Η μαγική λέξη που οδηγεί τον πολιτικαντιδισμό στο πουθενά!
Αλλαγή, η διαχρονικής σημασίας λέξη, που χρησιμοποιείται γενικώς και αορίστως, εξάπτει την φαντασία και γεννά ουτοπικές προσδοκίες. Συντηρεί και θερμαίνει ελπίδες -κατά κανόνα φρούδες- και οδηγεί, κατ΄ ευθείαν, στην απογοήτευση.
Η «Αλλαγή» δεν μαγειρεύεται και δεν εκμαιεύεται βιαστικά και άτοπα, με βάση το θυμικό, τα απωθημένα και τις μύχιες επιθυμίες μας. Ούτε επιτυγχάνεται με βίαιες επαναστάσεις και φιλοσοφικά φληναφήματα.
Όλες -μα όλες- οι «επαναστάσεις» φυλλορρόησαν, αργά ή γρήγορα, και οδήγησαν τα πράγματα σε χειρότερο σημείο από εκεί όπου ξεκίνησαν, αφήνοντας πίσω τους πολύ αίμα και μηδαμινό ουσιαστικό αποτέλεσμα. Π.χ. την Γαλλική Επανάσταση την ακολούθησε σύντομα η παλινόρθωση των Βουρβώνων, την Ρωσική η τρομοκρατία του Στάλιν, την Ελληνική την κατέπνιξε στο αίμα ο Αιγύπτιος Ιμπραήμ και μόλις που πρόλαβαν να την διασώσουν οι στόλοι των, τότε, Μεγάλων Δυνάμεων. Ο αγγλικός, ο γαλλικός και ο ρωσικός, με την ναυμαχία στο Ναυαρίνο, τον Οκτώβριο του 1827, κ.ο.κ.
Τις πραγματικές αλλαγές τις φέρνει η σύνεση, ο διαφωτισμός, (Ρουσώ, Μοντεσκιέ, Ντιντερό, Βολταίρος, Άνταμ Σμιθ, Ρήγας Φερραίος, Δημ. Καταρτζής, Αδαμ. Κοραής, κ.λπ.), και –κυρίως- η ωρίμανση των συνθηκών και των προϋποθέσεων αλλαγής.
Βασικά στοιχεία ουσιαστικών αλλαγών αποτελεί ο συνδυασμός αξιοποιήσεως της πείρας του παρελθόντος, η αποφυγή των ίδιων λαθών και η φρόνιμη επιλογή αξιόπιστης και ικανής ηγεσίας, η οποία θα μπορεί να καθοδηγεί και να εμπνέει. Με πρόσωπα αναγνωρισμένα από την δράση και την κοινωνική προσφορά τους και όχι αναγνωρίσιμα από το life style και τα «λικνίσματα» στην TV. Μακράν από στείρες συνθηματολογίες, ανούσιους βερμπαλισμούς και απατηλές υποσχεσιολογίες. Και με τον λαό σκεπτόμενο και ωριμασμένο από τις αποτυχίες και τα λάθη του παρελθόντος. Πειθαρχημένο και χωρίς ακρότητες…. «αγανάκτησης». Χωρίς διχασμούς και αντιπαλότητες, πέραν του υγιούς ανταγωνισμού γιά ανέλιξη. Με σταθερή προσήλωση σε στόχους σύμμετρης κοινωνικής ανάπτυξης και προκοπής.
Τέτοιοι λαοί προχωρούν και «προοδεύουν» πραγματικά και όχι καπηλευόμενοι -άκριτα και ανόητα- την λέξη… «πρόοδος» και τα ταλαιπωρημένα παράγωγα αυτής. Ψύχραιμα, μεθοδικά και σταθερά φέρνουν αδιόρατα και ανεπαίσθητα -χωρίς τριγμούς και αναστατώσεις- τις πραγματικές και απαραίτητες «αλλαγές» και τις κοινωνικές προσαρμογές στις κάθε νέες, σύγχρονες συνθήκες ζωής και ομαλής λειτουργίας της. Χωρίς άσκοπες ακρότητες και καταστροφικές αναταραχές. Με υπακοή στην έννομη Τάξη, ανοχή στην παντοία διαφορετικότητα, συνεχή διάλογο, σεβασμό στην «αντίθετη άποψη» και πλήρη υποταγή στους κανόνες της Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου