Το χαμένο ενωτικό… «άχαστο» και το κακέκτυπο του «ήρωα του Τάμπερε».

Τα καμώματα του θιάσου σκιών της Κουμουντούρου έσπασαν κάθε ρεκόρ θράσους. Με το θράσος να τρέχει από τα μπατζάκια τους, οι… «ό,τι νάναι» συριζαρέοι πολιτικάντηδες, στηριζόμενοι, στέρεα και ακράδαντα, στην ολιγόνοια και την αμνημοσύνη των αμετανόητων λωτοφάγων οπαδών τους προχωρούν περήφανοι, ακάθεκτοι και… παραλογιζόμενοι συνεχώς, απευθυνόμενοι στην υστερική αριστερή κουταμάρα, η οποία χάφτει ό,τι της σερβίρει ο… «ηγέτης της χιλιετίας».

-Έτσι, η μεν ταπεινωτική πριμοδότηση -γιά τους αποδέκτες νεαρούς και όχι γιά την κυβέρνηση και τον Μητσοτάκη, που αναγκάζεται να πριμοδοτήσει τον απαραίτητο εμβολιασμό, ενισχύοντας έμπρακτα την πειθώ γιά το γενικό καλό και το αυτονόητο- σε μία απέλπιδα προσπάθεια να ενώσει τους Έλληνες κάτω από την μοναδική σε αποτελεσματικότητα ομπρέλα ανοσίας και προστασίας που διαθέτει η ανθρωπότητα, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η μάστιγα του κορωνοϊού- εκλαμβάνεται από τους κουτοπόνηρους «χατζατζάρηδες» του «όχι σε όλα» ως προσπάθεια… διχασμού! Από ποιόν; Από τον κήρυκα του» ενωτικού»… «Ή τους τελειώνουμε, ή μας τελειώνουν»!!!

-Το πόρισμα της προανακριτικής επιτροπής, σχετικά με την γνωστή φαρσοκωμωδία των συριζαρέων να αποκτήσουν κανάλι -δικό τους, καταδικό τους- που κατέληξε στον Βαξεβάνη και το «Δοκουμέντο» του, απέδειξε την αντικειμενικότητά του.

Αποδίδοντας πραγματική δικαιοσύνη απήλλαξε τον… «Λιγνάδη της πολιτικής», από την κατηγορία της παθητικής δωροδοκίας, καθ΄ότι δεν προέκυψαν ενδείξεις ενοχής. Όμως απεδείχθη αμάχητα ο ρόλος του στη προσπάθεια απόκτησης τηλεοπτικής… «Αυγής». Έτσι, ο πολύς Νο 2 της συριζαρέικης κομπανίας, ο κολλητός του «άχαστου» Πινόκιο, αφού «καταπήδηξε» με διάφορες ίντριγκες και κολπάκια, τον αφελή αριστερό Καλογρίτσα -τον μπουρδούκλωσε, τον χρησιμοποίησε, τον «έστιψε» σαν λεμονόκουπα και στο τέλος τον πέταξε στα σκουπίδια, φορτώνοντάς του τον… «μουτζούρη». Δηλαδή το χρέος των 9 εκατομμυρίων στους Λιβανέζους χρηματοδότες, που κατέληξαν στις τσέπες του Βαξεβάνη, αλλά ο χαζοΚαλογρίτσας τώρα σκούζει και τρίβει τα… «πισινά» του, καθώς καλείται να τα πληρώσει αυτός! Και ο μεν Καλογρίτσας… ας πρόσεχε, όμως ο Παππάς δεν δικαιούται να πανηγυρίζει, καθώς θα καθίσει στο σκαμνί γιά "παράβαση καθήκοντος" με το στήσιμο της ίντριγκας του συριζοκάναλου.

Οι πανηγυρισμοί των Παππά and co, για την δήθεν πανηγυρική του… αθώωση, μου θύμισαν -το ίδιο θα γίνει με εις τους εξ υμών παλαιότερους- την… ηρωική ποδοσφαιρική εποχή όπου οι διάφορες Β΄ Γαλλίας, Β΄Ιταλίας, κ.λπ. μας φιλοδωρούσαν με «εφτάρες», αλλά πανηγυρίζαμε γιατί οι… «ηρωικοί» τερματοφύλακές μας είχαν αποσοβήσει άλλες δύο… τουλάχιστον! Ενδεικτικά αναφέρω τον Νίκο Πεντζαρόπουλο, τον αποκληθέντα ο… «ήρωας του Τάμπερε», καθώς εκεί στην φινλανδική πόλη Τάμπερε -στα 1952, νομίζω- είχε φάει από τους Δανούς μόνο δύο γκολ!

Ο ήρωας του Τάμπερε

Ο εμβολιασμός, το δέλεαρ και στο βάθος… η ξεφτίλα!

    Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο και χαρακτηριστικό. Κοινός παρονομαστής η ευτέλεια και ο εκπεσμός των ηθικών αξιών.

Η παγκόσμια νεολαία, οχυρωμένη πίσω από την αποδεδειγμένη ήπια νόσηση των νεαρών ηλικιών από τον φονικό κορονοϊό, αδιαφορεί γιά την δριμύτητα του ιού και τις συνέπειές του στις μεγαλύτερες. Και με την ελαφρότητα του… «άπηκτου μυαλού» πέφτουν θύματα της αλαζονείας, του ωχαδελφισμού και των πάσης φύσεως καλοθελητάδων -εγκληματική αντιπολίτευση, φανατισμένο τμήμα του κλήρου, κ.λπ.- οι οποίοι παίζουν τα παιχνίδια τους πάνω στην πλάτη της νεαρής ανωριμότητος.

Έτσι, όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις του κόσμου, γιά να διαφυλάξουν την υγεία των λαών τους, αναγκάζονται να θεσπίσουν μέτρα υποστηρίξεως του… αυτονόητου. Και εξαγγέλλουν... "μέτρα"! Άλλος έτσι, άλλος αλλοιώς. Μέχρι ναρκωτικά τάζουν κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ γιά να δελεάσουν τα αμερικανόπουλα να εμβολιαστούν γιά… το καλό τους!

Προσπερνώ τις δολερές συριζαρέικες αντιπολιτευτικές ανοησίες του «όχι σε όλα» και τα περί… εξαγοράς της νεολαίας αντί «πινακίου φακής», καθώς το 150/άρι -θλιβερή κατάντια της πνευματικής υποστάσεως την νεολαίας μας- δεν προσδίδει πολιτικό όφελος στην κυβέρνηση, αλλά προστατεύει -κατά το δυνατόν- την δημόσια υγεία, καθώς δίνει πρόσθετα κίνητρα γιά τον εμβολιασμό των νέων.

Δυστυχώς, η αθρόα προσέλευση νεαρών γιά εμβολιασμό, από την πρώτη ημέρα εφαρμογής του κινήτρου επαληθεύει την δυσμενή πρόβλεψή μου επί τω ακούσματι του δελεαστικού μέτρου. Θεωρώ μεγάλη «ξεφτίλα» 150 ευρώ να σε προτρέπουν σε κάτι, ή να σε αποτρέπουν από κάτι. Κοινωνίες που χρειάζονται μικροποσά γιά να πειθαναγκαστούν γιά το… καλό τους, δεν έχουν μέλλον!

Δυστυχώς, ωσαύτως, δεν ανήκω -παρωχημένος προ αμνημονεύτων χρόνων- στην επίμαχη ηλικιακή γκάμα, αν όμως ήμουν θα κατέθετα τα… «αργύρια» της εφηβικής παροτρύνσεως είτε στο «χαμόγελο του παιδιού», είτε υπέρ κάποιου φιλοζωικού σωματείου. Και προτρέπω όλους, όσοι τυχόν διαβάζουν την στήλη και εμπίπτουν στο… τάχα ευεργετικό βεληνεκές αυτής της ατιμωτικής παροχής… να κάνουν το ίδιο.

Σκέψεις πάνω στην επιστήμη της Γενετικής.

Επιστημονικοί προβληματισμοί...

Λένε οι ειδικοί επιστήμονες πως από τα δεκάδες εκατομμύρια σπερματοζωαρίων που κατά την συνουσία και την εκσπερμάτιση πολιορκούν, γιά να γονιμοποιήσουν, το ωάριο, ένα -το πιό δυνατό και πιό καπάτσο!!!- τα καταφέρνει. Όλα τα υπόλοιπα πεθαίνουν!

Αναλογιζόμενος το θαύμα αυτό της φύσεως και παρατηρώντας… τα αποτελέσματα, κάποιες φορές σκέπτομαι τί θα προέκυπτε αν «νικούσε», κατά την διάρκεια της συλλήψεως, κάποιο… πιό αδύνατο και πιό χαζό!

 

Τσιτσιπάς – Σάκκαρη. Η εποποιία του Ρολάν Γκαρός.

    Από ημέρες με απασχολούσε το πάρα κάτω θέμα, όμως η… «γλύκα» της υποθέσεως των Γλυκών Νερών ήταν ισχυρότερη και το επεκάλυπτε. Με την αυλαία της α΄ πράξεως αυτού του δράματος να πέφτει και τον Μπάμπη να κουρνιάζει τρυφερά -γιά τα περαιτέρω μαθήματα σκηνοθεσίας και ηθοποιίας- στην αγκαλιά του Λιγνάδη, επανέρχομαι στο θέμα.

Αυτό που εισπράττω, ως συνισταμένη, από μεγάλο μέρος της μίζερης ελληνικής κοινωνίας, το διαισθανόμουν ήδη -σιγά τα δύσκολα- και επιβεβαιώθηκε από μισόλογα και ακριτομύθιες της γνωστής και αντιπροσωπευτικής αριστερής «προοδευτικούριας, (τρομάρα τους!), και συμπλεγματικής μερίδος της.

Η σπουδαία διάκριση του ελληνικού ζευγαριού στο μεγάλο γαλλικό Όπεν της παγκόσμιας Αντισφαιρίσεως -ελληνιστί… Τένις- αντί να γεννήσει χαρά και εθνική υπερηφάνεια, σκόρπισε κατήφεια, γκρίνια και απελευθέρωσε ταξικό μίσος. Τα μικρόνοα και στενόκαρδα αριστερά ανθρωπάκια προσκολλημένα στο καρανίκειο δόγμα: «η καριέρα είναι χολέρα» και το μπαλτάδειο απόφθεγμα: «η αριστεία είναι ρετσινιά», εμπνεόμενα από τη ζηλοφθονία των υψηλών αποδοχών που φέρνει αυτή η αριστεία -εκφραστής της η γριέντζα, πρώην συριζάρια υφυπουργός, που κατακεραύνωνε τους… «πλούουουσιους» και γέμιζε ο στόμας της… πλούτια- βγάζουν το ταξικό τους μίσος κατά του δήθεν… ελιτίστικου αθλήματος, το οποίο θεωρούν σπορ των πλουσίων και το εξορκίζουν με τον απήγανο!

Όθεν, θα παρακαλούσα -και προέτρεπα- όλα αυτά τα… λαϊκά παιδιά της αριστερόστροφης κουλτούρας να μην διανοηθούν καν να πιάσουν στο χέρι… ρακέτα. Ούτε αυτοί, ούτε τα παιδιά, ούτε τα εγγόνια τους.

Μακριά απ΄ αυτό το σιχαμερό άθλημα. Μή… Τζίζζζ... Φτού, κακά!

«Ηθοποιός σημαίνει… φω

Επί 40, περίπου, ημέρες παρακολουθούσαμε ενεοί ένα πραγματικό δράμα και μιά κακόγουστη και προχειροστημένη θεατρική παράσταση. Όσοι εξ ημών διαθέτουμε -ακόμη- κοινή λογική και επαγωγική επεξεργασία των έξωθι ερεθισμών, είχαμε προσεγγίσει αρκετά την αλήθεια, ευχόμενοι η διαίσθησή μας να αποτελέσει απλή παραίσθηση, ή μία διαβολική συγκυρία πολλών δυσμενών συμπτώσεων σε ένα από τα «παιχνίδια» που κάποτε η Μοίρα -βαριεστημένη και παιχνιδιάρα- στέλνει στους ανθρώπους γιά να σπάσει πλάκα. Δυστυχώς πέσαμε έξω και η λογική των πραγμάτων ταυτίστηκε με τον παραλογισμό της «λογικής» ενός στυγερού δολοφόνου με ψυχρό αίμα και παγωμένο βλέμμα.

Μέσα στο μαύρο της ψυχής του δεν υπήρξε -ούτε υπάρχει- ίχνος συνειδήσεως και ψήγμα μεταμέλειας γιά τις αποτρόπαιες πράξεις του. Οπότε, αφού εκτέλεσε αυτήν που κάποτε -αρκετά πρόσφατα- πίστευε, δήλωνε και έδειχνε πως αγαπούσε, συνέχισε την εγκληματική του δράση σκοτώνοντας, με επίσης φρικτό τρόπο, ένα τελείως αθώο και άσχετο πλάσμα, την μικρή Ρόξυ, από την οποία εισέπραττε -και αναμφίβολα ανυπόκριτα- μόνον αγάπη. Ολοκληρώνοντας τον εγκληματικό κύκλο προσπάθησε να σκηνοθετήσει… ληστεία και φόνους από υποτιθέμενη συμμορία ληστών και γιά ενάμιση μήνα κορόιδευε με δηλώσεις και δημόσιες εμφανίσεις ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Όμως, επειδή συνηθέστατα και με σπάνιες εξαιρέσεις, η παγκόσμια νομοτέλεια του… «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον» επεκράτησε και πάλι η κακόγουστη σκηνοθεσία δεν πέρασε και, ήδη, βρισκόμαστε στην αρχή της κάθαρσης του άγους των Γλυκών Νερών.

Με την Νέμεση να «πιάνει» δουλειά, σκέφτηκα πως τώρα που ο κακός ηθοποιός και ατζαμής σκηνοθέτης θα οδηγηθεί σύντομα στον «Κορυδαλλό», (Σημ. : Ευρεία έννοια των ελληνικών φυλακών), να προτείνω όπως η παραδειγματική του τιμωρία -μιάς και η θανατική ποινή έχει καταργηθεί- αρχίσει με τον εγκλεισμό του στο ίδιο κελί με τον άλλον «εντιμότατο» εγκληματία, τον εγνωσμένης αξίας σκηνοθέτη τον κύριο... Λιγνάδη.

Φρονώ πως ο διαπρεπής παιδεραστής –«κ@λ@μπ@ρ@ς»- στη μητρική μου γλώσσα, τα βουθουλέικα είναι ο καταλληλότερος δάσκαλος σε θέματα θεάτρου και ο αρμοδιότερος γιά τον «σωφρονισμό», με την πλήρη έννοια του όρου και τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης περιπτώσεως.

Έτσι, ο άνανδρος λεβέντης, ξέροντας να πνίγει γυναίκες και σκυλίτσες θα μάθει τώρα και πώς να πνίγει και το... "κουνέλι"!

 «Άρνηση». Ένα εξαίρετο ποίημα, ένας μεγάλος ποιητής και μιά εντυπωσιακή εφαρμογή του.

Στην πραγματικότητα το ποίημα αυτό που με συγκίνησε σφόδρα, (μαζί με την εντυπωσιακή του μελοποίηση από τον Μίκη των πρώιμων νιάτων μου), γράφτηκε από τον νομπελίστα ποιητή Γεώργιο Σεφέρη περί τα τέλη της δεκαετίας ΄20 προς ΄30, με εντυπωσιακό μέτρο ιαμβικού δεκαπεντασύλλαβου -ανά δύο στίχους- και σταυρωτή ομοιοκαταληξία.

Βαθύτατα ερωτικό και στοχαστικά πεσιμιστικό ποιητικό αριστούργημα εκφράζει το φθαρτό του έρωτα αλλά -γενικότερα- και την ματαιότητα των εγκοσμίων. Μαζί και την πεισματική «Άρνηση» του Ανθρώπου να υποταχθεί στη Μοίρα του. Έτσι, στον τελευταίο του στίχο, αφήνει να διαφανεί ξεκάθαρα το μόνο θετικό και έσχατο στοιχείο που, σαν αντίβαρο των πολλών ανθρώπινων δεινών, ο Θεός προίκισε την ανθρωπότητα. Κι αυτό είναι η ελπίδα.

Χθες, σε μιά μικρή φιλική συντροφιά, από έναν εκλεκτό Κύπριο φίλο πληροφορήθηκα την κυπριακή εκδοχή-ερμηνεία του ποιήματος.

Λίγο δυτικότερα της μαρτυρικής Κερήνειας, στο βόρειο τμήμα του νησιού, υπάρχει ένα μικρό χωριό, ο Καραβάς. Εκεί, στην άκρη ενός γκρεμού -απόμακρα και σχετικά δύσβατα- βρίσκεται ένα μικρό εκκλησάκι αφιερωμένο στην Παναγιά την Γλυκιώτισα και δίπλα του ένας κολπίσκος με ψιλή κάτασπρη άμμο. Το όνομα «γλυκιώτισα» οφείλεται σε παρακείμενη πηγή, της οποίας -όμως- το νερό είναι γλυφό. Ο ρομαντισμός και η λαχτάρα των σκλαβωμένων Κυπρίων θέλει η λέξη που, κατά το ποίημα… «γράψαμε» στην άμμο την ξανθή και την οποία έσβησε ο μπάτης, να είναι η λέξη… «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»! Στο δε τελευταίο τετράστιχο εκφράζεται, μαζί με την πίκρα και τον πόνο που δημιούργησαν τα τεράστια πολιτικά λάθη διαχρονικά στο Κυπριακό από Ελλάδα και Κύπρο, η άσβεστη ελπίδα γιά μιά μελλοντική καλύτερη ζωή.

Στα γενικότερα σημερινά δεδομένα μου, η εκδοχή αυτή, αλλά και η γενικότερη μεταφορά στην περίοδο ακμής, ξύπνησε μέσα μου μνήμες και ανέστησε παλιές συγκινήσεις. Ίσως και νοσταλγία γιά ό,τι "άλλαξα" και πιότερο γιά ό,τι "δεν άλλαξα" τότε.

Και τώρα το ποίημα, γιά όσους τυχόν δεν το θυμούνται:

Άρνηση

-Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι,

διψάσαμε το μεσημέρι, μα το νερό γλυφό.

-Πάνω στην άμμο την ξανθή, γράψαμε τ΄ όνομά της,

ωραία που φύσηξε ο μπάτης και σβήστηκ΄ η γραφή.

-Με τί καρδιά και τί πνοή, τί πόθους και τί πάθος,

πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή.

Άλλη μία δικαίωση του «si non e vero, e ben trovato». («Κι αν δεν είναι αληθινό, είναι καλοσερβιρισμένο»).

 Δυστυχώς.... οι ενδείξεις έγιναν αποδείξεις

Στις 14 Μαϊου είχα γράψει....

"Υπόθεση "Καρολάιν".

Μακάρι Θεέ μου... όχι!

"Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ειδεχθής δολοφονία της νεαρής γυναίκας στα Γλυκά Νερά έχει συνταράξει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Τόσο με τον τρόπο δολοφονίας της κοπέλας, όσο και από ολόκληρο το σκηνικό της.

Σήμερα, τώρα, σε λίγο το άμοιρο θύμα θα ταφεί στην πατρογονική γη, ενώ η Αστυνομία συνεχίζει τις αναζητήσεις γιά την διαλεύκανση της στυγερής δολοφονίας.

Δεν ξέρω, αλλά μιά ενοχλητική διαίσθηση, συνοδευμένη από κάποιες σκέψεις και μερικές μικρές και αδιόρατες, αλλά πολύ χαρακτηριστικές, ενδείξεις τριβελίζουν το μυαλό μου. Φοβάμαι πολύ πως η αποκάλυψη της αλήθειας θα είναι αναπάντεχη και συνταρακτική. Κάτι που με τρομάζει και με φρικιά. Και σφοδρώς απεύχομαι... Ευτυχώς που -όπως είπε κάποτε ο Ντοστογιέφσκυ- "Εκατό υπόνοιες δεν αξίζουν όσο μία απόδειξη".

Στ΄ αλήθεια, τί κόλπα σου παίζει, κάποιες φορές, το μυαλό και σε τί διαβολικούς λαβυρίνθους σε κατευθύνει... Ίδωμεν."

Το γιατί... αύριο στα ΜΜΕ. Κρίμα. Πιό πολύ γιά το έρημο το κοριτσάκι...

 Αριστερές χαριτωμενιές.

«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ…»

Η κατά βάθος –και ευκόλως αντιληπτή από ακροατές μεσαίου επιπέδου και άνω- τσιπραίικη αμετροέπεια, ανακατεμένη με την πανθομολογούμενη αγραμματοσύνη του, αναμεμειγμένη με την άφθονη κουτοπονηριά του και πασπαλισμένη με την απόλυτη αδιαφορία του γιά την τύχη της χώρας και το μέλλον του ταλαίπωρου ελληνικού λαού, συνεχίζει απτόητη τον ξέφρενο καλπασμό της. Με απύθμενο θράσος και χωριάτικο τακτ συνεχίζει να εκστομίζει παπαρδέλες, στοχεύοντας στο θυμικό και την αμνημοσύνη των αφελών, των φανατικών, των… «ντεσπεράντος» κατιμάδων της ζωής και όλων εκείνων των αποτυχημένων και περιθωριακών που συστοιχίζονται πίσω του. («Ας πάει και το παλιάμπελο» και «να καούν τα κάρβουνα»)!

Αποθέωση θρασύτητος ο εκτοξευθείς χαρακτηρισμός του Μητσοτάκη ως… ακατάλληλου γιά διαχειριστή πολυκατοικίας, πολλώ δε μάλλον ολόκληρου κράτους! Και φυσικά, πήρε πληρωμένη απάντηση. «Ποτέ διαχειριστής σε πολυκατοικία που θα είχε χτίσει ένας Τσίπρας». (Ο γίγας ψευτοπολιτικός μηχανικός!).

Περιέργως, δεν έγινε ευρέως αντιληπτό το τελευταίο δείγμα αμορφωσιάς του πανάσχετου πολιτικού. Ανέφερε στον «εμπεριστατωμένο» λόγο του πως… «η κλεψύδρα του Μητσοτάκη αναποδογύρισε κι ο χρόνος του τελειώνει». Αν, όμως, ήξερε τί είναι και πώς λειτουργεί η κλεψύδρα δεν θα έλεγε αυτή τη νέα μπούρδα. Γιατί το αναποδογύρισμα της κλεψύδρας… ανανεώνει το χρόνο, δεν τον λιγοστεύει! Αλλά, είπαμε. Τσίπρας είναι, ό, τι θέλει λέει! (Π.χ. «Θα επιτρέπουμε είσοδο στη χώρα μόνο σε όσους έχουν τεστ θετικό», ή «Θα κάνω στροφή 360ο») !!!

Τέλος, αν προσπαθήσουμε να πάρουμε στα σοβαρά το συριζαρέικο τσούρμο, έρχεται -καπάκι- ο Βεληγκέκας, (τόσο γιατρός, όσο μηχανικός ο αρχηγός του), γιά ν΄ αποκαταστήσει την ισορροπία στην μπουρδολογία της αντιεμβολιαστικής εκστρατείας, προκειμένου να πλήξουν -κούνια που τους κούναγε- την μεγάλη πολιτική υπεροχή του Μητσοτάκη.

Στ΄ αλήθεια, υπάρχει σοβαρός και υπεύθυνος πολίτης -έστω αριστερών πεποιθήσεων- ο οποίος θέλει να εναποθέσει το μέλλον, αυτού και των παιδιών του, στα χέρια ενός πολιτικού εσμού που θεωρεί την αριστεία ρετσινιά και την καριέρα κατάρα;

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

 Η χαριτωμένη βεβαιότης της ηλίθιας ασχετοσύνης, έναντι του προβληματισμού των νοημόνων επαϊόντων.

Δυστυχώς ο θόρυβος, η βαβούρα, η υψωμένη γροθιά και ο δημαγωγικός βερμπαλισμός διεγείρει τα ευήκοα ώτα των ολίγων, αλλά φανατικών και αφρόνων, παρασύροντας στην ανεργία και το κενό τους πολλούς και σώφρονας. Καταλύτης οι κομματικοί κεκράκτες του βολεμένου συνδικαλισμού.

Γιά τους αγνωστικούς νεαρούς και τους αμνήμονες παλαιούς απλώς θυμίζω επιλεκτικά. Το εργοστάσιο συναρμολογήσεως της Nissan στον Βόλο, την Pirelli στον Βόλο, την Πίτσος στην Ελευσίνα, τα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά, τα μεταλλεία Σκαλιστήρη στο Μαντούδι, το -επί Ωνάση- αεροπορικό διαμάντι των 5 ηπείρων, το κουφάρι του τσιμεντάδικου της Χαλκίδος, το εργοστάσιο ζαχάρεως στην Λάρισα, κ.λπ. Άπαντα θύματα –και όχι μόνον αυτά- του ιδιοτελών αριστερών, τάχα «προοδευτικών», συνθηματολόγων συνδικαλισταρέων.

«Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι»!

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση