Μπορεί να είναι ιδέα μου, μπορεί να είναι σύμπτωση, μπορεί να είναι τυχαίο, μπορεί να φταίει η δυσπροσαρμοστικότητα που, ενδεχομένως, με διακρίνει. Όμως αυτά που συμβαίνουν σήμερα, σε λογικό, πολιτικό, ηθικό, κοινωνικό, αθλητικό, μετεωρολογικό -και ό,τι διάβολο άλλο... «επίπεδο» συναντήσω- υπερβαίνουν τα όρια αντοχής μου. Γιά την ακρίβεια νοιώθω σαν να ξύπνησα, ξαφνικά κι απότομα, σε άλλον πλανήτη. Ξένος και μετέωρος σε έναν κόσμο που ξεπερνά την φτωχή φαντασία μου.
Ένας μικρός Γκιούλιβερ σε μιά νέα, διαστημική και υπερφυσική περιπέτεια, όπου δοκιμάζονται όλες μου οι σταθερές και όλες οι αξίες με τις οποίες -ψιμύθι, ψιμύθι- προσπάθησα να στήσω μέσα μου, γιά ολόκληρη ζωή, έναν ακέραιο σκελετό γιά την επίγεια διαδρομή μου.
Τώρα κατάπληκτος, τα βλέπω όλα... τούμπα και συντρίμμια, οπότε καταφεύγω, στις "πρώτες βοήθειες" -γιά άμυνα, σωτηρία, έμπνευση και ανασύνταξη. Στο αγαπημένο μου μόνιμο καταφύγιο κι ορμητήριο... Στον Καβάφη.
Επίκαιρη σημερινή συνταγή το κάτωθι:
(Με ορθογραφία, στίξη και τονισμό του Ποιητού).
ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ
-Κι άν δέν μπορείς να κάμεις τήν ζωή σου όπως τήν θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μήν τήν εξευτελίζεις
μές στήν πολλή συνάφεια τού κόσμου,
μές στές πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
-Μήν τήν εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ΄ εκθέτοντάς την
στών σχέσεων καί τών συναναστροφών
τήν καθημερινήν ανοησία,
ώς πού νά γίνει σά μιά ξένη φορτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου