«Δεν μου δίνεις, δεν σου δίνω»! Απλά πράγματα.

 Λόγια μεγάλων ανδρών. Η σοφία στην απλότητά της.

   Ο λαϊκισμός, -το «εγώ λέω κι εσύ ακούς, ευχάριστα και όχι χρήσιμα πράγματα»- και η ανευθυνολογία έχουν περάσει κάθε όριο διάχυσης στην κακοπληροφορημένη και παραπληροφορημένη κοινή γνώμη. Λόγω και των επερχόμενων εκλογών, όλα τα κόμματα καταρρίπτουν τα προηγούμενα σχετικά ρεκόρ, προκειμένου ν’ αυξήσουν τα ποσοστά τους. Σ’ αυτά τα πλαίσια κινείται και το «σερβίρισμα» της τελευταίας εμπλοκής με την τρόικα στον λαό. Καθένας, από τη σκοπιά του, ισχυρίζεται ό,τι τον συμφέρει και, απλώς, επαφίεται σε μας ν’ αποκρυπτογραφήσουμε την αλήθεια, αντιλαμβανόμενοι την πολιτική επιδίωξη του κάθ’ ενός τους.

   Η πρόσφατη δήλωση Μηλιού: «Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, άμα αυτοί δεν μας δώσουν την τελευταία δόση, με την οποία θα πληρώσουμε οφειλόμενα ομόλογα, κι εμείς -με τη σειρά μας- δεν θα τα πληρώσουμε». Απλό και μεγαλοφυές. Δηλαδή: Εκβιασμό αυτοί; Κόντρα εκβιασμό εμείς!

   Το ζήτημα μοιάζει με «αυγό του Κολόμβου» στην απλότητά του και μακάρι να ήταν έτσι. Όμως -και δυστυχώς- δεν είναι. Γιατί άλλο πράγμα να εκβιάζεις με ισότιμο δικαίωμα: «Δεν μου δίνεις εσύ, αδικαιολόγητα; Δεν σου δίνω κι εγώ, εις απάντηση» και άλλο πράγμα το: «Δεν σου δίνω, κατά τα υπεσχημένα, γιατί εσύ δεν τα τηρείς πρώτος». 

   Το πρώτο, όντως, εκφράζει αλληλοεκτοξευόμενους ωμούς εκβιασμούς, αλλά το δεύτερο είναι φυσικό επακόλουθο αθέτησης συμφωνίας, με τον αθετούντα να φέρει ακέραια την ευθύνη των συνεπειών κάθε στρέβλωσης της συμφωνίας. Τα πιο πάνω -αρέσουν, δεν αρέσουν- εκφράζουν αλήθεια και την σημερινή πραγματικότητα.

   Βέβαίως, είναι πολύ ενοχλητικό ν’ ακούς πράγματα που σε δυσαρεστούν. Όμως ουσιαστική σημασία έχει το ποιος ευθύνεται γι’ αυτά τα δυσάρεστα και -εν προκειμένω- ποιος είναι ο «τζαναμπέτης» που τα προκαλεί, μη τηρώντας οδυνηρές μεν, αλλά γραπτές συμφωνίες. Όλοι αντιλαμβάνονται πλέον πως εμείς, αφού πρώτα υπογράψαμε, υπό το κράτος πανικού, ανάγκης και «εν μία νυκτί», ό,τι μας «σέρβιραν» οι δανειστές, τώρα δυστροπούμε, κωλυσιεργούμε και στρεψοδικούμε για την εφαρμογή των σκληρών συμφωνηθέντων. Στερνή μου γνώση…

   Οι απερίσκεπτοι και λαϊκίστικοι λεονταρισμοί του κ. Μηλιού απευθύνονται σε απερίσκεπτους πολίτες, των οποίων τονώνουν μεν τον εγωισμό και την υπερηφάνεια, αποσπώντας την απερίσκεπτη επιδοκιμασία τους, -«ζήτω, εσένα θέλουμε»- όμως, τελικά, τους οδηγούν στον γκρεμό. Και το ερώτημα είναι πόσοι είναι αυτοί οι «απερίσκεπτοι»;

   Οι προαναφερθείσες δηλώσεις του επιφανούς στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν μικρό δείγμα νοσηρής νοοτροπίας, ως προς τον χειρισμό της διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές μας και προδίδουν ακρισία και αδιαφορία στην αντίληψη των διεθνών μας σχέσεων, (δικαιώματα-υποχρεώσεις). Μία πλήρης ανευθυνότητα και πλάνη στην εκτίμηση του μεγέθους των συνεπειών και περιπετειών που θα οδηγηθεί η χώρα, αν -ο μη γένοιτο- τύποι σαν τον κ. Μηλιό πάρουν στα χέρια τους το τιμόνι της. Η ξέρα είναι ήδη ορατή.