«Ηθοποιός σημαίνει… φω

Επί 40, περίπου, ημέρες παρακολουθούσαμε ενεοί ένα πραγματικό δράμα και μιά κακόγουστη και προχειροστημένη θεατρική παράσταση. Όσοι εξ ημών διαθέτουμε -ακόμη- κοινή λογική και επαγωγική επεξεργασία των έξωθι ερεθισμών, είχαμε προσεγγίσει αρκετά την αλήθεια, ευχόμενοι η διαίσθησή μας να αποτελέσει απλή παραίσθηση, ή μία διαβολική συγκυρία πολλών δυσμενών συμπτώσεων σε ένα από τα «παιχνίδια» που κάποτε η Μοίρα -βαριεστημένη και παιχνιδιάρα- στέλνει στους ανθρώπους γιά να σπάσει πλάκα. Δυστυχώς πέσαμε έξω και η λογική των πραγμάτων ταυτίστηκε με τον παραλογισμό της «λογικής» ενός στυγερού δολοφόνου με ψυχρό αίμα και παγωμένο βλέμμα.

Μέσα στο μαύρο της ψυχής του δεν υπήρξε -ούτε υπάρχει- ίχνος συνειδήσεως και ψήγμα μεταμέλειας γιά τις αποτρόπαιες πράξεις του. Οπότε, αφού εκτέλεσε αυτήν που κάποτε -αρκετά πρόσφατα- πίστευε, δήλωνε και έδειχνε πως αγαπούσε, συνέχισε την εγκληματική του δράση σκοτώνοντας, με επίσης φρικτό τρόπο, ένα τελείως αθώο και άσχετο πλάσμα, την μικρή Ρόξυ, από την οποία εισέπραττε -και αναμφίβολα ανυπόκριτα- μόνον αγάπη. Ολοκληρώνοντας τον εγκληματικό κύκλο προσπάθησε να σκηνοθετήσει… ληστεία και φόνους από υποτιθέμενη συμμορία ληστών και γιά ενάμιση μήνα κορόιδευε με δηλώσεις και δημόσιες εμφανίσεις ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Όμως, επειδή συνηθέστατα και με σπάνιες εξαιρέσεις, η παγκόσμια νομοτέλεια του… «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον» επεκράτησε και πάλι η κακόγουστη σκηνοθεσία δεν πέρασε και, ήδη, βρισκόμαστε στην αρχή της κάθαρσης του άγους των Γλυκών Νερών.

Με την Νέμεση να «πιάνει» δουλειά, σκέφτηκα πως τώρα που ο κακός ηθοποιός και ατζαμής σκηνοθέτης θα οδηγηθεί σύντομα στον «Κορυδαλλό», (Σημ. : Ευρεία έννοια των ελληνικών φυλακών), να προτείνω όπως η παραδειγματική του τιμωρία -μιάς και η θανατική ποινή έχει καταργηθεί- αρχίσει με τον εγκλεισμό του στο ίδιο κελί με τον άλλον «εντιμότατο» εγκληματία, τον εγνωσμένης αξίας σκηνοθέτη τον κύριο... Λιγνάδη.

Φρονώ πως ο διαπρεπής παιδεραστής –«κ@λ@μπ@ρ@ς»- στη μητρική μου γλώσσα, τα βουθουλέικα είναι ο καταλληλότερος δάσκαλος σε θέματα θεάτρου και ο αρμοδιότερος γιά τον «σωφρονισμό», με την πλήρη έννοια του όρου και τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης περιπτώσεως.

Έτσι, ο άνανδρος λεβέντης, ξέροντας να πνίγει γυναίκες και σκυλίτσες θα μάθει τώρα και πώς να πνίγει και το... "κουνέλι"!