Δυσκολεύομαι να δεχθώ πως έστω και ένας -αρ. 1- σώφρων συμπολίτης μου δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθος της κωμικοτραγικής οπερέτας που λέγεται «απλή αναλογική» και θα παίζεται ακόμη, γιά τρεις εβδομάδες στην πολιτική σκηνή της χώρας μας.
Την… «γλύκα» αυτού του εκλογικού συστήματος την έχουν γευτεί οι παλαιότεροι εξ ημών, (προσωπικά ήμουν 8 ετών τότε, αλλά θυμάμαι άριστα το αλαλούμ που είχε δημιουργηθεί με το πλήθος των πολιτικών «μουστερήδων» που εφορμούσε ακάθεκτο για την πολυπόθητη «καρέκλα» της εξουσίας και την «κουτάλα» διά να καταβροχθίσει τα 376.000.000 δολάρια που αναλογούσαν στην χώρα μας, από το σύνολον των 17 δις που προέβλεπε το «σχέδιο Μάρσαλ», κατά το Δόγμα Τρούμαν, να απορροφηθεί από την Δυτική Ευρώπη, προκειμένου να ανορθωθεί μετά τον καταστροφικό Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Γιά 2 χρόνια η Ελλάδα ταλανιζόταν από τα συμφεροντολογικά καπρίτσια, τις παλινωδίες και τα παιδιάστικα καμώματα μικρών και ανίκανων πολιτικών. («Φύγε εσύ, έλα εσύ», «τώρα… "κόψε", δεν σου μιλάω!), μέχρις ότου στα τέλη του 1952 ένα πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα έκανε τον Παπάγο να σαρώσει και να βάλει το τραίνο της Ελλάδας στις ράγες της ανοικοδομήσεως.
Οι απίθανοι εξουσιολάγνοι και κλασσικοί «σπουδαρχίδιδες» -αρχαία λέξη και μην σπεύσετε να φανταστείτε άλλο τί- αδιαφορώντας πλήρως γιά χώρα και λαό, έσπευσαν πριν αφήσουν την εξουσία το 2015 να «χαλάσουν» την επανεκλογή του επερχόμενου τότε Μητσοτάκη, νεκρανασταίνοντας αυτό το άθλιο εκλογικό σύστημα το οποίο μόνο ισχυρή δημοκρατική διακυβέρνηση δεν εξασφαλίζει, αλλά ωθεί τη χώρα στην αστάθεια, την πολιτική περιδίνηση, την οικονομική καταβαράθρωση και με μία λέξη… το χάος.
Οι τάχα πολιτικές συμμαχίες που ευαγγελίζεται η απλή αναλογική και οι κουτοπόνηροι υποστηρικτές της βγάζει ίδιο αποτέλεσμα, ως κυβέρνηση, με ζητούμενο… ομελέτας χωρίς αυγά!
Ένα πλήθος από 50… «μουστερήδων», με διαφορετικά συμφεροντογικά ζητούμενα έκαστος, θα κονταροχτυπηθούν σε τρεις εβδομάδες, με τους πλείστους εξ αυτών να θυμίζουν κάτι μεταξύ Δον Κιχώτη, Αρμάνδου Δελαπατρίδη και Μαρίκας Παλαίστη! Ο λαχνός του αλήστου μνήμης Βασίλη Λεβέντη, «ουκ εά αυτούς καθεύδειν». Κοντολογίς, πάνε γιά… «Τζόκερ»!
Σοβαροί «παίκτες» είναι τέσσερεις. ΝΔ, Σύριζα με τα προοδευτικά κολαούζα του, το λείψανο του Πασοκ, με τον μικρούλη Νικολάκη επί κεφαλής και το αρτηριοσκληρωτικό ΚΚΕ, που δεν έχει καταλάβει ακόμη πως το εργοστάσιο που αντιπροσωπεύει έχει κλείσει προ πολλού. Μετά έρχονται κάτι γραφικά πετεινάρια -ναρκισσευόμενος Μπαρουφάκης, θεομπαίχτης Βελόπουλος και ένα ακροδεξιό -άγνωστο ποιό- συντρίμμι. Κι από εκεί και πέρα η… πλάκα!
Με δεδομένο αυτό το πάνελ και τα δείγματα των δημοσκοπήσεων -έστω και με προσέγγιση στο τελικό αποτέλεσμα- όποιος θεωρεί πως μπορεί να σχηματιστεί σοβαρή και βιώσιμη κυβέρνηση από αυτό, ας ξαναελέγξει την λογική και το IQ του.
Οι κουτοπονηριές Τσίπρα περί… ανοχής 10-15 βουλευτών και άλλες τέτοιες παπαρδέλες, το μόνο που δείχνουν -και αποδεικνύουν- είναι η τεράστια βουλιμία του για -παντί τρόπω και πάση θυσία- κατάληψη της εξουσίας. Εφ΄ ω και, γεμίζοντάς μας ψέματα και μετεκλογικούς συλλογισμούς-αστειότητες, κατά το αρχαίο ρητό:, που «θέλει την… «κυρία» να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει»- προτιμά να κάνει την Ελλάδα… «χώρα ανοχής», με ψήφους ανοχής, παρά να την αφήσει να κυβερνηθεί από τον Μητσοτάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου