Οι μετασεισμοί της επετείου του Πολυτεχνείου.

Ο πλουραλισμός της… αλήθειας!

"... και την αλήθεια λέγω"

 

   Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί πως η υπόθεση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ήταν αναίμακτη και χωρίς θύματα. Όμως κατά την καταμέτρηση από τον πιό αξιόπιστο εκτιμητή εκείνης της περιόδου, τον πρύτανη του Πολυτεχνείου Κ. Κωνοφάγο, ο οποίος έζησε τα γεγονότα εκ του σύνεγγυς και -ως μη δεξιός- τα περιέγραψε αντικειμενικά και επακριβώς, οι 18 νεκροί, διάσπαρτοι στον τόπο και τον χρόνο, απέχουν -ως αριθμός και εντύπωση- τεράστια απόσταση από τις αναφερόμενες… χιλιάδες που δήθεν σκοτώθηκαν κατά την είσοδό του τανκ στην αυλή του Ιδρύματος. Τόση όσο χρειάζεται η φαύλη πολιτική σκοπιμότητα και η ύπουλη προπαγάνδα γιά να δημιουργήσει ανεγκέφαλο φανατισμό και να «δηλητηριάσει» έντεχνα τα μικρά παιδιά των νέων γενεών, στέλνοντάς τα, τελικά, σε ατραπούς, που στο αδιέξοδο τέρμα τους βρίσκονται «μπουμπούκια» τύπου Μαζιώτη, Ρούπα και των συναφών μηδενιστών μπαχαλάκηδων.

   Τελικά «αλήθεια» δεν είναι, οπωσδήποτε και πάντα, η πραγματική αλήθεια, αλλά εκείνη που μας συμφέρει και μας εξυπηρετεί. Αυτή που πλασάρουμε στους άμαθους νέους, στους αφελείς και σε όλους όσοι είναι πρόθυμοι και έτοιμοι να την «χάψουν». Μ’ αυτήν αυτοϋποβάλλόμαστε πρώτα οι ίδιοι, έρμαια του πάθους, της προκατάληψης και του πολιτικού φανατισμού, και μετά την επιβάλλουμε με το «μπούγιο» και τον τσαμπουκά του όχλου. Ενώ, τουλάχιστον αρκετοί εξ ημών, αν και γνωρίζουμε τί ακριβώς ισχύει και που οδηγείται η κατάσταση, καμωνόμαστε πως πιστεύουμε τους μύθους της δημαγωγίας, μπας και μας ρίξουν τη ρετσινιά του «συντηρητικού», «χουντικού» και άλλες τέτοιες γελοιότητες, οι θρασύτατοι θολοκουλτουριαρέοι της αριστεράς. Έτσι, οι πάσης φύσεως πολιτικοί «κουραμπιέδες» της απ’ εδώ πλευράς, σκύβουν ταπεινά το κεφάλι, καταπίνουν τα ψεύδη, τα υιοθετούν εναρμονιζόμενοι λαϊκίστικα μ’ αυτά και ακολουθούν τον συρμό της αυταπάτης, της οποίας καταντούν δέσμιοι. Μήπως και υστερήσουν σε «προοδευτικότητα» στα μάτια της άφρονος μάζας, που θέλει να πιστεύει μύθους και να τρέφεται με παραμύθια, και χάσουν ψήφους στις επερχόμενες εκλογές. Πολλές φορές μάλιστα πλειοδοτούν κιόλας, υπερακοντίζοντας σε γελοιότητα τους αυθεντικούς λαϊκιστές ψευδολόγους. Ενώ αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά την αλήθεια!

   Έτσι μάθαμε να πιστεύουμε το παραμύθι της «ισχυρής Ελλάδας», της «θωρακισμένης οικονομίας» και τόσους άλλους βολικούς μύθους μου μας έστειλαν… άπατους. Και επιμένουμε να πλέουμε στα πελάγη της πλάνης, της αποενοχοποίησης και της ουτοπίας. Με φταίχτη πάντα κάποιον άλλο.

   Μιά και έχουμε χάσει την έννοια των λέξεων και είναι πρόσφατοι οι γιαλαντζί ηρωικοί θάνατοι, (ΠΡΟΣΟΧΗ: Το «γιαλαντζί» αναφέρεται μόνο στον χαρακτηρισμό «ηρωικοί», αφού μπροστά στο θάνατο όλοι πρέπει να σεμνύνονται), πόσο ηρωικός ήταν ο θάνατος της άτυχης Νορβηγίδας Τόριλ Ένγκελεντ στην Πλατεία Αιγύπτου και ποια η ηρωική πράξη του εξάχρονου Δημητράκη Θεοδωρά, που πήγε άδοξα στον Άγιο Θεράποντα Ζωγράφου, ώστε τα ονόματά τους να καταγραφούν «χρυσοίς γράμμασι εις τας δέλτους της Ελληνικής Ιστορίας»;

   Έχουν όλοι αυτοί καμία σχέση με μία Λέλα Καραγιάννη, έναν Περρίκο, μια Ελένη Παπαδάκη που ξέρασαν το αίμα της μάνας τους στα βασανιστήρια, μέχρι να εκτελεστούν γιά την πατρίδα; Λογίζεται «ήρωας» όποιος σκοτώνεται άδοξα πάνω σε καυγά γιά το ποδόσφαιρο, από κάποιον ηλίθιο, που τυχαίνει να ’ναι χρυσαυγίτης; Ή εκείνος που «πέφτει» από εξοστρακισμένη σφαίρα ενός ανεγκέφαλου νταή που το έπαιζε «εξουσία»; Το ίδιο, ήρωες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν κι οι δύο νεαροί χρυσαυγίτες που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ έξω από τα γραφεία τους, ως τυφλά αντίποινα!

   Όταν «διψάς» γιά ήρωες που δεν διαθέτεις, αλλά τους χρειάζεσαι επειγόντως, (σαν τη «Μαμμή» στο θαυμάσιο σίριαλ της ΝΕΡΙΤ), τότε ή χρίζεις κάποιους τυχαία, ή τους κατασκευάζεις. Πολύ απλό!

   Μετά όμως, ας μην γκρινιάζουμε όταν οι Σκοπιανοί αυτοβαφτίζονται Μακεδόνες και απόγονοι του Αλεξάνδρου, όταν οι μουσουλμάνοι ισχυρίζονται πως ανακάλυψαν την… Αμερική και όταν οι Τούρκοι θέλουν μερίδιο από τα πετρέλαια της Κύπρου.  

   Όλοι αυτοί διαθέτουν την «αλήθεια» τους, την οποία προβάλλουν και, βάσει αυτής, απαιτούν!

   Και γιά να κλείσουμε το θέμα γιά φέτος: Από την  ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έπεσε η χούντα. Απλά έριξε τον Παπαδόπουλο και στη θέση του έφερε τον στυγνότερο δικτάτορα Ιωαννίδη. Τη χούντα την γκρέμισε το δράμα της Κύπρου και η πολεμική σύρραξη με την Τουρκία, οπότε όλοι οι ψευτοπαληκαράδες χουνταίοι υπουργοί τα παράτησαν και έτρεξαν σαν λαγοί να κρυφτούν στις φωλιές τους.