Σκόρπιες σκέψεις...

- Η βεβαιότητα της αλαζονείας σκοτώνει την αμφισβήτηση και στερεί τις δυνατότητες της σκέψης.

- Ο εγωισμός σκοτώνει τον έρωτα. Π.χ. η διαμάχη γιά την προτεραιότητα του ονόματος στην μαρκίζα.

- Δεν τρομάζει η έννοια του θανάτου, αρκεί να συνειδητοποιήσεις το νόημα της ζωής.

- Δεν υπάρχουν δύσκολα και εύκολα. Μόνο γνωστά και άγνωστα. Η γνώση απομυθοποιεί τη δυσκολία.

- Οι μεγάλες αγάπες δεν πεθαίνουν ποτέ. Ξεπερνούν το φράγμα της ζωής και περνούν στην... λογοτεχνία.

- Ανήθικο είναι κάθε τί που ξεφεύγει από τον έλεγχο της συνειδήσεως και ικανοποιεί την παρόρμηση της σάρκας... μόνο.

- Η συνείδηση είναι πάντα αλάνθαστη. Υπό την προϋπόθεση να υπάρχει.

- Ο πραγματικός φίλος δεν προδίδει ποτέ. Αν αυτό συμβεί σημαίνει πως κλάσματα δευτερολέπτου πριν η φιλία, ήδη, κατελύθη. Αυτό ισχύει και στον έρωτα.

- Όλα, ανεξαιρέτως, τα μανιτάρια τρώγονται. Απλά, κάποια μόνο μία φορά.

- Η αυτογνωσία αποτελεί το κέντρο ελέγχου του εαυτού μας. Αν πάψει να λειτουργεί... επέρχεται το χάος.

- Όλοι επιθυμούν την «ηθική». Όμως καθένας την αντιλαμβάνεται υποκειμενικά και την ερμηνεύει κατά το δοκούν.

- Ευτυχία είναι η κατάσταση ισορροπίας της συνειδήσεως. Εκδηλώνεται, συνηθέστατα, στον ύπνο μας ως ροοστάτης.

- Όταν απουσιάζει η ενσυνείδηση όλοι φαντάζουμε αλάνθαστοι.

- Ο κόσμος θα γινόταν τέλειος, αν μπορούσε ο χρόνος να τρέχει κι ανάποδα.

- Η ευτυχία κι η δυστυχία δεν αποτελούν μεγέθη γραμμικά και συνεχή, αλλά κβαντωμένα, σαν τις χάντρες κομπολογιού. Πρόκειται γιά αντιθέτου φορτίου σωματίδια που κυλούν στο αδιάφορο ποτάμι της Ζωής. Με τα δεύτερα σημαντικά περισσότερα των πρώτων. Θέμα τύχης τί θα «ψαρεύεις»...

- Κανονικότητα! Ποιά κανονικότητα; Κανονικότητα είναι αυτό που θέλουμε αδιαφορώντας γι΄ αυτό που θέλουν οι άλλοι.

- Εκτός κανονικότητος υπάρχουν νέοι γερασμένοι πρόωρα και γέροι που σκέπτονται σαν ανώριμοι νέοι. Τί είναι προτιμότερο; Το δίλημμα μοιάζει εύκολο, όμως δεν είναι.

- Ψυχολόγοι. Ένα επάγγελμα που θα περίττευε αν οι γυναίκες μπορούσαν να πλύνουν τα πιάτα μόνες τους κι οι άντρες να πάνε στη δουλειά τους έγκαιρα. 

-Ζωή είναι μιά ακολουθία επιλογών που διαρκεί όσο και αυτή. Η αξιολόγηση του συνόλου τους καθορίζει και το αποτύπωμα του ανθρώπου στην επίγειο διαδρομή του. Συνηθέστατα, το αποτύπωμα μοιάζει με ίζημα. Αργεί να κατακαθίσει.

-Η κατάταξη αποτελεί νομοτέλεια στα πάντα. Το κορυφαίο, το πρώτο, το αλλιώτικο, μαζί με το τελευταίο παραμένουν. Τα υπόλοιπα, τα ενδιάμεσα και ασήμαντα, σκορπίζουν και χάνονται διυλιζόμενα στη λήθη.

-Ο Άνθρωπος είναι ένα από τα χέρια του Δημιουργού. Το πνευματικά ισχυρότερο. Μόνο που ο ίδιος δεν το ξέρει. Γι΄ αυτό και δεν αξιοποιεί την δύναμή του. Πιθανότατα, έτσι αποφάσισε ο Πλάστης του.

-Σκέψη είναι να μπορείς να πιέσεις με το δάκτυλο μιά κακοφορμισμένη πληγή της ψυχής σου, αδιαφορώντας γιά τον πόνο που της προκαλεί. Ο πόνος αυτός λέγεται... «αυτοκριτική»...

Ατενίζοντας το λιόγερμα...

Από το κάτω ράφι της βιβλιοθήκης του μυαλού αναδύεται ξαφνικά μιά καταχωνιασμένη σκέψη που επιβάλλεται επιτακτικά. Μιά αναβίωση, μιά επανάληψη, μιά αναδρομή. Κάτι σαν rewind παλιού ασπρόμαυρου ελληνικού φιλμ. Ένας περασμένος έρωτας, μιά χαμένη ευκαιρία, μιά ουτοπία, μιά αστοχία, μιά επιτυχία ίσως. Ψάχνοντας γιά κάτι που -έστω ασθενικά- θα μπορεί να ζεστάνει τις κρύες νύχτες της μοναξιάς σου, φωτίζοντας λίγο το σκοτάδι και μετατρέποντάς το σε μισοσκόταδο.

Ώρες μικρών αποφάσεων, μεγάλων συμβιβασμών και μιάς σιωπηλής και οδυνηρής διαμαρτυρίας γιά ό, τι πήγε στραβά στη ζωή σου. Γιά κάτι που στέκει ανολοκλήρωτο και σε βασανίζει αφόρητα, με τις προσωπικές σου Ερινύες επί τω έργω.

Τελικά, η γκρίνια του ανικανοποίητου -δίκαιη, άδικη, λογική, παράλογα υπερβολική, σημαντική ή ασήμαντη- επικρατεί κάθε αναπαυτικού συνειδησιακά κουκουλώματος και αποτελεί την πιό βασική παράμετρο στάθμισης, κατά την ώρα του μεγάλου απολογισμού. Η αναζήτηση της αυτογνωσίας, με ανέφικτο κάθε πισωγύρισμα και ανώφελη την όποια μεταμέλεια γιά επιλογές και διλήμματα του τότε.

Τί στ΄ αλήθεια είναι προτιμότερο; Τί πονάει περισσότερο; Η γνώση, ή η άγνοια; Η επίγνωση ή η παράδοση στο τυχαίο; Το πολύ ή το λίγο; Η εμμονή στο λάθος ή η μεταμέλεια; Μιά «γεμάτη» νοσταλγία γιά τα χαμένα όνειρα μιάς αλλιώτικης διαδρομής ή το άδειο μα ασφαλές και σίγουρο τρίγωνο, «δουλειά, σπίτι, καφενείο»; Η παρακμή μιάς ακμής, ή η κατάργηση κάθε ακμής; Ο εύκολος και στρωτός δρόμος του μικροαστικού βολέματος, του καθήκοντος και του συμβιβασμού, ή η δύσκολη ανηφοριά της καρδιάς, της τόλμης και του ονείρου.

Αν ξαναγύριζες πίσω, ειλικρινά δεν ξέρεις ποιόν δρόμο θα τραβούσες. Κι αυτό, φοβάσαι, πως δεν θα το μάθεις ποτέ...

Το « Big bang» του Έρωτα.

Σε αντιθετική σχέση με την προηγούμενη ανάρτηση, αναρτώ μιά άποψη του Τσέχου συγγραφέα Μίλαν Κούντερα. Ναι εκείνου που έγραψε το: «Η αβάστακτη ελαφρότητα του είναι». Συγγραφέας και έργο που έκανε ευρέως γνωστά στους Έλληνες κουλτουριαρέους η... Μιμή!

Μου το έστειλε εκλεκτή, νεότευκτη, φίλη. Λέει, λοιπόν... ο "ποιητής":

«Την στιγμή που γεννιέται ο έρωτας:

!-Η γυναίκα δεν αντιστέκεται στην φωνή που καλεί την τρομαγμένη της ψυχή.

-Ο άνδρας δεν μπορεί ν΄αντισταθεί στη γυναίκα, που η ψυχή της ξέρει να προσέχει τη φωνή του»!

Ευτέλεια, απογοήτευση, μελαγχολία...

Το ξεκατίνιασμα του, κατ΄ ευφημισμόν, λεγόμενου «δημοκρατικού» χώρου συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, μίσος και... «συντροφική» μοχθηρία. Μου θυμίζει την ατάκα του Αλεξάνδρου Δουμά στους «Τρεις Σωματοφύλακες», ελαφρώς παραφρασμένο και βαρέως αντεστραμμένο: «Ένας εναντίον όλων και όλοι εναντίον ενός»!

Οι πασόκοι υποψήφιοι αρχηγοί τσακώνονται γιά το πώς θα «μαλλιοτραβηχτούν»... κοσμίως στο... «ντιμπέϊ ρε!», ενώ η ... «προοδευτική συμμαχία» του Σύριζα θυμίζει την ποδιά της, εκ Σαλώνων ορμώμενης, Μαρίας!

Και όλοι εμείς οι υπόλοιποι -οι εκτός των «δημοκρατικών στάβλων» ευρισκόμενοι- απορούμε... «ξυνόμενοι», (όπως θα έλεγε ο εξόχου μορφώσεως τέως αριστερός ηγέτης, που ετέθη σε προσωρινή αποστρατεία), και σκεπτόμαστε τί περιμένει τη δόλια πατρίδα, αν ο μη γένοιτο, κληθούν οψέποτε να μας κυβερνήσουν!

Προσωπικά, αισθάνομαι σαν... «καρτέλ» που... αλλοίμονο μου!

Bingo!

Καλώς τονε κι ας... άργησε! Επί τέλους, η συμμετοχική διάθεση συμπαθείας κατάφερε το ζητούμενο. Άρκεσε ένα φιλί γιά να μπω -κι εγώ- στη χορεία των "κατόχων" του... covid!

Αναμένεται η εξέλιξη... κι οι φίλοι μου... αλάργα! "Θαρσείν χρεί".... 

"Είμαστε δυό, θα΄μαστε τρεις..."

https://www.youtube.com/watch?v=xRDBwvnJLwY

Μόλις πληροφορήθηκα πως ο κ. Δημ. Παπανώτας σκέπτεται σοβαρά να κατέβει υποψήφιος γιά την προεδρία του Σύριζα. (Ωχ, ξέχασα την «... προοδευτική συμμαχία»). Αμέσως το μυαλό μου πέταξε στον αείμνηστο... Ζακ.

Καλά... εσύ παλληκάρι μου έφυγες νωρίς. Κρίμα γιατί θα είχαμε έναν υγιή και θαυμάσιο εκλογικό ανταγωνισμό. Γκλέτσος, Παπανώτας, Ζακ.... vs Κασσελάκη. Ευρώπη τρέμε!

Σύριζα... προοδευτική συμμαχία (το «προοδευτική» μας μάρανε)!

 Ένα νέο κλουβί με τρελλές!

Όλοι οι σύγχρονοι επιθεωρησιογράφοι τρίβουν τα χέρια τους, αλλά και αγωνιούν με την τελική αναμέτρηση –«ντιμπέι κατά Αλέφαντο- στο παλαβοδρόμιο της Ντούρου-Ντούρου Κουμουντούρου.

Μετά τις διαμάχες και διαξιφισμούς των διαφόρων... «τσικό», (π.χ. Ακρίδα vs Καλογεροπούλου), το δράμα της αριστερής φαρσοκωμωδίας φτάνει στην κορύφωσή του... με τον αγώνα α΄ εθνικής: Πολάκης vs Κασσελάκη. Διαιτητής ο «αμφίψηστος» Γκλέτσος.

Έ, ρε πλάκες που έρχονται... Κι εμείς οι... απ΄ έξω, έκθαμβοι παρακολουθούμε τις κοκορομαχίες και το ξεκατίνιασμα του εσμού που ήθελε -και επιμένει να θέλει- να μας κυβερνήσει! Γιά το καλό μας... πάντα.

Όταν η βλακεία γυρίζει μπούμερανγκ.

Στις 6 Μαρτίου ανήρτησα τα, πιό κάτω καθώς έγινε τεράστιος ντόρος επειδή, λέει, η κυρία Ασημακοπούλου έκανε χρήση κάποιων... "προσωπικών δεδομένων", προκειμένου να επικινωνήσουν με τους ψηφοφόρους. Οπότε οι κουτοπόνηροι αντίπαλοί της... έσκισαν, οργίλοι, τα ιμάτιά τους επειδή παρεβίασε τα... προσωπικά δεδομένα των παραληπτών, των οποίων -υποτίθεται- κατέστρεψε τη ζωή καταπατώντας τα... ιερά και όσιά τους!!

Τώρα που ο δήμαρχος με το περουκίνι κάνει, εντελώς ανοήτως. τα ίδια, τηλεφωνόντας τήδε κακείσε και επαιτώντας ψήφο γιά να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, οι "ευαίσθητοι" περί τα προσωπικά δεδομένα... μούγκα! Συνεπής αριστερή τακτική...

Και τώρα, εν τη ουσία. Όταν ο ΟΤΕ, μέχρι πρό τινος, κυκλοφορούσε καταλόγους με τηλέφωνα και διευθύνσεις συνδρομητών, τα τέτοια περί... "προσωπικών δεδομένων" αποτελούν υποκριτική μπουρδολογία.

"Ουαί υμίν υποκριταί και φαρισαίοι" αριστερίλες!

"Ε΄, και;

Πολύ κακό γιά το τίποτα.

Πολύς ντόρος γιατί, λέει, η ευρωβουλευτής της ΝΔ, κυρία Μισέλ Ασημακοπούλου «απέκτησε», κατά κάποιον τρόπο, τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις Ελλήνων κατοίκων του εξωτερικού και τους έστειλε -προφανώς προπαγανδιστική και διαφημιστική γιά πάρτη της- επιστολή, εν όψει των επερχομένων ευρωεκλογών. Και η αντιπολίτευση ξεσηκώθηκε οργίλη γιατί, ξαναλέει, εθίγησαν τα... προσωπικά δεδομένα των αποδήμων. Σιγά τα ωά!

Καθημερινά, έρχεται στο email μου πλήθος μηνυμάτων, κυρίως διαφημιζομένων προϊόντων, τα οποία και διαγράφω αμέσως, χωρίς να ενοχληθώ ιδιαιτέρως και χωρίς, βεβαίως, να ζημιωθώ στο ελάχιστο.

Όποιος, προφανώς αριστερούλης, ακροδεξιούλης και γενικώς διαφορετικών πολιτικών φρονημάτων, ενοχλείται από την λήψη κάποιου -του όποιου- τέτοιου μηνύματος, ας το διαγράψει αμέσως. Καμμία βλάβη δεν υφίσταται.

Το email, αποτελεί κάτι ανάλογο με την διεύθυνση κατοικίας μας και από τη στιγμή που, κατ΄ επιλογή μας έστω, το δίνουμε σε γνωστούς και φίλους παύει να αποτελεί αυστηρά «προσωπικό» δεδομένο. Π.χ. όπως το ιατρικό, φορολογικό, ή το ποινικό ιστορικό που είναι αυστηρά απόρρητα στοιχεία.

Όποια επιστολή -γραπτή ή ηλεκτρονική- μας στέλνουν και δεν την... «γουστάρουμε» την ρίχνουμε, απλά, στον κάλαθο των αχρήστων ή την διαγράφουμε αδιάβαστη.

Αν κάποιοι θα πρέπει να ενοχληθούν από το γεγονός, αυτοί είναι οι συνυποψήφιοι της κ. Μισέλ στη ΝΔ. Από το στόμα αυτών διεκδικεί αθεμίτως την... «μπουκιά» η κυρία."

Άντε και καλή χρονιά.

 

Με τον αγιασμό της ενάρξεως της νέας σχολικής χρονιάς εν όψει, ακούω, βλέπω, διαβάζω -μέσα στην απόλυτη γκρίνια και μουρμούρα- τους απανταχού στην επικράτεια αριστερούς, (ναι αυτούς που θέλουν την οδό «Σόλωνα» και όχι Σόλωνος, που θέλουν άλλη την Λέσβο και άλλη την Μυτιλήνη και που δεν ξέρουν πού θα βρεθούν αν στρίψουν κατά 360ο μοίρες, αλλά ανακάλυψαν όψιμα τον «νεοποτισμό» και την «ενσυναίσθηση»), να διαμαρτύρονται επειδή το Υπουργείο Παιδείας συσπειρώνει κάποια σχολεία και οι τάξεις τους θα έχουν 20 ή 25 μαθητές, αντί... 15!

Γυρίζοντας πίσω κάμποσα χρόνια -κάπου στο 1954- θυμάμαι πως στο σχολείο μου, το Βαρβάκειο, κάθε τάξη είχε τρία τμήματα με 40 μαθητές σε κάθε τμήμα!

Παρεμπιπτόντως, από το δεύτερο πρακτικό τμήμα που απεφοίτησα, θυμάμαι πως μόνο 3 συμμαθητές μου δεν εισήχθησαν σε Ανώτατη Σχολή. (Πανεπιστήμια και Πολυτεχνείο).

Με όλους τους Καθηγητές μου να κατέχουν βαθμό Διευθυντού, αλλά να προτιμούν να μένουν απλοί Καθηγητές στο Βαρβάκειο αντί να διευθύνουν κάποιο άλλο Γυμνάσιο, η δουλειά γινόταν άριστα, καθώς -εμείς οι μαθητές- δεν είχαμε κινητά στις σάκες, δεν είχαμε «δεκαπενταμελέ» να μας ποδηγετεί, δεν κάναμε... καταλήψεις, (αφού δεν θεωρούσαμε το σχολείο μας ως ύψωμα στην... Κορυτσά), ούτε μαχαίρια στην κωλότσεπη γιά το καθημερινό μπούλινγκ στα διαλείμματα. Είχαμε σεβασμό και... «ενσυναίσθηση» του σκοπού γιά τον οποίο ο πισινός μας γυάλιζε το θρανίο.

Και -δόξα τω Θεώ- οσονούπω τερματίζουμε, (κάποιοι τερμάτισαν ήδη), τον επίγειο κύκλο μας αξιοπρεπώς, με διαδρομή ανάλογη με την παγκόσμια νομοτέλεια της αξιοκρατίας και της κατάταξης. Όλα τα άλλα εκ του πονηρού, της αναξιοκρατίας, της αρχής της... «ήσσονος προσπαθείας» και της ενδόμυχης επιθυμίας... «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα»!

Και ... ο νοών νοήτω...

Ενημέρωση - Απήχηση - Αντίδραση.

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις στον Σύριζα δεν σπεύδω ν΄ αντιδράσω. Περιμένω να ολοκληρωθεί η φαρσοκωμωδία γιά να τοποθετηθώ συνολικά.

Επί του παρόντος, μετά τις υποψηφιότητες του «αψύ» Πολάκη και του «ψήστη», (αμφιπλεύρως), γκΛέτσου, περιμένω αυτήν της εισαγγελοκτόνου Τζένης Χειλουδάκη, του αρχιδιασκεδαστού Λαζόπουλου κι ενδεχομένως των Γκμόχ και Ακρίδας, προκειμένου να στολιστεί η κανίστρα.

Προς στιγμήν -κατά το δώσε κι εμένα μπάρμπα- σκέφτηκα να δηλώσω κι εγώ... «παρών»! Όμως στερούμαι βασικών προσόντων: α) Είμαι στραίητ και όχι... γκέι, β) Δεν είμαι, πλέον, νέος, γ) Δεν φοράω ρούχα εφαρμοστά και δ) Δεν διαθέτω περιουσία στην αλλοδαπήν. Το ότι δεν είμαι αριστερός, απλή ασήμαντη λεπτομέρεια, (ούτε οι περισσότεροι από δαύτους είναι). Πάντως -όλα κι όλα- σκυλάκια διαθέτω... μπόλικα!

Τώρα, αν μου ζητηθεί... διακαώς, το ξανασυζητάμε. Θα φορέσω τσίγκινα σωβρακάκια και φύγαμε!

Στην εικόνα, η μεγάλη αντίδραση γιά το... "εξωπέταγμα" Κασσέλ.

Ο Αρχηγός....

      Κάπου διάβασα ένα ερώτημα με ευρύτερη κοινωνική απήχηση:

-«Τί είναι εκείνο που δημιουργεί την μεγαλύτερη απογοήτευση;». Μέτρησα πολλά και διάφορα, αλλά όχι την δική μου άποψη, την οποία καταθέτω.

Αναντίρρητα, κατ΄εμέ, είναι: «Το ναυάγιο των ονείρων μας».

Αν όμως ετίθετο το ερώτημα, υποθετικό, «Τί είναι εκείνο που σας προκάλεσε την μεγαλύτερη συγκίνηση;», αναμφίβολα όλοι θα συμφωνούσαμε στο συνυποβαλλόμενο βίντεο.

https://www.youtube.com/watch?v=-qfVD7NErW0

Η ηλικία της Σελήνης και άλλα τερπνά.

Διάβασα τις προάλλες μία μελέτη σπουδαίων επιστημόνων, οι οποίοι υπελόγισαν εμβριθώς, και με ακρίβεια, την ηλικία της Σελήνης και την προσδιόρισαν στα 4, 5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Διαφωνώ κάθετα, καθ΄ όσον οι δικοί μου υπολογισμοί, βασιζόμενοι σε τελειότερη μέθοδο υπολογισμού και χρήση νεώτερων οργάνων, υπολογίζουν -ακριβέστατα- την ηλικία της σε... 4.505.200.035 έτη. Και όποιος διαφωνεί: α) Καλείται να αποδείξει το λάθος μου και β) Αν θεωρεί πως πέντε εκατομμυριάκια χρόνια είναι ασήμαντη λεπτομέρεια, ας αναλογιστεί πως αυτή η διαφορούλα σημαίνει ότι ένας άνθρωπος που εκτιμάται πως έζησε 80 χρόνια, στην πραγματικότητα έζησε 65.000 φορές περισσότερο! Ψιλοπράγματα, χοντροκομμένα!!!

Σαν μιά, ομοίως σοφή μελέτη του... Χάρβαρντ, η οποία θέλει τις ανεμογεννήτριες να ανεβάζουν (!), τη θερμοκρασία του εδάφους στο οποίο λειτουργούν, κατά 2,9 βαθμούς Κελσίου! Άρα είναι... επιβλαβείς γιά το περιβάλλον!!!

ΣΥΣΥΑΡ !

 

Καθώς, εκεί στον «Σύριζα... προοδευτική συμμαχία, τρομάρα τους», στα διαλείμματα του μαλλιοτραβήγματος ψάχνουν γιά νέο όνομα, διάφοροι φίλοι, που άκουσαν το προτεινόμενο και επικρατέστερο... «ΣΥΣΥΑΡ», μου έδωσαν διάφορες ερμηνείες. Μία που θα μπορούσε να σταθεί σοβαρά είναι η εξής: «Σύλλογος Συστηματικής Αρλούμπας».

Μία άλλη, επίσης πολύ ταιριαστή, λόγω θεσπισμένων... προεδρικών «ιδιαιτεροτήτων», την θεωρώ άκομψη, και μη πρέπουσα. Γι΄ αυτό δεν την υιοθετώ και δεν την δημοσιεύω, καθώς δεν μπορώ να ξέρω το «βάθος» ισχύος της στον... Σύλλογο. Πάντως η τελευταία λέξη αρχίζει από... «Αρσενο...»

Αναζητώντας καθαρό αέρα...

 

Μπορεί να είναι ιδέα μου, μπορεί να είναι σύμπτωση, μπορεί να είναι τυχαίο, μπορεί να φταίει η δυσπροσαρμοστικότητα που, ενδεχομένως, με διακρίνει. Όμως αυτά που συμβαίνουν σήμερα, σε λογικό, πολιτικό, ηθικό, κοινωνικό, αθλητικό, μετεωρολογικό -και ό,τι διάβολο άλλο... «επίπεδο» συναντήσω- υπερβαίνουν τα όρια αντοχής μου. Γιά την ακρίβεια νοιώθω σαν να ξύπνησα, ξαφνικά κι απότομα, σε άλλον πλανήτη. Ξένος και μετέωρος σε έναν κόσμο που ξεπερνά την φτωχή φαντασία μου.

Ένας μικρός Γκιούλιβερ σε μιά νέα, διαστημική και υπερφυσική περιπέτεια, όπου δοκιμάζονται όλες μου οι σταθερές και όλες οι αξίες με τις οποίες -ψιμύθι, ψιμύθι- προσπάθησα να στήσω μέσα μου, γιά ολόκληρη ζωή, έναν ακέραιο σκελετό γιά την επίγεια διαδρομή μου.

Τώρα κατάπληκτος, τα βλέπω όλα... τούμπα και συντρίμμια, οπότε καταφεύγω, στις "πρώτες βοήθειες" -γιά άμυνα, σωτηρία, έμπνευση και ανασύνταξη. Στο αγαπημένο μου μόνιμο καταφύγιο κι ορμητήριο... Στον Καβάφη.

Επίκαιρη σημερινή συνταγή το κάτωθι:

(Με ορθογραφία, στίξη και τονισμό του Ποιητού).

ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ

-Κι άν δέν μπορείς να κάμεις τήν ζωή σου όπως τήν θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

όσο μπορείς: μήν τήν εξευτελίζεις

μές στήν πολλή συνάφεια τού κόσμου,

μές στές πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

-Μήν τήν εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κ΄ εκθέτοντάς την

στών σχέσεων καί τών συναναστροφών

τήν καθημερινήν ανοησία,

ώς πού νά γίνει σά μιά ξένη φορτική.

     Με μεγάλη συγκίνηση από την διαπίστωση πως πολλοί ευγενικοί φίλοι επιμένουν να θυμούνται τη σχέση της χθεσινής ημέρας με την ταπεινότητά μου, ανταποδίδω στις ευχές τους ένα μεγάλο -και από βάθους ψυχής- ευχαριστώ...

Όταν κακή μέρα του «σήμερα», ξυπνά κακές μνήμες απώτερου «τότε».

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

-Φύγε μακριά μου όνειρο,

είσαι καταραμένο.

Απ΄ όλα όσα μου ΄ταξες...

τίποτα δεν προσμένω.

-Μου λες δεν ήταν μπορετό,

δεν βγαίνει η συναστρία,

άλλες του νου οι πεθυμιές

και άλλη η συγκυρία.

-Όνειρο γύρνα, φώλιασε…

μπες στης ψυχής τα βάθη,

δεν έχει πλοίο πιά γιά σέ

και το στερνό... εχάθη.

-Στο βούλιαξαν οι συνειρμοί

και η αλαζονεία,

συνθήκες λάθος διάλεξες,

σου πρέπει τιμωρία.

-Κρύψ΄ το καλά, κουκούλωσ΄ το,

μήπως και ξεμυτίσει,

οι οιωνοί δεν ευνοούν,

δεν έχεις άλλη λύση.

-Κακώς, δεν έβαλες μυαλό,

σ΄ αυτή την ειμαρμένη,

από τα χίλια όνειρα

το ένα, ίσως, βγαίνει.

-Τα πιό πολλά στριμώχνονται

στου νου τ΄ απωθημένα

τα τρώει το κρύο κι ο χιονιάς,

φυτοζωούν κρυμμένα.

-Κράτα τον πήχη χαμηλά,

μέτρησε τις ελπίδες,

χωρίς αξιοπρέπεια,

μοιάζουν γριάς ρυτίδες.

-Δεν έχει δρόμο τ΄ όνειρο,

είναι κλεισμένοι όλοι,

πόρτα κλειστή μ΄ απόρριψη

και η ζωή σου όλη.

-Κατάκοπη, ρακένδυτη

η ψυχή γροικά το γέρμα,

γυμνή από τα όνειρα,

φτάνει η ζωή στο τέρμα.

Όλες οι αντιδράσεις:

6Λέξεις Μεθυσμένες Σκέψεις νηφάλιες, Vana Zachari και 4 ακόμη

Βλέπω, ακούω, διαβάζω:

-Οι ανεμογεννήτριες διώχνουν τα σύννεφα και καταστρέφουν το περιβάλλον.

-Τα φωτοβολταϊκά σκοτώνουν την αγροτιά.

-Ο λιγνίτης μολύνει την ατμόσφαιρα και προκαλεί καρκίνο.

-Το ντήζελ το ίδιο.

-Το φυσικό αέριο έγινε ακριβό.

-Η πυρηνική ενέργεια εγκυμονεί τεράστια καταστροφή (Τσέρνομπιλ).

Τελικά, με τί διάβολο θα μείνουν ευχαριστημένα τα τσακάλια του "Σύριζα... προοδευτική συμμαχία"; 

Όρος Αγκούνγκ...

 

Τελικά, όλοι έχουμε την «Ιθάκη» μας. Γιατί «Ιθάκη» δεν είναι μία, όπως και η αλήθεια, άλλωστε. Καθένας έχει και την δική του «Ιθάκη», αλλιώτικη απ΄ τις άλλες. Αυτή που διάλεξε, αυτή που θέλει, όπως και η αλήθεια! Η δική μου Ιθάκη, μοιάζει κάπως έτσι:

-Είπες απλά, θ΄ανέβω στη κορφή,

του όρους Αγκούνγκ τα δύσβατα, τ΄άπαρτα μονοπάτια.

Την παιδική, παλιά λαχτάρα τη κρυφή,

να πραγματώσεις πριν σφιχτά σου κλείσουνε τα μάτια

-Γαλήνια και ήρεμα ατενίζεις το βουνό,

που πάντα επιβλητικό δέσποζε στη καρδιά σου

και ξεκινάς γοργά γι΄ αυτόν τον πηγαιμό,

με τ΄ όνειρο τ΄αστραφτερό να φέγγει στη ματιά σου.

-Να σε δεχτεί όμως δεν το θέλει το βουνό

και σ΄αποδιώχνει κάθε βήμα που πατάς,

τρανή σου η προσπάθεια, το πείσμα σου τρανό.

Σε πολεμάει το βουνό και συ το πολεμάς.

-Με χέρια, νύχια σκαρφαλώνεις δυνατά,

σφίγγεις τα δόντια, προχωράς, τα γόνατα γδαρμένα,

γαντζώνεσαι, ματώνεσαι, σαρκάζει ειρωνικά.

Σε λοιδορούν τα ύψη του, τα ανεμοδαρμένα.

-Ίσως ποτέ δεν θ΄αποκτήσεις το βουνό,

την ήττα να παραδεχτείς, διόλου δεν σου πηγαίνει,

τί κρίμα, ίσως ήτανε αλλιώς το τυχερό.

Μα εσύ πιά, θα κατάλαβες, το τί Αγκούνγκ σημαίνει.

(Σημ. Το όρος-ηφαίστειο Αγκούνγκ είναι το ψηλότερο βουνό του Μπάλι. Ύψος 3031 μ. )