Μοναδική ως προς την έννοια,
ηχηρή με την απουσία της.
| Ό,τι δείχνει η εικόνα, μας λείπει! |
Μέσα στα τόσα που λέγονται και γράφονται γι’ αυτή τη λέξη, η στήλη
προσθέτει και τη δική της μυθοπλασία.
«Φιλότιμο» = αγάπη γιά την τιμή. Μέχρις εδώ το πράγμα δείχνει απλό και
παντάπασι κατανοητό. Το βάρος τώρα πέφτει στον καθορισμό της έννοιας: «τιμή». Εκεί ο καθένας, κατά
την συνισταμένη κουλτούρας και προσωπικότητος, μπορεί να δώσει όποια διάσταση
κι ερμηνεία θέλει. Π.χ. κάποτε πολλοί τοποθετούσαν την «τιμή» τους στο…
απόκρυφο σημείο της κόρης, η της γυναίκας τους. Την υποστήριζαν μέχρι θανάτου
και κάθε… προσβολή της ξεπλενόταν με αίμα. Τώρα κάποιοι άλλοι -πιό προοδευτικοί
και εξελιγμένοι- την τοποθετούν στην υποστήριξη των δικαιωμάτων του… πρωκτού τους!
Γενικώς όμως, η πλειονότης των Ελλήνων -της παλιάς σχολής ιδίως- θεωρούν «τιμή» την προάσπιση της ευθύνης και των
υποχρεώσεων προς την οικογένεια, τους φίλους, την κοινωνία, την πατρίδα και,
κυρίως, προς τη συνείδησή τους. Με άλλα λόγια, ό,τι ακριβώς δεν συμβαίνει
σήμερα, γεγονός που καθιστά τη λέξη «άδειο πουκάμισο» και κατατάσσει την έννοια
«φιλότιμο» στα ουσιώδη, όχι απλά εν ανεπαρκεία, αλλά στα υπό εξαφάνιση. Κάτι
σαν την τίγρη της Βεγγάλης και το πάντα της Κίνας. Αυτή η σπάνις φέρνει και την
ενδελεχή ενασχόληση και βυζαντινολογία περί τη λέξη. Δυστυχώς μόνο «πάρλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου