποιον άλλο και του κάνει με υπαιτιότητα μιά ψιλογρατζουνιά. Ο τύπος βλέποντας τη μεγάλη BMW του φίλου μου χωρίς πινακίδες αρπάζει την ευκαιρία: 

   - Θα μου δώσεις 100 ευρώ!

   - Σιγά τη ζημιά! 50 και πολλά είναι.

   Εκατό ο ένας, πενήντα ο άλλος, συμβιβασμός δεν ερχόταν. Στο τέλος ο φίλος μου τσαντίστηκε:

   - Επιμένεις εκατό; Ε΄, α πάενε από δω, δεν σου δίνω φράγκο! Και βάζοντας μπρος φεύγει. 

   - Έτσι λοιπόν, ε; Δεν δίνεις φράγκο; Θα σου δείξω εγώ! Και αμέσως παίρνει το 100:

   - Το και το, BMW ασημί, τόσα κυβικά χωρίς αριθμό. Με χτύπησε στην οδό Τάδε και την κοπάνησε! 

   Λίγο πιό κάτω ένα περιπολικό σταματάει τον φίλο.

   - Άδεια, δίπλωμα, ασφάλεια και πού είναι οι πινακίδες; 

   - Μόλις τις κατέθεσα.

   - Και τότε γιατί κυκλοφορείτε; 

   - Μα… να, πάω να το κλείσω στην pilotis. 

   - Την ταυτότητά σας, παρακαλώ. 

   Κοιτάζοντας την ταυτότητα ο αστυνομικός έγινε αυστηρότερος:

   - Καλά, δικηγόρος εσείς και δεν ξέρετε τους νόμους; Τί να πει κι ο απλός κόσμος; Ή μήπως τους ξέρετε και τους γράφετε στα παλιά σας παπούτσια; 

   Κατάληξη. Ο φίλος μου γλύτωσε 660 ευρώ από τα τέλη και πλήρωσε συνολικά 890 σε πρόστιμα, αναδρομική ασφάλιση και συμβιβασμό με τον καταγγέλλοντα.

   Όταν, μάλιστα, η γυναίκα του πήγε να πληρώσει το πρόστιμο στον Δήμο και εξιστόρησε στη κοπέλα του γκισέ την ιστορία, εκείνη σηκώθηκε από τη θέση της και δίνοντάς της το διπλότυπο, την αγκάλιασε στοργικά, την συνόδευσε μέχρι την έξοδο και τη συμβούλεψε με συμπάθεια και συγκατάβαση: 

   - Καταλαβαίνω τον πόνο σου. Μόνη σου γιατρειά, πήγαινε κάτω στο λιμάνι και κάνε μιά πλήρη περατζάδα στην προκυμαία. (Σημ. Πρόκειται γιά κοντά 2,5 χιλιόμετρα). Θα σου περάσει σίγουρα!

   Β) Ο δεύτερος είναι μηχανολόγος, συμμαθητής από το Βαρβάκειο και συμφοιτητής στο Πολυτεχνείο. Είχε καταπιαστεί με μεγάλες μεταλλικές κατασκευές και εργολαβίες. Μέχρι την Γερμανία είχε φτάσει η χάρη του. Πολυάσχολος και ακατάστατος, πέρυσι που αποφάσισε να συνταξιοδοτηθεί -υπό το κράτος αναδουλειάς και σφιξιμάτων- προσπάθησε να βγάλει άκρη με τις παραμελημένες ασφαλιστικές του υποχρεώσεις και δικαιώματα. Έτσι ανακάλυψε και κάποιο συνοδό επικουρικό ταμείο μεταλλουργών, πέραν από το ΤΣΜΕΔΕ, από το οποίο εδικαιούτο -βάσει τζίρου και κρατήσεων- κάπου 45000 ευρώ. 

   Απευθύνθηκε εκεί και τον πληροφόρησαν πως λόγω «κουρέματος» των αποθεματικών τους, θα έπρεπε να υπολογίζει σε περίπου 7000 ευρώ μόνο. Μην μπορώντας να κάνει τίποτε ο φίλος μου είπε:

   - Άει σιχτίρ, (αυτό μέσα του), φέρτε τα να τελειώνουμε. Σκεπτόμενος πως: «Από κακό πραματευτή, κι ένα δεμάτι άχερα»!

   - Ωραία, κάντε μας αίτηση και θα σας απαντήσουμε. 

  Κάμποσους μήνες μετά πήρε γραπτή απάντηση που έλεγε πως, λόγω οικονομικής αδυναμίας -διάβαζε χρεωκοπίας-  το ταμείο μπορεί να του καταβάλει μόνο το ποσόν των 3500 ευρώ, εκ των οποίων το ήμισυ είναι φόρος που θα παρακρατηθεί! Δηλαδή θα του καταβληθούν 1750 ευρώ! 

   Ο φίλος μου, ρίχνοντάς το πλέον στην πλάκα, τους πήρε τηλέφωνο και συμφώνησε:

   - Παιδιά εντάξει! Επί τέλους φέρτε τα 1750, να πάει στο διάολο να ξεμπερδεύουμε! 

   - Πολύ ωραία. Περάστε να υπογράψετε δήλωση αποδοχής και να τελειώνουμε!

   Επίλογος: Αφού έκανε κι αυτό το τελευταίο και μπήκε στην αναμονή της επιταγής των 1750 ευρώ, του ήρθε επιστολή με την οποία το ταμείο του γνωστοποιούσε πως είχε γίνει λάθος στον υπολογισμό των δικαιωμάτων του και πως -τελικά- εκείνος τους οφείλει 60 ευρώ, τα οποία με τις προσαυξήσεις έγιναν 99, και αν δεν σπεύσει να τα καταβάλει εντός δεκαημέρου, θα έχει κι άλλα πρόστιμα! Δηλαδή, «από εκεί που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι»!

   Είπατε τίποτε; Ας πούμε κάτι σαν: «κάνει τρέλα, ή εγώ τρελαίνομαι»;